De socioloog J.A.A. van Doorn schrijft in zijn column in Trouw naar aanleiding van het citaat dat de paus over de profeet Mohammed gebruikte: 'provoceren, honen, schelden en vernederen zijn altijd tekenen van gebrek aan beschaving. Behalve ineffectief is dergelijk gedrag onfatsoenlijk en niet zelden immoreel. Het heeft geen enkele positieve verdienste.
Helaas is dit gedrag moeilijk uit te roeien, deels omdat onze samenleving zwak genormeerd is, deels – en dat is erger – omdat er altijd postmoderne relativisten klaar taan die vinden dat ’alles moet kunnen’, hoe smakeloos ook. De laatste jaren is het hek helemaal van de dam. Buitenlandse waarnemers verbazen zich over de krachtige vergroving van het gesprek in de publieke ruimte.
Met zijn zojuist verschenen boek ’Dood van een gezonde roker’ voegt de Brits-Nederlandse publicist Ian Buruma zich in dit koor. Hij heeft de feiten uit de afgelopen vijf jaar nog een op een rij gezet en hij heeft met een groot aantal hoofdpersonen gesproken. Hij verdiepte zich in hun motieven en achtergronden, en zijn oordeel is doorgaans mild, met een zeker begrip voor verwarring en woede.
Maar zijn eindoordeel is dodelijk. Het staat halverwege het boek en het leest als volgt: ’De eis van totale eerlijkheid, de gedachte dat tact een vorm van hypocrisie is en dat alles, ongeacht hoe gevoelig het is, in alle openheid en zonder enig beperking gezegd moet kunnen worden, die verheffing van lompheid tot een soort moreel ideaal, dat gecultiveerde gebrek aan fijngevoeligheid is iets wat we in het Nederlandse gedrag wel meer tegenkomen.’
Inderdaad, wij noemen dat "vrijheid van meningsuiting".'
Lees verder:
http://www.trouw.nl/deverdieping/dossiers/article490199.ece/
Van_Doorn_Verheffing_van_lompheid_tot_moreel_ideaal_Van_Doorn
De Los Angeles Times bericht: 'US Threatened to Bomb Pakistan, Musharraf Says .'
The Associated Press
Friday 22 September 2006
Washington - Pakistani President Pervez Musharraf said the U.S. threatened to bomb his country back to the Stone Age if he did not assist the administration's war on terrorism.
The threat was delivered after the attacks of Sept. 11, 2001, by Richard L. Armitage, then deputy secretary of State, to Musharraf's intelligence director, the Pakistani leader told CBS' "60 Minutes" for Sunday's broadcast.
Musharraf said the intelligence chief quoted Armitage as saying, "Be prepared to be bombed. Be prepared to go back to the Stone Age."
It was insulting, Musharraf said. "I think it was a very rude remark."'
Lees verder:
http://www.latimes.com/news/nationworld/world/la-fg-mush22sep22,0,554492.story?track=mostviewed-homepage En:
http://www.truthout.org/docs_2006/092206Z.shtml
Onze democratische bondgenoot in Washington weet hoe het met terreur moet dreigen. En de slachtoffers weten wat het betekent. Voorbeelden zijn Vietnam en Irak. Het laatste land bezocht ik na de Amerikaanse terreur bombardementen en zag hoe de volledige infrastructuur was vernietigd waardoor de Irakezen zwaar leden en een onbekend aantal burgers stierf.
En nu moet u lezen hoe de NRC dit bericht brengt: 'Musharraf: Pakistan ontsnapte aan Stenen Tijdperk
Door een onzer redacteuren
Rotterdam, 22 sept. De Verenigde Staten zetten daags na de aanvallen op 11 september 2001 fors in om Pakistan te bewegen tot bondgenootschappelijke steun in de strijd tegen terrorisme – in casus de verdrijving van de Talibaan uit buurland Afghanistan.
De boodschap, destijds overgebracht door onderminister van Buitenlandse Zaken Richard Armitage aan de Pakistaanse geheime dienst luidde: steun ons of „wees voorbereid op bombardementen. Wees voorbereid om terug te keren naar het Stenen Tijdperk”. '
Dreigen met Terreur heet bij de NRC 'FORS INZETTEN,' zodra het de VS betreft. Zou daarentegen China dit doen met bijvoorbeeld de VS dan heet het natuurlijk dreigen met terreur. Zou de VS een Europess land hebben bedreigd om het plat te bombarderen, dan had de NRC natuurlijk het woord terreurdreiging gebruikt. Maar ja, de meesten in Europa zijn blank. Waarom komt de NRC met de kwalificatie fors inzetten? Volgens het internationaal recht is dit dreigen met terreur. Wonderlijke krant de NRC. Heeft een eigen taal ontwikkeld.
Joachim Fest schrijft in Tegenlicht. Een Italiaanse reis:
'Hij was oud geworden, en van de mengeling van scherp verstand en melancholie, die kenmerkend is voor de cynicus, leek slechts de melancholie te resten.'
De NRC bericht: 'CIA-agenten wilden niet te hard verhoren.’
Joachim Fest in Tegenlicht. Een Italiaanse reis:
'Voor de eerste maal zijn wij getuige van een decadentieproces dat niet begeleid wordt door verfijningen, dat grootsheid noch stijl afleidt uit het bewustzijn van de eigen vergankelijkheid, en waarbij de instellingen samen met de goede smaak in verval raken. Geen feestelijk vuurwerk in elk geval, geen apotheose, maar een dood zonder verheerlijking. Dat blijkt op allerlei punten, uit het brutalisme van de architectuur en van de kunsten in het algemeen, uit het steeds primitiever worden van de taal en de expressie, en ook uit de ordinaire vreugde in alles wat massaal is. Bij het beeld van cultureel late tijdperken, van het hellenisme tot in het begin van deze eeuw, hoort de cultus van het individuele en wat daar voor doorgaat: scepsis en ironie, het gevoel voor maskerade, spel met ideeën en citaten, en de algemene transformatie van al het reële tot literatuur. In plaats daarvan overheersen nu de overtuigingen. In het koor van als oerkreet uitgestoten opvattingen, waarvan de straten weergalmen, verdrinkt elke mogelijkheid tot intelligente omgang met de tegenstellingen, het geluk van de radeloosheid, zonder dat het gehoord wordt. En een alternatieve cultuur, die alles loochent wat bij het begrip cultuur hoort, namelijk het streven naar vorm in alle opzichten, vindt ontelbare aanhangers. Men kan jammeren over dergelijke verschijnselen. Opvallend is hierin dat de geschiedenis dergelijke regressieprocessen steeds verbindt met de beelden van geestelijke ondermijning of van geweld dat van buiten komt, terwijl de verwoesters in dit geval uit de coulissen van de verouderde cultuur zelf te voorschijn komen: een avant-garde van de verveling, vol verachting voor het traditionele en open voor elke afbrekende neiging; zonder ware kracht echter, ondanks alle voorkeur voor het vulgaire en haveloze.'
Slachtoffers van de Israelische terreur. Na de grootschalige oorlogsmisdaden die onze bondgenoot in het Midden Oosten deze zomer in Libanon beging, vallen er nog steeds slachtoffers.
Paus Benedictus de XVI is geen intelligent mens, dat staat nu wel vast. Bovendien is hij een hypocriet, want het hoofd van de rooms katholieke kerk is wel de laatste persoon die zich kritisch over het geweld van een concurrend geloof kan uitlaten, gezien de uiterst bloedige geschiedenis van het christendom. Slechts drie voorbeelden: het uitmoorden van de Katharen, de vervolging van de Indianen in Latijns Amerika en de Kruistochten.
De Paus citeeerde de veertiende-eeuwse Byzantijnse keizer Paleologos, die had verklaard dat de profeet Mohammed ’niets dan kwaads en onmenselijks heeft gebracht, zoals zijn bevel het geloof met het zwaard te verspreiden’.
Een paar tamelijk willekeurige andere citaten: 'Incidentally, the quote is from the Eastern Orthodox Emperor Paleologos II of Constantinople, three centuries after the split between the Eastern Orthodox (Greek/Russian) Church and the Western Orthodox (Catholic) Church in 1056. It was also quoted not 100 years before the Muslim jihad of Constantinople in 1453.'
Het is ironisch dat de huidige Paus een veertiende eeuwse Byzantijnse Keizer citeert. Wat gebeurde er namelijk een eeuw eerder? Juist, de plundering van Constantinopel door rooms katholieke kruisvaarders die in opdracht van de toenmalige Paus op weg waren naar Jeruzalem.
Citaat: 'The crusaders awoke the next day, 13 April 1204, expecting the fighting to continue, only to find that they were in control of the city. There was no opposition. The city surrendered.
Thus began the sack of Constantinople, the richest city of all Europe. Nobody controlled the troops. Thousands of defenseless civilians were killed. Women, even nuns, were raped by the crusading army and churches, monasteries and convents were looted. The very altars of churches were smashed and torn to pieces for their gold and marble by warriors who had sworn to fight in service of the Christian faith.Even the magnificent Santa Sophia was ransacked by the crusaders. Works of tremendous value were destroyed merely for their material value. One such work was the bronze statue of Hercules, created by the famous Lysippus, court sculptor of no lesser than Alexander the Great. The statue was melted down for its bronze. It is but one of a mass of bronze artworks which was melted down by those blinded by greed.The loss of art treasures the world suffered in the sack of Constantinople is immeasurable.It is true that the Venetians looted, but their actions were by far more restrained. Doge Dandolo still appeared to have control over his men. Rather than wantonly destroying all around, the Venetians stole religious relics and works of art which they would later take to Venice to adorn their own churches.In the following weeks a curious election took place in which the conquerors finally decided upon a new emperor. an election it might have been, but it was self-evident that it was the Doge of Venice, Enrico Dandolo, who actually made the decision as to who should rule.Boniface, the leader of the Crusade would have been the obvious choice. But Boniface was a mighty warrior knight with powerful allies in Europe. The Doge obviously prefered a man to sit on the throne who was less likely to be a threat to the trading powers of Venice. And so the choice fell upon Baldwin, Count of Flanders who had been one of leaders junior to Boniface in the Crusade.
The Triumph of Venice
This left the republic of Venice in triumph. Their greatest rival in the Mediterranean was smashed, led by a ruler who would be of no danger to their aspirations of dominating maritime trade. They had successfully diverted the Crusade from attacking Egypt with whom they had signed a lucrative trade agreement. And now many artworks and religious relics would be taken back home to adorned their own great city. Their old, blind Doge, already in his eighties, had served them well.'
Als ik deze Paus was geweest dan had ik mijn mond stijfdicht gehouden, om te voorkomen dat de bloedige geschiedenis van het christendom weer eens besproken zou worden. Het is natuurlijk mogelijk dat deze reactionaire Paus een moderne variant van de Kruistochten voorstaat, een christelijke jihad. Het is mogelijk, in de geschiedenis zijn er meer gekken aan de macht geweest. Eens kijken of de Nederlandse rooms katholieken zich kritisch over deze Paus zullen uitlaten.
Joachim Fest uit Tegenlicht. Een Italiaanse reis:
'Voor de eerste maal zijn wij getuige van een decadentieproces dat niet begeleid wordt door verfijningen, dat grootsheid noch stijl afleidt uit het bewustzijn van de eigen vergankelijkheid, en waarbij de instellingen samen met de goede smaak in verval raken. Geen feestelijk vuurwerk in elk geval, geen apotheose, maar een dood zonder verheerlijking. Dat blijkt op allerlei punten, uit het brutalisme van de architectuur en van de kunsten in het algemeen, uit het steeds primitiever worden van de taal en de expressie, en ook uit de ordinaire vreugde in alles wat massaal is. Bij het beeld van cultureel late tijdperken, van het hellenisme tot in het begin van deze eeuw, hoort de cultus van het individuele en wat daar voor doorgaat: scepsis en ironie, het gevoel voor maskerade, spel met ideeën en citaten, en de algemene transformatie van al het reële tot literatuur. In plaats daarvan overheersen nu de overtuigingen. In het koor van als oerkreet uitgestoten opvattingen, waarvan de straten weergalmen, verdrinkt elke mogelijkheid tot intelligente omgang met de tegenstellingen, het geluk van de radeloosheid, zonder dat het gehoord wordt. En een alternatieve cultuur, die alles loochent wat bij het begrip cultuur hoort, namelijk het streven naar vorm in alle opzichten, vindt ontelbare aanhangers. Men kan jammeren over dergelijke verschijnselen. Opvallend is hierin dat de geschiedenis dergelijke regressieprocessen steeds verbindt met de beelden van geestelijke ondermijning of van geweld dat van buiten komt, terwijl de verwoesters in dit geval uit de coulissen van de verouderde cultuur zelf te voorschijn komen: een avant-garde van de verveling, vol verachting voor het traditionele en open voor elke afbrekende neiging; zonder ware kracht echter, ondanks alle voorkeur voor het vulgaire en haveloze.'
