zaterdag 11 november 2023

Waarom Voelen Joden Zich Uiteindelijk Alleen in de Wereld?

'De grens is bereikt,' zo beweert Lodewijk Asscher met grote stelligheid, en wel omdat:

Als mijn krant, de Volkskrant, op de dag van de herdenking van de Kristallnacht een spotprent plaatst met de boodschap dat de Joden het antisemitisme zelf verzinnen als onderdeel van de zogenaamde "lange arm" van Israël, dan is een grens bereikt,' en 'Wat we niet -- ik herhaal: níét -- kunnen gebruiken is de boodschap dat de kleine Joodse minderheid in Nederland en elders de bedreigingen, het schelden, de onlinehaat zelf verzint.'

Op X wordt verhit gereageerd op de cartoon van Jos Collignon -- en op de reactie van Asscher daarop. 'De Joden verzinnen het antisemitisme zelf en zijn onderdeel van de Lange Arm van Israël. Hoe vinden jullie zelf dat het gaat Volkskrant?' schrijft Asscher op het socialmediakanaal, terwijl hij de cartoon deelt.

https://www.welingelichtekringen.nl/politiek/4332607/oud-pvda-leider-asscher-zegt-dat-grens-bereikt-is-met-anti-israel-spotprent-in-volkskrant.html

Deze zinloze retorische vraag kan simpel worden terug gekaatst door aan de sociaal-democratische politicus Asscher te vragen hoe hij het vindt gaan in Gaza, nu zijn zionistische staat daar meer dan 10.000 Palestijnse burgers heeft vermoord. Maar ook deze reactie leidt alleen maar af van de centrale vraag die opgeworpen moet worden. Voordat ik aan die vraag toekom leg ik de lezer eerst een oordeel voor van de joods-Amerikaanse opiniemaker Bret Stephens, die op 7 november 2023 in The New York Times stelde dat:


For America’s Jews, Every Day Must Be Oct. 8

Opinion Columnist


There used to be a sign (which, for all I know, is still there) somewhere in the C.I.A.’s headquarters that read, “Every day is Sept. 12.” It was placed there to remind the agency’s staffers that what they felt right after the attacks of Sept. 11, 2001 — the sense of outrage and purpose, of favoring initiative over caution, of taking nothing for granted — had to be the mind-set with which they arrived to work every day.

There ought to be a similar sign in every Jewish organization, synagogue and day school, and on the desks of anyone — Jewish or not — for whom the security and well-being of the Jews is a sacred calling: “Every day is Oct. 8.”

What was Oct. 8? It wasn’t just the day after the single greatest atrocity against Jews since the Holocaust, an atrocity whose details were impossible to miss because the perpetrators made sure to film them. It was the day when that atrocity was celebrated.Not just in places like Tehran, but also on the streets of Manhattan and on too many college campuses. And it was the day in which, instead of it being universally denounced by institutional leaders, we began to see it often ignored or addressed in belated and carefully parsed statements of regret.

On Oct. 8, Jews woke up to discover who our friends are not.

Our friends are not those members of the Black Lives Matter movement — whose stickers and lawn signs so many American Jews posted in allyship after George Floyd’s murder — who celebrated Oct. 7 with a post extolling the Hamas paragliders who slaughtered Jews at a music festival. B.L.M. chapters later apologized for the since-deleted post, but the apology isn’t accepted. They knew what they were doing.

Our friends are not those in organizations like Jewish Voice for Peace, which helped organize a much-photographed protest at New York’s Grand Central Terminal, and which could hardly bring itself to say a word of condemnation for Oct. 7 before launching into lengthy justifications. Let’s be clear: They and their sibling groups are being used as Jewish beards for aggressive antisemites.

Our friends are not those who, until recently, never mentioned that Gazan casualty figures come from a health ministry run by Hamas — a mistake they would never make if, say, they were relaying figures produced by the Russian government. Or who describe the people murdered on Oct. 7 as “Jewish settlers,” never mind that they were living in towns and kibbutzim that are part of sovereign Israel. Or who speak of people who murder babies and kidnap elderly women as “fighters” or “militants.”

Our friends are not at universities where every third building seems to be named for a Jewish benefactor. Schools like Stanford, which now defends the right of students to chant “from the river to the sea” — a call for the annihilation of an entire state — on free speech grounds are often the same places that, only recently, barred a student from campus for “racist social media posts.” Free speech is fine as a standard, not as a double standard.

Our friends are not those in the academic and corporate D.E.I. offices or the diversity trainers who think that Jews don’t count as a minority or who try to shunt Ashkenazi Jews into a “whiteness accountability” group. Diversity that thinks only of race is anti-diversity; inclusion that functionally excludes Jews is not inclusive; equity that treats Jews as second-class victims is not equitable. This should be axiomatic.

Our friends are not in the universe of people represented by the likes of Tucker Carlson and the guests on his show. Under the guise of a prudential foreign policy, the neo-isolationist right is morphing into the anti-Israel left, repeating its tropes that Israel is “annihilating Gaza.” These are the people whose thinking would be mainstreamed by a second Trump term.

The list could be longer. Knowing who our friends aren’t isn’t pleasant, particularly after so many Jews have sought to be personal friends and political allies to people and movements that, as we grieved, turned their backs on us. But it’s also clarifying. More than 3,800 years of Jewish history keeps yielding the same bracing lesson: In the long run, we’re alone.

What can Oct. 8 Jews do? We can stop being embarrassed, equivocal or defensive about Zionism, which is, after all, one of the world’s most successful movements of national liberation. We can call out anti-Zionism for what it is: a rebranded version of antisemitism, based on the same set of libels and conspiracy theories. We can exit the institutions that have disserved us: “Defund the academy” is a much better slogan than “Defund the police.”

Jewish America abounds with dreamers and entrepreneurs who took crazy risks in their careers to find value and create things that never existed before. It’s time they apply the same talent and energy to creating new institutions that hew to genuinely liberal values, where Jews need never be afraid. In time, the rest of America may follow.

https://www.nytimes.com/2023/11/07/opinion/us-jewish-israel-sept-11.html


Stephens' conclusie is dat '[m]eer dan 3800 jaar Joodse geschiedenis steeds dezelfde aangrijpende les oplevert: op de lange termijn zijn wij alleen.' Hij concludeert dit nadat zijn zelfbenoemde 'Joodse staat' 75 jaar de Palestijnse bevolking heeft geterroriseerd. Kennelijk begrijpt Stephens niet dat joodse zionisten in het Westen door een jonge generatie Amerikanen en Europeanen -- onder wie ook een groeiend aantal adolescente joden -- worden aangesproken op hun onvoorwaardelijke steun aan de zelfbenoemde 'Joodse' schurkenstaat. De centrale vraag is nu: hoe is het te verklaren dat bijna vier millennia lang 'joden' zich uiteindelijk 'alleen' voelen? En hebben de joden zelf in die ruim 3800 jaar zichzelf nooit de vraag gesteld waarom zij overal en altijd 'op de lange termijn' door de wereld werden verstoten, waardoor, volgens Stephens, al die tijd er geen plaats op aarde is geweest 'waar joden nooit bang hoeven te zijn'? Daarover later meer.




De Gekte van Twitter


Naar aanleiding van het verwijzen op Twitter naar het geweld van de Joodse Schurkenstaat, kreeg ik dit bericht:

Tweet 1 van 1
Het schenden van onze regels voor het plaatsen van beeldmateriaal van nodeloos bloedvergieten.
Je mag geen beeldmateriaal plaatsen van seksueel geweld en/of aanranding. Blootstelling aan dergelijke content kan schadelijk zijn, vooral wanneer deze is geplaatst om te voorzien in de behoefte aan wreedheid of sadistisch genot.
stan van houcke
@stanvanhoucke1
stan van houcke: Kijk, Lodewijk Asscher, hoe jouw Joodse Heilstaat ... https://t.co/OZrN99fFnL https://t.co/ODWerSbaHd
Door te klikken op Verwijderen, verwijder je de content van je Tweet en van alle andere bewerkte versies van de Tweet, en zie je af van de mogelijkheid om in beroep te gaan tegen deze schending. Let op: de oorspronkelijke content wordt vervangen door een mededeling waarin staat dat je Tweet niet langer beschikbaar is omdat deze de regels van Twitter heeft geschonden. Deze mededeling is 14 dagen te zien via een rechtstreekse URL en vanuit de tijdlijn van je profiel. Meer informatie.
Als je vindt dat je account ten onrechte is vergrendeld, kan je hier bezwaar tegen maken door hier contact op te nemen met ons ondersteuningsteam.

Met andere woorden: door 'zinloos geweld' te laten zien van een schurkenstaat, overtreed ik de regels, een catch 22 situatie. Bij Twitter zijn ze gek geworden. 

'Het rangschikken van menselijk lijden is intellectueel zinloos en in moreel opzicht gruwelijk.

Nogmaals Lodewijk Asscher, wat hij weigert te begrijpen is dat zijn houding weerzinwekkend is. De Palestijnse bevolking wordt door Joodse Zionisten al driekwart eeuw verdreven, vernederd, vervolgd, gemarteld en vermoord. Dit proberen te rechtvaardigen over de ruggen van zes miljoen vermoorde joodse Europeanen is slechts een uiterst verwerpelijke poging van een politicus om de aandacht te verleggen. Dit is wat de joods Amerikaanse geleerde Norman Finkelstein erover zei: 

'Het rangschikken van menselijk lijden is intellectueel zinloos en in moreel opzicht gruwelijk. Maar politiek gezien is het buitengewoon bruikbaar, want als mensen op een unieke manier hebben geleden, zouden zij speciale morele rechten moeten krijgen en niet aan dezelfde wettelijke of morele standaard moeten worden gehouden als ieder ander.'

Asscher's argument dat het ook nog schandalig was dat Jos Collignon's spotprent op de dag van de herdenking van de Kristalnacht was geplaatst, is helemaal een gotspe, want op diezelfde dag en nacht werden Palestijnse kinderen, vrouwen en ongewapende mannen bewust vermoord door de Joods Israelische strijdkrachten. Maar Lodewijk A. beseft toch ook wel dat een Joods leven niet belangrijker is dan het leven van een niet-Jood. De Zionistische terreur gaat al decennia lang door zoals je eveneens aan deze oude foto kunt zien:

Twee Palestijnse slachtoffertjes van een Israelisch bombardement. Dit is op geen enkele manier te rechtvaardigen. Ik heb al die jaren geen enkele publiekelijke aanklacht van Asscher vernomen, waaruit zijn intense walging spreekt. Hoe is dat te verklaren?  

 

Luister Lodewijk Asscher naar Joods Israelische Terreur en Schaam Je

 https://twitter.com/ShaykhSulaiman/status/1723083104875864533

Gesprek

Natascha van Weezel's 'REDELIJKHEID.'

In haar Parool -column van deze week liet Natascha van Weezel, die er vanuit gaat dat zij als joodse Nederlander die al  decennialang Israel...