'the cost, we think, was worth it'
Willem van Genugten,
Hoewel jij hoogleraar internationaal recht aan de Universiteit van Tilburg bent en daarnaast voorzitter van de Commissie voor de Rechten van de Mens van de Adviesraad Internationale Vraagstukken die ondermeer de minister van Buitenlandse Zaken intellectueel bijstaat in deze barre tijden, vrees ik toch dat je een geweldige gedachtefout maakt met betrekking tot het vak dat jij doceert. Ik zal proberen toe te lichten wat ik bedoel.
Het internationaal recht is recht dat geldt voor de hele internationale gemeenschap, niemand uitgesloten. Zoveel is duidelijk. Welnu, wanneer op dat principe inbreuk wordt gemaakt, vanwege politieke overwegingen of welke andere reden dan ook, dan doet men afbreuk aan de geloofwaardigheid en de legitimiteit van dat recht. Niemand is boven de wet verheven. Zodra dit wel het geval is, dan ondermijnt men dat recht. Dan geloven mensen niet meer dat het recht legitiem is. Ik zeg dit met enige nadruk omdat ik de indruk krijg dat jij niet beseft dat als je het recht vanwege politieke overwegingen voor korte of langere tijd uitschakelt je dan rechteloosheid veroorzaakt. Als zelfs mensenrechtenhoogleraren als jij aan politiek doen en de rechteloosheid accepteren omdat 'nu hoger opspelen volgens mij contraproductief [is],' dan is het eind zoek. Of iedereen is gelijk voor de wet, of niemand. Dat is mijn visie, maar dat is, ik voeg het er meteen aan toe, onbelangrijk, aangezien ik een te verwaarlozen gemarginaliseerde journalist/schrijver ben in een land dat geen echt intellectueel debat kent, en een schrikbarend laag academisch niveau heeft. Het probleem is evenwel niet dat ik door politieke spelletjes van jou en andere westerlingen heen prik, maar dat honderden miljoenen derde wereldbewoners dwars door de westerse retoriek over mensenrechten heen kijken. Jouw internationaal recht, Willem, ondermijn jezelf in de ogen van deze mensen die elke dag weer ervaren hoe hypocriet het westerse politieke wapen van de mensenrechten is. Je hoeft dat niet van mij aan te nemen, maar neem het dan toch in elk geval aan van een wereldberoemde intellectueel, te weten Mike Davis (born 1946) is an American social commentator, urban theorist, historian, and political activist. He is best known for his investigations of power and social class in his native Southern California.
In zijn essaybundel In Praise of Barbarians schrijft hij in het hoofdstuk The End of American Exceptionalism naar aanleiding van 11 september 2001:
'we became citizens of a world where one atrocity is repaid with interest by another; where the price of oil is the slaughter of innocents. No one, I think, has grasped the essence of this better than the leftwing Egyptian journalist Hani Shukrallah writing in Al-Ahram. He focusus on what for him, as for several other wrtiters, was the ultimate horror of the attack: four-year-old Juliana McCourt, craddled in the arms of her mother, as their plane careened into the World Trade Center (WTC). Who of us, he asks, could understand the anguish of her mother in those last moments? What monstrous politics uses little children as suicide weapons?
But Shukrallah also reminds us of another terrified and helpless child: twelve-year-old Mohammed al-Dorra. On a car-buying expedition with his father, this Palestinian sixth-grader was trapped in a gunbattle with the Israeli Army. For almost an hour he cowered next to his father, before an Israeli sniper --with deliberate precision-- shot and killed him. "How many tears were shed or candles lit," wrote Shukrallah, "in Brittain, the U.S., or Germany -- for Mohammed al-Dorra and the thousands of other Palestinian children killed or maimed during the past year alone? Where was the sense of horror when Mrs. Albright, responding to a question about the five hundred thousand children that have died in Iraq as a result of U.S.-imposed sanctions, gruesomely stated that ''the cost, we think, was worth it''?
Shukrallah's point, obviously, is not to justify one child's murder by another; but to remind all his readers, Arabs as well as Americans, that empathy -- "that innate capacity that makes us worthy of the self-designation 'human'" must be a consistent princple. Crimes against humanity are no less and no more terrible when they occur in a New York skyscraper, a Palestinian refugee camp, or an obscure Kurdish village. And "a world" he warns, "in which our choices are limited to Bush and bin Laden is a damned and doommed world of madness.'
Willem van Genugten, waar het hier om draait is of het internationaal recht, beschaving in het algemeen, een 'consistent principe' is in de westerse politiek. De recente uitspraak van Javier Solana, een van Europa's machtigste mannen spreekt boekdelen: "Allow me to say that Israel is a member of the European Union without being a member of its institutions". He added that Israel is an "integral part of all EU programmes", contributing with its eminent know-how in leading technologies. He pointed out that while not being a candidate for admission, Israel has closer ties to the European Union than even those countries which are poised for membership... He concluded by saying that Israel was not responsible for the sluggish pace of the Israeli-Palestinian peace process, which was simply due to a problem of methodology,' aldus de secretaris-generaal van de Europese Raad. Kortom, Israel kan doen wat het wil, de misdaden van de 'Joodse natie' worden geaccepteerd door Europa, en zelfs beloond. Het maakt duidelijk dat het internationaal recht voor het Westen geen 'consistent principe' is maar een 'politiek wapen.' Zo simpel is het. Jouw rechtvaardiging van minister Verhagens politiek om het Goldstone-rapport zoveel mogelijk te traineren is een ander voorbeeld van het meten met twee maten, van het boven de wet stellen van de 'joodse natie'. Waar je mee bezig bent Willem van Genugten is het uithollen van de geloofwaardigheid van het internationaal recht, van het vertrouwen in iets waaraan ook de politici moeten gehoorzamen, aan het recht en de regels die internationaal zijn vastgelegd. Jij bepleit het uitstellen van een juridische vervolging van de Israelische oorlogsmisdadigers omdat de mensenrechten op dit moment niet opportuun zijn vanwege je politieke overwegingen.
Ik heb dankzij de VPRO jarenlang door de wereld kunnen trekken. Ik heb Israelische scherpschutters Palestijnse kinderen zien doodschieten, ik heb vele jaren geleden in het grootste Palestijnse ziekenhuis in Jeruzalem Palestijnse kinderen zien sterven aan verwondingen die zogeheten rubberkogels of hoge snelheidskogels hadden veroorzaakt. Dit gebeurt al decennialang. Ik heb bijna twintig jaar geleden in gezelschap van Anneke Jos Mouthaan, die later Een Ander Joods Geluid oprichtte, Israelische soldaten zien schieten op het gezelschap Palestijnse kinderen met wie wij op straat in bezet gebied spraken. Nooit, Willem van Genugten, is er ook maar 1 joods-Israelische soldaat hiervoor naar behoren gestraft. En nu stel jij voor om een juridische vervolging van de daders die onder andere tenminste 300 Palestijnse kinderen hebben vermoord, uit te stellen? Beste Willem, is dit nu onnozelheid of cynisme? Misschien wel het allerergste is dat mensen zoals jij het vertrouwen in het internationaal recht uithollen. Want tijdens mijn reizen sprak ik ook met talloze mensen in de Derde Wereld die geen enkele fiducie meer hebben in dat internationaal recht, omdat ze maar al te goed weten dat dat recht door westerlingen politiek misbruikt wordt.
Willem van Genugten: 'Where was the sense of horror when Mrs. Albright, responding to a question about the five hundred thousand children that have died in Iraq as a result of U.S.-imposed sanctions, gruesomely stated that ''the cost, we think, was worth it''?
Jij zat in een commissie die betrokken was bij het adviseren van de gemeente Den Haag over een nieuw vredesinstituut waarbij Madeleine Albright gevraagd werd zitting te nemen in 'de raad van toezicht... Het gaat om een nog op te richten Haagse instelling die in samenwerking met de Universiteit Leiden moet uitgroeien tot een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid.' En toen ik je erop wees dat deze mevrouw vervolgd zou moeten worden voor oorlogsmisdaden, gezien bovengenoemde uitspraak, schreef je me: 'anders dan jij vind ik dat geen verkeerde keuze.' Om tenslotte te verklaren: 'Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.'
Ik bedoel, Willem, 'where was the sense of horror' van iemand als jij, die notabene internationaal recht doceert. Waar was jouw publieke verontwaardiging toen je het eenmaal wist? De vraag is dan ook: hoe lang kunnen westerse intellectuelen het internationale recht blijven uithollen, voordat ze zelf de dupe hiervan worden? In afwachting van je antwoord,
vriendelijke groet
stan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten