zaterdag 19 oktober 2013

American Violence


The Perils of Patriarchy for Men as well as Women: Another Mass Shooting, another Reason to Begin Discussing Violence and Gender

Saturday, 19 October 2013 09:44By Jeffrey Nall, Truthout | News
Aiming gun(Image: Aiming gun via Shutterstock)Between 1982 and mid-2013, there were 67 mass shootingsacross the United States.[1] AsMother Jones reports, mass shootings are defined as the killing of four or more people, not including the killer, in a single event. Thirty of these shootings occurred between 2006 and 2013. This list grew on September 16, 2013, whenAaron Alexis, a 34-year-old former Navy Reservist, killed 12 people and wounded several others on a District of Columbia naval base. Alexis, too, was killed during a shootout with police.[2]
Following the Sandy Hook Elementary School shooting, former NRA Executive Vice President Wayne Lapierre explained these events in part by stating: "The truth is that our society is populated by an unknown number of genuine monsters."[3] Joseph Engeldinger disagrees. Speaking of his nephew, Andrew, Joseph said, "I can only assume there was some kind of mental break there. He wasn't a monster. ... He was a real good kid, a real good person. He had a real good heart. ... "[4] Certainly what Andrew did was evil. But the simplistic notion that such evil - causing profound unjustified pain and suffering to others - is the work of "genuine monsters" obscures the truth that the capacity for evil lurks in virtually all of us. Just as importantly, it obscures the social factors facilitating such evil, factors that are at least partially within our control.
One crucial factor associated with violence is gender, a lens that dictates “proper” characteristics, interests, and even behavioral trends. While Lapierre wishes to placate our fears (and undermine demands for stricter gun laws) with talk of "monsters," a far more significant and undeniable fact about 66 of the past 67 mass murderers is that they were men. This is a fact that often goes without notice - or at least without acknowledgement. Even Michael Moore's thoughtful post-Sandy Hookdiscussion of American violence[5] failed to identify the relevance of gender. Moore wrote that the slogan, "Guns don't kill people" is incomplete: "Guns don't kill people, Americans kill people." Given that the vast majority of our nation's violent acts, including gun violence, are perpetrated by men, a truer clarification of this saying would be: "Guns don't kill people, (far too many) American men kill people."
“Boys Will Be Boys”
Mass shootings are only part of the story. The oft-ignored yet fundamental connection between men and violence is attested to in everyday headlines across the U.S.: 23-year-old former Marine Terence Tyler kills two co-workers after firing 16 rounds from an assault rifle in a suburban supermarket he worked at in New Jersey (August 31, 2012). 58-year-old Jeffrey T. Johnson opens fire outside of New York's Empire State Building, where he worked, killing a former co-worker (August 24, 2012). A man uses a "sharp-edged weapon" to kill his teacher and himself in a community college classroom in Wyoming (November 2012).[6] Kansas City Chiefs linebacker Jovan Belcher kills his 22-year-old girlfriend, Kasandra Perkins - who was the mother of their 3-month-old daughter. Belcher, 25, then drives to the team's practice facility. Despite the pleas of his coaches - whom Belcher thanked for all they had done for him - he kills himself (December 2012).[7]
In 2013, a 5-year-old boy accidentally shot and killed his 2-year-old sister in Kentucky. The accident occurred while he was playing with a .22 caliber single-shot Crickett rifle, marketed especially for children under the brand name "My First Rifle."[8] Other recent headlines include: "Minnesota: 9-Year-Old Boy Killed After Man Opens Fire on Passing Traffic"; "Paralympic Champion Oscar Pistorius Charged with Murdering Girlfriend"; "2 Dead in Shooting [by a man] at University of Maryland."
Men are responsible for the majority of violence in this nation. According to the FBI's 2010 statistics on crime, men made up 90 percent of the 11,000 murder offenderswhose gender was known.[9] Men also were responsible for 77 percent of aggravated assaults, 84 percent of burglaries, 82 percent of arsons, 74 percent of offenses against the family and children, and 99 percent of rapes.[10] According to Futures without Violence, while three-quarters of those who commit family violence are men, women make up 84 percent of spousal-abuse victims and 86 percent of those abused by a romantic partner.[11] Considering that men make up just 49.2 percent of the U.S. population, these statistics should be alarming.[12] The many, many men who enact the majority of our nation's and the world's violence - are they monsters? And why are so many silent, including progressives, about the role gender socialization plays in violence?
Even when it is recognized that men are the culprits for such violence, few talk about the relevance of our socially constructed gender norms. Black intellectual and feminist bell hooks writes that many are hungry for answers about why male rage occurs with such lethal frequency:
"Every day on our television screens and in our nation's newspapers we are brought news of continued male violence at home and all around the world. When we hear that teenage boys are arming themselves and killing their parents, their peers, or strangers, a sense of alarm permeates our culture. Folks want to have answers. They want to know, why is this happening? Why so much killing by boy children now, and in this historical moment?"[13]
A long-standing explanation given by some audacious enough to acknowledge the gendered character of violence boils down to "boys will be boys." Indeed, many hold a pessimistic vision that suggests men are biologically prone, if not destined, for violent lives. But when I look at my sensitive and nonaggressive 9-year-old son, Julian, and my precious infant son, Winter, I find it hard to believe that these beings are destined for viciousness. Essentialist dismissals of biological “males” as aggressive and violent are not helpful tools for uprooting the structures that perpetuate the violence that plagues our culture. More useful would be a feminist critique and reconception of the self-fulfilling prophesy that defines “men” around notions of violence.
A Feminist Response to the Model of Masculine Violence

Further Reading: http://truth-out.org/news/item/19316-boys-will-be-boys-how-valorizing-masculine-violence-is-killing-society
at Geen opmerkingen:

Glenn Greenwald 16



Published on Tuesday, October 15, 2013 by Common Dreams

Greenwald: 'Most Shocking' NSA Stories Yet to Come

Greenwald, Snowden in daily contact to reveal massive trove of revelations

- Jacob Chamberlain, staff writer
Glenn Greenwald (Photo: AP)When it comes to the "shock" inspired by the recent National Security Agency revelations, the worst is yet to come, said Guardian journalist Glenn Greenwald, who has been working with NSA whistleblower Edward Snowden on the leaks.
“There are a lot more stories,” Greenwald told a large crowd at the Global Investigative Journalism Conference currently taking place in Rio de Janeiro. “The archives are so complex and so deep and so shocking, that I think the most shocking and significant stories are the ones we are still working on, and have yet to publish.”

The new stories, Greenwald said, should be expected in international media in the coming months. The first will include details of U.S. spying in France and Spain, similar to revelations of U.S. spying in Brazil that has angered the Brazilian government and set off a chain of tense exchanges between the two.
Greenwald also noted that he is in daily contact with Edward Snowden, as well as with the Berlin-based U.S. filmmaker Laura Poitras, who has been working with him on the NSA stories. Together they are carefully sifting through the “thousands and thousands" of NSA documents yet to shock the world, said Greenwald.
“We are undertaking high-risk journalism. We shall continue doing so until we publish the last document I have,” Greenwald recently told a Brazilian congressional panel investigating the allegations that Washington spied on Brazil.
at 1 opmerking:

De Mainstream Pers 53

Liberal democracy remains the same as it ever was: a set of political principles that claims to guarantee equality of access and collective decision making to all, but delivers the opposite. Further, the argument will be that in current times of ‘turbo-capitalism’ or ‘neo-liberalism’, those myths of equality and universal access are quickly evaporating.
David Whyte, Market Patriotism: Liberal Democracy Unmasked. 2013

Geen Jorwerd zonder Brussel. 
Geert Mak. Abel Herzberg-lezing. 22 september 2013

 In welke wereld leven de Makkianen? Ik stel die vraag omdat in de nazit van zijn Abel Herzberg-lezing de miljonair Geert Mak het volgende opmerkte:
Ik was laatst bij mijn belastingadviseuse en ik ging er heen als een halve VVD-er, wat je gewoonlijk doet, want je denkt: ik kan dat nog aftrekken, het gaat mij redelijk goed door die boeken. Ik schrok me kapot wat voor voordeeltjes ik allemaal krijg, wat voor aardige dingen ik kan doen het komende jaar. Ik kan ‘onze’ kinderen een ton geven, als ik dat wil, etc. Ik kwam eruit als een SP-er. Ik vond het echt schandelijk!
Mak vertelde zijn mainstream-publiek dat ‘men op allerlei manieren’ in de neoliberale maatschappij door het ontkennen van de eigen verantwoordelijkheid ‘poogt de moraliteit weer te herstellen.’ En dat is ‘heel fout, heel slecht,’ omdat men weigert ‘oorzaak en gevolg’ te zien. Er is sprake van ‘een arrogantie die mij de mond doet open vallen.‘ Mak vervolgde: ‘Met name de bancaire sector, maar ik vind ook sommige politici hebben enorme schade berokkend aan het Europese project.’  Ze ‘weigeren tot op de dag van vandaag’ hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen, waardoor 

 het proces om de morele orde te herstellen niet plaats [vindt], en ik denk dat dit een catastrofaal effect kan hebben op met name jongere generaties. Los van alles is er een ernstige morele crisis aan de hand, op dit moment.
Wat is nu precies de strekking van Mak’s verhaal? Dat de politieke en economische macht, die via ‘Brussel’ een asociaal en meedogenloos neoliberaal beleid voert, ogenblikkelijk  ten val moet worden gebracht om de oude christelijke waarden van ‘morele’ verantwoordelijkheid te herstellen? Of dat de ‘ernstige morele crisis’ bestreden kan worden door het kapitalisme weer de schijn van een menselijk gezicht te geven? Of moeten miljonairs als Mak veel meer gaan afdragen aan de gemeenschap zodat ze niet langer tonnen belastingvrij aan hun ‘kinderen’ kunnen geven? Of moeten de boeken van Mak waardoor het hem ‘redelijk goed’ gaat, in prijs worden verlaagd? Trouwens, welke conclusie moet er worden getrokken uit het feit dat een miljonair als Mak van mening is dat het hem ‘redelijk’ goed gaat, terwijl hij met tonnen kan strooien en hij als ‘halve VVD-er’ zich ‘kapot schrok wat voor voordeeltjes’ hij overigens al vele jaren krijgt? En wat doet hij met al die ‘voordeeltjes’? Die vragen  worden logischerwijs opgeroepen wanneer men als bekende mainstream-opiniemaker bankiers de maat neemt. Wie is het orakel van 'Jorwerd' dat enerzijds het neoliberale ‘Brussel’ overeind wil houden en anderzijds, weliswaar genoodzaakt maar toch, verklaart dat de macht van het ‘grootkapitaal… ons totaal ontglipt‘ en dat dit ‘buitengewoon beklemmend’ is. Waar is zijn eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid? Denkt hij werkelijk ‘de moraliteit weer te herstellen’ door van twee walletjes te vreten? Wie berokkend nog meer ‘enorme schade aan het Europese project’? De bankiers, die van ‘Brussel’ de volle ruimte hebben gekregen of ook de opiniemakers als Mak die deze ‘ruimte’ nog steeds proberen te verkopen met ‘morele’ argumenten? Ik bedoel, van een bankier verwacht men niets anders, maar van een journalist die zich presenteert als bewaker van de publieke moraliteit zou men wel anders mogen verwachten. Waarom denkt hij dat de ‘moraliteit’ van ‘Jorwerd zonder Brussel’ niet kan worden hersteld? Of speelt de ‘moraliteit’ van het dorp ‘Jorwerd’ en de ‘moraliteit’ van het bureaucratische neoliberale bolwerk ‘Brussel’ ineens geen rol meer? Wat bedoelt Geert Mak dan met ‘Geen Jorwerd zonder Brussel’? Die vraag is opnieuw actueel omdat op zaterdag 19 oktober 2013 de International New York Times op de voorpagina opent met het bericht dat 'U.S. lobbyists find fortune in Brussels. Influence on E.U. policy grows even as their methods draw criticism.' Waarom is Mak blind voor 'oorzaak en gevolg.'

 Met wat voor chaos worden we hier geconfronteerd?  Waar komt die ‘arrogantie’ vandaan die ‘de mond doet openvallen’? Hoe denkt Mak dat ‘het proces om de morele orde te herstellen’ kan plaatsvinden als de moralisten zelf intellectueel gecorrumpeerd zijn? Wie moet de economische macht en haar woordvoerders moraliteit bijbrengen? Wie of wat moet hen dwingen hun persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen? Mak zwijgt erover, want hij is en blijft een combinatie van dominee en koopman, die beiden hun handel moeten aanprijzen. Hoe is het mogelijk geweest dat er ‘op dit moment’ sprake is van ‘een ernstige morele crisis’? Mak doet niet meer dan een simplistische beschrijving geven van een historisch proces waarvan hijzelf een onlosmakelijk onderdeel is. Aan een verklaring komt hij niet toe, want dan zou hij zichzelf marginaliseren, en dat wil hij letterlijk en figuurlijk voor geen geld ter wereld. En hij komt ermee weg omdat Mak een Makkiaan is en zij bepalen in Nederland de toon en inhoud van, wat zo pedant, ‘het maatschappelijk debat’ heet. In plaats van zich druk te maken over ‘met name jongere generaties’ zou Mak de hand in eigen boezem moeten steken, en onze leeftijdgenoten ter verantwoording moeten roepen vanwege het gebrek aan persoonlijke verantwoordelijkheid en vanwege de corruptie waaraan de hele generatie Makkianen deelneemt. Maar dat gebeurt niet omdat het Nederland ontbreekt aan een kritische intelligentsia. Nagenoeg niemand hier durft echt kleur te bekennen. Mak is slechts het meest  zichtbare exponent van die intellectuele corruptie. Nederland kent geen academici als bijvoorbeeld de Britse socioloog David Whyte, die in Managing Democracy. Managing Dissent schrijft:

We are living in confusing times. This is an age in which liberal democracy is being extended across the globe by ever more awesome and terrifying forms of policing and military violence. It is an age in which liberal democracy is being imposed without choice upon the most vulnerable economies by faceless and unaccountable financial institutions. And it is an age in which the most extreme forms of violence and economic force are produced by liberal democracies. Yet a close look at world history shows us that there is no contradiction between the liberal democracy and the violence that is necessary to ensure its prevalence. The history of both British and American Imperialisms, although their paths of development have been wholly different, show this umbilical connection between extreme violence and the spread of the model of liberal democracy most openly. In the British Empire, the open acknowledgment of this close connection is written into the blueprint for colonization. Simply read, John Locke’s theory of property is nothing less than a rationale for every Christian form of pillage and theft. At the height of the American Empire, in the late 20th century, the doctrine of liberal democracy was rhetorically trawled out in US foreign policy as the same government sponsored and ensured the survival of regimes that routinely practised torture and organised death squads.

Het fundamentele probleem met de Makkianen is dat ook al weten ze dat Whyte’s analyse klopt, ze nooit de consequenties van dat feit kunnen accepteren. Waarom niet? Omdat dit zou leiden tot een totale afwijzing van het neoliberale kapitalisme, dus het systeem waaraan ze prestige, geld en bovendien een identiteit ontlenen. Ze weten dat de macht van het ‘grootkapitaal... ons totaal ontglipt’ en ‘waar je niks tegen kunt doen!’ Maar juist daarom menen ze dat zij even machteloos zijn tegenover de boven ons gestelde macht als de middeleeuwse christenen dat waren tegenover de heerschappij van hun God. Die macht is namelijk van een andere orde, al millennia lang is het individu vertelt dat het een  wet is van god dan wel de natuur is dat hij op aarde verblijft om een ander te dienen. Dat is de zin en betekenis van de hele geschiedenis, en tevens het einde ervan, zoals de ware gelovige meent. Daar kun ‘je niks tegen doen’ en dit mogen ze dan wel bij tijd en wijlen ‘buitengewoon beklemmend’ vinden, maar het leidt niet tot het inzicht dat daarom het ‘grootkapitaal’ volledig aan banden moet worden gelegd. 


Vandaar dat de volgende feiten blijven bestaan: tot voor twee eeuwen waren de rijke landen slechts 3 keer rijker dan de arme landen. Tegen het einde van het kolonialisme, in de jaren zestig van de twintigste eeuw, waren ze 35 keer rijker, en vandaag de dag zijn de rijke landen ongeveer 80 keer rijker. Het behoeft geen uitleg dat een systeem waarbij 'the richest 300 people on earth have as much wealth as the poorest 3 billion,’ geen toevalligheid is, want 'those in power write the rules,’ en dat een dergelijk systeem tot op het bot verziekt is. De mensen die dit niet begrijpen zullen het nooit begrijpen, omdat ze zo totaal gehersenspoeld zijn dat ze niet meer kunnen denken en voelen.

Elk jaar betalen de arme landen 600 miljard aan de rijke landen voor leningen die al vele malen zijn terug betaald. Jaarlijks verdwijnt in totaal 2 biljoen dollar (biljoen: een miljoen maal een miljoen) van de arme landen naar de rijke landen voor leningen die al vele malen zijn terug betaald.

Om het allemaal terug te brengen tot menselijke maat kan worden gesteld dat de ‘VVD-er’ in Geert Mak, nog voordat hij naar zijn ‘belastingadviseuse’ afreist door Mak zelf moet worden uitgeschakeld, anders zal in elk geval hij nooit de ‘morele orde’ in hemzelf weten ‘te herstellen,’ laat staan in ‘Brussel,’ en zal hij ‘enorme schade’ blijven berokkenen, niet alleen aan de EU, maar 'met name' aan ‘jongere generaties.’ Blijft Mak evenwel  de rol van poseur spelen dan zullen de gevolgen ‘catastrofaal’ zijn voor allereerst ‘onze kinderen,’ die hij dit jaar ieder een ‘ton’ belastingvrij kan geven, ‘als ik dat wil,’ zoals hij eraan toevoegde. Die 'ton' verdienen ze volgens mij ook, zeker gezien het feit dat ‘onze kinderen’ het ‘catastrofaal effect’ moeten ondergaan van het gebrek aan ‘moraliteit’ van een groot deel van mijn babyboom-generatie. De Makkianen moeten daarbij zeker niet de volgende woorden van David Whyte vergeten:

The starting point for the argument I will develop here is not a particularly new one. Yet it is one that is -- perhaps as a result of its obviousness -- commonly missed in debates about the nature of power in contemporary capitalist societies. This point is that we need to distinguish between what liberal democracy does and what it says it does. This may seem obvious, but this basic conflation remains the source of zo much obfuscation and mystification that it continues to obscure our view of how the world really works. Most contemporary social theory that has become prominent in academic diciplines and political debates suffers from a basic misunderstanding of liberal democracy: that liberal democracy is democratic. Yet the political and economic systems that we know as ‘democracies’ are far from what they claim to be… liberal democracy remains the same as it ever was: a set of political principles that claims to guarantee equality of access and collective decision making to all, but delivers the opposite. Further, the argument will be that in current times of ‘turbo-capitalism’ or ‘neo-liberalism’, those myths of eqality and universal access are quickly evaporating.

Als Mak schrijft dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ optrad moeten hij en zijn lezers toch echt gaan beseffen dat ze -- in het protestants christelijk jargon van Mak -- ‘heel fout, heel slecht’ zijn, omdat ze vrijwillig deelnemen aan het om zeep helpen van de ‘moraliteit.’ Tenzij Mak bedoelt dat de VS de ‘ordebewaker en politieagent’ is geweest van een fascistoide neoliberale ‘orde’ die ertoe heeft geleid dat vandaag de dag ‘the wealthiest 20 percent of the world's population consumes 80 percent of the goods and services produced from the earth's resources,’ terwijl meer dan drie miljard wereldbewoners ieder van twee dollar per dag moet zien te overleven. Maar dat verzwijgt Mak, net als Henk Hofland en de andere Makkianen meent hij dat het Westen ‘vredestichtend’ is. De mainstream opiniemakers kunnen niet zonder hun leugens en hun versleten mythen het leven door, en dus blijven ze met woorden de ‘moraliteit’ van ‘met name de jongere generaties’ uithollen. Immers, van wie anders krijgen ‘onze kinderen’ hun ‘morele orde’ voorgeschoteld? De mythe dat het kapitalisme een menselijk gezicht kan hebben, is niets anders dan… inderdaad, een mythe. De mainstream opiniemaker demonstreert keer op keer geen enkel benul te hebben van hoe het neoliberale kapitalisme werkt en meent dat met enkele goedwillende kosmetische veranderingen de klok kan worden teruggedraaid. 

 Het moderne kapitalisme is sinds de industriele revolutie tot in de kern immoreel geweest. Het begon in Europa met het verdrijven de kleine boeren, het uitbuiten van kinderen en vrouwen op massale schaal, en met het geforceerd opleggen van een arbeidsethos dat  het verrichten van het gerationaliseerde monotone werk afdwong. Dankzij de moed van de arbeidersbeweging, en niet dankzij de christelijke autoriteiten, wisten de ontheemden en de machtelozen een vuist te maken tegen de terreur van de rijke elite. Maar nu het neoliberale kapitalisme dankzij de globalisering en de ineenstorting van de Sovjet Unie de te ‘dure’ werknemers in het Westen niet meer nodig heeft, kan het als gevolg van de ‘terugtredende overheid’ opnieuw de totale macht claimen. En zoals elke macht zullen ze die niet vrijwillig terug geven. Het laatste, werkelijk het allerlaatste is de ‘moraliteit’ waaraan ze denken, wat de Makkianen ook over 'Brussel' etc. mogen uitkramen. De mensheid zit opgescheept met een parasitaire moloch, die alleen door massaal geweld zal wijken. Zoveel leert ons de geschiedenis. Hetzelfde systeem dat mijn oude kameraden Geert Mak en Derk Sauer miljonair heeft gemaakt, zorgt ervoor dat elke dag naar schatting 20.000 kinderen van honger creperen. Waarom zouden de Makkianen een dergelijk systeem verdedigen en toch hoog opgeven over westerse 'vrijheid' en 'moraliteit'?

 In een bespreking in The New York Review of Books vat de Britse auteur Tim Parks de centrale vraag samen die de Italiaanse auteur Giacomo Leopardi zijn hele leven lang bezighield: 

 How did man get to be what he now is, a confusion of vital animal instinct and mortifying reason, of nature and civilization? 

 Ondertussen moeten we verder met dit leven, waarover Leopardi in Zibaldone schreef:

 Two truths that men will generally never believe: one, that we know nothing, the other, that we are nothing. Add the third, which depends a lot on the second: that there is nothing to hope for after death.

De rest is ijdelheid en eigenwaan. Dit alles wetende, weten we wie en wat de Makkianen zijn, en goddank ook wie en wat wijzelf zijn en waar we staan.



at Geen opmerkingen:

George Monbiot 4

Posted: 14 Oct 2013 12:25 PM PDT

The real threat to the national interest comes from the rich and powerful

By George Monbiot, published in the Guardian 15th October 2013
Subversion ain’t what it used to be. Today it scarcely figures as a significant force. Nation states are threatened by something else. Superversion: an attack from above.
It takes several forms. One is familiar, but greatly enhanced by new technology: the tendency of spooks and politicians to use the instruments of state to amplify undemocratic powers. We’ve now learnt that even members of the Cabinet and the National Security Council had no idea what GCHQ was up to(1). No one told them that it was developing the capacity to watch, if it chooses, everything we do online. The real enemies of state (if by state we mean the compact between citizens and those they elect) are people like the head of MI5, and Theresa May, the Home Secretary, who appears to have failed to inform her Cabinet colleagues.
Allied to the old abuses is a newer kind of superversion: the attempts by billionaires and their lieutenants to destroy the functions of the state. Note the current shutdown – and the debt ceiling confrontation scheduled for Thursday – in the United States. The Republicans, propelled by a Tea Party movement created by the Koch brothers and financed by a gruesome collection of multi-millionaires(2,3), have engineered what in other circumstances would be called a general strike. The difference is that the withdrawal of their labour has been imposed on the workers.
The narrow purpose of the strike is to prevent the distribution of wealth to poorer people, through the Affordable Care Act. The wider purpose (aside from a refusal to accept the legitimacy of a black president) is to topple the state as an effective instrument of taxation, regulation and social protection. The Koch shock troops in the Republican party seem prepared to inflict almost any damage in pursuit of this insurgency, including – if they hold out on Thursday – a US government default, which could trigger a new global financial crisis(4).
They do so on behalf of a class which has, in effect, seceded(5). It floats free of tax and the usual bonds of citizenship, jetting from one jurisdiction to another as it seeks the most favourable havens for its wealth. It removes itself so thoroughly from the life of the nation that it scarcely uses even the roads. Yet, through privatisation and outsourcing, it is capturing the public services on which the rest of us depend.
Using an unreformed political funding system to devastating effect(6), this superversive class demands that the state stop regulating, stop protecting, stop intervening. When this abandonment causes financial crisis, the remaining taxpayers are forced to bail out the authors of the disaster, who then stash their bonuses offshore.
One result is that those who call themselves conservatives and patriots appear to be deeply confused about what they are defending. In his article last week attacking the Guardian for revealing GCHQ’s secret surveillance programmes, Paul Dacre, the editor of the Daily Mail, characterised his readers as possessing an “over-riding suspicion of the state and the People Who Know Best.”(7) Strangely, this suspicion of the state and the People Who Know Best does not appear to extend to the security services, whose assault on our freedoms Dacre was defending.
To the right-wing press and the Conservative party, patriotism means standing up to the European Union. But it also means capitulating to the United States. It’s an obvious and glaring contradiction, which is almost never acknowledged, let alone explained. In reality the EU and the US have become proxies for something which transcends national boundaries. The EU stands for state control and regulation while the US represents deregulation and atomisation.
In reality, this distinction is outdated, as the handful of people who have heard of the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) will appreciate. The European Commission calls it “the biggest trade deal in the world”(8). Its purpose is to create a single transatlantic market, in which all regulatory differences between the US and the EU are gradually removed.
It has been negotiated largely in secret. This time, they’re not just trying to bring down international trade barriers, but, as the commission boasts, “to tackle barriers behind the customs border – such as differences in technical regulations, standards and approval procedures.”(9) In other words, our own laws, affecting our own people.
A document published last year by two huge industrial lobby groups – the US Chamber of Commerce and BusinessEurope – explains the partnership’s aims(10). It will have a “proactive requirement”, directing governments to change their laws. The partnership should “put stakeholders at the table with regulators to essentially co-write regulation.” Stakeholder is a euphemism for corporation.
They want it; they’re getting it. New intellectual property laws that they have long demanded, but which sovereign governments have so far resisted – not least because of the mass mobilisation against the Stop Online Piracy Act and Protect IP Act in the US(11) – are back on the table, but this time largely inaccessible to public protest. So are data protection, public procurement and financial services(12). You think that getting your own government to regulate bankers is hard enough? Try appealing to a transnational agreement brokered by corporations and justified by the deemed consent of citizens who have been neither informed nor consulted.
This deal is a direct assault on sovereignty and democracy. So where are the Mail and the Telegraph and the other papers which have campaigned so hard against all transfers of power to the European Union? Where are the Conservative MPs who have fought for an EU referendum? Eerie silence descends. They do not oppose the TTIP because their allegiance lies not with the nation but with the offshored corporate elite.
These fake patriots proclaim a love for their country, while ensuring that there is nothing left to love. They are loyal to the pageantry – the flags, the coinage, the military parades – but intensely disloyal to the nation these symbols are supposed to represent. The greater the dissonance becomes, the louder the national anthem plays.
www.monbiot.com
at Geen opmerkingen:

The Israel Lobby Cowbird

The Israel Lobby Cowbird

How is the Israel lobby like a swarm of cowbirds?  Cowbirds use the devious strategy of brood parasitism, arriving at the nest of more parentally-oriented birds to lay their own eggs.  Cowbirds then enjoy unburdened freedom to forage and thrive while their own young are raised, fed and protected by unsuspecting parents.  If an avian host dares remove the cowbird's offspring, the host's own eggs—if not the entire nest—will likely be destroyed by the watchful cowbird.  This coercive relationship is eerily similar to how Israel lobbying organizations flit about Washington, hatching operatives into the U.S. federal government to pursue a solitary goal—advancing the interests of a foreign state without the obligation of registering foreign agents or working through properly credentialed diplomats as rest of the flock of nations must.
The sordid and occasionally illegal tactics used by the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) to intimidate Congress are well-documented.  But what precisely has all of AIPAC's past nest-destruction bought?  Back when AIPAC got serious about launching economic warfare against Iran, it lobbied the Bush administration tocreate a new unit in the U.S. Treasury Department.  Into this nest it laid Stuart Levey.  Levey's only observable qualification was an extreme commitment to Israel under the wing of ultra-Zionist Marty Peretz.  Leadership of this Iran economic warfare unit is now captured roost exclusively for Israel Lobby hatchlings.  Levey's former law partner David Cohen simply flitted in when Levey departed the nest.
So too the lobby has tumbled out credible and experienced career diplomats andplaced former AIPAC research director and AIPAC think tank founder Martin Indyk in charge of the on-going ruse known as the "Israel-Palestine peace process."  Long on the payroll of Israeli-American media mogul and political operative Haim Saban, watchers have recently observed Indyk preening with his patron before winging off to the latest round of "peace negotiations." 
Perhaps the most secretive and dangerous Israel lobby cowbird policy egg was hatched in the National Security Agency in 2009 during the very months the Obama administration quietly dismissed espionage charges against AIPAC staff.  According to whistleblower Edward Snowden, the wholesale transfer of raw NSA intercepts on American citizens to Israel has been ongoing since that time.  The transfer is"authorized" by official doctrine that "the survival of the state of Israel is a paramount goal of US Middle East policy."  This prime directive was secret because it is a blank check obligating American blood and treasure to a cause U.S. citizens never approved via any referendum or advise and consent process.  As in so many issues concerning Israel—from the U.S. criminal activities and cover-ups that enabled itsclandestine nuclear program to funding for illegal occupation activities—the Israel lobby cowbird diligently rolled the eggs of U.S. interest right out of their federal nests.


at Geen opmerkingen:

vrijdag 18 oktober 2013

The Act of Killing 2



Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "The Act of Killing" achtergelaten: 

Documentaire-maker Joshua Oppenheimer van "The Act Of Killing" zegt :"The US provided not only arms but also death-lists of people they wanted killed in Indonesia in 1965" in interview met DemocracyNow http://www.youtube.com/watch?v=EwJMJqjqEdw 


Published on Jul 19, 2013
http://www.democracynow.org - This is the first part of a 45-minute interview Joshua Oppenheimer, the director of a groundbreaking new documentary called, "The Act of Killing." To watch the full interview, visit http://owl.li/n7Zkz.

The film is set in Indonesia, where beginning in 1965, military and paramilitary forces slaughtered up to a million Indonesians after overthrowing the democratically elected government. That military was backed by the United States and led by General Suharto, who would rule Indonesia for decades. There has been no truth and reconciliation commission, nor have any of the murderers been brought to justice. As the film reveals, Indonesia is a country where the killers are to this day celebrated as heroes by many. Oppenheimer spent more than eight years interviewing the Indonesian death squad leaders, and in "The Act of Killing," he works with them to reenact the real-life killings in the style of American movies in which the men love to watch — this includes classic Hollywood gangster movies and lavish musical numbers. A key figure he follows is Anwar Congo, who killed hundreds, if not a thousand people with his own hands and is now revered as a founding father of an active right-wing paramilitary organization. We also ask Oppenheimer to discusses the film's impact in Indonesia, where he screened it for survivors and journalists who have launched new investigations into the massacres. The film is co-directed by Christine Sin, and an Indonesian co-director who remains anonymous for fear of retribution, as does much of the Indonesian film crew. Its executive producers are Werner Herzog and Errol Morris. "The Act of Killing" opens today in New York City, and comes to Los Angeles and Washington, D.C., on July 26, then to theaters nationwide.

Read the full transcript of the interview at http://owl.li/n7Zkz.

Democracy Now!, is an independent global news hour that airs weekdays on 1,100+ TV and radio stations Monday through Friday.

FOLLOW DEMOCRACY NOW! ONLINE:
Facebook: http://www.facebook.com/democracynow
Twitter: @democracynow
Subscribe on YouTube: http://www.youtube.com/democracynow
Listen on SoundCloud: http://www.soundcloud.com/democracynow
Daily Email News Digest: http://www.democracynow.org/subscribe

Please consider supporting independent media by making a donation to Democracy Now! today, visithttp://www.democracynow.org/donate/YT
at Geen opmerkingen:

De Mainstream Pers 52



De New York Times:

PARIS — More than a decade before the international agency that monitors chemical weapons won the Nobel Peace Prize, John R. Bolton marched into the office of its boss to inform him that he would be fired.

“He told me I had 24 hours to resign,” said José Bustani, who was director general of the agency, the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons in The Hague. “And if I didn’t I would have to face the consequences.”
Mr. Bolton, then an under secretary of state and later the American ambassador to the United Nations, told Mr. Bustani that the Bush administration was unhappy with his management style.
But Mr. Bustani, 68, who had been re-elected unanimously just 11 months earlier, refused, and weeks later, on April 22, 2002, he was ousted in a special session of the 145-nation chemical weapons watchdog.
The story behind his ouster has been the subject of interpretation and speculation for years, and Mr. Bustani, a Brazilian diplomat, has kept a low profile since then. But with the agency thrust into the spotlight with news of the Nobel Prize last week, Mr. Bustani agreed to discuss what he said was the real reason: the Bush administration’s fear that chemical weapons inspections in Iraq would conflict with Washington’s rationale for invading it. Several officials involved in the events, some speaking publicly about them for the first time, confirmed his account.
Dit bericht is geschreven door een oude vriendin van mijn vrouw en mij, de New York Times-correspondente in Parijs, Marlise Simons, en verscheen maandag 14 oktober 2013 op de voorpagina van de ‘global edition’ van haar krant. Omdat de Braziliaanse diplomaat en ongetwijfeld zijn regering liever niet nog meer interventies van Washington wilden, zweeg men. Tot nu toe. De Nobelprijs was een reden om te praten. Maar er speelde tevens een andere zaak:

The NSA's mass and indiscriminate spying on Brazilians

As it does in many non-adversarial countries, the surveillance agency is bulk collecting the communications of millions of citizens of Brazil

En:

N.S.A. Said to Have Spied on Leaders of Brazil and Mexico
By THE ASSOCIATED PRESS
Published: September 1, 2013
Updated: September 2, 2013 at 12:02 AM ET

En:

Dilma Rousseff's UN Speech: Brazilian President Calls U.S. Spying 'Meddling'
UNITED NATIONS, Sept 24 (Reuters) - Brazilian President Dilma Rousseff on Tuesday criticized the United States for spying, using the opening speech at the U.N. General Assembly to announce Brazil would adopt legislation and technology to protect it from illegal interception of communications.

Rousseff last week called off a high-profile state visit to the United States scheduled for October over reports that the U.S. National Security Agency had been spying on Brazil and Rousseff's email.

Brazilie behoort tot de BRIC-landen en vormt een opkomende regionale macht die niet langer meer beheerst wil worden door de willekeur van Washington:
The Brazilian President Dilma Rousseff announced Sunday that the Brazilian government would be creating its own secure email system to shield official communications from spying by the US and other countries.
"We need more security on our messages to prevent possible espionage," Rousseff wrote in Twitter posts on Sunday. She ordered the Federal Data Processing Service, SERPRO, to design a safe email system for use throughout the federal government. The agency is currently responsible for developing secure systems for online tax returns and also creates new passports.
Rousseff had earlier condemned spying against Brazilian government agencies attributed to the United States and Canada.
"This is the first step toward extending the privacy and inviolability of official posts," Rousseff said.
After voicing complaints against US intelligence agencies to the United Nations General Assembly last month, as well as canceling a state visit to Washington, Rousseff announced that the country would host an international conference on Internet governance in April.
Brazilian media outlets in recent months have published documents detailing how the NSA has spied on Rousseff's official communications, her associates and state-controlled oil giant Petrobras.
Recently, Brazilian TV network Globo reported based on documents leaked by Snowden, Canada's Communications Security Establishment (CSE) collected metadata for phone calls and emails to and from Brazil's Ministry of Mines and Energy.

Rousseff announced last week that Brazil would host an international meeting with governments, businesses, NGOs, civil society, and academia in April 2014 on Internet governance.
The Brazilian government is looking to go as far as laying an underwater fiber optic cable directly to Europe so as to avoid routing the country's Internet connections through the US, while legislation to force US online service providers like Facebook and Google to  host information on Brazilian citizens solely in Brazilian data centers is also being considered.


 The Brazilian President Dilma Rousseff. De Braziliaanse elite durft voor het eerst sinds de VS in 1776 werd gesticht het geweld en de eeuwenlange onderdrukking door de macht in Washington te weerstaan. 
Wereldwijd mogen kritische journalisten dan wel serieus onderzoeken welke illegale activiteiten de VS allemaal achter de schermen onderneemt, de polderpers heeft daar geen behoefte aan. Zo schreef ik op 3 juli 2013:

De Volkskrant berichtte gisteren het volgende:

De onrust over de afluisterpraktijken van de Amerikanen groeit nog altijd. Maar hoe verrassend is het nu helemaal dat de VS alles nalopen?

De suggestie wordt gewekt dat het niet 'verrassend' is dat de VS 'alles nalopen.' Waar maakt de burger in een democratische rechtstaat zich nu toch 'helemaal' druk om? Het bespioneren door de staat is een doodnormale zaak, nietwaar? Het is goed dat voor onze veiligheid onze veiligheid wordt geschonden. Laten we het kenmerkend woord 'nalopen' eens nader beschouwen.

nalopen... bekijken of alles is zoals het moet zijn

Met andere woorden: volgens de Volkskrant doet de Amerikaanse inlichtingendienst NSA niets anders dan even checken 'of alles is zoals het moet zijn.' […] het bespioneren van miljarden telefoongesprekken en e-mailverkeer is volgens de Volkskrant niet meer dan even checken 'of alles is zoals het moet zijn.' De vraag is nu volgens wie in een democratische rechtstaat dit zo 'moet zijn'? Volgens de volksvertegenwoordiging? Of volgens een niet democratisch gekozen bureaucratische elite binnen een machtige inlichtingendienst? De Sovjet KGB is altijd door het Westen gezien en geportretteerd als het grote kwaad van een totalitair systeem. Maar nu geldt dit volgens de Volkskrant niet meer. Immers, waarom zou een Amerikaanse inlichtingendienst niet zijn bondgenoten massaal mogen bespioneren? De opiniemaker Paul Brill van dezelfde Volkskrant stelde eerder al het volgende:

Nog steeds geldt: liever een spiedende Amerikaan dan een Chinees of Iraniër.

Dit moeten democratische burgers van een rechtstaat goed in hun oren knopen, want Paul Brill verklaart dit ongevraagd namens ons allen.


Dit alles is natuurlijk geen journalistiek meer, maar propaganda voor de macht. De berichtgeving in deze zaak toont de grote mate van minachting van de Hollandse mainstream voor democratische spelregels. Het totalitarisme wordt door de Volkskrant enthousiast omarmd. Op het Ministerie van Waarheid in de roman 1984 stond: WAR IS PEACE, FREEDOM IS SLAVERY, IGNORANCE IS STRENGTH. Orwell gaat alsnog gelijk krijgen. De last van de vrijheid is te zwaar voor propagandisten als Brill cum suis. 

Misschien wel het meest absurde is dat Paul Brill als opiniemaker in deze zaak schreef dat het

geen zin [heef] om de werkelijkheid te ontkennen: Moskou is veeleer tegenpartij dan bondgenoot.

Maar beste Paul Brill, wat betekent vandaag de dag het begrip 'bondgenoot' nog, wanneer onze 'bondgenoot' de VS ons massaal bespioneert? Wat is het verschil tussen vriend en vijand wanneer de VS op grote schaal economische spionage verricht waarmee het Europa financieel kan benadelen en prive informatie inwint waarmee het later zijn bevriende autoriteiten politiek kan chanteren? Dan maar liever meteen duidelijkheid, namelijk dat voor de Amerikaanse machthebbers Europa een tegenpartij is. Begrijp je Brill?

Paul Brill, opiniemaker van de Volkskrant: 'hoe verrassend is het nu helemaal dat de VS alles nalopen?'
Duidelijk zal zijn dat Brill geen klokkenluider is, maar een schaakstuk in pro-Washington machtsspel. De Makkianen weten precies wat ze moeten weten, meer niet. Een illustratie van hoe het wel moet is het artikel van Marlise Simons in de New York Times. Echte journalisten onderzoeken en vinden het niet normaal dat een geheime dienst in de VS industriele spionage bedrijft, en het privé-leven van vele honderden miljoenen bondgenoten dan wel vijanden plus de eigen bevolking nauwlettend in de gaten houdt. Echte journalisten als Simons zijn geenszins van mening, zoals Volkskrant-opiniemaker Paul Brill, dat het normaal is dat in een democratie een geheime dienst alles moet ‘nalopen’ om te controleren of 'alles is zoals het moet zijn,' volgens de elite in Washington. Dat Brill en de andere Makkianen het acceptabel vinden dat de NSA ongecontroleerd Europese volksvertegenwoordigers en concerns bespioneert, is tekenend voor hun minachting voor de democratie. Die collaborateurs-mentaliteit blijkt ook uit het feit dat Geert Mak in zijn Reizen zonder John hoog op geeft van ‘de Amerikaanse diplomaten,’ die ‘tot de beste ter wereld horen,’ zonder dat hij concrete voorbeelden verstrekt, omdat hij in tegenstelling tot bijvoorbeeld Marlise Simons domweg niet over de juiste contacten beschikt, zoals ik maar al te goed weet uit gesprekken met hem. Op wat anders dan propaganda berust zijn kwalificatie ‘de beste ter wereld’? Op wat anders dan propaganda berust Brill’s kwalificatie dat Mak’s Reizen zonder John ‘een monumentaal boek’ is dat het ‘qua betrouwbaarheid wint’ van Travels with Charley van Nobelprijswinnaar John Steinbeck? 

De polderpers ontbreekt het aan universele criteria en aan kennis om werkelijk te kunnen oordelen. De opiniemaker’s in het kleine Nederland, waar de ‘leden’ van iedere kongsi elkaar’s meningen weerspiegelen en hun gemeenschappelijk belang bewaken, zijn geen kosmopolieten maar petite bourgeois die hun provinciaalse opvattingen niet verstoord willen zien. Vanwege het feit dat Mak niet de kennis en de contacten bezit om te kunnen beoordelen of de ‘Amerikaanse diplomaten’ tot ‘de beste van de wereld’ behoren, is ook hier opnieuw sprake van bedrog. Toen mijn vrouw in 1998 in Rome tijdens de Conferentie ter oprichting van het International Strafhof met het hoofd van de Amerikaanse delegatie, de topdiplomaat David John Scheffer, sprak, luisterde ik mee en viel me op hoe bot de Amerikaanse houding was. Hoewel de Clinton-regering het Rome Statuut van het ICC in 200o tekende, legde het Witte Huis het niet ter ratificatie voor aan de Senaat. De Amerikanen willen niet dat hun militairen en politiek verantwoordelijken vervolgd zullen worden voor oorlogsmisdaden. Begrijpelijk, want dan zouden ze in de toekomst niet meer een agressieoorlog kunnen beginnen, zoals tegen Vietnam, Irak, en zelfs Afghanistan, om slechts drie voorbeelden te geven. De jurist Scheffer wond er geen doekjes om dat de VS de enige supermacht was, en als zodanig zich niet zou neerleggen bij het internationaal recht. Een ander voorbeeld: voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant:

Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een ‘stilte-procedure’ [... ] Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden. [.…] Het ‘bewijs’ tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtzaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden. […] Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat ‘we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen,’ meent een diplomaat. […] Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. ‘Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren,’ zegt een Amerikaanse functionaris. […] De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken.

La Cosa Nostra. Bush junior die CIA-baas George Tenet de Presidential Medal of Freedom omhangt. 'According to a report by veteran investigative journalist Bob Woodward in his book Plan of Attack, Tenet privately lent his personal authority to the intelligence reports about weapons of mass destruction in Iraq.'

Nog een voorbeeld van de diplomatieke stijl van de VS. Ditmaal bekend gemaakt door Carla del Ponte, de oud hoofd-aanklaagster bij het Joegoslavie Tribunaal. In haar boek Madame Prosecutor: Confrontations with Humanity's Worst Criminals and the Culture of Impunity doet ze verslag van een gesprek met George Tenet, de toenmalige directeur van de CIA, mede-verantwoordelijk voor de leugen dat Saddam Hoessein over massavernietigingswapens beschikte. Del Ponte:
He knew I was there to discuss how to secure the arrests of Karadžić and Mladić. I knew by now that he had thrown up the muro di gomma at our first meeting the previous September, telling me Karadžić was a priority on a par with bin Laden. But if the CIA director tells me that arresting Karadžić is a priority, I assume the CIA's operatives are competent enough to achieve its director's goals in a timely fashion. ‘What measures are being taken to ensure arrests?’ I asked. ‘How can the CIA cooperate with the Tribunal?’ The Office of the Prosecutor wants to assemble a team to track fugitives, I told him. Then I suggested that we elaborate a new strategy on how to apprehend Karadžić. I thought that, within the bounds of United States law, we would be able to share information and work together with the intelligence agencies of other countries, especially France, Great Britain, and Germany. I said, if you won't do anything, I think you should at least support our efforts.

‘Look, Madame,’ Tenet replied. ‘I don't give a shit what you think.’

Of te wel in goed Nederlands: ‘Luister mevrouw, ik heb schijt aan wat u denkt.’  En waarom had Tenet ‘schijt’ aan Del Ponte’s verzoek aan de CIA om mee te helpen oorlogsmisdadigers op te sporen? Dat is vrij simpel, de VS was al in 2000 van plan grootscheeps geweld elders te beginnen, Washington had het voormalige Joegoslavie niet meer nodig om zijn militair industrieel complex op volle toeren te laten draaien. Het Witte Huis had op dat moment andere belangen, en was in het geheim al druk doende een illegale inval in Irak voor te bereiden, zoals inmiddels bekend is geworden. 

 Two years before the September 11 attacks, presidential candidate George W. Bush was already talking privately about the political benefits of attacking Iraq, according to his former ghost writer, who held many conversations with then-Texas Governor Bush in preparation for a planned autobiography. http://www.commondreams.org/headlines04/1028-01.htm Vandaar Tenet’s grofheid. 
Del Ponte’s boek verscheen in 2008 in de Nederlandse vertaling, vier jaar voordat Mak’s Reizen zonder John werd uitgegeven, waarin hij claimt ‘op zoek naar Amerika’ te zijn. Desondanks heeft Mak haar boek niet gelezen. Geen kennis, wel een mening, het is kenmerkend voor de Nederlandse journalistiek. Ook het volgende weet de polderpers niet:


How US Pressure Bends UN Agencies

Thursday, 17 October 2013 09:56
By Robert Parry, Consortium News | News Analysis
Lost in the celebration over the Nobel Peace Prize to the UN agency eliminating the Syrian government’s chemical weapons is the question of who was really behind the August 21 poison-gas attack near Damascus. Relevant to that mystery is the recent US pressure to control key UN agencies including the prize recipient, reports Robert Parry.

For at least the past dozen years, the U.S. government has aggressively sought to gain control of the leadership of key United Nations agencies, including the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) which is central to the dispute over the Syrian government’s alleged use of Sarin gas on Aug. 21.

Yet, despite evidence that this U.S. manipulation can twist the findings of these UN groups in ways favored by Official Washington, the mainstream American press usually leaves out this context and treats UN findings — or at least those that side with the U.S. government – as independent and beyond reproach, including the OPCW’s recent reporting on the Syrian dispute.



Een bestseller-auteur in de polder heeft van de mainstream een vrijbrief gekregen om van alles en nog wat te beweren, want zijn autoriteit wordt afgemeten aan het aantal boeken dat hij/zij verkoopt of hoe vaak zijn/haar hoofd op televisie verschijnt. De grootste praatjesmaker kan in no time wereldberoemd worden in de polder. Het kan ook niet verbazingwekkend zijn dat de Makkianen zelden of nooit een kritische Amerikaanse journalist als Chris Hedges of Stephen Kinzer interviewen, terwijl beiden vele jaren lang gerenommeerde correspondenten zijn geweest van de New York Times in brandhaarden overal ter wereld, van het Midden Oosten tot Latijns Amerika. Ik noem expres deze twee omdat ik uit mijn contact met hen weet hoeveel zij weten wat achter de schermen gebeurt en waarom dit uit de commerciele massamedia wordt gehouden, met andere woorden: hoe gezagsgetrouw en gehoorzaam de  ‘vrije pers’ is. Ik vrees dat ook hier Tenet’s woorden opgaan: ze hebben er ‘schijt aan,’ zolang ze hun producten maar verkopen en hun hoofden maar op televisie verschijnen. Niet de werkelijkheid, maar de ideologie van de macht is voor hen doorslaggevend. Onze Makkianen zullen nooit het volgende schrijven:
The mechanics that deepen inequalities and intensify insecurity for most of the world’s population are precisely the same ones that create a crisis in legitimacy in global capitalism. Neo-liberal governments are set to fall back upon market patriotism more frequently as a means of legitimising a literally bankrupt economic system, as a means of justifying the intensification of state attacks upon individual liberties and as a means of excusing the extreme violence used against subordinate population to secure the ‘national interest’ at home and abroad. Yet it is not market patriotism that is behind the brutal turn in neo-liberalism; market patriotism is merely a surface reflection of the need for ruling elites to find new ways to justify policies that are increasingly being seen as unjust, 
aldus de Britse socioloog en wetenschappelijk onderzoeker David Whyte. Maar de Makkianen zullen nog eerder hun eigen kranten en boeken opeten dan de werkelijkheid beschrijven. Aan de realiteit hebben ze, excusez le mot, ‘schijt.’ En juist dat maakt hen zo populair bij de massa. De voormalige communist Meindert Fennema, emeritus hoogleraar Politieke Theorie van Etnische Verhoudingen, die in van alles en nog wat heeft geloofd, merkte in 2009 terloops op dat 'het geheim van Marcus Bakker,' de beroemdste CPN-leider, het feit was dat

wij  hem zo graag [wilden] geloven.
En hij voegde hieraan toe:
En dat is ook het geheim van Geert Mak.
Het is een eerlijke ontboezeming van de gepensioneerde professor. Inderdaad, de meeste Nederlanders en zeker de voormalige christenen en communisten, zoeken altijd een profeet om hen naar het beloofde land te leiden, want alles is beter dan zelf het kruis van de persoonlijke verantwoordelijkheid te moeten dragen. 

Meindert Fennema: 'Dat was het geheim van Marcus Bakker: wij wilden hem zo graag geloven... En dat is ook het geheim van Geert Mak.'




at 1 opmerking:
Abonneren op: Posts (Atom)

Everything about 1sr@el and 1sr@elis makes my skin crawl!

  https://x.com/umyaznemo/status/1870426589210829260 Rania @umyaznemo Everything about 1sr@el and 1sr@elis makes my skin crawl! 12:10 p.m. ·...