En na al het vrijblijvend gebabbel in de Nederlandse commerciele massamedia over mannetjes en vrouwtjes nu even een serieuze analyse van Danny Schechter:
"Is Who Becomes the Next President All That Matters?
By Danny Schechter
AlterNet
Berlin - I know. I know. How this is the most important election in history, and why the next occupant of the White House will not only be answering the red phone at 3 a.m. but possibly be saving these not always United States from the decline that even Time magazine has announced the country is facing.
Yet, as I travel outside the country, I can’t help but feel, or is it fear, that this logic leaves out some rather important considerations.
Like the fact that the United States cannot unilaterally impose its will on the world anymore as our dollar falls and our credibility falls with it. Even a strategy of negotiation as opposed to confrontation is not a recipe for success because in a multipolar world, other countries and power blocs like the Russians, the Chinese, the EU, the Persian Gulf and OPEC have their own interests. They will listen to our proposals but may reject them if they are at variance with their own needs.
We just don’t have the power to impose our will even as we still suffer from "the USA is No. 1" syndrome and think that we can kick ass and take names if anyone stands in our way.
Whoever becomes president may not have the power he or she assumes goes with the office. (In fact, after the fact, in their memoirs, most presidents complain they often felt powerless, besieged by lobbyists, party factions and reticent bureaucrats at every turn. They see themselves constrained by institutional obstacles at every turn.)
In many ways, Mao was right, the occupant of the oval office is a paper tiger.
In this new world, if we want others to do our bidding, we can’t threaten to obliterate them or strut around like Mighty Mouse when so many in the world see us as the Mouse that Roared.
So many of our problems today are global and shared by others. Globalization has assured that. We are all impacted by global threats like climate change, escalating food prices, world hunger, endemic poverty and pandemic disease that the White House can’t wave a magic wand to cure. Sadly, most Americans are not educated about these issues, and the press downplays them.
Even when we cause problems, like the mortgage collapse, markets worldwide feel the pain in an internationally entangled financial system where we are dependent on monies from China. Meanwhile, others invest in the United States to keep their own profits up and compete with our companies on our home ground.
Sure, we are a militarily powerful but apparently not powerful or smart enough to subdue Iraq or Afghanistan after five years. Our warriors on terror have yet to capture Bin Laden or even neutralize the Taliban. The truth is the Democratic candidates don’t think they can tell the military what to do and so have withdrawal plans that will take years. That’s the reality.
The military industrial complex often has a mind of its own
And so does Wall Street, which won’t take marching orders from any president. Both Clinton and Bush turned to Goldman Sachs to run the Treasury, and it’s not clear if their former execs were ambassadors to The Street or from the Street. Financial power trumps political power in a country dominated by a corporate system.
Who can impose an excess profits tax on Big Oil? Who will dare?''
Lees verder: http://www.truthout.org/docs_2006/051408H.shtml
Overigens, voor degenen die geinteresseerd zijn, in Foreign Affairs schrijft Fareed Zakaria over The Future of American Power.
donderdag 15 mei 2008
woensdag 14 mei 2008
De Commerciele Massamedia 120
Ik las dit op de website De Nieuwe Reporter:
'Linkse onderbuikconclusies over de publieke omroep
Email artikel: Print artikel: Reacties: 3
14 mei, 2008 Marcel Vreemans
Email artikel: Print artikel: Reacties: 3
14 mei, 2008 Marcel Vreemans
Afgelopen zaterdag in de bijlage van NRC Handelsblad de resultaten van een onderzoek naar de “talking heads” op de publieke televisie. TV-recensent Hans Beerekamp heeft drie maanden lang bijgehouden wie er in de programma’s Nova, Netwerk, EenVandaag, Buitenhof, Het Elfde uur, Pauw en Witteman en De Wereld Draait Door als gast verschenen en heeft ze naar kenmerken ingedeeld. De kenmerken die hij hanteerde waren politieke oriëntatie, geslacht, beroepsgroep en leeftijd. Hij komt o.a. tot de conclusie dat de publieke omroep niet links is.
Hans Beerekamp komt in zijn artikel niet alleen tot enkele betwistbare uitspraken, maar ook tot opmerkelijke conclusies, die veel te gehaast zijn getrokken en waarbij eerder sprake is van “naar het resultaat toewerken”. Hoewel het niet de bedoeling is om meteen de integriteit van Beerekamp in twijfel trekken, lijkt een groot gehalte “de wens is de vader van de gedachte” hem toch wel parten te hebben gespeeld.
Vraagtekens bij het onderzoekHans Beerekamp heeft zich in zijn onderzoek alleen gefocust op de bovengenoemde programma’s en uitsluitend op de kenmerken van de gasten die er verschenen. Maar de grote vraag is natuurlijk of je op basis van die beperkte opzet zulke algemene conclusies mag trekken. Zijn meest opvallende conclusie “de publieke omroep is niet links” is veel te algemeen en ontkent de invloed van veel andere, belangrijke factoren.
De rol van presentatoren en redactiesBepalend is vaak de context waarin en voor welke onderwerpen de gasten worden uitgenodigd en hoe de interviews vervolgens worden ingestoken. De politieke kleur van de gasten komt dan in een heel ander daglicht te staan. Als Bert Koenders komt vertellen over zijn “succesvolle” hulpprogramma’s aan ontwikkelingslanden en er bovendien nauwelijks kritische vragen zijn te horen, levert dat een heel ander beeld op dan als Rita Verdonk voor de zoveelste keer moet opdraven om te praten over de “duistere” financiering en het ondemocratische gehalte van haar nieuwe partij, waarbij een zeer suggestieve vragenreeks en smakeloze vergelijkingen haar verder in een kwaad daglicht stellen.'
Hans Beerekamp komt in zijn artikel niet alleen tot enkele betwistbare uitspraken, maar ook tot opmerkelijke conclusies, die veel te gehaast zijn getrokken en waarbij eerder sprake is van “naar het resultaat toewerken”. Hoewel het niet de bedoeling is om meteen de integriteit van Beerekamp in twijfel trekken, lijkt een groot gehalte “de wens is de vader van de gedachte” hem toch wel parten te hebben gespeeld.
Vraagtekens bij het onderzoekHans Beerekamp heeft zich in zijn onderzoek alleen gefocust op de bovengenoemde programma’s en uitsluitend op de kenmerken van de gasten die er verschenen. Maar de grote vraag is natuurlijk of je op basis van die beperkte opzet zulke algemene conclusies mag trekken. Zijn meest opvallende conclusie “de publieke omroep is niet links” is veel te algemeen en ontkent de invloed van veel andere, belangrijke factoren.
De rol van presentatoren en redactiesBepalend is vaak de context waarin en voor welke onderwerpen de gasten worden uitgenodigd en hoe de interviews vervolgens worden ingestoken. De politieke kleur van de gasten komt dan in een heel ander daglicht te staan. Als Bert Koenders komt vertellen over zijn “succesvolle” hulpprogramma’s aan ontwikkelingslanden en er bovendien nauwelijks kritische vragen zijn te horen, levert dat een heel ander beeld op dan als Rita Verdonk voor de zoveelste keer moet opdraven om te praten over de “duistere” financiering en het ondemocratische gehalte van haar nieuwe partij, waarbij een zeer suggestieve vragenreeks en smakeloze vergelijkingen haar verder in een kwaad daglicht stellen.'
Lees verder: http://www.denieuwereporter.nl/?p=1647
Ik heb deze reactie ge-emaild:
'Natuurlijk wordt er geselecteerd door de westerse commerciele massamedia, daar zijn de media nu juist ook voor, om een consensus te verspreiden en te handhaven. Dat zou elke serieuze journalist kunnen weten, ware het niet dat als hij de consensus verbreekt hij wordt gemarginaliseerd en dat wil hij niet. Dat weet iedereen toch, en zeker een site voor journalisten zou vanuit deze wetenschap moeten berichten. Dat het dit niet doet, bewijst eens te meer dat men de consensus niet wenst te verbreken. Links en rechts spelen daarbij geen enkele rol van betekenis. Al in de eerste helft van de vorige eeuw werd dit wetenschappelijk uitgewerkt door Edward Bernays, een neef van Sigmund Freud en de ‘’grondlegger van de public relations,’’ wiens handboek Propaganda lange tijd gezien werd als de bijbel van de pr-industrie. Bernays beschouwde zichzelf een “praktiserende sociale wetenschapper” wiens “deskundigheid dezelfde is als die van de industriële ingenieur, de manager, of de investeringsadviseur op hun eigen gebied.” Hij verklaarde dat om cliënten op de juiste wijze bij te staan public relations adviseurs al hun kennis moeten toepassen van gedragswetenschappen zoals antropologie, geschiedenis, sociale psychologie en sociologie. In zijn studie Propaganda beargumenteerde Bernays dat de wetenschappelijke manipulatie van de publieke opinie noodzakelijk was om chaos en conflict in een samenleving te vermijden: “De bewuste en intelligente manipulatie van de georganiseerde gewoontes en opinies van de massa is een belangrijk element in een democratische samenleving. Degenen die deze ongeziene maatschappelijke mechanismen manipuleren vormen een onzichtbare regering… Wij worden bestuurd, onze geest wordt gekneed, onze smaak wordt gevormd, onze ideeën gesuggereerd grotendeels door mensen over wie wij nooit iets gehoord hebben. Dit is het logische resultaat van de manier waarop onze democratische samenleving is georganiseerd. Grote aantallen mensen moeten op deze wijze samenwerken, willen zij samenleven als een soepel functionerende maatschappij… Bij elke handeling in ons dagelijks leven, of dat nu op politiek of zakelijk gebied is, in ons sociaal gedrag of ons ethisch denken, worden we gedomineerd door het relatief klein aantal personen… die de mentale processen en de maatschappelijke patronen van de massa begrijpen. Zij zijn degenen die aan de touwtjes trekken bij het beheersen van de publieke opinie.” Op pagina 71 van zijn in 1928 geschreven en in 2005 opnieuw standaardwerk schrijft Bernays: “Als wij de mechanismen en motieven van de groepsgeest begrijpen is het dan niet mogelijk om de massa te beheersen en te disciplineren in overeenstemming met onze wil zonder dat men dit weet? De recente praktijk van propaganda heeft bewezen dat het mogelijk is.” Hij noemde deze wetenschappelijke techniek van het modelleren van de publieke opinie “het fabriceren van consensus.” Hij adviseerde de Amerikaanse financiële en politieke elite om via alle beschikbare kanalen en zonder ophouden “de geest van de massa net zo te drillen als een leger de lichamen van zijn soldaten drilt.” Hij wees daarbij op “het verbazingwekkende succes van de propaganda tijdens de (Eerste Wereld svh) oorlog dat de ogen deed openen van de intelligente enkelingen op alle levensgebieden voor de mogelijkheden om de publieke opinie te kenden.” Volgens hem was het “fabriceren van consensus” nu juist “de essentie van het democratische proces,” zo onderstreepte hij nog eens in 1949 toen hij voor zijn bijdrage aan propagandatechnieken gelauwerd werd door de prestigieuze American Psychologische Association. Dankzij de inzichten van Bernays was het gevaar van een verdergaande democratisering bezworen terwijl volgens hem voorheen “door het algemeen stemrecht en openbaar onderwijs… op het laatst zelfs de bourgeoisie bang was het gewone volk. Want de massa dreigde koning te worden.”
Waarom is er in Nederland geen serieuze studie van de massamedia?
De Terreur van de EO
Trees Kosterman is een Nederlandse vrouw die in het Palestijnse stadje Sakhnin in het noorden van Israel woont. Ik heb haar daar jaren geleden ontmoet. Ze is een sociaal bewogen mens, die zich inzet voor de verbetering van de situatie van de gediscrimineerde Palestijnse Israeli's, en vooral voor de verbetering van de positie van vrouwen. Ik kreeg deze email van haar, die ze aan de Evangelische Omroep heeft gestuurd. Het is een voorbeeld van doortrapte journalistiek. De gelovigen van de EO zijn er rotsvast van overtuigd dat alle joden terugmoeten naar Israel voordat de Dag des Oordeels zich kan voltrekken, en allen die zich niet tot het ware geloof hebben bekeerd door de christelijke God zullen worden vernietigd, inclusief de joden die zich niet bekeerd hebben. Deze vrome fundamentalisten zijn de grote vrienden van een joods Israel. De Palestijnen, en dus ook de christelijke Palestijnen, moeten vanwege dit bijbels draaiboek verdwijnen. Anders kan de hemelse genocide niet plaatsvinden. In onze regering hebben we nu ministers die deze wreedheid allemaal geloven. Dit even als achtergrond.
Sakhnin 13-05-2008
Geachte EO redactie,
Afgelopen donderdag 8 mei was ik gast in uw programma “De Ochtenden”, wat als thema had 60 jaar Israel. Dit programma werd uitgezonden vanuit een bejaardentehuis voor Joodse nederlanders in Herzlya, Israel.
Een week daarvoor werd ik gebeld door Adrie Diepenbroek (of Andre) waar ik een lange tijd geleden een keer contact mee had gehad. Toen was het ook met de vraag of ik aan een of ander programma mee wilde doen. Dit werd later afgelast daar de EO er geen zin in had. Nu, zo zei hij, zou het de discussie wat levendiger maken. Hij vertelde me ook dat Frits Barend aan tafel zou zitten en wat Joodse nederlandse Israeliers. Ik had hem ook gezegd dat ik geen zin had in een ordinaire kiftpartij, en dat ik een hoog gehalte van discussie verwachtte, en ook dat ik er geen zin in had om de piespaal te zijn(sorry voor de uitdrukking). Nee, zei hij, dat zou in orde komen.
Donderdagochtend vanuit Sakhnin naar Herzlyia gegaan, een rit van 2 en een half uur heen en ook weer terug.
Van te voren was mij een email gestuurd met de opzet van het gesprek, het zou 2 en een half uur duren,en ik moest de hele uitzending erbij blijven als een soort van rode draad. Ik wist uiteraard dat het een EO uitzending was. Ik heb niks tegen de EO, hoewel ik niet tot de fanclub van Andries Knevel behoor. Ik vond het een kans om ook de andere kant van Israel te laten horen, nml. Die van de ruim een miljoen palestijnen die binnen de grenzen van Israel wonen. Waarvan hun land onteigend is, die dagelijks geconfronteerd worden met discriminatie op alle gebied.
Dus vol goede moed vertrok ik. Ik kwam aan in het bejaardentehuis, haring en nederlandse koekjes op tafel, en het publiek, gemiddelde leeeftijd tussen de 75 en de 90 jaar.
Het programma begon. De discussie leider Andre Swartzbold (schrijf ik het goed?) begon met de directricevan het bejaardentheuis, “heeft U gisteravond feestgevierd “. Nou dat had ze. Daarna mijn buurman, een jonge religieuze jood, die bij de inlichtingendienst had gezeten,en net uit dienst was. Andre zei “ ik begrijp dat je niet veel over je diensttijd kan vertellen, maar van wie was het land nu eigenlijk voor 1948. Deze jongeman vertelde van niemand , of eigenlijk wel, van de britten, het was een brits mandaat. Ik wilde graag zeggen dat het was van degenen die er woonden en die land bezaten, 98 % palestijn en een paar % joods. En had er graag aan toegevoegd dat toen Nederland bezet werd in 1940-1945 het land toch ook niet van de duitsers was, maar van de nederlanders. Maar niet dus. Frits barend begon al gauw te stangen. Verdorie het is feest, en waarom moeten we nou zo kritisch zijn, doen we toch ook niet in Nederland als de koningin jarig is, etc. etc. etc. Op een gegeven moment kwam er een andere spreker aan het word die het publiek wijs wilde maken dat het meeste land door de palestijnen aan de joodse immigranten was verkocht. Ik wilde daar weerwoord op geven door het een beetje dicht bij huis te houden,en het verhaal van mijn schoonfamilie en het dorp Sakhnin te vertellen, waar mensen met landmijnen werden ontmoedigd om naar hun landbouwgrond te gaan, veel ongelukken gebeurd, veel doden, en dit allemaal in de jaren 70. Maar achteraf hoorde ik dat dit niet doorgekomen was, de verbinding met Nederland was verbroken, ik was uitgepraat, Frits Barend was weer aan de beurt, en er was weer verbinding. Dit schijnt enkele keren gebeurd te zijn terwijl ik aan het praten was. Ik ben niet paranoia,maar toch, het geeft je te denken.
Ook was Grietje Baars uitgenodigd, een nederlandse onderzoekster, wonend op de westbank,zij was uitgenodigd om over het EU beleid ten aanzien van Israel te praten. Ook dit is een kritisch verhaal, want onder de EU vallen produkten uit de nederzettingen op de westbank niet onder de speciale regeling van goedkopere belastingtarieven voor Israel etc. Dus riep Grietje op om deze produkten te boycotten. Ze werd helemaal afgezeken door de heer Barend. En er werd niet ingegrepen door Andre.
Tussendoor heb ik zo af en toe nog eens geprobeerd om wat weerwoord te geven,maar dan zat onze Frits er weertussen door te tetteren.
Ook het nivo van de discussie. ‘ Waarom leren palestijnen hun kinderen om stenen te gooien, zei een van de tafelgasten”. Mijn God, moet ik daar mijn hele riedel weer over afspelen, dat palestijnen dat niet doen, dat het hele gewone mensen zijn die van hun kinderenhouden, maar dat palestijnen geen vliegtuigen en geweren hebben zoals het israelische leger dat heeft, en dat het een oorlog is van een van de meest geavanceerde legers op de wereld tegen een door de bezetting verpauperde burgerbevolking. Palestijnen mogen al geen wapens gebruiken, zijn stenen dan ook al uit den boze? Etc. etc. etc.
Ik besloot om het niet te doen, en eigenlijk niet meer op dit sort domme opmerkingen in te gaan.
Zo ook Frits Barend “ waarom kijken palestijnen niet vooruit, en doen ze niet iets positiefs. Om daarna een schampere opmerking te maken over een vluchtelingenkamp waar hij geweest was “ daar zou ik ook wel willen wonen’ ze wonen gewoon in huizen die palestijnen,en niet in tenten”. Nee Frits, palestijnen hebben in 60 jaar heel veel opgebouwd wat meerdere keren weer vernield is, had hij dan verwacht dat ze 60 jaar in tenten zouden wachten. Doen de palestijnen iets vooruitstrevends, proberen ze de vluchtelingenklampen leefbaarder te maken, en mag dat weer niet van Frits.
Frits begrijpt niet en wil niet begrijpen dat die mensen daar tegen hun wil terechtgekomen zijn, dat dit mensen waren die voor 1948 van hun land leefden, dat land is afgepakt etc. etc. nee Frits vond het prettiger om er iedere keer weer een lachertje van te maken.En Andre liet Frits zijn gang maar gaan.
De andere gasten aan tafel dat was wel het meest rechtse zooitje (een paar daargelaten) wat ik ooit bij elkaar gezien heb. De meneer uit Haifa die sprak in ieder geval nog over de palestijnen in Haifa en de dominee uit Nez Amin. Ik hoop hem gauw ergens hier tegen te komen
Maar ik had achteraf het gevoel dat ik alleen maar was gebruikt door de EO als de excuus truus. En als dat niet zo was, dan hebben ze hun huiswerk erg slecht gedaan, en had zo’n discussie nooit plaats mogen hebben in zo’n setting. Want weten jullie, ik ben fatsoenlijk opgevoed en heb geleerd dat je het niet met elkaar eens hoef te zijn, om met elkaar in gesprek te gaan. Een eerste vereiste is dat je elkaar i.i.g. laat uitpraten. Maar daar hadden mijn tafelgenoten geen last van, die gingen maar door met hun rascisitische riedels, en bleven me maar afkappen, en zeggen wat ik allemaal voor onzin zat te verkopen. Ik heb me ontzettend ingehouden omdat ik al kijkend naar het publiek wist dat ik hier geen ordinaire kiftpartij wilde hebben. Deze mensen hebben allemaal vreselijk veel meegemaakt, en ik weet zeker dat we het niet met elkaar eens zijn, dat bleek ook, boegeroep als ik sprak, en veel applaus als Frits en kornuiten iets zei.
Ook werd mij een paar keer verteld dat ikeen anti-semiet ben, zo ook Grietje. Oke, dat heb ik vaker gehoord, en ik probeer tekijken wie het zegt, en deze mensen zijn wrsl. Nooit in sakhnin en omstreken geweest. O ja, ik heb ook nog iets dergelijks gezegd als “ik heb nog nooit een palestijn horen zeggenb dat ze de joden de zee in willen drijven, en ik woon er tussen”, waarop het publiek zeer verontwaardigd tegen mij inging. Toen heb ik het hele bejaardentehuis uitgenodigd om eens naar Sakhnin te komen naar ons dagverblijf voor ouderen. Ik ben bang dat dat nooit zal gebeuren, ze kijken wel uit, naar die enge arabieren.Maar het zou enig zijn.
Na afloop heb ik de heer Frits Barend nog even de mantel uitgeveegd, dat ik hem erg onprofessioneel vond, en hij moest zich schamen voor zijn gedrag. Waarom moest hij ons zo afzeiken (wederom, excuus voor mijn woordgebruik, kan geen ander word vinden wat de lading dekt) Grietje en ik waren toch uitgenodigd om hierover te komen praten? Of waren we uitgenodigd om voor gek gezet te worden.
Want dit verwijt ik de heer Schwarzbold, waarom greep hij niet in. waarom liet hij het gebeuren dat 2 mensen die verdorie de moeite nemen om helemaal daar naar toe te komen, en als cadeautje een blikje pepermuntjes krijgen met de afbeelding van Willemen Maxima erop, daar ook nog eens worden afgezeken, en eigenlijk niet aan bod komen, en daar een beetje voor nop zitten.
Ik weet zeker dat men van te voren allang had bedacht om het luchtig te houden “want er was nu eenmaal feest vandaag”. Ik weet niet of het onwil is of onkunde van de EO,maar dit was allemaal zo vreselijk dom ingeschat, en verkeerd gebracht. Jullie hadden je gewoon bij je feestje moeten houden en mij en Grietje er niet mee lastig moeten vallen.
Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht over het gebeurde, en weet wel zeker dat ikdit nooit meer doe. Nogmaals, discussies zijn okay, maar niet op de manier waarop de EO weer probeerde punten te scoren en ik (en Grietje) geen enkele kans kregen om onze standpunten naar voren te brengen. En die Frits Barend, die zat daar gewoon om punten te scoren, en achteraf verweet hij me min of meer dat ik hun feestje was komen verstoren. MENEER BAREND, WE WAREN UITGENODIGD OM DAT TE DOEN, OF TOCH NIET?
Ik wil ook nog even over het verdere verloop van de dag vertellen. S’middags ging ik naar een Naqba herdenking. Naqba is het arabische word voor catastrophe, en ieder jaar als Israe lhun onafhankelijkheidsfeest hebben doen de palestijnen ook iets. Ieder jaar wordt er een dorp uitgekozen wat in 1948 of daarna vernietigd is, daar worden dan een
beetje leuzen geroepen, een paar speeches. Soms zijn daar ook nog vroegere inwoners van dit dorp bij, als ze niet terechtgekomen zijn in een van de vluchtelingenkampen over de grens. Zo ook dit jaar, we gingen naar de plek Safurya, wat tegenwoordig in het Hebreeuw Zippori heet.
De bijeenkomst vond plaats diep in het bos, er was een vergunning voor afgegeven, en het was een gezellige middag. Ik kwam veel oude vrienden en vriendinnen tegen, het was prachtig weer, mensen hadden hun kinderen meegenomen, veel kinderwagens, veel lekkere dingen bij ons. En een beetje luisteren naar speeches. Wat jongens met palestijnse vlaggen. Om een uur of 5 was het afgelopen en we liepen met zijn 6 of 7 duizend mensen weer naar beneden naar de weg waar de bussen en autos stonden om iedereen weer naar huis te brengen. Toen ik halverwege de heuvel was en de weg al kon zien zag ik dat er een heel peloton ME stond te wachten (de Israelische versie van de ME). En een groepje Joodse Israeliers met keppeltjes op die wat jongens aan begonnen te vallen met stenen (jazeker Joods Israelische stenengooiers, lachu he). Dat werd dus een heen en weer getrek. Op dat moment kwam ik net een vriendin tegen,met haar zoon van 23 , ik was met mijn beide dochters. We bleven dat van boven even aankijken, en binnen een minuut stonden we midden in de traangasgranaten, en de geluidsbommen. Het was idioot, en erg beangstigend. Wat ik maar niet van mijn netvlieskan krijgen is die ene vrouw die een baby van een paar maanden in een kinderwagen had, ze pakte de baby eruit, en ik pakte de kinderwagen, want we werden naar boven, de heuvel op gedreven door de ME. En ze bleven maar traangas op ons gooien. Ik word geraakt, en ren als een gek naar boven, laat de kinderwagen achter, onderweg sleep ik nog drie meisjes van een jaar of 7 mee die helemaal hysterisch om hun moeder stonden te gillen.Boven gekomen ben ik mijn dochters kwijt, en mijn vriendin ( vrouw van over de 50). Na een half uur vind ik ze weer. Wat was er met hen gebeurd. Mijn vriendin kon niet meer naar boven komen ze was helemaal uitgeput en had vreselijk veel last van het gas, en ik kan me nog herinneren dat haar zoon zei dat hij erg bezorgd om haar was. Affijn, ze ging te langzaam, werd gegrepen door een paar ME ers,waarvan 2 te paard die haar wilden omverduwen.Haar zoon wilde er tussen springen, en hij wordt beetgepakt door zo’n 7 ME ers, compleet in elkaar geslagen en weggevoerd. Hij is dus gearesteerd en zit nu vast. Mijn ene dochter wilde helpen, kreeg een ME er tegenover zich die zijn geweer op haar richtte en dit aan het laden was, en haar dreigde. Er kwamen twee andere ME ers aan die haar in elkaar begonnen te slaan, haar ene been is van boven naar beneden helemaal blauw en opgezwollen, haar armen heeft ze 3 dagen niet kunnen bewegen van de pijn. Mijn andere dochter werd vastgepakt toen ze haar zus wilde helpen. Ze werd vastgepakt door een ME er, en uitgescholden voor hoer,jazeker, wat een moraal.Ze werd dus uitgescholden en er werd tegen haar gezegd dat als ze niet wegging ze haar hoofd in zouden slaan. Toen zei ze dus terug dat hun ‘zonen van hoeren “waren (nogmaals sorry voor het taalgebruik, maar zo gaat dat er hier aan toe” en dat ze haar hoofd dan maar in moesten slaan,maar ze ging niet weg bij haar zuster en mijn vriendin. Toen lieten ze haar gaan.
Veel gewonden, veel jonge jongens gearesteerd, gearresteerd omdat ze een bedreiging zouden zijn voor de politie, maar iedereen liep gillend weg van de politie, dus hoe kan dat. Ik denk dat ze die arabieren gewoon een lesje wilden leren, want het zag er allemaal zo gepland uit. Waarom moesten ze ons opwachten in volle gevechtsuitrusting, 80 % van de mensen waren families met kinderen
Kortom het was op zijn zachts gezegd een enerverende dag.
Ik vertel dit laatste verhaal zodat jullie misschien een beetje willen gaan begrijpen dat het niet allemaal koek en ei is hier.
Ik hoop van harte dat jullie de moed hebben om hier iets op te antwoorden. Ik wacht af. Trees Kosterman, Sakhnin'
Sakhnin 13-05-2008
Geachte EO redactie,
Afgelopen donderdag 8 mei was ik gast in uw programma “De Ochtenden”, wat als thema had 60 jaar Israel. Dit programma werd uitgezonden vanuit een bejaardentehuis voor Joodse nederlanders in Herzlya, Israel.
Een week daarvoor werd ik gebeld door Adrie Diepenbroek (of Andre) waar ik een lange tijd geleden een keer contact mee had gehad. Toen was het ook met de vraag of ik aan een of ander programma mee wilde doen. Dit werd later afgelast daar de EO er geen zin in had. Nu, zo zei hij, zou het de discussie wat levendiger maken. Hij vertelde me ook dat Frits Barend aan tafel zou zitten en wat Joodse nederlandse Israeliers. Ik had hem ook gezegd dat ik geen zin had in een ordinaire kiftpartij, en dat ik een hoog gehalte van discussie verwachtte, en ook dat ik er geen zin in had om de piespaal te zijn(sorry voor de uitdrukking). Nee, zei hij, dat zou in orde komen.
Donderdagochtend vanuit Sakhnin naar Herzlyia gegaan, een rit van 2 en een half uur heen en ook weer terug.
Van te voren was mij een email gestuurd met de opzet van het gesprek, het zou 2 en een half uur duren,en ik moest de hele uitzending erbij blijven als een soort van rode draad. Ik wist uiteraard dat het een EO uitzending was. Ik heb niks tegen de EO, hoewel ik niet tot de fanclub van Andries Knevel behoor. Ik vond het een kans om ook de andere kant van Israel te laten horen, nml. Die van de ruim een miljoen palestijnen die binnen de grenzen van Israel wonen. Waarvan hun land onteigend is, die dagelijks geconfronteerd worden met discriminatie op alle gebied.
Dus vol goede moed vertrok ik. Ik kwam aan in het bejaardentehuis, haring en nederlandse koekjes op tafel, en het publiek, gemiddelde leeeftijd tussen de 75 en de 90 jaar.
Het programma begon. De discussie leider Andre Swartzbold (schrijf ik het goed?) begon met de directricevan het bejaardentheuis, “heeft U gisteravond feestgevierd “. Nou dat had ze. Daarna mijn buurman, een jonge religieuze jood, die bij de inlichtingendienst had gezeten,en net uit dienst was. Andre zei “ ik begrijp dat je niet veel over je diensttijd kan vertellen, maar van wie was het land nu eigenlijk voor 1948. Deze jongeman vertelde van niemand , of eigenlijk wel, van de britten, het was een brits mandaat. Ik wilde graag zeggen dat het was van degenen die er woonden en die land bezaten, 98 % palestijn en een paar % joods. En had er graag aan toegevoegd dat toen Nederland bezet werd in 1940-1945 het land toch ook niet van de duitsers was, maar van de nederlanders. Maar niet dus. Frits barend begon al gauw te stangen. Verdorie het is feest, en waarom moeten we nou zo kritisch zijn, doen we toch ook niet in Nederland als de koningin jarig is, etc. etc. etc. Op een gegeven moment kwam er een andere spreker aan het word die het publiek wijs wilde maken dat het meeste land door de palestijnen aan de joodse immigranten was verkocht. Ik wilde daar weerwoord op geven door het een beetje dicht bij huis te houden,en het verhaal van mijn schoonfamilie en het dorp Sakhnin te vertellen, waar mensen met landmijnen werden ontmoedigd om naar hun landbouwgrond te gaan, veel ongelukken gebeurd, veel doden, en dit allemaal in de jaren 70. Maar achteraf hoorde ik dat dit niet doorgekomen was, de verbinding met Nederland was verbroken, ik was uitgepraat, Frits Barend was weer aan de beurt, en er was weer verbinding. Dit schijnt enkele keren gebeurd te zijn terwijl ik aan het praten was. Ik ben niet paranoia,maar toch, het geeft je te denken.
Ook was Grietje Baars uitgenodigd, een nederlandse onderzoekster, wonend op de westbank,zij was uitgenodigd om over het EU beleid ten aanzien van Israel te praten. Ook dit is een kritisch verhaal, want onder de EU vallen produkten uit de nederzettingen op de westbank niet onder de speciale regeling van goedkopere belastingtarieven voor Israel etc. Dus riep Grietje op om deze produkten te boycotten. Ze werd helemaal afgezeken door de heer Barend. En er werd niet ingegrepen door Andre.
Tussendoor heb ik zo af en toe nog eens geprobeerd om wat weerwoord te geven,maar dan zat onze Frits er weertussen door te tetteren.
Ook het nivo van de discussie. ‘ Waarom leren palestijnen hun kinderen om stenen te gooien, zei een van de tafelgasten”. Mijn God, moet ik daar mijn hele riedel weer over afspelen, dat palestijnen dat niet doen, dat het hele gewone mensen zijn die van hun kinderenhouden, maar dat palestijnen geen vliegtuigen en geweren hebben zoals het israelische leger dat heeft, en dat het een oorlog is van een van de meest geavanceerde legers op de wereld tegen een door de bezetting verpauperde burgerbevolking. Palestijnen mogen al geen wapens gebruiken, zijn stenen dan ook al uit den boze? Etc. etc. etc.
Ik besloot om het niet te doen, en eigenlijk niet meer op dit sort domme opmerkingen in te gaan.
Zo ook Frits Barend “ waarom kijken palestijnen niet vooruit, en doen ze niet iets positiefs. Om daarna een schampere opmerking te maken over een vluchtelingenkamp waar hij geweest was “ daar zou ik ook wel willen wonen’ ze wonen gewoon in huizen die palestijnen,en niet in tenten”. Nee Frits, palestijnen hebben in 60 jaar heel veel opgebouwd wat meerdere keren weer vernield is, had hij dan verwacht dat ze 60 jaar in tenten zouden wachten. Doen de palestijnen iets vooruitstrevends, proberen ze de vluchtelingenklampen leefbaarder te maken, en mag dat weer niet van Frits.
Frits begrijpt niet en wil niet begrijpen dat die mensen daar tegen hun wil terechtgekomen zijn, dat dit mensen waren die voor 1948 van hun land leefden, dat land is afgepakt etc. etc. nee Frits vond het prettiger om er iedere keer weer een lachertje van te maken.En Andre liet Frits zijn gang maar gaan.
De andere gasten aan tafel dat was wel het meest rechtse zooitje (een paar daargelaten) wat ik ooit bij elkaar gezien heb. De meneer uit Haifa die sprak in ieder geval nog over de palestijnen in Haifa en de dominee uit Nez Amin. Ik hoop hem gauw ergens hier tegen te komen
Maar ik had achteraf het gevoel dat ik alleen maar was gebruikt door de EO als de excuus truus. En als dat niet zo was, dan hebben ze hun huiswerk erg slecht gedaan, en had zo’n discussie nooit plaats mogen hebben in zo’n setting. Want weten jullie, ik ben fatsoenlijk opgevoed en heb geleerd dat je het niet met elkaar eens hoef te zijn, om met elkaar in gesprek te gaan. Een eerste vereiste is dat je elkaar i.i.g. laat uitpraten. Maar daar hadden mijn tafelgenoten geen last van, die gingen maar door met hun rascisitische riedels, en bleven me maar afkappen, en zeggen wat ik allemaal voor onzin zat te verkopen. Ik heb me ontzettend ingehouden omdat ik al kijkend naar het publiek wist dat ik hier geen ordinaire kiftpartij wilde hebben. Deze mensen hebben allemaal vreselijk veel meegemaakt, en ik weet zeker dat we het niet met elkaar eens zijn, dat bleek ook, boegeroep als ik sprak, en veel applaus als Frits en kornuiten iets zei.
Ook werd mij een paar keer verteld dat ikeen anti-semiet ben, zo ook Grietje. Oke, dat heb ik vaker gehoord, en ik probeer tekijken wie het zegt, en deze mensen zijn wrsl. Nooit in sakhnin en omstreken geweest. O ja, ik heb ook nog iets dergelijks gezegd als “ik heb nog nooit een palestijn horen zeggenb dat ze de joden de zee in willen drijven, en ik woon er tussen”, waarop het publiek zeer verontwaardigd tegen mij inging. Toen heb ik het hele bejaardentehuis uitgenodigd om eens naar Sakhnin te komen naar ons dagverblijf voor ouderen. Ik ben bang dat dat nooit zal gebeuren, ze kijken wel uit, naar die enge arabieren.Maar het zou enig zijn.
Na afloop heb ik de heer Frits Barend nog even de mantel uitgeveegd, dat ik hem erg onprofessioneel vond, en hij moest zich schamen voor zijn gedrag. Waarom moest hij ons zo afzeiken (wederom, excuus voor mijn woordgebruik, kan geen ander word vinden wat de lading dekt) Grietje en ik waren toch uitgenodigd om hierover te komen praten? Of waren we uitgenodigd om voor gek gezet te worden.
Want dit verwijt ik de heer Schwarzbold, waarom greep hij niet in. waarom liet hij het gebeuren dat 2 mensen die verdorie de moeite nemen om helemaal daar naar toe te komen, en als cadeautje een blikje pepermuntjes krijgen met de afbeelding van Willemen Maxima erop, daar ook nog eens worden afgezeken, en eigenlijk niet aan bod komen, en daar een beetje voor nop zitten.
Ik weet zeker dat men van te voren allang had bedacht om het luchtig te houden “want er was nu eenmaal feest vandaag”. Ik weet niet of het onwil is of onkunde van de EO,maar dit was allemaal zo vreselijk dom ingeschat, en verkeerd gebracht. Jullie hadden je gewoon bij je feestje moeten houden en mij en Grietje er niet mee lastig moeten vallen.
Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht over het gebeurde, en weet wel zeker dat ikdit nooit meer doe. Nogmaals, discussies zijn okay, maar niet op de manier waarop de EO weer probeerde punten te scoren en ik (en Grietje) geen enkele kans kregen om onze standpunten naar voren te brengen. En die Frits Barend, die zat daar gewoon om punten te scoren, en achteraf verweet hij me min of meer dat ik hun feestje was komen verstoren. MENEER BAREND, WE WAREN UITGENODIGD OM DAT TE DOEN, OF TOCH NIET?
Ik wil ook nog even over het verdere verloop van de dag vertellen. S’middags ging ik naar een Naqba herdenking. Naqba is het arabische word voor catastrophe, en ieder jaar als Israe lhun onafhankelijkheidsfeest hebben doen de palestijnen ook iets. Ieder jaar wordt er een dorp uitgekozen wat in 1948 of daarna vernietigd is, daar worden dan een
beetje leuzen geroepen, een paar speeches. Soms zijn daar ook nog vroegere inwoners van dit dorp bij, als ze niet terechtgekomen zijn in een van de vluchtelingenkampen over de grens. Zo ook dit jaar, we gingen naar de plek Safurya, wat tegenwoordig in het Hebreeuw Zippori heet.
De bijeenkomst vond plaats diep in het bos, er was een vergunning voor afgegeven, en het was een gezellige middag. Ik kwam veel oude vrienden en vriendinnen tegen, het was prachtig weer, mensen hadden hun kinderen meegenomen, veel kinderwagens, veel lekkere dingen bij ons. En een beetje luisteren naar speeches. Wat jongens met palestijnse vlaggen. Om een uur of 5 was het afgelopen en we liepen met zijn 6 of 7 duizend mensen weer naar beneden naar de weg waar de bussen en autos stonden om iedereen weer naar huis te brengen. Toen ik halverwege de heuvel was en de weg al kon zien zag ik dat er een heel peloton ME stond te wachten (de Israelische versie van de ME). En een groepje Joodse Israeliers met keppeltjes op die wat jongens aan begonnen te vallen met stenen (jazeker Joods Israelische stenengooiers, lachu he). Dat werd dus een heen en weer getrek. Op dat moment kwam ik net een vriendin tegen,met haar zoon van 23 , ik was met mijn beide dochters. We bleven dat van boven even aankijken, en binnen een minuut stonden we midden in de traangasgranaten, en de geluidsbommen. Het was idioot, en erg beangstigend. Wat ik maar niet van mijn netvlieskan krijgen is die ene vrouw die een baby van een paar maanden in een kinderwagen had, ze pakte de baby eruit, en ik pakte de kinderwagen, want we werden naar boven, de heuvel op gedreven door de ME. En ze bleven maar traangas op ons gooien. Ik word geraakt, en ren als een gek naar boven, laat de kinderwagen achter, onderweg sleep ik nog drie meisjes van een jaar of 7 mee die helemaal hysterisch om hun moeder stonden te gillen.Boven gekomen ben ik mijn dochters kwijt, en mijn vriendin ( vrouw van over de 50). Na een half uur vind ik ze weer. Wat was er met hen gebeurd. Mijn vriendin kon niet meer naar boven komen ze was helemaal uitgeput en had vreselijk veel last van het gas, en ik kan me nog herinneren dat haar zoon zei dat hij erg bezorgd om haar was. Affijn, ze ging te langzaam, werd gegrepen door een paar ME ers,waarvan 2 te paard die haar wilden omverduwen.Haar zoon wilde er tussen springen, en hij wordt beetgepakt door zo’n 7 ME ers, compleet in elkaar geslagen en weggevoerd. Hij is dus gearesteerd en zit nu vast. Mijn ene dochter wilde helpen, kreeg een ME er tegenover zich die zijn geweer op haar richtte en dit aan het laden was, en haar dreigde. Er kwamen twee andere ME ers aan die haar in elkaar begonnen te slaan, haar ene been is van boven naar beneden helemaal blauw en opgezwollen, haar armen heeft ze 3 dagen niet kunnen bewegen van de pijn. Mijn andere dochter werd vastgepakt toen ze haar zus wilde helpen. Ze werd vastgepakt door een ME er, en uitgescholden voor hoer,jazeker, wat een moraal.Ze werd dus uitgescholden en er werd tegen haar gezegd dat als ze niet wegging ze haar hoofd in zouden slaan. Toen zei ze dus terug dat hun ‘zonen van hoeren “waren (nogmaals sorry voor het taalgebruik, maar zo gaat dat er hier aan toe” en dat ze haar hoofd dan maar in moesten slaan,maar ze ging niet weg bij haar zuster en mijn vriendin. Toen lieten ze haar gaan.
Veel gewonden, veel jonge jongens gearesteerd, gearresteerd omdat ze een bedreiging zouden zijn voor de politie, maar iedereen liep gillend weg van de politie, dus hoe kan dat. Ik denk dat ze die arabieren gewoon een lesje wilden leren, want het zag er allemaal zo gepland uit. Waarom moesten ze ons opwachten in volle gevechtsuitrusting, 80 % van de mensen waren families met kinderen
Kortom het was op zijn zachts gezegd een enerverende dag.
Ik vertel dit laatste verhaal zodat jullie misschien een beetje willen gaan begrijpen dat het niet allemaal koek en ei is hier.
Ik hoop van harte dat jullie de moed hebben om hier iets op te antwoorden. Ik wacht af. Trees Kosterman, Sakhnin'
dinsdag 13 mei 2008
De Israelische Terreur 365
'Hamas Condemns the Holocaust
We are not engaged in a religious conflict with Jews; this is a political struggle to free ourselves from occupation and oppression
By Bassem Naeem12/05/08
"The Guardian" -- -
As the Palestinian people prepare to commemorate the 60th anniversary of the Nakba ("catastrophe") - the dispossession and expulsion of most of our people from our land - those remaining in Palestine face escalating aggression, killings, imprisonment, ethnic cleansing and siege. But instead of support and solidarity from the western media, we face frequent attempts to defend the indefensible or turn fire on the Palestinians themselves.One recent approach, which seems to be part of the wider attempt to isolate the elected Palestinian leadership, is to portray Hamas and the population of the Gaza strip as motivated by anti-Jewish sentiment, rather than a hostility to Zionist occupation and domination of our land. A recent front page article in the International Herald Tribune followed this line, as did an article for Cif about an item broadcast on the al-Aqsa satellite TV channnel about the Nazi Holocaust.In fact, the al-Aqsa Channel is an independent media institution that often does not express the views of the Palestinian government headed by Ismail Haniyeh or of the Hamas movement. The channel regularly gives Palestinians of different convictions the chance to express views that are not shared by the Palestinian government or the Hamas movement. In the case of the opinion expressed on al-Aqsa TV by Amin Dabbur, it is his alone and he is solely responsible for it.It is rather surprising to us that so little attention, if any, is given by the western media to what is regularly broadcast or written in the Israeli media by politicians and writers demanding the total uprooting or "transfer" of the Palestinian people from their land.The Israeli media and pro-Israel western press are full of views that deny or seek to excuse well-established facts of history including the Nakba of 1948 and the massacres perpetrated then by the Haganah, the Irgun and LEHI with the objective of forcing a mass dispossession of the Palestinians.But it should be made clear that neither Hamas nor the Palestinian government in Gaza denies the Nazi Holocaust. The Holocaust was not only a crime against humanity but one of the most abhorrent crimes in modern history. We condemn it as we condemn every abuse of humanity and all forms of discrimination on the basis of religion, race, gender or nationality.'
Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article19913.htm
We are not engaged in a religious conflict with Jews; this is a political struggle to free ourselves from occupation and oppression
By Bassem Naeem12/05/08
"The Guardian" -- -
As the Palestinian people prepare to commemorate the 60th anniversary of the Nakba ("catastrophe") - the dispossession and expulsion of most of our people from our land - those remaining in Palestine face escalating aggression, killings, imprisonment, ethnic cleansing and siege. But instead of support and solidarity from the western media, we face frequent attempts to defend the indefensible or turn fire on the Palestinians themselves.One recent approach, which seems to be part of the wider attempt to isolate the elected Palestinian leadership, is to portray Hamas and the population of the Gaza strip as motivated by anti-Jewish sentiment, rather than a hostility to Zionist occupation and domination of our land. A recent front page article in the International Herald Tribune followed this line, as did an article for Cif about an item broadcast on the al-Aqsa satellite TV channnel about the Nazi Holocaust.In fact, the al-Aqsa Channel is an independent media institution that often does not express the views of the Palestinian government headed by Ismail Haniyeh or of the Hamas movement. The channel regularly gives Palestinians of different convictions the chance to express views that are not shared by the Palestinian government or the Hamas movement. In the case of the opinion expressed on al-Aqsa TV by Amin Dabbur, it is his alone and he is solely responsible for it.It is rather surprising to us that so little attention, if any, is given by the western media to what is regularly broadcast or written in the Israeli media by politicians and writers demanding the total uprooting or "transfer" of the Palestinian people from their land.The Israeli media and pro-Israel western press are full of views that deny or seek to excuse well-established facts of history including the Nakba of 1948 and the massacres perpetrated then by the Haganah, the Irgun and LEHI with the objective of forcing a mass dispossession of the Palestinians.But it should be made clear that neither Hamas nor the Palestinian government in Gaza denies the Nazi Holocaust. The Holocaust was not only a crime against humanity but one of the most abhorrent crimes in modern history. We condemn it as we condemn every abuse of humanity and all forms of discrimination on the basis of religion, race, gender or nationality.'
Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article19913.htm
Libanon
'Four Days That Changed The Middle East
By Rami G. KhouriDaily Star staff
12/05/08 "Daily Star " -- --
Events in Beirut and other parts of Lebanon continue to move erratically, with simultaneous gestures of political compromise and armed clashes that have left 46 dead in the past week. The consequences of what has happened in the past week may portend an extraordinary but constructive new development: the possible emergence of the first American-Iranian joint political governance system in the Arab world. Maybe.If Lebanon shifts from street clashes to the hoped-for political compromise through a renewed national dialogue process, it will have a national unity government whose two factions receive arms, training, funds and political support from both the United States and Iran. Should this happen, an unspoken American-Iranian political condominium in Lebanon could prove to be key to power-sharing and stability in other parts of the region, such as Palestine, Iraq and other hot spots. This would also mark a huge defeat for the United States and its failed diplomatic approach that seeks to confront, battle and crush the Islamist-nationalists throughout the region. The brief, isolated, but intense clashes that occurred in the four days between Wednesday and Sunday threatened a total, Iraq-like collapse of Lebanon, with the Hizbullah-led alliance controlling power in the capital Beirut and other critical areas. The frantic pace of political and street action comprised and clarified four noteworthy developments, whose implications for the rest of the Middle East could be momentous:1. When the government decided to challenge Hizbullah on Tuesday by announcing it was sacking the Shiite army general in charge of airport security and dismantling Hizbullah's underground security telecommunications network, Hizbullah saw this as the first serious attempt by the government to try and disarm it. Hizbullah immediately challenged the government, warned it against these decisions, and made a show of force to protect its security and telecommunications system. When street clashes started in several parts of Beirut, the Iranian- and Syrian-backed Hizbullah-led opposition alliance quickly and roundly asserted its dominance over the US- and Saudi-backed government alliance. Put to the test, the new balance of power in Lebanon affirmed itself on the street for the first time in less than 24 hours. '
Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article19909.htm
By Rami G. KhouriDaily Star staff
12/05/08 "Daily Star " -- --
Events in Beirut and other parts of Lebanon continue to move erratically, with simultaneous gestures of political compromise and armed clashes that have left 46 dead in the past week. The consequences of what has happened in the past week may portend an extraordinary but constructive new development: the possible emergence of the first American-Iranian joint political governance system in the Arab world. Maybe.If Lebanon shifts from street clashes to the hoped-for political compromise through a renewed national dialogue process, it will have a national unity government whose two factions receive arms, training, funds and political support from both the United States and Iran. Should this happen, an unspoken American-Iranian political condominium in Lebanon could prove to be key to power-sharing and stability in other parts of the region, such as Palestine, Iraq and other hot spots. This would also mark a huge defeat for the United States and its failed diplomatic approach that seeks to confront, battle and crush the Islamist-nationalists throughout the region. The brief, isolated, but intense clashes that occurred in the four days between Wednesday and Sunday threatened a total, Iraq-like collapse of Lebanon, with the Hizbullah-led alliance controlling power in the capital Beirut and other critical areas. The frantic pace of political and street action comprised and clarified four noteworthy developments, whose implications for the rest of the Middle East could be momentous:1. When the government decided to challenge Hizbullah on Tuesday by announcing it was sacking the Shiite army general in charge of airport security and dismantling Hizbullah's underground security telecommunications network, Hizbullah saw this as the first serious attempt by the government to try and disarm it. Hizbullah immediately challenged the government, warned it against these decisions, and made a show of force to protect its security and telecommunications system. When street clashes started in several parts of Beirut, the Iranian- and Syrian-backed Hizbullah-led opposition alliance quickly and roundly asserted its dominance over the US- and Saudi-backed government alliance. Put to the test, the new balance of power in Lebanon affirmed itself on the street for the first time in less than 24 hours. '
Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article19909.htm
Iran 200
En nu opletten hoe snel onze westerse commerciele massamedia deze informatie zullen verspreiden, als ze het al doen.
'Weapons Were Not Made In Iran After All
CASMII Press Release
12/05/08 "ICH" -- - In a sharp reversal of its longstanding accusations against Iran arming militants in Iraq , the US military has made an unprecedented albeit quiet confession: the weapons they had recently found in Iraq were not made in Iran at all.
According to a report by the LA Times correspondent Tina Susman in Baghdad: "A plan to show some alleged Iranian-supplied explosives to journalists last week in Karbala and then destroy them was cancelled after the United States realized none of them was from Iran. A U.S. military spokesman attributed the confusion to a misunderstanding that emerged after an Iraqi Army general in Karbala erroneously reported the items were of Iranian origin. When U.S. explosives experts went to investigate, they discovered they were not Iranian after all."
The US, which until two weeks ago had never provided any proof for its allegations, finally handed over its "evidence" of the Iranian origin of these weapons to the Iraqi government. Last week, an Iraqi delegation to Iran presented the US "evidence" to Iranian officials. According to Al-Abadi, a parliament member from the ruling United Iraqi Alliance who was on the delegation, the Iranian officials totally refuted "training, financing and arming" militant groups in Iraq . Consequently the Iraqi government announced that there is no hard evidence against Iran.
In another extraordinary event this week, the US spokesman in Iraq, Maj. Gen. Kevin Bergner, for the first time did not blame Iran for the violence in Iraq and in fact did not make any reference to Iran at all in his introductory remarks to the world media on Wednesday when he described the large arsenal of weapons found by Iraqi forces in Karbala.
In contrast, the Pentagon in August 2007 admitted that it had lost track of a third of the weapons distributed to the Iraqi security forces in 2004/2005. The 190,000 assault rifles and pistols roam free in Iraqi streets today.
In the past year, the US leaders have been relentless in propagating their charges of Iranian meddling and fomenting violence in Iraq and since the release of the key judgments of the US National Intelligence Estimate in December that Iran does not have a nuclear weaponisation programme, these accusations have sharply intensified.
The US charges of Iranian interference in Iraq too have now collapsed. Any threat of military strike against Iran is in violation of the UN charter and the IAEA's continued supervision on Iran's uranium enrichment facilities means there is no justification for sanctions.
CASMII calls on the US to change course and enter into comprehensive and unconditional negotiations with Iran.
For more information or to contact CASMII please visit http://www.campaigniran.org '
'Weapons Were Not Made In Iran After All
CASMII Press Release
12/05/08 "ICH" -- - In a sharp reversal of its longstanding accusations against Iran arming militants in Iraq , the US military has made an unprecedented albeit quiet confession: the weapons they had recently found in Iraq were not made in Iran at all.
According to a report by the LA Times correspondent Tina Susman in Baghdad: "A plan to show some alleged Iranian-supplied explosives to journalists last week in Karbala and then destroy them was cancelled after the United States realized none of them was from Iran. A U.S. military spokesman attributed the confusion to a misunderstanding that emerged after an Iraqi Army general in Karbala erroneously reported the items were of Iranian origin. When U.S. explosives experts went to investigate, they discovered they were not Iranian after all."
The US, which until two weeks ago had never provided any proof for its allegations, finally handed over its "evidence" of the Iranian origin of these weapons to the Iraqi government. Last week, an Iraqi delegation to Iran presented the US "evidence" to Iranian officials. According to Al-Abadi, a parliament member from the ruling United Iraqi Alliance who was on the delegation, the Iranian officials totally refuted "training, financing and arming" militant groups in Iraq . Consequently the Iraqi government announced that there is no hard evidence against Iran.
In another extraordinary event this week, the US spokesman in Iraq, Maj. Gen. Kevin Bergner, for the first time did not blame Iran for the violence in Iraq and in fact did not make any reference to Iran at all in his introductory remarks to the world media on Wednesday when he described the large arsenal of weapons found by Iraqi forces in Karbala.
In contrast, the Pentagon in August 2007 admitted that it had lost track of a third of the weapons distributed to the Iraqi security forces in 2004/2005. The 190,000 assault rifles and pistols roam free in Iraqi streets today.
In the past year, the US leaders have been relentless in propagating their charges of Iranian meddling and fomenting violence in Iraq and since the release of the key judgments of the US National Intelligence Estimate in December that Iran does not have a nuclear weaponisation programme, these accusations have sharply intensified.
The US charges of Iranian interference in Iraq too have now collapsed. Any threat of military strike against Iran is in violation of the UN charter and the IAEA's continued supervision on Iran's uranium enrichment facilities means there is no justification for sanctions.
CASMII calls on the US to change course and enter into comprehensive and unconditional negotiations with Iran.
For more information or to contact CASMII please visit http://www.campaigniran.org '
maandag 12 mei 2008
Irak 250
Kijkt u eens hoe wij beschaafde westerlingen onze Irakese huurlingen democratie en mensenrechten laten verspreiden:
http://informationclearinghouse.info/article19907.htm
http://informationclearinghouse.info/article19906.htm
Geweldig niet? Allemaal gedaan om "onze" olie te beheersen.
http://informationclearinghouse.info/article19907.htm
http://informationclearinghouse.info/article19906.htm
Geweldig niet? Allemaal gedaan om "onze" olie te beheersen.
The Empire 374
"Why is this man in the White House? The majority of Americans did not vote for him. Why is he there? And I tell you this morning that he's in the White House because God put him there for a time such as this": Lt Gen William Boykin, speaking of G. W. Bush, New York Times, 17 October 2003
="God gave the savior to the German people. We have faith, deep and unshakeable faith, that he was sent to us by God to save Germany." Hermann Goering, speaking of Hitler
="A tyrant must put on the appearance of uncommon devotion to religion. Subjects are less apprehensive of illegal treatment from a ruler whom they consider god-fearing and pious. On the other hand, they do less easily move against him, believing that he has the gods on his side": Aristotle
="If this were a dictatorship, it would be a heck of a lot easier - just so long as I'm the dictator". George W. Bush, 18 December 2000
="International law? I better call my lawyer; he didn't bring that up to me" George W. Bush, 12 December 2003
="God gave the savior to the German people. We have faith, deep and unshakeable faith, that he was sent to us by God to save Germany." Hermann Goering, speaking of Hitler
="A tyrant must put on the appearance of uncommon devotion to religion. Subjects are less apprehensive of illegal treatment from a ruler whom they consider god-fearing and pious. On the other hand, they do less easily move against him, believing that he has the gods on his side": Aristotle
="If this were a dictatorship, it would be a heck of a lot easier - just so long as I'm the dictator". George W. Bush, 18 December 2000
="International law? I better call my lawyer; he didn't bring that up to me" George W. Bush, 12 December 2003
De Israelische Terreur 364
Soms blijkt de onnozelheid van de buitenlandredactie van de Volkskrant schrikbarend te zijn. En nu heb ik het niet over de pro-Israel propagandist Paul Brill, maar over de koppenmaker van de Volkskrant en de Israel-correspondent Alex Burghoorn, die vriendediensten heeft verricht voor de - volgens Haaretz - "pro-zionistische lobbygroep" het CIDI. De kop is deze: "Getuige vreest wraak Olmert." Maar wanneer u het artikel leest, blijkt het niet om "wraak" te gaan maar om de angst voor een moordaanslag op een getuige voordat hij tegen Olmert kan getuigen, en dat is weer iets heel anders. Nu onze Alex, hij schrijft: "De belangrijkste aanleiding voor de haast is dat Talansky (de getuige svh) tegen een politie-agent heeft gezegd te vrezen dat Olmert iemand op hem af kan sturen 'om hem kwaad te doen' heeft openbaar aanklager Moshe Lador vrijdag in de rechtbank gezegd." En omdat de openbaar aanklager in tegenstelling tot Alex weet waarover hij het heeft, nam hij meteen stappen. Moshe kent de situatie, weet hoe de Israelische mafia al jarenlang verweven is met de Israelische politiek. Het is niet verwonderlijk dat het stelen van steeds meer Palestijns land enthousiast wordt toegejuicht door de vastgoed- en bouwmafia van het ''beloofde land." En dat is maar 1 voorbeeld. Maar dat weet Alex Burghoorn allemaal niet, of wil hij niet weten, in elk geval brengt hij zijn lezers op een dwaalspoor, want hij kwalificeert de waarschuwing van de getuige als een "opmerkelijke uitspraak." Ook hieruit blijkt dat de Volkskrant-correspondent volstrekt niet weet wie er echt de macht heeft en hoe het land werkelijk gerund wordt. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat hij er naar toe is gestuurd, hoe onnozeler des te beter voor de pro-Israel propagandisten van het CIDI die Alex graag uitnodigen om hun Nederlandse gasten eens goed te informeren over de situatie in de "joodse natie." Burghoorn, wordt wakker, je bent omgeven door terroristen en andere mafiosi, ga eens, net als ik, met een aantal joods-Israeli's hierover praten. Ik raad je als eerste Nurit Peled aan. Lees hieronder wat zij in Amsterdam heeft verteld, dan weet je wat jij niet weet, of dat wij nu weten wat jij allemaal verzwijgt. In beide gevallen zou ik je als hoofdredacteur vanwege verregaande incompententie voortaan op de voetbalverslaggeving zetten. Laat dit correspondentenwerk aan professionals over. Enfin, je weet nu dat de politie en het openbaar ministerie van het land serieus rekening houden met de mogelijkheid van een aanslag georganiseerd door de premier van het land. Misschien is dit voor jou stof om over na te denken, Israel is allang moreel failliet, besef dat nu toch eens. Als ik jou was zou ik je vrienden bij het CIDI eens om een verklaring hiervoor vragen. Die weten het zeker, al was het maar omdat een bestuurslid van deze betaalde propagandainstelling meewerkt aan de illegale bouw van de Apartheidsmuur daar, terwijl de directeur Ronny Naftaniel weigert hiertegen stappen te ondernemen. Zodra het om Israel gaat, respecteert hij het recht niet meer.
De Israelische Terreur 363
Vorige week luisterde ik naar een schitterende toespraak van de joods-Israelische Nurit Peled. De dag erop interviewde ik haar en haar zoon. Dit weekeinde stuurde ze mij haar toespraak op. Tijdens de bijeenkomst was er nauwelijks Nederlandse pers. Nurit's verhaal valt buiten de officieel goedgekeurde consensus. van de commerciele massamedia. Dus ook al is ze slachtoffer van zowel Palestijns als joods-Israelisch terrorisme, haar stem mag in de zogeheten vrije pers niet gehoord worden. Dit had ze te vertellen:
'Nurit Peled-Elhanan is an Israeli peace activist, professor at Hebrew University, and is among the founders of the Bereaved Families for Peace. After the death of Elhanan's 13 year-old daughter in 1997, she became an outspoken critic of the Israeli occupation of the West Bank and Gaza.
Nurit Peled-Elhanan 7.5.2008 Amsterdam
I would like to dedicate my words today to a young woman of thirty years old Miasar Abu Maatak, and to her children Rudeina and Hana, ages 3 and 6, to her son Salah age 4 and to her baby Musaab, age 15 months who were all killed on the 28.4.2008 by Israeli soldiers as they were eating in their home yard in Gaza. Four children and their mother have joined the evergrowing underground kingdom of dead children where my own little girl lies alongside Palestinian children in perfect equality.
Israel said it was sorry – as if it was a wrong move in a ping-pong game - but immediately blamed the Hamas, which was compared to Nazis. Foreign minister Zipi Livni said to the Jerusalem Post:
“I would expect that when Israeli civilians are harmed by deliberate Palestinian terrorism, people won't make a comparison between them and Palestinian civilians that are harmed during Israel's defense operations."
And the murderers? What about them? Do they know they have committed a crime? Do they toss and turn in their beds at night? Are they tormented by images of the small bodies that convulse and fall under their rifles, bombs and shells? Probably not. We know of no case in which an Israeli or any other soldier turned himself in and expressed remorse for his actions. This is the biggest success of Israeli education: the distinction between blood and blood, between a Jewish dead child and an Arab dead child, and the inculcating of the conviction that the murder of Palestinians and their children is not a crime. Everyone who enlists in the Israeli army knows that and is being prepared for that in 12 years of schooling.
However, no child is born evil. Not even Israeli children. The young men who killed the Al-Maatak family, like those who invaded the Centre for Remedial Education in Gaza and wrecked it to pieces, those who torture people in the checkpoints and order old women to undress at gun point, who harass and destroy and spread terror around them, were not born evil. They are all the product of education .
The cruelty that cannot be expressed in words, the orderly, ingenious abuse, that the best Jewish brains have been put to work planning and perfecting, did not emerge from a void. It is the fruit of systematic, deep, total education.Israel's children are educated within an uncompromisingly racist discourse. A racist discourse that does not stop at checkpoints, but governs all human relations in this country. Israel's children are educated to see in the evil that they are destined to implement immediately after the end of their schooling, a necessity of the reality in which they are called to fulfill their roles.For sixty years now, racism, heterophobia and megalomania have dictated our lives. Sixty years during which Israeli children are educated in racism of the type that has been unknown in the civilized world for decades. Sixty years during which they have learned to hate the neighbours just because they are neighbours, to fear them without knowing them, to equate them with Nazis, to see a quarter of the citizens of the State as a demographic danger and an enemy within, and to relate to the residents of the ghettos created by the policy of occupation as a problem that must be 'solved'. Only sixty years ago Jews were residents of ghettos and seen in the eyes of their oppressors as a problem that needed to be solved. Only sixty years ago the Jews were enclosed behind ugly concrete and electrified walls topped with watchtowers manned by erect armed figures, and deprived of the ability to make a living or to raise their children with dignity. Only sixty years ago racism exacted its price from the Jewish people. Today racism rules in the Jewish state, tramples people’s dignity underfoot and deprives them of liberty, condemns all of us to lives of hell. For forty years now the Jewish head has unceasingly been bowed in worship of racism while the Jewish mind is devising the most creative ways to devastate and demolish and destroy the holy land which has become a wasteland. That is what remains of the Jewish genius, once it becomes Israeli. Jewish compassion, Jewish mercy, Jewish cosmopolitan spirit, love of humanity and respect for the other have been long forgotten. Their place was claimed by hate and suspicion and racism. It was only racism that motivated the soldiers to kill innocent children and their parents in Gaza. It is only racism that motivates the drivers of bulldozers to demolish houses on top of their occupants, to destroy vineyards and fields, to uproot centuries-old olive trees. Only racism can invent roads on which circulation is classified on the basis of race, and it is only racism that motivates our children to humiliate women who could be their mothers and to abuse old people at the evil checkpoints, to strike young people their own age who, like them, want to drive with their families to bathe in the sea, and to look on impassively as women give birth on the road. It is only pure racism that motivates our best pilots to drop one-ton bombs on residential buildings in Gaza and it is only racism that permits those criminals to sleep well at night.
This racism has erected for itself a monument in its own image – the monument of an ugly, rigid, menacing and invasive concrete wall. A monument that proclaims to the whole world the banishment of shame and compassion from the holy land. Because racism eliminates shame. This wall is our wall of shame, it is testimony to the fact that we have turned from being a light unto the nations to “an object of disgrace to the nations and a mockery to all the countries.” **
And yet we succeed in packing endless daily suffering, hunger, malnutrition, children’s trauma, disablement, orphanhood and bereavement into one alienating word: “politics”?
And yet our children continue to strut and swagger in the uniforms of brutality that they wear when they serve in the army of slaughter and destruction?
And yet all the splendid institutions of the world stand aside and cannot do a thing to save one child from death or to remove one concrete block from the wall of shame? And yet none of the peace and human rights organizations is able to stop the jeeps of the Border Guards that come to terrify schoolchildren and to kill them, or to demolish houses on top of their occupants, to rescue one olive tree from destruction or one schoolgirl who lost her way to school and found herself in the gunsights of the soldiers of the Occupation?
The reason for this success is that the State of Israel is able to silence and paralyze the entire world because there was a Holocaust. The State of Israel has acquired a permit to abuse an entire nation because there is anti-Semitism. The State of Israel is bringing existential disaster – economic, social and human, on its citizens and on its subjects and no one dares to stop it because once there was Hitler. And all that while the survivors of the Holocaust are suffering the ignominy of hunger in the Jewish democracy of Israel.
This evening I want to appeal to you for help in ridding Israel of the shame. To explain to the world that if it wants to rescue the people of Israel and the Palestinian people from the imminent holocaust that threatens all of us it is necessary to condemn the policy of occupation, the dominion of death must be stopped in its tracks.
The time has come for us to stop handing our children over to an educational establishment that plants in them false and racist values and teaches them that their contribution to society is summed up in the abuse and killing of other people’s children. The time has come for us to reveal to them that the local population of the world is not divided into good Jews and Anti-Semitic non-Jews as is written in their school-books, but into human beings who want to live in peace and quiet in spite of everything, and to those who crave for war and bloodshed, and that both groups include Jews and non-Jews. Because Israel's children are educated to see international resolutions, laws and orders as empty utterances that do not apply to us because they were devised by non-Jews. Today, while the entire civilized world enjoys slandering and smearing the Palestinian education system, there is no school-book in Israel that presents a picture of a Palestinian as a modern ordinary human being. The only representations of Palestinian citizens and non-citizens are Primitive farmers or nomads – usually in the form of a caricature - refugees that go from nowhere to nowhere, and face-covered terrorists. There is no school-book in Israel that presents a map that shows the true borders of the State. Israel's children learn that the real geographical entity that belongs to us is the biblical promised Land of Israel, which includes parts of Jordan and Lebanon and of which the State of Israel is only a small and temporary part. There is no school-book in Israel in which the word “occupation” appears. Our children are conscripted into the army of occupation without knowing the place in which they are living and without knowing its history and its people. Israel's children know more about Europe their imagined homeland and the heart's desire of the rulers of the country than they do about the Middle East in which they live and from which more than half of the Israeli population derives its origins. Jewish children in the State of Israel are educated to legitimate past and present massacres of Palestinian in the name of the Jewish Democratic state and its vital need to keep a Jewish majority.
They join the army imbued with hate and fear. Our children are educated to see everyone who is not Jewish as the Goy, the Other, who generation after generation seeks to destroy us. This is not education, this is mind infection. And infected minds are very easy to manipulate and therefore very convenient for the military establishment which turns our children into monsters.
Therefore the only way to prevent our children from becoming tools in the hands of the machine of destruction is to teach them the real history of their region, to draw for them its real borders, to help them to know the neighbours, their culture, their customs, their courtesy, their beauty and their rights on the land where they live and lived for many generations before the Zionist Pioneers arrived at the Promised Land of Israel. And above all to teach them not to submit to the State, not to respect its authority, because the State is ruled by petty thieves and base opportunists who do not control their impulses even in the most dire times and run the country according to the laws of the Mafia. You killed one of mine - I’ll kill a hundred of yours. You threw a home-made bomb at me - I’ll drop on you a hundred of the most elaborate and destructive bombs in the world that will leave no trace of you or your family or your neighbours. You burned one of my cars so I’ll burn one of your cities. That is the logic of the criminal world.
This is the logic inculcated to Israeli children in their schools.
This evening we must think about those who are condemned to death in the next year, and of those who are condemned to fall into crime under the cover of the law and the uniform. We must rescue all of them. We must teach all of them not to obey orders that, even if they are legal according to the race laws of this State, are manifestly inhuman
Some young people like Israeli refusniks such as 'Combatants for Peace' have managed to free theselves from the virus of racism, but most of our mind infected children would not be free of the grip of those viruses until they find their final rest in the evergrowing, underground kingdom of dead children . Only there will they realize that is doesn’t matter whether their head was bare or not in a synagogue or a church or a mosque, whether they were circumcised or not, whether they pronounced forbidden words, ate pig or cow or whether they had a hot chocolate after their salami pizza just before they were blown up by someone who didn't. And when these children die for the profits of somebody else their parents bear it with dignity and pride, as they were taught, put their dead children's photographs on the mantelpiece and sigh: He was so handsome in uniform. It is time to tell these parents that no-one is handsome in the uniform of brutality. It is time to tell them uniforms and ranks and medals have become ugly. Tell them their dignity and pride are misplaced.
It is time to tell Jewish people that the only way to discourage anti-Semitism is by condemning the only government in the world who deliberately sends young Jewish boys and girls to their certain death in unnecessary wars and who persecutes to the point of genocide a whole Semitic nation, explain to them that it is the Jewish government and the actions of its army, not some primordial hatred for the Jewish race, which are the reasons for the invention of the new sign we often see in pro-Palestinian demonstration, where the Star of David is equated with the swastika.
It is a terribly hard task for people who were educated in Israel or in the USA or in Holland, to admit we were raised on false racist values. On heterophobia and racism. The only thing that can enhance such a change of spirit is the constant image of the mutilated small bodies of the victims of these values .Nevertheless, we must all ask our children's forgiveness for not being more alert, for not fighting sooner to keep our promises for a better world, and for letting them be the victims of the horrible, mental infection we are all suffering from. Our crying need today is to expose this racist system of education and to demand its revision. Unless we do that, very soon there will be nothing else to say, nothing else to write, nothing else to hear except for the muted cries of dead children.
"And I, my heart is dead, no longer is there prayeron my lips;
All strength is gone, andhope is no more.
Until when,
How much longer,
Until when?"
(Haim Nahman Bialik 1903)'
I would like to dedicate my words today to a young woman of thirty years old Miasar Abu Maatak, and to her children Rudeina and Hana, ages 3 and 6, to her son Salah age 4 and to her baby Musaab, age 15 months who were all killed on the 28.4.2008 by Israeli soldiers as they were eating in their home yard in Gaza. Four children and their mother have joined the evergrowing underground kingdom of dead children where my own little girl lies alongside Palestinian children in perfect equality.
Israel said it was sorry – as if it was a wrong move in a ping-pong game - but immediately blamed the Hamas, which was compared to Nazis. Foreign minister Zipi Livni said to the Jerusalem Post:
“I would expect that when Israeli civilians are harmed by deliberate Palestinian terrorism, people won't make a comparison between them and Palestinian civilians that are harmed during Israel's defense operations."
And the murderers? What about them? Do they know they have committed a crime? Do they toss and turn in their beds at night? Are they tormented by images of the small bodies that convulse and fall under their rifles, bombs and shells? Probably not. We know of no case in which an Israeli or any other soldier turned himself in and expressed remorse for his actions. This is the biggest success of Israeli education: the distinction between blood and blood, between a Jewish dead child and an Arab dead child, and the inculcating of the conviction that the murder of Palestinians and their children is not a crime. Everyone who enlists in the Israeli army knows that and is being prepared for that in 12 years of schooling.
However, no child is born evil. Not even Israeli children. The young men who killed the Al-Maatak family, like those who invaded the Centre for Remedial Education in Gaza and wrecked it to pieces, those who torture people in the checkpoints and order old women to undress at gun point, who harass and destroy and spread terror around them, were not born evil. They are all the product of education .
The cruelty that cannot be expressed in words, the orderly, ingenious abuse, that the best Jewish brains have been put to work planning and perfecting, did not emerge from a void. It is the fruit of systematic, deep, total education.Israel's children are educated within an uncompromisingly racist discourse. A racist discourse that does not stop at checkpoints, but governs all human relations in this country. Israel's children are educated to see in the evil that they are destined to implement immediately after the end of their schooling, a necessity of the reality in which they are called to fulfill their roles.For sixty years now, racism, heterophobia and megalomania have dictated our lives. Sixty years during which Israeli children are educated in racism of the type that has been unknown in the civilized world for decades. Sixty years during which they have learned to hate the neighbours just because they are neighbours, to fear them without knowing them, to equate them with Nazis, to see a quarter of the citizens of the State as a demographic danger and an enemy within, and to relate to the residents of the ghettos created by the policy of occupation as a problem that must be 'solved'. Only sixty years ago Jews were residents of ghettos and seen in the eyes of their oppressors as a problem that needed to be solved. Only sixty years ago the Jews were enclosed behind ugly concrete and electrified walls topped with watchtowers manned by erect armed figures, and deprived of the ability to make a living or to raise their children with dignity. Only sixty years ago racism exacted its price from the Jewish people. Today racism rules in the Jewish state, tramples people’s dignity underfoot and deprives them of liberty, condemns all of us to lives of hell. For forty years now the Jewish head has unceasingly been bowed in worship of racism while the Jewish mind is devising the most creative ways to devastate and demolish and destroy the holy land which has become a wasteland. That is what remains of the Jewish genius, once it becomes Israeli. Jewish compassion, Jewish mercy, Jewish cosmopolitan spirit, love of humanity and respect for the other have been long forgotten. Their place was claimed by hate and suspicion and racism. It was only racism that motivated the soldiers to kill innocent children and their parents in Gaza. It is only racism that motivates the drivers of bulldozers to demolish houses on top of their occupants, to destroy vineyards and fields, to uproot centuries-old olive trees. Only racism can invent roads on which circulation is classified on the basis of race, and it is only racism that motivates our children to humiliate women who could be their mothers and to abuse old people at the evil checkpoints, to strike young people their own age who, like them, want to drive with their families to bathe in the sea, and to look on impassively as women give birth on the road. It is only pure racism that motivates our best pilots to drop one-ton bombs on residential buildings in Gaza and it is only racism that permits those criminals to sleep well at night.
This racism has erected for itself a monument in its own image – the monument of an ugly, rigid, menacing and invasive concrete wall. A monument that proclaims to the whole world the banishment of shame and compassion from the holy land. Because racism eliminates shame. This wall is our wall of shame, it is testimony to the fact that we have turned from being a light unto the nations to “an object of disgrace to the nations and a mockery to all the countries.” **
And yet we succeed in packing endless daily suffering, hunger, malnutrition, children’s trauma, disablement, orphanhood and bereavement into one alienating word: “politics”?
And yet our children continue to strut and swagger in the uniforms of brutality that they wear when they serve in the army of slaughter and destruction?
And yet all the splendid institutions of the world stand aside and cannot do a thing to save one child from death or to remove one concrete block from the wall of shame? And yet none of the peace and human rights organizations is able to stop the jeeps of the Border Guards that come to terrify schoolchildren and to kill them, or to demolish houses on top of their occupants, to rescue one olive tree from destruction or one schoolgirl who lost her way to school and found herself in the gunsights of the soldiers of the Occupation?
The reason for this success is that the State of Israel is able to silence and paralyze the entire world because there was a Holocaust. The State of Israel has acquired a permit to abuse an entire nation because there is anti-Semitism. The State of Israel is bringing existential disaster – economic, social and human, on its citizens and on its subjects and no one dares to stop it because once there was Hitler. And all that while the survivors of the Holocaust are suffering the ignominy of hunger in the Jewish democracy of Israel.
This evening I want to appeal to you for help in ridding Israel of the shame. To explain to the world that if it wants to rescue the people of Israel and the Palestinian people from the imminent holocaust that threatens all of us it is necessary to condemn the policy of occupation, the dominion of death must be stopped in its tracks.
The time has come for us to stop handing our children over to an educational establishment that plants in them false and racist values and teaches them that their contribution to society is summed up in the abuse and killing of other people’s children. The time has come for us to reveal to them that the local population of the world is not divided into good Jews and Anti-Semitic non-Jews as is written in their school-books, but into human beings who want to live in peace and quiet in spite of everything, and to those who crave for war and bloodshed, and that both groups include Jews and non-Jews. Because Israel's children are educated to see international resolutions, laws and orders as empty utterances that do not apply to us because they were devised by non-Jews. Today, while the entire civilized world enjoys slandering and smearing the Palestinian education system, there is no school-book in Israel that presents a picture of a Palestinian as a modern ordinary human being. The only representations of Palestinian citizens and non-citizens are Primitive farmers or nomads – usually in the form of a caricature - refugees that go from nowhere to nowhere, and face-covered terrorists. There is no school-book in Israel that presents a map that shows the true borders of the State. Israel's children learn that the real geographical entity that belongs to us is the biblical promised Land of Israel, which includes parts of Jordan and Lebanon and of which the State of Israel is only a small and temporary part. There is no school-book in Israel in which the word “occupation” appears. Our children are conscripted into the army of occupation without knowing the place in which they are living and without knowing its history and its people. Israel's children know more about Europe their imagined homeland and the heart's desire of the rulers of the country than they do about the Middle East in which they live and from which more than half of the Israeli population derives its origins. Jewish children in the State of Israel are educated to legitimate past and present massacres of Palestinian in the name of the Jewish Democratic state and its vital need to keep a Jewish majority.
They join the army imbued with hate and fear. Our children are educated to see everyone who is not Jewish as the Goy, the Other, who generation after generation seeks to destroy us. This is not education, this is mind infection. And infected minds are very easy to manipulate and therefore very convenient for the military establishment which turns our children into monsters.
Therefore the only way to prevent our children from becoming tools in the hands of the machine of destruction is to teach them the real history of their region, to draw for them its real borders, to help them to know the neighbours, their culture, their customs, their courtesy, their beauty and their rights on the land where they live and lived for many generations before the Zionist Pioneers arrived at the Promised Land of Israel. And above all to teach them not to submit to the State, not to respect its authority, because the State is ruled by petty thieves and base opportunists who do not control their impulses even in the most dire times and run the country according to the laws of the Mafia. You killed one of mine - I’ll kill a hundred of yours. You threw a home-made bomb at me - I’ll drop on you a hundred of the most elaborate and destructive bombs in the world that will leave no trace of you or your family or your neighbours. You burned one of my cars so I’ll burn one of your cities. That is the logic of the criminal world.
This is the logic inculcated to Israeli children in their schools.
This evening we must think about those who are condemned to death in the next year, and of those who are condemned to fall into crime under the cover of the law and the uniform. We must rescue all of them. We must teach all of them not to obey orders that, even if they are legal according to the race laws of this State, are manifestly inhuman
Some young people like Israeli refusniks such as 'Combatants for Peace' have managed to free theselves from the virus of racism, but most of our mind infected children would not be free of the grip of those viruses until they find their final rest in the evergrowing, underground kingdom of dead children . Only there will they realize that is doesn’t matter whether their head was bare or not in a synagogue or a church or a mosque, whether they were circumcised or not, whether they pronounced forbidden words, ate pig or cow or whether they had a hot chocolate after their salami pizza just before they were blown up by someone who didn't. And when these children die for the profits of somebody else their parents bear it with dignity and pride, as they were taught, put their dead children's photographs on the mantelpiece and sigh: He was so handsome in uniform. It is time to tell these parents that no-one is handsome in the uniform of brutality. It is time to tell them uniforms and ranks and medals have become ugly. Tell them their dignity and pride are misplaced.
It is time to tell Jewish people that the only way to discourage anti-Semitism is by condemning the only government in the world who deliberately sends young Jewish boys and girls to their certain death in unnecessary wars and who persecutes to the point of genocide a whole Semitic nation, explain to them that it is the Jewish government and the actions of its army, not some primordial hatred for the Jewish race, which are the reasons for the invention of the new sign we often see in pro-Palestinian demonstration, where the Star of David is equated with the swastika.
It is a terribly hard task for people who were educated in Israel or in the USA or in Holland, to admit we were raised on false racist values. On heterophobia and racism. The only thing that can enhance such a change of spirit is the constant image of the mutilated small bodies of the victims of these values .Nevertheless, we must all ask our children's forgiveness for not being more alert, for not fighting sooner to keep our promises for a better world, and for letting them be the victims of the horrible, mental infection we are all suffering from. Our crying need today is to expose this racist system of education and to demand its revision. Unless we do that, very soon there will be nothing else to say, nothing else to write, nothing else to hear except for the muted cries of dead children.
"And I, my heart is dead, no longer is there prayeron my lips;
All strength is gone, andhope is no more.
Until when,
How much longer,
Until when?"
(Haim Nahman Bialik 1903)'
De Israelische Terreur 362
'Press release - BADIL and the Anti-Apartheid Wall Campaign on behalf of the National Committee to Commemorate the Nakba*
Nakba Commemoration - 13 May, 2008
Popular Festival: Palestine, 60 Years of Exile cultural heritage celebrated in Bethlehem and Ramallah
Palestinian protest during Nakba Commemoration attacked while demonstrations all over the world fill the streets
Events in Palestine
Al-‘Awda Camp, Ramallah. Activities: The May 13th ‘Awda Camp activities will include: Art activities for children, photo and heritage exhibits (all day); Eyewitness accounts of the ethnic cleansing of Al-Lydd by Haj Mahmoud Al-Attal (3:30pm); Forum on Internecine Palestinian Fighting and its Effect on the Right of Return Struggle, by Dr. Adel Samara (5:30pm); Dabka performances (7pm); and a film screening (8pm). Contact uyac@uyac.org
“Have We Not Suffered Enough?”: Nakba-60 Commemoration Festival. 1-3pm at the Bethlehem University Auditorium. Events will include music, dance poster and photo exhibit, and talks by three generations of Palestinian refugees. More information at http://www.bethlehem.edu/, contact: normah@bethlehem.eduAl-‘Awda Camp, Ramallah Activities. The May 11th ‘Awda Camp activities will include: Art activities for children, photo and heritage exhibits (all day); Eyewitness accounts of the ethnic cleansing of Lifta (Jerusalem District) by Taha Hammoudah and Dawud Salameh (3:30pm); Forum on UNRWA, its role and its history (5:30pm); Dabka performances (7pm); and a film screening (8pm). Conta
Events internationally
Popular Festival: Palestine, 60 Years of Exile; Iraq, 5 Years of War. 12-14 May, Madrid, Spain. Musical, theatrical, cultural, and educational events featuring Rene Aquarone, Azmi Bishara, Leila Khaled, Jaber Suleiman, Teresa Aranguren, Rafael Escudero, Hana Al-Bayati, and many more. For more information, visit http://www.culturaypaz.org/.
Screening of Ilan Pappe talk 'The Ethnic Cleansing of Palestine'7pm, BCGEU hall v5h2l9, Victoria (BC), Canada. Organized by CAIA-Victoria. [Coalition Against Israeli Apartheid], contact: George Mc Fetridge, georgemcfetridge@gmail.com
Report on previous events
Nakba demonstration attacked in Shufa: Ten Palestinians were injured on 10 May in Shufa village, south of Tulkarem, when Israeli forces attacked a demonstration on the occasion of the sixtieth anniversary of the Nakba. The protestors attempted to dismantle the roadblock that has effectively closed the entrance to the village for the last four years and were fired on. For more information, see: http://stopthewall.org/latestnews/1648.shtml; http://www.palsolidarity.org/main/2008/05/10/9-activists-injured-as-israeli-army-attacks-demonstration-in-shufa-tulkarem/
Thousands Mark the Nakba and call for refugee return in London on 10 May. Notable participants in the demonstration included Tony Ben and Mustafa Barghouti, in addition to recorded messages by the elected Palestinian Prime Minister Ismail Hanieh and Palestinian Legislative Council member from Gaza Dr Jamal Al-Khudairy. The Demonstration was organized by the Palestine Solidarity Campaign in the UK (http://www.palestinecampaign.org/).
Toronto Demonstration to Commemorate the Nakba, and calling for the Right of Return of Palestinian refugees draws over 1000 people. Many of those who participated in the 10 May demonstration were among those who witnessed and survived the Nakba. The demonstration was organized by Palestine House (http://www.palestinehouse.com/) and the Coalition Against Israeli Apartheid (http://www.caiaweb.org/). Pictures of the demonstration can be found at: http://johnb.smugmug.com/gallery/4911220_SJ4Wx#293286484_iarT7
Over 4000 people demonstrated against the Turin book-fair's “celebration” of Israeli writers. The fair has come under a great deal of pressure from progressive authors around the world who have publically boycotted the book-fair, while others have come under pressure from their readers to cancel their participation. One of the media reports on the 10 May demonstration can be found at: Video can be watched athttp://it.youtube.com/watch?v=5MYYd3Fe3pk; http://it.youtube.com/watch?v=xSnSTTb1RjAPictures can be seen at:http://www.corriere.it/gallery/Cronache/vuoto.shtml?2008/05_Maggio/torino/1&1 English language media article at:http://www.cbc.ca/world/story/2008/05/10/turin-fair-protest.html
Dozens of Palestinians forcibly expelled from their homes in Jerusalem, took to the streets in a silent vigil in Jerusalem on 12 May, commemorating the 60th year since they were uprooted. The vigil took participants on a tour of 1948 occupied Jerusalem, where manty of the Nakba survivors pointed out their homes and described their memories living in them, and being forced out of them. Jerusalem's Nakba survivors can be contacted at: nakbasurvivors@gmail.com The Reuters report on the vigil can be found at: http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSL1122227920080511?pageNumber=2&virtualBrandChannel=0&sp=true;
The Palestinian Nakba on the ground
On this day, 1948
Jaffa, the largest city in Palestine, was occupied and its inhabitants forced to leave.
In Gaza, the people of Beit Daras, Sawafir as-Samaliah, Betanyah, Bashit, and Nebi Rubin were expelled with around 7,000 people fleeing the villages. Only a few remained behind.
Zionist forces also carried out attacks in al-Ramla district. In Abu Shusha, the 870 villagers fled from mortar attacks. The village was subsequently occupied and its buildings dynamited.
Nakba Today
Jaffa (The Bride of the Sea) was Palestine's largest and most vibrant metropolis. Its centrality to the Arab Palestinian society and economy forced the UN to include it in the proposed Arab state in the 1947 partition plan. This, however, did not stop 5,000 Zionist troops from besieging the city for three months leading up to Israel's declaration of statehood. The poorly armed and untrained defenders of Jaffa included tens of international volunteers who came to defend Palestine, notably from Yugoslavia. The majority of Jaffa's inhabitants were pushed into the sea, forced to flee using boats and ending up in other Palestinian coastal cities like Gaza, or further in Egypt and Lebanon. Soon after its occupation on this day (13 May) in 1948, Zionist forces blew up and bulldozed three-quarters of Jaffa's Arab section.The remaining Arab areas were officially confiscated by Israel, and the property was transferred to Israel's public housing organization, Amidar. Since then, these areas (the poorest in the Jaffa-Tel-Aviv municipality) have experienced soaring property prices. Amidar now hopes to reap in the profits of the high prices by evicting the remaining rightful Palestinian owners of the homes. Through Amidar, Israel also threatens to sell off most of the land of the historic Tasso cemetery in Jaffa. The result is an escalation of the ongoing Israeli practice of Judaizing and de-Arabizing Jaffa, Palestine's economic and cultural capital just sixty years ago.
For more information, see the Arab Association for Human Rights report at: http://www.arabhra.org/Hra/SecondaryArticles/SecondaryArticlePage.aspx?Language=2&SecondaryArticle=1670
Listen to an audio documentary about the Land Day 2008 demonstration highlighting the struggle of Jaffa's Palestinians to stay in their city:
http://www.imemc.org/attachments/apr2008/the_land_day_feature_ready.mp3
Visit the official website of the Popular Committee to Defend the Right to Housing and Land in Jaffa:
http://yaffastruggle.wordpress.com/
Background Resources:
For resources on the history of the Nakba, information about Palestinian refugees, and their right of return under international law, see the Nakba-60 Resources Info-Packet at:http://www.badil.org/Publications/badil-nakba-60-info-packet/index.html
For information about selected cases of ongoing diaplacement, please visit:http://www.stopthewall.org/activistresources/1583.shtml
For information, resources and links to organizations working on the growing campaign for Boycotts, Divestment and Sanctions on Israel until it dismantles its military occupation's colonial apartheid system in the West Bank, Gaza and Golan Heights; ends systematic discrimination against its Palestinian citizens; and implements the Palestinian refugees' right to return to their homes and properties, please visit the website of the Boycott Divestment Sanctions Campaign National Committee (BNC): http://www.bdsmovement.net/
For more information, please contact:
Palestinian Grassroots Anti-Apartheid Wall CampaignEmail: global@stopthewall.org, Tel.: +972-2-297-1505
Badil Centre for Palestinian Refugee & Residency Rights:Email: mediaenglish@badil.org, Tel.: +972-2-277-7086
*The week’s events coordinated by the National Committee to Commemorate the Nakba. The National Committee represents national movements and networks, including the Council of National and Islamic forces, the Global Palestine Right-of-Return Coalition, the Popular Committees and youth centers of the refugee camps all over Palestine, the Anti-Apartheid Wall Campaign, Badil Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, Palestinian NGO Network (PNGO), the Civic Coalition for the Defense of Palestinian Rights in Jerusalem and the PLO Department for Refugee Affairs (DORA).'
Palestinian protest during Nakba Commemoration attacked while demonstrations all over the world fill the streets
Events in Palestine
Al-‘Awda Camp, Ramallah. Activities: The May 13th ‘Awda Camp activities will include: Art activities for children, photo and heritage exhibits (all day); Eyewitness accounts of the ethnic cleansing of Al-Lydd by Haj Mahmoud Al-Attal (3:30pm); Forum on Internecine Palestinian Fighting and its Effect on the Right of Return Struggle, by Dr. Adel Samara (5:30pm); Dabka performances (7pm); and a film screening (8pm). Contact uyac@uyac.org
“Have We Not Suffered Enough?”: Nakba-60 Commemoration Festival. 1-3pm at the Bethlehem University Auditorium. Events will include music, dance poster and photo exhibit, and talks by three generations of Palestinian refugees. More information at http://www.bethlehem.edu/, contact: normah@bethlehem.eduAl-‘Awda Camp, Ramallah Activities. The May 11th ‘Awda Camp activities will include: Art activities for children, photo and heritage exhibits (all day); Eyewitness accounts of the ethnic cleansing of Lifta (Jerusalem District) by Taha Hammoudah and Dawud Salameh (3:30pm); Forum on UNRWA, its role and its history (5:30pm); Dabka performances (7pm); and a film screening (8pm). Conta
Events internationally
Popular Festival: Palestine, 60 Years of Exile; Iraq, 5 Years of War. 12-14 May, Madrid, Spain. Musical, theatrical, cultural, and educational events featuring Rene Aquarone, Azmi Bishara, Leila Khaled, Jaber Suleiman, Teresa Aranguren, Rafael Escudero, Hana Al-Bayati, and many more. For more information, visit http://www.culturaypaz.org/.
Screening of Ilan Pappe talk 'The Ethnic Cleansing of Palestine'7pm, BCGEU hall v5h2l9, Victoria (BC), Canada. Organized by CAIA-Victoria. [Coalition Against Israeli Apartheid], contact: George Mc Fetridge, georgemcfetridge@gmail.com
Report on previous events
Nakba demonstration attacked in Shufa: Ten Palestinians were injured on 10 May in Shufa village, south of Tulkarem, when Israeli forces attacked a demonstration on the occasion of the sixtieth anniversary of the Nakba. The protestors attempted to dismantle the roadblock that has effectively closed the entrance to the village for the last four years and were fired on. For more information, see: http://stopthewall.org/latestnews/1648.shtml; http://www.palsolidarity.org/main/2008/05/10/9-activists-injured-as-israeli-army-attacks-demonstration-in-shufa-tulkarem/
Thousands Mark the Nakba and call for refugee return in London on 10 May. Notable participants in the demonstration included Tony Ben and Mustafa Barghouti, in addition to recorded messages by the elected Palestinian Prime Minister Ismail Hanieh and Palestinian Legislative Council member from Gaza Dr Jamal Al-Khudairy. The Demonstration was organized by the Palestine Solidarity Campaign in the UK (http://www.palestinecampaign.org/).
Toronto Demonstration to Commemorate the Nakba, and calling for the Right of Return of Palestinian refugees draws over 1000 people. Many of those who participated in the 10 May demonstration were among those who witnessed and survived the Nakba. The demonstration was organized by Palestine House (http://www.palestinehouse.com/) and the Coalition Against Israeli Apartheid (http://www.caiaweb.org/). Pictures of the demonstration can be found at: http://johnb.smugmug.com/gallery/4911220_SJ4Wx#293286484_iarT7
Over 4000 people demonstrated against the Turin book-fair's “celebration” of Israeli writers. The fair has come under a great deal of pressure from progressive authors around the world who have publically boycotted the book-fair, while others have come under pressure from their readers to cancel their participation. One of the media reports on the 10 May demonstration can be found at: Video can be watched athttp://it.youtube.com/watch?v=5MYYd3Fe3pk; http://it.youtube.com/watch?v=xSnSTTb1RjAPictures can be seen at:http://www.corriere.it/gallery/Cronache/vuoto.shtml?2008/05_Maggio/torino/1&1 English language media article at:http://www.cbc.ca/world/story/2008/05/10/turin-fair-protest.html
Dozens of Palestinians forcibly expelled from their homes in Jerusalem, took to the streets in a silent vigil in Jerusalem on 12 May, commemorating the 60th year since they were uprooted. The vigil took participants on a tour of 1948 occupied Jerusalem, where manty of the Nakba survivors pointed out their homes and described their memories living in them, and being forced out of them. Jerusalem's Nakba survivors can be contacted at: nakbasurvivors@gmail.com The Reuters report on the vigil can be found at: http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSL1122227920080511?pageNumber=2&virtualBrandChannel=0&sp=true;
The Palestinian Nakba on the ground
On this day, 1948
Jaffa, the largest city in Palestine, was occupied and its inhabitants forced to leave.
In Gaza, the people of Beit Daras, Sawafir as-Samaliah, Betanyah, Bashit, and Nebi Rubin were expelled with around 7,000 people fleeing the villages. Only a few remained behind.
Zionist forces also carried out attacks in al-Ramla district. In Abu Shusha, the 870 villagers fled from mortar attacks. The village was subsequently occupied and its buildings dynamited.
Nakba Today
Jaffa (The Bride of the Sea) was Palestine's largest and most vibrant metropolis. Its centrality to the Arab Palestinian society and economy forced the UN to include it in the proposed Arab state in the 1947 partition plan. This, however, did not stop 5,000 Zionist troops from besieging the city for three months leading up to Israel's declaration of statehood. The poorly armed and untrained defenders of Jaffa included tens of international volunteers who came to defend Palestine, notably from Yugoslavia. The majority of Jaffa's inhabitants were pushed into the sea, forced to flee using boats and ending up in other Palestinian coastal cities like Gaza, or further in Egypt and Lebanon. Soon after its occupation on this day (13 May) in 1948, Zionist forces blew up and bulldozed three-quarters of Jaffa's Arab section.The remaining Arab areas were officially confiscated by Israel, and the property was transferred to Israel's public housing organization, Amidar. Since then, these areas (the poorest in the Jaffa-Tel-Aviv municipality) have experienced soaring property prices. Amidar now hopes to reap in the profits of the high prices by evicting the remaining rightful Palestinian owners of the homes. Through Amidar, Israel also threatens to sell off most of the land of the historic Tasso cemetery in Jaffa. The result is an escalation of the ongoing Israeli practice of Judaizing and de-Arabizing Jaffa, Palestine's economic and cultural capital just sixty years ago.
For more information, see the Arab Association for Human Rights report at: http://www.arabhra.org/Hra/SecondaryArticles/SecondaryArticlePage.aspx?Language=2&SecondaryArticle=1670
Listen to an audio documentary about the Land Day 2008 demonstration highlighting the struggle of Jaffa's Palestinians to stay in their city:
http://www.imemc.org/attachments/apr2008/the_land_day_feature_ready.mp3
Visit the official website of the Popular Committee to Defend the Right to Housing and Land in Jaffa:
http://yaffastruggle.wordpress.com/
Background Resources:
For resources on the history of the Nakba, information about Palestinian refugees, and their right of return under international law, see the Nakba-60 Resources Info-Packet at:http://www.badil.org/Publications/badil-nakba-60-info-packet/index.html
For information about selected cases of ongoing diaplacement, please visit:http://www.stopthewall.org/activistresources/1583.shtml
For information, resources and links to organizations working on the growing campaign for Boycotts, Divestment and Sanctions on Israel until it dismantles its military occupation's colonial apartheid system in the West Bank, Gaza and Golan Heights; ends systematic discrimination against its Palestinian citizens; and implements the Palestinian refugees' right to return to their homes and properties, please visit the website of the Boycott Divestment Sanctions Campaign National Committee (BNC): http://www.bdsmovement.net/
For more information, please contact:
Palestinian Grassroots Anti-Apartheid Wall CampaignEmail: global@stopthewall.org, Tel.: +972-2-297-1505
Badil Centre for Palestinian Refugee & Residency Rights:Email: mediaenglish@badil.org, Tel.: +972-2-277-7086
*The week’s events coordinated by the National Committee to Commemorate the Nakba. The National Committee represents national movements and networks, including the Council of National and Islamic forces, the Global Palestine Right-of-Return Coalition, the Popular Committees and youth centers of the refugee camps all over Palestine, the Anti-Apartheid Wall Campaign, Badil Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, Palestinian NGO Network (PNGO), the Civic Coalition for the Defense of Palestinian Rights in Jerusalem and the PLO Department for Refugee Affairs (DORA).'
'Oil prices extend record run, break 126 dollars
(Agencies)
Updated: 2008-05-10 10:09
NEW YORK - Oil prices briefly surged to a record high above 126 dollars on Friday, driven into uncharted territory by speculators trying to take advantage of global supply concerns, analysts said.
Traders work the Crude Oil trading pit at the New York Mercantile Exchange Friday, May 9, 2008, as oil rose above $126 a barrel for the first time Friday. [Agencies]
Oil prices have rocketed to fresh record highs every day this week in reaction to unrest in key producer Nigeria and other ongoing supply worries.
New York's main oil futures contract, light sweet crude for June delivery, spiked as high as 126.25 dollars in intra day trading before closing at 125.96 dollars, marking a sharp gain of 2.27 dollars from Thursday's closing value.
In London, Brent crude oil briefly hit an all-time peak of 125.90 dollars. The contract subsequently settled up a strong 2.56 dollars at 125.40 dollars.
Sucden analyst Michael Davies said there was "keen interest in the oil market by the (investment) funds, which are currently being attracted by oil's rapid price appreciation this year.
"This probably explains the move higher over the last few days," he said.
World oil prices have rocketed 25 percent since the start of 2008 and have doubled in the past 12 months from around 62 dollars.
Oil values vaulted above the psychological 100-dollar mark in January and have since jumped above 120 dollars.'
(Agencies)
Updated: 2008-05-10 10:09
NEW YORK - Oil prices briefly surged to a record high above 126 dollars on Friday, driven into uncharted territory by speculators trying to take advantage of global supply concerns, analysts said.
Traders work the Crude Oil trading pit at the New York Mercantile Exchange Friday, May 9, 2008, as oil rose above $126 a barrel for the first time Friday. [Agencies]
Oil prices have rocketed to fresh record highs every day this week in reaction to unrest in key producer Nigeria and other ongoing supply worries.
New York's main oil futures contract, light sweet crude for June delivery, spiked as high as 126.25 dollars in intra day trading before closing at 125.96 dollars, marking a sharp gain of 2.27 dollars from Thursday's closing value.
In London, Brent crude oil briefly hit an all-time peak of 125.90 dollars. The contract subsequently settled up a strong 2.56 dollars at 125.40 dollars.
Sucden analyst Michael Davies said there was "keen interest in the oil market by the (investment) funds, which are currently being attracted by oil's rapid price appreciation this year.
"This probably explains the move higher over the last few days," he said.
World oil prices have rocketed 25 percent since the start of 2008 and have doubled in the past 12 months from around 62 dollars.
Oil values vaulted above the psychological 100-dollar mark in January and have since jumped above 120 dollars.'
zondag 11 mei 2008
De Israelische Terreur 361
'N I E U W S B R I E F 05/2008
EDITORIAL
Beste lezer,
Deze maand is het 60 jaar geleden dat de staat Israël werd gesticht, wat leidde tot de vlucht en verdrijving van honderdduizenden Palestijnen. Op verschillende plaatsen wordt het 60-jarige bestaan van Israël gevierd, maar er vinden ook activiteiten plaats die aandacht geven aan de schaduwzijden van de stichting van de staat Israël. Het 60-jarig bestaan van de staat Israël betekent ook 60 jaar waarin geen recht is gedaan aan miljoenen Palestijnse vluchtelingen. Zestig jaar na de stichting van de staat Israël is aan Israëlische kant het veilige huis, waar in 1948 van gedroomd werd, nog steeds niet gerealiseerd; het veilige huis lijkt soms meer op een bunker.
Een activiteit waarbij aandacht wordt besteed aan deze schaduwkanten van Israël, die na zestig jaar een zware menselijke tol blijven eisen, is het filmfestival Witnessed from Within. Dit filmfestival wordt georganiseerd door UCP en Gate48, in samenwerking met Cinema de Balie en Eutopia. Dit festival geeft een podium aan kritische filmmakers uit Israël. Van 14 tot en met 18 mei worden in De Balie in Amsterdam kritische documentaires uit Israël vertoond. Het festival opent op 14 mei met de Nederlandse première van de documentaire “Flipping Out”. Filmmaker Yoav Shamir volgde Israëlische soldaten die na hun diensttijd naar India afreizen, grote hoeveelheden drugs gebruiken en vaak doordraaien. De regisseur is aanwezig bij de première en zal na afloop vragen beantwoorden. Voor het volledige programma en een overzicht van de overige gasten die tijdens het festival aanwezig zullen zijn, kijkt u hier.
Het 60-jarige bestaan van de staat Israël betekent ook het 60-jarige bestaan van de Palestijnse vluchtelingenkwestie. UCP heeft een brochure uitgebracht waarin het verhaal van deze vluchtelingen wordt verteld. In de brochure vindt u informatie over het ontstaan van de vluchtelingenkwestie, het aantal vluchtelingen, hun leefomstandigheden en persoonlijke verhalen. De brochure kunt u hier downloaden in PDF-formaat. Papieren brochures kunt u bestellen door een e-mail te sturen naar dienstencentrum@unitedcivilians.nl. Vermeld in de e-mail uw adres, het aantal brochures dat u wilt ontvangen en voor welk doel u ze wilt gebruiken.
Van 15 tot en met 18 mei geeft componist Merlijn Twaalfhoven een aantal concerten met als titel “Symphonica Arabica”. In samenwerking met UCP, ICCO, Kosmopolis en het Tropenmuseum heeft La Vie sur Terre deze productie tot stand gebracht. Om de Palestijnen die in 1948 zijn gevlucht een gezicht te geven, componeerde Merlijn Twaalfhoven een stuk dat zal worden uitgevoerd door topmusici uit het Midden-Oosten, kinderen, studenten en Arabische musici uit Nederland. Het stuk werd eerder opgevoerd in Jordanië en in de bezette Palestijnse gebieden. Voor meer informatie over dit project kijkt u op de website van Symphonica Arabica.
De tentoonstelling “Palestina 1948: herinnering aan een verdwenen vaderland” is nog steeds te bekijken in de Parkzaal van het Tropenmuseum in Amsterdam. De tentoonstelling toont foto’s van het leven in Palestina voor 1948, video-interviews met Palestijnen die in 1948 zijn gevlucht en foto’s van vluchtelingen. Informatie over openingstijden en toegangsprijzen vindt u hier.
Tot slot willen wij u attenderen op het net uitgekomen boek Challenging the Wall: Toward a Pedagogy of Hope, dat u via UCP kunt bestellen. Dit boek is geredigeerd door Toine van Teeffelen, verbonden aan het Arab Educational Institute – Open Windows. Het bevat bijdragen van en interviews met diverse Nederlandse, Israëlische en Palestijnse wetenschappers en activisten. Wilt u dit boek bestellen (7 euro), stuurt u dan een email voor de te volgen procedure naar info@unitedcivilians.nl.
Webredactie
United Civilians for Peace
NIEUWS
Oproep Palestijnse en Israëlische NGO's: stop restricties op invoer brandstof naar Gaza
Een aantal Palestijnse en Israëlische mensenrechtenorganisaties hebben een oproep gedaan om de beperkingen op te heffen die gelden op de invoer van brandstof naar de Gazastrook en om de schade die gedaan wordt aan de humanitaire behoeftes van de bevolking van de Gazastrook te stoppen.
De groep mensenrechtenorganisaties waarschuwt: "We express concern and outrage at the systematic dismantling of the Gaza Strip's vital systems by preventing the residents of Gaza, a territory under Israel's occupation, from obtaining the fuel they need to generate electricity, power hospitals, run transportation, pump water and sewage, and provide for basic social and economic needs."
Lees verder op de website.
Persbericht Argan: Kosmopolis Preview in Argan met kritische documentaires uit Israël
Op vrijdag 9 mei vindt in jongerencentrum Argan een Preview plaats van het filmfestival Witnessed from Within, dat kritische filmmakers uit Israël een podium biedt. Twee documentaires worden in Argan vertoond: “Strawberry Fields” over Gaza en “To see if I’m smiling” over meisjes die in het Israëlische leger hebben gezeten. De Preview is een activiteit van Kosmopolis, in samenwerking met Gate48 en United Civilians for Peace.
Lees het hele persbericht inclusief het programma op de website.
PCATI: Psychische marteling in Israël neemt toe
Psychische marteling van Palestijnse gevangenen in Israël komt steeds vaker voor. In sommige gevallen worden familieleden van de gevangenen gebruikt bij het martelen, door te dreigen dat hen iets wordt aangedaan als de gevangene niet meewerkt. Dit meldt de Public Committee Against Torture in Israel (PCATI) aan de hand van het rapport "Family Matters, Using Family Members to Pressure Detainees Under GSS Interrogation", dat deze week werd uitgebracht.
In het rapport beschrijft de jurist Aviel Liner zes zaken waarin gebruik werd gemaakt van familieleden om gevangenen te martelen. In sommige zaken werd een gevangene wijsgemaakt dat een familielid ook gevangen was genomen en, net als de gevangene, psychisch werd gemarteld. In andere gevallen werden familieleden daadwerkelijk gearresteerd en soms gemarteld, terwijl ze niet werden verdacht van een misdaad. In één van de gevallen werd een echtpaar voor langere tijd vastgehouden en fysiek gemarteld. Ze kregen geen informatie over het lot van hun dochters, die respectievelijk twee en een half jaar en zes maanden oud waren.
Lees verder op de website.
Boomerang supports United Civilians for Peace
Een digitaal Boomerangrekje is geplaatst op de website van UCP (linksonder in het menu) waarin alle ingezonden graffiti ontwerpen te bezichtigen zijn. Alle ontwerpen kunnen bovendien als e-card verzonden worden! Kijk ook op de website van Boomerang voor meer informatie.
CAMPAGNE
Filmfestival Witnessed from Within
Israël lijkt een land waarin de Nakba niet plaatsgevonden heeft. Zij ontbreekt in de Israëlische geschiedschrijving, haar sporen zijn gewist uit het landschap.
Israël weigert om met het verleden in het reine te komen. De Israëlische samenleving is gemilitariseerd, de rechten van niet-joodse minderheden staan ernstig onder druk. Sinds 1967 is Israël bezetter van miljoenen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.
Kritische filmmakers uit Israël belichten deze schaduwkanten, die een zware menselijke tol blijven eisen. Het filmfestival Witnessed from Within biedt hen een podium. Zij brengen Israëlische en Palestijnse burgers in beeld die zich niet bij afscheiding, intimidatie en onrecht neerleggen. Sommige van deze burgers betalen hiervoor een hoge prijs.
Het festival opent op 14 mei met de Nederlandse première van “Flipping Out”, de nieuwe film van Yoav Shamir en het vervolg op zijn bekroonde film “Checkpoint”. Flipping Out gaat over de odyssee van Israëlische jongeren die na hun militaire diensttijd naar India vertrekken, grote hoeveelheden drugs gebruiken en in veel gevallen doordraaien.
Yoav Shamir is bij de première van “Flipping Out” aanwezig en zal na afloop vragen beantwoorden. Na de vertoning van “Citizen Nawi”, “To See if I'm Smiling” en “The State of Israel vs Tali Fahima” gaan hoofdpersonen uit deze films in gesprek met het publiek.
Witnessed from Within wordt georganiseerd door Gate48 en United Civilians for Peace, in samenwerking met Cinema de Balie en Eutopia.
Programma
Wo 14 mei 20.00 Flipping Out (Nederlandse première)
Do 15 mei 20.00 To See if I’m Smiling
Do 15 mei 22.00 Izkor: Slaves of Memory
Vri 16 mei 20.00 Citizen Nawi
Vri 16 mei 22.00 Paradise Lost
Za 17 mei 16.00 Panel discussie Ruination, identity and exile in Israel/Palestine
Za 17 mei 20.00 The State of Israel vs Tali Fahima
Za 17 mei 22.00 Who is Mordechai Vanunu
Zo 18 mei 15.00 Interviews met Ezra Nawi, Inbar Michelzon en Smadar Ben-Natan
Zo 18 mei 20.00 Since You Left
Zo 18 mei 22.00 Jenin Jenin
Zie voor meer informatie: www.gate48.org.
Lees het hele persbericht op de website, of ga naar www.unitedcivilians.nl/wfw.
WEBLOG door Toine van Teeffelen
Zingen
Loudspeaker
Terug van een reis naar Nederland sta ik de volgende dag weer bij het vertrouwde Betlehem-checkpoint. Bij het checkpoint krijg je haast een gevoel van thuiskomen. “The checkpoint is welcome home,” zei een Palestijnse eens tegen me, ironisch. Uit de loudspeakers boven me klinkt gekraak en geraas gericht tegen de wachtenden. Is dat weer die zanger? Een paar weken geleden stond ik met Tamer en Jara te wachten midden in een rij christelijke vergunninghouders die vanwege de Pasen een paar weken naar Jeruzalem mochten. Terwijl we onszelf in de rij aan het vervelen waren begon een soldate in het hokje achter ons een voorstelling weg te geven. “Irdzja, irdzja” (keer terug), zong ze galmend de passanten toe die in de X ray bleven biepen. Ik legde Jara uit dat soldaten soms vreemde dingen moeten doen en dat ze zich dan wel eens vreemd gedragen. Nu vandaag opnieuw weer dat gezang. De soldate blijft maar “irdzja, irdzja” roepen; dan weer langzaam, dan sneller, dan hoger, dan lager, dan kort en eindigend in krakend geschreeuw. Zou ze echt gek worden? In de rij kijken we elkaar aan, een beetje verontrust. “Madzjnoene,” een idioot, zegt iemand. Als ik langskom houd ik mijn paspoort omhoog. Eerst wijst ze me terug te keren, maar ineens zie ik haar gezicht veranderen, ze begrijpt dat ik tot een andere behandelingscategorie behoor, een buitenlander. Haar norsheid verandert in een glimlach en ik mag passeren.
[lees verder]
ARTIKELEN
Democratie Israël schiet te kort
Door Marjolein Sprenger, lid NextStep (jongeren van Een Ander Joods Geluid), gepubliceerd in Trouw op 3 mei 2008
Komende week bestaat Israël zestig jaar. Moet Israël dit wel vieren? Zij zijn eerder toe aan erkennen.
Op 7 mei is het zover: Israël bestaat 60 jaar. Groot feest in congrescentrum Rai, met onder de genodigden politieke kopstukken, terwijl aan de andere kant van het spectrum 60 jaar onderdrukking van de Palestijnen wordt herdacht.
Voor welke ’optie’ kies ik, een kritische, jonge Nederlandse vrouw met Joodse achtergrond? Wie de media en debatten over het Midden-Oosten volgt, zou denken dat ik een standpunt voor de één en tegen de ander moet innemen. Ik ben kritisch maar zie ook de feiten onder ogen en pleit daarom voor een ’derde weg’, waarin erkenning een belangrijke rol speelt.
Ik kan niet meer spreken over de viering van 60 jaar Israël. Van huis uit is er een verbintenis met Israël, met de mogelijkheid die zij biedt aan Joden om in een land te leven waar Joodse normen en waarden vanzelfsprekend zijn. Maar sinds jaren is het duidelijk dat de wijze waarop Israël deze waarden, normen en grenzen wil verdedigen, niet overeenkomt met de ideeën die ikzelf én de internationale rechtsorde heeft van hoe je omgaat met mensen.
Lees het volledige artikel op onze website.
"…Namely the State of Israel"
By Uri Avnery
EVERY TIME I hear the voice of David Ben-Gurion uttering the words "Therefore we are gathered here…" I think of Issar Barsky, a charming youngster, the little brother of a girl-friend of mine. The last time we met was in front of the dining hall of Kibbutz Hulda, on Friday, May 14, 1948.
In the coming night my company was to attack al-Qubab, an Arab village on the road to Jerusalem, east of Ramle. We were busy with preparations. I was cleaning my Czech-made rifle, when somebody came and told us that Ben-Gurion was just making a speech about the founding of the state.
Lees het volledige artikel op onze website.
Manifest Destiny?
By Uri Avnery
NEXT MONTH, Israel will celebrate its 60th anniversary. The government is working feverishly to make this day into an occasion of joy and jubilation. While serious problems are crying out for funds, some 40 million dollars have been allocated to this aim.
But the nation is in no mood for celebrations. It is gloomy.
From all directions the government is blamed for this gloom. "They have no agenda" is the refrain, "Their only concern is their own survival." (The word "agenda", with its English pronunciation, is now fashionable in Israeli political circles, pushing aside a perfectly adequate Hebrew word.)
Lees het volledige artikel op onze website.
Vice PM: Ofra settlement homes built on private Palestinian land
By Akiva Eldar
All 450 homes in Ofra, the "mother of settlements" in Samaria, were built on privately owned Palestinian land, Vice Premier Haim Ramon said during a session at the Knesset State Control Committee two months ago.
This is the first time such a senior government source has admitted in an official forum that the first settlement in Samaria was built on private Palestinian land.
In response to an inquiry by Haaretz, Ramon's office said the vice premier's statements were made based on information from the defense establishment.
Lees het volledige artikel op onze website.
AGENDA
Vanaf 21 febr Documentaire 'Faces' over 's werelds grootste illegale fototentoonstelling, diverse filmtheaters
1 mrt – 4 jan 2009 Tentoonstelling Palestina 1948, herinneringen aan een verdwenen vaderland, Tropenmuseum, Amsterdam
14 – 18 mei Filmfestival Witnessed from Within met screenings en discussie, De Balie, Amsterdam
15 mei Lezing Hanan Ashrawi: Obstacles on the Road to Peace, Palestinian Realities, Amsterdam
15 mei Domcafé 'Israël: welke toekomst na 60 jaar?', Utrecht
15 – 18 mei Symphony Arabica, Amsterdam/Rotterdam/Den Haag/Utrecht
17 mei Herdenking en bijeenkomst 1948 – 2008, 60 JAAR NAKBA, Amsterdam
19 mei Publiek debat: Kan de impasse tussen Israël en de Palestijnen doorbroken worden?, ISS, Den Haag
21 mei Debat over Palestina en Israël: beeldvorming en werkelijkheid daarachter, Rotterdam
24 mei Conferentie Untold Stories of Palestinian Women, Den Haag
Bekijk voor meer informatie de agenda op onze website.
BOEKENTIP
Nieuw in de bibliotheek van UCP:
· Niet iedereen kan stenen gooien. Een Nederlandse Palestijn op zoek naar zijn wortels en identiteit, Arjan El Fassed. Opgegroeid in Nederland ging Arjan El Fassed, zoon van een Palestijnse vader en een Nederlandse moeder, op zoek naar zijn familiegeschiedenis in Palestina. Hij zag onmacht en corruptie aan Palestijnse zijde en onderdrukking van Israëlische kant. Aan de hand van gebeurtenissen binnen zijn familie over verschillende generaties, wordt de geschiedenis van het Palestijnse volk op een persoonlijke en indringende manier verteld. Niet iedereen kan stenen gooien is een meeslepend verhaal van een zoektocht naar wortels, identiteit en bestaansrecht. Op de volgende website vindt u meer informatie: www.nietiedereenkanstenengooien.nl.
· Challenging the Wall. Toward a pedagogy of hope, edited by Toine van Teeffelen
· De belofte en het land, Simone Korkus
· All that remains. The Palestinian villages occupied and depopulated by Israel in 1948, edited by Walid Khalidi
· Married to another man, Israel’s dilemma in Palestine, Ghada Karmi
· The birth of the Palestinian refugee problem revisited, Benny Morris
· De etnische zuivering van Palestina, Ilan Pappe
· The presence of absence in the ruins of Kafr Bir’im, documentaire van John Halaka, 60 minuten. In deze documentaire staat Ibrahim Essa centraal, een Palestijnse dichter die de etnische zuivering van zijn dorp Kafr Bir'im door Israël in 1948 overleefde. Van dit dorp zijn nu slechts nog wat ruïnes over. De film laat een beeld zien van het vroegere leven in het dorp, van de moeilijkheden van een leven in ballingschap en van de sterke emotionele, fysieke en historische banden met het land.
Al onze boeken en dvd’s kunnen geleend worden. Als u één of meerdere van onze materialen wilt lenen, kunt u het uitleenformulier ingevuld naar ons opsturen. Wij zorgen dan dat het materiaal naar u wordt opgestuurd.
De volgende boeken willen wij u graag als leestip meegeven:
An Israeli In Palestine Resisting Dispossession, Redeeming Israel, van Jeff Halper. Voor een recensie zie de website van Electronic Intifada.
Het paviljoen van meneer Mofid, reportages uit de Palestijnse gebieden, van Nell Westerlaken
De citroenboom, van S. Tolan
Israel and the clash of civilisations, van Jonathan Cook.
Prejudice and discrimination, a personal journey, van Peter Warburg.
WEBSITES / NIEUWSBRIEVEN
http://expressionsofnakba.org: op deze website wordt achtergrondinformatie gegeven over de nakba. Ook is hier een wedstrijd uitgeschreven waarvoor mensen foto’s, verhalen, videomateriaal, muziek etc. kunnen inleveren met betrekking tot de nakba.
Eutopia Magazine, een blad dat drie keer per jaar wordt uitgebracht door Eutopia, is dit keer in zijn geheel gewijd aan het thema "Israel/Palestina". In dit nummer wordt aandacht besteed aan de complexiteit van identiteiten in de context van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een aantal artikelen uit het magazine kunnen worden gedownload via de website van Gate48. Kijk onder projects en Ruination. Informatie over abonnementen vindt u op de website van Eutopia.
Broederlijk delen: op hun website vindt u achtergrondinformatie over 60 jaar Israël en 60 jaar Nakba.
Werkgroep Keerpunt: de nieuwsbrieven van Keerpunt zijn informatief en uitgebreid. Via de website van Keerpunt kunt u ze lezen en er u op abonneren.
http://www.bitterlemons.org: Bitterlemons, Palestinian-Israeli crossfire: dit is een website waarop elke week over een bepaald onderwerp vier artikelen worden gepubliceerd, twee van Palestijnse kant en twee van Israëlische zijde. Deze artikelen kunnen religieus, seculier, links, rechts etc. zijn.
SCHRIJVERSFORUM
Dit forum biedt schrijvers de mogelijkheid op de UCP website hun artikelen kenbaar te maken die het nieuws wel/niet hebben gehaald.
Interessante artikelen ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict mogen gestuurd worden naar de webredactie van UCP o.v.v. schrijversforum. Plaatsing is voorbehouden aan de webredactie van UCP en wordt niet gegarandeerd. Over de plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.
Praten met Hamas
Door Sietse Bosgra en Paul Aarts. Dit artikel werd gepubliceerd in de Internationale Spectator, jaargang 62, nummer 4, april 2008.
Voor een succesvolle vredesregeling met Israël is een van de belangrijkste vereisten dat die getroffen wordt door een Palestijnse regering die op brede steun van de Palestijnse bevolking kan rekenen. Alleen zo’n regering kan eventuele pijnlijke concessies aan haar achterban verkopen en kan garanderen dat de gemaakte afspraken ook inderdaad worden nageleefd. Dat betekent dat de islamitische beweging Hamas weer deel moet uitmaken van het politieke proces in Palestina en het mogelijk toekomstige vredesakkoord zal moeten onderschrijven.
Lees verder op onze website.
Tony Blair and Getting to the Endgame in Palestine
Door Chris Patten. Dit artikel werd eerder in The Daily Star (Libanon) gepubliceerd en op de website van de International Crisis Group.
Former British Prime Minister Tony Blair has many positive attributes, including great charm. He will need all his skills to address the bewildering range of global tasks that he has taken on since being shoehorned out of office by his dour successor, Gordon Brown.
His initial daytime job, after running Britain, was to bring peace to the Middle East by helping establish the governing institutions of a Palestinian state.
Since then, Blair has become an adviser to banks (which need all the advice they can get these days), is touring the world to promote a sensible policy on global warming and climate change, has created a foundation to help bridge the divide between different faiths, and will lecture on religion at Yale. All that is left is to restore the fortunes of England's national football and cricket teams. Perhaps he could fit that in on weekends.
Lees verder op onze website.
UCP ZOEKT
Stagiair(e) Communicatie / Marketing
Periode: (in overleg) 3 á 5 maanden, per september 2008
32 uur per week
United Civilians for Peace zoekt een stagiair(e) communicatie/marketing om de activiteiten en diensten van de organisatie breder uit te zetten. De stagiair(e) werkt mee aan de verdere ontwikkeling van het marketingplan en is intensief betrokken bij de uitvoering hiervan.
Kortom: een afwisselende stageplek in een jong en enthousiast team, waarbij je veel ervaring kunt opdoen bij een mensenrechtenorganisatie.
Lees meer op onze website.
ALGEMEEN
Copyright
De informatie in deze nieuwsbrief is gedeeltelijk afkomstig van derden. Copyright over afbeeldingen (waaronder cartoons), artikelen en weblog berust bij de auteurs, tenzij anders aangegeven.
Aan- en afmelden
Wilt u zich aanmelden voor onze nieuwsbrief en andere elektronische informatie, stuurt u dan een lege e-mail met als onderwerp “aanmelden” naar info@unitedcivilians.nl. Om af te melden vult u bij onderwerp “afmelden” in.
Tips
Tips over activiteiten, gebeurtenissen of andere informatie kunt u aan ons doorgeven via info@unitedcivilians.nl.
Contactgegevens
United Civilians for Peace
Postbus 8190
3503 RD Utrecht
030-8801534
info@unitedcivilians.nl
EDITORIAL
Beste lezer,
Deze maand is het 60 jaar geleden dat de staat Israël werd gesticht, wat leidde tot de vlucht en verdrijving van honderdduizenden Palestijnen. Op verschillende plaatsen wordt het 60-jarige bestaan van Israël gevierd, maar er vinden ook activiteiten plaats die aandacht geven aan de schaduwzijden van de stichting van de staat Israël. Het 60-jarig bestaan van de staat Israël betekent ook 60 jaar waarin geen recht is gedaan aan miljoenen Palestijnse vluchtelingen. Zestig jaar na de stichting van de staat Israël is aan Israëlische kant het veilige huis, waar in 1948 van gedroomd werd, nog steeds niet gerealiseerd; het veilige huis lijkt soms meer op een bunker.
Een activiteit waarbij aandacht wordt besteed aan deze schaduwkanten van Israël, die na zestig jaar een zware menselijke tol blijven eisen, is het filmfestival Witnessed from Within. Dit filmfestival wordt georganiseerd door UCP en Gate48, in samenwerking met Cinema de Balie en Eutopia. Dit festival geeft een podium aan kritische filmmakers uit Israël. Van 14 tot en met 18 mei worden in De Balie in Amsterdam kritische documentaires uit Israël vertoond. Het festival opent op 14 mei met de Nederlandse première van de documentaire “Flipping Out”. Filmmaker Yoav Shamir volgde Israëlische soldaten die na hun diensttijd naar India afreizen, grote hoeveelheden drugs gebruiken en vaak doordraaien. De regisseur is aanwezig bij de première en zal na afloop vragen beantwoorden. Voor het volledige programma en een overzicht van de overige gasten die tijdens het festival aanwezig zullen zijn, kijkt u hier.
Het 60-jarige bestaan van de staat Israël betekent ook het 60-jarige bestaan van de Palestijnse vluchtelingenkwestie. UCP heeft een brochure uitgebracht waarin het verhaal van deze vluchtelingen wordt verteld. In de brochure vindt u informatie over het ontstaan van de vluchtelingenkwestie, het aantal vluchtelingen, hun leefomstandigheden en persoonlijke verhalen. De brochure kunt u hier downloaden in PDF-formaat. Papieren brochures kunt u bestellen door een e-mail te sturen naar dienstencentrum@unitedcivilians.nl. Vermeld in de e-mail uw adres, het aantal brochures dat u wilt ontvangen en voor welk doel u ze wilt gebruiken.
Van 15 tot en met 18 mei geeft componist Merlijn Twaalfhoven een aantal concerten met als titel “Symphonica Arabica”. In samenwerking met UCP, ICCO, Kosmopolis en het Tropenmuseum heeft La Vie sur Terre deze productie tot stand gebracht. Om de Palestijnen die in 1948 zijn gevlucht een gezicht te geven, componeerde Merlijn Twaalfhoven een stuk dat zal worden uitgevoerd door topmusici uit het Midden-Oosten, kinderen, studenten en Arabische musici uit Nederland. Het stuk werd eerder opgevoerd in Jordanië en in de bezette Palestijnse gebieden. Voor meer informatie over dit project kijkt u op de website van Symphonica Arabica.
De tentoonstelling “Palestina 1948: herinnering aan een verdwenen vaderland” is nog steeds te bekijken in de Parkzaal van het Tropenmuseum in Amsterdam. De tentoonstelling toont foto’s van het leven in Palestina voor 1948, video-interviews met Palestijnen die in 1948 zijn gevlucht en foto’s van vluchtelingen. Informatie over openingstijden en toegangsprijzen vindt u hier.
Tot slot willen wij u attenderen op het net uitgekomen boek Challenging the Wall: Toward a Pedagogy of Hope, dat u via UCP kunt bestellen. Dit boek is geredigeerd door Toine van Teeffelen, verbonden aan het Arab Educational Institute – Open Windows. Het bevat bijdragen van en interviews met diverse Nederlandse, Israëlische en Palestijnse wetenschappers en activisten. Wilt u dit boek bestellen (7 euro), stuurt u dan een email voor de te volgen procedure naar info@unitedcivilians.nl.
Webredactie
United Civilians for Peace
NIEUWS
Oproep Palestijnse en Israëlische NGO's: stop restricties op invoer brandstof naar Gaza
Een aantal Palestijnse en Israëlische mensenrechtenorganisaties hebben een oproep gedaan om de beperkingen op te heffen die gelden op de invoer van brandstof naar de Gazastrook en om de schade die gedaan wordt aan de humanitaire behoeftes van de bevolking van de Gazastrook te stoppen.
De groep mensenrechtenorganisaties waarschuwt: "We express concern and outrage at the systematic dismantling of the Gaza Strip's vital systems by preventing the residents of Gaza, a territory under Israel's occupation, from obtaining the fuel they need to generate electricity, power hospitals, run transportation, pump water and sewage, and provide for basic social and economic needs."
Lees verder op de website.
Persbericht Argan: Kosmopolis Preview in Argan met kritische documentaires uit Israël
Op vrijdag 9 mei vindt in jongerencentrum Argan een Preview plaats van het filmfestival Witnessed from Within, dat kritische filmmakers uit Israël een podium biedt. Twee documentaires worden in Argan vertoond: “Strawberry Fields” over Gaza en “To see if I’m smiling” over meisjes die in het Israëlische leger hebben gezeten. De Preview is een activiteit van Kosmopolis, in samenwerking met Gate48 en United Civilians for Peace.
Lees het hele persbericht inclusief het programma op de website.
PCATI: Psychische marteling in Israël neemt toe
Psychische marteling van Palestijnse gevangenen in Israël komt steeds vaker voor. In sommige gevallen worden familieleden van de gevangenen gebruikt bij het martelen, door te dreigen dat hen iets wordt aangedaan als de gevangene niet meewerkt. Dit meldt de Public Committee Against Torture in Israel (PCATI) aan de hand van het rapport "Family Matters, Using Family Members to Pressure Detainees Under GSS Interrogation", dat deze week werd uitgebracht.
In het rapport beschrijft de jurist Aviel Liner zes zaken waarin gebruik werd gemaakt van familieleden om gevangenen te martelen. In sommige zaken werd een gevangene wijsgemaakt dat een familielid ook gevangen was genomen en, net als de gevangene, psychisch werd gemarteld. In andere gevallen werden familieleden daadwerkelijk gearresteerd en soms gemarteld, terwijl ze niet werden verdacht van een misdaad. In één van de gevallen werd een echtpaar voor langere tijd vastgehouden en fysiek gemarteld. Ze kregen geen informatie over het lot van hun dochters, die respectievelijk twee en een half jaar en zes maanden oud waren.
Lees verder op de website.
Boomerang supports United Civilians for Peace
Een digitaal Boomerangrekje is geplaatst op de website van UCP (linksonder in het menu) waarin alle ingezonden graffiti ontwerpen te bezichtigen zijn. Alle ontwerpen kunnen bovendien als e-card verzonden worden! Kijk ook op de website van Boomerang voor meer informatie.
CAMPAGNE
Filmfestival Witnessed from Within
Israël lijkt een land waarin de Nakba niet plaatsgevonden heeft. Zij ontbreekt in de Israëlische geschiedschrijving, haar sporen zijn gewist uit het landschap.
Israël weigert om met het verleden in het reine te komen. De Israëlische samenleving is gemilitariseerd, de rechten van niet-joodse minderheden staan ernstig onder druk. Sinds 1967 is Israël bezetter van miljoenen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.
Kritische filmmakers uit Israël belichten deze schaduwkanten, die een zware menselijke tol blijven eisen. Het filmfestival Witnessed from Within biedt hen een podium. Zij brengen Israëlische en Palestijnse burgers in beeld die zich niet bij afscheiding, intimidatie en onrecht neerleggen. Sommige van deze burgers betalen hiervoor een hoge prijs.
Het festival opent op 14 mei met de Nederlandse première van “Flipping Out”, de nieuwe film van Yoav Shamir en het vervolg op zijn bekroonde film “Checkpoint”. Flipping Out gaat over de odyssee van Israëlische jongeren die na hun militaire diensttijd naar India vertrekken, grote hoeveelheden drugs gebruiken en in veel gevallen doordraaien.
Yoav Shamir is bij de première van “Flipping Out” aanwezig en zal na afloop vragen beantwoorden. Na de vertoning van “Citizen Nawi”, “To See if I'm Smiling” en “The State of Israel vs Tali Fahima” gaan hoofdpersonen uit deze films in gesprek met het publiek.
Witnessed from Within wordt georganiseerd door Gate48 en United Civilians for Peace, in samenwerking met Cinema de Balie en Eutopia.
Programma
Wo 14 mei 20.00 Flipping Out (Nederlandse première)
Do 15 mei 20.00 To See if I’m Smiling
Do 15 mei 22.00 Izkor: Slaves of Memory
Vri 16 mei 20.00 Citizen Nawi
Vri 16 mei 22.00 Paradise Lost
Za 17 mei 16.00 Panel discussie Ruination, identity and exile in Israel/Palestine
Za 17 mei 20.00 The State of Israel vs Tali Fahima
Za 17 mei 22.00 Who is Mordechai Vanunu
Zo 18 mei 15.00 Interviews met Ezra Nawi, Inbar Michelzon en Smadar Ben-Natan
Zo 18 mei 20.00 Since You Left
Zo 18 mei 22.00 Jenin Jenin
Zie voor meer informatie: www.gate48.org.
Lees het hele persbericht op de website, of ga naar www.unitedcivilians.nl/wfw.
WEBLOG door Toine van Teeffelen
Zingen
Loudspeaker
Terug van een reis naar Nederland sta ik de volgende dag weer bij het vertrouwde Betlehem-checkpoint. Bij het checkpoint krijg je haast een gevoel van thuiskomen. “The checkpoint is welcome home,” zei een Palestijnse eens tegen me, ironisch. Uit de loudspeakers boven me klinkt gekraak en geraas gericht tegen de wachtenden. Is dat weer die zanger? Een paar weken geleden stond ik met Tamer en Jara te wachten midden in een rij christelijke vergunninghouders die vanwege de Pasen een paar weken naar Jeruzalem mochten. Terwijl we onszelf in de rij aan het vervelen waren begon een soldate in het hokje achter ons een voorstelling weg te geven. “Irdzja, irdzja” (keer terug), zong ze galmend de passanten toe die in de X ray bleven biepen. Ik legde Jara uit dat soldaten soms vreemde dingen moeten doen en dat ze zich dan wel eens vreemd gedragen. Nu vandaag opnieuw weer dat gezang. De soldate blijft maar “irdzja, irdzja” roepen; dan weer langzaam, dan sneller, dan hoger, dan lager, dan kort en eindigend in krakend geschreeuw. Zou ze echt gek worden? In de rij kijken we elkaar aan, een beetje verontrust. “Madzjnoene,” een idioot, zegt iemand. Als ik langskom houd ik mijn paspoort omhoog. Eerst wijst ze me terug te keren, maar ineens zie ik haar gezicht veranderen, ze begrijpt dat ik tot een andere behandelingscategorie behoor, een buitenlander. Haar norsheid verandert in een glimlach en ik mag passeren.
[lees verder]
ARTIKELEN
Democratie Israël schiet te kort
Door Marjolein Sprenger, lid NextStep (jongeren van Een Ander Joods Geluid), gepubliceerd in Trouw op 3 mei 2008
Komende week bestaat Israël zestig jaar. Moet Israël dit wel vieren? Zij zijn eerder toe aan erkennen.
Op 7 mei is het zover: Israël bestaat 60 jaar. Groot feest in congrescentrum Rai, met onder de genodigden politieke kopstukken, terwijl aan de andere kant van het spectrum 60 jaar onderdrukking van de Palestijnen wordt herdacht.
Voor welke ’optie’ kies ik, een kritische, jonge Nederlandse vrouw met Joodse achtergrond? Wie de media en debatten over het Midden-Oosten volgt, zou denken dat ik een standpunt voor de één en tegen de ander moet innemen. Ik ben kritisch maar zie ook de feiten onder ogen en pleit daarom voor een ’derde weg’, waarin erkenning een belangrijke rol speelt.
Ik kan niet meer spreken over de viering van 60 jaar Israël. Van huis uit is er een verbintenis met Israël, met de mogelijkheid die zij biedt aan Joden om in een land te leven waar Joodse normen en waarden vanzelfsprekend zijn. Maar sinds jaren is het duidelijk dat de wijze waarop Israël deze waarden, normen en grenzen wil verdedigen, niet overeenkomt met de ideeën die ikzelf én de internationale rechtsorde heeft van hoe je omgaat met mensen.
Lees het volledige artikel op onze website.
"…Namely the State of Israel"
By Uri Avnery
EVERY TIME I hear the voice of David Ben-Gurion uttering the words "Therefore we are gathered here…" I think of Issar Barsky, a charming youngster, the little brother of a girl-friend of mine. The last time we met was in front of the dining hall of Kibbutz Hulda, on Friday, May 14, 1948.
In the coming night my company was to attack al-Qubab, an Arab village on the road to Jerusalem, east of Ramle. We were busy with preparations. I was cleaning my Czech-made rifle, when somebody came and told us that Ben-Gurion was just making a speech about the founding of the state.
Lees het volledige artikel op onze website.
Manifest Destiny?
By Uri Avnery
NEXT MONTH, Israel will celebrate its 60th anniversary. The government is working feverishly to make this day into an occasion of joy and jubilation. While serious problems are crying out for funds, some 40 million dollars have been allocated to this aim.
But the nation is in no mood for celebrations. It is gloomy.
From all directions the government is blamed for this gloom. "They have no agenda" is the refrain, "Their only concern is their own survival." (The word "agenda", with its English pronunciation, is now fashionable in Israeli political circles, pushing aside a perfectly adequate Hebrew word.)
Lees het volledige artikel op onze website.
Vice PM: Ofra settlement homes built on private Palestinian land
By Akiva Eldar
All 450 homes in Ofra, the "mother of settlements" in Samaria, were built on privately owned Palestinian land, Vice Premier Haim Ramon said during a session at the Knesset State Control Committee two months ago.
This is the first time such a senior government source has admitted in an official forum that the first settlement in Samaria was built on private Palestinian land.
In response to an inquiry by Haaretz, Ramon's office said the vice premier's statements were made based on information from the defense establishment.
Lees het volledige artikel op onze website.
AGENDA
Vanaf 21 febr Documentaire 'Faces' over 's werelds grootste illegale fototentoonstelling, diverse filmtheaters
1 mrt – 4 jan 2009 Tentoonstelling Palestina 1948, herinneringen aan een verdwenen vaderland, Tropenmuseum, Amsterdam
14 – 18 mei Filmfestival Witnessed from Within met screenings en discussie, De Balie, Amsterdam
15 mei Lezing Hanan Ashrawi: Obstacles on the Road to Peace, Palestinian Realities, Amsterdam
15 mei Domcafé 'Israël: welke toekomst na 60 jaar?', Utrecht
15 – 18 mei Symphony Arabica, Amsterdam/Rotterdam/Den Haag/Utrecht
17 mei Herdenking en bijeenkomst 1948 – 2008, 60 JAAR NAKBA, Amsterdam
19 mei Publiek debat: Kan de impasse tussen Israël en de Palestijnen doorbroken worden?, ISS, Den Haag
21 mei Debat over Palestina en Israël: beeldvorming en werkelijkheid daarachter, Rotterdam
24 mei Conferentie Untold Stories of Palestinian Women, Den Haag
Bekijk voor meer informatie de agenda op onze website.
BOEKENTIP
Nieuw in de bibliotheek van UCP:
· Niet iedereen kan stenen gooien. Een Nederlandse Palestijn op zoek naar zijn wortels en identiteit, Arjan El Fassed. Opgegroeid in Nederland ging Arjan El Fassed, zoon van een Palestijnse vader en een Nederlandse moeder, op zoek naar zijn familiegeschiedenis in Palestina. Hij zag onmacht en corruptie aan Palestijnse zijde en onderdrukking van Israëlische kant. Aan de hand van gebeurtenissen binnen zijn familie over verschillende generaties, wordt de geschiedenis van het Palestijnse volk op een persoonlijke en indringende manier verteld. Niet iedereen kan stenen gooien is een meeslepend verhaal van een zoektocht naar wortels, identiteit en bestaansrecht. Op de volgende website vindt u meer informatie: www.nietiedereenkanstenengooien.nl.
· Challenging the Wall. Toward a pedagogy of hope, edited by Toine van Teeffelen
· De belofte en het land, Simone Korkus
· All that remains. The Palestinian villages occupied and depopulated by Israel in 1948, edited by Walid Khalidi
· Married to another man, Israel’s dilemma in Palestine, Ghada Karmi
· The birth of the Palestinian refugee problem revisited, Benny Morris
· De etnische zuivering van Palestina, Ilan Pappe
· The presence of absence in the ruins of Kafr Bir’im, documentaire van John Halaka, 60 minuten. In deze documentaire staat Ibrahim Essa centraal, een Palestijnse dichter die de etnische zuivering van zijn dorp Kafr Bir'im door Israël in 1948 overleefde. Van dit dorp zijn nu slechts nog wat ruïnes over. De film laat een beeld zien van het vroegere leven in het dorp, van de moeilijkheden van een leven in ballingschap en van de sterke emotionele, fysieke en historische banden met het land.
Al onze boeken en dvd’s kunnen geleend worden. Als u één of meerdere van onze materialen wilt lenen, kunt u het uitleenformulier ingevuld naar ons opsturen. Wij zorgen dan dat het materiaal naar u wordt opgestuurd.
De volgende boeken willen wij u graag als leestip meegeven:
An Israeli In Palestine Resisting Dispossession, Redeeming Israel, van Jeff Halper. Voor een recensie zie de website van Electronic Intifada.
Het paviljoen van meneer Mofid, reportages uit de Palestijnse gebieden, van Nell Westerlaken
De citroenboom, van S. Tolan
Israel and the clash of civilisations, van Jonathan Cook.
Prejudice and discrimination, a personal journey, van Peter Warburg.
WEBSITES / NIEUWSBRIEVEN
http://expressionsofnakba.org: op deze website wordt achtergrondinformatie gegeven over de nakba. Ook is hier een wedstrijd uitgeschreven waarvoor mensen foto’s, verhalen, videomateriaal, muziek etc. kunnen inleveren met betrekking tot de nakba.
Eutopia Magazine, een blad dat drie keer per jaar wordt uitgebracht door Eutopia, is dit keer in zijn geheel gewijd aan het thema "Israel/Palestina". In dit nummer wordt aandacht besteed aan de complexiteit van identiteiten in de context van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een aantal artikelen uit het magazine kunnen worden gedownload via de website van Gate48. Kijk onder projects en Ruination. Informatie over abonnementen vindt u op de website van Eutopia.
Broederlijk delen: op hun website vindt u achtergrondinformatie over 60 jaar Israël en 60 jaar Nakba.
Werkgroep Keerpunt: de nieuwsbrieven van Keerpunt zijn informatief en uitgebreid. Via de website van Keerpunt kunt u ze lezen en er u op abonneren.
http://www.bitterlemons.org: Bitterlemons, Palestinian-Israeli crossfire: dit is een website waarop elke week over een bepaald onderwerp vier artikelen worden gepubliceerd, twee van Palestijnse kant en twee van Israëlische zijde. Deze artikelen kunnen religieus, seculier, links, rechts etc. zijn.
SCHRIJVERSFORUM
Dit forum biedt schrijvers de mogelijkheid op de UCP website hun artikelen kenbaar te maken die het nieuws wel/niet hebben gehaald.
Interessante artikelen ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict mogen gestuurd worden naar de webredactie van UCP o.v.v. schrijversforum. Plaatsing is voorbehouden aan de webredactie van UCP en wordt niet gegarandeerd. Over de plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.
Praten met Hamas
Door Sietse Bosgra en Paul Aarts. Dit artikel werd gepubliceerd in de Internationale Spectator, jaargang 62, nummer 4, april 2008.
Voor een succesvolle vredesregeling met Israël is een van de belangrijkste vereisten dat die getroffen wordt door een Palestijnse regering die op brede steun van de Palestijnse bevolking kan rekenen. Alleen zo’n regering kan eventuele pijnlijke concessies aan haar achterban verkopen en kan garanderen dat de gemaakte afspraken ook inderdaad worden nageleefd. Dat betekent dat de islamitische beweging Hamas weer deel moet uitmaken van het politieke proces in Palestina en het mogelijk toekomstige vredesakkoord zal moeten onderschrijven.
Lees verder op onze website.
Tony Blair and Getting to the Endgame in Palestine
Door Chris Patten. Dit artikel werd eerder in The Daily Star (Libanon) gepubliceerd en op de website van de International Crisis Group.
Former British Prime Minister Tony Blair has many positive attributes, including great charm. He will need all his skills to address the bewildering range of global tasks that he has taken on since being shoehorned out of office by his dour successor, Gordon Brown.
His initial daytime job, after running Britain, was to bring peace to the Middle East by helping establish the governing institutions of a Palestinian state.
Since then, Blair has become an adviser to banks (which need all the advice they can get these days), is touring the world to promote a sensible policy on global warming and climate change, has created a foundation to help bridge the divide between different faiths, and will lecture on religion at Yale. All that is left is to restore the fortunes of England's national football and cricket teams. Perhaps he could fit that in on weekends.
Lees verder op onze website.
UCP ZOEKT
Stagiair(e) Communicatie / Marketing
Periode: (in overleg) 3 á 5 maanden, per september 2008
32 uur per week
United Civilians for Peace zoekt een stagiair(e) communicatie/marketing om de activiteiten en diensten van de organisatie breder uit te zetten. De stagiair(e) werkt mee aan de verdere ontwikkeling van het marketingplan en is intensief betrokken bij de uitvoering hiervan.
Kortom: een afwisselende stageplek in een jong en enthousiast team, waarbij je veel ervaring kunt opdoen bij een mensenrechtenorganisatie.
Lees meer op onze website.
ALGEMEEN
Copyright
De informatie in deze nieuwsbrief is gedeeltelijk afkomstig van derden. Copyright over afbeeldingen (waaronder cartoons), artikelen en weblog berust bij de auteurs, tenzij anders aangegeven.
Aan- en afmelden
Wilt u zich aanmelden voor onze nieuwsbrief en andere elektronische informatie, stuurt u dan een lege e-mail met als onderwerp “aanmelden” naar info@unitedcivilians.nl. Om af te melden vult u bij onderwerp “afmelden” in.
Tips
Tips over activiteiten, gebeurtenissen of andere informatie kunt u aan ons doorgeven via info@unitedcivilians.nl.
Contactgegevens
United Civilians for Peace
Postbus 8190
3503 RD Utrecht
030-8801534
info@unitedcivilians.nl
De Israelische Terreur 360
'Press release - BADIL and the Anti-Apartheid Wall Campaign on behalf of the National Committee to Commemorate the Nakba* Nakba Commemoration - 12 May, 2008
Mass demonstration on 11 May in front of PNA office in Hebron.
Celebration of Palestinian culture across the West Bank in Ramallah, Nablus and Jericho.
Popular festival begins in Mardid in solidarity with occupied Palestine and Iraq. Events in Palestine
Intergenerational Dialogue and Discussion on the Nakba and the Right of Return in Tubas. Contact: Wajih Atallah, Union of Youth Activities Centers in the Refugee Camps, tel.: 0599-255584, mail: uyac@uyac.org
Al-‘Awda Camp, Ramallah Activities. Popular Arts competitions (Dabkah, Zajal, Poetry, etc.) with participants representing Qaddura, Am'ari, Silwad, Jalazon, Shu'fat, and Qalandia camps as well as Dar Al-Mu'alimin (Teachers' Academy). Contact: uyac@uyac.org
West Bank cultural events including popular poetry and a photo exhibition in Nablus, theatre in Jericho and children’s painting in ten camps across the West Bank. Contact: uyac@uyac.org
Beginning of a week of commemoration for neighbourhoods destroyed during the Nakba in Beit Sahour. Contact: uyac@uyac.org Events internationally
Nakba and Right of Return Amateur Documentary Film Festival in Baddawi refugee camp, Lebanon.
Popular Festival: Palestine, 60 Years of Exile; Iraq, 5 Years of War. 12-14 May, Madrid, Spain. Musical, theatrical, cultural, and educational events featuring Rene Aquarone, Azmi Bishara, Leila Khaled, Jaber Suleiman, Teresa Aranguren, Rafael Escudero, Hana Al-Bayati, and many more. For more information, visit www.culturaypaz.org. Report on previous events
Hebron “Hunger and Anger” demonstration: An estimated 1,500 people demonstrated in front of the government offices in Hebron. Men, women and children from villages and towns across the Hebron district turned out to participate. The demonstration aimed to mark the 60 years of Nakba and dispossession faced by the Palestinian people as well as send a message to the PNA. For more information, see: http://stopthewall.org/latestnews/1645.shtml
Right of Return Demonstration in Aida Refugee Camp in the Bethlehem Camp: On 9 May, Over 700 people participated in the demonstration, which featured the unveiling of the world's largest key. The key is a symbol of Palestinian refugees right to return to their homes, since many of these refugees took the keys to their homes with them when they fled in the 1948 Nakba The Palestinian Nakba on the ground On this day, 1948
In the Haifa district, the villages of Bureika, Um al-Shauf, Auzeiba and Sabbarin were occupied by Zionist forces. In Sabbarin, 20 people were killed as they fled their homes under fire. Those who did not flee were held behind barbed wire fences for a few days and later were forcefully transferred to Umm al-Fahm.
Beisan was occupied today and out of 5,000 inhabitants, only 1,500 remained. Today there is no sizeable Palestine population in the city. Other villages in the area, al-Sakhina and Sirin, were depopulated. Nakba Today Kafr Bir’im (Upper Galilee) On 29 October 1948, Israel began a new military campaign that was code-named “Hiram” and whose goal was to occupy Arab villages in the Upper Galilee. According to Israeli estimates, there were 50,000 to 60,000 Palestinians in this area before the operation, and only 12,000 to 15,000 remaining afterwards; among those forced out were the 1,050 villagers of Kafr Bir’im. The Israeli officer responsible for the operation had promised the villagers that they would be allowed to return after a two week period, but the promise was never fulfilled.Three months after the villagers were moved out, Israeli patrols arrested 65 people working in the area. When the villagers realised that the Israeli military authorities were not going to fulfill their promise, they launched a protracted legal and political battle to return to their land, taking their case to the Israeli Supreme Court and the Knesset. In January 1952, the court issued a decision in which it recognised the villagers’ right to return to their village with the permission of the military governor. This permission has never been granted. In an attempt to ensure that Bir’im’s villagers would not return, the Israeli air force bombed the village in 1953, destroying all its buildings except the church and school. Since 1965, site of the village has been turned into an Israeli National Park. For more on Kafr Bir’im, see Badil’s 2006 publication: Returning to Kafr Bir’im at http://www.badil.org/Publications/Books/birim.pdf Background Resources:
For resources on the history of the Nakba, information about Palestinian refugees, and their right of return under international law, see the Nakba-60 Resources Info-Packet at:http://www.badil.org/Publications/badil-nakba-60-info-packet/index.html
For information about selected cases of ongoing diaplacement, please visit:http://www.stopthewall.org/activistresources/1583.shtml
For information, resources and links to organizations working on the growing campaign for Boycotts, Divestment and Sanctions on Israel until it dismantles its military occupation's colonial apartheid system in the West Bank, Gaza and Golan Heights; ends systematic discrimination against its Palestinian citizens; and implements the Palestinian refugees' right to return to their homes and properties, please visit the website of the Boycott Divestment Sanctions Campaign National Committee (BNC): http://www.bdsmovement.net For more information, please contact: Palestinian Grassroots Anti-Apartheid Wall CampaignEmail: global@stopthewall.org, Tel.: +972-2-297-1505 Badil Centre for Palestinian Refugee & Residency Rights:Email: mediaenglish@badil.org, Tel.: +972-2-277-7086 *The week’s events coordinated by the National Committee to Commemorate the Nakba. The National Committee represents national movements and networks, including the Council of National and Islamic forces, the Global Palestine Right-of-Return Coalition, the Popular Committees and youth centers of the refugee camps all over Palestine, the Anti-Apartheid Wall Campaign, Badil Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, Palestinian NGO Network (PNGO), the Civic Coalition for the Defense of Palestinian Rights in Jerusalem and the PLO Department for Refugee Affairs (DORA).'
Mass demonstration on 11 May in front of PNA office in Hebron.
Celebration of Palestinian culture across the West Bank in Ramallah, Nablus and Jericho.
Popular festival begins in Mardid in solidarity with occupied Palestine and Iraq. Events in Palestine
Intergenerational Dialogue and Discussion on the Nakba and the Right of Return in Tubas. Contact: Wajih Atallah, Union of Youth Activities Centers in the Refugee Camps, tel.: 0599-255584, mail: uyac@uyac.org
Al-‘Awda Camp, Ramallah Activities. Popular Arts competitions (Dabkah, Zajal, Poetry, etc.) with participants representing Qaddura, Am'ari, Silwad, Jalazon, Shu'fat, and Qalandia camps as well as Dar Al-Mu'alimin (Teachers' Academy). Contact: uyac@uyac.org
West Bank cultural events including popular poetry and a photo exhibition in Nablus, theatre in Jericho and children’s painting in ten camps across the West Bank. Contact: uyac@uyac.org
Beginning of a week of commemoration for neighbourhoods destroyed during the Nakba in Beit Sahour. Contact: uyac@uyac.org Events internationally
Nakba and Right of Return Amateur Documentary Film Festival in Baddawi refugee camp, Lebanon.
Popular Festival: Palestine, 60 Years of Exile; Iraq, 5 Years of War. 12-14 May, Madrid, Spain. Musical, theatrical, cultural, and educational events featuring Rene Aquarone, Azmi Bishara, Leila Khaled, Jaber Suleiman, Teresa Aranguren, Rafael Escudero, Hana Al-Bayati, and many more. For more information, visit www.culturaypaz.org. Report on previous events
Hebron “Hunger and Anger” demonstration: An estimated 1,500 people demonstrated in front of the government offices in Hebron. Men, women and children from villages and towns across the Hebron district turned out to participate. The demonstration aimed to mark the 60 years of Nakba and dispossession faced by the Palestinian people as well as send a message to the PNA. For more information, see: http://stopthewall.org/latestnews/1645.shtml
Right of Return Demonstration in Aida Refugee Camp in the Bethlehem Camp: On 9 May, Over 700 people participated in the demonstration, which featured the unveiling of the world's largest key. The key is a symbol of Palestinian refugees right to return to their homes, since many of these refugees took the keys to their homes with them when they fled in the 1948 Nakba The Palestinian Nakba on the ground On this day, 1948
In the Haifa district, the villages of Bureika, Um al-Shauf, Auzeiba and Sabbarin were occupied by Zionist forces. In Sabbarin, 20 people were killed as they fled their homes under fire. Those who did not flee were held behind barbed wire fences for a few days and later were forcefully transferred to Umm al-Fahm.
Beisan was occupied today and out of 5,000 inhabitants, only 1,500 remained. Today there is no sizeable Palestine population in the city. Other villages in the area, al-Sakhina and Sirin, were depopulated. Nakba Today Kafr Bir’im (Upper Galilee) On 29 October 1948, Israel began a new military campaign that was code-named “Hiram” and whose goal was to occupy Arab villages in the Upper Galilee. According to Israeli estimates, there were 50,000 to 60,000 Palestinians in this area before the operation, and only 12,000 to 15,000 remaining afterwards; among those forced out were the 1,050 villagers of Kafr Bir’im. The Israeli officer responsible for the operation had promised the villagers that they would be allowed to return after a two week period, but the promise was never fulfilled.Three months after the villagers were moved out, Israeli patrols arrested 65 people working in the area. When the villagers realised that the Israeli military authorities were not going to fulfill their promise, they launched a protracted legal and political battle to return to their land, taking their case to the Israeli Supreme Court and the Knesset. In January 1952, the court issued a decision in which it recognised the villagers’ right to return to their village with the permission of the military governor. This permission has never been granted. In an attempt to ensure that Bir’im’s villagers would not return, the Israeli air force bombed the village in 1953, destroying all its buildings except the church and school. Since 1965, site of the village has been turned into an Israeli National Park. For more on Kafr Bir’im, see Badil’s 2006 publication: Returning to Kafr Bir’im at http://www.badil.org/Publications/Books/birim.pdf Background Resources:
For resources on the history of the Nakba, information about Palestinian refugees, and their right of return under international law, see the Nakba-60 Resources Info-Packet at:http://www.badil.org/Publications/badil-nakba-60-info-packet/index.html
For information about selected cases of ongoing diaplacement, please visit:http://www.stopthewall.org/activistresources/1583.shtml
For information, resources and links to organizations working on the growing campaign for Boycotts, Divestment and Sanctions on Israel until it dismantles its military occupation's colonial apartheid system in the West Bank, Gaza and Golan Heights; ends systematic discrimination against its Palestinian citizens; and implements the Palestinian refugees' right to return to their homes and properties, please visit the website of the Boycott Divestment Sanctions Campaign National Committee (BNC): http://www.bdsmovement.net For more information, please contact: Palestinian Grassroots Anti-Apartheid Wall CampaignEmail: global@stopthewall.org, Tel.: +972-2-297-1505 Badil Centre for Palestinian Refugee & Residency Rights:Email: mediaenglish@badil.org, Tel.: +972-2-277-7086 *The week’s events coordinated by the National Committee to Commemorate the Nakba. The National Committee represents national movements and networks, including the Council of National and Islamic forces, the Global Palestine Right-of-Return Coalition, the Popular Committees and youth centers of the refugee camps all over Palestine, the Anti-Apartheid Wall Campaign, Badil Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, Palestinian NGO Network (PNGO), the Civic Coalition for the Defense of Palestinian Rights in Jerusalem and the PLO Department for Refugee Affairs (DORA).'
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
