Tuvit Shlomi, propaganda.Een aantal mensen wees me op een filmpje op Youtube waar jij met een overdreven stem een gedichtje van jezelf opzegt, getiteld 'Een huis van taal', met de volgende woorden:
Ik haat Nederland
Neem alleen de taal, die is zo kaal -
hoe kan ik me geborgen weten
op een schrale, koude grond (...).
Als Nederlander met een Britse moeder, die tweetalig opgroeide in dezelfde omgeving als jij, herken ik onmiddellijk jouw provinciale achtergrond, de plaats die jou vormde, Veenendaal ten voeten uit. Schraal, christelijk, benepen. Ik haatte mijn dorp Ede niet, maar ik vond het wel uitermate benauwend en was blij de benepenheid te kunnen ontvluchten toen ik de middelbare school af had gemaakt. Maar goed, jij 'haat Nederland' en de Nederlandse taal beschouw jij als 'kaal', je voelt je er niet in thuis, niet 'geborgen'. Dat kan, vervreemding leidt ook tot vervreemding van de taal. Maar dat heeft niets met de taal an sich te maken en alles met jouzelf. De taal is een uiterst gevoelig instrument, waaraan generatieslang is gewerkt en waaraan nog steeds wordt geschaafd. Tijdens haar toespraak in Jeruzalem beschreef de joodse auteur Susan Sontag dit zo treffend toen ze zei: 'Words mean. Words point. They are arrows. Arrows stuck in the rough hide of reality. And the more portentous, more general the word, the more they also resemble rooms or tunnels.'
Met andere woorden: de taal kan alles zijn, woorden kunnen een hele kosmos aan betekenis oproepen. 'Zelfs de stilte is bevolkt met tekens,' schreef de Mexicaanse Nobelprijswinnaar Octavio Paz. De mens geeft die stilte door middel van taal betekenis. De Nederlandse 'taal' is niet 'kaal', zoals jij beweert, maar jouw taalgebruik is 'kaal', omdat jij 'kaal' en 'schraal' van binnen bent. Jij gebruikt de taal om propaganda te bedrijven, om geweld te 'rechtvaardigen.' Terreur van een groep waarbij jij je aangesloten hebt in een poging een identiteit te vormen. Vervreemding. Een identiteit die je niet kon vormen in het benepen milieu waarin je opgroeide. Jij kunt de woorden geen betekenis geven en daarom zeg je: 'Neem alleen de taal, die is zo kaal' en omdat je de taal geen betekenis kunt geven slaag je er niet in je 'geborgen' te voelen en omdat je de taal niet 'spreekt' voel je je eenzaam en geisoleerd 'op een schrale, koude grond'.
Tuvit Shlomi, wanneer Susan Sontag stelt dat 'woorden betekenis hebben', dan bedoelt ze dat je Israelisch geweld waarbij tenminste 300 Palestijnse kinderen werden vermoord niet een 'gerechtvaardigd antwoord' kunt noemen. Als je met woorden terreur rechtvaardigt, blijft de taal 'kaal' en 'schraal' en kun je je niet in het beschermende huis van de taal je 'geborgen weten'. Sontag wees er niet voor niets op dat de woorden die de taal vormen 'can be spaces we lose the art or the wisdom of inhabiting. And eventually those volumes of mental intention we no longer know how to inhabit will be abandoned, boarded up, closed down.'
Ik bedoel in een door jou gecorrumpeerde taal heeft het woord 'gerechtvaardigd' geen enkele betekenis meer, behalve een kale propagandistische. 'Gerechtvaardigd' is dan een ander woord voor moord. Ik denk ook dat jouw gedichtje een leugen is en daardoor geen gedicht is. Hoe kan iemand van een taal houden wanneer zij de taal verkracht? Zo iemand haat uiteindelijk zichzelf.
2 opmerkingen:
Sommigen zullen denken dat het makkelijk is om zo`n simpel wichtje te fileren maar dat is geen argument aangezien ze precies dat is wat bestreden dient te worden.
Complimenten voor al je werk Stan.
En hoe origineel is dat idee van dat Huis van taal nu eigenlijk?
Kind, dit is een huis van taal,
woorden mogen wij hier leren,
teksten waar je op kunt teren,
kind, hier kom je op verhaal,
kinderen zijn wij allemaal.
Kale taal, niet? Poëticaal bekeken nog steeds rommel, maar wel een gangbaar lied om de kindertjes te troosten die gedoopt gaan worden in wat nu de "protestantse kerk" heet.
Een reactie posten