zaterdag 15 mei 2021

Leonard Ornstein en het Zionistische Gecultiveerde Slachtofferschap

Typerend voor het neoliberale kapitalisme is dat de Amerikaanse- en Europese steun aan de openlijke terreur van de Apartheidsstaat Israel haarscherp aantoont dat de westerse koloniale mentaliteit nog steeds oppermachtig heerst. Wat de zionistische staat al decennialang voor onze ogen aan koloniale misdaden begaat, deed het Westen zelf in zijn voormalige koloniën. Net als in de tijd van de  Europese veroveraars vecht sinds 1948 het zionistisch kolonialisme met grof geweld een territoriaal conflict uit ten koste van een volk dat militair veel zwakker is. Desondanks, of beter gesteld, juist daarom suggereren de westerse mainstream-media dat hier twee gelijkwaardige partijen in ‘oorlog’ zijn, Joods-Israelische strijdkrachten versus fundamentalistische Islamitische ‘Hamas-terroristen’ in Gaza. 

Maar in werkelijkheid is sprake van het vierde machtigste leger op aarde versus enkele milities en stenen gooiende jongeren zonder een eigen nationale leger, luchtmacht, en marine. De Palestijnse milities en jongeren worden geboycot door het Westen, terwijl de met nucleaire raketten uitgeruste Israelische marine deelneemt aan NAVO-oefeningen om de ‘kapitalistische orde’ van Washington, Wall Street en Brussel wereldwijd te handhaven. Het laatste was één van de belangrijke redenen om de zionisten onder de joden een eigen staat te geven in de olierijke regio die van vitaal belang is voor Europa en de VS. En dus kijkt de EU als grootste handelspartner van Israel rustig toe hoe de verdere landroof van de extremistische zionisten vandaag de dag onbelemmerd doorgaat, en hoe ruim twee miljoen Palestijnse burgers sinds 2007 in de Gaza-Strook, 's werelds grootste concentratiekamp,  hermetisch opgesloten zitten, en herhaaldelijk met raketten en granaten door Israelische vliegtuigen, tanks en artilleriegeschut worden bestookt. Niet alleen tolereren Brussel en Washington deze terreur,  zij steunen zelfs de Israëlische oorlogsmisdaden door het verstrekken van wapens en logistieke hulp. De gebruikelijke hypocrisie van politici bereikt hier een absoluut dieptepunt. Zeker wanneer we ervan uitgaan dat de door het Westen zo bewonderde en gevierde Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijder, Nelson Mandela:

in a 1997 speech on the International Day of Solidarity with the Palestinian People, reaffirmed his support for Palestinian rights. ‘We know too well that our freedom is incomplete without the freedom of the Palestinians.’ While in Gaza, he said he felt ‘at home amongst compatriots.’ He announced his support for the two-state solution but affirmed Israel must withdraw from occupied territories. After the death of Yasser Arafat on 11 November 2004, Mandela paid tribute to the Palestinian leader who he hailed as an icon.’


‘He was an icon in the proper sense of the word. He was not only concerned with the liberation of the Arab people but of all the oppressed people throughout the world — Arabs and non-Arabs — and to lose a man of that stature and thinking is a great blow to all those who are fighting against oppression.’


De kosten van de Israelische belegering wordt niet betaald door de zelfbenoemde ‘Joodse natie,’ maar door de wereldgemeenschap:


NGOs, foreign donors, and the UN agency for Palestinian refugees, which had a $238 million budget for Gaza in 2013, provide nearly all of the Strip's basic services, and more than half of the youth population is unemployed. There's no real postal delivery,


terwijl: 


The water resources of Palestine are fully controlled by Israel… Generally, the water quality is considerably worse in the Gaza strip when compared to the West Bank… The lasting blockade of the Gaza Strip and the Gaza War have caused severe damage to the infrastructure in the Gaza Strip. Concerning wastewater, the existing treatment plants do not have the capacity to treat all of the produced wastewater, causing severe water pollution.

https://en.wikipedia.org/wiki/Water_supply_and_sanitation_in_the_State_of_Palestine


Bovendien berichtte op 28 april 2021 het International Middle East Media Center dat:


The Israeli closure of the sea in the Gaza Strip increases the suffering of the fishermen who are paying a heavy price for the practices of the Israeli occupation authorities.


Israel closed the sea since Monday and prohibited fishing until further notice in a collective punishment step of the Gaza Strip’s two million population for the firing of projectiles from Gaza into Israel over the last few days.


As a result, 60,000 people in Gaza who make their living from fishing have been affected by the arbitrary Israeli measure, according to Zakaria Bakr, head of the Fishermen Union Committees in Gaza.


‘Four thousand fishermen work in the sea, in addition to 1500 others whose work is directly connected to this sector, including craftsmen, drivers, merchants, fish sellers and net sellers, as well as three or four ice factories that operate for the benefit of fishermen, which stopped their production with the closure of the sea,’ Bakr told WAFA.


He said the closure of the sea coincided with an important fishing season, and closure or reducing the fishing area always comes at the beginning of each fishing season. This leaves a grave impact on the fishermen and their families.


Bakr said Israel deliberately targets the fishing sector by limiting the fishing area, attacking fishermen and their boats while in the sea, and preventing the import of all fishing equipment.


Fisherman Munther Abu Amira, 30, said the occupation authorities ‘close the sea continuously and tightens the grip on the fishermen, and sometimes closes it while we are at the sea,’ adding that the allowed fishing area is not sufficient.

https://imemc.org/article/wafa-israels-closure-of-the-gaza-sea-multiplies-the-suffering-of-the-fishermen/



Zonder enige overdrijving kan gesteld worden dat de Israelische terreur optimaal is, met als doel de Palestijnse burgers het leven zo ondraaglijk te maken dat zij uiteindelijk zich gedwongen voelen te vluchten. En dat was ook het oorspronkelijk doel van de meeste Joods-Israelische leiders van het eerste uur, onder wie de vader des vaderlands, de linkse David Ben Goerion, en de rechtse terrorist Menachem Begin. Misschien ten overvloede, maar dit alles is in flagrante strijd met het internationale recht, een feit waaraan westerse politici en de westerse ‘corporate press’ weigeren consequenties te verbinden. Binnen deze context moet de recente opmerking van de demissionaire premier Rutte worden geïnterpreteerd: 


Ik ben zeer bezorgd over het aanhoudende geweld in Israël en Gaza. Het is onacceptabel dat Hamas willekeurig raketten op de burgerbevolking afvuurt. Nederland steunt het recht van Israël op zelfverdediging, binnen de grenzen van het internationaal recht en proportionaliteit.


Het is dan ook niet vreemd dat, volgens de NOS ‘schrijver/dichter Ramsey Nasr geen goed woord over [heeft] voor de eenzijdige reactie van Rutte: ‘Even een berichtje om te zeggen dat je een schoft bent. Vrienden met Israël zijn is je goed recht. Etnische zuiveringen bagatelliseren is dat niet.’


Een eenzame stem onder de polder-intellectuelen. Kenmerkend is dat mainstream-opiniemakers als Geert Mak, Ian Buruma, Hubert Smeets, Bas Heijne, etcetera, nu zwijgen als het graf. In een klein land moet de zelfbenoemde politiek-literaire elite’ geen controverses beginnen wil haar inkomen en imago intact blijven. En aangezien centraal in haar kruideniersgeest lafheid staat, zal het overgrote deel van deze ‘elite,’ net als de 'elite' tijdens de nazi-bezetting, muisstil blijven. De grootste nog levende ‘historicus’ die het 'onheroïsche' Nederland kent, te weten Geert Mak, zal het ook nooit aandurven om dit conflict historisch te 'duiden' zoals hij van alles en nog wat duidt. Daarom zal ik dit hier nogmaals doen, voordat de zionistische journalist Leonard Ornstein weer de ruimte krijgt bij een of andere staatsomroep om zijn propaganda te spuien, en om schaamteloos te liegen dat het:


een ontzettend lastig iets om de goeie balans te vinden. Ik ben veel in Gaza geweest, op de Westbank, maar ook veel in het Israelische deel, en wat je moet doen is, je moet echt proberen eerlijk te zijn.     

https://www.nporadio1.nl/buitenland/31548-hoe-doe-je-verslag-van-conflict-tussen-israel-en-palestijnen-vervalt-niet-in-wij-zij-denken 


Maar omdat ik Leonard Ornstein als zionistische propagandist de afgelopen drie decennia scherp in de gaten heb gehouden, weet ik dat hij en zijn collega Max van Weezel met betrekking tot het Israelisch geweld en de zionistische landroof nooit ‘echt’ hebben geprobeerd ‘eerlijk te zijn.’ Is dit verwonderlijk? De joodse journalist en oud-hoofdredacteur van Vrij Nederland, wijlen Joop van Tijn, die de leermeester van Max van Weezel was, verklaarde desgevraagd in alle eerlijkheid wel degelijk bevooroordeeld te zijn zodra het Israel betrof. Omdat Van Tijn lange tijd mijn bovenbuurman was, spraken wij elkaar met zekere regelmaat en wist ik hoe hij dacht over ondermeer zijn joodse achtergrond. Vlak voor zijn dood zei hij tegen de journalist Arnold Karskens: 


Toen ik daar was, merkte ik dat ik meer dan ooit mezelf identificeerde met Israel. Je krijgt die legerberichten, verhalen over wat die anderen allemaal voor slechts doen, over verliezen en wreedheden. Of je wilt of niet, je wordt meegesleept. Ook als je je gebruikelijke scepsis bewaart en denkt: zo slecht zal die andere partij niet zijn. Je kiest. 



Dat ‘je kiest’ is, gezien het langdurige christelijke antisemitisme, begrijpelijk. De vraag is daarom relevant of juist joodse journalisten de eerst aangewezenen moeten zijn om over Israel te berichten. Leonard Ornstein bijvoorbeeld zal nooit de volgende feitelijke en uiterst belangrijke informatie verstrekken, die opmerkelijk genoeg wel in Israel onderdeel is van het publieke gesprek: 


In the letter (aan zijn zoon Amos in 1937. svh), Ben-Gurion wrote:


Does the establishment of a Jewish state [in only part of Palestine] advance or retard the conversion of this country into a Jewish country? My assumption (which is why I am a fervent proponent of a state, even though it is now linked to partition) is that a Jewish state on only part of the land is not the end but the beginning.... This is because this increase in possession is of consequence not only in itself, but because through it we increase our strength, and every increase in strength helps in the possession of the land as a whole. The establishment of a state, even if only on a portion of the land, is the maximal reinforcement of our strength at the present time and a powerful boost to our historical endeavors to liberate the entire country.

https://en.wikipedia.org/wiki/1937_Ben-Gurion_letter 


What did David Ben-Gurion say?


If I were an Arab leader, I would never sign an agreement with Israel. It is normal; we have taken their country. It is true God promised it to us, but how could that interest them? Our God is not theirs. There has been Anti-Semitism, the Nazis, Hitler, Auschwitz, but was that their fault? They see but one thing: we have come and we have stolen their country. Why would they accept that?

—David Ben-Gurion (the first Israeli Prime Minister): Quoted by Nahum Goldmann in Le Paraddoxe Juif (The Jewish Paradox), pp121.


Let us not ignore the truth among ourselves… politically we are the aggressors and they defend themselves… The country is theirs, because they inhabit it, whereas we want to come here and settle down, and in their view we want to take away from them their country… Behind the terrorism [by the Arabs] is a movement, which though primitive is not devoid of idealism and self sacrifice.

— David Ben Gurion. Quoted on pp 91-2 of Chomsky’s Fateful Triangle, which appears in Simha Flapan’s ‘Zionism and the Palestinians’ pp 141-2 citing a 1938 speech.


We must do everything to insure they (the Palestinians) never do return.

David Ben-Gurion, in his diary, 18 July 1948, quoted in Michael Bar Zohar’s Ben-Gurion: the Armed Prophet, Prentice-Hall, 1967, p. 157.


Ben Gurion also warned in 1948: Assuring his fellow Zionists that Palestinians will never come back to their homes: The old will die and the young will forget.


We should prepare to go over to the offensive. Our aim is to smash Lebanon, Trans-Jordan, and Syria. The weak point is Lebanon, for the Moslem regime is artificial and easy for us to undermine. We shall establish a Christian state there, and then we will smash the Arab Legion, eliminate Trans-Jordan; Syria will fall to us. We then bomb and move on and take Port Said, Alexandria and Sinai.

David Ben-Gurion May 1948, to the General Staff. From Ben-Gurion, a Biography, by Michael Ben-Zohar, Delacorte, New York 1978.


If I knew that it was possible to save all the children of Germany by transporting them to England, and only half by transferring them to the Land of Israel, I would choose the latter, for before us lies not only the numbers of these children but the historical reckoning of the people of Israel.

Ben-Gurion (Quoted on pp 855-56 in Shabtai Teveth’s Ben-Gurion in a slightly different translation).


It’s not a matter of maintaining the status quo. We have to create a dynamic state, oriented towards expansion. 

— Ben Gurion



Every school child knows that there is no such thing in history as a final arrangement — not with regard to the regime, not with regard to borders, and not with regard to international agreements.

— Ben Gurion, War Diaries, 12/03/1947 following Israel’s ‘acceptance’ of the U.N. Partition of 11/29/1947 (Simha Flapan, ‘Birth of Israel,’ p.13)


We walked outside, Ben-Gurion accompanying us. Allon repeated his question, ‘What is to be done with the Palestinian population?’ Ben-Gurion waved his hand in a gesture which said ‘Drive them out!’

Yitzhak Rabin, leaked censored version of Rabin memoirs, published in the New York Times, 23 October 1979.


Partition: after the formation of a large army in the wake of the establishment of the state, we will abolish partition and expand to the whole of Palestine 

— Ben Gurion, p.22 ‘The Birth of Israel, 1987’ Simha Flapan.


The acceptance of partition does not commit us to renounce Transjordan. One does not demand from anybody to give up his vision. We shall accept a state in the boundaries fixed today — but the boundaries of Zionist aspirations are the concerns of the Jewish people and no external factor will be able to limit them.

P. 53, ‘The Birth of Israel, 1987’ Simha Flapan


October, 1936, during the Jewish Agency Executive meeting Ben-Gurion arguing in favor of transfer as a policy, he said ‘We are not a state and Britain will not do it for us…’ although ‘there is nothing wrong in the idea.’


Ben-Gurion:


If it was permissible to move an Arab from the Galilee to Judea, why it is impossible to move an Arab from Hebron to Transjordan, which is much closer? There are vast expanses of land there and we are over crowded… Even the High Commission agrees to a transfer to Transjordan if we equip the peasants with land and money. If the Peel Commission and the London Government accept, we’ll remove the land problem from the agenda.


The Arabs, Ben-Gurion claimed, would not become landless as a result of Zionist land acquisition; they would be transferred to Transjordan.


October 29, 1936 the 21 member of the Jewish Agency Executive endorsed the proposal of a transfer of displaced Arab farmers to Transjordan. Only two of the four non-Zionist members opted to dissent.

Flapan, Zionism and the Palestinians, citing protocols of the Executive meeting, p. 261



Volgende keer meer citaten van de grondlegger van de ‘Joodse staat,’ die in niets wezenlijks verschilde van de al even meedogenloze Benjamin Netanyahu, die het nauwelijks geheime voornemen van de extremistische zionisten nu verder aan het uitvoeren is. Natuurlijk weet ook de zionistische lobby in Nederland dit, van journalist Leonard Ornstein tot de al even goed geïnformeerde Rabbijn Awraham Soetendorp, van de journaliste Annet Bleich tot de auteur Leon de Winter. Maar allen blijven zwijgen om de vermoorde onschuld te kunnen blijven spelen. Hun gecultiveerd slachtofferschap is mateloos en blind makend. Al in 1981 waarschuwde de vooraanstaande zionist Nahum Goldman, lange tijd president van het World Jewish Congress, die naderhand vanwege zijn kritiek gehaat werd door de zionistische leiders:


We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort 'ontheiliging,' een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.


Telkens weer zes miljoen vermoorde mensen voor je politieke karretje spannen, is weerzinwekkend. Als men niets beters weet is het fatsoenlijker te leren zwijgen over deze tragedie.




vrijdag 14 mei 2021

LIVE - Gaza under attack

 

LIVE - Gaza under attack: Israeli apartheid with Ali Abunimah, Rania Khalek, Max Blumenthal



De Journalistieke Lafheid van de Zionist Leonard Ornstein

If I were an Arab leader, I would never sign an agreement with Israel. It is normal; we have taken their country. It is true God promised it to us, but how could that interest them? Our God is not theirs. There has been Anti-Semitism, the Nazis, Hitler, Auschwitz, but was that their fault? They see but one thing: we have come and we have stolen their country. Why would they accept that?


-- David Ben-Gurion (the first Israeli Prime Minister): Quoted by Nahum Goldmann in Le Paraddoxe Juif (The Jewish Paradox), pp121.


De journalistiek gecorrumpeerde zionistische VPRO-medewerker Leonard Ornstein.


Terwijl de voltallige Nederlandse mainstream-pers het zogeheten ‘Palestijns-Israelisch conflict’ blijft reduceren tot een Joods-Hamas conflict om zo de politieke angel uit de Palestijnse vrijheidsstrijd te verwijderen, betreft deze Israelische slachtpartij in werkelijkheid een territoriaal conflict, waarbij de koloniale zionisten het door de Verenigde Naties aan de Palestijnse bevolking deel van Palestina stapsgewijs, dunam for dunam, etnisch blijven zuiveren. Waarom nemen de extremistische zionisten geen genoegen met de concessies van de Palestijnse bevolking die akkoord ging met slechts de helft van hun rechtmatig deel? Wanneer de werkelijkheid bekend zou zijn dan zouden de Nederlandse staatsomroepen een leugenachtige zionistisch propagandist als Leonard Ornstein niet zo snel kunnen uitnodigen zonder dat hun weerzinwekkende partijdigheid voor iedereen zichtbaar zou worden. De onomstreden werkelijkheid is namelijk als volgt:


In 1947 schonk de toenmalige, door het Westen gedomineerde, Verenigde Naties 53 procent van het Britse mandaatgebied Palestina aan Israel. Volgens de officiële cijfers was destijds nog geen éénderde van de bevolking joods, terwijl 68 procent uit Palestijnse Arabieren bestond. Bovendien bezaten joodse kolonisten slechts 6 procent van het land. In 1948 veroverden de getrainde en bewapende Israelische milities meer dan de helft van de 47 procent van het land dat de wereldgemeenschap aan de Palestijnse bevolking had toegewezen. Wat overbleef was niet meer dan 22 procent van de 47 procent aan Palestijns grondgebied, minder dan de helft dus. Na de oorlog in 1967 bezetten de Israelische strijdkrachten de rest van het Palestijnse land. 



Welnu, bij de Oslo-Akkoorden in 1993 gingen de Palestijnse onderhandelaars ermee akkoord dat de zionisten in Israel meer dan de helft van het land zouden krijgen dat de Verenigde Naties aan de Palestijnse bevolking had toegewezen, zodat de langdurig vervolgde Palestijnen ongeveer eenvijfde van al het land overhielden dat zij tijdens het Britse mandaat hadden bewoond. In ruil daarvoor accepteerden de Joods-Israelische onderhandelaars dat er op de Westbank en in Gaza een Palestijnse staat zou worden gevestigd, geheel in overeenstemming met het VN-besluit uit 1947. Netanyahu, leider van de belangrijkste partij, liet vervolgens onmiddellijk weten de Oslo-Akkoorden nooit te zullen accepteren. 


Zowel politiek links als rechts in Israel hebben het sinds 1967 mogelijk gemaakt dat de zwaar  bewapende Joodse kolonisten steeds meer land van de Palestijnen in beslag namen, in overeenstemming met het oude zionistische plan van de socialist David Ben-Goerion, de grondlegger van de staat.  Al in 1937 schreef de uit Russisch-Polen afkomstige David in een brief aan zijn zoon: 'We must expel Arabs and take their places.' 67 jaar later stelde de prominente Joods-Israelische historicus Benny Morris: ‘Ben-Gurion was right... Without the uprooting of the Palestinians a Jewish state would not have arisen here.’ Door de voortgaande landroof is van de oorspronkelijke 47 procent nog geen kwart over, bestaande uit los van elkaar staande enclaves omringd door Joods-Israelische militaire wegversperringen en koloniale Joodse nederzettingen, zodat de Palestijnen zich niet vrij kunnen bewegen en een levensvatbare Palestijnse staat volstrekt onmogelijk is geworden, hetgeen ook de zionistische opzet is. Let wel, dit zijn geen meningen, maar algemeen aanvaarde feiten.


De etnische zuivering van een groot deel van het oude Britse mandaatgebied is uitgebreid beschreven in gedegen historisch onderzoek van gezaghebbende Joods-Israelische historici als Simha Flapan, Ilan Pappe, Tom Segev, Avi Shlaim, Benny Morris, etcetera. De gewelddadige verdrijving van naar schatting 75 procent van de Palestijnse bevolking begon al in 1947, dus vóór de stichting van de staat Israel. Volgens Benny Morris is zijn geschiedschrijving: 


based on many documents... most of them from the Israel Defense Forces Archives. What the new material shows is that there were far more Israeli acts of massacre than I had previously thought. To my surprise, there were also many cases of rape. In the months of April-May 1948, units of the Haganah [the pre-state defense force that was the precursor of the IDF] were given operational orders that stated explicitly that they were to uproot the villagers, expel them and destroy the villages themselves.


En:


From April 1948, Ben-Gurion is projecting a message of transfer. There is no explicit order of his in writing, there is no orderly comprehensive policy, but there is an atmosphere of [population] transfer. The transfer idea is in the air. The entire leadership understands that this is the idea. The officer corps understands what is required of them. Under Ben-Gurion, a consensus of transfer is created... Ben-Gurion was a transferist. He understood that there could be no Jewish state with a large and hostile Arab minority in its midst. There would be no such state. It would not be able to exist.


Het zal duidelijk zijn dat het begrip 'transfer' een eufemisme is voor wat vandaag de dag etnische zuivering heet, het met geweld en terreur verdrijven van een ieder die etnisch afwijkt van, in dit geval, de Joden in Israel. Een beschaafd mens zal denken dat Morris walgde van deze meedogenloze zionistische politiek die de oorzaak is van het nog steeds voortdurende conflict. Maar met schokkende botheid stelde hij dat er weliswaar ‘no justification [is] for acts of rape. There is no justification for acts of massacre. Those are war crimes,’ waaraan zionistische militairen zich toen stelselmatig schuldig maakten, maar dat:


under certain conditions, expulsion is not a war crime. I don't think that the expulsions of 1948 were war crimes. You can't make an omelet without breaking eggs. You have to dirty your hands.


Dit is overigens de, doorgaans onuitgesproken, opvatting van sommige joodse zionisten buiten Israel, hetgeen opmerkelijk is, aangezien hier het doel de middelen heiligt, een uitgesproken terroristische opvatting. Morris verklaarde naderhand zelfs:


Ik denk dat [Ben-Goerion] in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een joodse straat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Ik weet dat dit de Arabieren en de ruim-denkenden en de politiek correcte types verbijsterd. Maar mijn gevoel is dat deze plaats rustiger zou zijn en minder lijden zou kennen als de zaak eens en voor altijd opgelost was geweest… Als het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben Goerion de transfer in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet.

http://www.haaretz.com/survival-of-the-fittest-cont-1.61341  


Het spreekt voor zich dat de journalistiek corrupte VPRO-commentator Leonard Ornstein hierover zwijgt. Daarom laat ik Joods-Israelische academici als Benny Morris aan het woord. Nadat de Haaretz-interviewer de vraag had gesteld: ‘You do not condemn them morally?’ antwoordde de historicus Morris:


‘No.’


They perpetrated ethnic cleansing.


‘There are circumstances in history that justify ethnic cleansing. I know that this term is completely negative in the discourse of the 21st century, but when the choice is between ethnic cleansing and genocide — the annihilation of your people — I prefer ethnic cleansing.’


And that was the situation in 1948?


‘That was the situation. That is what Zionism faced. A Jewish state would not have come into being without the uprooting of 700,000 Palestinians. Therefore it was necessary to uproot them. There was no choice but to expel that population. It was necessary to cleanse the hinterland and cleanse the border areas and cleanse the main roads. It was necessary to cleanse the villages from which our convoys and our settlements were fired on.’


The term ‘to cleanse' is terrible.


‘I know it doesn't sound nice but that's the term they used at the time. I adopted it from all the 1948 documents in which I am immersed.’


What you are saying is hard to listen to and hard to digest. You sound hard-hearted.


‘I feel sympathy for the Palestinian people, which truly underwent a hard tragedy. I feel sympathy for the refugees themselves. But if the desire to establish a Jewish state here is legitimate, there was no other choice. It was impossible to leave a large fifth column in the country.’


Na honderden gesprekken met Joods-Israeli’s en joodse westerlingen weet ik dat de overgrote meerderheid beseft dat de Palestijnse bevolking groot leed is toegebracht, en dat zij de prijs betalen voor de westerse, christelijke vervolging van joden, die uiteindelijk culmineerde in de holocaust. Daarom is het zo intens weerzinwekkend wat de zionistische propagandist Leonard Ornstein doet, die er overigens voor kiest niet in zijn ‘Joodse staat’ Israel te wonen. In schril contrast met zijn propaganda staat het commentaar van de joods-Amerikaanse Peter Beinart die vandaag, vrijdag 14 mei 2021, in The New York Times op de voorpagina de ruimte krijgt om uiteen te zetten dat ‘Palestinians deserve to return, too. Jews Should Understand.’ 


By Peter Beinart


Mr. Beinart, a contributing Opinion writer who focuses on politics and foreign policy, is an editor at large of Jewish Currents, where a version of this essay appeared.


Why has the impending eviction of six Palestinian families in East Jerusalem drawn Israelis and Palestinians into a conflict that appears to be spiraling toward yet another war? Because of a word that in the American Jewish community remains largely taboo: the Nakba.


The Nakba, or ‘catastrophe’ in Arabic, need not refer only to the more than 700,000 Palestinians who were expelled or fled in terror during Israel’s founding. It can also evoke the many expulsions that have occurred since: the about 300,000 Palestinians whom Israel displaced when it conquered the West Bank and Gaza Strip in 1967; the roughly 250,000 Palestinians who could not return to the West Bank and Gaza after Israel revoked their residency rights between 1967 and 1994; the hundreds of Palestinians whose homes Israel demolished in 2020 alone. The East Jerusalem evictions are so combustible because they continue a pattern of expulsion that is as old as Israel itself.


Among Palestinians, Nakba is a household word. But for Jews — even many liberal Jews in Israel, America and around the world — the Nakba is hard to discuss because it is inextricably bound up with Israel’s creation. Without the mass expulsion of Palestinians in 1948, Zionist leaders would have had neither the land nor the large Jewish majority necessary to create a viable Jewish state. As I discuss at greater length in an essay for Jewish Currents from which this guest essay is adapted, acknowledging and beginning to remedy that expulsion — by allowing Palestinian refugees to return — requires imagining a different kind of country, where Palestinians are considered equal citizens, not a demographic threat.


To avoid this reckoning, the Israeli government and its American Jewish allies insist that Palestinian refugees abandon hope of returning to their homeland. This demand is drenched in irony, because no people in human history have clung as stubbornly to the dream of return as have Jews. Establishment Jewish leaders denounce the fact that Palestinians pass down their identity as refugees to their children and grandchildren. But Jews have passed down our identity as refugees for 2,000 years. In our holidays and liturgy we continually mourn our expulsion and express our yearning for return. ‘After being forcibly exiled from their land,’ proclaims Israel’s Declaration of Independence, ‘the people kept faith with it throughout their Dispersion.’ If keeping faith that exile can be overcome is sacred to Jews, how can we condemn Palestinians for doing the same thing?

https://www.nytimes.com/2021/05/12/opinion/israel-palestinian-refugees-right-of-return.html 


Maar omdat de leugenachtige Ornstein met zijn propaganda in het -- soms racistische -- Pro-Israel Nederland bewonderd wordt, en Palestijnse of Nederlandse, of kritisch joodse stemmen niet worden geaccepteerd, zult u hun informatie nagenoeg nooit via de ‘corporate press’ vernemen, en al helemaal niet de context waarin de zionistische terreur al decennialang plaatsvindt. Zelfs kritische joodse Nederlands met hun humanistische  invalshoek worden doorgaans genegeerd.  

https://www.nytimes.com/2021/05/12/opinion/israel-palestinian-refugees-right-of-return.html 


Meer over de propaganda van de polderpers morgen.

De 'dappere' Israelische Strijdkrachten, die ook deelnemen aan NAVO-oefeningen, voeren hier 'oorlog' tegen Palestijnse kinderen.



The Untold Story of Sheikh Jarrah


The Untold Story of Sheikh Jarrah


Colonialism in Israel was, and remains, a state-run project, which ultimately aims at achieving the same objective that is being carried out in Sheikh Jarrah—the ethnic cleansing of Palestinians to ensure Jewish demographic majority, writes Ramzy Baroud.

Sheikh Jarrah. (David Shankbone/Wikipedia.)

By Ramzy Baroud
Common Dreams

There are two separate Sheikh Jarrah stories—one read and watched in the news and another that receives little media coverage or due analysis.

The obvious story is that of the nightly raids and violence meted out by Israeli police and Jewish extremists against Palestinians in the devastated East Jerusalem neighborhood.

For weeks, thousands of Jewish extremists have targeted Palestinian communities in Jerusalem’s Old City. Their objective is the removal of Palestinian families from their homes in the Sheikh Jarrah neighborhood. They are not acting alone. Their riots and rampages are directed by a well-coordinated leadership composed of extremist Zionist and Jewish groups, such as the Otzma Yehudit party and the Lehava Movement. Their unfounded claims, violent actions and abhorrent chant “Death to the Arabs” are validated by Israeli politicians, such as Knesset member Itamar Ben-Gvir and the Deputy Mayor of Jerusalem, Arieh King.

“While the Sheikh Jarrah story is garnering some attention even in mainstream U.S. media, there is a near-complete absence of any depth to that coverage, namely the fact that Sheikh Jarrah is not the exception but the norm.”

Here is a little introduction to the political discourse of Ben-Gvir and King, who were caught on video shouting and insulting a wounded Palestinian protester. The video starts with Member of Knesset Ben-Gvir disparagingly yelling at a Palestinian who was apparently wounded by Israeli police, yet returned to protest against the evictions planned for Sheikh Jarrah.

Ben-Gvir is heard shouting, “Abu Hummus, how is your ass?”

“The bullet is still there, that’s why he is limping,” responds the Deputy Mayor, King, to Ben-Gvir.  King continues, “Did they take the bullet out of your ass? Did they take it out already? It is a pity it did not go in here,” King continues, pointing to his head.

Delighted with what they perceive to be a whimsical commentary on the wounding of the Palestinian, Ben-Gvir and King’s entourage of Jewish extremists laugh. 

While “Abu Hummus”, wounded yet still protesting, is a testament to the tenacity of the Palestinian people, King, Ben-Gvir, the settlers and the police are a representation of the united Israeli front aimed at ethnically cleansing Palestinians and ensuring Jewish majority in Jerusalem. 

Court Cover

Another important participant in the ongoing Israeli ethnic cleansing campaign in Jerusalem is Israel’s court system which has provided a legal cover for the targeting of Palestinian inhabitants of Jerusalem.

The legal foundation of the Jewish settlers’ constant attempts at acquiring more Palestinian properties can be traced back to a specific 1970 law, known as the Legal and Administrative Matters Law, which allowed Jews to sue Palestinians for properties they claim to have owned prior to the establishment of Israel on the ruins of historic Palestine in 1948. 

While Palestinians are excluded from making similar claims, Israeli courts have generously handed Palestinian homes, lands and other assets to Jewish claimants. In turn, these homes, as in the case of Sheikh Jarrah and other Palestinian neighborhoods in East Jerusalem, are often sold to Jewish settler organizations to build yet more colonies on occupied Palestinian land.

Last February, the Israeli Supreme Court awarded Jewish settlers the right to many Palestinian homes in Sheikh Jarrah. Following a Palestinian and international backlash, it offered Palestinians a ‘compromise’, whereby Palestinian families relinquished ownership rights to their homes and agreed to continue to live there as tenants, paying rents to the very illegal Jewish settlers who have stolen their homes in the first place, but who are now armed with a court decision. 

A State-Run Project

However, the ‘logic’ through which Jews claim Palestinian properties as their own should not be associated with a few extremist organizations. After all, the ethnic cleansing of Palestine in 1948 was not the work of a few extreme Zionists. Similarly, the illegal occupation of East Jerusalem, the West Bank and the Gaza Strip in 1967 and the massive settlement enterprise that followed was not the brainchild of a few extreme individuals. Colonialism in Israel was, and remains, a state-run project, which ultimately aims at achieving the same objective that is being carried out in Sheikh Jarrah—the ethnic cleansing of Palestinians to ensure Jewish demographic majority.

This is the untold story of Sheikh Jarrah, one that cannot be expressed by a few news bytes or social media posts. However, this most relevant narrative is largely hidden. It is easier to blame a few Jewish extremists than to hold the entire Israeli government accountable. 

Israeli Prime Minister, Benjamin Netanyahu, is constantly manipulating the subject of demographics to advance the interests of his Jewish constituency. He is a strong believer in an exclusive Jewish state and also fully aware of the political influence of Jewish settlers. For example, shortly before the March 23 elections, Netanyahu made a decision to green-light the construction of 540 illegal settlement units in the so-called Har-Homa E Area (Abu Ghneim Mountain) in the occupied West Bank, in the hope of acquiring as many votes as possible.

While the Sheikh Jarrah story is garnering some attention even in mainstream U.S. media, there is a near-complete absence of any depth to that coverage, namely the fact that Sheikh Jarrah is not the exception but the norm. Sadly, as Palestinians and their supporters try to circumvent widespread media censorship by reaching out directly to civil societies across the world using social media platforms, they are often censored there, as well.

One of the videos initially censored by Instagram is that of Muna al-Kurd, a Palestinian woman who had lost her home in Sheikh Jarrah to a Jewish settler by the name of Yakub.

“Yakub, you know this is not your house,” Muna is seen outside her home, speaking to Yakub.

Yakub answers, “Yes, but if I go, you don’t go back. So what’s the problem? Why are you yelling at me? I didn’t do this. I didn’t do this. It’s easy to yell at me, but I didn’t do this.

Muna: “You are stealing my house.”

Yakub: “And if I don’t steal it, someone else is going to steal it.”

Muna: “No. No one is allowed to steal it.”

The untold story of Sheikh Jarrah, of Jerusalem—in fact, of all of Palestine—is that of Muna and Yakub, the former representing Palestine, the latter, Israel. For justice to ever be attained, Muna must be allowed to reclaim her stolen home and Yakub must be held accountable for his crime.

This article is from Common Dreams.

Everything about 1sr@el and 1sr@elis makes my skin crawl!

  https://x.com/umyaznemo/status/1870426589210829260 Rania @umyaznemo Everything about 1sr@el and 1sr@elis makes my skin crawl! 12:10 p.m. ·...