Geert Mak in Reizen zonder John:
De Amerikaanse houding jegens het buitenland heeft echter iets ongemakkelijks, alsof het land zichzelf telkens tegenspreekt. Amerika heeft tegelijk een voortdurende neiging om zich naar binnen te keren, in een gouden isolement…
En:
Het was Amerika dat de de West-Europese landen inspireerde en aanzette tot hun eigen grootse vredesproject, de Europese Gemeenschap. Iets soortgelijks gebeurde tijdens de reconstrctie van Japan… een succes dat de Verenigde Staten verleidde om later ook nog eens zoiets te proberen in Vietnam en Irak met desastreuze gevolgen.
En hoewel de VS dit natuurlijk deed ‘om er zelf beter van te worden: als volwassen grootmacht had het immers alle belang bij een zekere orde en stabiliteit in de wereld,’ toch ‘speelde idealisme ook een rol: Amerikanen hadden altijd weer een missie te vervullen.’
Maandag 23 januari 2006 schreef ik op deze weblog:
In 2003 interviewde ik voor het VPRO-radioprogramma Madiwodo de Amerikaanse historicus William Blum in zijn appartement in Washington, niet ver van het Witte Huis. Blum is een voormalig functionaris van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en auteur van Rogue State en Killing Hope, twee onthullende en uitgebreid gedocumenteerde boeken over de door de Amerikaanse regering georganiseerde terreur in vooral de Derde Wereld. De nieuwe wereldorde is een uitstekende tijd voor 'the Military-Industrial-Intelligence Complex and their global partners in crime, the World Bank and the IMF,' zei Blum tegen me. Vanochtend bericht de Britse krant de Independent over hem:
Book 'endorsed' by Bin Laden storms US chart. Oprah Winfrey's book club has boosted the careers of many an author, but in Osama bin Laden she may have an unlikely new rival. A book by an obscure American historian has shot into US best-seller lists after the elusive leader of al-Qa'ida endorsed it in an audio message aired last week. Rogue State: A Guide to the World's Only Superpower by William Blum had languished below 200,000 on Amazon's top-seller list but stormed to 21 yesterday, with the online retailer struggling to meet demand. After issuing new threats to attack the US and calls for President George Bush to withdraw American troops from Iraq, Bin Laden then found time to 'plug' Mr Blum's book. 'If Bush decides to carry on with his lies and oppression, it would be useful for you to read the book Rogue State,' he announced in his message relayed to a potential audience of billions via Arab satellite television.
Overigens: Schurkenstaat van William Blum (Rogue State) met een voorwoord van Aart Brouwer (redacteur De Groene Amsterdammer) is in het Nederlands vertaald en uitgegeven door Lemniscaat (Rotterdam) ISBN: 90 563749 66.
Mijn interview met William Blum is te beluisteren via:
Dat was begin 2006. Donderdag 24 februari 2011 schreef de bekende filmmaker en onderzoeksjournalist John Pilger onder de kop ‘Behind the Arab Revolt Is a Word We Dare Not Speak’ het volgende:
As the Washington historian William Blum has documented, since 1945, the US has destroyed or subverted more than 40 governments, many of them democracies, and used mass murderers like Suharto, Mobutu and Pinochet to dominate by proxy. In the Middle East, every dictatorship and pseudo-monarchy has been sustained by America. In ‘Operation Cyclone,’ the CIA and MI6 secretly fostered and bankrolled Islamic extremism. The object was to smash or deter nationalism and democracy. The victims of this western state terrorism have been mostly Muslims. The courageous people gunned down last week in Bahrain and Libya, the latter a ‘priority UK market,’ according to Britain's official arms ‘procurers,’ join those children blown to bits in Gaza by the latest American F-16 aircraft.
‘Iets ongemakkelijks.’ De Amerikaanse geleerde Noam Chomsky:
De VS is de enige staat ter wereld die door het Internationaal Gerechtshof veroordeeld is voor wat het hof noemde ‘onwettig gebruik van geweld tegen een land,’ oftewel internationaal terrorisme, in dit geval tegen Nicaragua. Het Gerechtshof gebood Amerika met de terreur te stoppen en veroordeelde het tot het betalen van een aanzienlijke schadevergoeding, maar de VS maakte het hof belachelijk door het te negeren en reageerde ogenblikkelijk met een escalatie van de oorlog tot een nog gewelddadiger niveau. De Amerikaanse regering gaf officieel het bevel om de aanvallen uit te breiden tot zogeheten ‘zachte doelen,’ zijnde de onverdedigde civiele doelen als landbouwcooperaties (scholen en klinieken svh) van de boerenbevolking. Dankzij de totale beheersing van het luchtruim en het leveren van geavanceerde wapens aan het huurlingenleger kon het openbare leven in Nicaragua worden ontwricht. Dat was onze reactie op de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof... Als gevolg van het Amerikaans beleid in Nicaragua zijn misschien wel 30.000 mensen om het leven gekomen. Het is niet eens de ergste zaak, zelfs niet in Centraal-Amerika. Door de interventies van de VS was de situatie in Guatemala en El Salvador in datzelfde jaar nog gruwelijker.
‘Gouden Isolement.’ Het CIA handboek Psychological Operation in Guerilla Warfare uit 1984 adviseert de gewapende Contra’s van de VS in Nicaragua
to neutralize carefully selected and planned targets, such as court judges, mesta judges (justices of peace), police and State Security officials, CDA (Sandinista Defence Committes) chiefs, etc.
Een hitlijst die de Contra's gehoorzaam afwerkten. En als het voor hen te moeilijk was:
If possible, professional criminals will be hired to carry out specific slected ‘jobs’... Shock Troops. These men should be equipped with weapons (knives, razors, chains, clubs bludgeons) and should march slightly behind the innocent and gullible participants.
De historicus William Blum meldt dat het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, het hoogste rechtscollege ter wereld
found that in producing and disseminating this manual, the United States ‘encouraged the commission by them (de Contra’s svh) of acts contrary to general principles of humanitarian law,’ including the Geneva Conventions of 1949.
En ook een deskundige op het gebied van humanitair volkenrecht, de Nederlandse jurist Frits Kalshoven, wees er op dat volgens het Internationaal Gerechtshof de VS het internationaal recht schond ‘by producing a guerilla manual which encouraged’ het Amerikaanse huurlingenleger terrorisme te bedrijven en daarmee oorlogsmisdaden te plegen.
De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof is een duidelijke veroordeling van wat in de politiek vandaag de dag ‘een schurkenstaat’ heet. ‘Maar idealisme speelde ook een rol.’ Het Amerikaans imperium moet in toenemende mate met geweld zijn hegemonie veiligstellen, waarbij de huidige ‘frontier’ inmiddels is verschoven naar de ruimte. Wie de moeite neemt om de website van de US Space Command te bezoeken kan daar in ‘Vision for 2020’ onder de titel: ‘Het domineren van de ruimte dimensie door militaire operaties om de belangen en investeringen van de VS te beschermen’ onder andere lezen dat ‘tijdens de westwaartse expansie van het continentale VS’ legers noodzakelijk waren. Maar voor de overzeese expansie moesten Westerse naties op de marine vertrouwen om ‘hun commerciële belangen te beschermen en te bevorderen,’ al was het maar omdat er -zoals bekend- overal ter wereld volkeren leven die niet zonder slag of stoot hun natuurlijke rijkdommen aan een neokoloniale macht willen overdragen. Het spreekt voor zich dat in het moderne tijdperk met zijn massavernietigingswapens niet alleen de marine de hegemonie in stand kan houden en daarom moet dit eveneens vanuit de ruimte gebeuren, waar de VS superieur is. Vandaar dat de Amerikaanse ‘commerciële belangen’ verdedigd zullen worden met, ik citeer opnieuw, ‘in de ruimte gestationeerde aanvalswapens,’ met raketten die elk moment overal ter wereld kunnen inslaan. Volgens Space Command zal de noodzaak van dergelijke precisiewapens toenemen als gevolg van ‘de globalisering van de wereld economie,’ omdat de ‘globalisering’ zo voorspellen deze militaire planners ‘een groeiende kloof tussen de “have” and “have-nots”’ veroorzaakt.’ Ze erkennen dat de ‘groeiende economische kloof’ zal uitlopen op een ‘toenemende economische stagnatie, politieke instabiliteit, en culturele vervreemding,’ en daaraan gekoppeld een steeds massaler wordende sociale onrust en gewelddadig verzet onder de ‘have-nots,’ geweld dat logischerwijs vooral gericht zal zijn tegen de VS. Door het monopoliseren van het heelal moet Amerika klaar zijn om massale onrust te beheersen middels ‘het gebruik van ruimte systemen en planning voor een precisie aanval vanuit de ruimte om de wereldwijde proliferatie van massavernietigingswapens te beantwoorden.’ Volgens Noam Chomsky is het ‘fundamentele principe’ achter deze strategie de overtuiging onder Amerikaanse machthebbers dat ‘hegemonie belangrijker is dan overleven.’ Om de alleenheerschappij te garanderen heeft de VS al onder Bush junior talloze verdragen en VN-resoluties opgezegd dan wel onmogelijk gemaakt. Tezamen met grote vriend Israël weigert Washington als enige het ‘Ruimte Verdrag’ uit 1967, waarin bepaald wordt dat de ruimte gereserveerd blijft voor vreedzame doeleinden, opnieuw te bevestigen dan wel te versterken. Januari 2001 blokkeerde de VS de VN Conferentie over Ontwapening en verwierp het de oproep van secretaris-generaal Kofi Annan om samen te werken aan een alomvattend akkoord om de militarisering van de ruimte te verbieden. Reuters berichtte destijds dat ‘de VS de enige van de... lidstaten was die zich verzette tegen formele onderhandelingen over de ruimte.’ Dezelfde obstructie wordt gepleegd bij de controle op massavernietigingswapens. De VS is het enige land dat erop staat vrijgesteld te worden van bepaalde inspecties van chemische wapens.
‘Amerikanen hadden altijd weer een missie te vervullen.’ Een missie die neerkwam op bijvoorbeeld het destabiliseren van Afghanistan in de jaren tachtig. Robert Dreyfuss in Devil’s Game:
‘In Aghanistan, we made a deliberate choice,’ says Cheryl Benard, a RAND Corporation expert on political Islan, who is married to Zalmay Khalilzad, who served as U.S. ambassador in Kabul. ‘At first everyone thought There’s no way to beat the Soviets. So what we have to do is to throw the worst crazies against them that we can find, and there was a lot of collateral damage. We knew exactly who these people were, and what their organizations were like, and we didn’t care,’ she says. ‘Then, we allowed them to get rid of, just kill all the moderate leaders. The reason we don’t have moderate leaders in Afghanistan today is because we let the nuts kill them all. They killed the leftists, the moderates, the middle-of-the-roaders. They were just eliminated, during the 1980s and afterward.’
Het was in de allereerste plaats het militair-industrieel complex dat profiteerde van het Amerikaanse politieke beleid ten koste van de machteloze bevolkingen. Via grootschalige terreur kon Washington de rest van de mensheid de stuipen op het lijf jagen, zoals deze doctrine nog eens treffend geformuleerd werd door James Woolsey, de voormalige directeur van de CIA en lid van de Policy Board van het Amerikaanse ministerie van Defensie toen hij een dag na Kerst 2001 tegeover de Washington Post opmerkte dat ‘only fear will re-establish respect for the U.S.’ William Blum besluit zijn 470 pagina’s tellende boek Killing Hope. US Military & CIA Interventions since World War II met de volgende woorden:
From 1945 to 2003, the United States attempted to overthrow more than 40 foreign governments, and to crush more than 30 populist-nationalist movements fighting against intolerable regimes. In the process, the US bombed some 25 countries, caused the end of life for several million people, and condemned many millions more to a life of agony and despair. ‘The idea is to build an antiterrorism global environment,’ a senior Defense Department official told the New York Times in 2003, ‘so that in 20 to 30 years, terrorism will be like slave-trading, completely discredited. The world can only wonder this: When will American wars of aggression, firing missiles into the heart of a city, and using depleted uranium and cluster bombs against the population become completely discredited? They already have become such, but the United States, which wages war on the same scale other nations apply to mere survival, does not yet know it. Instead, it practices perpetual war for perpetual peace.
Deze door Amerikaanse academici beschreven werkelijkheid staat diametraal tegenover de versie van Geert Mak wanneer die het heeft over de drijfveer van de VS om ‘een zekere orde en stabiliteit in de wereld,’ te scheppen, niet alleen voor eigen gewin, maar tevens uit ‘idealisme,’ immers ‘Amerikanen hadden altijd weer een missie te vervullen.’ Het is ‘een zekere orde, die de afgelopen halve eeuw ertoe heeft geleid dat de kloof tussen arm en rijk in de wereld is verdubbeld. Het is ‘een zekere orde’ die ertoe heeft geleid dat ondanks de enorme productiviteitsstijging van degenen die werken er in het Westen nu meer armen zijn dan voorheen. Het is ‘een zekere orde’ die ertoe heeft geleid dat sinds 1978 het gemiddelde inkomen in de VS niet is gestegen. Het is ‘een zekere orde’ die heeft geleid tot de kredietcrisis in 2008 die een diepe economische crisis op gang bracht. Het is ‘een zekere orde’ die decennialang corrupte dictators in de wereld aan de macht hielp of en hield. Het is ‘een zekere orde’ die het zionistische regime steunt in zijn terreur tegen de Palestijnse bevolking en zijn agressie tegen de buurlanden van de ‘Joodse staat.’ Het is ‘een zekere orde’ die de afgelopen vijf decennia heeft geleid tot een vervoudiging van het deel dat de rijken opstrijken. Kregen de Amerikaanse plutocraten in 1960 van elke tien dollar ‘slechts’ 1 dollar, nu is dat 4 dollar, aldus Mak zelf. Het is ‘een zekere orde’ die de klimaatverandering heeft gecreerd, waarvan de gevolgen onoverzienbaar zijn. En tenslotte, het is ‘een zekere orde’ die alle wezenlijke problemen waar we mee geconfronteerd worden heeft genegeerd en verergerd, waardoor de mensheid nu aan de rand van de afgrond staat. Geert Mak noemt dit ‘een zekere orde.’ In werkelijkheid is er sprake van wanorde. Het opmerkelijke is dat zelfs CIA-functionarissen het over een volstrekt andere ‘missie’ hebben dan het vestigen van ‘een zekere orde.’ Neem bijvoorbeeld de oud CIA-functionaris Ray McGovern.
During his 27-year CIA career, McGovern personally delivered intelligence briefings to Presidents Ronald Reagan and George H.W. Bush, their Vice Presidents, Secretaries of State, the Joint Chiefs of Staff, and many other senior government officials. Upon retirement in 1990, McGovern was awarded the CIA’s Intelligence Commendation Medallion and received a letter of appreciation from then President George H. W. Bush. However, McGovern returned the award.
September 2012 schreef McGovern:
Obama Ruling Shields Torturers
When Nobel Laureate Desmond Tutu said last week that the ex-leaders of the U.S. and U.K. should be made to ‘answer for their actions’ in attacking Iraq on the basis of lies, Western savants and pundits greeted the remarks from the retired archbishop of South Africa with an all-too-familiar knowing, dismissive shrug.
It was the same condescending shrug with which U.S. media dismissed the undisputed documentary evidence in the Downing Street Minutes of July 23, 2002, clearly showing that the ‘intelligence and facts were being fixed around the policy’ plan to attack Iraq.
But in his op-ed of Sept. 2 in London’s Observer, Tutu pulled no punches: ‘Those responsible for this suffering and loss of life [in Iraq] should be treading the same path as some of their African and Asian peers who have been made to answer for their actions in the Hague.’
Tutu noted that shortly before George W. Bush and Tony Blair ordered the invasion of Iraq, he called the White House urging that the U.N. inspectors be given more time to search for weapons of mass destruction in Iraq. Then-national security adviser Condoleezza Rice ‘demurred, saying there was too much risk and the President would not postpone [the attack] any longer.’
Mincing few words about the fraudulent ‘justification’ for the attack, Tutu wrote, ‘The then-leaders of the US and UK fabricated the grounds to behave like playground bullies. … They have driven us to the edge of a precipice where we now stand – with the spectre of [new conflicts in] Syria and Iran before us.’ Tutu continued, ‘If it is acceptable for leaders to take drastic action on the basis of a lie, without an acknowledgement or an apology when they are found out, what should we teach our children?’ […] What effect, I wonder, will the exoneration of all those ‘dark-side’ CIA officials have on the agency’s efforts to recruit new employees? What kinds of recruits are likely to be attracted at the prospect of engaging in this kind of work with ‘no worries?’ And what will it be like eating in the CIA cafeteria, wondering whether the folks at the next table have had blood on their hands. […] Bottom line? Nothing will be done about it anyway, so why take any risk at all? That is the message intelligence officials are likely to take from the announcement of our chief law enforcement official, Attorney General Eric Holder, that no one is to be prosecuted for grievous crimes of state.
http://original.antiwar.com/mcgovern/2012/09/07/obama-ruling-shields-torturers-3/
Gezien de inzichten van deskundige Amerikanen zouden de lezers van Reizen zonder John zichzelf de volgende vraag kunnn stellen:
Why is it easier to imagine a total catastrophe which ends all life on Earth than it is to imagine a real change in capitalist relations?
Het is deze vraag die beter dan al het andere illustreert waar wij op dit moment staan. Duidelijk is in elk geval dat de VS niet niet in staat is een – in de terminologie van Mak -- ‘eigen grootse vredesproject’ te ontwikkelen, wat de opiniemakers van de mach took mogen beweren. Hun ‘conspiracy of silence’ is een element van de intellectuele corruptie in Nederland. ‘La trahison des clercs’ die in de polder leven. Het is exact wat de Franse filosoof Julien Benda in de jaren twintig schreef over het verraad door westerse intellectuelen van hun unieke rol om permanent de officiele versie van de waarheid tegen het licht te houden, om de leugen te bestrijden die het leven verstikt, om door scpesis het geestelijke leven in stand te houden. Juist de intelligentsia zou haar ijdelheid moeten bedwingen en zich niet door de schijn laten afkopen. Zonder tegenstand geen frictie, zonder frictie geen ontwikkeling en als er geen ontwikkeling is blijft de Keizer in zijn onderbroek pronken, terwijl het volk langs de kant juicht. En ook dat is ‘een zekere orde.’
P.S.
Hoi Stan
Jij citeert Mak: ‘De Amerikaanse houding jegens het buitenland heeft echter iets ongemakkelijks, alsof het land zichzelf telkens tegenspreekt. Amerika heeft tegelijk een voortdurende neiging om zich naar binnen te keren, in een gouden isolement.’
Kijk eens naar dit artikel van Alfred McCoy over de hyperagressieve high tech plannen van het Pentagon en dan weet je (opnieuw) wat een enorme leuteraar die Mak is: Overigens maakt zo'n artikel tegelijk ook duidelijk hoezeer de piëteiten van Brzezinski over de onrust in de wereld niets dan dat zijn: piëteiten...
Tomgram: Alfred McCoy, Super Weapons and Global Dominion
In the 1950s and early 1960s, the Cold War was commonly said to have partially plunged “into the shadows” as a secret, off-the-grid, spy-versus-spy conflict fought between the planet's two superpowers. No one caught this mood better than John le Carré in his famed Smiley novels which offered a riveting portrait of Soviet, British, and American spies locked in mortal combat, yet with more in common with each other than with either of their aboveground societies. So many decades later, with the Soviet Union long gone, it’s strange to discover that, in the case of the United States at least, those “shadows” have only lengthened. Increasingly, as the Iraq War fades into history (and out of memory) and the Afghan War winds down, the American way of war itself is being drawn into those shadows.
Admittedly, since World War II, control over war -- who to fight, when to wage it, and how to fight it -- has been on a migratory path into the White House and the national security bureaucracy, leaving Congress and the American people out in the cold. In the last decade, however, a high-tech, privatized, covert version of war has become presidential property, fought at the White House’s behest by robots, warrior corporations, and two presidentially controlled “private” forces (a paramilitarized CIA and the Joint Special Operations Command). With this transformation has gone a series of decisions that have plunged American-style war ever further into darkness. In the last few years, for instance, two presidents, enveloped in a penumbra of secrecy and without the knowledge of the American people or possibly much of Congress, deployed the latest in experimental weaponry -- weapons that could someday unravel our world -- in the first cyberwar in history. They wielded what someday will undoubtedly be reclassified as weapons of mass destruction against Iran, paving the way for future global cyberwars which could devastate this country.
In the same years, the same two presidents took control of another new form of conflict, drone warfare. Across the Greater Middle East and northern Africa, they launched massive, high-tech campaigns of assassination (“targeted killings”) that may have no equivalent in history. These have involved hundreds of air strikes and thousands of casualties. Enfolded in secrecy, a complex, increasingly codified panoply of national security processes (including “terror Tuesday” meetings to decide just who to kill), the president has turned himself into our first assassin-in-chief.
As the Washington Post recently reported in a three-part series, he has also overseen a process by which ad hoc killing has morphed into a codified, bureaucratic, normalized killing machine deeply embedded in the White House, a “disposal matrix” or “kill list” that will be handed off to future presidents in a “war” (once known as the Global War on Terror) with at least “a decade” to go and possibly no end in sight. In a language that used to be left to Hollywood’s version of the Mafia, the White House, as judge, jury, and executioner, now regularly puts out hits around the world, while discussing “the designation of who should pull the trigger when a killing is warranted.”
In one Post piece focused on Camp Lemonnier in Djibouti as the key base for presidential war in Africa, a detail caught my eye. It seemed to capture the ever-darkening nature of this war-making moment. Speaking of the hundreds of elite special operations forces there, Craig Whitlock wrote, “Most of the commandos work incognito, concealing their names even from conventional troops on the base.” Put another way, this new form of warfare is far enough into the shadows that the names of a major part of the U.S. military, tens of thousands of elite troops whose command has just gotten its own “secret targeting center” in Washington 15 minutes from the White House, can’t even be known to other U.S. military personnel who work with them.
Imagine, then, what our world might be like once future techno-versions of presidential war now being developed come online. What will it mean when, in the third decade of this century, in pursuit of the same Global War on Terror, drone war has morphed into a “triple canopy space shield” and “robotic information system,” as described today in chilling detail by Alfred McCoy, TomDispatch regular and lead author of the new book Endless Empire: Spain’s Retreat, Europe’s Eclipse, America’s Decline? Imagine when, from outer space to the spreading Camp Lemonniers of planet Earth, the White House can make secret war in a myriad of high-tech and robotic ways without even a nod to you and me. By then, in at least one possible future, our whole world may lie in those shadows. Tom
Beyond Bayonets and Battleships
Space Warfare and the Future of U.S. Global Power
By Alfred W. McCoy
It’s 2025 and an American “triple canopy” of advanced surveillance and armed drones fills the heavens from the lower- to the exo-atmosphere. A wonder of the modern age, it can deliver its weaponry anywhere on the planet with staggering speed, knock out an enemy’s satellite communications system, or follow individuals biometrically for great distances. Along with the country’s advanced cyberwar capacity, it’s also the most sophisticated militarized information system ever created and an insurance policy for U.S. global dominion deep into the twenty-first century. It’s the future as the Pentagon imagines it; it’s under development; and Americans know nothing about it.
They are still operating in another age. “Our Navy is smaller now than at any time since 1917,” complained Republican candidate Mitt Romney during the last presidential debate.
With words of withering mockery, President Obama shot back: “Well, Governor, we also have fewer horses and bayonets, because the nature of our military's changed... the question is not a game of Battleship, where we're counting ships. It's what are our capabilities.”
Obama later offered just a hint of what those capabilities might be: “What I did was work with our joint chiefs of staff to think about, what are we going to need in the future to make sure that we are safe?... We need to be thinking about cyber security. We need to be talking about space.”
Amid all the post-debate media chatter, however, not a single commentator seemed to have a clue when it came to the profound strategic changes encoded in the president’s sparse words. Yet for the past four years, working in silence and secrecy, the Obama administration has presided over a technological revolution in defense planning, moving the nation far beyond bayonets and battleships to cyberwarfare and the full-scale weaponization of space. In the face of waning economic influence, this bold new breakthrough in what’s called “information warfare” may prove significantly responsible should U.S. global dominion somehow continue far into the twenty-first century.
While the technological changes involved are nothing less than revolutionary, they have deep historical roots in a distinctive style of American global power. It’s been evident from the moment this nation first stepped onto the world stage with its conquest of the Philippines in 1898. Over the span of a century, plunged into three Asian crucibles of counterinsurgency -- in the Philippines, Vietnam, and Afghanistan -- the U.S. military has repeatedly been pushed to the breaking point. It has repeatedly responded by fusing the nation’s most advanced technologies into new information infrastructures of unprecedented power.
That military first created a manual information regime for Philippine pacification, then a computerized apparatus to fight communist guerrillas in Vietnam. Finally, during its decade-plus in Afghanistan (and its years in Iraq), the Pentagon has begun to fuse biometrics, cyberwarfare, and a potential future triple canopy aerospace shield into a robotic information regime that could produce a platform of unprecedented power for the exercise of global dominion -- or for future military disaster.
America’s First Information Revolution…
Lees verder:
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2012/11/tom-engelhardt-15.html
Maandag meer.
