De Sloveense filosoof Slavoj Žižek werkte mei 2017 dit besef als volgt uit: ‘The true courage is to admit that the light at the end of the tunnel is most likely the headlight of another train approaching us from the opposite direction.’ Tijdens een toespraak in Wenen zei hij ondermeer:
Giorgio Agamben said in an interview that ‘thought is the courage of hopelessness’ — an insight which is especially pertinent for our historical moment when even the most pessimist diagnostics as a rule finishes with an uplifting hint at some version of the proverbial light at the end of the tunnel. The true courage is not to imagine an alternative, but to accept the consequences of the fact that there is no clearly discernible alternative: the dream of an alternative is a sign of theoretical cowardice, it functions as a fetish which prevents us to think to the end the deadlock of our predicament. In short, the true courage is to admit that the light at the end of the tunnel is most likely the headlight of another train approaching us from the opposite direction. This train appears lately in five figures: the renewed fundamentalist-terrorist threat (the declaration of war against ISIS, Boko Haram, etc.); geopolitical tensions with and between non-European new powers (China and especially Russia); the rise of new radical emancipatory movements in Europe (Greece and Spain, for the time being); the flow of refugees crossing the Wall that separates ‘Us’ from ‘Them’; the explosion of violent populism in all developed countries. It is crucial to see these threats in their interconnection — not in the sense that they are the four faces of the same Enemy, but in the sense that they express aspects of the same immanent ‘contradiction’ of global capitalism.
https://nskstate.com/article/slavoj-žižek-the-courage-of-hopelessness/
De ‘contradictie’ van het ‘wereldwijde kapitalisme’ is dat het vrijheid en democratie belooft, maar in werkelijkheid een totalitaire technocratie creëert. In de huidige virtuele realiteit zijn ‘de media an extension of the established order,’ zo benadrukt de Australische journalist en filmmaker John Pilger. Op zijn beurt wees de Amerikaanse hoogleraar Noam Chomsky erop dat ‘Propaganda is to a democracy what the bludgeon (knuppel. svh) is to a totalitarian state.’ Hoewel Chomsky gelijk had, is de mensheid inmiddels een fase verder, want het huidige neoliberaal kapitalistische systeem is geleidelijk aan getransformeerd in een totalitair functionerende technocratie die door een almaar groeiend aantal burgers wordt gewantrouwd, waardoor duidelijk is dat de propaganda niet langer meer effectief is. Beter nog: de geschiedenis toont aan dat propaganda en democratie elkaar uitsluiten, zoals de Franse socioloog Jacques Ellul in zijn klassieke werk Propaganda. The Formation of Men's Attitudes (1965) verduidelijkt. Ik citeer enkele fragmenten. Na eerst te hebben gesteld dat 'propaganda ceases where simple dialogue begins,' en dat daarom 'The force of propaganda a direct attack against man' is, stelt hij:
Ellul beklemtoont dat:
In reality propaganda cannot exist without using the mass media. If, by chance, propaganda is addressed to an organized group, it can have practically no effect on individuals before that group has been fragmented.
Met als gevolg dat:
Propaganda must be total. The propagandist must utilize all of the technical means at his disposal — the press, radio, TV, movies, posters, meetings… Propaganda tries to surround man by all possible routes, in the realm of feelings as well as ideas, by playing on his will or on his needs, through his conscious and his unconscious, assailing him in both his private and his public life. It furnishes him with a complete system for explaining the world, and provides immediate incentives to action. We are here in the presence of an organized myth that tries to take hold of the entire person.
Through the myth it creates, propaganda imposes a complete range of intuitive knowledge, susceptible of only one interpretation, unique and one-sided, and precluding any divergence. This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact. It stimulates in the individual a feeling of exclusiveness, and produces a biased attitude. The myth has such motive force that, once accepted, it controls the whole of the individual, who becomes immune to any other influence. This explains the totalitarian attitude that the individual adopts — wherever a myth has been successfully created — and simply reflects the totalitarian action of propaganda on him.
Not only does propaganda seek to invade the whole man, to lead him to adopt a mystical attitude and reach him through all possible psychological channels, but, more, it speaks to all men. Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion. As long as a noticeable or expressed tension or a conflict of action remains, propaganda cannot be said to have accomplished its aim. It must produce quasi-unanimity, and the opposing faction must become negligible, or in any case cease to be vocal.
aldus Ellul, wiens werk in het Engels werd vertaald op voorspraak van Aldous Huxley, de auteur van onder andere Brave New World (1932). Centraal staat dat ‘[p]ropaganda geen genoegen [kan] nemen met gedeeltelijke successen, aangezien het geen discussie tolereert; karakteristiek eraan is juist dat propaganda contradictie en discussie uitsluit.’ Twee recente voorbeelden is hoe demonstraties tegen de inenting van het Covid-19-vaccin buitengewoon gewelddadig door de politie uiteen werden geslagen, terwijl de mainstream-media de tegenstanders zoveel mogelijk criminaliseerden. Het tweede voorbeeld is de pro-NAVO/anti-Rusland-hetze van zowel de overgrote meerderheid van de volksvertegenwoordigers als de voltallige ‘corporate press,’ terwijl ook goed geïnformeerde tegenstanders van de uitgelokte ‘proxy ware’ collectief worden genegeerd, terwijl de Russische media in de gehele EU zijn geblokkeerd door de Europese Commissie, waarvan de leden niet democratisch zijn gekozen. Hoewel het volgens de Nederlandse Vereniging van Journalisten ‘de EU daarmee de fundamenten van een vrije pers [ondermijnt],’ en erop wees ‘dat juist Rusland dit soort beleid al jarenlang voert’ en de Europese Federatie van Journalisten van oordeel is ‘dat het niet werkt om desinformatie te bestrijden met censuur,’ trokken de Europese- en landelijke politici zich hier niets van aan, daarmee het feit versterkend dat ook de Europese Unie als een totalitaire technocratie functioneert. Desondanks blijft de EU claimen te strijden voor democratie en mensenrechten.
Ellul's beschrijving is uiterst bruikbaar om te ontdekken wat de werkelijkheid is. Hij stelt dat zolang een fabel onweersproken blijft en maar vaak genoeg wordt herhaald:
This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact,' en 'produces a biased attitude. The myth has such motive force that, once accepted, it controls the whole of the individual, who becomes immune to any other influence.
Zo gaat de onweersproken waanzin een eigen leven leiden en krijgt de leugen haar volle propagandistische impact. De pers en beroepspolitici spelen hierbij een centrale rol. Door beide krijgt geen enkele tegenstem de kans gehoord te worden in het officiële circuit, omdat wanneer ‘a noticeable or expressed tension or a conflict of action remains, propaganda cannot be said to have accomplished its aim.’ De propagandistische leugen moet van nature 'tegenstelling en discussie' uitsluiten. Het is ook niet vreemd dat in een psychologisch profiel, opgesteld door de Britse Office of Strategic Services, Hitler’s opmerking was opgenomen dat ‘de mensen een grote leugen sneller [geloven] dan een kleine, en als je die vaak genoeg herhaalt, zullen mensen die vroeg of laat geloven.’
Hoe waar dit is, blijkt telkens wanneer er, zoals nu, een systeemcrisis optreedt, die alleen met radicale oplossingen kan worden bestreden, maar desondanks de macht almaar wanhopiger tracht om met meer van hetzelfde de crisis te bezweren. De elite doet steeds meer een beroep op propaganda om de status quo te handhaven, aangezien:
propaganda imposes a complete range of intuitive knowledge, susceptible of only one interpretation, unique and one-sided, and precluding any divergence. This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact.
Propaganda must be continuous and lasting — continuous in that it must not leave any gaps, but must fill the citizen’s whole day and all his days; lasting in that it must function over a very long period of time. Propaganda tends to make the individual live in a separate world; he must not have outside points of reference. He must not be allowed a moment of meditation or reflection in which to see himself vis-à-vis the propagandist, as happens when the propaganda is not continuous. At that moment the individual emerges from the grip of propaganda. Instead, successful propaganda will occupy every moment of the individual’s life…
The individual must not be allowed to recover, to collect himself, to remain untouched by propaganda during any relatively long period, for propaganda is… based on slow, constant impregnation. It creates convictions and compliance through imperceptible influences that are effective only by continuous repetition.
Terecht schreef hij over ‘the formation of men’s attitudes’ dat propaganda ‘must create a complete environment for the individual, one from which he never emerges. And to prevent him from finding external points of reference, it protects him by censoring everything that might come in from the outside.’
Gezien het feit dat de westerse parlementariërs en de westerse mainstream-pers de werkelijkheid niet onder ogen willen zien, en de mainstream-propaganda een virtuele werkelijkheid heeft gecreëerd, waardoor nu voor een ‘proxy war’ wordt gekozen in plaats van het bestrijden van de werkelijke bedreigingen van de mensheid, is het besef dat ‘De ware moed is te erkennen dat het licht aan het einde van de tunnel het meest waarschijnlijk de koplamp is van een andere trein die ons van de tegenovergestelde kant nadert.’ Juist door die propagandistische drijfveren verzwijgt de westerse ‘corporate press’ onder andere dat:
Yesterday, the Supreme Court of Ukraine finally and without the right of appeal overturned the decision of the Nuremberg Tribunal, recognizing that the symbols of the SS Galicia and its activities have nothing to do with Nazism.
https://twitter.com/cvetko35/status/1600169768287207430
Sinds de door de NAVO uitgelokte ‘proxy war’ in Oekraïne wordt angstvallig verzwegen dat:
Corruption is widespread in Ukrainian society. In 2012 Ernst & Young put Ukraine among the three most-corrupt nations from 43 surveyed, alongside Colombia and Brazil. In 2015 The Guardian called Ukraine ‘the most corrupt nation in Europe.’ According to a poll conducted by Ernst & Young in 2017, experts considered Ukraine to be the ninth-most corrupt nation from 53 surveyed.
https://en.wikipedia.org/wiki/Corruption_in_Ukraine
Bovendien benadrukte de in 2014 verdreven, democratisch gekozen, president Viktor Yanukovych op 7 april 2011 dat ‘Corruption has become an immediate threat to the constitutional rights and freedoms of citizens.’ De staatsgreep onder aanvoering van neo-nazi’s werd met vijf miljard dollar gefinancierd door de regering Obama/Biden.
Daarnaast werd begin december 2022 bekend dat ‘the Supreme Court of Ukraine finally and without the right of appeal overturned the decision of the Nuremberg Tribunal, recognizing that the symbols of the SS Galicia and its activities have nothing to do with Nazism.’
https://en.wikipedia.org/wiki/Corruption_in_Ukraine
https://twitter.com/cvetko35/status/1600169768287207430
Veelzeggend is dat de ‘14th Waffen Grenadier Division of the SS predominantly’ bestond uit ‘military volunteers with a Ukrainian ethnic background from the area of Galicia… Formed in 1943, it was largely destroyed in the battle of Brody, reformed, and saw action in Slovakia, Yugoslavia, and Austria before being renamed the first division of the Ukrainian National Army and surrendering to the Western Allies by 10 May 1945…
Former soldiers of SS ‘Galizien’ were allowed to immigrate to Canada and the United Kingdom in 1947. The names of about 8,000 men from the division who were admitted to the UK have been stored in the so-called ‘Rimini List.’ Despite several requests of various lobby groups, the details of the list have never been publicly released… Yale historian Timothy Snyder noted that the division's role in the Massacres of Poles in Volhynia and Eastern Galicia was limited because the murders were primarily carried out by the Ukrainian Insurgent Army. In a speech to the soldiers of the 1st Galician division, Heinrich Himmler stated:
‘Your homeland has become so much more beautiful since you have lost — on our initiative, I must say — those residents who were so often a dirty blemish on Galicia's good name, namely the Jews... I know that if I ordered you to liquidate the Poles... I would be giving you permission to do what you are eager to do anyway.’
The Polish historian Grzegorz Motyka has stated that the Germans formed several SS police regiments which included ‘Galizien’ in their name. Those police regiments joined the division in Spring 1944. On 23 February 1944, before being incorporated into the division, the 4th and 5th police regiments had participated in anti-guerrilla action at Huta Pieniacka, against Soviet and Polish Armia Krajowa partisans in the village of Huta Pieniacka, which had also served as a shelter for Jews and as a fortified centre for Polish and Soviet guerrillas. Huta Pieniacka was a Polish self-defence outpost, organized by inhabitants of the village and sheltering civilian refugees from Volhynia. On 23 February 1944, two members of a detachment of the division were shot by the self-defense forces. Five days later, a mixed force of Ukrainian police and German soldiers shelled the village before entering it and ordering all the civilians to gather together. In the ensuing massacre, the village of Huta Pienacka was destroyed, and between 500 and 1,000 of the inhabitants were killed. According to Polish accounts, civilians were locked in barns that were set on fire, while those attempting to flee were killed.
The Institute of History of Ukraine of the National Academy of Sciences of Ukraine concluded that the 4th and 5th SS Galizien Police regiments did kill the civilians within the village… The Polish Institute of National Remembrance stated: ‘According to the witness’ testimonies, and in the light of the collected documentation, there is no doubt that the 4th battalion “Galizien” of the 14th division of SS committed the crime’ […]
The village of Pidkamin was the site of a monastery where Poles sought shelter from the encroaching front. On 11 March 1944, around 2,000 people, the majority of whom were women and children, were seeking refuge there when the monastery was attacked by the Ukrainian Insurgent Army (unit under Maksym Skorupsky command), allegedly cooperating with an SS-Galizien unit. The next day, 12 March, the monastery was captured and civilians were murdered (at night part of the population managed to escape). From 12 to 16 March, other civilians were also killed in the town of Pidkamin.
Estimates of victims range from 150, by Polish historian Grzegorz Motyka, to 250, according to the researchers of the Institute of History of the Ukrainian Academy of Sciences.
Members of another SS-Galizien sub-unit also participated in the execution of Polish civilians in Palykorovy, located in the Lwów area (Lviv oblast) near Pidkamin (former Tarnopol Voivodeship). It is estimated that 365 ethnic Poles were murdered, including women and children.
https://en.wikipedia.org/wiki/14th_Waffen_Grenadier_Division_of_the_SS_(1st_Galician)
https://www.nytimes.com/2021/02/16/books/review/the-ravine-holocaust-photo-wendy-lower.html
Het was tevens de meedogenloosheid van de Oekraïense kampbeulen die door de joodse gevangenen werd gevreesd. Onder de kop ‘The “Holocaust by Bullets” in Ukraine’ meldt The National WWII Museum in New Orleans dat ‘The Holocaust in Ukraine represents the first phase of the Holocaust in which an estimated 1.5 million Jews were shot to death at close range in ravines, open fields, and forests.’
https://www.nationalww2museum.org/war/articles/ukraine-holocaust
Hoewel vandaag de dag de verering van Oekraïense nazi’s toeneemt, en zelfs het hooggerechtshof in Kiev de uitspraak van het Neurenberg Tribunaal niet accepteert in het geval van Oekraïense oorlogsmisdaden, laat Wikipedia weten dat:
Ukrainians who collaborated with the Nazi Germany did so in various ways including participating in the local administration, in German-supervised auxiliary police, Schutzmannschaft, in the German military, and serving as concentration camp guards. The National Geographic reported:
‘A number of Ukrainians had collaborated: According to German historian Dieter Pohl, around 100,000 joined police units that provided key assistance to the Nazis. Many others… lent a helping hand mass shootings of Jews. Ukrainians, such as the infamous Ivan the Terrible of Treblinka, were also among the guards who manned the German Nazi death camps.’
Widespread coordination between the Third Reich and Ukrainian nationalists, Ukrainian militia and rank-and-file pogromists occurred. Prior to the German invasion of Ukraine, the two active OUN factions coordinated directly from their headquarters in Berlin and Krakow. The headquarters decided to create marching companies (‘pohidni groopi’) to accompany the German invasion of Ukraine, recruiting new members into their ranks. The OUN supported Nazi antisemitic policies. In 1941, when German official Reinhard Heydrich requested ‘self-cleansing actions’ in June of that year the OUN organized militias who killed several thousand Jews in western Ukraine soon afterwards that year. The Ukrainian People's Militia under the OUN's command led pogroms that resulted in the massacre of 6,000 Jews in Lviv soon after that city's fall to German forces. OUN members spread propaganda urging people to engage in pogroms. A slogan put forth by the Bandera group and recorded in the 16 July 1941 Einsatzgruppen report stated: ‘Long live Ukraine without Jews, Poles and Germans; Poles behind the river San, Germans to Berlin, and Jews to the gallows.’ In instructions to its members concerning how the OUN should behave during the war, it declared that ‘in times of chaos... one can allow oneself to liquidate Polish, Russian and Jewish figures, particularly the servants of Bolshevik-Muscovite imperialism’ and further, when speaking of Russians, Poles, and Jews, to ‘destroy in struggle, particularly those opposing the regime, by means of deporting them to their own lands, eradicating their intelligentsia, which is not to be admitted to any governmental positions, and overall preventing any creation of this intelligentsia (e.g. access to education etc)... Jews are to be isolated, removed from governmental positions in order to prevent sabotage... Jewish assimilation is not possible.’
According to political scientist Ivan Katchanovski, the agreement between Ukrainian nationalists and the occupying authorities in the region was not limited to ideology, as 63% of UPA commanders by early 1944 were represented by former commanders of police formations created by Nazi Germany during the initial stage of the occupation of Ukraine. Police units and civil militia established by the Nazi authorities played the role of collaborators of the Nazis, participating not only in the genocide of the Jewish population but also in the killing of Soviet prisoners, as well as in the murder of Ukrainian civilians, such as the killing of 3,000 people in the village of Kortelitsa in September 1942.
Ukrainian police auxiliaries ‘had been involved at least in preparations for the Babi Yar massacre.’
According to the Israeli Holocaust historian Yitzhak Arad, ‘In January 1942 a company of Tatar volunteers was established in Simferopol under the command of Einsatzgruppe 11. This company participated in anti-Jewish manhunts and murder actions in the rural regions.’
According to The Simon Wiesenthal Center (in January 2011) ‘Ukraine has, to the best of our knowledge, never conducted a single investigation of a local Nazi war criminal, let alone prosecuted a Holocaust perpetrator.’ There had been many prosecutions in the past, but all of these trials were conducted by Soviet military and Ukrainian SSR courts, and never by Ukraine after the collapse of the Soviet Union.
Victims
Until the fall of the Soviet Union, it was believed that about 900,000 Jews were murdered as part of the Holocaust in Ukraine. This estimate is found in renowned and respected works as The Destruction of the European Jews by Raul Hilberg. In the late 1990s, access to Soviet archives increased the estimates of the prewar population of Jews and as a result, the estimates of the death toll have been increasing. In the 1990s, Dieter Pohl estimated that 1.2 million Jews were murdered, and more recent estimates of the death toll have been as high as 1.6 million. Some of those Jews whose names have been added to the death toll attempted to find refuge in the forest, but later on, during the German retreat, they were killed by members of the Ukrainian Insurgent Army, members of some nationalist units of the Home Army or members of other partisan groups. According to American historian Wendy Lower, ‘there were many perpetrators, albeit with different political agendas, who killed Jews and suppressed this history.’
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Holocaust_in_Ukraine
The weekend after New Year’s Day, on the eve of fruitless negotiations between US and Russian officials in Geneva, Ukrainians participated in small protests around the world under the banner, ‘Say No to Putin.’ The far-right-powered Movement to Resist Capitulation (Rukh Oporu Kapitulyatsiyi, ROK) in Ukraine launched the day of action, championed abroad by the Ukrainian World Congress, headquartered in Toronto. The global campaign was in fact led by the internationally active OUN-B, the clandestine ‘Banderite’ faction of the far-right Organization of Ukrainian Nationalists, which today pulls the strings of the ROK and UWC, but decades ago helped the Nazis perpetrate the Holocaust in Ukraine.
In light of recent events in Kazakhstan and widespread speculation about an imminent Russian invasion of Ukraine, the Banderites used the opportunity to promote a cause which they’ve so far failed to get off the ground: to create a 21st century successor to the Anti-Bolshevik Bloc of Nations (ABN, 1946-96), a self-described coordinating body of anti-Russian, anti-communist organizations representing the ‘submerged nations’ of the Soviet Union. The OUN-B was essentially the vanguard party of the extremist Bloc, which long insisted upon the inevitability of World War III. As a lazy writer I often refer to Scott and Jon Lee Anderson’s description of the ABN in the 1980s as the ‘largest and most important umbrella for former Nazi collaborators in the world.’
January 1, 2020 Bandera march in Kyiv
In zijn essay De Nederlandse volksaard wees de historicus Johan Huizinga erop dat de bevolking in Nederland ‘tot grondtrek’ heeft ‘dat het onheroïsch is.’ Hier kent men de grootsheid van het verzet niet, zoals opnieuw tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek en vandaag de dag weer blijkt. Huizinga:
Hoe kan het anders? Een staat, opgebouwd uit welvarende burgerijen van matig grote steden en uit tamelijk tevreden boerengemeenten, is geen kweekbodem voor hetgeen men het heroische noemt.
Het was niet verbazingwekkend dat in 2010 het onderzoek van de Commissie Davids concludeerde dat eveneens de ‘Veiligheidsresoluties over Irak uit de jaren '90 geen mandaat [gaven] voor de Amerikaans-Britse inval in Irak,’ en dus ook niet voor de steun die Nederland verstrekte.
http://nos.nl/artikel/128528-geen-mandaat-voor-inval-irak.htm
Nog krankzinniger is het dat zowel de polderpers als de polderpolitiek nu de ‘proxy war’ tegen de Russische Federatie steunt, met tot nu toe al 800 miljoen euro, terwijl de armoede in het land met sprongen toeneemt, mede als gevolg hiervan. En wat de ‘vrije pers’ betreft: de uiterst gewelddadige ‘shock and awe’ bezetting waarvan de Iraakse bevolking als eerste de dupe werd, werd op de dag dat die begon, 20 maart 2003, gesteund door de voltallige NRC-redactie die stelde: ‘Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun — en als het moet ook militaire.’ In tegenstelling tot onder andere The New York Times heeft NRC Handelsblad hier nooit excuses voor aangeboden. Wel loopt de NRC vooraan zodra het anti-Russische propaganda betreft. Nog geen vier dagen na het neerstorten van de MH17 beschuldigde de in Nederland zo gelauwerde opiniemaker Bas Heijne, zonder ook maar over één bewijsstuk te beschikken, in de NRC dat de Russen de schuldigen waren. NRC’s Hubert Smeets, een voormalige pacifist van de PSP en sindsdien als oorlogsstoker een bekende Ruslandhater, zei tijdens één van zijn televisie-optredens in het programma Nieuwsuur op vrijdag 31 oktober 2014, naar aanleiding van de MH17-zaak, over Aleksej Poesjkov, voorzitter van de Buitenland Commissie van het Russische parlement:
Hij is getrouwd met een actrice. Dat zal hij ook zelf goed kunnen, denk ik… Ik ben geen specialist als het gaat om technisch onderzoek, hè, dus ik klets misschien ook een beetje uit mijn nek… Ik heb het gevoel, als ik zo'n beetje, als amateur-psycholoog naar het interview kijk… Maar misschien vergis ik me vreselijk hoor en is het gewoon een klassiek Russische koers om verwarring te zaaien… Dat weten wij niet, want wij zijn natuurlijk niet bij het onderzoek betrokken, het kan zijn dat hij inderdaad pressie wil uitoefenen, of misschien zelfs intimidatie…
http://7mei.nl/de-propaganda-rond-onderzoek-mh17/
De fanatieke oud PSP-er en nu NRC's Rusland-hater Hubert Smeets wijst aan waar het gevaar vandaan komt, en door wie hij zich geruggesteund voelt.
Bij gebrek aan feitelijke argumenten bespeelde Smeets de ressentimenten in een programma dat met staatsgeld wordt gefinancierd. Bovendien heeft hij zich door de Nederlandse staat laten betalen een bedrag van 294.000 euro laten financieren om een anti-Rusland website draaiende te houden.
Het spreekt voor zich dat ondertussen gematigde stemmen door de NOS worden geweerd. De pro-NAVO krijgt de volle ruimte, terwijl deskundigen die wijzen op de gevaren van een oorlog tegen Rusland al vanaf het begin worden gecriminaliseerd. 2014 was in het jaar dat de door de CIA betaalde ‘Maidan-Opstand’ leidde tot de verdrijving van de democratisch gekozen Oekraïense president om plaats te maken voor een door de VS samengestelde regering, die onmiddellijk een inmiddels acht jaar oude bloedige oorlog begon tegen de Russisch sprekende bevolking van de Donbas, die zich van de corrupte pro-NAVO kliek in Kiev wilde afscheiden. De historicus Huizinga had een eeuw geleden gelijk toen hij schreef:
De gemiddelde man met weinig tijd krijgt zijn noties aanhoudend en op velerlei wijzen aangepraat, en praat ze na. Indien men kon vergelijken, wat in het geestelijk leven van de enkele, in een minder ontwikkelde beschavingsperiode dan de onze, de rol is geweest van eigen nadenken, eigen keuze, eigen uitdrukking, dan is het zeer de vraag, of onze tijd met zijn veelzijdige en steeds overvloede belangstelling de prijs zou behalen. Het is niet, zoals de stormlopers tegen het intellect menen, de kennis, die schaadt, maar de intellectuele digestie, die hopeloos in de war is, alweer niet uitsluitend door de schuld van hen, die het geestelijk voedsel hebben op te dissen, maar ook door de omstandigheden die teweegbrengen, dat het te haastig en te heet verzwolgen wordt. De werkelijke belangstelling van het grote publiek is niet meer bij de werken des geestes, althans in veel mindere mate dan bij voorbeeld in de achttiende eeuw, toen het publiek veel kleiner, maar zijn gerichtheid veel intellectueler was. De ernst der massa's wordt tegenwoordig in toenemende mate besteed aan dingen, die een on-vooringenomen cultuurwetenschap slechts als lagere spelvormen (er zijn ook zeer hoge) zou kunnen kwalificeren. Er heerst in de huidige wereld een georganiseerd puerilisme van mateloze omvang... Het kan soms schijnen, alsof de hedendaagse mensheid geen hogere gemeenschappelijke cultuurfunctie meer kent, dan met blijde of toornige blik in de pas te lopen.
https://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=huizinga
Daarom, voor de niet gehersenspoelde lezer, nogmaals Žižek:
‘De ware moed is te erkennen dat het licht aan het einde van de tunnel het meest waarschijnlijk de koplamp is van een andere trein die ons van de tegenovergestelde kant nadert.’
Volgende keer meer over het gebrek aan moed van de Nederlander.
