Hoe zou de wereld reageren op appetijtelijke vrouwelijke militanten met uniform en Kassam-raketten en "Ze heeft haar beste dagen als ze op pad is. „Het is zo spannend als er iets gebeurt en je er ‘s nachts met honden op uit kunt. Het geeft me een goed gevoel, dat is waar ik het voor doe.”'
zaterdag 2 januari 2010
De Filosemiet en de Antisemiet
Hoe zou de wereld reageren op appetijtelijke vrouwelijke militanten met uniform en Kassam-raketten en "Ze heeft haar beste dagen als ze op pad is. „Het is zo spannend als er iets gebeurt en je er ‘s nachts met honden op uit kunt. Het geeft me een goed gevoel, dat is waar ik het voor doe.”'
The Empire 508
After Change You Can Believe In,
WALLY SHAWN reads from his Essays
and discusses human nature with a communist.
A benefit to save REVOLUTION BOOKS
Friday, January 8, 2010, 7:30pm
Friends Meeting House
222 East 15th Street, New York, NY, between 2nd & 3rd Aves. #4, 5, 6, N, R, Q to Union Square
Tickets $25, Premium benefit tickets $100, $250
Available at REVOLUTION BOOKS, 146 W. 26th
Or online at revolutionbooksnyc.org or call the store with your credit card
For information or to volunteer, call Revolution Books: 212-691-3345
$100 ticket includes signed copy of Essays
$250 ticket includes Essays, plus 1 year membership in Friends of Revolution Books
GET YOUR TICKETS NOW. Limited seating. Buy tickets here.
WALLACE SHAWN's plays include THE FEVER, THE DESIGNATED MOURNER, AUNT DAN AND LEMON, and most recently GRASSES OF A THOUSAND COLOURS. He appears frequently on stage and television, and in many films including "My Dinner with Andre" and "Vanya on 42nd Street." His book Essays was published this fall.
ANDY ZEE is the spokesperson for Revolution Books, a photographer, and a writer for Revolution newspaper. In April 2009, Revolution published his piece, "In the Era of Obama: The Collapse of 'The Movement'; the Resistance and the Revolutionary Movement We Need."
Hear Wally Shawn read short clips from his new book Essays:
On being a citizen of a country that can act with impunity . . .
On reading the morning newspaper . . .
On the quiet crushing of poor people . . .
On the feeling of being superior to others . . .
Watch Wally Shawn interviewed by Laura Flanders on GritTV:
on GritTV* * *
There is no place like REVOLUTION BOOKS -- a bookstore that is breaking through the stifling political atmosphere with critical thinking, radical discourse and revolutionary possibility...
Keep Revolution Books open and thriving. Buy a premium ticket ($100, $250) for this evening and
Revolution Books / Libros Revolución
146 W. 26 Street 212-691-3345
www.revolutionbooksnyc.org revbooksnyc@yahoo.com
Join Revolution Books' fanpage on FACEBOOK
De Nuance van de NRC 148
De NRC-porno gaat als volgt. Foto's van 'meisjes' met een knuffelbeer op hun rug en een geweer tussen hun benen. En teksten als deze: 'Dikla vindt het leger wel leuk. Ze bewaakt de grens met Egypte, waar veel gesmokkeld wordt. Ze heeft haar beste dagen als ze op pad is. „Het is zo spannend als er iets gebeurt en je er ‘s nachts met honden op uit kunt. Het geeft me een goed gevoel, dat is waar ik het voor doe.” Ze heeft na twee jaar absoluut geen spijt van haar keuze voor de Karakal. „Nu ik dit kan, weet ik dat ik alles kan.”
Volgens Dikla is het effect van meisjes in het leger dat zíj sterker worden, niet dat het leger zachter wordt. Of: „Je gaat praten als een man. Je verbergt je vrouwelijke eigenschappen om één van de jongens te zijn. Om erbij te horen”, zoals een soldate zegt in de documentaire To see if I’m smiling, van Tamar Yarom. De Israëlische documentairemaakster interviewde vrouwen die terugkijken op hun diensttijd in de bezette Palestijnse gebieden.
Op beelden uit die tijd zijn het lachende meisjes die in uniform dansen en poseren bij het lijk van een gevangene. Nu vertellen ze over de verschrikkingen; de martelingen, de doodsangst, de verantwoordelijkheid voor mensenlevens. Gruwelijke gebeurtenissen waar ze jaren later nog mee worstelen. „Soms voel ik me een beetje gek, ik heb deze herinneringen die niets met de realiteit te maken hebben.” Het is voor vrouwen niet de vraag of ze anders omgaan met de ervaringen dan mannen, maar hoe ze er, net als de mannen, mee moeten leven. Eén oud-soldaat die nu moeder is, zegt in de documentaire: „Telkens als mijn baby hysterisch begint te huilen, werkt het op die ene zenuw. Het brengt me terug naar die tijd. Ik ben geen slechte moeder, behalve op die momenten. Dan ben ik als de duivel.”
Die problemen hebben deze jongere meisjes in de Karakal fotoserie niet. Omdat ze niet in bezet gebied werken. Maar ook omdat ze nog middenin de euforie van het leger zitten. Ze genieten van de kameraadschap, de stoere uitstraling, de waardering van hun landgenoten. En waar ze helemaal van genieten, is van deze fotosessie. „Elk meisje droomt ervan zo mooi op de foto te staan. Ik ben een strijder en daar ben ik trots op”, zegt Dikla.'
Tot zover de NRC. De reden waarom de summiere informatie over To see if I’m smiling van Tamar Yarom erin staat, is niet zo moeilijk te traceren. Het is een poging om de fotoporno die gepresenteerd wordt als 'fotoreportage' te legitimeren. Natuurlijk is het geen reportage want alles is in scene gezet, totaan de make up toe. Het is geen verslag van de werkelijkheid, maar juist een vertekening ervan, om op die manier de werkelijkheid onzichtbaar te maken. De werkelijkheid is namelijk het langdurige geweld dat op de Palestijnse burgerbevolking wordt toegepast en dat 'leuk' gevonden wordt. Leest u even mee: 'Dikla vindt het leger wel leuk. Ze bewaakt de grens met Egypte, waar veel gesmokkeld wordt. Ze heeft haar beste dagen als ze op pad is. „Het is zo spannend als er iets gebeurt en je er ‘s nachts met honden op uit kunt. Het geeft me een goed gevoel, dat is waar ik het voor doe.”' En zo zorgen de Dikla's met hun knuffelberen en hun honden ervoor dat de Gazastrook in 1 groot concentratiekamp is veranderd, waar volgens internationale waarnemers sprake is van een 'humanitaire ramp.'
Drie jaar jaar geleden interviewde ik Tamar Yarom die To see if I'm smiling maakte. Een interessante Joods Israelische vrouw die nooit door de NRC werd geinterviewd omdat de redactie haar informatie niet relevant genoeg vond, in elk geval niet zo relevant als de gefotografeerde 'meisjes' die 'leven geven,' maar ook 'kunnen doden'. En dat is opmerkelijk, want Tamar Yarom had wel iets te vertellen, ze was met haar documentaire zelfs winnaar van de publieksprijs en van de Zilveren Wolf Award voor de beste documentaire met een lengte van maximaal zestig minuten.
Tamar zei ondermeer dit tegen me:
“Als je door eigen geweld jezelf kwijt raakt, dan verlies je de morele legitimiteit om een land te hebben, om een plaats te hebben voor jezelf.”
Zie: http://www.stanvanhoucke.net/deoneindigeoorlog/interviews/filmmakers3.html
Maar voor deze informatie van Tamar Yarom had de pro-Israel lobby bij de NRC geen belangstelling. Het paste niet in de propaganda van de filosemieten. De fotoporno daarentegen wel. Zo simpel is het bij de Rotterdamse 'kwaliteitskrant'.
Igor Kruter
Citaat uit de NRC:
De Nuance van de NRC 147
Zie ik het nu goed? Klikt u eens op het plaatje. Staat deze Israelische militair nu tussen uitgebrande olijfbomen? Zoals bekend hebben de Israelische strijdkrachten op de bezette Westoever vele tienduizenden olijfbomen vernietigd en daarmee de inkomsten van veel Palestijnse burgers. Bij de NRC geldt kennelijk geen enkele norm, geen enkele waarde meer. Alles van waarde is er weerloos. Respect voor een mensenleven is er niet. Het is ander voorbeeld van wat de joods-Israelische filmmaker Eyal Sivan tegenover mij betitelde als het filosemitisme:
De Nuance van de NRC 146
'Zij kan ook doden.' Palestijnse kinderen als het zo uitkomt.
Igor Kruter
Male
Tell-Aviv, Israel /Arnhem, Netherlands
www.igorkruter.com
Mayhem #384405
Photographer
MM URL: http://www.modelmayhem.com/igorkruter
About me
My name is Igor Kruter and I am a Fine Art & Fashion Photographer. In 2007 I graduated from the academy of fine arts in Arnhem, The Netherlands. After my study, I did an internship at Erwin Olaf.
I ike to put my vision in Fashion Photography, and make a kind of bridge between fashion and fine art.
For my Art Photography, please visit www.igorkruter.nl and for my Fashion photography: www.igorkruter.com.
I am here to collaborate with other creative people.
Publications:
2009 Foto & Video Magazine, Moscow, Russia
2009 RTV International, TV interview, Israёl/Russia/USA/Europe
2009 Channel 9, Broadcasting, Israёl
2009 Trendsetter Magazine, Turkey
2009 OAK Magazine, The Netherlands
2009 Cultprosvet Magazine, interview, Odessa, Oekraïne
2009 Shots directory, London, United Kingdom
2008 180 Magazine, Canada
2008 Arte Al Limite Magazine, interview, Santiago, Chile
2008 RH-08, book project, The Netheralnds
2008 Portfolio Magazine, Russia
2007 Eigen Huis & Interieur, The Netherlands
2006.Moooi catalog, The Netherlands
Juist ja, een modefotograaf.
De Nuance van de NRC 145
Precies een jaar na de Israelische oorlogsmisdaden in Gaza waarbij tenminste 300 Palestijnse kinderen werden vermoord, vond de pro-Israel lobby bij de NRC het hoogste tijd om dit dappere leger weer eens salonfahig te maken door een leuk portret te presenteren onder de titel: 'ZIJ KAN OOK DODEN'. Ook 'zonder make up.' Kinderen vermoorden alsof het 'om een modereportage ging'. De krant van ondermeer de marxist lininist Derk Sauer kent geen intellectuele integriteit. Kijkt u maar hoe pervers de Nederlandse intelligentsia kan zijn:
Zonder make up
Igor Kruter fotografeerde vrouwelijke Israëlische soldaten alsof het om een modereportage ging. ‘De vrouw geeft leven. Maar ze kan ook doden.’
Dikla Mimouni (21 jaar) slaapt nooit alleen. Naast haar ligt haar knuffel, een konijn, en onder haar kussen haar geweer. Het konijn heeft geen naam. Haar geweer wel: Pikachu. Maar dat is dan ook niet alleen ’s nachts bij haar. „Ik slaap ermee, eet ermee, ga ermee uit. Mijn wapen beschermt me. Ik heb nooit eerder zo’n lange relatie gehad.” Als ze in de bus wil slapen, slaat ze haar armen eromheen. ‘s Nachts wordt ze soms wakker omdat ze op het wapen ligt.
Igor Kruter fotografeerde Dikla met geweer en konijn voor zijn zevendelige serie ‘Karakal-meisjes’. De 30-jarige Israëlische fotograaf studeerde in Arnhem aan de Kunstacademie en won met de serie de Tarbut kunstprijs in Israël. Kruter wilde de absurdistische combinatie benadrukken van de brutaliteit van het wapen met de schoonheid van de meisjes.
De Karakal is de enige gevechtseenheid binnen het Israëlische leger waar jongens en meisjes dezelfde training krijgen en hetzelfde werk doen. Als Dikla over straat loopt in haar gevechtsuniform, spreken mensen haar vol bewondering aan. In Israël geldt de dienstplicht voor jongens en voor meisjes, maar een gevechtseenheid is voor vrouwen een vrijwillige keuze.
Zoals de meisjes er op de fotoserie van Kruter uitzien, zo mogen ze er onder werktijd niet bij lopen. Geen sieraden. Dikla: „Dan ziet de vijand je glinsteren.” Geen make up. „Dat heeft geen zin, want we smeren camouflagekleuren op ons gezicht.” Wie even het haar los laat hangen, krijgt meteen het bevel er een elastiekje in te doen. Zelfs de opgestroopte mouwen in de serie zijn in het veld uit den boze.
„Dit is geen realiteit”, licht de fotograaf toe. „Ik gebruik de realiteit voor de symbolen en iconen die ik wil uitbeelden. In mijn werk wil ik onderzoek doen naar het bestaan van de vrouw. Ze geeft leven. Maar ze kan ook doden.” Ook al heeft hij zelf in het leger gezeten, over de harde kant wil de fotograaf niet praten. Ja, zegt hij desgevraagd, hij droeg ook een wapen. „Helemaal leuk was het niet.”
Dikla vindt het leger wel leuk. Ze bewaakt de grens met Egypte, waar veel gesmokkeld wordt. Ze heeft haar beste dagen als ze op pad is. „Het is zo spannend als er iets gebeurt en je er ‘s nachts met honden op uit kunt. Het geeft me een goed gevoel, dat is waar ik het voor doe.” Ze heeft na twee jaar absoluut geen spijt van haar keuze voor de Karakal. „Nu ik dit kan, weet ik dat ik alles kan.”
Volgens Dikla is het effect van meisjes in het leger dat zíj sterker worden, niet dat het leger zachter wordt. Of: „Je gaat praten als een man. Je verbergt je vrouwelijke eigenschappen om één van de jongens te zijn. Om erbij te horen”, zoals een soldate zegt in de documentaire To see if I’m smiling, van Tamar Yarom. De Israëlische documentairemaakster interviewde vrouwen die terugkijken op hun diensttijd in de bezette Palestijnse gebieden.
Op beelden uit die tijd zijn het lachende meisjes die in uniform dansen en poseren bij het lijk van een gevangene. Nu vertellen ze over de verschrikkingen; de martelingen, de doodsangst, de verantwoordelijkheid voor mensenlevens. Gruwelijke gebeurtenissen waar ze jaren later nog mee worstelen. „Soms voel ik me een beetje gek, ik heb deze herinneringen die niets met de realiteit te maken hebben.” Het is voor vrouwen niet de vraag of ze anders omgaan met de ervaringen dan mannen, maar hoe ze er, net als de mannen, mee moeten leven. Eén oud-soldaat die nu moeder is, zegt in de documentaire: „Telkens als mijn baby hysterisch begint te huilen, werkt het op die ene zenuw. Het brengt me terug naar die tijd. Ik ben geen slechte moeder, behalve op die momenten. Dan ben ik als de duivel.”
Die problemen hebben deze jongere meisjes in de Karakal fotoserie niet. Omdat ze niet in bezet gebied werken. Maar ook omdat ze nog middenin de euforie van het leger zitten. Ze genieten van de kameraadschap, de stoere uitstraling, de waardering van hun landgenoten. En waar ze helemaal van genieten, is van deze fotosessie. „Elk meisje droomt ervan zo mooi op de foto te staan. Ik ben een strijder en daar ben ik trots op”, zegt Dikla.
Kruter liep rond met een idee voor een serie over militairen en ontmoette Tania, een van de geportretteerden. „Voor de fotosessie vroeg ik haar te gaan staan als een soldaat, maar een vrouw in uniform staat anders dan een man. Deze meisjes hebben zelf gekozen voor de Karakal. Die trotsheid zie je terug in de foto.” Via Tania benaderde hij de andere meisjes. Hij vroeg ze iets persoonlijks mee te nemen van toen ze klein waren. Daarna fotografeerde hij ze in uniform op verschillende plekken in Israël, aan het einde van de middag, bij zacht licht dat de serie het gevoel geeft van een modereportage.
De fotograaf wilde zo het contrast laten zien tussen de hardheid van de oorlog en de zachtheid van een vrouw en de jeugd. Voor Dikla is de hardheid van de oorlog nog niet dichtbij gekomen. Ze heeft haar wapen niet hoeven gebruiken. Behalve één keer om een waarschuwingsschot te lossen bij een achtervolging. Ze heeft nog vier maanden te gaan, dan zit haar diensttijd erop en moet ze haar geweer inleveren.
Irak 286
Judge Dismisses Charges Against Blackwater Guards Involved in Iraq Massacre
Thursday 31 December 2009
by: Jason Leopold, t r u t h o u t | Report
Blackwater Security outside Republican Palace in Iraq. (Image: Jared Rodriguez / t r u t h o u t; Adapted: jamesdale10, thaths, Nomads: will create)
A federal judge in Washington, DC on Thursday dismissed criminal charges against five Blackwater guards involved in the massacre of 14 Iraqi civilians in Baghdad in September 2007, an incident that led to a public outcry over the government's increasing reliance on contractors in the battlefield.
US District Court Judge Ricardo Urbina ruled that federal prosecutors improperly used statements the men gave to State Department investigators under a promise of immunity to secure indictments against them.
“In their zeal to bring charges...in this case, the prosecutors and investigators aggressively sought out statements the defendants had been compelled to make to government investigators in the immediate aftermath of the shooting and in the subsequent investigation,” Urbina wrote in a 90-page opinion.
"In so doing, the government’s trial team repeatedly disregarded the warnings of experienced, senior prosecutors, assigned to the case specifically to advise the trial team on [legal] issues, that this course of action threatened the viability of the prosecution. The government used the defendants' compelled statements to guide its charging decisions, to formulate its theory of the case, to develop investigatory leads, and ultimately to obtain the indictment[s] in the case.
"The explanations offered by prosecutors and investigators in an attempt to justify their actions and persuade the court that they did not use the defendants' compelled testimony were all too often contradictory, unbelievable and lacking in credibility. In short, the government has utterly failed to prove that it made no impermissible use of the defendants’ statements or that such use was harmless beyond a reasonable doubt. Accordingly, the court must dismiss the indictment against all of the defendants."
Urbina did not rule on the merits of the case. Still, the Iraqi government expressed outrage at his decision to dismiss criminal charges against the guards.
On Friday, Ali al-Dabbagh, a spokesman for the Iraqi government, said the government would pursue criminal "proceedings against Blackwater in Iraqi courts to prosecute the company and will preserve the rights of Iraqi citizens, of the victims and their families affected by this crime."
He added that an investigation conducted by "by specialized Iraqi authorities unequivocally found that the Blackwater guards committed murder and broke use-of-force rules when there was no threat requiring the use of force."
At the time of the Nisour Square shooting, which federal investigators said was unprovoked, Blackwater had a contract to provide security to the State Department in Iraq.
The guards, who were escorting State Department diplomats en route to a meeting, claimed they were being fired upon by insurgents and responded with machine guns, a sniper rifle and grenade launchers. An investigation determined there was no evidence to support Blackwater's version of events that unfolded. Seventeen Iraqis were killed in the massacre and 27 were wounded. The guards were held accountable for 14 of the deaths.
The guards--Paul Slough, Evan Liberty, Dustin Heard, Donald Ball and Nicholas Slatten--were indicted on manslaughter and weapons charges in December 2008. A sixth guard, Jeremy Ridgeway, pled guilty to killing one Iraqi civilian and wounding another. He was expected to testify against his former colleagues.
Earlier this month, the Department of Justice filed a motion asking Urbina to close the court proceedings in the case to the public, saying classified information may be disclosed. The trial was scheduled to begin in January.
In a statement, Justice Department spokesman Dean Boyd said, "we're still in the process of reviewing the decision and considering our options."
Ali-Dabbagh said the Iraqi government would urge the Justice Department to appeal Urbina's ruling.
Explosive Allegations
Last August, a Blackwater employee and a former ex-Marine employed by the company in a security capacity said in sworn affidavits filed in federal court in Virginia that Prince may have murdered or assisted in the murder of individuals who were cooperating with federal law enforcement authorities investigating the company.
The explosive allegations, which included claims the company was involved in the distribution of controlled substances, tax evasion and child prostitution, were made in a civil lawsuit filed against Prince, Blackwater and the firm's subsidiaries. It charges the company with Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act (RICO) violations.
The complaint, filed by the Center for Constitutional Rights (CCR) on behalf of Iraqi civilians who were wounded and others whose family members were killed in the Baghdad massacre, alleged that Blackwater “created and fostered a culture of lawlessness amongst its employees, encouraging them to act in the company’s financial interests at the expense of innocent human life.”
Lees verder: http://www.truthout.org/123109jl01
Yochanan Visser als Crimineel 31
Yochanan Visser is a Dutch-language analyst for the Israel Facts Group (www.israelfacts.eu), a European media watchdog organization, as well as manager of Israel Facts Monitorgroup and www. israelfacts. eu. He lives in Efrat, Israel.
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
-
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...