Hong Kong–De speeltijd is voorbij
Zoals verwacht heeft China dan maar zelf een veiligheidswet voor Hongkong gemaakt. Een hiaat in de grondwet van 1997 van de vroegere Britse kolonie die nu na een eerdere poging in 2003 eindelijk gestemd werd. Maar in China, niet in Hongkong. En zoals te verwachten viel had deze wet onmiddellijk zware gevolgen voor Hongkong.
Vlug ontbinden
Nog zelfs voor de wet in voege trad was Wayne Chan Kai-kni, lid van de Hong Kong Independence Union, al naar het buitenland gevlucht. Ondanks het feit dat hij op borgtocht was vrijgelaten. Hij was voor zover geweten eerste activist die de biezen pakte.
Andere politieke partijen gelieerd aan die gewelddadige opstand werden de dag ervoor nog vlug ontbonden. Groepen als Demosisto, Hong Kong National Front, Student Localism, Youngspiration en de Victoria Social Association zijn enkele uren voor de wet in voege trad snel opgedoekt. Hun toplui zoals Joshua Wong, Agnes Chow en Nathan Law gingen, stelden ze, het alleen verder proberen. Ver zullen ze echter niet geraken.
Ook Nathan Law blijkt intussen al gevlucht en deed in een telefonisch gesprek met de parlementscommissie voor Buitenlandse Zaken in Washington een striemende aanval op Hongkong en China en riep op tot verder verzet. Waar hij nu zit wou hij echter niet onthullen. Het is duidelijk dat het verzet uiteenvalt en de VS grote moeite zal hebben om het bij elkaar te houden. .
De Hongkongse oppositieleider Joshua Wong hier bij de Amerikaanse Republikeinse senator Marc Rubio om sancties tegen Hongkong en China te verdedigen en verdere steun te vragen voor hun opstand. Joshua Wong wil dat Hongkong onafhankelijkheid wordt van China wat uiteraard een breuk is met de Hongkongse grondwet van ‘Een land, twee systemen’. Marc Rubio steunt dit maar klaagt gelijktijdig aan dat China die wet over autonomie van China niet naleeft.
Ook anderen doekten hun acties op. Zo was er een groep van handelszaken die de opstand steunden en slogans aanbrachten op hun vensters en binnenin. Ze werden dan door de betogers met rust gelaten in tegenstelling tot die van tegenstanders zoals de zaken van Annie Wu, de franchisehouder van Starbucks Coffee. Die werden stelselmatig vernield.
Maar zaken zoals de Lung Mung Café, een keten van eethuizen van Cheung Chun-kit, kregen dan van de weerslag ook af te rekenen met vandalisme. Ze verwijderden echter eind vorige maand al hun slogans. Ze waren een onderdeel van wat men de ‘Gele handelszaken’ noemde die dan tegen de pro-Chinese ‘Blauwe’ stonden. Wat nogmaals de diepe verdeeldheid in de stadstaat toonde.
De sfeer in Hongkong is sinds de aankondiging dat China zelf een veiligheidswet ging introduceren met bijna 180° gedraaid. Men ging in China niet meer wachten op de regering van Hongkong want die bleek besluiteloos en stond onder te sterke druk van de vanuit de VS aangestuurde betogers.
Gedaan met de massale illegale betogingen, aanvallen met brandbommen op politie en burgers en het vernielen van de eigendommen van hun tegenstanders. Zelfs moord was voor sommigen onder hen geen probleem.
Jimmy Lai voert via zijn krant Apple Daily, de grootste in Hongkong, een racistische campagne tegen Chinezen van de volksrepubliek. Wat de sfeer in de stad verder verziekte en mede verklaart waarom die betogers iedereen die ze Mandarijn, de nationale taal in China, hoorden spreken aanvielen en desnoods in het hospitaal sloegen. Maar Hongkong is voor zowat alles, van handel tot voedsel afhankelijk van China. Jimmy Lai is goed bevriend met ultra’s in de Amerikaanse Republikeinse partij zoals John Bolton en Paul Wolfowitz.
In feite was die verandering al merkbaar vanaf november vorig jaar bij het einde van de opstand en de ontzetting door de politie van de Polytechnische Universiteit, het laatste bolwerk van de betogers toen.
Het door de VS en de Britten voorziene plan om de regering van Hongkong te doen vallen mislukte echter totaal. Het Chinese leger moest niet tussenbeide komen. Ondanks provocaties zoals het spuiten van slogans op het vertegenwoordigingskantoor van China in Hongkong. Ongetwijfeld tot woede van Washington en Londen die hoopten op een tweede en ditmaal nog bloediger Tiananmen.
Inspiratiebron
De vernielingen in Hongkong waren echter gigantisch en de sfeer onderling tussen de mensen in de stadstaat was te snijden. Het onder meer vermoorden van een tegenstander en het in brand steken van een andere lieten diepe sporen na. Vrienden werden vijanden. Met zelfs ouders die hun betogende kinderen op straat zetten.
Maar dat de politie deze opstand kon neerslaan zonder dat er in die zes maanden van heel zware onrust bij de betogers een dode viel is merkwaardig. De politie in onder meer Frankrijk en de VS kan er een puntje aan zuigen.
Rode Wachten in China in de jaren zestig van de vorige eeuw waren een fanatieke beweging van tieners en jonge twintigers net zoals de huidige protestbeweging in Hongkong. Beiden werden gebruikt voor andere motieven. Mao wou zo de tegenstand binnen de Chinese CP uitschakelen en hier wil de VS China destabiliseren en Hongkong vernielen. Beide bewegingen toonden extreem geweld zeker tegen burgers.
En wie goed naar die veiligheidswet kijkt ziet dat het geweld van vorig jaar heel duidelijk de inspiratiebron was voor die nieuwe wet. Wat niet onlogisch is natuurlijk. Zo wordt het vernielen of het bekladden van overheidsgebouwen en van eigendomen tijdens illegale manifestaties zoals die van vorig jaar gezien als een daad van terreur. En dat betekent een straf van 3 jaar tot levenslang.
Mensen zoals Joshua Wong en zijn kompanen die in de VS gingen pleiten voor sancties tegen Hongkong of China zullen het ook dankzij die wet eventueel voor de rechter mogen gaan uitleggen. Hetzelfde voor wie vanuit het buitenland geld of andere steun ontvangt voor een nieuwe opstand. En buitenlanders die vanuit Hongkong of zelfs elders die opstand mee leiding geven of financieren kunnen mee opgepakt worden.
Kleurenrevoluties
Het organiseren van een nieuwe kleurenrevolutie zoals vorig jaar wordt dus een pak lastiger en gevaarlijker. Mensen van de National Endownment for Democracy, de door het Amerikaans parlement gefinancierde organisator van die kleurenrevoluties zoals in Oekraïne en Hongkong, en verwante organisaties kunnen maar best wegblijven van Chinese luchthavens of van die van Hongkong en Macao.
Ze kunnen zo gearresteerd worden. Ook hun speeltijd is nu voorbij. En China zegt met luide en krachtige stem neen tegen het ondermijnen van haar gezag door de VS. De tijd dat men China verplichtte te gehoorzamen aan de dictaten vanuit het buitenland zijn voorbij. Het was een mantra dat de voorbije dagen in Beijing herhaaldelijk te horen was. China anno 2020 is niet meer het China van 1840. Men is gewaarschuwd.
Zheng Yanxiong is de eerste baas in Hongkong van het Bureau voor het Verdedigen van de Nationale Veiligheid, de veiligheidsdienst. Hij moet er de fanatieke tegenstand tegen China uitschakelen en zo ook de Amerikaanse politieke invloed. Hij was voordien Algemeen Partijsecretaris in de aan Hongkong grenzende provincie Guandong. Hij was er ook gans zijn carrière actief en kent de stadstaat daarom vermoedelijk door en door. Hij staat bekend als een man van wat men noemt ‘soft power’ maar zal desnoods wel met een ijzeren hand regeren. China is immers 1840 en de Opiumoorlogen niet vergeten en staat nu economisch ijzersterk. En hij heeft het niet voor de westerse media.
Het was dan ook geen verrassing dat de betoging van 1 juli in verhouding met de eerdere protestmarsen amper volk trok. “Enkele duizenden,” stelden de westerse media. Ze was als gevolg van de coronacrisis ook wel verboden maar dat deerde de harde kern niet.
Enkelen zwaaiden wel met een spandoek ‘Hongkong onafhankelijk’ maar die werden er door de politie snel uitgepikt. En tiental bleken het te zijn waaronder een 15 jarige en dit op een totaal van 370 arrestanten. Ook werd een politieman tijdens die betoging neergestoken door de 24-jarige Wong Kwan-wa.
Die kocht snel nadien bij Cathay Pacific een vliegtuigticket voor de vlucht van diezelfde dag middernacht naar Londen. Het toont de angst bij de gewelddadige opposanten. Tevergeefs want blijkbaar had iemand uit zijn kennissenkring hem verraden en toen het vliegtuig al startensklaar was werd hij opgepakt. Ondanks verwoede pogingen om zich in het vliegtuig nog te verbergen.
Het aanvallen van een politieman kan levenslang betekenen in Hongkong. Maar nu al blijkt dat men (voorlopig?) vrij zacht zal optreden tegen eventuele opposanten die om onafhankelijkheid roepen.
Op 12 juni ondertekende Carrie Lam, de gouverneur van Hongkong, de lokale wet die het beledigen van het Chinese volkslied strafbaar maakt. In tegenstelling tot vroeger was er nu hierover amper protest. Een aanwijzing dat de rebellie praktisch voorbij is en nu vooral in leven wordt gehouden door een harde kern gesteund door de westerse media, Washington en Londen.
Zo werd er maar een van die tien voorlopig vastgehouden betogers al in beschuldiging gezet en dit wegens het aanvallen van politiemensen en het overtreden van de nieuwe veiligheidswet. Het betrof Tong Ying-kit die met zijn motor op een groep politielui inreed. Dit voorzien van een spandoek met daarop een slogan roepen om onafhankelijkheid. Een volgens opiniepeilingen in Hongkong weinig populaire eis.
Angst
Of de politie in Hongkong en de Chinese veiligheidsdiensten – die kunnen nu openlijk in Hongkong opereren – hard gaan optreden is twijfelachtig. De baas van dit Bureau voor het Verdedigen van de Nationale Veiligheid wordt Zheng Yanxiong, een man van de regio. Gezien de angst die er bij bepaalde opposanten is ontstaan zal dat misschien zelfs niet hoeven te gebeuren. En dan bewees deze wet reeds haar doeltreffendheid.
De volgende erg belangrijke stap voor Hongkong zijn de voor 6 september geplande parlementsverkiezingen voor de Wetgevende Raad (Legco). Nu heeft de oppositie daar geen meerderheid en de hoop bij die opposanten, de VS en de Britten was dat zij de meerderheid behaalden. Een kans die nu verkeken lijkt.
De Legco benoemt echter niet de gouverneur. En vermoedelijk zullen een aantal opposanten zoals diegene die ageren voor onafhankelijkheid van deze verkiezingen uitgesloten worden.
Joshua Wong werd voorheen al om die reden geweerd. Hij weigerde immers om de wettelijk afgesproken eed af te leggen. Een probleem dat in het verleden ook in België wel eens gebeurde met Vlaams-nationalisten van vooral het Vlaams Belang.
Vraag is ook wat er gaat gebeuren met mediamagnaat Jimmy Lai die gezien kan worden als zowat de aanstoker van de revolte en de anti-Chinese sfeer. Hij typeerde Chinese immigranten in Hongkong in zijn blad de Apple Daily ooit als een sprinkhanenplaag. En wat met advocaat Martin Lee die geld kreeg van Jimmy Lai.
Annie Wu, de franchisehoudster van Starbucks in Hongkong, keerde zich openlijk tegen die betogers en dit was hun antwoord. Een in de stadstaat voorheen nooit geziene vernielzucht. In zekere zin doet het gewelddadig optreden van die jongeren, velen zijn nog tieners, denken aan de Rode Wachten onder Mao Zedong die zich ook als tieners door Mao lieten gebruiken bij de interne machtsstrijd in de Chinese CP.
Gelukkig voor hen werkt de wet niet met terugwerkende kracht. Maar het idee eventueel in China voor de rechtbank te moeten verschijnen zoals in bepaalde gevallen kan gebeuren moet hen zeker schrik aanjagen. Vermoedelijk zullen een groot aantal van de gewelddadige opposanten Hongkong verlaten en elders hun geluk beproeven. Immigratiebureaus krijgen op dit ogenblik veel aanvragen.
Een Nobelprijs voor de Vrede?
En wie weet wacht Joshua Wong voor zijn heldendaden een Noorse Nobelprijs voor de Vrede. Maar dan riskeert Noorwegen wel een boycot van de lucratieve verkoop aan China van haar zalm. En dan is de vraag: Wat weegt het zwaarst de handel in zalm of de eis van de VS? Een voor Oslo moeilijke kwestie.
Wat natuurlijk opvalt is dat de VS en haar ‘vrienden’ waarbij het Verenigd Koninkrijk, de EU, Japan en Zuid-Korea wel protesteren maar het in essentie laten bij inhoudsloos gebrul. Zo kondigde de VS sancties aan tegen bepaalde Chinese individuen betrokken bij de gebeurtenissen in de stadstaat maar zonder hun functie of naam te noemen.
China en ook Hongkong zijn economisch zo groot en in de wereldhandel zo belangrijk dat wie hen schade berokkent zichzelf evenveel of zelfs meer schade toebrengt. Het loskoppelen van de Chinese en Amerikaanse economie waar men in Washington soms over spreekt is dromen, pure fictie. Maar de VS klinkt wel steeds agressiever en meer vastberaden.
Volgens de van april daterende cijfers voor koopkrachtpariteit van het IMF is China goed voor 27.804.953 (dit zonder Hong Kong en Macao) wat men noemt internationale dollars en de VS nog maar 20.289.987. Met een kloof die door de coronacrisis snel groter wordt.
De advocaat Chan Tze-chin keerde zich op 24 mei tegen de betogers en werd door deze ‘democraten’ dan maar het hospitaal ingeklopt. Nadien werden vier jongeren hiervoor opgepakt met een van de vermeende daders amper 15 jaar.
Het is geen toeval dat de Britse trusts die Hongkong ooit groot maakten zoals Swires, Jardines, de Kadoories - een joodse familie met haar wortels in het negentiende eeuwse Bagdad - de Hong Kong and Shanghai Banking Corporation (HSBC) en de Standard Chartered Bank allen de kant kozen van die nieuwe wet en dus Beijing maar wel tegen Londen. Het zal in Downingstreet 10 als een grote schok zijn overgekomen.
China is de baas hier en vooral ook de toekomst, niet Londen. Ook wordt hun geld hier verdiend. En dankzij die nieuwe veiligheidswet kan de rust in Hongkong terugkeren en de door Washington en Londen aangebrachte schade snel herstellen en stabiliteit brengen. En zonder stabiliteit is economische groei onmogelijk. Wat willen die Britse banken en handelshuizen nog meer?
Liegen en bedriegen
En de media in dit verhaal? Ach tradities zijn er om in eer gehouden te worden. De VS wil Hongkong en zo China destabiliseren en zoveel mogelijk schade toebrengen en dus doet onze pers voluit mee. Vooral een krant als The Financial Times blonk de voorbije maanden hierin uit.
“Hong Kongers send their cash to rival Singapore as protests deepen turmoil” kopte de krant vooraan op 6 juni. (1) Een verhaal waarin ze stelde dat er een massale kapitaalvlucht van Hongkong naar Singapore was. Wie het artikel grondig las zag echter hierover noch cijfers noch namen. Singapore had gewoon data vrij gegeven over geldstromen met het buitenland maar geen details.
Met andere woorden: Het was journalistieke wind, sfeerschepping, nepnieuws. Maar dat de krant dit zo prominent bracht is erg belangrijk. Het blad is immers in financiële kringen de autoriteit en haar woorden hebben soms grote invloed op het gedrag van financiële instellingen en dus de economie.
Wong Kwan-Wa stak tijdens de betoging van 1 juli een politieman neer en werd kort voor middernacht diezelfde dag gearresteerd toen hij op een op vliegtuig zat dat startensklaar was voor een vlucht naar het Verenigd Koninkrijk. Iemand uit zijn kennissenkring had hem verraden. Toen men hem voor de rechtbank bracht waren er een honderdtal supporters om hem te komen steunen. Volgens de South China Morning Post was echter niemand van zijn familie aanwezig.
Het verhaal werd trouwens op 2 juli, dus bijna een maand later, in de krant zelf tegengesproken door Singapore. Waar de Monetary Authority of Singapore het verhaal over grote geldstromen vanuit Hongkong ‘incorrect’ noemde (2). Het eerdere verhaal was dus een grote leugen. Daar gaat de reputatie van deze Londense zakenkrant.
De Standaard
En als verwacht bakte De Standaard het met journaliste Giselle Nath eveneens donkerbruin. Zo schreef ze op 2 juli: “…370 andere betogers zijn ook gearresteerd omdat ze op straat kwamen voor hun mening.” (3) en de dag nadien: “Wie in Hongkong nog durft te betogen wordt door de politie stevig aangepakt”. (4)
Waarbij ze ook een zekere Eric Cheung, professor aan de rechtsfaculteit van de Hongkong Universiteit, citeerde die stelde dat iedereen in de wereld die op Facebook bij een artikel van iemand als Joshua Wong een like plaatst gearresteerd kan worden en zelfs naar China afgevoerd. Veel fantasie dat wel. Hij loopt voor zover geweten nog op vrije voeten.
De betoging van 1 juli was inderdaad verboden en dit wel om twee reden: Het gevaar komende van de coronabesmetting en uit vrees voor geweld en niet omwille van het uiten van een bepaalde mening. Die circuleerde die dagen zoals voorheen vrijuit in Hongkong met iedereen zijn visie op de zaken.
En dat de vrees voor geweld zoals voorheen ook nu weer gerechtvaardigd was blijkt uit de feiten van die dag zoals het neersteken van een politieman en het vernielen van een serie private eigendommen. Ook in België of elders worden om die reden betogingen verboden. Niets speciaals en logisch. Men kan toch niet toelaten dat betogers puin maken van private eigendommen en de politie aanvallen.
Deze man protesteerde op 11 november 2019 tegen het gedrag van die betogers en werd door hen live on camera dan maar in brand gestoken. De man overleefde het maar is voor zijn leven gehandicapt. Nadien kreeg zijn echtgenote een interview op de Chinese televisie. Het Franse staatspersbureau AFP beweerde dat het allemaal nep was en de man een acteur. Nepnieuws kopte AFP. Tot ze zich moesten verontschuldigen. Voor dit verhaal was er bij figuren als Giselle Nath van De Standaard geen enkele interesse. Het past nu eenmaal niet in het kraam van de goeden, de door de VS gefinancierde opstandelingen, versus de slechten, hun tegenstanders.
En dat de westerse media lak hebben aan degelijke berichtgeving bleek uit een incident van vorig jaar rond Amerikaanse en Chinese journalisten. Op zeker ogenblik wees de VS een groot aantal Chinese journalisten het land uit waarop China als tegenmaatregel ook een nu kleinere groep Amerikaanse journalisten het land uitzette.
Een klassiek verhaal. Waarop de Amerikaanse perslui in China het hadden over onaanvaardbare maatregelen en censuur maar netjes zwegen over wat hun Chinese collega’s eerder in de VS was overkomen. Dat laatste was voor hen zo te zien geen nieuws.
Willy Van Damme
1) Financial Times, 6 juni, Stefania Palma, Hudson Lockett, ‘Hong Kongers send their cash to rival Singapore as protests deepen turmoil’.
2) Financial Times, 2 juli 2020 Citizens assess exit strategies after imposition of security law’, Alice Woodhouse, Nicolle Liu, Primrose Riordan.
3) De Standaard; 2 juli 2020, Giselle Nath, ‘En toen nam China Hongkong over’
4) De Standaard, 3 juli 2020, Giselle Nath, ‘En toen intimideerde China andere kritische landen.’
Een China dat reageert op wat andere landen tegen haar ondernemen, dat kan volgens Giselle Nath niet en is pure onaanvaardbare intimidatie. Ze lijkt wel te dromen van de negentiende eeuw toen de Britten China aanvielen omdat men er geen opium mocht verkopen.
Vrijdag was er trouwens volgens de South China Morning Post een kleine groep van een honderd betogers die Wong Kwan-wa aan de rechtbank kwamen ondersteunen. Dat is de man die een politieman had neergestoken. Niemand werd opgepakt, zelfs niet voor identificatie.
https://willyvandamme.wordpress.com/2020/07/04/hong-kong-de-speeltijd-is-voorbij/
