Hans van den Doel

 In mijn koffiehuis las ik zojuist een VK-artikeltje over wijlen Hans van den Doel, een sociaaldemocratische econoom, die links begon en rechts eindigde. Onder de kop 'Dwarse denker in de PVDA en een kleurrijke econoom,' wordt Van den Doel als volgt geciteerd:


 'Ik ben nog steeds overtuigd dat als werknemers moeten kiezen tussen meer poen of meer werkgelegenheid, sociale zekerheid en gemeenschapsvoorzieningen, zij voor het laatste kiezen.'


Dat was vooral ook zijn eigen mening en illustreert het failliet van de sociaaldemocratie op een scherpe manier. Waarom? Wel, omdat deze zogeheten 'kleurrijke econoom' een schijntegenstelling schiep. Arbeiders hadden en hebben nog steeds niet de mogelijkheid om te kiezen tussen meer poen of meer werk. Dat wordt bepaald door de economische elite, braaf bijgestaan door sociaaldemocratische, christelijke en liberale politici. Dat blijkt   andermaal nu veel werk is verplaatst naar landen waar arbeiders nog minder 'poen' krijgen, en hier de werkgelegenheid, sociale zekerheid en gemeenschapsvoorzieningen daarvan de consequenties ondervinden. Let ook op het taalgebruik, arbeiders krijgen 'poen,' economen een honorarium. Van den Doel was geen 'dwarse denker,' maar vooral een dwaas, een tuinkabouter qua denken in een land waarin werkelijk kritisch denken verafschuwd wordt. De sociaaldemocraten in de polder hebben altijd geloofd in het poldermodel en nu het te laat is staan ze met lege handen terwijl de macht de handel nog verder uitverkoopt via deregulering en privatisering en de neoliberalen de regie in handen hebben, gesteund door de rancuneuze Wilders-aanhang, de 'werknemers' van Van den Doel die al jarenlang beseffen dat ze niets te 'kiezen' hebben. 

Auke Bijlsma 2

Bij de dood van Auke Bijlsma. Een uitspraak van Tony Judt:

'I don't think intellectuals do very well talking about the need for the world to be democratic, or the need for human rights to be better respected worldwide. It's not that the statement falls short of the desirable, but it contributes very little to either achieving its goal or adding to the rigor of the conversation... Democracies corrode quite fast; they corrode linguistically, or rhetorically, if you like -- that's the Orwellian point about language. They corrode because most people don't care very much about them. Notice that the European Union, whose first parliamentary elections were held in 1979 and had an average turnout of over 62 percent, is now looking to a turnout of less than 30 percent, even though the European Parliament matters more now and has more power.'

Auke Bijlsma

Auke tijdens de laatste Kerstmaaltijd.

Ik verneem net dat  Auke Bijlsma gestorven is, een goede vriend van me. Ooit vertelde hij me terwijl we over de Waddenzee uitkeken:

'Dat kijken over de Wadden roept bij mij altijd veel emoties op. Daar kan ik tranen van in de ogen krijgen. De zee die almaar haar gang gaat, iedere seconde anders is. Het is een privilege om ernaar te kijken en er zo nu en dan overheen te varen. Als je je eraan overgeeft, ga je er helemaal in op. Dat voel ik ook als ik hier in de richting van de ondergaande zon zwem.  Je bent volledig afhankelijk van het water. Je mag erin zwemmen, maar je moet altijd opletten, het is een oerkracht. Ik ben weleens van Den Helder naar Texel gezwommen, begeleid door volgbootjes. Dat gaf een enorm gevoel van vrijheid, het gevoel van opgenomen te zijn in die immense zee. Als je hier in het water ligt te drijven en je kijkt naar de lucht, of je zit hier aan de kant, dan verveel je je nooit. De getijdenwerking en de wind die iedere keer anders zijn; ze functioneren autonoom, volstrekt onafhankelijk van de mens. En als het streng vriest ligt het hier helemaal vol met ijsschotsen. Het geluid dat de zee dan maakt  is ook zo magisch. Eerst is het doodstil en dan ineens begint de stroom te trekken en komt er uit de richting van de pieren een heel groot geruis uit zee en gaan al die schotsen bewegen en tegen elkaar opkruien, bijna alsof de zee begint te roepen. De schotsen komen naar je toe.

In de herfst kan je je hier op de dijk met een noordooster-storm nauwelijks staande houden. Je ziet dan die enorme buien uit de zee opkomen, die geweldig grote stapelwolken die na een halfuur met een enorme windkracht over je heen trekken. Dat vind ik prachtig om te zien. Het geeft een heel sterk oergevoel. Het is niet voor niets dat mensen altijd naar de kust trekken en graag over water uitkijken.

Ik weet nog dat mijn vriendin – ze is overleden maar ze leefde vroeger in Afrika – zwarte kinderen uit het binnenland van Afrika meenam en ze voor het eerst in hun leven de zee liet zien. Ze kon dat heel goed beschrijven. Het maakte een verpletterende indruk op ze en ik kan me dat heel goed voorstellen...'

Uit Dat blijft geheim. Reizen door Nederland.

http://www.aukebijlsma.nl/

LodewijkA (Lodewijk Asscher)

Politiek / 27/03/2012 09:51

Auke Bijlsma is dood. Lieve bevlogen Friese eik. Noordzuidlijn en verwarmde bushokjes. Nieuwmarkt en Stopera

James Peck. Ideal Illusions

26 maart 2012 - 14.00-17.00

Symposium Human Rights: Ideal Illusions?

Movies that Matter / Amnesty International

Den Haag, Theater aan het Spui

Hoe zetten regeringen de mensenrechten in om hun eigen politieke en economische belangen veilig te stellen? Hoe proberen de protestbewegingen in het Midden-Oosten, Europa en de Verenigde Staten om ware democratie, gelijkheid en mensenrechten na te streven?

Deze en andere vragen worden behandeld tijdens het symposium. Inleiders zijn James Peck en Marianne Maeckelbergh. Peck is hoogleraar aan New York University. Hij is auteur van 'Ideal Illusions', waarin hij beschrijft hoe Amerikaanse regeringen de mensenrechten zijn gaan gebruiken als ideologisch wapen.
Marianne Maeckelbergh doceert culturele anthropologie en ontwikkeling aan de Rijksuniversiteit Leiden. Ze onderzoekt de anthropologie van globalisering, democratie en sociale bewegingen.
Het symposium is onderdeel van het filmfestival Movies that Matter

Een lang interview met James Peck kunt u lezen in mijn boek De Val van het Amerikaanse Imperium dat afgelopen dinsdag is verschenen. 

Het is het eerste van een serie boeken over de val van het Amerikaanse imperium en de daaraan verbonden consequenties voor onder andere Europa. Een serie die voor het grootste deel zal bestaan uit interviews met Amerikanen die allen op hun eigen wijze kritisch tegenover het expansionisme van hun land staan. In het eerste deel een interview met de Amerikaanse historicus James Peck over zijn boek Ideal Illusions, een kritische studie van de manier waarop de Amerikaanse overheid de mensenrechten als politiek wapen is gaan gebruiken, dan een inleiding over de oorzaken die tot het Amerikaans imperium hebben geleid en tenslotte een interview met de Amerikaanse journalist/auteur Chris Hedges, vijftien jaar lang buitenland-correspondent van de New York Times, over de  wijze waarop het Amerikaanse rijk gecorrumpeerd is geraakt.


De Val van het Amerikaanse Imperium is voor tien euro te koop bij Atheneum Boekhandel in Amsterdam.