Tuvit Shlomi van het CIDI 9

Tuvit Shlomi.

Taal is de moeder van de gedachte, niet haar dienstmeid,' schreef de joodse satiricus Karl Kraus ten tijde van de opkomst van Hitler.

En Victor Klemperer, die net als Kraus vanwege zijn joodse achtergrond de nazi's moest vrezen, bestudeerde hun taal en concludeerde:

'Language as Poison

But it’s not simply that language composes poetry and thinks for me, it also drives my feelings, it directs my entire spiritual being, the more self-evidently, the more unconsciously I give myself up to it. So what happens when the language of the educated is composed of poisonous elements, or bears poisons? Words may be little doses of arsenic: they are consumed without being noticed; they seem at first to have no effect, but after a while, indeed, the effect is there. After a while when one uses the word “fanatical” for “heroic” or “virtuous,” he actually comes to believe that a fanatic is a virtuous hero; that without fanaticism one can not be heroic. The words “fanatical” and “fanaticism” were not created by the Third Reich, but it did transform the essential meaning of these words and it made more frequent use of them in a single day than in other times they would have been used in a course of years… It is more than just the stuff of a schoolhouse pedant to expose the poison of the language of the Third Reich and to warn about it. When a believing Jew believes that a piece of tableware has been used in a ritually impure way, then he will bury it in the earth in order to purify it. In the same way the many words which were placed in common linguistic usage by the Nazis must be placed in a mass grave for a long time, and some of them forever.

–Victor Klemperer, Lingua tertii imperii ch. 1 (1947)(S.H. transl.)'

Tuvit Shlomi, enkele jaren geleden verklaarde je over de Tweede Wereldoorlog:

'Wat je er van kunt leren en tegelijk hoe opmerkelijk het is dat we er weinig van geleerd hebben.'

http://www.omega-magazine.nl/meijun99/tuvit.html

Ik neem aan dat je ook uit eigen ervaring spreekt, en inderdaad, je hebt gelijk wanneer je stelt dat jij en anderen 'er weinig van geleerd hebben'. Leer ervan en begin met het ophouden de taal te verkrachten. Het vermoorden van kinderen is nooit 'gerechtvaardigd'. Leer dat nu, Shlomi.

De befaamde filoloog Victor Klemperer, wiens vader rabbijn was, waarschuwde al in juni 1934 voor de moordpartijen die de zionisten nu op hun geweten hebben toen hij schreef: 'De zionisten die terug willen gaan naar de joodse staat van 70 na Christus, zijn even brutaal als de nazi's. Met hun fascinatie voor bloed, hun oude 'culturele wortels', hun gedeeltelijk verborgen, gedeeltelijk openlijk brutale terugdraaien van de wereld, zijn ze alles samen een goede partij voor de nationaalsocialisten.'

Shlomi, wat ik je tevens duidelijk probeer te maken met al deze citaten is dat onder de intellectuelen die zich in de twintigste eeuw verdiepten in de werking van de taal het aantal joden opmerkelijk hoog was. Dat is niet verwonderlijk, want het waren de joden die in de christelijke cultuur het meest te vrezen hadden van propagandistisch taalgebruik, van het Verval van het Woord, zoals de joodse literatuurwetenschapper George Steiner het noemde, terwijl de joodse auteur Elias Canetti in Het geweten in woorden wees op de moraliteit van de taal. Nogmaals Kraus: Taal is de moeder van de gedachte, niet haar dienstmeid.

Endlösung der Judenfrage is moord. Ook jouw gebruik van de taal is moord. Het is moord, wanneer jij als officiele voorlichter/public relations van een volgens Haaretz 'pro-zionistische lobbygroep' de taal verkracht. Het is moord wanneer het geweld tegen de Palestijnse burgerbevolking waarbij tenminste 300 Palestijnse kinderen worden gedood door het CIDI een 'gerechtvaardigd antwoord' wordt genoemd. Er is dan geen wezenlijk verschil in het taalgebruik van een nazi-propagandist en dat van jou als zionistische propagandist.

Tuvit Shlomi, een dichter kan geen propagandist zijn, zo maakten de joodse auteurs duidelijk. Een propagandist is een moordenaar, zo wisten de joodse denkers uit eigen ervaring. De dichter daarentegen beschermt de taal tegen de ontwaarding van het woord. Woorden gaan aan het moorden vooraf. Als journalist/schrijver is de taal mijn gereedschap. Blijf er vanaf als je het niet fatsoenlijk weet te gebruiken. Meer daarover later.