woensdag 15 augustus 2018

Confronting Israel Is Important

Why Confronting Israel Is Important

The Jewish state is no friend

By Philip Giraldi
Global Research, August 14, 2018

Url of this article:
https://www.globalresearch.ca/why-confronting-israel-is-important/5650542

I am often asked why I have this “thing” about Israel, with friends suggesting that I would be much more respected as a pundit if I were to instead concentrate on national security and political corruption. The problem with that formulation is that the so-called “special relationship” with Israel is itself the result of terrible national security and foreign policy choices that is sustained by pervasive political and media corruption, so any honest attempt to examine the one inevitably leads to the other. Most talking heads in the media avoid that dilemma by choosing to completely ignore the dark side of Israel.
Israel – not Russia – is the one foreign country that can interfere with impunity with the political processes in the United States yet it is immune from criticism. It is also the single most significant threat to genuine national security as it and its powerful domestic lobby have been major advocates for the continuation of America’s interventionist warfare state. The decision to go to war on false pretenses against Iraq, largely promoted by a cabal of prominent American Jews in the Pentagon and in the media, killed 4,424 Americans as well as hundreds of thousands Iraqis and will wind up costing the American taxpayer $7 trillion dollars when all the bills are paid. That same group of mostly Jewish neocons more-or-less is now agitating to go to war with Iran using a game plan for escalation prepared by Israel which will, if anything, prove even more catastrophic.
And I can go on from there. According to the FBI, Israel runs the most aggressive spying operations against the U.S. among ostensibly “friendly” nations, frequently stealing our military technology for resale by its own arms merchants. Its notable successes in espionage have included the most devastating spy in U.S. history Jonathan Pollard, while it has also penetrated American communications systems and illegally obtained both the fuel and the triggers for its own secret nuclear weapons arsenal.
Israel cares little for American sovereignty. It’s prime ministers Ariel Sharon and Benjamin Netanyahu have both boasted how they control the United States. In 2001, Israel was running a massive secret spying operation directed against Arabs in the U.S. Many in the intelligence and law enforcement communities suspect that it had considerable prior intelligence regarding the 9/11 plot but did not share it with Washington. There was the spectacle of the “dancing Shlomos,” Israeli “movers” from a company in New Jersey who apparently had advanced knowledge of the terrorist attack and danced and celebrated as they watched the Twin Towers go down.
Jewish power, both in terms of money and of access to people and mechanisms that really matter, is what allows Israel to act with impunity, making the United States both poorer and more insecure. A well-funded massive lobbying effort involving hundreds of groups and thousands of individuals in the U.S. has worked to the detriment of actual American interests, in part by creating a permanent annual gift of billions of dollars to Israel for no other reason but that it is Israel and can get anything it wants from a servile Congress and White House without any objection from a controlled media.
Israel has also obtained carte blanche political protection from the U.S. in fora like the United Nations, which is damaging to America’s reputation and its actual interests. This protection now extends to the basing of U.S. troops in Israel to serve as a tripwire, guaranteeing that Washington will become involved if Israel is ever attacked or even if Israel itself starts a war. The current U.S. Ambassador to the U.N. Nikki Haley is little more than a shill for Israel while America’s Ambassador in Israel David Friedman is an open supporter of Israel’s illegal settlements, which the U.S. opposes, who spends much of his time defending Israeli war crimes.
And here on the home front Israel is doing damage that might be viewed as even more grave in Senator Ben Cardin’s attempt to destroy First Amendment rights by making any criticism of Israel illegal. The non-violent Israel Boycott movement (BDS) has already been sanctioned in many states, the result of intensive and successful lobbying by the Israeli government and its powerful friends.
So if there is a real enemy of the United States in terms of the actual damage being inflicted by a foreign power, it is Israel. In the recent Russiagate investigations it was revealed that it was Israel, not Russia, that sought favors from Michael Flynn and the incoming Trump Administration yet Special Counsel Robert Mueller has evidently not chosen to go down that road with his investigations, which should surprise no one.
Noam Chomsky, iconic progressive intellectual, has finally come around on the issue of Israel and what it means. He has always argued somewhat incoherently that Israeli misbehavior has been due to its role as a tool of American imperialism and capitalism. At age 89, he has finally figured out that it is actually all about what a parasitic Israel wants without any regard for its American host, observing on “Democracy Now” that
..take, say, the huge issue of interference in our pristine elections. Did the Russians interfere in our elections? An issue of overwhelming concern in the media. I mean, in most of the world, that’s almost a joke. First of all, if you’re interested in foreign interference in our elections, whatever the Russians may have done barely counts or weighs in the balance as compared with what another state does, openly, brazenly and with enormous support. Israeli intervention in U.S. elections vastly overwhelms anything the Russians may have done… I mean, even to the point where the prime minister of Israel, Netanyahu, goes directly to Congress, without even informing the president, and speaks to Congress, with overwhelming applause, to try to undermine the president’s policies – what happened with Obama and Netanyahu in 2015….
Politicians are terrified of crossing the Jewish lobby by saying anything negative about Israel, which means that Prime Minister Benjamin Netanyahu always gets a pass from the American government, even when he starves civilians and bombs hospitals and schools. Netanyahu uses snipers to shoot dead scores of unarmed demonstrators and the snipers themselves joke about their kills without a peep from Washington, which styles itself the “leader of the free world.”
Just recently, Israel has declared itself a Jewish State with all that implies. To be sure, Israeli Christians and Muslims were already subject to a battery of laws and regulations that empowered Jews at their expense but now it is the guiding principle that Israel will be run for the benefit of Jews and Jews alone. And it still likes to call itself a “democracy.”
A recent television program illustrates just how far the subjugation of America’s elected leaders by Israel has gone. British comedian Sacha Baron Cohen is featured on a new show called “Who is America?” in which he uses disguises and aliases to engage politicians and other luminaries in unscripted interviews that reveal just how ignorant or mendacious they actually are. Several recent episodes remind one of a February 2013 Saturday Night Live skit on the impending confirmation of Chuck Hagel as Secretary of Defense. A Senator asks Hagel. “It is vital to Israel’s security for you to go on national television and perform oral sex on a donkey… Would you do THAT for Israel?” A “yes” answer was, of course, expected from Hagel. The skit was never aired after objections from the usual suspects.
Baron Cohen, who confronted several GOP notables in the guise of Colonel Erran Morad, an Israeli security specialist, provided a number of clues that his interview was a sham but none of the victims were smart enough to pick up on them. Cohen, wearing an Israeli military uniform and calling himself a colonel, clearly displayed sergeant’s stripes. Hinting that he might actually be a Mossad agent, Cohen also sported a T-shirt on which the Hebrew text was printed backwards and he claimed that the Israeli spy agency’s motto was “if you want to win, show some skin.”
Cohen set up Dick Cheney by complimenting him on being the “the king of terrorist killers” before commenting that “my neighbor in Tel Aviv is in jail for murder, or, as we call it, enhanced tickling.” Morad went on to tell Cheney that he once waterboarded his wife to check for infidelity and then convinced the former Vice President to sign a “waterboarding kit” that “already had” the signatures of Benjamin Netanyahu, Ariel Sharon and Demi Lovato.
Another more spectacular sketch included a Georgia state senator Jason Spencer who was convinced to shout out the n-word as part of an alleged video being made to fight terrorism. After Cohen told Spencer that it was necessary to incite fear in homophobic jihadists, Spencer dropped his pants and underwear, before backing up with his exposed rear end while shouting “USA!” and “America!” Spencer also spoke with a phony Asian accent while simulating using a selfie-stick to secretly insert a camera phone inside a Muslim woman’s burqa.
In another series of encounters, Cohen as Morad managed to convince current and ex-Republican members of Congress — to include former Senate majority leader Trent Lott — to endorse a fictional Israeli program to arm grade school children for self-defense.
Cohen’s footage included a former Illinois congressman and talk radio host named Joe Walsh saying
“The intensive three-week ‘Kinderguardian’ course introduces specially selected children from 12 to 4 years old to pistols, rifles, semiautomatics and a rudimentary knowledge of mortars. In less than a month — less than a month — a first-grader can become a first grenade-er.”
Both controversial Alabama judge Roy Moore and Walsh were fooled into meeting Cohen to attend a non-existent pro-Israel conference to accept an award for “significant contributions to the state of Israel.” Representative Dana Rohrabacher, meanwhile, also was interviewed and he commented that, 
“Maybe having young people trained and understand how to defend themselves and their school might actually make us safer here.” 
And Congressman Joe Wilson observed that
“A 3-year-old cannot defend itself from an assault rifle by throwing a ‘Hello Kitty’ pencil case at it.”
Cohen’s performance is instructive. A man shows up in Israeli uniform, claims to be a terrorism expert or even a Mossad agent, and he gains access to powerful Americans who are willing to do anything he says. How Cohen did it says a lot about the reflexive and completely uncritical support for Israel that many American politicians — particularly Republicans — now embrace. This, in a nutshell, is the damage that Israel and its Lobby have done to the United States. Israel is always right for many policymakers and even palpably phony Jews like Colonel Morad are instantly perceived as smarter than the rest of us so we’d better do what they say. That kind of thinking has brought us Iraq, Libya, Syria and the possibility of something far worse with Iran.
Israel routinely interferes in American politics and corrupts our institutions without any cost to itself and that is why I write and speak frequently regarding the danger to our Republic that it poses. It is past time to change the essentially phony narrative. Israel is nothing but trouble. It has the right to defend itself and protect its interests but that should not involve the United States. One can only hope that eventually a majority of my fellow American citizens will also figure things out. It might take a while, but the ruthless way Israel openly operates with no concern for anyone but itself provides a measure of optimism that that day is surely coming.
*
This article was originally published on The Unz Review.
Philip M. Giraldi, Ph.D., is Executive Director of the Council for the National Interest, a 501(c)3 tax deductible educational foundation that seeks a more interests-based U.S. foreign policy in the Middle East. Website is www.councilforthenationalinterest.org, address is P.O. Box 2157, Purcellville VA 20134 and its email is inform@cnionline.org. He is a frequent contributor to Global Research.

MH 17



MH17 – ‘JIT-getuige gemarteld door Oekraïne’

door  op

Een halfuur voordat vlucht MH17 werd neergeschoten pakte Vladislav* zijn telefoon om een kennis te waarschuwen. Hij zag twee straaljagers opstijgen die in de richting van Donetsk vlogen. Een jaar later werd Vladislav opgepakt vanwege o.a. dit telefoongesprek en werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf. De man zegt ook te zijn ondervraagd door het Joint Investigation Team (JIT) dat onderzoek doet naar de MH17. Het contact met de door Nederland geleide onderzoeksgroep behoedde Vladislav echter niet voor de martelingen die hij naar eigen zeggen heeft moeten doorstaan in de tijd na de ondervraging. In het onderstaande interview vertelt de man over hoe hij is opgepakt, over zijn verhoor door het JIT en wat hij op de dag dat vlucht MH17 werd neergeschoten heeft gezien.
* Op verzoek van de man is zijn naam gefingeerd.
Uit een machine trek ik een soort plastic ei, het is een verplichte aankoop voor iedereen die op bezoek gaat in het ziekenhuis. Ik kijk er wat onbegrijpend naar tot ik erachter kom dat in het ei hoesjes zitten voor om je schoenen. Onhandig trek ik de hoezen aan terwijl ik over de drempel stap. Dit ziekenhuis is de plaats waar Vladislav revalideert na zijn tijd in een Oekraïense gevangenis.
Vladislav was op het moment van het neerstorten van de MH17 honderden kilometers uit de buurt van de crashsite: Op het moment van neerstorten zat hij in Poltava, in het midden van Oekraïne. Ondanks dat hij ver weg van de ramp was, is de man waarschijnlijk verhoord voor de MH17-zaak. Zijn handelen rond deze tijd zou een zware stempel op zijn leven drukken – de man is in de gevangenis gezet, zegt daar te zijn gemarteld en ondanks dat hij nu vrij is, weet hij dat hij nooit meer naar huis kan.
In het ziekenhuis zie ik uiteindelijk een man van in de vijftig naar mij toelopen. Voorzichtig komt hij naar mij toe al steunend op een wandelstok. Het blijkt Vladislav te zijn. De man is sinds eind december in Donetsk. Daarvoor heeft hij in een cel in Lviv gezeten. Hij had het geluk dat hij op de lijst terecht is gekomen van mensen die uit Oekraïne naar de Volksrepubliek Loegansk (LNR) en Volksrepubliek Donetsk (DNR) werden geruild. Bij aankomst in de DNR werd hij, net als vele anderen, direct geplaatst in een ziekenhuis.
“Ze hebben mij gearresteerd in september 2015 op mijn werk”, vertelt Vladislav mij. “Ik was toen op mijn kantoor. Ik werkte destijds in de administratie van de regio Poltava. Ze kwamen, arresteerden mij vanwege het neerschieten van de Boeing, de MH17. Maar ik was in Poltava toen de Boeing werd neergeschoten in de provincie Donetsk. Ze kwamen mij arresteren in Poltava.”
Waarom bent u gearresteerd?
“Er is gekeken naar [afgeluisterde]telefoongesprekken: Wie belde, laten we zeggen, op die dag, vanuit Oekraïne, naar de provincies Donetsk en Loegansk. En blijkbaar kwamen ze mij tegen omdat ik hiernaartoe, naar Donetsk, belde. Ik heb gewoon met bekenden gebeld om hun te waarschuwen dat bommenwerpers naar hun toe vlogen. Vliegtuigen bombardeerden hier. En dus met de mogelijkheden die ik had probeerde ik te waarschuwen dat ze vlogen, zodat ze daar, hier, mensen zich konden verschuilen. Dus dat ze onder de levenden konden blijven. Ik belde kennissen van mij. Als gevolg hiervan hebben ze mij beschuldigd van terrorisme. En dat ik in verbinding stond met terroristen, waarschuwde dat vliegtuigen vlogen om te bombarderen. Nu ben ik hier. Ergens in de loop van anderhalve maand, heb ik mijn vriend hier gebeld, gewaarschuwd. En daarom hebben ze mij in de gevangenis gezet, terrorist genoemd en vandaar mij in de gevangenis gezet.”
Wat heeft u gezien op de dag dat de MH17 werd neergeschoten?
“In de provincie Poltava vlogen vliegtuigen vanaf Mirgorod en vanaf Poltava. Daar zijn twee vliegbasissen. Vanaf Poltava en Mirgorod vlogen ze hierheen, naar Donetsk, om te bombaderen. Nou, ik heb gezien dat… Ik heb in het Sovjet-leger gediend in de luchtdoelartillerie, daarom begrijp ik welke vliegtuigen gevechtstoestellen zijn, welke grondaanvalstoestellen zijn, welke bommenwerpers zijn. Dus ze vlogen boven het huis op een hoogte van 70 à 100 meter. Wat ik zag was dat er onder de vleugels wapens hingen, en als ze terugvlogen ze leeg waren. Dus, ze schoten alles af en kwamen daarna terug. Dus vandaar dat ik weet wat het is.”
Herinnert u zich nog welke vliegtuigen u heeft gezien?
“Su, Su”
Welke precies?
“Grondaanvalstoestellen, Su”
Su-25?
“Su-25.”
Hoeveel waren er?
“Ze vlogen in tweetallen. Over het algemeen vlogen ze met z’n tweeën.”
Dus u zag twee Su-25s?
“Ja.”

Oekraïense Su-25, een toestel dat ontworpen is om gronddoelen aan te vallen. De effectiviteit tegen luchtdoelen is beperkt. Oekraïne beweert dat het niet heeft gevlogen op 17 juli 2014, ook niet met Su-25’s.

Heeft u, toen de vliegtuigen opstegen, ook gezien of er wapens onder zaten?
“Ik zag dat er bommen aan zaten en niet-geleide projectielen onder de vleugels zaten. En toen ze teruggingen zaten ze niet meer onder de vleugels. Dus, ze vlogen heen met wapens, maar terug zonder. Dat wil zeggen, onder de vleugels zat niets.”
Als ik het goed begrijp waren dat geen luchtdoelraketen?
“Nou, ik weet niet welke, laten we zeggen… Of er luchtdoelraketten waren, of welke gronddoel, ik weet dat niet. Ik heb alleen gezien dat er iets onder de vleugels zat maar toen ze terugkwamen zat het er niet meer aan.”
Hoe wist u dat deze vliegtuigen iets te maken hadden met de Boeing?
“Toen ze mij hebben gearresteerd hebben ze mij direct beschuldigd dat ik mee hielp met het neerschieten van de Boeing. Het was zo dat ik hiernaartoe, naar een kennis in Donetsk belde. De kennis hier belde nog iemand anders. En vanaf het moment dat ze de Boeing hebben neergeschoten begonnen ze naar telefoongesprekken te kijken. Vandaar dat ze mij in verband hebben gebracht met de ramp. Dat ik vermeend een schutter was of een spotter, ondanks dat ik helemaal niets te maken had met de Boeing.”
Hoe wist het JIT dat u had gebeld?
“Nou blijkbaar in het kader van het onderzoek… Aan de Oekraïense kant deed de Veiligheidsdienst onderzoek. Hoe ik in beeld kwam: President Porosjenko heeft geëist dat alles sneller onderzocht zou worden. Ik was de eerste die werd gevangengenomen. Ik belde op die dag ongeveer rond die tijd, een half uur voor de ramp. Dat zou volgens Oekraïne betekenen dat ik bijdroeg aan het neerhalen van de Boeing.”
Wat voor vragen heeft het JIT tijdens uw verhoor gesteld?
“De internationale onderzoeksgroep bestaande uit 5 man ondervroeg mij via een vertaler. Ze vroegen, nou… laten we het zo zeggen: het waren voor mij grappige, stomme vragen. Ze keken mij aan met een strak gezicht, alsof ik deel had genomen aan het neerhalen van die Boeing. Ik heb begrepen dat de Boeing werd neergeschoten op 17 juli 2014 en ze hebben mij gearresteerd op 23 september 2015. Meer dan een jaar was gepasseerd.
Ze stelden vragen, de internationale onderzoeksgroep, wie ik belde, hoe ik deze mensen kende. Vroegen waarom ik belde, dus… Ik heb u hetzelfde uitgelegd, dat ik vrienden belde, zodat zij mensen konden waarschuwen, zodat mensen zich konden verschuilen en niet hoefden te lijden onder de bombardementen. Dus. Maar ze hebben mij verteld dat ik deze mensen zou hebben gebeld, niet om ze te beschermen maar om spotter te zijn. Zodat ze daar vliegtuigen konden neerschieten.”
Welke mensen zaten in de onderzoeksgroep? Waren dat Oekraïeners of
“Nee, nee, het was een internationale onderzoeksgroep. Ze waren daar uit Maleisië, uit Nieuw-Zeeland en verder. Vijf man. Ik weet het niet precies. Ik heb niet geprobeerd het te onthouden. Dus. We spraken via een tolk. Ik heb zelfs de tolk verbeterd omdat, nou, laten we zeggen hij data door elkaar haalde. De 12e met de 14e  of 17e. Dus, het was niet goed vertaald. Ik heb er zelfs een opmerking over gemaakt.”
In de Oekraïense rechtszaak, hoe werd daar naar uw verklaring gekeken?
“In het algemeen hebben ze geen aandacht geschonken aan dat ik hier mensen waarschuwde. Zelfs niet in de rechtbank. ‘Waarom belde u?’, vroeg de rechter, ‘Waarom belde u?’. Ik vertelde, om vreedzame mensen te waarschuwen, zodat er geen slachtoffers zouden vallen. Maar de rechter zei: ‘Maar heeft u er niet aan gedacht dat ze de piloot neer konden schieten. Hij heeft ook kinderen.’ Ik zei toen: ‘Bedenk wat u zegt. Dat betekent dat degenen die worden gebombardeerd geen mensen zijn?’ En zo dus, de piloot heeft kinderen.
Zo’n soort verband. Ze hebben mij als terrorist beschuldigd, nou, voor hun dan in Oekraïne. Iedereen die hier in Donbass woont is een terrorist. Maar ziet u… Kijk naar mij: ben ik een terrorist? Een terrorist? Ze hebben me invalide gemaakt, ze hebben mijn tanden eruit geslagen, ze hebben mij met mijn hoofd tegen de muur geslagen. Mijn motoriek is verstoord. Ik heb Parkinson. Ziet u?
Nou, waarmee kan ik nog helpen? En hier zijn mensen dankbaar. Toen ik kwam, zeiden ze: Dank u wel dat, dat, ik waarschuwde, zodat mensen hier onder de levenden konden blijven.”
BUK
“Ik wil nog wat toevoegen”, zegt de man mij, “De Boeing werd neergeschoten op 17 juli 2014. Ze hebben hem neergeschoten met, wat ik van de media heb gehoord, met een BUK. Maar ik heb alleen maar Oekraïense media gekeken. Wat een BUK is weet ik. Ik heb in het leger bij de luchtdoelartillerie gezeten, in het Sovjetleger. Op 19 juli, onthoudt de data, de 17e hebben ze hem neergeschoten, en 19 juli heb ik op de snelweg vlakbij Polvata vanaf de kant van Charkov gezien dat er met twee trailers twee BUKs werden getransporteerd. Ze hebben twee BUKs getransporteerd. Gecamoufleerd, ze waren geverfd zodat ze groen-geel waren. Zo’n soort verf was er, gecamoufleerd. Op de 19e , dus twee dagen na de tragedie. Terwijl ze vertelden dat daar geen BUKs waren. Dit is wat ik u zeg. Mijn vrouw en ik reden toen vanaf het werk, vanuit Poltava en zagen op de 19e , dus twee dagen na de ramp, twee BUKs die met twee trailers werden getransporteerd. En ze stonden stil, stonden op de snelweg. Daar is een Restaurant, Kiosk. Kapaly, het dorp Kapaly aan de snelweg vlakbij Poltava. Daar stonden twee BUKs.”
En dat waren BUKs met RADAR of gewoon?
“Nee, ze hebben een radar voorop. [De man doelt hier op dezelfde soort installatie als de BUK-installatie die veelvuldig op beelden van het JIT te zien is: Een BUK-TELAR.] U weet hoe zo’n BUK eruitziet, ja? Dus, dat soort installaties waren er. Zonder raketten. Raketten waren er niet. Alleen, nou, de voertuigen.”
Weinig of alle raketten, of?
“Er waren geen raketten. Twee trailers waren er, twee installaties zonder raketten. Ze werden teruggebracht vanaf Charkov naar Kiev.”
Aan het einde van het interview vraag ik Vladislav hoe hij nu verder gaat. “Daar zijn mijn familieleden achtergebleven”, vertelt hij. “Hier heb ik niemand. En voor dit alles ben ik nog nooit in Donetsk geweest. Nog nooit. Dus, de eerste keer was, toen ze mij hebben geruild, hiernaartoe hebben gebracht. Daarvoor ben ik hier nog nooit geweest. Maar ik heb al veel nieuwe vrienden gemaakt. Die mij helpen, die mij kleden en voeden en langs komen. Goede vrienden. En naar Oekraïne mag ik al niet meer naartoe. Ik kan vanaf daar alleen familie hiernaartoe halen.
Hier moet ik leven. Ik ben al boven de 50 en moet weer vanaf nul beginnen, alles vanaf het eerste begin, begrijpt u? En leven kan ik nergens. Nu leef ik in een slaaphuis. Ik hoop dat alles goed gaat komen. Ze hebben mij beloofd na de feestdagen, na Pasen, nieuwe tanden in te zullen zetten. Ze zeggen dat ik een Hollywood-glimlach krijg. Nu is er nog de wens verder te gaan en verder te gaan met werken. Ik werkte. Mijn werk was goed. En zonder werk…och… ik weet het niet. Kortom, het zal zijn zoals het zal zijn. Ik hoop op het beste en ik hoop dat ik u een klein beetje heb kunnen helpen.”
We nemen afscheid, en Vladislav loopt terug naar de zaal. Als het klopt wat deze getuige zegt, heeft hij een hele grote betekenis voor het onderzoek. Het telefoongesprek waarin Vladislav zijn kennis waarschuwt voor de straaljagers heeft plaatsgevonden voor enig bericht in de media over straaljagers is verschenen. Sterker nog, het gesprek heeft plaatsgevonden zelfs voordat de MH17 werd neergeschoten en kan dus in principe worden geverifieerd omdat het is opgenomen.
Opgemerkt moet worden dat, hoe goed de bedoelingen van Vladislav ook mogen zijn geweest om mensen te reden in Donbass, de veroordeling van Vladislav waarschijnlijk gegrond is geweest. Hij heeft namelijk informatie over Oekraïense militaire vliegbewegingen doorgegeven die in handen zijn gekomen van de militaire tegenstander van Oekraïne. Wat dat betreft is de situatie er een voorbeeld van dat ‘het goede willen doen’ niet voor iedereen altijd ‘het goede’ is, in het bijzonder in een oorlog.
Dat neemt niet weg dat de martelingen die de man vermoedelijk heeft doorstaan een mensenrechtenschending zijn. Hier speelt ook een belangrijke rol dat ook het JIT met de man heeft gesproken. Weliswaar hebben de martelingen plaatsgevonden nadat de man in contact is geweest met het JIT. Maar als het waar is wat de man in het telefoongesprek zou hebben gezegd, dan heeft het JIT steken laten vallen in haar beloftes over getuigenbescherming. Althans, in ieder geval met betrekking tot getuigen die een verhaal vertellen dat Oekraïne niet goed uitkomt.
Wat betreft de folteringen moet erop worden gewezen dat het in dit soort gevallen bijna onmogelijk is dit onafhankelijk te verifiëren. Toch is het geen geheim dat Oekraïne martelt. Hoewel het moeilijk is er zeker van te zijn dat het ziektebeeld is veroorzaakt door martelingen, zouden zijn encefalopathie en de spraak- en motorische problemen waarmee de man te kampen heeft heel goed hieruit te verklaren zijn. Een beroerte die Vladislav in de maanden na het interview heeft opgelopen zouden eventueel verband kunnen houden met de eerdergenoemde spraak- en motorische problemen. Hoewel de man op leeftijd is, herinneren we er aan dat alzheimer ook bij boksers en football-spelers voorkomt door de klappen die zij te verduren krijgen. Deze groep mensen ontwikkelt deze vorm van Parkinson op een relatief jonge leeftijd, de ziekte ontwikkelt zich relatief kort na het trauma.
Terwijl ik mijn opname stop en aanstalten maak om weg te gaan kijk ik nog één keer in dezelfde gang waarvandaan ik Vladislav ook heb zien komen. Langzaam zie ik hem met wandelstok weer teruglopen naar de ziekenzaal. ‘Een paar telefoongesprekken’, denk ik bij mezelf.

Het JIT is om reactie gevraagd, hierop is het volgende antwoord ontvangen:
In het belang van het strafrechtelijk onderzoek en de veiligheid van getuigen kan het JIT niet inhoudelijk of specifiek ingaan op deze vragen. Het JIT neemt de veiligheid van getuigen zeer serieus. In geval van risico’s voor hun veiligheid worden passende maatregelen genomen.
Dit is het antwoord op de volgende vragen:
Vragen over getuigenbescherming
  • Naast Nederland, België en Australië maakt ook Oekraïne deel uit van het Joint Investigation Team (JIT).
    Erkent het JIT dat getuigen beschermt dienen te worden niet enkel tegen Rusland of de zelf uitgeroepen
    Volksrepublieken Donetsk en Loegansk, maar ook tegen Oekraïne?
  • Erkent u dat de Oekraïense Veiligheidsdienst SBU in het verleden gemarteld heeft?
  • Op wat voor wijze worden getuigen beschermd tegen Oekraïne?
Vragen over digitale bescherming en daaraan verwante zaken
  • Erkent het JIT de grote rol van de Verenigde Staten in het tot stand komen van de Maidan-revolutie in 2014?
  • Erkent het JIT dat de Verenigde Staten een zeer grote rol hebben gespeeld in het aanstellen van
    regeringsfunctionarissen en hoge overheidsbeambten?
  • Erkent het JIT dat er nauwe politieke banden zijn tussen de VS en Oekraïne?
  • In een interview met het Duitse blad Der Spiegel heeft klokkenluider Edward Snowden aangegeven dat:
    “The U.S. government can get everything out of your Gmail account and they don’t even need a warrant to
    do it if you are not an American.” U raadt al uw bronnen aan via Gmail met u te communiceren,
    ongeacht of het gaat om getuigen die een pro-Kiev of een pro-Moskou verhaal aanhangen. Is het JIT van mening dat communicatie tussen een getuige en het JIT via een Gmail-account, de getuige
    voldoende beschermt indien deze getuige een verklaring wil geven die Kiev niet voordelig is?
Vragen over proces
  • In het interview van de naar verluidt gemartelde getuigen met Novini geeft de man aan dat de vertaler die
    aanwezig was bij het verhoor bepaalde dingen niet juist heeft vertaald. Of hier opzet in het spel was of niet is niet na te gaan. Bevinden zich onder de vertalers die worden ingezet bij getuigenverhoren in Oekraïne ook vertalers die worden geleverd door Oekraïne?
  • Beschouwt u een door Oekraïne aangeleverde vertaler als betrouwbaar?
  • Worden alle getuigenissen (digitaal) opgenomen?
  • In de zelfuitgeroepen Volksrepublieken Donetsk en Loegansk bestaat weinig vertrouwen in het onderzoek
    omdat: 1. Wrakstukken van vlucht MH17 lange tijd bleven liggen, 2. Er weliswaar een oproep is gedaan via o.a. SMS voor getuigen die een BUK hebben gezien, maar niet voor vliegtuigen, 3. Er weinig onderzoek is gedaan ter plaatse, waaronder getuigenonderzoek, 4. Ondanks dit alles het JIT wel met de beschuldiging is gekomen naar de Russische Federatie. De drempel om zich als getuigen te melden bij het JIT is dus al vrij hoog. Met oog op deze nieuwe onthulling rondom martelingen door de SBU, lijkt er voor getuigen met een Kiev-kritisch verhaal nog een nieuwe reden te zijn zich niet te melden bij het JIT: Immers, bestaat het risico dat hun getuigenis via het JIT bij de SBU terecht komt. Bent u van mening dat er het gevaar bestaat dat er een bias is in uw getuigenpopulatie?

Willy van Damme


Syrië – Groen licht voor Idlib

Zoals te verwachten was is vandaag tijdens de gespreken tussen de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergeï Lavrov en zijn Turkse ambtsgenoot een akkoord bereikt over de toestand in de Syrische provincie Idlib. Dit is een zogenaamde de-escalatiezone die in gezamenlijk beheer is van Rusland en Turkije. Met Ankara die hier rondom het gebied twaalf observatieposten heeft.
Terroristen uitschakelen
Een deel van die jihadisten is op dit ogenblik trouw aan Turkije maar de toestand zelf is geheel onduidelijk. Zeker is dat de sterkste formatie daar al Qaeda is samen met haar bondgenoten van onder meer de Turkestan Islamic Party is. 
Dat is een groep die vooral bestaat uit jihadisten uit de voormalige Sovjetstaten zoals Turkestan en Kazakstan, de Kaukasus en mensen afkomstig uit de Chinese provincie Xinjiang. Ooit gerekruteerd door Turkije. 
Mevlut Cavosuglu & Sergei Lavrov - 2
Russisch minister van Buitenlandse Zaken Sergeï Lavrov (links) en zijn Turkse ambtsgenoot Mevlut Cavosuglu waren het geheel eens om het Syrisch leger Idlib te laten opkuisen. Wanneer die opkuis echt van start zal gaan is nog geheel onduidelijk. Eerst moet minstens alle legermateriaal ter plekke zijn. En wat met de door Turkije gecontroleerde terreurgroepen zoals Nour Din al Zinki en Ahrar al Sham? Daar zal men al veel minder lachen.
Na dat gesprek gaven beide minister een persconferentie waarbij Lavrov stelde dat er wat betreft Idlib geen respijt kan zijn voor terreurgroepen, doelend op al Qaeda & Company, en al wie zich van hen niet afzondert. Wat Mevlut Cavusoglu nadien herhaalde. Zo stelde hij: “Wij moeten deze terroristen in samenwerking met Rusland en onze inlichtingendiensten identificeren en hen met militaire kracht uitschakelen.” 
Met andere woorden: Turkije geeft zijn akkoord aan Syrië om Idlib binnen te vallen en al wie niet wil luisteren, hun vorige vrienden incluis, uit te schakelen. De VS, Qatar, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Saoedi-Arabië werden voor zover geweten niet eens geraadpleegd. 
Zeker het Huis van al Saoed lijkt geheel verdwenen uit het dossier Syrië. Daar loopt op dit ogenblik immers een bittere machtsstrijd en dan is er nog het drama Jemen. Kopzorgen genoeg. 
Volgens de Syrische regering zouden de Arabische Golfstaten hier 137 miljard dollar hebben uitgegeven om het land kapot te laten slaan. Een cijfer dat echter moeilijk valt te bewijzen. Dat er heel veel geld vloeide naar het vernielen van dit mooi land is wel zeker. De westerse beschaving op zijn properst. 
Willy Van Damme


dinsdag 14 augustus 2018

Zionist Terror


How Israeli Tech Firms 

Act as Global Agents of 

Repression

Two private intelligence companies hack political enemies in Africa, Europe, the Mideast, and the United States, for a price.







Israel is, in many ways, an anomaly among nations. While it considers itself a democracy, it is actually a national-security state. Its military-intelligence apparatus is ubiquitous in the everyday affairs of its citizens. These sacrifices of privacy and civil liberties are prices most Israelis are willing, even happy, to pay in return for security.
The Israeli army’s signals intelligence (SIGINT) branch, Unit 8200, is the largest unit in the IDF and one of its most prestigious. It is integrated into the overall intelligence apparatus, foreign and domestic, and is used to penetrate the affairs of Palestinians in granular detail, permitting the Shin Bet, Israel’s internal security agency, to cultivate informants and plan covert operations like targeted killings or arrests of security suspects. The cyber-surveillance technologies developed by Unit 8200 and the other intelligence agencies are a key component in maintaining Israeli control over the Palestinian people.
But in the past two decades or so, Israel has greatly expanded use of these technologies. Veterans of these spy shops have transferred their knowledge into the commercial sphere and marketed themselves as agents of repression for clients around the globe. This is a dark, dirty secret that lies behind the hype of the “start-up nation.”
Two Israeli companies are at the forefront of this commercialization of dirty ops: NSO Group and Black Cube. Those following the Harvey Weinstein scandal will remember that Black Cube was the cyber-surveillance firm that Weinstein’s lawyer, David Boies, hired after former Israeli prime minister Ehud Barak introduced Weinstein to the company. Black Cube employed covert schemes to trick Weinstein’s accusers into exposing themselves so that his legal defense might have more ammunition to discredit them in court and in the public realm.
When The New Yorker revealed Black Cube’s seamy activities, the involved parties scrambled into damage-control mode. Black Cube at first refused to confirm or deny working for the disgraced Weinstein (later, it apologized). Boies admitted signing a contract with the company, but insisted he had no role in determining the activities it would carry out for Weinstein. That allowed Weinstein’s victims to be exploited twice over—first by his sexually predatory behavior, and then by Black Cube, which sent agents posing as sympathetic individuals offering aid, comfort, and financial support, but who were actually preying on the victims and serving Weinstein’s interests.
Although this was the most public scandal involving Black Cube, it wasn’t necessarily the most consequential. Black Cube represents not only individuals like Weinstein; it also contracts with companies involved in litigation against competitors and, perhaps most momentous of all, it fulfills the goals of foreign intelligence services and political leaders by sabotaging those they consider to be enemies.
In Romania, two Black Cube agents were arrested in 2016 for attempting to hack the e-mail accounts of the nation’s corruption czar. You would think this might have restrained the company’s ambitions and perhaps lit a yellow light of caution in Israel’s political and security apparatus. But that didn’t happen.



When Cambridge Analytica whistle-blower Christopher Wylie exposed some of the darkest secrets of his former company and its efforts to sabotage the US presidential election, he also revealed that Black Cube partnered with his firm to dig up dirt on Nigeria’s presidential candidate Muhammadu Buhari during that country’s 2015 national election campaign. Apparently, the campaign didn’t work, as Buhari was elected.
SABOTAGING THE IRAN DEAL
After President Trump threw out the P5+1 Iran nuclear deal, former members of Barack Obama’s team who had negotiated that agreement revealed that they too had been hoaxed in a manner that mirrored the tactics used in the Weinstein case. According to Rebecca Kahl, the wife of Colin Kahl, national-security adviser to former vice president Joseph Biden, a mysterious woman e-mailed her in 2017, offering financial support for their children’s school. Rebecca’s e-mail correspondent repeatedly asked to meet with her to discuss how the correspondent’s financial firm could benefit the school. Fortunately, Kahl and her husband were savvy enough not to take the bait.
Trita Parsi, head of the National Iranian American Council, an Iranian-American NGO that supported the nuclear deal, was also approached in 2017 by a purported journalist. He sought to get Parsi to say that Kahl and another Obama administration official, Ben Rhodes, expected to exploit the nuclear deal for personal financial gain. Like the Kahls, Parsi smelled a rat.
The UK Observer reported in May that “aides to Donald Trump” hired “an Israeli private intelligence agency” to conduct a “dirty ops” campaign against Colin Kahl and Rhodes; the purpose of the mission was, presumably, to lay the groundwork for Trump’s abandonment of the Iran nuclear deal. (The Observer’s claim that Trump aides hired the agency has not been confirmed, but on the day after its article was published, Ronan Farrow in The New Yorker reported that the agency in question was Black Cube. The company says it has no relation to the Trump administration, has not worked with Trump aides, and refuses “to confirm or deny any speculation” about its work.)
It should be troubling to Americans that an Israeli dirty-ops firm may have been working to sabotage US foreign policy. Israel is ostensibly an ally of this country. It could be that Black Cube is not merely a private company but a cut-out, an independent contractor that takes on the dirty jobs that Israel’s foreign-intelligence agency, the Mossad, either won’t or can’t pursue itself. This would shield Israel from embarrassment should such operations ever be exposed.
DIRTY TRICKS IN HUNGARY
Earlier this month, Politico reported that Black Cube had been hired to spy on NGOs in Hungary that had been critical of that country’s authoritarian leader, Viktor Orbán, as he prepared for national elections earlier this year (the company refused to confirm or deny this claim). When he was a young university student, Orbán was a liberal reformer whose studies were funded by Hungarian-American financier George Soros, but Orbán gradually moved to the right to further his political career. Soros, who was a child survivor of the Holocaust, established a network of civil-society NGOs under the umbrella of the Open Society Foundations. One of the foundations’ early goals was to promote the transition from communism to democratic rule in the former Soviet bloc. As Orbán moved further to the right, his former benefactor, Soros, became his chief political nemesis.
Soros didn’t bank on the torrent of opposition from far-right nationalist forces in these countries, who fear democracy and mistrust his endeavors. They cast him as a foreign agent intending to subvert the interests of the nation, a wealthy plutocrat advancing his own financial interests rather than the idealistic ones he actually espouses. Orbán has employed anti-Semitic dog whistles that liken Soros to Jewish financiers of the sort portrayed in the Protocols of the Elders of Zion.
According to Politico, Black Cube’s brief in Hungary was to trick civil-society NGOs into revealing damaging secrets, which could then be used to impugn them and Soros and promote Orbán’s political interests. Just as they had done with Weinstein’s victims, individuals purporting to work for investment firms contacted NGO leaders and invited them to meetings at posh hotels and restaurants in various European capitals, according to a former Black Cube employee and one other source. But the prospect of financial support never materialized, and after the meetings, the individuals disappeared. Their phone numbers went dead and their company websites and LinkedIn accounts were deleted. But recordings of the meetings later surfaced in ways designed to promote Orbán while maligning the Hungarian pro-democracy movement.
Three weeks before the Hungarian election, a Hungarian newspaper and the right-wing Jerusalem Postrevealed that they had audio recordings of the meetings, which featured the director of Open Society in Hungary claiming that he had lobbied for Germany to pressure the Hungarian government not to adopt anti-democratic laws that could have shut down many of Open Society’s operations. The Intercept published a full account of the election smears. Neither the Post nor the Hungarian paper revealed who offered them the information. Neither speculated as to why the material was leaked to them. And neither noted the convenient timing of the leak.
I contacted the co-authors of the Post story asking for information about who their sources were and whether they performed any due diligence to verify the information they gave her. Neither they nor their editor responded. If these outlets were responsible journalistic enterprises, they would ask themselves these questions. They would ponder how they were hoaxed, used by their sources in a scheme to smear the reputation of a prominent philanthropist along with Hungarian civil-society groups that were drawn into the tawdry operation.
Over the past year, Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu has engaged in a campaign to cultivate right-wing governments in Poland, Hungary, and elsewhere. He visited Orbán in Hungary, despite the fact that the local Jewish community warned him away, saying the country’s leader was an anti-Semite. But Netanyahu recently welcomed Orbán upon the latter’s first visit to Israel as prime minister. There he made the customary pilgrimage of visiting national leaders to Yad Vashem, the national Holocaust memorial. Israeli Holocaust survivors and human-rights activists were outraged and blocked his car from leaving the museum. To them, the Hungarian leader is irredeemable. He’s spoken favorably of Hungary’s World War II fascist government, which colluded in the ethnic cleansing of more than 400,000 Hungarian Jews by the Nazis, some 225,000 of whom were murdered at Auschwitz. I wonder how Yad Vashem can justify permitting such a figure to set foot on its sacred altar to the memory of the 6 million.
I asked an Israeli security source whether his agency had any concerns about the activities of Black Cube, and whether the company might be viewed as compromising the security or political interests of Israel. He replied that the activities of the company were a political rather than a security issue. Considering that many of Black Cube’s staff are veterans of Unit 8200 and the Israeli intelligence apparatus, this was not a very satisfying answer.
There will eventually come a reckoning over Black Cube’s covert operations. A future scandal could envelop not just the company itself but the nation that produced it.
NSO GROUP: AIDING AND ABETTING REPRESSION
Israel’s NSO Group sabotages the political affairs of foreign nations in a different way. It too hires talented cyber-intelligence specialists from Unit 8200; one of the company’s three founders was an 8200 cyber-hacker. They are hired because they bring with them methods and code used by Israeli SIGINT to hack the phones of Palestinians and other targets of Israeli surveillance.
One hacking tool developed by NSO, Pegasus, may be downloaded to a target’s phone after the target clicks a spearphishing link sent to the device. Once the tool is downloaded, Pegasus essentially takes control of the device, permitting the attacker to intercept e-mail, download documents, listen to any conversations the user might have, and intercept video recordings. It also offers the attacker GPS positions so he knows where the target is at all times.
The only reason we know all this is that victims whose phones had begun to behave strangely sought help; some consulted Citizen Lab, a forensic outfit affiliated with the Munk School of Global Affairs at the University of Toronto dedicated to promoting human rights via the web. Its technicians discovered Pegasus around the same time as The New York Times, which revealed that the Mexican intelligence service deployed Pegasus against journalists as well as human-rights and civil-society activists who had criticized that government’s refusal to investigate alleged murders of Mexican citizens by police and other government authorities.
Citizen Lab first discovered Pegasus after being contacted by a human-rights activist in the United Arab Emirates, Ahmed Mansoor, who suspected a malware attack; that was when Citizen Lab technicians detected the NSO spyware. Mansoor, who is part of the Shiite minority in a country controlled by Sunni Muslims, was later sentenced to 10 years in prison for using social media to spread “hate and sectarianism.” Clearly, the Israeli company’s tool was used as part of a system of control exerted by the UAE’s Sunni elite to suppress activism by the Shiite minority.
NSO claims that its licensing agreement specifies that its products may be used by governments only to fight crime and terrorism, and that clients are precluded from using them to attack citizens for their activism. When journalists have pointed out that clients have used the technology in ways not allowed by the contract, the company claims it is not responsible for how its technology is used and does not maintain any record of such usage.
This raises the possibility that NSO could engineer a feature permitting it to track the usage of Pegasus. Such a feature would enable the company to consult with clients to ensure that its tool is not misused. But it seems NSO prefers the ease of shipping the product, taking payment, and washing its hands of what might happen afterward.
As Citizen Lab indicated in a recently released statement, the entire field of cyber-hacking is barely regulated (the Israeli defense ministry must license all exports of Pegasus, but it is not known to prohibit or interfere with such sales). This only encourages abuse by both coders and clients. Nations—and Israel is not the only state with companies engaged in such hacking—must step forward and set both ethical and political standards that determine how these tools may be used and which uses are prohibited. Journalists and activists must lobby national and international authorities to stop this kind of foreign interference in a country’s domestic politics.
I would also think that the companies themselves, if they value their business models, would attempt to negotiate some form of regulation that both permits them to pursue their business objectives while also adhering to a common set of standards. But so far they seem oblivious to the consequences of their actions.
One way of pressuring both governmental authorities and the companies themselves is by targeting them in the financial markets. NSO, as a tech start-up, is part of the Silicon Valley economy. In 2014, a few years after its founding, it was purchased by a venture-capital firm, Francisco Partners, for $120 million. Francisco later sought to sell its controlling interest to other venture-capital firms. Among other factors, it could boast that NSO cleared $200 million in annual profits. Last year one of the largest such institutions, Blackstone, offered to buy a 40 percent interest for $400 million. This would have valued NSO at $1 billion, thus bestowing upon it the highly sought-after designation of “unicorn.”
Access Now and other human-rights groups mounted a campaign to pressure the publicly traded Blackstone to back off the purchase of NSO, and eventually the deal fell through. In the latest development, VERINT, originally an Israeli start-up, offered to buy NSO for $1 billion, which would have offered Francisco a handsome 730 percent return on its original investment. These plans were derailed by several developments.
First, in the midst of the purchase negotiations, NSO discovered that a disgruntled employee, who was eventually fired, had stolen a hard drive containing both Pegasus and other secret company documents. He offered the company’s crown jewels to one potential customer for $50 million in crypto-currencies. Though the customer reported the approach to executives at the firm, the damage had been done. The employee had the hard drive for three weeks, and while NSO claims he did not compromise any corporate secrets, it has no way of knowing this for sure. VERINT backed out of the deal and Francisco was once again left with a valuable commodity it couldn’t seem to unload.
Israeli media reporting on this incident offer some tantalizing information not reported elsewhere: First, the employee theft was placed under a gag order, presumably sought by NSO, which would have wanted to keep bad news under wraps so as not to sabotage sale negotiations. The problem with this is that if the gag order hadn’t been lifted, VERINT would have been deprived of information crucial to its business decisions and its valuation of the property.
Second, an article in the Israeli business publication Globes notes several times (in the Hebrew edition) that the NSO theft was considered by authorities to be one of the most serious compromises of national security on record. That may mean several things: It may mean that Pegasus, or at least substantial elements of it, was developed not by NSO but by Unit 8200. Its veterans could have taken the code they developed during military service and further developed it into the commercial product. If this is true, it would strengthen arguments that Israeli cyber-hackers serving in military intelligence are using tools like Pegasus to infiltrate foreign governments, target BDS and other human-rights activists, or even target victims for Israeli assassination operations.
That would mean that compromising Pegasus could endanger the Israeli government’s cyber-hacking operations around the globe. Should a rival intelligence service gain access to the Pegasus code, it could develop ways to counter or disable it. That would frustrate the intelligence operations of Unit 8200, IDF military intelligence (AMAN), the Mossad, and Shabak, with serious consequences for the security of the state itself. That is why this theft is considered more than just a mishap for a single business, but rather a potential national-security crisis.
With the exploding corporate valuations indicated above, other Israeli start-ups are getting in on the action. Earlier this month, business publications reported the first round of $12.5 million in financing for Toka, a company developing software that permits clients to take control of various household devices known as the Internet of Things. Any home-electronics, thermostat, alarm, or home speaker system communicating with Internet servers would be vulnerable.
This is essentially a replication of the NSO business model, transferred to the home environment. Imagine: The very place where people expect the most privacy and security could be transformed into a peephole for snooping companies or individuals. Toka’s co-founder is former prime minister Barak, one of hundreds of former Israeli generals and intelligence officials paid handsome consulting fees or lucrative stock options to exploit business contacts in the military-security world for companies like Toka.