Tuvit Shlomi van het CIDI 11

Tuvit Shlomi. Propaganda maken voor een staat die van oorlogsmisdaden wordt beschuldigd is verwerpelijk. Maar het is ronduit misdadig te propageren dat een aanval op de Palestijnse burgerbevolking, waarbij tenslotte meer dan 300 Palestijnse kinderen vermoord werden, een 'gerechtvaardigd antwoord' is.

De joodse taalkundige George Steiner beschreef in Verval van het woord 'wat politieke beestachtigheid en leugen van een taal kunnen maken, wanneer deze laatste is losgescheurd van de wortels van de moraal en het gevoelsleven, afgestompt door cliche's, loze beweringen en woordrestanten. Wat met het Duits gebeurd is, vindt ook in minder dramatische vormen elders plaats. De taal van de massamedia en de reclame... de stijl van het huidige poltieke debat, zijn even zovele duidelijke bewijzen voor het verdwijnen van de vitaliteit en de nauwkeurigheid van uitdrukking. De taal van onze gemeenschap is in een hachelijke toestand geraakt, wanneer een onderzoek naar radio-actieve neerslag de naam "Operation Sunshine" kan krijgen.' Of, zo voeg ik eraan toe, wanneer de moord op meer dan 300 Palestijnse kinderen gekwalificeerd wordt als een 'gerechtvaardigde antwoord'. Welk recht bestaat er nog wanneer de weerlozen straffeloos worden vermoord?

In een poging de beestachtigheid te verhullen wordt de taal verkracht. Daar ben jij mee bezig Tuvit Shlomi. Jij schept daarmee de voorwaarden voor de acceptatie van de moorden. Steiner: 'En de eisen van de massacultuur en de massacommunicatie hebben de taal een steeds geringere taak doen vervullen. Wat kan er, uitgezonderd halve waarheden, grove simplificaties of onbenulligheden, overgebracht worden aan dat half-geletterde massale gehoor, dat dankzij de overal doorgedrongen democratie de voorstelling mag bijwonen? Alleen in een verschraalde of gecorrumpeerde taal kan een dergelijke communicatie effectief worden gemaakt.'

Hajo G. Meyer, 85 jaar, fysicus, die Auschwitz overleefde en bestuurslid is van Een Ander Joods Geluid vertelde me:

‘Ik ben opgegroeid in de traditie van het joods humanisme en heb pas op latere leeftijd geleerd dat er twee totaal verschillende soorten jodendom zijn. Allereerst is er het universele humanitaire jodendom van Leviticus 19 vers 33: ‘‘Wanneer er vreemdelingen in uw land wonen, mag u die niet slecht behandelen’’ en vers 34: “Vreemdelingen die bij u wonen hebben dezelfde rechten als een geboren Israëliet.” Het staat er expliciet. Heb dus uw naaste lief, hij is net als u, want ook u was eens een vreemdeling en wel in Egypte. Met andere woorden: het lijden dat u heeft ondergaan moet als les dienen om anderen juist bewust geen leed te berokkenen. Dat is het fundament van dit jodendom, dat al in de 1^e eeuw voor Christus zo mooi is verwoord door rabbi Hillel met de woorden: “Wat jij niet wilt dat jou wordt aangedaan, doe dat ook niet een ander aan – daar komt de hele Thora op neer.” Die wijsheid is universeel, vier eeuwen eerder al had Confucius in China hetzelfde gezegd. Tijdens mijn jeugd in Duitsland werd ons geseculariseerde joden geleerd dat dit de essentie was van het jodendom. En dat heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Het is nog steeds een leidraad in mijn leven, zelfs mijn kamptijd heeft dit niet veranderd.'

Tuvit Shlomi, jij daarentegen gelooft in het joods nationalisme, niet in het joods humanisme. Het joods chauvinisme verschaft jou een identiteit. Een identiteit waar je krampachtig naar op zoek bent en waarvoor je universele normen en waarden opoffert. George Steiner schreef er dit over. 'Nationalisme is het vergif van onze tijd. Het heeft Europa aan de rand van de afgrond gebracht. Het jaagt de nieuwe staten van Azie en Afrika op als verdwaasde lemmingen.' Door zich bijvoorbeeld Servier of Israeli te noemen 'bespaart een mens zich veel verdriet. Hij hoeft niet te ontrafelen wat hij is, waardoor zijn menselijkheid wordt bepaald. Hij wordt één van een bewapende, coherente meute. Ieder massa-impuls in de moderne politiek, ieder totalitair patroon wordt gevoed door nationalisme, door het verdovend middel van de haat, die menselijke wezens hun tanden naar elkaar doet ontbloten, over een muur heen of over tien meter woestijn.'

Tuvit Shlomi, stel jezelf de vraag hoeveel haat een mens moet bezitten om publiekelijk te verklaren dat geweld waarbij meer dan 300 kinderen om het leven kwamen een 'gerechtvaardigd antwoord' is. Een antwoord waarop? Waar komt al die haat van je vandaan? Stel jezelf die vraag. Wat denk je ermee op te lossen? Versterkt het je joodse identiteit? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom bestrijd je die haat niet?