Ewald Vanvugt

Van de schrijver Ewald Vanvugt kreeg ik net het volgende email:

'12 september 2006
De bloedige oorlog op Bali
Zaterdag 23 en zondag 24 september 2006 (opening en preview op vrijdag 22 september)

Op woensdag 20 september 2006 is het honderd jaar geleden dat tijdens de verovering van Bali meer dan duizend Balinezen op gruwelijke wijze om het leven kwamen. Over deze vrijwel vergeten zwarte bladzijde in de Nederlandse koloniale geschiedenis schreef Ewald Vanvugt de documentaire reisroman De verovering van Bali. In dit boek worden de massadodingen door het Nederlandse leger gedocumenteerd met directe citaten van ooggetuigen en met ruim 50 historische foto’s van het slagveld door H.M.van Weede, die nu voor het eerst worden gepubliceerd en getoond in de Kunsthal.
Puputan: einde

In de morgen van 20 september 1906 schreden de vorst van Badoeng, Gusti Gedé Ngurah Pamecutan en duizenden gewapende volgelingen, allen in het wit gekleed en bereid om te sterven, het Nederlandse leger tegemoet. De Nederlanders openden het vuur ‘op vrouwen met wapens in hun hand, lans of kris en kinderen op hun arm (…) die zonder vrees aanvielen op de troepen en de dood zochten’. De vorst, zijn familie en zijn volgelingen vielen onophoudelijk aan en doodden zichzelf en alle Nederlandse soldaten die binnen hun bereik kwamen. In 1908 vond bij de inname van Klungkung eenzelfde afschuwelijke slachting plaats. De beide puputans op Bali wierpen een internationale smet op Nederland.
Op 8 november 1906 sprak de Indië-expert H.H. van Kol in de Tweede Kamer: “Moge, naar aanleiding van de slachting op Bali, die droeve gebeurtenissen in Badoeng geen onheil brengen over Nederlandsch-Indië en zijn bestuur. Doch een heilige plicht blijft op ons rusten om vergeving te vinden voor die vreselijke feiten op de twintigste september 1906, een datum die ik wel zou willen wegwissen uit onze historie.”

Vergeten veldslag
De Kunsthal staat stil bij een van de meest bloedige veldslagen uit de recente Nederlandse geschiedenis. In een vitrine presentatie worden militaire kaarten, ooggetuigenverslagen, krantenberichten, spotprenten en voor het eerst foto’s van het slagveld getoond. Een Balinese kris uit Nederlands particulier bezit, destijds buitgemaakt op het slagveld, is de stille getuige van een puputan. Het houten heft van de kris draagt als inscriptie: ‘Aangetroffen in de borst van een Balineesche prinses’.

Publicatie
De verovering van Bali bevat een nieuw Nawoord met de precieze verantwoording van de bronnen. Bovendien valt Vanvugt de door de overheid betaalde geschiedschrijvers aan, die over het buitensporige geweld en de massa’s slachtoffers van de Nederlandse koloniale oorlogen nog altijd deftig zwijgen.

Ewald Vanvugt, De verovering van Bali, documentaire reisroman geïllustreerd met ruim 50 historische foto’s door H.M. van Weede, ISBN 90 6265 578 5, genaaid gebonden, 335 blz., prijs € 22,50.


Voor meer persinformatie en/of fotomateriaal kunt u contact opnemen met de afdeling communicatie van de Kunsthal Rotterdam: Mariëtte Maaskant, tel 010-4400323;
Femke van der Stoep, tel 010-4400321; fax 010-4367152; communicatie@kunsthal.nl

Bij publicatie graag vermelden: info 010-4400301, www.kunsthal.nl
Openingstijden: dinsdag t/m zaterdag 10.00 - 17.00 uur, zon- en feestdagen 11.00 - 17.00 uur

Joachim Fest 3

Joachim Fest in Tegenlicht. Een Italiaanse reis: 'Wat zou het zichtbare zijn als het denken er niet door gemobiliseerd werd? Het reële is van zichzelf volstrekt niets, of bijna niets. Het is er om impulsen te geven. Men ziet gedachten - of men kan het kijken net zo goed laten.'

Mohammed R. Jabri 2

In een parlementaire democratie bepaalt de meerderheid in het parlement welke koers de staat moet voeren. Dat leert iedere Nederlander op school. Toch heeft dit feit grote beroering gewekt onder Nederlandse parlementariers nadat de minister van Justitie ,die de wet en de grondwet beter kent dan wie dan ook in de politiek, dit feit onlangs naar voren bracht. De hysterie in Nederland begint steeds absurdere vormen aan te nemen. Dat is denk ik ook een van de redenen dat Mohammed R. Jabri, auteur en redacteur voor Elqalem.nl een Open Brief aan minister van Justitie Donner heeft geschreven, waarin hij ondermeer het volgende opmerkt: 'U gaf slechts een voorbeeld van hoe de democratische rechtsstaat werkt en nam de ‘sharia’ als voorbeeld, wetende dat dit iets is waar de gemiddelde ‘boerenkoolvreter’ niet in thuis is. Wetende dat de gemiddelde Nederlander (waartoe ik ook moslims reken) niet beseffen dat ze, gezien de waarborging van de primaire aspecten van de ‘sharia’ (rechten en plichten van burgers), eigenlijk al leven in een soortgelijk rechtssysteem. U als juridisch man en net als ik gelovige, weet dat de verschillen tussen de islamitische wetgeving en de Nederlandse grondwet minimaal zijn omdat deze beiden zijn gebaseerd op eeuwenoude geschriften die als openbaring van God aan de mensheid zijn gebracht. U weet dat, ik weet dat. Maar uw politieke tegenpolen weten dit schijnbaar niet, getuige de ongestelde reacties die u kreeg te verduren naar aanleiding van uw uitspraken.

Is dit nu een strategie van u om moslimstemmen te winnen, omdat de verkiezingen voor de deur staan? Ik moet u zeggen, op basis van dit geheel ben ik inderdaad geneigd mijn (enkel strategische) stem op de PvdA te laten verhuizen naar het CDA. Maar ik realiseer mij ook dat u politiek gezien alleen staat in uw uitspraken, getuige ook de afstand die het CDA neemt van uw standpunt. Ik moet in ieder geval mijn voornemen op de zogenaamde Arbeiderspartij (die steeds meer 2 gezichten lijkt te hebben) te stemmen laten varen, aangezien ‘men’ binnen deze partij als de dood is voor een mogelijke invoering van de ‘sharia’ als grondwet in Nederland. Een onterechte angst omdat dit, zoals ik al eerder aangaf, vanuit islamitische regelgeving al verboden is. Maar het verraadt natuurlijk een hoop. Wat is een hoop? Een ongegronde en vooral voorbarige angst. Ik had zoiets misschien wel verwacht van de bonte verzameling Leon de Winters-klonen die allen op de neoconservatieve VVD stemmen, maar van de PvdA?! Ik had het niet zien aankomen.

Enerzijds bevestigt u mijn vermoeden dat ik u een zeer consistente man vind die heel veel lef toont door Nederland te wijzen op het feit dat ‘onze’ democratische rechtsstaat geen grenzen kent in de toepassing op de Nederlandse burger. Het gaat voor iedere burger van dit land op. Onvoorwaardelijk. Ik sta 100% achter u.

Anderzijds heeft u er voor gezorgd dat bepaalde nepliberalen hun ware gezicht hebben getoond, omdat wereldvreemde politici als Geert Wilders en, naar nu blijkt, Jeroen Dijsselbloem (PvdA-kamerlid) niet eens de discussie met u willen aangaan omtrent de consistente toepassing van democratie op alle burgers, maar enkel en alleen vallen in de retoriek die past in de huidige tijdsgeest, waarin islamofobie in de mode lijkt. Het verrast mij eigenlijk toch ook weer niets.'

Lees verder: http://www.elqalem.nl/elqalem/aspx/template.aspx?item_id=1131&category_id=46&group_id=5

The Empire

Tony Judt directs the Remarque Institute at New York University. He is the author of The Burden of Responsibility: Blum, Camus, Aron and the French 20th Century and, most recently, Postwar: A History of Europe since 1945.

'Tony Judt on the Strange Death of Liberal America.

Why have American liberals acquiesced in President Bush’s catastrophic foreign policy? Why have they so little to say about Iraq, about Lebanon, or about reports of a planned attack on Iran? Why has the administration’s sustained attack on civil liberties and international law aroused so little opposition or anger from those who used to care most about these things? Why, in short, has the liberal intelligentsia of the United States in recent years kept its head safely below the parapet?
It wasn’t always so. On 26 October 1988, the New York Times carried a full-page advertisement for liberalism. Headed ‘A Reaffirmation of Principle’, it openly rebuked Ronald Reagan for deriding ‘the dreaded L-word’ and treating ‘liberals’ and ‘liberalism’ as terms of opprobrium. Liberal principles, the text affirmed, are ‘timeless. Extremists of the right and of the left have long attacked liberalism as their greatest enemy. In our own time liberal democracies have been crushed by such extremists. Against any encouragement of this tendency in our own country, intentional or not, we feel obliged to speak out.’

The advertisement was signed by 63 prominent intellectuals, writers and businessmen: among them Daniel Bell, J.K. Galbraith, Felix Rohatyn, Arthur Schlesinger Jr, Irving Howe and Eudora Welty. These and other signatories – the economist Kenneth Arrow, the poet Robert Penn Warren – were the critical intellectual core, the steady moral centre of American public life. But who, now, would sign such a protest? Liberalism in the United States today is the politics that dares not speak its name. And those who style themselves ‘liberal intellectuals’ are otherwise engaged. As befits the new Gilded Age, in which the pay ratio of an American CEO to that of a skilled worker is 412:1 and a corrupted Congress is awash in lobbies and favours, the place of the liberal intellectual has been largely taken over by an admirable cohort of ‘muck-raking’ investigative journalists – Seymour Hersh, Michael Massing and Mark Danner, writing in the New Yorker and the New York Review of Books.

The collapse of liberal self-confidence in the contemporary US can be variously explained. In part it is a backwash from the lost illusions of the 1960s generation, a retreat from the radical nostrums of youth into the all-consuming business of material accumulation and personal security. The signatories of the New York Times advertisement were born in most cases many years earlier, their political opinions shaped by the 1930s above all. Their commitments were the product of experience and adversity and made of sterner stuff. The disappearance of the liberal centre in American politics is also a direct outcome of the deliquescence of the Democratic Party. In domestic politics liberals once believed in the provision of welfare, good government and social justice. In foreign affairs they had a longstanding commitment to international law, negotiation, and the importance of moral example. Today, a spreading me-first consensus has replaced vigorous public debate in both arenas. And like their political counterparts, the critical intelligentsia once so prominent in American cultural life has fallen silent.'

Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v28/n18/judt01_.html

Joachim Fest 2

Joachim Fest. Uit Tegenlicht. Een Italiaanse reis: 'Overal waar men het begrip noodlot in twijfel heeft getrokken als achterlijk, maakt zich bij alles wat het individu overkomt een verbijsterde radeloosheid van hem meester. Hij meent te weten dat alles wat er gebeurt een benoembare oorzaak heeft, en als er oorzaken zijn, dan moeten er ook schuldigen gevonden kunnen worden. En de mens van heden brengt zijn leven, met toenemende verontwaardiging, door met het zoeken naar die schuldigen... In dit verband hoort thuis dat, zoals antropologen weten, het zoeken naar schuldigen een kenmerkende reactie van primitieve volkeren is.'

Complottheorie?

Zou het een complot zijn dat 1 procent van de Amerikaanse bevolking meer dan 40 procent van de rijkdommen van het land bezit, of is dit het onvermijdelijk resultaat van een parlementaire democratie?

Dat Blijft Geheim

En dan is het nu eindelijk tijd voor een portie zelfreclame, of hoe noem je dat. Vorige week woensdag verscheen mijn boek 'Dat blijft geheim. Reizen door Nederland.' Citaat: 'Langs het rimpelloze water staat verdord korengeel riet geduldig te wachten tot het gesneden wordt. Een meeuw klaagt ergens in de ruimte boven me. Een vogelhuisje schommelt in de wind. Hagel, sneeuw en dan ineens een zonnestraal die alles oplicht. Versplintert licht boven de polder: tweederde lucht, eenderde land, nergens ter wereld zoveel ruimte om het in op te vangen. Terwijl schaduwen razendsnel voorbij glijden is het alsof goden het licht uit een hoorn des overvloeds over het landschap gieten. De geur van bevroren klei. Verder geen leven te bekennen. Via Beerta en Kromme Elleboog ben ik op weg naar Hongerige Wolf dat aan het eind van de Egyptische Dijk ligt. Hoe komt alles toch aan een naam? Waar komt die mysterieuze poëzie vandaan? Wat betekenen die namen? Wanneer ik het aan een bejaarde boer vraag, schreeuwt hij me toe: "Dat blijft geheim." Met zijn handen op de rug kuiert hij verder over een slingerende binnendijk naar een punt waar de aarde eindigt.

Op zoek naar het poëtische van Nederland zwierf ik de afgelopen tien jaar door Nederland, interviewde dichters, keek er naar het werk van schilders, volgde het spoor van schrijvers, sprak er met toevallige passanten. Wie de moeite neemt zich in Nederland te verdiepen, ontdekt al snel dat de Nederlander niet door de politiek wordt gevormd, maar de geografie, het water, de platte polder, de lage horizon, het oogverblindende licht ontelbare malen weerkaatst in het water onder die immense oppervlakten lucht waar wolken doorheen jagen. En op elke plaats stuit de reiziger op de alledaagse magie, het authentieke en afwijkende, op de mensen die in een massamaatschappij hun individualiteit hebben bewaard. Veel is verwoest of verloren gegaan, maar achter de uiterlijke schijn leeft nog steeds het unieke. Overal.'

Gisteravond interviewde Wim Brands van het VPRO-radioprogramma De Avonden me over het boek. Indien u geinteresseerd bent, kunt u hier naar die uitzending luisteren: http://webdisk.planet.nl/houck006/default.aspx in de rubriek interviews.

Joachim Fest

Begin deze week overleed iemand die ik bijzonder respecteer, de Duitse historicus Joachim Fest, niet alleen een groot geschiedkundige die over Hitler en Speer een biografie schreef, maar ook een geweldige stilist, zoals ondermeer blijkt uit zijn boek 'Tegenlicht. Een Italiaanse Reis.' Het is een van mijn favoriete boeken, dat op enkele meters van mijn bureau staat en waar ik regelmatig gedeelten uit lees. Hartverscheurend mooie beschrijvingen van Italie voorbij de facade. Een van zijn observaties heb ik destijds als motto genomen voor mijn boek over 11 september 2001. Fest schreef: 'Het vermogen andermans ongeluk in de herinnering te bewaren, zo luidt het lapidaire en overweldigende inzicht, te delen in de rouw, dat is het kenmerk van beschaving, daaruit bestaat het wezenlijke verschil tussen mensen en barbaren.' Nadat ik hem eens verzocht had om een interview schreef hij prompt een vriendelijke brief terug, maar ik werd ziek en de afspraak liep op niets uit. Ik heb er nu spijt van, want Fest was een van de grote Europese intellectuelen uit een tijd stammend die voorgoed voorbij is. De komende tijd zal ik elke dag een stukje uit 'Tegenlicht' citeren. Overigens kunt u het boek in de Nederlandse vertaling nog kopen. De goden hebben zijn ziel.

11 September 2001 (11)

Wat heeft Goofy met 11 september 2001 te maken? Niets, maar ik vermoed dat Diederik van Hoogstraten, correspondent in New York van Planet Internet, Elsevier en de Volkskrant er ongeveer zo uitziet, perplexed! Wat heeft dat met dit stukje te maken? Niets, helemaal niets en toch weer van alles. Het lijkt gecompliceerd, maar dat is het niet. Het zit zo. Vandaag staat in een ingezonden brief van Barbara de Graaf in de Volkskrant: 'Cruise Control. Na het lezen van alle artikelen over 11/9, kan ik maar een ding constateren: wij gaan in de toekomst niet alleen met cruise control in de auto, maar ook door ons leven.' Ik ben van mening dat Barbara de spijker op zijn kop slaat. Een van de mensen die over 11 september schreef in de Volkskrant was Diederik. Hij schreef dit onder de kop: 'Complotdenkers als evangelisten. Bij de vijfde herdenking van 11/9 doen de complottheorieen het goed in Nederland. In de Amsterdamse Balie wordt vandaag de internetfilm Loose Change vertoond, een uitbundige samenzweringstheorie.' Vijf jaar na dato ontdekt Diederik dat er ook in Nederland niet iedereen de officiele complottheorie van de Amerikaanse overheid klakkeloos voor waar aanneemt, per slot van rekeningen zijn tenminste vijf van de negentien terroristen na de aanslag nog gesignaleerd en het is op zijn minst opmerkelijk dat ze levend uit de brandende vliegtuigen wisten te stappen om vervolgens naar hun land van herkomst te ontsnappen. Om maar 1 ongerijmdheid te noemen. Een 'uitbundige samenzweringstheorie'. Uitbundig? Wat maakt een theorie uitbundig? Dat is een verkeerd woord, maar Diederik wist kennelijk geen ander adjectief of kwalificatie, dus werd het UITBUNDIG. We volgen Diederiks proza: 'Op websites wordt geopperd dat de aanslagen direct of indirect het werk zijn van de regering Bush. Ook in de Verenigde Staten gaan de theorieen rond. In bepaalde kringen denkt men dat de overheid iets te maken had met de aanslagen of ervan wist. Serieuze believers zijn echter schaars. De persdienst Associated Press stelde vast: "De theorieen zijn tot nog toe verspreid door websites en moslimsfundamentalisten."' Ik stel vast dat Diederik uit het pre-internet tijdperk stamt en dat hij daarom niet weet dat wij internetgebruikers allang weten dat er uitgebreid en gedocumenteerd over de ongerijmdheden van de officiele versie van 11 september is gepubliceerd, niet alleen in de VS, maar in de hele wereld, niet door alleen maar malloten maar door gerespecteerde deskundigen, niet alleen op websites, maar ook in boeken, er zijn zelfs hele congressen aan gewijd. Sterker nog: het aantal mensen dat in de officiele complottheorie gelooft, neemt af. Net als het geloof in het Warren rapport dat Lee Harvy Oswald als enige dader van de moord op Kennedy aanwees, sterk is afgenomen, neemt ook in dit geval de scepsis toe. Uit onderzoek blijkt dat 80 procent van de Amerikanen nu gelooft dat Oswald het niet alleen kan hebben gedaan, dus dat er sprake van een complot. Let op de kwalificaties van Diederik: degenen die in een andere complottheorie geloven heten believers, in tegenstelling tot degenen die in de officiele versie geloven, want die zijn natuurlijk nuchtere mensen. In bepaalde kringen? Dat klinkt allemaal verdacht. Wat voor kringen? Anti Amerikanisten? Terroristen? Godsdienstwaanzinnigen?

'AP stelde vast,' maar wat het vaststelde is fout, want de alternatieve theorieeen worden niet alleen verspreid door websites, zoals Diederik had kunnen weten als hij New Yorkse boekenzaken zou hebben bezocht. Diederik weer: 'De kloof tussen samenzweringen en feiten.' Het is een aanhefje voor een betoogje. We hebben dus te maken met samenzweringen en feiten. Welke samenzweringen? Zijn er meer? Bedoelt Diederik ineens ook de officiele samenzweringstheorie of iets anders? En als er sprake zou zijn van een samenzwering dan kan die geen feiten opleveren, begrijp ik uit zijn woorden, want hij schept hier een tegenstelling. Of hebben we domweg te maken met iemand die de Nederlandse taal niet machtig is? Kan natuurlijk ook. Maar goed, we ploeteren verder: 'De kloof tussen samenzweringen en feiten wordt weerspiegeld in twee recente boeken. Aan de ene kant staat David Ray Griffin, een Amerikaanse theoloog die ervan overtuigd is dat de officiele lezing niet klopt. De Nederlandse uitgever (Lemniscaat) prijst 11 september: Een onderzoek naar de feiten aan als "nuchter en wetenschappelijk". Dat valt bij lezing tegen; Griffin is onmiskenbaar een gelovige met een diepe haat voor het "demonische" en "imperialistische" bewind van George Bush. Een Amerikaanse recensent vergeleek Griffin met de conservatieve evangelisten die wachten op de wederkomst van Christus. "Die mensen op rechts zijn bijna saai, vergeleken met de getiktheid van professor Griffin."' Zo, het hoge woord is eruit. Iedereen die twijfelt aan de officiele versie is getikt. Ook al komt zo iemand met feiten, dan nog is en blijft hij knotknettergek. Volgens deze theorie is inmiddels de 80 procent van de Amerikanen die niet meer in het Warren rapport gelooft kierewiet. (Zie ook: 'Oliver Stone's 1992 movie "JFK" supported the conspiracy theorists however an official government review in 1998 again concluded there had been no conspiracy.
The debate still continues with strong opinions on both sides.'
http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/
stories/september/28/newsid_2725000/2725221.stm En:
http://www.fas.org/sgp/congress/moynint.html)

Opnieuw: al die kwalificaties van de Volkskrant opiniemaker, 'onmiskenbaar... getikt.' Het opmerkelijke van het stukje van Diederik is dat hij vergeet de feiten te geven, geen enkel feit dat professor Griffin in zijn boek naar voren brengt wordt beschreven. Zijn stukje staat bol van de oordelen zonder dat onze journalist de feiten heeft gegeven. Dat hoeft in de moderne Volkskrantjournalistiek ook niet meer. De Volkskrantlezers behoren geen mening te hebben, die krijgen ze van hun krant aangerijkt. Feiten hoeven de Volkskrantlezers ook niet te hebben. Feiten zijn achterhaalde futiliteiten, die doen er niet toe in de wereld van de Volkskrant, waarin de autoriteiten op elk vlak bepalen wat waar is en wat niet waar is, wie belangrijk is en wie niet, wie de waarheid in pacht heeft en wie niet. Het is een totalitair gedachtensysteem, maar ook dat hebben we al eerder gezien. Als onafhankelijk journalist weet ik niet welke complottheorie de meeste waarde heeft, ik weet wel dat aan beide kanten ongerijmdheden bestaan. Ik zal dan ook niet snel als journalist met kwalificaties gaan smijten. Voor de mensen die geinteresseerd zijn in de visie van een dissident als professor Griffin: u kunt hier luisteren naar een interview met hem. Ik interviewde hem afgelopen vrijdag over zijn inmiddels in het Nederland vertaalde boek over 11 september: http://www.stanvanhoucke.net/audioblog/