zaterdag 4 juni 2016
NOS Propaganda
Polen begint in september met de werving van 35.000 burgers voor een aparte militaire eenheid. De spanning met Rusland is de aanleiding voor de oprichting van zo'n paramilitaire organisatie, schrijft de BBC. Het krijgsmachtonderdeel gaat de burgers trainen in militaire vaardigheden en ze bewapenen.
Volgens minister van Defensie Macierewicz zijn de hoogste functies binnen deze zogeheten Territoriale Verdedigingsmacht al ingevuld. Polen wil met dit onderdeel voorkomen dat Rusland op eenzelfde manier verdeeldheid gaat zaaien als in Oost-Oekraïne is gebeurd.
In april kondigde Polen al aan dat het land zijn defensie wil versterken vanwege de onrust in Oekraïne. Zo worden miljarden euro's gestoken in de vervanging van oud materieel dat voor het grootste deel nog stamt uit de communistische tijd.
Onrust in de regio
De annexatie van de Krim door Rusland en het oproer van pro-Russische rebellen in Oost-Oekraïne in 2014 hebben geleid tot veel onrust bij de buurlanden die ooit onderdeel uitmaakten van het Oostblok.
Die onrust is versterkt doordat Rusland Iskander-M raketten heeft geplaatst in Kaliningrad, een gebied dat is ingeklemd tussen Polen en Litouwen. De raketten kunnen worden voorzien van een nucleaire lading.
Aanwezigheid NAVO
Ook de NAVO is bezig met de versterking van de militaire aanwezigheid in Polen. In het oosten komt een bataljon - een zelfstandige gevechtseenheid- voor de verdediging tegen mogelijke aanvallen van Rusland.
De drie Baltische buurstaten Estland, Letland en Litouwen krijgen elk ook een NAVO-bataljon. Dat betekent dat er in totaal zo'n 4.000 militairen in de regio bijkomen.
Het definitieve besluit wordt genomen op de NAVO-top in Warschau, op 8 en 9 juli. De militairen worden geleverd door verschillende NAVO-landen.
NATO NEEDS WAR
In Hitler's Steps: Huge US Military Convoy to Advance From Germany to Russia's Border
US troops retrace the path of Hitler's invading armies that would lay siege to Leningrad
Remember "Dragoon Ride" of 2015? It was a company of US stryker vehicles returning from an Estonia independence day parade (which was inexplicitly held not in the nation's capital but 300 metres from the Russian border) not by rail or ship as is usual but across Europe's highways.
Well say hello to 2016. This time it's an entire regiment of 1,200 American troops with 400 vehicles which has hit the road -- and in the opposite direction. Yupp that's right. A Regiment of US troops has driven out from their Germany bases en route to Estonia and the neighborhood of Russia old imperial capital of Sankt Petersburg (once Leningrad) in the Baltics -- ie they are retracing the steps taken by the Third Reich's Army Group North taken during the invasion of the Soviet Union. Once there they will join a 14,000 strong multinational NATO military exercise.
What a remarkable lack of self-consciousness. Germany, Poland and the western media scoff every year when Russian bikers perform their annual ride from Moscow to Berlin. Yet those are private Russian citizens and furthermore unarmed. These are soldiers en route for war drills on Russia's border.
Russia is famously and understandably hyper-sensitive about anything WWII in which it lost 25 million people, most of them civilians a to genocidal policies of the western occupier. US knows this but still pulls up stunts like this. Is US military really this oblivious to the paralels here or is somebody at the Pentagon going out of their way to provoke the Russians and cook up a budget-enhancing crisis?
NATO Shows Off Strength To Russia
Published 2 June 2016
See: The U.S. 2nd Cavalry Regiment is making a "tactical march http://www.rferl.org/media/video/us-convoy-social/27774746.html" from Germany to Estonia -- where 10,000 NATO troops will hold drills aimed at sending a clear message to the Kremlin.
DID YOU ENJOY THIS ARTICLE? - CONSIDER HELPING US!
Russia Insider depends on your donations: the more you give, the more we can do.
If you wish you make a tax-deductible contribution of $1,000 or more, please visit our Support page for instructions
To donate in the form of a contribution to our Spring crowdfund click here!
• • •
Donate!
Media corruption is no joke, everyone needs to help if we are to have any hope of real change. This free article was served to you by donations and volunteers, please do your part with a contribution to our Spring crowdfund NOW LIVE on Indiegogo.
Magchiel C. Matthijsen 2
De 28 pagina’s: weer een nieuw stukje in de puzzel van 9/11?
Onderstaande tekst is een poging een gecomprimeerd verslag te geven van de verhouding tussen Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten aan de hand van de beroemde geheim gehouden ‘28 pages’ van het 9/11 rapport van het Congres (2003). Daarnaast wordt er geprobeerd een ander licht te werpen op deze verhouding die zich in een kritische fase bevindt. Hoe kon die zo snel veranderen en welke rol speelde Bandar bin Sultan daarbij?
Een van de eerste onderzoeken naar de oorzaken van operatie 9/11 was het onderzoek dat leidde tot het rapport van de Joint Commission van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat (ook wel 9/11 Joint Cogressional report genoemd). Die commissie werd voorgezeten door senator Bob Graham (D) en de afgevaardigde Peter Gross (R). Er moet keihard gewerkt zijn, want het rapport van 830 pag.’s was al na tien maanden klaar.
Het rapport kwam uit in december 2002 maar het Witte Huis greep in en wilde dat de informatie van het laatste hoofdstuk (de beroemde 28 pages) niet naar buiten kwam. Als enige (!) reden daarvoor werd aangegeven dat het ‘om nationale veiligheidsredenen’ zou gaan. Dat is na 9/11 meest de gebruikelijke (en makkelijkste) reden die gegeven wordt als het om materiaal gaat dat belastend zou kunnen zijn voor de regering.
Over de inhoud is een en ander bekend geworden sinds met name Bob Graham zich daar over heeft uitgelaten. In de eerste plaats heeft hij nadrukkelijk verklaard dat er m.b.t. de inhoud van het rapport absoluut niet van een gevaar voor de veiligheid kan worden gesproken en dat er wat dat betreft geen enkele reden is waarom het niet openbaar gemaakt zou mogen worden. Na hem hebben verschillende leden van het Amerikaanse Congres hetzelfde gezegd. Niet alleen betrof dat leden van het Congres, maar zelfs de beide voorzitters van de officiële onderzoekscommissie die voor het 9/11 Report verantwoordelijk waren, hebben hetzelfde gezegd: wij zijn ervoor dat het rapport openbaar wordt gemaakt. Dat geldt bovendien voor de Saoedi’s zelf die aanvankelijk direct gepleit hebben voor het openbaarmaken van de pagina’s.
[Toevoeging 3.6.16: Wat te verwachten was heeft inmiddels al plaats gevonden. Het probleem is nu al niet meer te behappen. John Lehman (R), lid van de 9/11 Commission bracht naar buiten dat ’There was an awful lot of participation by Saudi individuals [6 personen!] in supporting the hijackers, and some of those people worked in the Saudi government’ (12 mei). En om het nog erger te maken werd eveneens bekend dat de FBI het voor elkaar gekregen heeft [to] hid 80,266 classified papers from the congressional terror investigation [die overigens allemaal verband hierlden met het huis Saoed en 9/11]. Het verbaast niet dat Graham al gezegd heeft dat ‘de geschiedenis van 9/11 opnieuw geschreven zal moeten worden’. En misschien herinnert iemand zich nog iets van de officiële verklaring in het 9/11 rapport: ‘Wij hebben geen bewijzen gevonden die erop wijzen dat de Saoedische regering als institutie of afzonderlijke hoge ambtenaren de organisatie [d.w.z. Al Quaida] gefinancierd zouden hebben’. Ga er maar aanstaan].
Dit standpunt van publicatie werd destijds ook ingenomen door toen nog senator Obama. Het was een van zijn verkiezingsbeloften tijdens de race om het presidentsschap in 2008. Maar zoals een aantal andere uiterst belangrijke beloften (het sluiten van Guantanamo en het afbouwen van het kernwapenarsenaal) werd ook deze niet nagekomen. Obama heeft deze belofte met name aan de weduwen van 9/11 gedaan. Op dit moment heeft Obama die behoorlijk onder druk staat opnieuw gezegd de 28 pagina' s of op zijn minst gedeelten ervan openbaar te maken. John Brennan, hoofd van de CIA, heeft de opdracht gekregen daarvoor te zorgen, hoewel hij er zelf tegen is.
Dit standpunt van publicatie werd destijds ook ingenomen door toen nog senator Obama. Het was een van zijn verkiezingsbeloften tijdens de race om het presidentsschap in 2008. Maar zoals een aantal andere uiterst belangrijke beloften (het sluiten van Guantanamo en het afbouwen van het kernwapenarsenaal) werd ook deze niet nagekomen. Obama heeft deze belofte met name aan de weduwen van 9/11 gedaan. Op dit moment heeft Obama die behoorlijk onder druk staat opnieuw gezegd de 28 pagina' s of op zijn minst gedeelten ervan openbaar te maken. John Brennan, hoofd van de CIA, heeft de opdracht gekregen daarvoor te zorgen, hoewel hij er zelf tegen is.
Een ander iemand die tegen is, is de Execcutive Director van het 9/11 rapport, de zeer omstreden Philip Zelikow. Tegen deze persoon hebben de weduwen van de door de instorting van de WTC-gebouwen omgekomen echtgenoten van het begin af aan fel geprotesteerd. Maar tevergeefs. Hij werd naar achteraf bleek terecht van belangenverstrengeling (met het Witte Huis) beticht. Volgens Kristin Breitweiser, een van de belangrijkste woordvoerders van deze groep vrouwen, stond Zelikow ook regelmatig in contact met Karl Rove die destijds de directe adviseur van president Bush in het Witte Huis was. Inderdaad stond het vanaf het begin al vast dat er met Zelikow’s benoeming van een onafhankelijk onderzoek naar de oorzaken van 9/11 geen sprake meer zou zijn.
Het rapport ligt nu in een zwaar bewaakte kluis in de kelders van het Congres. Bepaalde personen hebben toestemming gehad het rapport in te zien. Onder bewaking van bewapende militairen kregen zij toegang en konden de 28 pagina’s inzien zonder er notities van te mogen maken.
Waarom is de inhoud van deze achtergehouden informatie zo belangrijk? Die is met name belangrijk omdat uit hetgeen wat bekend is geworden zou blijken dat Saoedi-Arabië bij de aanslagen betrokken is. Die betrokkenheid zou blijken uit het feit dat Saoedi-Arabië financial and logistical aid aan de terroristen verleend zou hebben (waarvan er ook inderdaad 15 uit Saoedi-Arabië afkomstig waren). Th. Massie, een van de senatoren zei toen hij de pagina’s gelezen had: ‘It challenges you to rethink everything.’Dat zegt nogal wat.
Over de inhoud van het rapport is dankzij enkele voorzichtige uitspraken van met name Graham en Rand Paul toch het een en ander bekend. Behalve de betrokkenheid van Saoedi-Arabië zou er niet specifiek één land genoemd zijn maar meerdere. De andere landen die daarvoor in aanmerking komen zouden Pakistan en Israël kunnen zijn. Die landen worden waarschijnlijk niet met name genoemd en worden ook volkomen buiten de discussie gehouden. In de pers gaat het alleen om Saoedi-Arabië. Verder wordt inderdaad over een netwerk gesproken dat financiële middelen aan de terroristen heeft doen toekomen. Belangrijk is daarbij dat Graham in een later interview gesproken heeft over zowel de regering van Saoedi-Arabië als individuele personen en charities als de bron van de schenkingen. Daarvoor gebruikt Graham ook het woord ‘state-sponsored terrorist support network’. De saoedi’s worden daardoor tot co-conspirators van 9/11 gebombardeerd.
Als dit zo zou zijn is dat met name voor de achtergebleven weduwen van groot belang omdat zij hierdoor de mogelijkheid zouden krijgen om de regering van Saoedi-Arabië met een proces om schadevergoeding om de oren te slaan. Amerikaanse advocaten staan hiervoor al geruime tijd in de startblokken, ook omdat het Hoger Gerechtshof zich voor deze mogelijkheid heeft uitgesproken. Obama heeft koning Salman al laten weten dat dit niet zal gebeuren…
Er is echter nog een uiterst belangrijk punt bijgekomen. Op 12 april j.l. gaf Graham een interview voor CBS. Daarin kwam een geheel nieuw aspect naar voren dat veel verder ging dan de financiële en logistieke hulp. Hier zei hij voor het eerst: ‘I think it is implausible to believe that 19 people, most of whom didn't speak English, most of whom had never been in the United States before, many of whom didn't have a high school education-- could've carried out such a complicated task without some support from within the United States,” Er zou dus andere hulp geweest moeten zijn. En hoewel hij dat niet zegt, worden wij geacht aan te nemen: hulp van Saoedische mensen die vanuit de V.S. zelf opereerden! Een dergelijke suggestie over een groep die op vreemde bodem geïnfiltreerd zou zijn is pure fantasie er bestaat ook geen enkele aanwijzing voor. Hiermee wordt het Amerikaanse publiek totaal op het verkeerde been gezet. Het moeten andere lieden zijn geweest! Wie?
Hierna heeft de Senaat de weduwen een belangrijke dienst bewezen. Zij hebben op 17 mei j.l. unaniem (bipartisan) een wet aangenomen die het de families van de slachtoffers mogelijk maakt een proces aan te spannen tegen de regering van saoedi-Arabië. (Dat er later zonder dat de senatoren het wisten door een van hen, Charles Schumer, een clausule is ingevoegd die een direct proces via een Amerikaanse rechter weer praktisch onmogelijk maakt, laten we hier buiten beschouwing ook de slinkse wijze waarop dat gebeurde). In ieder geval kan Obama nu deze wet onschadelijk is gemaakt weer tevreden zijn, terwijl de weduwen van 9/11 al het recht van de wereld hebben zich bedrogen te voelen.
Het is duidelijk dat hierdoor de politieke band met Saoedi-Arabië enorm onder druk is komen te staan. Op de politieke implicaties die enorm zijn en zelfs tot grote interne veranderingen in Saoedi-Arabië zouden kunnen leiden gaan we hier niet verder in. Ook niet op de dreigingen die Saoedi-Arabië heeft uitgesproken voor het geval dat de pagina’s gepubliceerd zouden worden.
We volgen hier voorlopig alleen het spoor van het geld. De namen van de banken zijn bekend (Riggs National Bank en de HSBC Bank). Wat de bedragen betreft weten we dat het waarschijnlijk om ettelijke tien duizenden dollars gaat die voor twee toekomstige terroristen bestemd zijn (Newsweek schatte zelfs 70.000). De directe begunstigden waren twee Saoedische leden van Al Quaida, de Nawaf Alhazmi and Khalid Almihdhar, die in januari 2000 in Los Angeles aankwamen. Zij waren de eerste terroristen van 9/11 op Amerikaanse bodem. 50 CIA officieren waren daarvan op de hoogte! (In ieder geval kenden zij de achtergrond van een van hen). De twee kwamen toevallig (?) met de Saoediër Omar al-Bayouni in contact. Dat is tenminste een versie. De andere is dat Bayouni hen zelf uitgenodigd zou hebben (Graham!). Bayouni was een Saoedische veiligheidsofficier, op wiens naam (of die van zijn vrouw) het geld later voor hen werd overgemaakt. In februari nam Bayouni hen mee naar San Diego. Daar kwamen zij te wonen in het huis van een andere Arabier die later een CIA-informant bleek te zijn. Ook dit is een van de vele ‘je-houdt-het-niet-voor-mogelijk’-coïncidenties van de 9/11 story. Deze man werd ook nog eens door de FBI afgeschermd en wel zo, dat het journalisten en zelfs leden van de officiële 9/11 commissie verboden werd met hem in contact te treden. Je zou zeggen als dat een toevallige Arabier was, dan zou er toch niets bijzonders aan de hand moeten zijn? Het geld zou via deze mannen ook aan de andere terroristen worden doorgesluisd. Want er moesten uiteraard behoorlijke kosten gemaakt worden behalve voor onderkomen etc. ook voor het reizen en de vlieglessen die sommigen kregen.
En nu komt het: dit geld kwam van de Saoedische ambassade in Washington. Het wordt op de rekeningen van de Arabieren gestort door de vrouw van de Saoedische ambassadeur in Amerika, prinses Haifa bint Faisal! Dat is dus niet zomaar iemand. Bovendien speelde haar man, ambassadeur Prins Bandar bin Sultan, in de Amerikaans-Saoedische verhoudingen een cruciale rol. Hij was er min of meer de spil van. Hij woonde al lang in Amerika, een contactueel bijzonder begaafde, innemende en intelligente regelaar achter de schermen die ook bij zgn. black operations betrokken was. Nadat Amerika de overwinning in de eerste Golfoorlog heeft behaald (1991) bedankt hij president Bush senior persoonlijk. Daaruit ontwikkelt zich een hartelijke vriendschap met de familie Bush. Hij en George Bush zijn ongeveer leeftijdsgenoten. Bandar zal later meer bekend raken onder de familiaire naam Bandar Bush. Later zal Bandar zelfs zo close met Bush worden dat hij volgens journalist Bob Woodward de op handen zijnde invasie in Irak eerder van Bush te horen kreeg dan zijn eigen minister van defensie, Colin Powell… Is het niet denkbaar dat de 28 pag. geheim moesten blijven omdat daarin de naam van Bandar en/of de ambassade voorkwam(en)?
We keren terug naar de ontwikkelingen rond de 28 pagina’s en de nieuwe wet. Het leek er dus op dat eventuele processen de Saoedische regering ernstig in het nauw zouden kunnen brengen. Zij die kort geleden nog Amerika’s (op Israël na) meest nauwe bondgenoot waren raakten lichtelijk in paniek en voelden dat het tijd werd, nu Obama erin had toegestemd de tekst (gedeeltelijk?) vrij te geven, een tegenaanval in te zetten. Zonder toestemming van hogerhand gaat zoiets daar niet. Zo verscheen er op 28 april in het Engelstalige Arabische dagblad Al-Hayat een artikel over deze zaak. De schrijver daarvan, de jurist Al-Shammari, had zich voorgenomen niet zomaar met enkele losse flodders te volstaan maar meteen met scherp te schieten. Wat hij schreef was schokkend. Al-Shammari beschuldigt Amerika ervan dat de Amerikaanse buitenlandse politiek buitengewoon inconsequent is met het toewijzen van de schuld van de aanvallen van 9/11: eerst was Al Qaida de schuldige, daarna werd het Saddam Hoessein en nu krijgt Saoedi-Arabië ineens de volle laag! Maar, zegt de schrijver, iedereen die de video’s van 9/11 serieus bestudeert ziet dat wat er gebeurd is een pure Amerikaanse actie was ‘planned and carried out within the United States’ (!) Zo, nu hoor je het eens van een vriend. Als bewijs van deze ongehoorde beschuldiging wordt ook hier, zoals in de hele truth-beweging, de reeks explosies genoemd die de gebouwen hebben neergehaald. De vliegtuigen waren niet de oorzaak, dat was de gecontroleerde destructie en die werd alleen mogelijk toen de vliegtuigen de gebouwen in vlogen en daarmee het groene licht voor de ontstekingen gaven. In het artikel wordt verder als reden gegeven dat de Amerikanen een aanleiding nodig hadden, een ‘obscure enemy – terrorists’, om de oorlog tegen het terrorisme te kunnen openen. Want het probleem van Amerika is, zo eindigt het artikel, dat er altijd een dwingende noodzaak is een tegenstander te moeten hebben, immers ‘the nature of the U.S. is that it cannot exist without an enemy.’ Met een dergelijke opmerking kan Amerika het doen en ook onze geïndoctrineerde politici die in hun vasallenstatus gedwongen zijn de officiële Amerikaanse lezing eindeloos te herhalen en alles wat daar tegenin gaat naar het complottenrijk te verbannen. Al die andere belastende feiten rond 9/11 waar Saoedi-Arabië helemaal niets mee te maken heeft (denk bijv. aan antrax en WTC7) vergeten we voor het gemak maar even. De Amerikaanse bevolking mag nu zijn pijlen op Saoedi-Arabië richten.
En nu dat geld. Dat geld dat nodig was bedoeld voor al de uitgaven waar de terroristen voor stonden. Het werd door de vrouw van Bandar mogelijk op de rekening van Bargouni of van zijn vrouw gestort. De Saoedi’s hebben ook nooit ontkend geld overgemaakt te hebben, maar zij hebben altijd wel gezegd niet te weten voor welk doel dat geld uiteindelijk gebruikt zou worden. Maar laten we niet moeilijk doen: het werd toch vooral ingezet om buitenlandse terroristische bewegingen te ondersteunen die uit naam van het Soennitische geloof (Wahabisme) streden. Dat moet hier ook het geval zijn geweest.
Een andere vraag is of de heer Bandar daar van wist. Als de Saoedische ambassade genoemd wordt als de bron moet hij ervan geweten hebben. Bandar was bovendien een graag geziene gast. Hij vertoefde regelmatig als hoofdgast naast Bush aan tafel op diplomatieke partijen en was ook als een half familielid regelmatig ‘thuis’ op de Crawford ranch, het buitenhuis van de Bushes. Maar door de betalingen via zijn vrouw te laten lopen meende men hem in de schaduw te kunnen houden. Wat een geweldige misrekening!
Natuurlijk vindt er op dit moment weer een sterke beweging plaats om Saoedi-Arabië als nieuwe schuldige, in ieder geval als direct betrokkene bij de aanvallen van 9/11 aan te wijzen. Toch vraagt niemand zich af welk motief zij daarbij gehad konden hebben. En dat komt omdat er ook geen zinnig argument te bedenken is waarom de Saoedi’s hierbij moedwillig een gigantisch risico hadden willen lopen om de relatie met Amerika op deze idiote manier op scherp te zetten. Uit jezelf geld aan terroristen over maken om zo als medesamenzweerder op te treden tegen je directe bondgenoot en beschermer? Begrijpt u het? De massa zal wel weer achter dit soort misleidende verhalen aanlopen, niet begrijpend dat men opnieuw bewust de verkeerde kant wordt opgestuurd. Gelukkig is er een eenvoudiger verklaring, een echte verklaring. De CIA en de FBI hadden de terroristen via de informanten al lang in het visier en net zoals bij een eerdere situatie (1993 WTC) moeten zij zich ook hier in hun actie gemengd hebben. Maar het bieden van financiële hulp was net een brug te ver, veel te riskant. Elk direct spoor daarvan moest vermeden worden. Maar er was een oplossing: we doen het niet zelf, we vragen het gewoon aan de Saoedi’s: zouden jullie deze betalingen voor ons willen doen? En wie anders dan Bandar zelf, de grote vriend en vertrouweling, moet de man zijn geweest die hierbij als bemiddelaar optrad. Hij kende hiervoor ongetwijfeld de juiste kanalen. Vanaf dat moment hoorde Bandar ook tot de groep van de (echte) samenzweerders.
Onderstaande foto toont een gezelschap van ontspannen lieden die bijeen zijn op de veranda van het Witte Huis. We zien bekende gezichten. Ook Bandar bevindt zich in dit gezelschap; hij zit links, naast vicepresident Cheney. Hij zit er duidelijk ontspannen bij. Toch is het geen gewone foto want hij is namelijk genomen op 13 september 2001, d.w.z. twee dagen na de aanslagen van 9/11. Zo te zien zit Bandar er niet onrustig en met het zweet in zijn handen bij, denkend: als ze er in godsnaam maar niet achterkomen dat mijn vrouw al dat geld aan de terroristen gestuurd heeft. Niets van dat al. Ontspannen lachend. O.K. (Mogelijk is dit het moment dat hij belet heeft aangevraagd bij zijn vriend om toestemming te vragen dat ca 160 (?) Saoediërs Amerika per direct, per vliegtuig mogen verlaten…)
Zo te zien hoort Bandar er op de foto helemaal bij. Maar hij vertegenwoordigt toch een land waarvan eergisteren 15 onderdanen een aanval op de V.S. hebben uitgevoerd? Hij wist toch van die stortingen en het directe ondersteunen van die terroristen? Hoe kun je er dan zo ontspannen bij zitten? denk je onwillekeurig. Maar zou die aanval wel zo onverwacht voor hem geweest zijn; hij wist toch ook van de leugens van die aanval op Irak, vijand van Saoedi-Arabië? Overigens, niemand lijkt die positie van Bandar te bevreemden. Niemand ziet daar iets merkwaardigs in. Is dat niet ongelofelijk vreemd? Bij het kijken naar die foto ben je eerder geneigd te zeggen: alles verloopt hier volgens plan…
Dat is het moment waarop iedereen die zich serieus met 9/11 bezig houdt opnieuw de schellen van de ogen zouden moeten vallen. Was dát dan de rol van Bandar? Heeft hij zich daarvoor laten gebruiken? Voor die mensen spreekt zo’n foto boekdelen. Zeker nu het probleem van de 28 pagina’s open en bloot op tafel ligt. Het net begint zich te sluiten. Bij steeds meer mensen zullen de lichten opgaan.
Magchiel C. Matthijsen (28.05.2016)
Hillary Kills
JUNE 3, 2016
Hillary Comes Out as the War Party Candidate
Paris.
On June 2, a few days before the California primary, Hillary Clinton gave up trying to compete with Bernie Sanders on domestic policy. Instead, she zeroed in on the soft target of Donald Trump’s most “bizarre rants” in order to present herself as experienced and reasonable. Evidently taking her Democratic Party nomination for granted, she is positioning herself as the perfect candidate for hawkish Republicans.
Choosing to speak in San Diego, home base of the U.S. Pacific Fleet, on a platform draped with 19 American flags and preceded by half an hour of military marching music, Hillary Clinton was certain of finding a friendly audience for her celebration of American “strength”, “values” and “exceptionalism”. Cheered on by a military audience, Hillary was already assuming the role to which she most ardently aspires: that of Commander in Chief of the Armed Forces.
Whenever Hillary speaks, one must look for the lies. The biggest lies in this speech were lies of omission. No mention of her support for the invasion of Iraq, no mention of the disaster she wrought in Libya, no mention of her contribution to pursuing endless death and destruction in the Middle East.
But she also lied in claiming partial credit for the Iran nuclear deal, which she had tended to block, and most profoundly in presenting herself as a champion of diplomacy. As Secretary of State, she blocked diplomacy that would have prevented or ended conflict, most notoriously concerning Libya, where even senior U.S. military officers were told to cut off their contacts with Gaddafi agents seeking a peaceful compromise.
The Washington Post reported prior to the speech that her campaign “hopes there are many more national-security-minded Republicans and independents who would vote for her, even grudgingly, rather than see Trump win the White House.”
The Washington Post noted that the state of California’s “defense industry and military bases lend a backdrop for her speech.” Indeed! Hillary Clinton is quite simply catering to the military-industrial complex, as she has been doing throughout her career. She is catering to the arms industry, which needs to keep the American people scared of various “threats” in order to continue draining the nation’s wealth into their profitable enterprises. She needs the support of military men and women who believe in all those threats invented by intellectuals in think tanks and editorial offices.
This is the core of the “national-security-minded” electorate that Hillary is targeting. She warned that Trump would jeopardize the wonderful bipartisan foreign policy that has been keeping us great and safe for decades.
In reality, such “national-security-minded” leaders as Dick Cheney and Clinton herself have led the United States into wars that create chaos, inspire enemies and endanger everybody’s national security. Despite the geographically safe position of the United States, it is that bipartisan War Party that has created genuine threats to U.S. national security by prodding the hornets’ nest of religious fanaticism in the Middle East and provoking nuclear-armed Russia by aggressive military exercises right up to its borders.
The basis of Hillary Clinton’s world view is that notorious “American exceptionalism” which Obama has also celebrated. If we don’t rule the world, she suggested, “others will rush in to fill the vacuum”. She clearly cannot conceive of dealing respectfully with other nations. The United States, she proclaimed, is “exceptional – the last best hope on earth.”
Not all people on earth feel that way. So they must be brought to heel. In practice, this “exceptionalism” means acting above the law. It means a unipolar world policed by U.S. armed forces. In practice, Hillary’s devotion to “our allies” means fighting wars in the Middle East for the benefit of Israel and of Saudi Arabia, whose arms purchases are indispensable for our military industrial complex. It means bombing countries and overthrowing foreign governments, from Honduras to Syria and beyond, in order to help them conform to “our values”.
Trump is groping clumsily, at times idiotically, toward a major shift in US foreign policy. He is ill-prepared for the task. If ever elected, he would have to fire the neocons and take on a whole new team of experts to educate and guide him. That would be something of a miracle.
But some of Hillary’s reproaches aimed at Trump’s “reckless, risky” foreign policy statements are not as self-evident as she assumes. For example, his statement that he would sit down to negotiate with North Korean dictator Kim Jong Un. Is that really such a crazy idea?
North Korea is a small country, whose leaders call themselves “communist” but who are essentially a dynasty that emerged from the resistance against Japanese invaders in World War II. Their quarrel with South Korea stemmed from the domination of Japanese collaborators in that part of the country. That is practically ancient history, and today North Korea feels threatened – and is indeed threatened – by the everlasting U.S. military presence on its borders. A small isolated country like North Korea is not a real “threat” to the world. Even with nuclear weapons. Its much-vaunted nuclear weapons are clearly meant both to defend itself from attack and as a bargaining chip.
So would it be so terrible to sit down and find out what the bargain might be? Basically, North Korean leaders would like to make a deal to lessen the U.S. threat and bring their country out of isolation. Why not discuss this, since it could lead to the end of the “North Korean threat” which is artificial anyway?
Hillary’s reaction is typical. She boasts that her solution is to build up an expensive missile defense shield in Japan and increase everybody’s military buildup in the region. As usual, she goes for the military solution, ridiculing the notion of diplomacy.
Hillary Clinton’s speech will certainly sound convincing to the “national security minded” because it is so familiar. The same as George W. Bush but delivered with much greater polish. America is good, America is great, we must remain strong to save the world. This is the road to disaster.
Hillary Clinton is the clear candidate of the War Party.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
