Nederlandse Leger Martelt 7

NRC bericht:

‘Hardhandig verhoren’ is voor VN marteling.

Juridisch gezien is er geen ruimte voor misverstand: martelen mag niet. Vraag is alleen of de verhoormethoden van Nederlandse MIVD’ers in Irak als zodanig gedefinieerd kunnen worden.
Door onze redacteur Folkert Jensma
Martelen mag niet. Uitzonderingen bestaan niet. Er zijn weinig vergrijpen tegen de rechten van de mens die zo helder en onomstotelijk zijn geformuleerd als het verbod op martelen. Het mag niet van de hier geldende wetten en verdragen. Niet in Nederland. En het mag ook niet daarbuiten door Nederlanders of dankzij Nederland. Zowel de militairen die zich er in Irak schuldig aan maakten kunnen worden vervolgd, als de Staat die het toeliet.
De splinternieuwe wet Internationale Misdrijven uit 2003 omschrijft martelen als „het opzettelijk veroorzaken van ernstige pijn of ernstig lijden, hetzij lichamelijk, hetzij geestelijk, bij een persoon die zich in gevangenschap of in de macht bevindt van degene die beschuldigd wordt”. Martelen kan ontaarden in ‘folteren’. Daarvan is sprake als de overheid iemand pijn doet om hem te laten bekennen, te straffen, te intimideren, te chanteren of te discrimineren.
In juristentaal gaat het dan om martelen met de bedoeling „om van hem of van een derde inlichtingen of een bekentenis te verkrijgen, hem te bestraffen voor een handeling die hij of een derde heeft begaan of waarvan hij of een derde wordt verdacht, of hem of een derde vrees aan te jagen of te dwingen iets te doen of te dulden, dan wel om enigerlei reden gebaseerd op discriminatie uit welke grond dan ook, van overheidswege gepleegd”. Wie zich daaraan schuldig maakt kan levenslange gevangenisstraf krijgen. De definities zijn gebaseerd op het VN-verdrag tegen foltering uit 1984. Gelijkluidende bepalingen staan in het Derde Verdrag van Genève voor de goede behandeling van krijgsgevangenen uit 1949.
En dan is er nog het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dat zegt in artikel drie categorisch: „Niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen”.
De Iraakse gevangenen die door de MIVD zijn behandeld, kunnen dus zelf een klacht bij het mensenrechtenhof in Straatsburg indienen omdat Nederland aan het verdrag gebonden is. Nederland kan dan tot schadevergoeding worden veroordeeld.'

Lees verder:
http://www.nrc.nl/binnenland/article546749.ece/

Hardhandig_verhoren_is_voor_VN_marteling

Wat de Verenigde Naties marteling noemt heet bij Trouw 'harde aanpak'. Maar dat komt ongetwijfeld omdat deze krant de christelijke normen en waarden van hun voorman, J.P. Balkenende steunt, de evangelische nomen en waarden dus waarbij de zondaar door de oudtestamentische god der wrake of zijn rentmeesters op aarde vakkundig wordt gestraft.

Trouw:

'Kamp (VVD) onder vuur door harde aanpak gevangenen Irak.

Van onze redactie politiek
Den haag – Het uitlekken van een harde ondervraging door Nederlandse militairen van vijftien Iraakse gevangenen veroorzaakt een stofwolk in de verkiezingscampagne.
De VVD verwijt de andere partijen dat ze, zonder de feiten te kennen, kritiek uiten op VVD-minister Kamp van defensie. Die kondigde gisteren een onafhankelijk onderzoek aan.
Inlichtingen-officieren blindeerden bij het verhoor in 2003 gevangenen en gebruikten harde 'muziek' en water. Volgens Kamp was er geen sprake van mishandeling: de marechaussee vond geen strafbare feiten. Waarom de marechaussee het oordeel niet aan justitie liet is een raadsel. Het Openbaar Ministerie heeft na onderzoek besloten geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen.

Lees verder:

http://www.trouw.nl/hetnieuws/nederland/article547231.ece/

Kamp_VVD_onder_vuur_door_harde_aanpak_gevangenen_Irak_

Ik ben benieuwd welke politicus aan de minister van Defensie Henk Kamp zal vragen: 'Geachte minister. Stel dat de Taliban in de toekomst gevangen Nederlandse officieren aan dezelfde ondervragingtechnieken zal blootstellen als de Nederlandse militairen Irakese burgers hebben blootgesteld, hoe zou u deze technieken dan kwalificeren? Schendingen van het internationaal recht die vervolgd moeten worden of wangedrag dat geen aanleiding geeft voor een juridische vervolging? Het is aardig om het antwoord te weten, want dan weet de Taliban meteen wat vrijheid en democratie in de praktijk betekenen. En als de oud-wethouder van Borculo, die niet bekend staat als iemand die snel van begrip is de strekking van de vraag niet begrijpt, dan kan hem altijd de volgende vraag worden gesteld: 'Meneer Kamp, een toekomstige vijand kan uit de reactie van Nederlandse regering opmaken dat daden, die Amnesty International veroordeelt en de VN martelingen noemt, in een democratie geen reden waren tot het nemen van juridische stappen. Als de Nederlandse regering het internationaal recht laat schenden, waarom zou een vijandelijke natie dat dan niet mogen? Welke juridische grond heeft u nog als een vijandelijke mogendheid hetzelfde of nog erger zou doen? Ook de regering van de vijandelijke natie kan zich namelijk beroepen op het Nederlandse precedent. Hoe gaat u dit probleem oplossen? Hoe denkt u Nederlandse militairen in oorlogsgebied in de toekomst te kunnen beschermen tegen schendingen van het internationaal recht?' Een beetje wakkere volksvertegenwoordiger kan een dergelijke vraag toch verzinnen, nietwaar? Het gaat hier niet om de gebruikelijke futiliteiten waarover men zich doorgaans in Den Haag opwindt, maar het handelt hier om de grondbeginselen van de internationale rechtsorde, van het oorlogsrecht en van de mensenrechten. Belangrijke zaken voor een land dat het Internationaal Strafhof en het Internationaal Gerechtshof huisvest.

Overigens gaat het sterke gerucht dat er wel degelijk foto's zijn van de betrokken Nederlandse officieren met Irakese gevangenen die een zak over hun hoofd hebben. Net als de Srebrenica- foto's zou de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst deze foto's hebben laten verdwijnen. Ik zou zeggen: volksvertegenwoordigers, aan de slag.

Martelen 57

Deze misdaden worden militair en politiek gesteund door het Nederlandse kabinet.

'End Torture by the United States.
Protest military intelligence training that fosters humiliation, intimidation and torture.Sunday, November 19, 2006 - 2:30 to 4:00 PMHeadquarters for Army Intelligence Training Fort Huachuca, ArizonaNortheast Corner of Fry Avenue and Buffalo Soldier Trail in Sierra Vista, Arizona.Survivors of torture by the United States will share their stories at this protest.The Army Intelligence Training Center at Fort Huachuca educates military personnel in torture and these students go on to train people in torture all across the globe. The United States is responsible for using torture and training other governments in the most modern methods of torture. The Human Resource Exploitation Training Manual was published by Army Intelligence Training Center at Fort Huachuca. It is used to train people in torture. Abu Ghraibis only one of many places where the U.S. tortured opponents of U.S. policy. The Red Cross believes that the U.S. may have tortured Iraqis at a number of prisons as well as at Guantanamo Bay and the Bagram Control Point in Afghanistan. Activists in the United States are also tortured by people trained at Fort Huachuca.
Maj. Gen. Barbara Fast, the highest-ranking intelligence officer tied to the Abu Ghraib prison scandal is in charge of the U.S. Army's main interrogation training facility at Fort Huachuca, Arizona. Maj. Gen. Geoffrey Miller, formerly in charge of interrogations at Guantanamo Bay and credited in Maj. Gen. George Fay's investigation with instituting the use of dogs at Abu Ghraib, is now the senior commander in charge of detention operations in Iraq.
Two soldiers with ties to Arizona's Fort Huachuca are among 28 military personnel facing possible criminal charges in the beating death of a pair of suspects at a U.S. air base in Afghanistan two years ago. Army investigators said some of the same officers and soldiers stationed at the Bagram Control Point in Afghanistan at the time of the detainee deaths were sent to Abu Ghraib and were at the Iraq prison when the abuses occurred there.
This protest is coordinated with the actions at The United States Army School of the Americas, now called the Western Hemisphere Institute for Security Cooperation, located at Fort Benning, adjacent to Columbus, Georgia. The United States Army School of the Americas trains commissioned and non-commissioned officers from Latin American militaries. Many of its graduates have returned to their home countries and committed such atrocities as rapes, disappearances, torture, and assassination; they have organized death squads and paramilitaries to counter insurgencies and maintain power.
Sponsored by Tucson SOA Watch (National SOA Watch: www.soaw.org) For more information call 520- 620-0480 or 520- 748-8028 or toll free at 1-800-884-1136 Carpool caravan will leave Southside Presbyterian Church in Tucson at 1PM. http://www.consensus.net/end_us_torture.html '

Print your own flyers to hand out and post

Nederlandse Leger Martelt 6

Het Parool bericht: '"Martel"-verhoor is deel van training. Den Haag- Officieren mogen van de legertop krijgsgevangenen gekneveld en geblinddoekt ondervragen, waarbij de gevangenen desnoods urenlang in pijnlijke houdingen worden gedwongen... Emeritus hoogleraar humanitair oorlogsrecht Frits Kalshoven vindt dat het Verdrag (Geneefse Conventie svh) met de gebezigde verhoormethode wel degelijk geschonden wordt. "Militairen mogen niets doen wat ook maar een beetje vervelend is. Je overschrijdt artikel 17 al als je tegen iemand vloekt."'

Volgens deskundige juristen is het oorlogsrecht zo strikt om te voorkomen dat er een glijdende schaal ontstaat, die begint bij vloeken en eindigt met martelingen. Voorop staat de integriteit van het lichaam van de gevangene, die vanuit het standpunt van het recht gezien nog steeds onschuldig is. Bovendien: het doel van martelen is informatie verkrijgen. En lukt dat niet met vloeken, dan gebruikt de beul steeds wredere methoden, dat spreekt voor zich. Op den duur verklaart de gevangene van alles om de martelingen te laten ophouden. Waarom het Nederlandse leger dan toch deze verboden methoden leert, is niet zo vreemd. Het Nederlandse leger is onderdeel van de NAVO, een organisatie die onder leiding van de VS staat, waar het leger speciale opleidingscentra heeft waar martelpraktijken worden onderwezen.

Deze zomer was ik in het zuiden van Arizona en passeerde bij toeval Fort Huachuca, het hoofdkwartier van de Army Intelligence Training. Van bewoners in het nabijgelegen voormalige kopermijnstadje Bisbee hoorde ik dat militairen daar getraind worden in het martelen. 19 november 2006, morgen dus, zou er een grote demonstratie worden gehouden tegen het bestaan van dit martelcentrum. Op een affiche (zie foto) las ik: 'The Army Intelligence Training Center at fort Huachuca educates military personnel in torture and these students go on to train people in torture in countries all across the globe.' Nu zeg ik niet dat Nederlandse militairen daar, in dat centrum, getraind zijn in marteltechnieken, maar bekend is dat de trainingen van de NAVO-militairen gestandaardiseerd zijn. NAVO-soldaten en officieren leren nagenoeg hetzelfde, dezelfde gevechtstechnieken, dezelfde verhoortechnieken, ze gebruiken dezelfde wapens. Het verbaast me dan ook geenszins dat Nederlandse militairen verhoortechnieken leren die in strijd zijn met de Geneefse Conventies. De regels van de standaardisering zijn opgesteld door het machtigste lid van de bondgenootschap, de VS, een natie die na 2001 nog minder respect heeft voor de mensenrechten.

Wat de Nederlandse officieren deden is precies hetzelfde als wat de Amerikaanse bewakers in Abu Ghraib deden. Toen die bewakers gevraagd werd waar ze mee bezig waren geweest, antwoordden de Amerikanen dat zij van hun superieuren opdracht hadden gekregen om de gevangenen alvast te 'breken', murw te maken - 'to soften them up' - voordat ze door professionele martelaars, die speciaal waren ingevlogen, onder handen werden genomen. De Nederlandse beulen mochten de betrokken Irakezen niet eens gevangen houden, laat staan martelen. Ze hadden de gevangenen direct moeten overdragen aan de Britten. Althans, zo was het Nederlandse parlement voorgelogen door minster Kamp. Maar in de praktijk werden de gevangenen murw gemaakt voordat ze aan de Britse ondervragers werden overgeleverd.

Voor de lezers die zich verder willen verdiepen, zijn hier enkele websites:

http://www.soaw.org/new/ En:
http://huachuca-www.army.mil/sites/local/ En:
http://www.consensus.net/end_us_torture.html En: http://www.amu.apus.edu/fort-huachuca?GCID=S15412x001&KEYWORD=fort%20huachuca&MATCHTYPE=content

Wijsheid 7

'Every part of this soil is sacred in the estimation of my people. Every hillside, every valley, every plain and grove, has been hallowed by some sad or happy event in days long vanished. Even the rocks, which seem to be dumb and dead as they swelter in the sun along the silent shore, thrill with memories of stirring events connected with the lives of my people. And the very dust upon which you now stand responds more lovingly to their foorsteps than to yours, because it is rich with the blood of our ancestors and our bare feet are conscious of the sympathetic touch.' Chief Seattle. Suqwamish and Duwamish.

Klimaatverandering 58

'Published on Wednesday by Agence France Presse

Climate Change Is as Serious as WMD: Annan.
by Bob Egelko.

UN chief Kofi Annan demanded that world leaders give climate change the same priority as they did to wars and to curbing the spread of weapons of mass destruction.
Annan made the appeal as he launched a three-day gathering of environment chiefs, tasked with stepping up action against global warming.
In his valedictory speech to the annual meeting, the UN secretary-general painted a sombre tableau about the effects of climate change, especially on impoverished countries that were least to blame for it.
And he lacerated the fast-shrinking minority of politicians or scientists who still denied there was any threat as "out of step, out of arguments and out of time."
Climate change imperils agriculture through drought and coastal cities through rising sea levels, poses a health threat by spreading mosquito-born disease and could lead to billion-dollar weather calamities, said Annan.
"Climate change is also a threat to peace and security," he warned. "Changing patterns of rainfall, for example, can heighten competition for resources, setting in motion potentially destabilising tensions and migrations, especially in fragile states or volatile regions.
"There is evidence that some of this already occurring; more could well be in the offing."
Annan declared: "The message is clear. Global climate change must take its place alongside those threats -- conflict, poverty, the proliferation of deadly weapons -- that have traditionally monopolised first-order political attention."'

Zie: http://www.commondreams.org/headlines06/1115-02.htm

Nederland en Afghanistan 104

Gisteren berichtte Trouw:

'Afghanistan / Situatie van vrouwen nog net zo slecht als tijdens taliban.

Vijf jaar na de val van de taliban is er voor Afghaanse vrouwen nauwelijks iets verbeterd. Steeds meer meisjes steken zichzelf in brand om aan hun moeilijke leven te ontsnappen.
Het grootste aantal zelfverbrandingen vond plaats in het westelijk gelegen Herat, een provincie die grenst aan Iran. In de hoofdstad Kaboel werd dit jaar al 36 keer melding gemaakt van een zelfverbranding, een verdubbeling ten opzichte van 2005.
Per jaar plegen honderden Afghaanse vrouwen en meisjes zelfmoord, vaak omdat ze gedwongen worden te trouwen of veelvuldig worden mishandeld. Volgens de niet-gouvernementele organisatie Medicale Mondiale vond in 2003 zo’n driehonderd keer een zelfmoord plaats en neemt dat aantal toe. Exacte cijfers zijn moeilijk te geven omdat de politie en ziekenhuizen er nauwelijks gegevens over bijhouden. Afghaanse families verzwijgen de doodsoorzaak vaak uit schaamte, omdat zelfmoord volgens de islam verboden is.
De 13-jarige Marjan, die met ernstige brandwonden in een ziekenhuis ligt, zegt zich dan ook niet te kunnen herinneren wat er is gebeurd. Haar moeder vertelt dat ze aan de was stond toen iemand met haar brandende dochter aankwam. „Met kleding hebben we het vuur gedoofd”, zei ze tegen persbureau AFP. Een arts verwacht dat Marjan de zelfmoordpoging niet overleeft. Haar destijds 14-jarige zus stierf vorig jaar op dezelfde manier.
Deze week vindt er in Kaboel een internationale conferentie plaats over zelfmoorden onder vrouwen. Aan de bijeenkomst doen vertegenwoordigers mee uit onder meer Bangladesh, Iran, India en Sri Lanka. Ook in deze landen is het een bekend fenomeen.
De Britse vrouwenrechtengroep Womankind, die onderzoek deed naar de zelfverbrandingen, heeft vastgesteld dat veel Afghanen als vluchteling in Iran kennis hebben gemaakt met het fenomeen zelfverbranding. Ook door de televisie - tijdens het taliban-bewind verboden - kreeg het meer bekendheid.
Volgens de Afghaanse onafhankelijke mensenrechtencommissie heeft de meerderheid van de vrouwen te maken met huiselijk geweld. Van alle Afghaanse huwelijken is 60 tot 80 procent gedwongen tot stand gekomen. Meer dan de helft van de uitgehuwelijkte meisjes is jonger dan zestien jaar. Vaak zijn ze de tweede of derde vrouw van een man. Scheiden is een taboe in het land.
In Afghanistan verergeren het analfabetisme – zo’n 85 procent van de vrouwen kan niet lezen en schrijven – en een slecht werkende justitie de situatie. Vrouwen die verkracht zijn, durven vaak geen aangifte te doen uit angst aangeklaagd te worden wegens vreemdgaan.

Lees verder: http://www.trouw.nl/hetnieuws/wereld/article544731.ece/

Afghanistan_Situatie_van_vrouwen_nog_net_zo_slecht_als_tijdens_taliban

De Israelische Terreur 122

Anja Meulenbelt verblijft op dit moment in Gaza en bericht daar vandaan op haar weblog. Vandaag had ze dit bericht:

How a Beit Hanun family was destroyed

http://www.haaretz.com/hasen/spages/786928.html

By Amira Hass

The first shell that struck the house sent up a big cloud of dust and smoke. The parents and older children felt around in the sudden darkness of the morning, looking for the small children - to see if anyone had been hurt, to find and hold them, to run with them into the street.Zahar, 33, is now lying wounded in the hospital in Beit Hanun; she has undergone one operation to remove shrapnel from her abdomen and is waiting for another on her leg. She was unhurt by the first shell. So was her 9-year-old son Sa’ed. They lived on the first floor of the house, in the east wing. After the first shell, she ran to where he was sleeping under the window. The light filtered in through the cloud of dust, and she saw his blanket was covered by fragments of broken glass. She pulled it off and found him shaking. “You weren’t hit,” she said, urging him to run and join her other children, May, Rami and Fadi, who fled with her downstairs.
Her 14-year-old daughter May helped her find her headscarf, skirt and pants, but she had no time to cover her head. Holding 5-month-old Maha, Zahar ran to the lane below the house. She gave the baby to a sister-in-law so she could put on her scarf, and then the second shell fell on the east wing of the house.
Was Sa’ed killed by this shell or by the third one, which also struck the house dead on? She does not remember. She was hit by the fourth shell, which struck the veranda.
But at this point, Zahar was still unharmed. She bent over Sa’ed, who was lying with all the other dead and wounded in the lane. A few seconds earlier, the other family members had run panicked into the street to get out of the house after the first shell. Zahar wiped the blood from Sa’ed’s mouth and ran to the main street, calling for help. She ran back to her son to try to revive him, to wake him, and then the fourth shell hit.
At first she did not notice she had been wounded, that she was bleeding and her leg was torn down to the bone. She sat down among the bodies and tried to bring Sa’ed back to life. Her second son, Fadi, was injured. She doesn’t know which shell did it. Her third son, Rami, fled into the garden of his uncle and neighbor, Dr. Hussein Athamneh, but the sixth shell found him there. Rami then ran into the street, toward the house of his uncle and aunt. The seventh shell found him outside their house, where it exploded.
The seven shells killed 18 members of the Athamneh family that day.
The shells had eyes
“It was as if the shells had eyes: Wherever we ran, they followed us,” said Tahani, Zahar’s sister-in-law, whose 12-year-old son Mahmoud was killed by the second shell. “The first shell woke us. I gathered the children. The son whose hand I was holding, Mahmoud, is the one I lost. We didn’t know where to go. We ran downstairs, we were barefoot. My daughter said her feet were burning from the heat of the explosion. The second shell fell when we were already downstairs. I went and turned over the children’s bodies, to see who was who, until I found Mahmoud. '

Lees verder: http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/

Nederlandse Leger Martelt 5

Dit is het hoofd van Hans Laroes. Hans is hoofdredacteur van het NOS Journaal. Door zijn collega's wordt Hans niet gezien als een groot licht, om het maar zo voorzichtig mogelijk te stellen. Vanochtend schreef Laroes een directief voor zijn ondergeschikten, de radio en televisieredacties van de NOS, waarin hij zonder overleg met deze redacties bepaalde dat de Nederlandse militaire schendingen van de mensenrechten 'wangedrag' moesten worden genoemd. Dus geen marteling, maar 'wangedrag.' Hans is geen jurist maar toch dacht hij de juiste benaming te hebben gevonden. Zijn ondergeschikten lachten er besmuikt over, toen ze juristen vroegen hoe dit 'wangedrag' genoemd moest worden, want deze deskundigen antwoordden onmiddellijk dat dit gedrag in strijd is met het internationaal recht. Het maakt in wezen niet uit wat men het precies noemt, wrede behandeling of onmenselijke behandeling, vernederende behandeling, het is absoluut in strijd met de normen en waarden van het internationaal recht. Sommige juristen noemen het dan ook marteling. Zeker is dat het woord 'wangedrag' in dit verband absurd is. Zie ook Amnesty International. Het gaat hier niet om een uit de hand gelopen zuippartijtje waarna de knapen lallend het dorp doortrokken en vernielingen aanrichtten. Hier is sprake van officieren die anderen wreed hebben mishandeld. Het is zeker een schoolvoorbeeld van wrede mishandelingen, martelingen dus. Het is absoluut wangedrag om dit 'wangedrag' te noemen. Wat onze Hans ook niet begrijpt is dat het begint met dit soort praktijken in het buitenland en eindigt met dit soort misdaden in het binnenland, de vijand zit immers overal. En voordat we het weten, is door 'wangedrag' de rechtstaat verdwenen, terwijl Laroes ongetwijfeld op zijn plaats blijft zitten. Opportunisme is altijd de kern van de collaboratie geweest.

Waarom probeerden alle betrokken autoriteiten bewust de zaak in de doofpot te stoppen als het slechts wat 'wangedrag' was geweest?

Nederlandse Leger Martelt 4

Hier begon het mee, de eerste foto's van Amerikaanse militairen die Irakezen martelden en zo nodig vermoordden in opdracht van hun superieuren. En die reageerden weer in directe opdracht van Rumsfeld en naar nu vermoed wordt ook president Bush. Het kabinet Balkenende heeft nooit de politieke consequenties getrokken uit deze oorlogsmisdaden en grove schendingen van de mensenrechten. Integendeel zelfs. De Nederlandse regering steunde door het zenden van troepen de Amerikaanse terreur. Het kabinet negeerde expliciete waarschuwingen van Nederlandse deskundigen (zie AIV) en bleef de VS en het Verenigd Koninkrijk steunen in hun terreur. Nu blijkt dat ook Nederlandse militairen zelf hebben gemarteld. Er zal ongetwijfeld een hele discussie volgen over wat nu martelen is en wat niet, maar feit is dat het in strijd is met het internationaal recht. Er gaat ongetwijfeld nog meer bekend worden over de Nederlandse 'incidenten' zoals ze nu al eufemistisch genoemd worden. Ander feit is dit:

'PERSBERICHT AMNESTY INTERNATIONAL. 17 NOVEMBER 2006. Amnesty International: vermeende marteling in Irak tot op de bodem uitzoeken Amnesty International is geschokt door het bericht in de Volkskrant van vrijdagmorgen dat Nederlandse officieren zich in november 2003 schuldig zouden hebben gemaakt aan marteling van tientallen gevangenen in de Zuid-Iraakse provincie Al-Muthana. ' Wij willen dat deze zaak tot op de bodem wordt uitgezocht ' aldus van Amnesty International in een eerste reactie. 'Waarom zijn deze strafbare feiten niet aan het Openbaar Ministerie gemeld? Waarom is Defensie hier niet eerder mee naar buiten gekomen? Zijn er vergelijkbare voorvallen van marteling of wrede, onmenselijke of vernederende behandeling van gevangenen bekend?', zo vraagt de mensenrechtenorganisatie zich af. Amnesty wil bovendien opheldering van Defensie over de vraag of de legerleiding of het ministerie, nadat de feiten aldaar bekend werden, preventieve maatregelen genomen heeft om herhaling te voorkomen, bijvoorbeeld in Uruzgan (Afghanistan). 'In het debat over de Nederlandse missie naar Uruzgan eerder dit jaar speelde zorg over behandeling van gevangenen door andere staten, met name de VS, een belangrijke rol. De berichten die nu naar buiten komen over het Nederlandse leger zijn in het licht van die zorg bizar ', aldus Amnesty International.'

Nederlandse Leger Martelt 3

Nu we weten dat er door Nederlandse militairen in Irak is gemarteld, wat gebeurt er precies in Afghanistan?

Van de Adviesraad Internationale Vraagstukken die de Nederlandse regering adviseert over zaken die onder andere de mensenrechten aangaan kreeg ik net de volgende email:

'Geachte heer Van Houcke,

Bestaat hier een verband met het volkskrant artikel van hedenochtend? En wat bedoelt u precies met 'het gevaar van betrokkenheid' ?

In het algemeen kan worden opgemerkt dat de eerbieding van de mensenrechten zoals geformuleerd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948 een hoofdaandachtspunt van de AIV is. Een van de permanente AIV commissies - commissie mensenrechten - houdt zich speciaal hiermee bezig. Dit heeft zijn weerslag gevonden in tal van adviezen, voor een overzicht daarvan verwijs ik naar onze web-site http://www.aiv-advies.nl/.

Meer concreet wijs ik bijvoorbeeld op een van onze laatste adviezen "terrorismebestrijding in mondiaal en europees perspectief' (advies nr 49). Daarin staat bijvoorbeeld letterlijk:

"Ten aanzien van krijgsgevangenen en andere personen die buiten het territorium van degevangennemende staat worden vastgehouden wegens vermeende betrokkenheid bijterroristische activiteiten, wijst de AIV erop dat staten gehouden zijn mensenrechtenverdragenook na te leven ten opzichte van personen die zich buiten hun grondgebiedbevinden maar binnen hun jurisdictie in die zin dat deze staten effectieve controle enmacht over de desbetreffende personen uitoefenen. Deze verplichting geldt ook tenaanzien van vredes- en andere militaire operaties waarbij onder andere Nederlandbetrokken is, zoals de Afghaanse provincie Uruzgan." (citaat afkomstig van blz 59 uit dat advies dat bij deze mail is gevoegd).

Verder wijs ik u op een recent briefadvies van de AIV waarin de staat nog eens wordt gewezen op het absolute karakter van het folterverbod (gevoegd briefadvies nr. 11).

Een ander voorbeeld is het advies over maatschappij en krijgsmacht (advies nr 48), waarin het belang van de handhaving van de mensenrechten in relatie tot militaire operaties wordt onderstreept (eveneens gevoegd). Ik wijs u op pasages onderaan blz 15 en bovenaan blz 16. Verder staat op blz. 16 de volgende passage:

"De AIV merkt daarnaast op dat het draagvlak voor de krijgsmacht in het algemeen,maar ook voor specifieke militaire operaties, kan worden aangetast als het in verbandwordt gebracht met mensenrechtenschendingen door de internationale vredesmachtenzelf. In voorkomend geval moet de Nederlandse regering hierover maximale openheidbetrachten, dit serieus onderzoeken en eventuele schuldigen straffen. Zo wordt duidelijkgemaakt dat het om een niet geaccepteerd aspect van het functioneren van dekrijgsmacht zelf gaat. Bovendien wordt zo voorkomen dat het beeld kan ontstaan dat bijde krijgsmacht veel wordt getolereerd en in de doofpot verdwijnt. Ook misstanden binnende eigen krijgsmacht doen het imago van de krijgsmacht geen goed. Mede uit het oogpuntvan goed werkgeverschap, kan en mag het ministerie van Defensie dit niettolereren." (citaat afkomstig uit advies over maatschappij en krijgsmacht.)

Voor meer informatie over onze adviezen verwijs ik naar bovengenoemde web-site waar al onze adviezen gratis kunnen worden gedownload..

Ik hoop uw vraag hiermee voldoende te hebben beantwoord.

Met vriendelijke groet,

hans van Leeuwe

Secretaris Commissie Vrede en Veiligheid
Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV)
Bezuidenhoutseweg 67
Postbus 20061, 2500 EB Den Haag
tel: 070 348 53 26
hans-van.leeuwe@minbuza.nl'

Onder andere dit schreef de AIV aan de regering:

'Het folterverbod.
Zoals de AIV hierboven reeds opmerkte, bestaat er aanleiding tot grote zorg dat in het
kader van de bestrijding van het terrorisme wordt getornd aan de kernwaarden van de
rechten van de mens waarvan het folterverbod en het verbod van onmenselijke, vernederende
en wrede behandeling of bestraffing, deel uitmaken. Dit verbod heeft sinds
lang gegolden als bij uitstek een imperatieve norm die aan geen beperkingen of relativeringen
onderhevig mag zijn, ook niet in tijden van gewapende conflicten, noodtoestanden
en andere crisissituaties. Zulks is in tal van internationale verdragen op het
gebied van de rechten van de mens en het internationale humanitaire recht vastgelegd
en bevestigd in internationale rechterlijke uitspraken. Het Europese Hof voor de Rechten
van de Mens overwoog dat op foltering een speciaal stigma rust en dat in dit
opzicht in toenemende mate een strikte maatstaf is vereist op het gebied van de
bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.9 Tot voor kort
bestond in nationale en internationale rechtsopvattingen consensus over het absolute
karakter van het folterverbod. Niettemin kwam en komt foltering veelvuldig voor, maar
geen regime, hoe abject ook, betoogde openlijk dat foltering onder bepaalde omstandigheden
geoorloofd was. Iedere overheid voelde zich genoopt beschuldigingen van systematische
folterpraktijken te ontkennen of te weerleggen.
De laatste jaren, in het bijzonder sedert de terroristische aanslagen van 11 september
2001, valt in literatuur, in beleidsvorming en in de praktijk een duidelijke – zij het niet
overheersende – tendens waar te nemen om de absolute gelding van het folterverbod
te relativeren.10 In deze trend passen ook recente berichten over praktijken die zich in
het verborgene afspelen, zoals geheime detentiecentra11 en geheime overdrachten van
verdachte personen. Dergelijke praktijken creëren omstandigheden waaronder basisbeginselen
van de rechten van de mens op het spel komen te staan.
De ondergraving van het folterverbod; vier aspecten
De ondergraving van het folterverbod doet zich voor op diverse manieren die een onderling
samenhangend patroon vormen. De AIV noemt in dit verband een viertal aspecten:
(1) het herdefiniëren en daarmee het versmallen van het begrip foltering en wrede,
onmenselijke en vernederende behandeling en bestraffing; (2) het incommunicado houden
van gedetineerden zonder strafrechtelijke aanklacht, (3) het ondermijnen van het
beginsel van non-refoulement, (4) het gebruik van informatie die mogelijkerwijs via folterpraktijken
dan wel andere vormen van mishandeling is verkregen. De AIV gaat op
deze aspecten nader in en geeft daarmee tevens zijn visie op een aantal vraagpunten
die de minister onder punt 10 van zijn adviesaanvraag aan de orde heeft gesteld.
De reikwijdte van het verbod...'

Expliciet is het kabinet Balkenende gewaarschuwd. Zie de website van de AIV!

Lex Runderkamp 3

Gisteren vroeg ik de strafpleiter Victor Koppe waarom zijn kantoor had geweigerd om met NOS verslaggever Lex Runderkamp te praten over het zogeheten Samir A. proces. Koppe, is samen met Britta Böhler, advocaat van Samir A. Hij verklaarde

‘Het heeft een lange voorgeschiedenis. We gaan niet zomaar iemand uitsluiten. De kritiek op hem en eigenlijk ook op veel journalisten die dit soort zaken volgen, is dat alles wat het Openbaar Ministerie presenteert met een zeker sensatiegevoel wordt gebracht als belangrijk bewijs en datgene wat de verdediging week in week uit aanvoert, en vaak ontlastend is, in een bijzin wordt gemeld. Heel concreet: vorige week berichtte Runderkamp wel uitvoerig over de beweegredenen van de officier van justitie om tegen Samir A. 15 jaar te eisen, maar toen wij woensdag een uitvoerig urenlangdurend pleidooi van 166 pagina’s hielden waarin de verdediging punt voor punt probeerde het bewijs onderuit te halen, was deze verslaggever er niet. Dat is iets wat al jarenlang gebeurt en als er straks wellicht toch weer een vrijspraak komt dan is natuurlijk iedereen weer in rep en roer omdat niemand begrijpt waarom. Die verwarring wordt veroorzaakt door het feit dat veel minder aandacht wordt besteed aan wat de verdediging te melden heeft. Hoewel Runderkamp niet bij onze pleidooien aanwezig was geweest, wilde hij twee dagen later wel een quootje van mij hebben in de trant van dat het bewijsmateriaal allemaal onbetrouwbaar zou zijn. Maar dat hebben we geweigerd, de maat was vol. Vewrgeet niet, mensen kijken naar het NOS Journaal met de gedachte dat de informatie klopt, dat de verslaggever beide partijen heeft gevolgd en op een juiste manier verslag doet. Maar dat gebeurt niet in dit soort zaken. Al jaar in jaar uit lopen we tegen het fenomeen op dat redelijk kritiekloos wordt overgenomen wat het Openbaar Ministerie allemaal vindt en denkt terwijl wat wij naar voren brengen nogal in de marge wordt gebracht. Waarom Runderkamp niet bij onze pleidooien aanwezig was weet ik niet, volgens mij was er iets met de Hells Angels of zo.´

Waarom Lex Runderkamp zijn journalistieke werk niet deed is vooralsnog onduidelijk. Ik heb de NOS gevraagd naar de reden van het verzuim. Ik heb nog geen reactie gekregen. Ik houd u op de hoogte.

11 maanden geleden schreef ik over Runderkamps stijl van berichtgeven

´zondag, december 18, 2005

Lex Runderkamp.

Afgelopen vrijdagavond werd verslaggever Lex Runderkamp door het NOS-Journaal van acht uur als volgt ingeleid: 'Geblindeerde auto's met hoge snelheden, dranghekken, camera's die alles in de gaten houden, de extra beveiligde rechtbank in Amsterdam Osdorp is nog tot eind februari het decor van het proces tegen de Hofstadgroep.' Ondertussen ziet de kijker twee auto's met hoge snelheid de kelder van een gerechtgebouw inscheuren. Spanning, sensatie in de polder. Lex Runderkamp, voluit in beeld, spreekt vervolgens van '4 kopstukken,' en 'veel meelopers.' En over het door justitie geleverde bewijsmateriaal verklaart de journalist: 'Die feiten kloppen, maar hoe moet je ze interpreteren.' Lex speelt in dit toneelstuk vier rollen, de rol van officier van justitie, van onafhankelijk rechter, van objectieve journalist en van duider van de waarheid, een enorme klus. 'My name is Runderkamp, Lex Runderkamp. In dienst van...' ja van wie eigenlijk? Van zijn eigen ijdelheid denk ik. Lex speelt daardoor een gevaarlijk spelletje over de ruggen van mensen, die zolang de rechter hen niet heeft veroordeeld, alleen nog verdachten zijn. Maar voor Lex is dat slechts een triviaal detail in de internationale stijd tegen het terrorisme, die volgens de Amerikaanse vice-president wel generatieslang kan gaan duren. De NOS-verslaggever heeft de Hofstadgroep al veroordeeld, want 'die feiten kloppen.' Zo criminaliseert hij mensen die theoretisch gesproken in een rechtstaat nog steeds niet schuldig zijn bevonden. En zo schept het NOS-Journaal een tendentieuze sfeer, een van verdachtmaking. Alleen het recht is nog het enige probleem, nietwaar? Ik bedoel, die rechters, hoe gaan die 'die feiten... interpreteren.' Lex is zo overtuigd van zijn eigen gelijk en gaat zo op in zijn spel dat hij zich ineens verraadt. Tegen nieuwslezeres Sacha de Boer zegt hij: 'Dus je moet je voorbereiden, er zullen ongetwijfeld een aantal vrijspraken volgen!' Voorbereiden dus. Een waarschuwing dus. Hoezo, omdat Lex de verdachten al veroordeeld heeft? Denkt hij dat Sacha de Boer en de kijkers tot wie hij zich richt teleurgesteld zullen zijn als niet iedere verdachte zwaar gestraft wordt? Waar berust die gedachte anders op dan zijn veroordeling? Dat gekleurde brilletje op zijn hoofd zou Runderkamp beter kunnen afzetten.´

Zie http://stanvanhoucke.blogspot.com/2005/12/lex-runderkamp.html

Nederlandse Leger Martelt 2

Net verstuurd via email


´Geachte heer De Wit. Geachte heer De Wit. 24 maart 2006 stuurde ik u de volgende aangetekende brief:

Aan de Hoofdofficier van Justitie
van het Arrondissementsparket Amsterdam,
mr. L.A.J.M. de Wit

Geachte heer De Wit,

Ondergetekende doet hierbij aangifte van een strafbaar feit, te weten: schending van het internationaal recht door minister van Defensie Henk Kamp en de Nederlandse militairen die in de Afghaanse provincie Kandahar van terrorisme verdachte personen aan de Amerikaanse autoriteiten hebben overgedragen, terwijl algemeen bekend is dat deze bondgenoot in de zogeheten ‘war on terror’ stelselmatig de mensenrechten van deze categorie gevangenen schendt. Niet voor niets verklaarde de directeur onderzoek van het bureau Azië van de Amerikaanse mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch tegenover de NRC dat ‘de Nederlandse troepen hiermee het risico lopen dat ze handelen in strijd met de mensenrechten.’ De Nederlandse advocaat dr. Liesbeth Zegveld, gespecialiseerd in oorlogsrecht, is nog explicieter wanneer zij stelt dat ‘Nederland het internationaal recht schendt.’ Zie daarvoor haar bijgesloten commentaar voor de NRC/ Handelsblad. Bovendien heeft minister Kamp zelf over het Amerikaanse beleid het volgende tegenover het Radio I Journaal verklaard: ‘Het is zo dat de Amerikanen een derde categorie gevangenen onderscheiden. Het gaat voor hen niet alleen om burgers en om militairen, maar het gaat ook om unlawful combatants waar ze over spreken. Nou, dat is niet onze uitleg van het Verdrag van Genève, dus wij denken dat het beste is als de Amerikanen dezelfde uitleg aan dat Verdrag geven als alle andere landen doen.’ De Radio I verslaggever vroeg de minister vervolgens: ‘Ja, dat wilt u graag, maar dat doen ze op dit moment nog niet. Dus is het geen risico dat als Nederlanders betrokken zijn bij zo’n arrestatie dat ze dan medeplichtig zijn aan dingen die u niet wilt?’ Minister Kamp antwoordde: ‘Maar het risico is nog veel groter als je terroristen maar laat lopen.’ Een opmerkelijke uitspraak aangezien in een rechtstaat een verdachte pas een terrorist is op het moment dat dit onomstotelijk door een onafhankelijke rechter na een eerlijk proces is bewezen geacht en niet wanneer een politicus dit meent. Erger nog: de minister impliceert met zijn opmerking dat omdat hij en de Amerikanen nu eenmaal vinden dat de verdachten terroristen zijn ze daarom aan een bondgenoot kunnen worden overgedragen, van wie bekend is dat deze het internationaal recht schendt. Voor alle duidelijkheid: minister Kamp gaat er dus impliciet vanuit dat 'terroristen' het gevaar mogen lopen te worden gemarteld. Immers ‘het risico is nog veel groter als je terroristen maar laat lopen.’ Zie hiervoor ook mijn weblog onder de rubrieken ‘Martelen’ en ‘De Nederlandse Terreur.’ http://stanvanhoucke.blogspot.com/ Ik citeer in dit verband ook Barbara Olshansky van het gezaghebbende Amerikaanse ‘Center for Constitutional Rights’ die in ‘Secret Trials and Executions’ over ‘military tribunals and the threat to democracy’ het volgende schrijft: ‘Declaring an “extraordinary emergency,” on November 13, 2001, President George W. Bush signed an unprecedented order authorizing the creation of special military tribunals to try non-citizens suspected of terrorism. While these tribunals or commissions may take place either inside or outside the United States, all such trials will be almost entirely outside of the cardinal constitutional guarantees embodied in the American criminal justice system. With a single wipe of his pen, President Bush replaced the democratic pillars of our legal system with that of a military commission system in which he, or his designee, is rule-maker, investigator, accuser, prosecutor, judge, jury, sentencing court, reviewing court, and jailer or executioner.’ Zie Seven Stories Press. ISBN: 1-58322-537-4 Een dergelijk regime, dat in strijd is met het internationaal recht, wordt mede mogelijk gemaakt door de impliciete en expliciete medewerking van de Nederlandse minister van Defensie en de betrokken Nederlandse militairen in Afghanistan. Vandaar mijn aangifte.
In afwachting van uw reactie,
Hoogachtend,
Stan van Houcke


We zijn inmiddels meer dan acht maanden verder, en ik heb nog steeds geen reactie van u ontvangen, zelfs niet eens een bericht van ontvangst. Gezien de recente onthullingen van betrokkenheid van Nederlandse officieren bij martelingen in het Midden Oosten verzoek ik u met klem binnen afzienbare tijd een reactie op mijn aanklacht te sturen.

Dit keer stuur ik u de aangifte wegens een strafbaar feit via email. Misschien werkt dat efficiënter.

Vriendelijke groet,

Stan van Houcke´

Nederlandse Leger Martelt

Wat iedereen met een beetje verbeeldingskracht al vermoedde is nu bevestigd. De Volkskrant bericht:

'Nederlanders martelden Irakezen.
Van onze verslaggever Jan Hoedeman.
AMSTERDAM - Nederlandse officieren hebben zich schuldig gemaakt aan marteling van tientallen Iraakse gevangenen in de Zuid-Iraakse provincie Al Muthanna. In november 2003 heeft een cel van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD) ‘hardhandige tactische ondervragingen’ uitgevoerd.
Tijdens de verhoren hadden de verdachten een stofbril op waardoor ze niets zagen. Afwisselend zijn ze zonder bril ook blootgesteld aan fel licht. De Irakezen zijn natgegooid om ze wakker te houden en hun gehoor werd geprikkeld met ‘bijzonder hoge geluidstonen’. De juridisch adviseur die verplicht aanwezig moet zijn bij dergelijke verhoren, ontbrak.
Het ministerie van Defensie bevestigt deze feiten. ‘Er zijn dingen gebeurd die niet passen in de instructie’, zei directeur voorlichting Joop Veen gisteravond. Veen weet niet of de zaak minister Kamp is gemeld. ‘Het is al lang geleden en je kunt niet alles onthouden.’
De toenmalige Chef Defensiestaf Luuk Kroon werd begin november 2003 op de hoogte gesteld van spanningen in het Nederlandse kamp over de behandeling van gevangenen. Ze werden verhoord in een vestiging van het Coalition Provisional Authority in As Samawah, door MIVD-officieren.
Luitenant-admiraal Kroon heeft kennis van deze strafbare feiten niet gemeld aan het Openbaar Ministerie. Volgens ingewijden heeft Kroon een advies van generaal-majoor Kees Neisingh, toen bevelhebber van de Koninklijke Marechaussee, naast zich neergelegd. Neisingh adviseerde Kroon de zaak voor te leggen aan het OM en voor de rechter te laten komen.
Kroon koos ervoor de zaak buiten de openbaarheid te houden. Gisteravond reageerde Kroon op de bevindingen van deze krant: ‘Ik ben met pensioen, heb overal een dikke streep onder gezet en geef geen commentaar.’ Volgens Veen zei Kroon hem gisteravond zich niets te kunnen herinneren. ‘Wat niet betekent dat het hem niet is gemeld.’
De Nederlandse marechaussee op het kamp is destijds door commandant Swijgman geïnformeerd.
Voorzitter Han Busker van de Marechaussee Vereniging: ‘Als dit bekend was bij de top van het ministerie, is het schandalig dat er geen aangifte is gedaan. Dan heeft het alle ingrediënten van een doofpot.’
De Iraakse gevangenen mochten maximaal vier maal 24 uur worden vastgehouden. Na hun verhoor werden de gevangenen en de verkregen informatie doorgespeeld aan de Britten. Nederland viel in Al Muthanna onder Brits gezag.
‘De Nederlandse bataljonsleiding heeft zijn oren te veel naar de Britten laten hangen,’ zegt voorzitter Wim van den Burg van de militaire vakbond AFMP/FNV. ‘Wat deze officieren hebben gedaan, deden ze in opdracht.’
In een geheime nota van de Directie Juridische Zaken van het ministerie van Defensie van 26 november 2003 staat echter ‘dat het afnemen van verhoren niet tot de bevoegdheden van de Nederlandse eenheden behoort, evenmin als het horen van getuigen’.
Willy Weerkamp, tot voor kort de officier van justitie van de Militaire Strafkamer in Arnhem: ‘Ons is niets gemeld, wij hebben zoiets nooit voorgelegd gekregen.''

Zie: http://www.volkskrant.nl/binnenland/
article370551.ece/Nederlanders_martelden_Irakezen

Meer dan acht maanden geleden schreef ik dit:

´VRIJDAG, MAART 24, 2006
Aangifte Strafbaar Feit
Ik heb net deze brief verstuurd:


Amsterdam, 24 maart 2006

Aan de Hoofdofficier van Justitie
van het Arrondissementsparket Amsterdam,
mr. L.A.J.M. de Wit

Geachte heer De Wit,

Ondergetekende doet hierbij aangifte van een strafbaar feit, te weten: schending van het internationaal recht door minister van Defensie Henk Kamp en de Nederlandse militairen die in de Afghaanse provincie Kandahar van terrorisme verdachte personen aan de Amerikaanse autoriteiten hebben overgedragen, terwijl algemeen bekend is dat deze bondgenoot in de zogeheten ‘war on terror’ stelselmatig de mensenrechten van deze categorie gevangenen schendt. Niet voor niets verklaarde de directeur onderzoek van het bureau Azië van de Amerikaanse mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch tegenover de NRC dat ‘de Nederlandse troepen hiermee het risico lopen dat ze handelen in strijd met de mensenrechten.’ De Nederlandse advocaat dr. Liesbeth Zegveld, gespecialiseerd in oorlogsrecht, is nog explicieter wanneer zij stelt dat ‘Nederland het internationaal recht schendt.’ Zie daarvoor haar bijgesloten commentaar voor de NRC/ Handelsblad. Bovendien heeft minister Kamp zelf over het Amerikaanse beleid het volgende tegenover het Radio I Journaal verklaard: ‘Het is zo dat de Amerikanen een derde categorie gevangenen onderscheiden. Het gaat voor hen niet alleen om burgers en om militairen, maar het gaat ook om unlawful combatants waar ze over spreken. Nou, dat is niet onze uitleg van het Verdrag van Genève, dus wij denken dat het beste is als de Amerikanen dezelfde uitleg aan dat Verdrag geven als alle andere landen doen.’ De Radio I verslaggever vroeg de minister vervolgens: ‘Ja, dat wilt u graag, maar dat doen ze op dit moment nog niet. Dus is het geen risico dat als Nederlanders betrokken zijn bij zo’n arrestatie dat ze dan medeplichtig zijn aan dingen die u niet wilt?’ Minister Kamp antwoordde: ‘Maar het risico is nog veel groter als je terroristen maar laat lopen.’ Een opmerkelijke uitspraak aangezien in een rechtstaat een verdachte pas een terrorist is op het moment dat dit onomstotelijk door een onafhankelijke rechter na een eerlijk proces is bewezen geacht en niet wanneer een politicus dit meent. Erger nog: de minister impliceert met zijn opmerking dat omdat hij en de Amerikanen nu eenmaal vinden dat de verdachten terroristen zijn ze daarom aan een bondgenoot kunnen worden overgedragen, van wie bekend is dat deze het internationaal recht schendt. Voor alle duidelijkheid: minister Kamp gaat er dus impliciet vanuit dat 'terroristen' het gevaar mogen lopen te worden gemarteld. Immers ‘het risico is nog veel groter als je terroristen maar laat lopen.’ Zie hiervoor ook mijn weblog onder de rubrieken ‘Martelen’ en ‘De Nederlandse Terreur.’ http://stanvanhoucke.blogspot.com/ Ik citeer in dit verband ook Barbara Olshansky van het gezaghebbende Amerikaanse ‘Center for Constitutional Rights’ die in ‘Secret Trials and Executions’ over ‘military tribunals and the threat to democracy’ het volgende schrijft: ‘Declaring an “extraordinary emergency,” on November 13, 2001, President George W. Bush signed an unprecedented order authorizing the creation of special military tribunals to try non-citizens suspected of terrorism. While these tribunals or commissions may take place either inside or outside the United States, all such trials will be almost entirely outside of the cardinal constitutional guarantees embodied in the American criminal justice system. With a single wipe of his pen, President Bush replaced the democratic pillars of our legal system with that of a military commission system in which he, or his designee, is rule-maker, investigator, accuser, prosecutor, judge, jury, sentencing court, reviewing court, and jailer or executioner.’ Zie Seven Stories Press. ISBN: 1-58322-537-4 Een dergelijk regime, dat in strijd is met het internationaal recht, wordt mede mogelijk gemaakt door de impliciete en expliciete medewerking van de Nederlandse minister van Defensie en de betrokken Nederlandse militairen in Afghanistan. Vandaar mijn aangifte.
In afwachting van uw reactie,
Hoogachtend,
Stan van Houcke´

Zie http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/03/aangifte-strafbaar-feit.html

Om te voorkomen dat de brief ergens in een lade zou verdwijnen stuurde ik de brief aangetekend, het bewijsje ervan heb ik hier. Het ambtelijk apparaat kent namelijk de botheid om niet te reageren. Maar zelfs op een aangetekende brief reageerde het Openbaar Ministerie niet. Ik heb al die maanden gewacht op een opportuun moment om de zaak weer aan te zwengelen. Dat moment is nu, dus stuur ik deze brief vandaag opnieuw naar de Amsterdamse Hoofdofficier van Justitie met het verzoek op zijn minst een bericht van ontvangst terug te mailen. Ik stuur de brief met de aangifte van een strafbaar feit nu via email, misschien werkt dat beter.Als burger heb ik recht om die aanklacht in te dienen. IMijn motief is dat de Nederlandse politiek tot nu toe het Nederlandse geweld in het Midden Oosten tot nu toe niet heeft weten te stoppen. Als burger wil ik wil niet dat namens mij andere burgers gemarteld worden. Zolang ik belastinggeld betaal en ik protesteer niet ben ik mede verantwoordelijk voor de schendingen van het internationaal recht.

Overigens hadden de landelijke dagbladen in maart van dit jaar geen enkele interesse in de aanklacht van een stafbaar feit, die zijn begaan onder verantwoordelijkheid van het kabinet, ook de commerciele massamedia besteedden er geen aandacht aan. Nederlandse betrokkenheid bij martelingen speelden toen kennelijk geen grote rol. Nu wel, het is verkiezingstijd. Dus stuur ik deze brief opnieuw naar de kranten. Afwachten maar.

Ik moest denken aan al die Nederlandse journalisten die embedded in Irak zijn geweest terwijl onder hun neus burgers gemarteld werden. Die journalisten kwamen met positieve verhalen terug. Toen ik 2003 voor de VPRO unembedded naar Irak wilde, mocht dat niet van de hoofdredacteur radio Arend Jan Heerma van Voss omdat verzekeringsmaatschappijen mij niet wilde verzekeren. Verzekeringsgeld was in het polderland inmiddels een journalistiek criterium geworden om een verslaggever naar journalistiek belangrijke plaatsen te sturen. Such is Life.

Belangrijk is te weten dat het kabinet Balkenende en dus ook de voormalige wethouder van Borculo Henk Kamp, de huidige minister van Defensie, expliciet en uitgebreid is gewaarschuwd voor het gevaar dat bij terrorismebestrijding de mensenrechten worden geschonden. Die waarschuwing dateert van vorig jaar en is afkomstig van de ´Adviesraad Internationale Vraagstukken.´ Volgens eigen omschrijving is ´de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) een onafhankelijk adviesorgaan en adviseert de regering en het parlement over het buitenlandse beleid, in het bijzonder met betrekking tot de rechten van de mens, vrede en veiligheid, ontwikkelingssamenwerking en Europese integratie.´ Vorig jaar verscheen het volgende advies van deze officiele adviesraad van de regering
´Briefadvies 11: Terrorismebestrijding in Europees en internationaal perspectief; interim-advies over het folterverbod, december 2005´

De AIV schrijft onder andere

´Terrorismebestrijding in mondiaal en Europees perspectief.

In zijn advisering over de bestrijding van het internationaal terrorisme stelt de AIV voorop dat de waarborging van de beginselen van de rechtsstaat en van de rechten en de veiligheid van personen een onlosmakelijk geheel vormen. In elk optreden tegen terrorisme moet al het mogelijke worden gedaan om te voorkomen dat er slachtoffers vallen en dat de maatschappij wordt ontwricht. Terrorisme is een rechtstreekse aanval op de mensenrechten en vooral het recht op leven. De staat is verplicht het recht op leven te beschermen. Terzelfder tijd moeten maatregelen tegen terrorisme, zoals de AIV ook heeft betoogd in zijn interim-advies, verenigbaar zijn met de beginselen van de rechtsstaat en met de verplichtingen die staten op zich genomen hebben krachtens het internationale recht, in het bijzonder de internationale mensenrechten.´ De cursivering is van mij.

Zie http://www.aiv-advies.nl/

Martelen 56

Een voorbeeld van de Amerikaanse martelingen.

Ik ontving vandaag deze email:

'* * * MEDIA ADVISORY * * *
Khaled El- Masri, Victim of CIA Kidnapping and Abuse, to Speak of His Ordeal at Washington, DC News Conference

German National’s Case Comes Before Federal Appeals Court on November 28

FOR IMMEDIATE RELEASENovember 15, 2006

CONTACT: Erica Pelletreau, ACLU, (212) 519-7829, 549-2666; media@aclu.org

NEW YORK - In his first-ever trip to the United States, Khaled El-Masri, who was unlawfully abducted, detained and abused by the CIA under its rendition program, will speak at a news conference on Wednesday, November 29 at the National Press Club in Washington, hosted by his attorneys at the American Civil Liberties Union.

El-Masri comes to the United States for the appeal of the ACLU’s landmark lawsuit on his behalf charging former CIA director George Tenet, other CIA officials and U.S.-based aviation corporations with violations of United States and universal human rights laws. El-Masri was on vacation in Macedonia when he was kidnapped, abused and rendered to a CIA-run “black site” in Afghanistan. After several months of confinement in squalid conditions, he was abandoned on a hill in Albania with no explanation, never having been charged with a crime.

Earlier this year a federal district court in Alexandria, VA dismissed El-Masri’s lawsuit based on the government's argument that allowing it to proceed would jeopardize state secrets. The ACLU argues that the government is invoking state secrets to avoid accountability rather than to protect national security, and that the case can be decided based on the vast amount of information already disclosed about the illegal rendition program and El-Masri's abduction specifically. The ACLU will argue the appeal of the case Tuesday, November 28 at 9:00 a.m. before the Fourth Circuit Court of Appeals in Richmond, VA. El-Masri and his attorneys will make brief comments immediately following the hearing.

El-Masri’s rendition is the subject of an ongoing criminal investigation in his homeland, Germany, as well as investigations by the Council of Europe and the European Parliament into European nations’ complicity in the rendition program. El-Masri’s case has also been featured in numerous media reports and documentaries, including Outlawed: Extraordinary Rendition, Torture and Disappearances in the ‘War on Terror’ produced by WITNESS.

More information about Outlawed is online at: www.witness.org/outlawed. Beta SP is available.

Background and briefs on the ACLU case are online at: www.aclu.org/rendition

WHAT: News conference about the ACLU’s appeal of Khaled El-Masri’s lawsuit against former CIA director George Tenet and U.S.-based aviation corporations that owned and operated the aircraft used in his abduction and unlawful detention

WHO: Khaled El-Masri, rendition victim
Anthony D. Romero, Executive Director, ACLU
Jenni Wolfson, Deputy Director, WITNESS
Steven Watt, Human Rights Attorney, ACLU
Manfred Gnjidic, El-Masri’s German attorney

WHEN: Wednesday, November 29, 9:00 a.m. EST

WHERE: National Press Club
529 14th street, NW
First Amendment Room, 13th Floor
Washington, D.C.

CALL IN: 1-800-741-3792 Listen only
Questions can be e-mailed to media@aclu.org '

Nederland en Afghanistan 103

Het staat er echt. De NRC:

''Nederlanders lokken aanval Talibaan uit.''

'Hilversum, 15 nov. Nederlandse commandotroepen in de Afghaanse provincie Uruzgan lokken bewust aanvallen van de Talibaan uit en opereren in gezelschap van een Amerikaanse officier, die belast is met het verhoor van verdachte Afghanen.
Een en ander blijkt uit de tv-documentaire 09.11 Zulu, onze commando’s aan het werk in Uruzgan die maandag wordt uitgezonden en waarvan vanochtend delen aan de pers zijn getoond. Het uitlokken van aanvallen, teneinde zelf met schieten te kunnen beginnen, en de nauwe samenwerking met een Amerikaanse inlichtingenofficier, die laat weten dat hij geen heil ziet in een duidelijke scheiding tussen de ISAF-missie en de Operation Enduring Freedom, staan op gespannen voet met de beloften die eerder door de Nederlandse regering aan de Tweede Kamer zijn gedaan inzake de missie in Uruzgan.
De uitlokking gebeurt door de jeeps van de commando’s bewust zo op te stellen dat de Talibaan, die hen vanuit de bergen voortdurend bespieden, denken dat zij een makkelijke prooi zijn.
De commando’s beschuldigen in de film de Nederlandse legerleiding ervan, de militaire situatie in Uruzgan – ook in de directe omgeving van de Nederlandse hoofdbasis Tarin Kowt – om politieke redenen veel te rooskleurig voor te stellen. Ook menen zij dat de Nederlandse militairen onnodig in gevaar komen, omdat tegen de dreiging van de Talibaan bewust niet adequaat wordt opgetreden.
De film, gemaakt in opdracht van de NCRV, kwam eerder al in het nieuws omdat de maker ervan, Vik Franke, had bekend te hebben meegeschoten toen de groep commando’s, op slechts vijf kilometer van de basis Tarin Kowt, in een hinderlaag gelopen was.
Het provoceren van een aanval van de Talibaan wordt door een commando gerechtvaardigd met de opmerking: „zolang ze blijven zitten waar ze zitten, komen we er nooit vanaf”. Minister Kamp (Defensie) heeft in de Tweede Kamer herhaaldelijk verklaard dat Nederlandse militairen slechts terugschieten als ze worden aangevallen, incidentele offensieve acties daargelaten.'

Lees verder: http://www.nrc.nl/binnenland/article544258.ece

En zo werken de Nederlanders mee aan een systeem van martelen en moord.

Klimaatverandering 57

De BBC bericht:
'Climate insurance urged for poor.

The UN wants insurance companies to help protect the world's poor against the impacts of climate change.
Insurance-based schemes could make money available to affected communities much faster than traditional aid, its climate meeting in Nairobi was told.
A pilot project in Ethiopia earlier this year insured 62,000 rural families against drought.
Computer models of climate change suggest droughts and floods will become more common across Africa.
Current extreme weather events on the continent affect most severely the livelihoods of people with no access to conventional insurance.
"Every year, the World Bank donates millions in order to repair events and to repair disasters; and we need a step change in the way we manage relief for poorer parts of the world," said Thomas Loster of the Munich Re Foundation, a not-for-profit organisation linked to the re-insurance giant.
"Through public-private partnerships that match seed money from public sources with the skills of the private sector, I believe we can do this by realising new kinds of risk cover across large parts of the developing world."

Lees verder: http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/6148750.stm

De Israelische Terreur 121

Reuters bericht:

'Top UN rights body to probe Israel's Gaza shelling.

The United Nations top human rights body on Wednesday condemned "gross and systematic" human rights violations by Israel in Gaza and sent a mission to probe the killing of 19 Palestinian civilians by Israeli artillery.
The 47-state Human Rights Council, meeting in special session, approved a resolution brought by Arab and Muslim states that demanded urgent international action to end Israel's repeated military incursions into Palestinian territory.
The President of the Council, Mexican ambassador Alfonso de Alba, was asked to name a high-level team to travel to the Gaza village of Beit Hanoun, scene of last week's shelling, and report back by mid-December.
"The Human Rights Council expresses its alarm at the gross and systematic violations of human rights of the Palestinian people in the occupied territory," said the resolution, which was backed by 32 votes to 6 with 8 abstentions.
Israel's ambassador to the United Nations in Geneva, Itzhak Levanon, said that while Israel regretted the civilian deaths in Beit Hanoun, the blame for the incident lay with the Palestinian authorities for not stopping the village being used to launch rockets into Israel.
A 58-year-old Israeli woman was killed on Wednesday by a rocket fired from Gaza. It was the first such lethal attack since July 2005.
The United States, which is not a member of the Council, called the resolution a "blatant attempt" to exploit the "tragic" Beit Hanoun shelling in order to give an unbalanced view of the Palestinian-Israeli conflict.
It was the third special session held by the Human Rights Council since it came into being in June. All three sessions have been devoted to Israel.
The Council replaced the discredited Human Rights Commission as part of a plan for U.N. reform, but some rights activists are concerned that it is already falling prone to the political confrontation that hobbled its predecessor.'

Lees verder: http://www.alertnet.org/thenews/newsdesk/L15743288.htm

Al Jazeera en de SP

De Amerikaanse journalist Danny Schechter schreef gisteren op zijn site over Al Jazeera. Al Jazeera is een succes omdat de zender het verlammende monopolie van de commerciele westerse mediaconcerns heeft weten te breken. Honderden miljoenen mensen zien het nieuws zoals het door Al Jazeera wordt gepresenteerd. Een fundamenteel ander beeld dan de westerse massamedia laten zien. Het is een succes omdat mensen op den duur intuitief aanvoelen dat er meer is dan de commercieel ideologische kijk op de wereld. Dat proces is al langer gaande, dat blijkt ook aan het succes van internet. Dat verlangen om vastgelopen structuren te doorbreken blijkt ook uit de winst van de SP en het verlies van de PVDA. Wouter Bos heeft geen geloofwaardig alternatief geboden voor de neoliberale ideologie van christenen en liberalen. Als hij had gewonnen zou hij met het CDA in zee zijn gegaan en was het huidige beleid met enige veranderingen gewoon doorgegaan. De sociaal democraten beseffen niet dat er wereldwijd radicale veranderingen gaande zijn, voor een groot deel gevoed door de globalisering, de terreur van de oorlog, de groeiende kloof tussen rijk en arm en de ernstige gevolgen van de klimaatverandering. Daar betalen ze nu een prijs voor. Het ontbrak hen aan inzicht, ze dachten met een beetje pappen en nathouden door te kunnen gaan met hun vorm van poldermodel. Dat kan niet langer, we staan aan de vooravond van ingrijpende veranderingen. Wie dat niet beseft zal politiek ten onder gaan.

Martelen 55

De Washington Post bericht:

'CIA Acknowledges Two Interrogation Memos: Papers Called Too Sensitive for Release.

After years of denials, the CIA has formally acknowledged the existence of two classified documents governing aggressive interrogation and detention policies for terrorism suspects, according to the American Civil Liberties Union.
But CIA lawyers say the documents - memos from President Bush and the Justice Department - are still so sensitive that no portion can be released to the public.
The disclosures by the CIA general counsel's office came in a letter Friday to attorneys for the ACLU. The group had filed a lawsuit in U.S. District Court in New York two years ago under the Freedom of Information Act, seeking records related to U.S. interrogation and detention policies.
The lawsuit has resulted in the release of more than 100,000 pages of documents, including some that revealed internal debates over the policies governing prisoners held at the military detention facility at Guantanamo Bay, Cuba. Many other records have not been released and, in some cases, their existence has been revealed only in media reports.
Friday's letter from John L. McPherson, the CIA's associate general counsel, lists two documents that pertain to the ACLU's records request.
The ACLU describes the first as a "directive" signed by Bush governing CIA interrogation methods or allowing the agency to set up detention facilities outside the United States. McPherson describes it as a "memorandum." In September, Bush confirmed the existence of secret CIA prisons and transferred 14 remaining terrorism suspects from them to Guantanamo Bay.
The second document is an August 2002 legal memo from the Justice Department's Office of Legal Counsel to the CIA general counsel. The ACLU describes it as "specifying interrogation methods that the CIA may use against top al-Qaeda members." (This document is separate from another widely publicized Justice memo, also issued in August 2002, that narrowed the definition of torture. The Justice Department has since rescinded the latter.)
The ACLU relied on media reports to identify and describe the two documents, but the CIA and other agencies had not previously confirmed their existence. McPherson wrote that neither document can be released to the public for reasons of security and attorney-client privilege.
"The documents are withheld in their entirety because there is no meaningful non-exempt information that can be reasonably segregated from the exempt information," McPherson wrote. A spokesman for the CIA declined to comment yesterday.'

Lees verder:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/11/13/AR2006111301221.html Of:
http://www.truthout.org/docs_2006/111506Z.shtml

Lex Runderkamp 2

Vrijdag 10 november 2006 besteedde het NOS Radio 1 Journaal aandacht aan het zogeheten ‘Samir A. proces.’ Het werd als volgt ingeleid: ‘de zaak van de terreurverdachten Samir A. en vier van zijn vermeende handlangers… Lex Runderkamp volgt voor ons de zaak.’ Eerst even de feiten. Tijdens zijn verslag zei Runderkamp dat in Samir A.’s verklaring van die dag een ‘rare berusting’ zat. ‘Hij verwacht dat hij wordt weggestopt en dat alles wat hij heeft ingebracht niet zo heel veel gewicht in de schaal zal leggen.’ Runderkamp brengt het volgende te berde: ‘Van het videotestament heeft zijn advocaat ook uitgelegd in het pleidooi de afgelopen dagen dat eh, dat eh. Samir zelf zei...’ Waarom ik dit vermeld zal in de loop van dit stukje duidelijk worden. Runderkamp: ‘Er zit wel één punt in zijn verdediging waar ik absoluut wel begrip voor heb en dat is dat maar heel weinig dingen die hij kan doen een andere verklaring in het oog van het publiek hebben gekregen dan gericht op een aanslag.’ De presentator: ‘Nou, eh, op dit punt dan wel. Kwam hij geloofwaardig over?’ Runderkamp: ‘Nou, ik vond het op zichzelf een verklaring van een jonge man die vond dat iedereen in de wereld alles verkeerd heeft gedaan behalve hijzelf.’ Even later stelt de presentator de vraag: ‘Je had het net al even over die pleidooien van de advocaten, de slotpleidooien. Zat daar nog iets opvallends in?’ Runderkamp: Nou, ik vind het wel opvallend dat de, de, de, eh advocaten zijn behoorlijk gepikeerd over de manier waarop de media ook hun zaak neerzetten. Ze zeggen: “Ja, als het Openbaar Ministerie roept 15 jaar celstraf - dat hebben ze geëist begin deze week - dan zijn jullie er allemaal en op het moment dat wij urenlang, onderdeel voor onderdeel, van het betoog van het Openbaar Ministerie met -voor hun zoveel mogelijk- tegenbewijzen onderuit halen, dan zijn jullie er niet.’’ De presentator onderbreekt met de vraag: ‘Klopt dat Lex. Was jij er niet?’ Runderkamp: ‘Eh, ik was op hun, de, hun zitting was ik er niet, nee inderdaad, maar ik heb ook uitgelegd: dat doet normaal gesproken de media op het moment dat een rechtbank, op 1 december doet de rechtbank uitspraak, als de rechtbank dan zegt: “Samir A. weinig straf of vrijgesproken,” dat is het moment voor de media om uit te gaan leggen wat er fout is gegaan.’ De presentator: ‘Logisch.’ Runderkamp: ‘Dank je wel dat je zegt: “dat is logisch.” Jij bent ook van de media. De advocaten waren wel zo boos dat ze ook geen interview met mij wilden.’ De presentator: ‘Ze hadden, eh, daar gelijk in dan?’ Runderkamp: ‘Nee, ik vind absoluut niet, maar het is een soort gepikeerdheid die kennelijk in de rechtzaal is ontstaan, dat ze zeggen: “We zijn gewend dat de media kritisch zijn naar de overheid, dat je die altijd kritisch volgt, maar behalve als het om een terrorismezaak gaat, dan ineens krijgt het openbaar ministerie, de inlichtingendienst, de politiek de vloer van de media, die mogen zeggen wat er aan de hand is.”’ Presentator: ‘Past dan ook een beetje in het pleidooi van Samir A. hè, iedereen is maar tegen ons enne alles wordt in hetzelfde kader geplaatst.’ Runderkamp: ‘Ja, maar vandaar ook wel mijn observatie dat ik zeg: het feit dat hij geen en-ke-le begrip toont voor het feit dat de manier waarop hij zich gedragen heeft de afgelopen jaren in Nederland, dat dat hem op zijn minst mede tot een serieuze terrorismeverdachte heeft gebombardeerd. Dat hij daar geen begrip voor heeft, ja, dat vind ik dan toch ook wel weer tekenend.’

Een uitzending van 5 minuten en 7 seconden op de kop af, waar alle elementen inzitten van een tendentieuze berichtgeving, een schoolvoorbeeld ervan. Allereerst is er sprake van een fundamentele fout. In de verslaggeving van het NOS Journaal lopen feiten en meningen door elkaar, ze zijn niet gescheiden. Verslaggeven, het zegt het al, is het geven van verslag van feiten, niet van persoonlijke meningen. Runderkamp is geen jurist, zijn kennis van het recht is beperkt, hij is net als iedere sterveling een wandelend vat vol meningen. Wat de opinie is van een willekeurige verslaggever als Runderkamp is misschien wel aardig tijdens familiefeestjes, maar zijn mening is volstrekt oninteressant zodra die in het openbaar geuit wordt in zijn hoedanigheid als verslaggever. In de commerciële massamedia moet men heel terughoudend zijn met het geven van meningen, niet alleen omdat ze vaak gekleurd worden door triviale zaken als ruzie thuis of een verkeerd gevallen maaltijd, maar ook omdat meningen net als een neusverkoudheid besmettelijk kunnen zijn. Journalisten zouden ook uiterst voorzichtig met opinies van anderen moeten omgaan. Niet voor niets schreef de grote satiricus Karl Kraus dat ‘het niet hebben van gedachten en toch in staat zijn ze te uiten, datgene is wat een journalist tot journalist maakt.’ Vooruit dan maar, nog eentje van Kraus om het af te leren: ‘Een journalist is iemand die naderhand alles vooraf geweten had.’ Kortom, meningen zijn vluchtig, onderhevig aan trends en kunnen even dodelijk zijn als een fragmentatiebom. Verslaggevers moeten de taal behoedzaam gebruiken om te ontkomen aan de media vuistregel van Joseph Goebbels dat ‘wij niet spreken om iets te zeggen, maar om een bepaald effect te bereiken.’ In een rechtstaat geldt dat niet de wisselvalligheid van de politiek de rechtstaat levend houdt, maar het recht zelf en dat een journalist dus dubbel zo secuur moet zijn in zijn verslaggeving daarover.

Dat wat de fundamentele fout betreft, nu het specifieke verslag van Lex Runderkamp. In de inleiding krijgt de luisteraar te horen dat hij ‘voor ons de zaak volgt.’ Binnen enkele minuten ontdekken we dat hij de zaak helemaal niet volgde zodra het de slotpleidooien van de advocaten van de verdachten betrof. Hij volgde alleen de zitting van de aanklagers en niet de zitting van de verdedigers, een onvergeeflijk verzuim. Pas als beide partijen zijn gehoord kan de luisteraar zich een oordeel vellen, dat is nu juist de kern van de journalistiek. Dan zegt de verslaggever over Samir A.’s verklaring van die dag dat er een ‘rare berusting’ in zat. ‘Hij verwacht dat hij wordt weggestopt en dat alles wat hij heeft ingebracht niet zo heel veel gewicht in de schaal zal leggen.’ Uit het verzuim van Runderkamp lijkt me dit geen 'rare' opvatting, tenminste de media met Runderkamp voorop bewezen nu juist die stelling. Die berusting is dus niet raar. Alleen door het raar te noemen kan Runderkamp de aandacht afleiden van het feit dat in elk geval hij zijn werk niet naar behoren heeft gedaan. Vanwaar trouwens die kwalificatie ‘rare?’ Waarom moest daar Runderkamp’s mening bij. Is hij bang dat anders de luisteraar niet genoeg doordrongen wordt van de in zijn ogen onbetrouwbaarheid van de verdachte? Het feit dat Runderkamp niet bij de zitting van de advocaten is geweest, verklaart de volgende draai in zijn verhaal: ‘Van het videotestament heeft zijn advocaat ook uitgelegd in het pleidooi de afgelopen dagen dat eh, dat eh. Samir zelf zei...’ De verslaggever wist niet wat de advocaten allemaal hadden gezegd en valt terug op een uitspraak van Samir A. die hij die dag had gehoord omdat hij daar wel bij aanwezig was. Hij probeert snel aan het dreigende onheil te ontkomen, maar niet snel genoeg, want zoals blijkt moet hij toegeven dat hij er niet was. Om nog de schijn van onpartijdigheid op te houden, zegt Runderkamp: ‘Er zit wel één punt in zijn verdediging waar ik absoluut wel begrip voor heb en dat is dat maar heel weinig dingen die hij kan doen een andere verklaring in het oog van het publiek hebben gekregen dan gericht op een aanslag.’ Dat hij als verslaggever meewerkt aan deze stigmatisering laat hij buiten beschouwing. Om te voorkomen dat de luisteraar gaat denken dat ook Samir A. het gelijk aan zijn kant kan hebben kwalificeert nu de presentator de zaak onmiddellijk door op te merken: ‘Nou, eh, op dit punt dan wel. Kwam hij geloofwaardig over?’ Runderkamp: ‘Nou, ik vond het op zichzelf een verklaring van een jonge man die vond dat iedereen in de wereld alles verkeerd heeft gedaan behalve hijzelf.’ Kennelijk weet de verslaggever niet dat een verdachte in het Nederlandse recht niet hoeft mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Dat is een van de wezenlijke kenmerken van een rechtstaat, in een dictatuur word je via marteling gedwongen mee te werken. Toch zit die opstelling van Samir A. onze verslaggever zo dwars dat hij deze mening als slotopmerking nog eens herhaalt.

Even later vraagt de presentator: ‘Je had het net al even over die pleidooien van de advocaten, de slotpleidooien. Zat daar nog iets opvallends in?’ Runderkamp geeft geen antwoord, maar moet nu wel gaan toegeven dat hij niet naar die pleidooien heeft geluisterd. Toch meent hij een afgewogen oordeel te kunnen geven voordat de rechterlijke macht het vonnis heeft beargumenteerd. Runderkamp kleedt zijn journalistiek optreden als volgt in: ‘Nou, ik vind het wel opvallend dat de, de, de, eh advocaten zijn behoorlijk gepikeerd over de manier waarop de media ook hun zaak neerzetten. Ze zeggen: “Ja, als het Openbaar Ministerie roept 15 jaar celstraf - dat hebben ze geëist begin deze week - dan zijn jullie er allemaal en op het moment dat wij urenlang, onderdeel voor onderdeel, van het betoog van het Openbaar Ministerie met -voor hun zoveel mogelijk- tegenbewijzen onderuit halen, dan zijn jullie er niet.’’ Iedere onafhankelijke luisteraar denkt nu: dat lijkt me een terechte klacht. Dat is niet een kwestie van ‘gepikeerd’ zijn, op je teentjes getrapt voelen, maar een terechte aanklacht voorkomende uit verontwaardiging over zoveel journalistiek falen. Het gaat hier niet om een of ander akkefietje, maar over de grondbeginselen van onze democratische rechtstaat. De presentator onderbreekt Runderkamp met de vraag: ‘Klopt dat Lex. Was jij er niet?’ Runderkamp kan er niet meer onderuit en komt nu met een onzinnige smoes: ‘Eh, ik was op hun, de, hun zitting was ik er niet, nee inderdaad, maar ik heb ook uitgelegd: dat doet normaal gesproken de media op het moment dat een rechtbank, op 1 december doet de rechtbank uitspraak, als de rechtbank dan zegt: “Samir A. weinig straf of vrijgesproken,” dat is het moment voor de media om uit te gaan leggen wat er fout is gegaan.’ FOUT gegaan? Hier komt de aap uit de mouw. Voor wie is het fout gegaan als Samir A. wordt vrijgesproken? Juist, voor het Openbaar Ministerie en kennelijk ook voor de verslaggever Runderkamp, die op jacht naar allerlei primeurtjes zich al jaren door het OM laat gebruiken en in het kader daarvan verdachten stigmatiseert. Uit zijn woorden blijkt dat door hem Samir A. al schuldig is bevonden, en dat het proces slechts een theaterstukje achteraf is.

Voor een journalist moet er geen goed of fout zijn bij een rechtzaak, tenzij er sprake is van een ernstige schending van een fatoenlijke rechtsgang. Journalisten zijn namelijk geen partij in een strafzaak, hoe graag de Runderkampen van deze wereld dat ook zouden willen. In een rechtzaal is er geen plaats voor de stem des volks. Gelukkig maar, want de geschiedenis heeft ons geleerd dat volkstribunalen altijd in bloedbaden eindigen.

Even illustrerend en absurd is zijn opmerking dat pas bij de uitspraak aandacht kan worden geschonken aan de woorden van de verdediging, en dan pas alleen als het ‘fout is gegaan’ voor het Openbaar Ministerie. Het is al een eeuwlang journalistiek gebruik om het standpunt van beide partijen te laten horen. Desalniettemin merkt de presentator op: ‘Logisch.’ Runderkamp: ‘Dank je wel dat je zegt: “dat is logisch.” Jij bent ook van de media.’ Het wordt een steeds onthullender en beschamender toneelstukje op de radio. Gesterkt door de steun van een presentator, die namens de media schijnt te spreken, vervolgt Runderkamp zijn eigen verdediging met: ‘De advocaten waren wel zo boos dat ze ook geen interview met mij wilden.’ De presentator: ‘Ze hadden, eh, daar gelijk in dan?’ Runderkamp: ‘Nee, ik vind absoluut niet, maar het is een soort gepikeerdheid die kennelijk in de rechtzaal is ontstaan, dat ze zeggen: “We zijn gewend dat de media kritisch zijn naar de overheid, dat je die altijd kritisch volgt, maar behalve als het om een terrorismezaak gaat, dan ineens krijgt het openbaar ministerie, de inlichtingendienst, de politiek de vloer van de media, die mogen zeggen wat er aan de hand is.”’ Presentator: ‘Past dan ook een beetje in het pleidooi van Samir A. hè, iedereen is maar tegen ons enne alles wordt in hetzelfde kader geplaatst.’ Wat nu? De terechte klacht over Lex Runderkamp's journalistiek falen wordt door een presentator van het Radio 1 Journaal gekwalificeerd als - in zijn ogen - de even grote nonsense van Samir A. ‘Ja, maar vandaar ook wel mijn observatie dat ik zeg: het feit dat hij geen en-ke-le begrip toont voor het feit dat de manier waarop hij zich gedragen heeft de afgelopen jaren in Nederland, dat dat hem op zijn minst mede tot een serieuze terrorismeverdachte heeft gebombardeerd. Dat hij daar geen begrip voor heeft, ja, dat vind ik toch ook wel weer tekenend.’ Strikt genomen is dit wartaal. Want opnieuw: niemand hoeft aan zijn veroordeling mee te werken. Uit Runderkamp's woorden maakt de luisteraar op dat Samir A. zich schuldig moet verklaren. Dan de opmerking: ‘in Nederland.’ Wat bedoelt onze verslaggever daarmee? Dit is toch een Nederlandse rechtbank met een Nederlandse verdachte? Hij wordt toch niet vervolgd op grond van verdenkingen van misdaden die in het buitenland zouden zijn gepleegd. Het is alsof Runderkamp de luisteraar nog eens duidelijk wil maken dat we hier eigenlijk met een buitenlander te maken hebben die ook nog eens onze democratie bedreigd. Opmerkelijk is ook dat in zijn verslagen de verdachte allerlei zaken ‘beweert,’ terwijl de officier van justitie telkens ‘verklaart.’ De onevenwichtigheid van de berichtgeving zit ‘m zelfs in de details en de nuances. ‘Het feit dat… voor het feit dat,’ in 1 zin tweemaal het woord feit. Runderkamp is kennelijk van mening dat de luisteraar voldoende ervan doordrongen moet worden dat die Samir A. in feite allang schuldig is en dat dit proces niets anders is dan de juridische vaststelling daarvan. Maar in werkelijkheid zijn dat tot nu toe feiten volgens het Openbaar Ministerie met in hun voetspoor de verslaggever Lex Runderkamp, die voor nieuwtjes volledig afhankelijk is van de officieren van justitie. Feit is dat dit op zijn minst tendentieus is en op zijn ergst ordinaire propaganda. Dit is een travestie van journalistiek, die ongestoord in Nederland kan worden opgevoerd. In de Angelsaksische journalistiek zouden dergelijke journalisten al lang op straat zijn gezet. Zo niet in Nederland. Daar wordt Lex Runderkamp op een Journaal-stoel gezet om met een zelfvoldaan hoofd allerlei propaganda te spuien.

Ik heb vanochtende deze email naar het NOS Journaal gestuurd:
‘geachte collega’s,
in verband met het schrijven van een artikel over de berichtgeving met betrekking tot het ‘samir a proces’ heb ik een simpele vraag. waarom was uw verslaggever vorige week woensdag niet aanwezig bij de slotpleidooien van de advocaten van de verdachten? na een telefonisch gesprek met een van de advocaten, victor koppe, werd me duidelijk dat dit voor hen de druppel was die de emmer deed overlopen, met als gevolg dat ze weigerden aan lex runderkamp een reactie te geven. ik verzoek u mij vandaag of morgen hierover te emailen.
vriendelijk groet
stan van houcke

Ik zal u op de hoogte houden.

De uitzending van het Radio 1 Journaal met Runderkamp kunt u hier beluisteren, het werd na 17.30 uur uitgezonden: http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2006/11/10/index_av.html

Of u kunt er hier direct naar luisteren onder de rubriek fragmenten: http://webdisk.planet.nl/houck006/default.aspx

The Empire 53

'Tomgram: Klare, Bush Goes Over to Imperial Defense.

In September 2002, Arab League head Amr Mussa warned that an invasion of Iraq would "open the gates of Hell" in the Middle East. Four years later, with those gates -- at least in Iraq -- open wide enough to drive a tank through, the look of the Bush administration is suddenly in rapid flux. (The neocons, having ushered in Hell, are being ushered out the door; while the first President Bush's "realists" and their followers are heading in.) Given the nominee to replace Secretary of Defense Donald Rumsfeld, the Gates of Hell may soon have a new meaning. Right now, despite all the anticipation about future Iraq policy changes, the good news that accompanies the nomination of former CIA Director (and, as president of Texas A&M, keeper of the Bush family flame) Robert Gates has little to do with Iraq and lots to do with Iran.
In these early post-election days, the Iran rhetoric at the White House has, in fact, remained at the boiling point. As last week ended, White House spokesman Tony Snow labeled Iran and Hezbollah a "global nexus of terrorism." (Paul Woodward, editor of the War in Context website, commented: "The administration is no longer served by playing to the Christian Right, so its out with religious ‘evil' and in with a much more sophisticated, secular, and no doubt bi-partisan, "global nexus of terrorism.") Then, on Monday, the President himself, in a press briefing with Israeli Prime Minister Olmert, called for the global "isolation" of Iran and essentially rejected an opening of any sort to that country. ("[I]f the Iranians want to have a dialogue with us, we have shown them a way forward, and that is for them to verify -- verifiably suspend their enrichment activities.").
None of this sounds like good news; but, despite the rhetoric, the Gates appointment certainly lessens the possibility of an air assault on Iranian nuclear facilities early next year (as well as any campaign to "decapitate" the Iranian regime). This had clearly been one of the (mad) policy options that Dick Cheney and Donald Rumsfeld were entertaining.
Like James A. Baker, co-head of the Iraq Study Group, Gates believes in negotiating with Iran. In the summer of 2004, with former Carter National Security Advisor Zbigniew Brzezinski, he co-chaired a task force sponsored by the Council on Foreign Relations that argued for opening a dialogue with Iran. Its report, "Iran: Time for a New Approach," contended that the lack of American engagement with Iran had harmed American interests and advocated direct talks with the Iranians. ("Just as the United States has a constructive relationship with China [and earlier did so with the Soviet Union] while strongly opposing certain aspects of its internal and international policies, Washington should approach Iran with a readiness to explore areas of common interests while continuing to contest objectionable policy.")
In addition, Gates -- like Baker one of Daddy Bush's boys -- has clearly been brought in to help clean up Sonny's Iraq mess. Being sane and hard-headed, he knows perfectly well that stirring up a hornet's nest in neighboring Iran is hardly a way to tackle the almost insurmountable Iraqi crisis.
Gates offers another advantage for those who prefer not to go to war again. The American high command (despite the fantasies of some administration critics) would never refuse a direct order from the commander-in-chief to bomb the gates of Hell out of Iran. However, a civilian Secretary of Defense (whose reputation is at stake) might. So the replacement of Rumsfeld is also significant in this way.
Throw in a new Democratic Congress that, as Juan Cole has written, is less likely to grant the necessary funds for such a war (though Time's Tony Karon at his Rootless Cosmopolitan website disagrees), and you have the potential for a genuine ebbing of tensions in the one area where the rash acts for which the Bush administration is by now well known could literally wreck the global economy in a matter of days. For this, a small sigh of relief is in order. Now, let Michael Klare, author of the ever more relevant book Blood and Oil: The Dangers and Consequences of America's Growing Dependence on Imported Petroleum, explain the larger picture. Tom'

lees verder: http://www.tomdispatch.com/index.mhtml?emx=x&pid=140248

Klimaatverandering 56

Met het oog op onze verkiezingen: 1 ding weten we zeker. Met een volgende kabinet Balkenende zal zowel de oorlog tegen de mens in het Midden Oosten doorgaan als de oorlog tegen de natuur waarvan de christen Balkenende denkt rentmeester te zijn namens zijn luchtgod. De rest is minder zeker. Wie zou Jezus bombarderen en wat zou Jezus met de natuur doen? Het zijn vandaag de dag klemmende vragen voor de mensheid.

Reuters bericht:

'Global warming isolates Canadians in far north.

TORONTO, Ontario (Reuters) -- Aboriginal communities in Ontario's far north are becoming increasingly isolated as rising temperatures melt their winter route to the outside world and impede their access to supplies.
"The ice doesn't have its solid blue color anymore," said Stan Beardy, the grand chief of Nishnawbe Aski Nation, which represents Ontario's remote First Nations. "It's more like Styrofoam now, really brittle."
"With the toxic waste moving north, and global warming, we don't have that solid ice anymore, and that's why we have problems with winter roads when it's mild."
The 34 First Nations reservations, scattered in boreal forest across northern Ontario, are accessible only by plane for much of the year.
During the coldest months between January and March, "winter roads" are cleared on the frozen network of rivers and lakes to let trucks deliver bulk supplies like fuel and building materials.
But average temperatures have risen during the past decade, weakening the ice and shrinking the bulk-shipping season by several weeks, aboriginals say.
Beardy said the communities he represents have lost up to a month of heavy trucking time "because one or two degrees really makes a big difference" to the endurance of the icy route.
About 20,000 people live in the remote reservations and rely on winter shipments of heating oil, gasoline, and diesel fuel to power generating stations. The fragile ice has forced them to hire more trucks to carry lighter loads.
In the past 60 years, regional temperatures have increased by an average of 0.8 degrees Celsius (2 degrees Fahrenheit) in the winter, and by 1.3 degrees Celsius in spring, according to Environment Canada, a federal government body.
That change has been more pronounced in the far north, where average winter temperatures have jumped 4.4 degrees Celsius over the same time.
Indeed, warming has speeded up since 1998, after which temperatures in Canada have consistently been above normal, said Bob Whitewood, a climatologist at Environment Canada.
Sea ice in Hudson Bay, Ontario's north shore, thaws and breaks up a week earlier every 10 years.'

Lees verder: http://edition.cnn.com/2006/WORLD/americas/
11/13/canada.environment.reut/index.html