In order to survive and preserve its leading role on the international stage, the US desperately needs to plunge Eurasia into chaos, (and) to cut economic ties between Europe and Asia-Pacific Region … Russia is the only (country) within this potential zone of instability that is capable of resistance. It is the only state that is ready to confront the Americans. Undermining Russia’s political will for resistance… is a vitally important task for America.
-Nikolai Starikov, Western Financial System Is Driving It to War, Russia Insider
Our first objective is to prevent the re-emergence of a new rival, either on the territory of the former Soviet Union or elsewhere, that poses a threat on the order of that posed formerly by the Soviet Union. This is a dominant consideration underlying the new regional defense strategy and requires that we endeavor to prevent any hostile power from dominating a region whose resources would, under consolidated control, be sufficient to generate global power.
-The Wolfowitz Doctrine, the original version of the Defense Planning Guidance, authored by Under Secretary of Defense Paul Wolfowitz, leaked to the New York Times on March 7, 1992
The United States does not want a war with Russia, it simply feels that it has no choice. If the State Department hadn’t initiated a coup in Ukraine to topple the elected president, Viktor Yanukovych, then the US could not have inserted itself between Russia and the EU, thus, disrupting vital trade routes which were strengthening nations on both continents. The economic integration of Asia and Europe–including plans for high-speed rail from China ('The New Silk Road') to the EU–poses a clear and present danger for the US whose share of global GDP continues to shrink and whose significance in the world economy continues to decline. For the United States to ignore this new rival (EU-Russia) would be the equivalent of throwing in the towel and accepting a future in which the US would face a gradual but persistent erosion of its power and influence in world affairs. No one in Washington is prepared to let that happen, which is why the US launched its proxy-war in Ukraine.
http://www.counterpunch.org/2015/03/18/washingtons-war-on-russia/
The United States does not want a war with Russia, it simply feels that it has no choice. If the State Department hadn’t initiated a coup in Ukraine to topple the elected president, Viktor Yanukovych, then the US could not have inserted itself between Russia and the EU, thus, disrupting vital trade routes which were strengthening nations on both continents. The economic integration of Asia and Europe–including plans for high-speed rail from China ('The New Silk Road') to the EU–poses a clear and present danger for the US whose share of global GDP continues to shrink and whose significance in the world economy continues to decline. For the United States to ignore this new rival (EU-Russia) would be the equivalent of throwing in the towel and accepting a future in which the US would face a gradual but persistent erosion of its power and influence in world affairs. No one in Washington is prepared to let that happen, which is why the US launched its proxy-war in Ukraine.
http://www.counterpunch.org/2015/03/18/washingtons-war-on-russia/
Massacre of Iraqi Children By US Troops in 2003 and BBC using it … www.barackobama.ir
In het Belgische tijdschrift Humo van 21 augustus 2012 verklaarde Geert Mak over de vooraanstaande columnist van de New York Times, Thomas Friedman:
Ik vind Friedman altijd wel leuk om te lezen, lekker upbeat, hij is zo’n man die altijd wel een gat ziet om een probleem op te lossen.
Friedman, wiens bijnaam 'The Imperial Messenger' aangeeft wat voor soort opiniemaker hij is, staat bekend als de man die het volgende in zijn krant van 28 maart 1999 schreef:
The hidden hand of the market will never work without a hidden fist. McDonald's cannot flourish without McDonnell Douglas, the designer of the F-15. And the hidden fist that keeps the world safe for Silicon Valley's technologies to flourish is called the US Army, Air Force, Navy and Marine Corps.
Om dit nog eens te benadrukken was de kop van zijn column 'A Manifesto for the Fast World,' waarbij de VS werd geportretteerd als de master of the universe.
Zestien jaar later, 24 juni 2015, was de hegemonie van Washington en Wall Street uitgelopen op een wereldwijde botsing met Rusland en China, en schreef Friedman in de New York Times:
When did it all go sour? We fired the first shot when we expanded NATO toward the Russian border even though the Soviet Union had disappeared. Message to Moscow: You are always an enemy, no matter what system you have.
Eén van de elementaire regels van de journalistiek is het stellen van de vragen: wie, wat, wanneer, waar, hoe en waarom? Een kind kan de was doen. Immers, wie kan deze 6 eenvoudige vragen niet stellen? Wel, in elk geval Thomas L. Friedman lukt het niet. Maar voordat ik verder ga, wil ik er allereerst op wijzen dat de twee hierboven staande uitspraken van 's werelds bekendste opiniemaker direct met elkaar te maken hebben. 'The hidden hand of the market will never work without a hidden fist' met als logisch gevolg dat 'We fired the first shot when we expanded NATO toward the Russian border even though the Soviet Union had disappeared.' Aangezien het machtige militair-industrieel complex een rechtvaardiging nodig heeft om de miljarden-subsidies veilig te stellen, gaf de Amerikaanse staat de 'Message to Moscow: You are always an enemy, no matter what system you have.' Bovendien is de analyse van de Amerikaanse journalist Mike Whitney juist: de Amerikaanse politieke en economische elite is niet van plan haar hegemonie uit handen te geven.
De logica van deze realpolitik, waarbij 'de kosten en de baten van een bepaald beleid worden bekeken,' en 'politiek-filosofische overwegingen of ethiek worden achterwege gelaten,' wordt evenwel door de westerse 'vrije pers' niet alleen verzwegen of niet herkend, maar omgedraaid. Zo beweert een mainstream-propagandist als Henk Hofland dat het Westen 'vredestichtend' te werk gaat, terwijl bestsellerauteur Geert Mak met grote stelligheid stelt dat de VS na 1945 als 'ordewaker en politieagent' functioneerde, 'om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.' Op zijn beurt probeert ook Friedman uiteindelijk de werkelijkheid om te draaien door onder de kop 'Cold War without the fun' (dat wil zeggen 'without James Bond' en aanverwant amusement), de aandacht te verleggen naar, jawel, 'Putin' die
De logica van deze realpolitik, waarbij 'de kosten en de baten van een bepaald beleid worden bekeken,' en 'politiek-filosofische overwegingen of ethiek worden achterwege gelaten,' wordt evenwel door de westerse 'vrije pers' niet alleen verzwegen of niet herkend, maar omgedraaid. Zo beweert een mainstream-propagandist als Henk Hofland dat het Westen 'vredestichtend' te werk gaat, terwijl bestsellerauteur Geert Mak met grote stelligheid stelt dat de VS na 1945 als 'ordewaker en politieagent' functioneerde, 'om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.' Op zijn beurt probeert ook Friedman uiteindelijk de werkelijkheid om te draaien door onder de kop 'Cold War without the fun' (dat wil zeggen 'without James Bond' en aanverwant amusement), de aandacht te verleggen naar, jawel, 'Putin' die
sought his revenge for this humiliation, but now he’s just using the NATO threat to justify the militarization of Russian society so he and his fellow kleptocrats can stay in power and paint their opponents as lackeys of the West.'
Ook al zou dit allemaal waar zijn, dan nog blijft de vraag onbeantwoord waarom Washington en Wall Street op een confrontatie met de Russische Federatie aanstuurden. Waarom zouden zowel Friedman in de VS als Hofland en Mak in Nederland hierover zwijgen, of zelfs hierover leugens verspreiden? Welke andere reden zouden ze kunnen hebben dan dat ze binnen de officiële context van het Atlantische verbond willen blijven, omdat ze anders hun status en daarmee hun inkomen in gevaar brengen? Ik zou geen andere motieven kunnen verzinnen, en Hofland en Mak weigeren antwoord te geven. Sterker nog, als ik in het verleden mijn oude vriend Geert Mak aan de hand van analyses van deskundigen en direct betrokkenen uiteenzette wat de werkelijke drijfveren van de Amerikaanse buitenlandse politiek waren dan beaamde hij de juistheid van die visie, maar dat, ik citeer uit een email van hem aan mij: 'Het probleem met jou is dat je verdomd vaak gelijk hebt, en dat het vaak geen prettige mededelingen zijn die je te melden hebt… Jij ziet veel dingen scherper en eerder.' Mak voegde hier evenwel snel aan toe: 'Ik kan niet zonder hoop, Stan, dat klinkt misschien wat pathetisch, maar het is toch zo.' Kortom, Geert Mak en de meesten die zich onderdeel van de 'politiek-literaire elite' in de polder beschouwen, ervaren het als een 'probleem' dat anderen de 'veel dingen scherper en eerder' zien, omdat ze 'niet zonder hoop' kunnen. Dat klinkt niet alleen 'pathetisch' maar vooral ook volstrekt absurd. Een intellectueel, of degene die daarvoor wil doorgaan, kan natuurlijk nooit zijn 'hoop' vestigen op aparte leugens, door zijn ogen te sluiten voor het 'gelijk' van anderen. Ik stel dit met nadruk omdat Geert Mak zelf op 16 april 2015 tijdens de uitreiking van zijn zoveelste prijs het publiek met veel bravoure vertelde dat
Kwaliteit, empathie en courage, ja, dat hebben wij, als elite, in deze tijd nodig. Maar de grootste van deze drie is courage.
Gelauwerd door de gevestigde wanorde, in dit geval de Franse staat die nooit haar excuses heeft aangeboden voor de terreuraanslag in 1985 op het schip van Greenpeace, waarbij een Nederlandse fotograaf werd vermoord. 'In 2005 werd bekend dat de toenmalige Franse president François Mitterrand de opdracht had gegeven voor de aanslag.' Geert Mak sprak er met geen woord over. IJdelheid der IJdelheden. Alles is ijdelheid en het najagen van wind, door de zoon van een evangelisatie-dominee.
Onder de kop 'Geert Mak: elite moet weer moed tonen' berichtte de NOS op dezelfde 16 april 2015:
De Nederlandse elite heeft nieuwe moed nodig om dwars te liggen. Ook moet er de empathie zijn om te voelen wat er in de rest van de samenleving gaande is. Dat was de boodschap van Geert Mak bij het ontvangen van de Gouden Ganzenveer, Nederlands belangrijkste onderscheiding voor kwaliteitspublicaties met grote maatschappelijke betrokkenheid.
'Pak het op!' was de slogan van de schrijver van populaire boeken als De Eeuw van mijn Vader en In Europa.
Domineeszoon Mak (1946) is zelf geen prediker geworden, maar heeft zijn geheel eigen, prominente rol gekregen als schrijver van sociale belijdenissen. Voor het grote publiek is hij uitgegroeid tot een warme gids, op trektochten door de geschiedenis van dichtbij en ver weg.
Mak heeft alles aan woelingen meegemaakt, revoltes zien komen en doven. Na grondige omzwervingen door Europa en Amerika beziet hij het vaderland in een verbouwde boerderij ten noorden van Leeuwarden en een appartement in Amsterdam…
'Mijn verhaal is een pleidooi, zeker voor de groep rond de Gouden Ganzenveer: pak het op, denk niet alleen aan kwaliteit, of een carrière, maar heb de courage om dwars te liggen en heb tegelijk de empathie om aan te voelen wat er in de rest van de samenleving aan de hand is…'
En zo weet de koopman respectievelijk dominee volgens oudhollands gebruik van twee wallen te eten, een opportunistische houding die Mak geen windeieren heeft gelegd. De miljonair mag dan wel vanuit zijn 'verbouwde boerderij' verkondigen dat hij '[z]ou willen dat de cultuur van de scherpe pen weer wat beter wordt,' maar zelf zal hij daarvoor geen aanzet geven. Hij kijkt wel uit. Hij mag dan wel Thomas Friedman's 'optimisme' blijven prijzen, maar zelf zal Mak nooit het Amerikaans expansionisme aan de kaak stellen. Integendeel zelfs, de 'Amerikanen' zijn in zijn ogen de 'ordewakers en politieagenten' van de wereld, terwijl 'meneer Poetin,' volgens hem 'Europa [dwingt] om meer aan defensie uit te geven,' want
[k]ijk, er is iets heel geks gebeurt. In Europa waren we zo bezig met die soft power en op een andere manier een internationale orde te scheppen, en Europa is daar heel succesvol in geweest. Alleen Poetin doet dat weer op een negentiende eeuwse manier. Het is een andere manier van denken die hij ineens weer de Europeanen door de strot douwt. Wij moeten er wel op voorbereid zijn dat her en der de negentiende eeuw ook nog heerst. Dus defensie kun je niet helemáál afbreken,
aldus de als een Bartlehiemer herenboer levende opiniemaker op bevrijdingsdag 2014 via de KRO-televisie. Voor mij is Geert Mak het toonbeeld bij uitstek van het gecorrumpeerde poldermodel, een man wiens gebrek aan intellectuele integriteit en moed kenmerkend is voor de lafheid en doortraptheid van nagenoeg de voltallige mainstream-pers. Uit jarenlange contacten met hem weet ik hoe weinig hij weet en hoe handig hij met de waarheid omspringt. Ik beschouw het op mijn 67ste als een plicht om de morele en intellectuele corruptie in Nederland te hekelen. De consequenties van de corruptie van mijn generatiegenoten voor mijn kinderen en kleinkinderen is onoverzienbaar. Zij krijgen de rekening gepresenteerd van de pathologische geldingsdrang van bejaarde poseurs als Geert Mak en Henk Hofland. Kijkend door hun ideologische bril zijn ze niet in staat de huidige realiteit te zien. Ook wat dat betreft zijn ze even blind voor hun omgeving als de eerste kolonisten van de Nieuwe Wereld, over wie de Amerikaanse hoogleraar Engels aan de Rutgers University, Myra Jehlen, in haar essay 'Why Did the Europeans Cross the Ocean?' schreef dat
[t]he arriving European were so intent on taking over that few even registered the indigenous cultures. The discoverer himself began his first letter home not with what he found but what he did to it. 'I reached the Indian sea,' Columbus reported, 'where I discovered many islands, thickly populated, of which I took possession without resistance in the name of our most illustrious Monarch, by public proclamation and with unfurled banners.' (Proving, in this invocation of sonorous Spanish and snappy standards deployed on an innocent beach, that when you have the upper hand you can afford to look ridiculous.) Columbus's admirably succinct (bondig. svh) account of his landfall would do as the first example in a primer of imperial prose. 'I reached… I discovered… I took,' he writes; the objects of my actions were both abundant and anonymous, 'many islands, thickly peopled,' an indefinite, possibly indefinite, possibly infinite plenitude (overvloed. svh) laking only the agency to resist. Therefore imposing my will, which is the will of white civilization, was only natural and right. 'I took possession' of this latent world and named it: in making it mine I made it, imparting to it political capability, bringing it into the Law. I Baptized it in the name of 'our most illustrious Monarch' with the ceremonies and symbols in which civilization inheres (bestanddeel vormen van. svh), with rhetoric and flags. I acted as a prime mover, creating order and meaning, making objects into subjects; or rather subjects into objects and thus subjects of the Spanish crown.
Vergelijk het verslag hierboven met de reactie van Hillary Clinton na de moord op Gaddafi, toen zij blij lachend voor een televisie-camera verklaarde: 'We came, we saw, he died,' niet beseffend dat het NAVO-geweld onder leiding van het Pentagon, Libië in de afgrond zou storten. Het triomfantelijke 'Wij kwamen, Wij zagen, Hij stierf,' is een treffend voorbeeld van de continuïteit van de blanke, christelijke cultuur sinds 1492, toen de overgrote meerderheid van de veroveraars 'the indigenous cultures' niet eens 'registreerde.' De Ander was onzichtbaar, had geen stem, geen gezicht, geen ziel, en 'stierf' dus, letterlijk dan wel figuurlijk, op het moment dat 'We came.' Vanuit die grove mentaliteit moet Henk Hoflands bewering worden geïnterpreteerd dat 'Hillary' nu 'al de ideale kandidaat' voor het Amerikaanse presidentschap, en dat 'het Westen' zich weliswaar 'zal moeten aanpassen,' maar dan 'nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding, als het een Democraat is,' zijnde Hoflands verrukte 'Hillary,' die kwam, zag en de Ander liet sterven. Ziehier, de postmoderne Julius Caesar in 'feministische' gedaante, die met haar 'vēnī, vīdī, vīcī,' de dynastie van heersers voortzet. 'Ik kwam, ik zag, ik overwon,' en de rest gehoorzaamde of stierf. In Massa & Macht (1980) concludeerde Nobelprijswinnaar Literatuur Elias Canetti na meer dan 500 pagina's:
Men kan zich niet onttrekken aan het vermoeden dat achter elke paranoia, zoals achter elke macht, dezelfde diepere tendens schuil gaat: de wens de anderen uit de weg te ruimen, om de enige te zijn of, in de mildere en vaak toegegeven vorm, de wens zich van de anderen te bedienen, zodat men met hun hulp de enige wordt.
Het zijn de opiniemakers van de 'vrije pers' die de wrede macht daarbij dienstbaar zijn. Zonder hen zou de massa al veel eerder hebben beseft dat ze geleid wordt door schurken. Het staatsmonopolie op het geweld moet door de 'vrije pers' elke dag opnieuw worden gerechtvaardigd door de werkelijkheid te verzwijgen, of de 'vijand' al het Kwaad in de wereld toe te dichten. Net als altijd karakteriseert de hedendaagse
rhetoric of oppression often victims as in- or subhuman but the meaning of that accusation is worth investigating further… The irony, of course, lies in in acknowledging that the Indians are categorically people as a step toward enslaving them; down that road, the vision off the New World as potentially a second Eden will inspire the genocide of its first inhabitants whose indifference from the Europeans is now qualified (limited), in that they are human, but insuperable and fraught with implications for their violent suppression. To kill Indians with conviction, Columbus had to attribute to them a mode of life whose very evil made it basically commensurate with his own.
Met andere woorden: wanneer Henk Hofland en Geert Mak de Russen profileren als een grote bedreiging voor de westerse wereld, aangezien '[we]e het stadium [naderen] waarin van Poetin alles te verwachten valt,' en 'het dus noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen,' en 'meneer Poetin' derhalve 'Europa [dwingt] om meer aan defensie uit te geven,' terwijl de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken en beoogde nieuwe president, Hillary Clinton het optreden van de Russische president vergelijkt met dat van 'Adolf Hilter,' om op die manier westerlingen 'a little historic perspective,' te geven, dan kan men zonder overdrijven spreken van een gecoördineerde actie om nieuw misdadig westers geweld te legitimeren, waarvan de bevolkingen de dupe zullen zijn en het militair-industrieel complex als enige zal profiteren. Door de propaganda van de Hoflanden en Makkianen in de westerse pers, zal het vermoorden van Russen even moeiteloos kunnen verlopen als eerder de genocide van Indianen-volkeren. Het projecteren van het Kwaad is onderdeel van het stigmatiseren van de Ander, die ervan wordt beschuldigd op een 'negentiende eeuwse manier' te opereren en zodoende het fatsoenlijke Europa van 'Geen Jorwert zonder Brussel' forceert om 'Moskou' met grootscheeps geweld te bedreigen. In het totalitaire denken bestaat er maar één universele standaard, en die is altijd en overal de eigen normstelling.
Het was de Franse denker Michel de Montaigne die al in de zestiende eeuw in zijn befaamde essay over kannibalen het blanke, christelijke superioriteitsgevoel fel bekritiseerde door aan te tonen dat de 'barbaarsheid' van niet-westerse volkeren in het niet valt zodra die wordt vergeleken met de wreedheden van de Europese veroveraars. Een half millennium later is dit besef nog steeds niet doorgedrongen tot de Makkianen en Hoflanden in Nederland, terwijl toch niet langer meer ontkend kan worden dat de nazi-vernietigingskampen en de kernbommen op Hiroshima en Nagasaki dieptepunten zijn van de blanke westerse beschaving. Washington en Brussel bezitten geen enkel moreel recht om de rest van de mensheid de les te lezen, zolang ze zelf de wereld blijven bedreigen met een nucleair Armageddon als zij niet hun zin krijgen. Het zijn niet de Russen, maar de bewoners van de VS en Europa, die al eeuwenlang een probleem zijn. 'Wij,' de nazaten van de blanke kolonisten die met ons 'genocidale' misdaden hele Indianen-volkeren tot op de laatste man, vrouw en kind uitroeiden. 'Wij,' van de vrome blanke christelijke cultuur, die nu al meer dan 500 jaar lang een systeem van onderdrukking en uitbuiting van de gekoloniseerde wereld in stand houden om onszelf te kunnen verrijken ten koste van miljarden anderen. Wanneer dringt dit feit door tot de botte hersenen van Geert Mak, wiens vader, dominee Catrinus Mak, net als Henk Hofland aan de kant van de blanke koloniale macht vocht in een poging de vrijheidsstrijd van de Indonesiërs de kop in te drukken? Hoe brutaal en onnozel kunnen kaaskoppen zijn? Laten ze Montaigne lezen, in plaats van de voorspelbare meningen van ééndagsvliegen over te schrijven, 'for indeed it seems we have no other test of truth and reason than the example and pattern of the opinions and customs of the country we live in,' aldus de grote Franse essayist. En professor Myra Jehlen voegt hieraan toe in de bundel Cultures of United States Imperialism (1993):
Recent discoveries of alien peoples leading vastly different lives ought to be teaching us that other ways can also make sense, even better sense… Montaigne finds much about them to admire, like their honesty and generosity, their innocence of any lust for riches. Comparison does not flatter Europe, for doing their worst, the cannibal still appear better people than the French. 'I think there is more of barbarity,' Montaigne observes referring to certain contemporary practices, 'in eating a man alive than in eating him dead; and in tearing by tortures and the rack a body full of feeling, in roasting a man bit by bit, in having him bitten and mangled by dogs and swine… than in roasting and eating him after he is dead.' 'We surpass them in every kind.' Instead of their masters, we ought to be the cannibals' pupils. But we are too parochial to learn from others; all that Montaigne's compatriots seem capable of recognizing in the cannibal culture is that 'they don't wear breeches (rijbroek. svh).'
Restant van een Palestijnse scholier van de lagere school, slachtoffertje van één van de vele Israelische terroristische aanslagen op Gaza. Geert Mak weigert ondanks herhaalt verzoek hierover te schrijven. Niet goed voor business.
Wat de ISIS-terroristen doen is niet wezenlijk anders dan wat de westerse strijdkrachten al vele generaties lang doen. Het onthoofden van onschuldige burgers is niet uniek, geen sprake van, iedereen die over internet beschikt kan in minder dan twee seconden talloze foto's zien van kinderen die door Israelische of Amerikaanse, c.q. NAVO-bombardementen zijn onthoofd, of volkomen uiteen gereten in een berm liggen of brandend op het asfalt van een autoweg creperen. Het meedogenloze geweld van zowel ISIS als de NAVO heeft als doel 'regime-change,' en valt daarom onder de definitie van terrorisme, zoals die als volgt geformuleerd wordt in het Amerikaanse LegerHandboek: 'het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.' En in beide gevallen worden de terroristen, of het nu een dader van een zelfmoordaanslag is of een NAVO-piloot, door de eigen achterban bewonderd. Genadeloos geweld wordt als noodzakelijke oplossing geprezen. Vandaar dat Mak het Europa van 'Geen Jorwert zonder Brussel' oproept om nog meer aan bewapening uit te geven dan nu al het geval is, en Hofland de 'Libische manier' van NAVO-bombardementen bepleitte om 'vrede' te stichten in Syrië. Aan de andere kant van het front doen de ISIS-propagandisten precies hetzelfde. Wereldwijd is de mensheid op weg naar een gelijkgeschakelde gewelddadige neoliberale cultuur. De kern ervan is dat er geen ruimte meer is voor de Ander en het andere. In het totalitaire bewustzijn kan geen rekening worden gehouden met het afwijkende, een feit waarvoor de Amerikaanse folklorist Alan Lomax zijn leven lang had gewaarschuwd, omdat de gelijkschakeling niet alleen de bio-diversiteit in de natuur vernietigt, maar ook de historisch gegroeide verschillen in cultuur. Daarom was Lomax zijn hele werkzame leven lang druk bezig met het opnemen van volksmuziek in de VS, Europa, Afrika om op zijn minst de herinnering te redden aan een tijd waarin nog het recht bestond om te zijn wie men was, dat wil zeggen: een individu gevormd door de specifieke geografische en klimatologische omstandigheden waarin hij opgroeit, en die een cultuur op haar eigen unieke manier vorm geeft. Lomax omschreef zijn werk in 1990 aldus:
For a long time I was a media bug because I saw that the job of a folklorist was to make a bridge between people who had no voice and the big world of communication. That's what I did for the first half of my life, was simply run with a recording machine and record — in the West Indies, in Spain, in Great Britain — and to publish the results because this was the way people could learn that other folks were out there, just as interesting as they were.
Hoe moeilijk het al in het midden van de twintigste eeuw was om unieke muziek te kunnen opnemen, bleek toen Lomax's vader door de Universiteit van Texas werd ontslagen omdat hij 'dirty cowboy songs' had opgenomen:
Puritan West Europeans haven't really ever had much use for art or for recreation or for fun. So the arts have always been something extra. And they had to mind their place, they had to conform to the rules of society. The big threat, of course, was the subject of S-E-X. America… was the most hung-up part of the whole world on the question of sex. So my father got kicked out of the university for collecting cowboy songs on the grounds that some of them were dirty. They weren't — not in his book.
Maar ook de befaamde 'Library of Congress' kende censuur. Opnieuw Lomax:
I was running the folk archive there when the archive was shut down by a rabid born-again Southerner who attacked it because we had recorded that cantankerous, rambling ballad-maker Woody Guthrie. He just then, by the way, recorded 'This Land Is Your Land,' and I recorded it for the Library of Congress. But they were so severe about it that they cut the whole Library of Congress appropriation out. Later it was put back, but the archive didn't recover for many years.
Net als nu in de westerse mainstream-media, was er ook toen sprake van censuur zodra het gemarginaliseerden betrof. Lomax over de reden over het opnemen van 'songs' in Amerikaanse gevangeniskampen:
The whole of the great secular songs of the blacks were considered sinful. You could be kicked out of the church for singing them. It was difficult for us to get at this rich and unknown treasure trove of American music and lyricism because people were scared to sing them. So we decided to go where the devils were — the people who were beyond redemption — and we found them in the prisons and we recorded a whole literature, an enormous song bag of new kinds of tunes and melodies and all sorts of things.
tot de conclusie [zullen] komen dat er nog krassere maatregelen tegen het Westen moeten worden genomen? Wij kennen de gedachtewereld van deze fanatici niet en daarom is het verstandiger van het gruwelijkste uit te gaan.
Dat Hofland 'de gedachtewereld' van 'deze fanatici' niet kent, is het natuurlijke gevolg van het feit dat de woordvoerder van de gevestigde 'orde,' met zijn eurocentrische 'elite' mentaliteit zich nooit heeft verplaatst in de positie van de gemarginaliseerden in de geglobaliseerde neoliberale werkelijkheid. Toch zou het voor hem vrij makkelijk moeten zijn om hun 'gedachtewereld' wel te kennen. Het enige dat hij moet weten is dat in elk machtsspel er qua meedogenloosheid geen verschil bestaat tussen de vechtende partijen. Hofland moet dus even zonder ideologische bril kijken naar wat de westerse 'fanatici' al eeuwenlang doen. Indien de westerse macht daadwerkelijk wordt bedreigd, dan valt zij onmiddellijk terug op de ouderwetse ideologie van het grootscheepse geweld, dat zo helder is samengevat door de neoconservatieve Amerikaanse leger-historicus Victor Davis Hanson in zijn boek Why The West Has Won. Nine Landmark Battles in the Brutal History of Western Victory (2002). Daarin constateerde hij na uitgebreid onderzoek dat de westerse hegemonie altijd was gebaseerd op:
the most lethal practice of arms conceivable. Let us hope that we at last understand this legacy. It is a weighty and sometimes ominous heritage that we must neither deny nor feel ashamed about -- but insist that our deadly manner of war serves, rather than buries, our civilization.
En met betrekking tot de nieuwe conflictgebieden schrijft de in kringen van de neoliberale en neoconservatieve machthebbers zo gerespecteerde Hanson:
The peril to come is not just the spread of atomic weapons and F-16 fighter jets but much more so the dissemination of knowledge, rationalism, the creation of free universities, perhaps even the growth of democracy, capitalism, and individualism themselves throughout the world -- the real ingredients, as we have seen in these case studies, of a most murderous brand of battle. Most see in the advance of rationalism, capitalism, democracy, and their auxiliary values the seeds of perpetual peace and prosperity. Maybe, but we must remember that these ideas are also the foundations that have created the world's deadliest armies of the past,
namelijk de westerse strijdkrachten, van de Grieken tot de Amerikanen, aldus de vooraanstaande ideoloog van de westerse politieke en economische 'elite.'
De epiloog van zijn studie Why The West Has Won (2001) eindigt Victor Hanson met de waarschuwing aan het westers establishment:
let us remember… that the more Western the world becomes, the more likely that its wars will be ever more Western in nature, and thus ever more deadly. We may well be all Westerners in the millennium to come, and that could be a very dangerous thing indeed. Culture is not a mere construct, but when it comes to war, a very deadly reality that often determines whether thousands of mostly innocent young men and women live or die.
Wat Hofland almaar verzwijgt is dat de grootste terroristen 'wij,' zijn, 'wij,' westerlingen, die al vijf eeuwen lang voor onze rijkdommen direct afhankelijk zijn van de zogeheten 'ontwikkelingslanden' of zoals de neoconservatieve Samuel Huntington in The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996) vaststelde:
The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.
Voor ISIS is de NAVO-terreur het voorbeeld bij uitstek. Maar aangezien ISIS niet over een goed geëquipeerde luchtmacht beschikt moet het koppensnellen de eerst komende tijd nog handmatig gebeuren, zodra de terroristische organisatie evenwel over 'onze' technologie zal beschikken zal ook zij het onthoofden op geavanceerde wijze gaan toepassen, zoals de NAVO, Israel en Saoedi Arabië vandaag de dag met bombardementen doen. De 'Vooruitgang' is immers niet te stuiten. Opiniemaker Hofland zou eens een boek moeten lezen, in plaats van meningen te blijven produceren. Hetzelfde geldt voor Mak, die zou er veel beter aan doen om een paar boeken te lezen in plaats van er weer één te schrijven. Nu er een gewelddadige confrontatie dreigt met Rusland en naderhand China, zou de zelfbenoemde 'politiek-literaire elite' in Nederland collectief haar mond dienen te houden. Zij is mede-verantwoordelijk voor de vernietigende consequenties van haar propaganda. Net als Russische intellectuelen in de jaren voorafgaand aan de Russische revolutie heeft de meerderheid van de Nederlandse intelligentsia uit ijdelheid vrijwillig meegewerkt aan het gigantische bloedbad dat dreigt. Dat mijn generatiegenoten dit niet beseffen, toont aan hoe kinderlijk en onverantwoordelijk ze zijn gebleven. Stap voor stap helpen ze mee de geesten rijp te maken voor een alles vernietigende Derde Wereldoorlog. Later meer hierover.
Twee Libanese jongeren nadat de zionistische staat opnieuw een terreuraanslag in dit land had gepleegd. Een deel van de Amsterdamse gemeenteraad wil desondanks een stedenband met Tel Aviv aangaan, de stad waar in 1947 door de zionistische leiders beslist werd het Britse mandaatgebied Palestina etnisch geheel te zuiveren. PVDA-Burgemeester Eberhard van der Laan is een groot voorstander om het zionistisch terrorisme met een stedenband te belonen.
“Former arrogant colonial power and conqueror, then sovereign Gaullist Republic, France is now relegated to the status of American sub-colony whose independence and national interests are routinely violated and trampled [by France’s Washington master].” Sayed Hasan
Vladimir Putin on France and Europe: “NATO Member States have Renounced their Sovereignty
Vladimir Putin is the only leader worthy of the name in the Western World, with the exception of several in South America, who freeing their countries from Washington’s clutches are ceasing to be part of Washington’s world. Notice Putin’s easy ability to speak truthfully to any question and the total inability of any Western “leader” to do the same.
Twee Libanese jongeren nadat de zionistische staat opnieuw een terreuraanslag in dit land had gepleegd. Een deel van de Amsterdamse gemeenteraad wil desondanks een stedenband met Tel Aviv aangaan, de stad waar in 1947 door de zionistische leiders beslist werd het Britse mandaatgebied Palestina etnisch geheel te zuiveren. PVDA-Burgemeester Eberhard van der Laan is een groot voorstander om het zionistisch terrorisme met een stedenband te belonen.
Guest Column by Vladimir Putin — Introduction by PCR
Guest Column by Vladimir Putin
“Former arrogant colonial power and conqueror, then sovereign Gaullist Republic, France is now relegated to the status of American sub-colony whose independence and national interests are routinely violated and trampled [by France’s Washington master].” Sayed Hasan
Vladimir Putin on France and Europe: “NATO Member States have Renounced their Sovereignty
Vladimir Putin is the only leader worthy of the name in the Western World, with the exception of several in South America, who freeing their countries from Washington’s clutches are ceasing to be part of Washington’s world. Notice Putin’s easy ability to speak truthfully to any question and the total inability of any Western “leader” to do the same.
The obvious fact that Western “leaders” are corrupt non-entities explains the extraordinary demonization of Russia and its great president, a man of peace who, unlike every Western leader, respects law and human rights.
It is Washington and its totally corrupt vassal governments who have spent the 21st century attacking and destroying a number of countries and the lives and welfare of millions of people. It is the West that is the home of Sauron. As Chavez said at the UN, “yesterday at this very podium stood Satan himself [George W. Bush, the president of America] speaking as if he owned the world. You can still smell the sulfur.”
As the evil that governs in Washington prepares for a preemptive nuclear strike against Russia and China, the stench of sulfur intensifies.
Meanwhile Washington pretends that the source of evil is Putin, Russia, China, and Washington’s own creation–the Islamic State. And of course the democratically elected governments of Venezuela, Ecuador, Bolivia, Argentina, Brazil, and Chile.
Washington’s definition of evil is every country that does not subject itself to Washington’s will.
http://www.paulcraigroberts.org/2015/06/27/guest-column-vladimir-putin-introduction-pcr/
by Sayed Hasan
“As you know, the modern world, especially the Western world, is highly monopolised and many Western countries – whether they want to hear this or not – have voluntarily given up a considerable part of their sovereignty. To some extent, this is a result of the politics of blocs. Sometimes we find it very difficult to come to terms with them on geopolitical issues. It is hard to reach an agreement with people who whisper even at home for fear of being overheard by the Americans. This is not a joke or a figure of speech.” (Vladimir Putin)
Vladimir Putin denounces, more and more explicitly, the servility of France and Europe towards the United States, whether in the case of wire-tapping French leaders or that of the Mistral ships.
The publication by WikiLeaks of documents establishing the wire-tapping by the United States of three French Presidents was an open secret known since the revelations of Edward Snowden. Far from protesting against the flagrant violation of French sovereignty that the espionage of its top leaders constitutes, our government bravely hastened to hush up this scandal, as was expected by Lavrov and Putin. Let us remember that France prided herself in 2013 for having rejected the asylum for Edward Snowden, and that it is illusory to believe that these revelations could change anything : official France cannot but turn down flat Julian Assange’s calls.
By refusing the delivery of two helicopter carriers ordered and paid for by Russia, France is both disgraced and discredited internationally as a reliable economic partner and military supplier. The inept pretext of the Ukrainian crisis and alleged Russian interference, invoked by a country that involved itself in the Syrian crisis by arming Al-Nosra terrorists (of which it is apologetic) and calling for the overthrow (even murder) of the legitimate Syrian leader, reveals the extent of the hypocrisy and indecency of the French government and its subjection to American diktats. Especially since this same government then concluded huge arms sales contracts with the barbaric regimes of Qatar and even Saudi Arabia, engaged in an illegal and criminal war in Yemen.
While trade between the US and Russia is increasing, their European “allies” are forced to impose sanctions on Moscow and suffer alone its formidable repercussions: thus Vladimir Putin has renewed for one year the Russian embargo on food products from Europe.
Vladimir Putin recently said to Charlie Rose, an American TV star presenter who asked incredulously if Russia really aspired to gain respect (indeed, what a preposterous idea):
“You know, I hear this all the time: Russia wants to be respected. Don’t you? Who does not? Who wants to be humiliated? It is a strange question. As if this is some exclusive right – Russia demands respect. Does anyone like to be neglected?” To this rhetorical question, our French leaders respond ‘yes’ without hesitation and continue to whisper in their own homes for fear of prying ears (and microphones).
Instead of a rapprochement with Russia, a historic partner concerned about the respect of States and their sovereignty, in addition a rising great power and champion of the defence of international law, France and Europe prefer subjugation to the US, the superpower in irremediable decline with which they chain their destinies. It is easy to conceive the repulsion that Russian elites, despite their professionalism, must feel for our inglorious leaders. Probably to the extent of the felt more and more by their own peoples, whom Putin chooses to address directly.
Former arrogant colonial power and conqueror, then sovereignist Gaullist Republic, France is now relegated to the status of American sub-colony whose independence and national interests are routinely violated and trampled, as much by the stateless and spineless leaders in Paris, repeatedly guilty of the crime of high treason (abolished, thankfully for them), as by the imperial hawks in Washington.
Even a country like Algeria, a former French colony run by a corrupt and retrograde military regime, has at least leaders concerned of their national interests to the point of refusing any participation in the Saudi-American coalition against Yemen, while Hollands’ France was ready to pounce gleefully on a new crusade in Syria, which could have triggered World War III. One may ask, to use an expression of Norman Finkelstein, why prostitutes have such a bad reputation… Welcome to Western mediocracy!
Translated from French by Jenny Bright
Copyright Sayed Hasan, 2015
Transcripts
Vladimir Putin on the tapping of French Presidents: This scandal will be stifled (English subtitles)
Briefing session with permanent members of the Security Council of the Russian Federation, 25 June 2015
Transcript:
President of Russia Vladimir Putin: Good afternoon, colleagues,
Mr Lavrov will tell us about the consultations in Paris. Let’s start with this. Please, Mr Lavrov.
Foreign Minister Sergei Lavrov: On the whole, it was not useless because even despite certain wrangling during the discussion, the main outcome was the acknowledgement of the fact that there is no alternative to complete fulfilment of the Minsk Agreements. First and foremost, the acknowledgement by our German and our French partners of the fact that the overwhelming part of the Minsk provisions should be implemented through direct dialogue between authorities in Kiev and Donetsk and Lugansk.
I can’t say that we have resolved all the problems because this should be done directly by the Contact group and the working subgroups created. I will report on that in more detail later, but on the day of our meeting, a report on the taps [by the United States of the French leadership] was published, and this gave rise to unrest in France so this was another thing that distracted our attention.
I can’t say that we have resolved all the problems because this should be done directly by the Contact group and the working subgroups created. I will report on that in more detail later, but on the day of our meeting, a report on the taps [by the United States of the French leadership] was published, and this gave rise to unrest in France so this was another thing that distracted our attention.
Vladimir Putin: How will this scandal end?
Sergei Lavrov: Frankly speaking, I think that Germany’s example [the US special services wiretapping the German leadership] gives the answer: I think that both sides will try to blanket the scandal and forget about it.
Vladimir Putin: That is what would happen.
Putin denounces the ’submission’ of France: ”Even without Mistral, we will survive” (English subtitles)
Direct Line with Vladimir Putin, April 16, 2015
Source: http://en.kremlin.ru/events/president/news/49261
Source: http://en.kremlin.ru/events/president/news/49261
Transcript:
[…]
Olga Ushakova: Let’s take another question from the audience – from Dmitry Shchugorev’s section this time.
Dmitry Shchugorev: We have Dmitry Abzalov here, the president of the Center for Strategic Communications. Please, go ahead.
Dmitry Abzalov: Good afternoon, Mr Putin. I have this nagging question about Mistral ships. This week, the second ship was tested and left for the French shipyard. What are the prospects? Will we push for having these ships delivered to us? Will we seek financing? In general, what will our military and economic partnership with the European Union and France, in particular, be like after what happened a year ago?
Vladimir Putin: The refusal to deliver ships under the existing contract is, of course, a bad sign. However, frankly speaking, it’s of little consequence for us or our defence capability. We signed these contracts primarily to support our partners and offer work to their shipyard. We planned to use the ships in the Far East. For us, this is not critical.
However, I believe that the leadership of France – and the French people in general – are honourable people and will return the money. We are not even going to demand any penalties or exorbitant fines, but we want all of our costs covered. This certainly means that the reliability of our partners – who, acting as part of the military-political bloc, in this case NATO, have lost some of their sovereignty – has suffered, and is now questionable. Of course, we will keep this in mind as we continue our military and technical cooperation.
Kirill Kleymenov: Our partners may find that it was an easy way for them to get off the hook.
Vladimir Putin: That’s all right, we’ll survive.
[…]
Vladimir Putin to the peoples of the West: Russia is not an imperial power, the US spy on NATO members (English subtitles)
Speech by Vladimir Putin on the integration of the Crimea to Russia, March 18, 2014 – With a reflection on this intervention dated April 22, 2014
Source : http://eng.kremlin.ru/news/6889
Transcript:
[…]
Today, I would like to address the people of the United States of America, the people who, since the foundation of their nation and adoption of the Declaration of Independence, have been proud to hold freedom above all else. Isn’t the desire of Crimea’s residents to freely choose their fate such a value? Please understand us.
I believe that the Europeans, first and foremost, the Germans, will also understand me. Let me remind you that in the course of political consultations on the unification of East and West Germany, at the expert, though very high level, some nations that were then and are now Germany’s allies did not support the idea of unification. Our nation, however, unequivocally supported the sincere, unstoppable desire of the Germans for national unity. I am confident that you have not forgotten this, and I expect that the citizens of Germany will also support the aspiration of the Russians, of historical Russia, to restore unity.
I also want to address the people of Ukraine. I sincerely want you to understand us: we do not want to harm you in any way, or to hurt your national feelings. We have always respected the territorial integrity of the Ukrainian state, incidentally, unlike those who sacrificed Ukraine’s unity for their political ambitions. They flaunt slogans about Ukraine’s greatness, but they are the ones who did everything to divide the nation. Today’s civil standoff is entirely on their conscience. I want you to hear me, my dear friends. Do not believe those who want you to fear Russia, shouting that other regions will follow Crimea. We do not want to divide Ukraine; we do not need that. As for Crimea, it was and remains a Russian, Ukrainian, and Crimean-Tatar land.
I repeat, just as it has been for centuries, it will be a home to all the peoples living there. What it will never be and do is follow in Bandera’s footsteps!
[…]
Direct Line with Vladimir Putin – April 17, 2014
Transcript:
[…]
Kirill Kleymenov: But before giving the floor to [our correspondent in Germany], I’d like to ask you to return to the speech that we discussed at the very beginning, the one that you made before signing the treaty on Crimea and Sevastopol’s accession to Russia. Many people were very impressed by it and compared it to your Munich speech. They even called it your best speech.
I’d like to ask you why you made this speech. First, the protocol didn’t demand it and, second, the format was very unusual – you addressed peoples rather than countries or governments.
Vladimir Putin: The format was chosen based on the importance of the event and the situation. This is an unusual event in the life of our people, our country and our state. This is why I considered it my duty to address the Federal Assembly and the people of the Russian Federation in the presence of members of the State Duma and the Federation Council. This is the first point.
Second. Why was the speech addressed to the peoples of other countries rather than their governments? As you know, the modern world, especially the Western world, is highly monopolised and many Western countries – whether they want to hear this or not – have voluntarily given up a considerable part of their sovereignty. To some extent, this is a result of the politics of blocs. Sometimes we find it very difficult to come to terms with them on geopolitical issues. It is hard to reach an agreement with people who whisper even at home for fear of being overheard by the Americans. This is not a joke or a figure of speech. Listen to me, I’m serious, I’m not joking. However, they are our main partners on economic and some other issues.
But I addressed the peoples of these countries primarily because an ordinary person from Germany, France or Italy will instantly sense whether a statement is false or not. Our position is absolutely open, honest and transparent, and for this reason it is easier to get it across to ordinary people than even to some leaders. It seems to me we succeeded to some extent. No matter what government rules a country, it will have to consider the opinion of its voters. This is why I addressed the people.
