Willem van Genugten schreef me dit:
'Beste Stan,
In een eerdere mail stel je dat ik wel erg mager reageer op al je vragen en opmerkingen. Als wij elkaar al niet enkele decennia kenden, zou ik misschien wel helemaal niet reageren. Nu heb ik moeite gedaan te begrijpen wat je me voorhoudt, geprobeerd me te verplaatsen in je gedachtengang en daar mijn lijn tegenover te zetten. Dat jij daar niets, maar dan ook totaal niets in ziet, kan ik niet verhelpen.
Drie inhoudelijke punten:
- Natuurlijk besef ik dat de lijn van minister Verhagen verkeerd uit kan pakken. Als het onderzoek door beide partijen niet bevredigend uitpakt in de ogen van de internationale toezichthouders, dan komt dat als een boemerang terug naar de Mensenrechtenraad en, vervolgens, via een nadere resolutie van de Raad opnieuw bij de AVVN en de Veiligheidsraad. Natuurlijk is er dan geen zekerheid dat de VS (en het VK, Frankrijk en Rusland) voor een veroordelende resolutie met consequenties (welke dan ook) zullen stemmen, maar ik weet wel dat de zaak daar nu zeker zou zijn vastgelopen, terwijl ik de hoop (naief zul je zeggen) heb dat dat onder regie van Obama medio 2010 anders zal zijn. Waar die hoop op is gebaseerd? Wellicht op drijfzand; dat kan alleen de tijd uitwijzen, maar ook op de opdracht aan alle landen die de zaak nu onder de Mensenrechtenraad hebben willen houden om alle mogelijke druk uit te oefenen op beide partijen om hun onderzoeken serieus te nemen. Ik beloof bij dezen dat ik t.z.t. publiekelijk verantwoording zal afleggen als blijkt dat ik dat allemaal verkeerd heb gezien. Misschien wil de door jou bekritiseerde NRC dan wel weer een stuk van mij afdrukken.... We zullen zien.
- Je citeert een bericht waaruit zou blijken dat Lieberman naar NL kwam om Verhagen te bedanken voor zijn steun in de Mensenrechtenraad. Lieberman kan dat wel zeggen, maar ik heb niet de indruk dat hij de kans heeft gekregen die dank over te brengen. Minister Verhagen heeft hem bepaald niet vriendelijk ontvangen. De Volkskrant bijv. schreef dat tegenzin het gesprek beheerste, en dat is ook af te zien aan de foto's van Verhagen. Dat zijn de smalle marges waarover ik sprak, in dit geval binnen de grenzen van het mondiale diplomatieke verkeer.
- Het vertrekpunt van je blogs ligt in de observatie dat ik met de toonzetting van mijn stuk Van Agt zou hebben willen ridiculiseren of iets dergelijks. Dus heb ik moeite gedaan om Van Agt's geheime telefooonnummer te achterhalen en hem zelf maar eens gebeld (gistermorgen). Ik voel me niet vrij om uit dat gesprek te citeren, maar ik kan je wel melden dat Van Agt, antwoordend op een open vraag van mijn kant hoe hij dat stuk heeft ervaren, aangaf zich VOLSTREKT NIET niet gekwetst of geridiculiseerd te voelen. Integendeel: hij ziet het net als ik als een zakelijk verschil van inzicht. Als je me niet gelooft, zal ik hem vragen of ik jou zijn telefoonnummer mag doorgeven.
Met hartelijke groet,
Willem'
In een eerdere mail stel je dat ik wel erg mager reageer op al je vragen en opmerkingen. Als wij elkaar al niet enkele decennia kenden, zou ik misschien wel helemaal niet reageren. Nu heb ik moeite gedaan te begrijpen wat je me voorhoudt, geprobeerd me te verplaatsen in je gedachtengang en daar mijn lijn tegenover te zetten. Dat jij daar niets, maar dan ook totaal niets in ziet, kan ik niet verhelpen.
Drie inhoudelijke punten:
- Natuurlijk besef ik dat de lijn van minister Verhagen verkeerd uit kan pakken. Als het onderzoek door beide partijen niet bevredigend uitpakt in de ogen van de internationale toezichthouders, dan komt dat als een boemerang terug naar de Mensenrechtenraad en, vervolgens, via een nadere resolutie van de Raad opnieuw bij de AVVN en de Veiligheidsraad. Natuurlijk is er dan geen zekerheid dat de VS (en het VK, Frankrijk en Rusland) voor een veroordelende resolutie met consequenties (welke dan ook) zullen stemmen, maar ik weet wel dat de zaak daar nu zeker zou zijn vastgelopen, terwijl ik de hoop (naief zul je zeggen) heb dat dat onder regie van Obama medio 2010 anders zal zijn. Waar die hoop op is gebaseerd? Wellicht op drijfzand; dat kan alleen de tijd uitwijzen, maar ook op de opdracht aan alle landen die de zaak nu onder de Mensenrechtenraad hebben willen houden om alle mogelijke druk uit te oefenen op beide partijen om hun onderzoeken serieus te nemen. Ik beloof bij dezen dat ik t.z.t. publiekelijk verantwoording zal afleggen als blijkt dat ik dat allemaal verkeerd heb gezien. Misschien wil de door jou bekritiseerde NRC dan wel weer een stuk van mij afdrukken.... We zullen zien.
- Je citeert een bericht waaruit zou blijken dat Lieberman naar NL kwam om Verhagen te bedanken voor zijn steun in de Mensenrechtenraad. Lieberman kan dat wel zeggen, maar ik heb niet de indruk dat hij de kans heeft gekregen die dank over te brengen. Minister Verhagen heeft hem bepaald niet vriendelijk ontvangen. De Volkskrant bijv. schreef dat tegenzin het gesprek beheerste, en dat is ook af te zien aan de foto's van Verhagen. Dat zijn de smalle marges waarover ik sprak, in dit geval binnen de grenzen van het mondiale diplomatieke verkeer.
- Het vertrekpunt van je blogs ligt in de observatie dat ik met de toonzetting van mijn stuk Van Agt zou hebben willen ridiculiseren of iets dergelijks. Dus heb ik moeite gedaan om Van Agt's geheime telefooonnummer te achterhalen en hem zelf maar eens gebeld (gistermorgen). Ik voel me niet vrij om uit dat gesprek te citeren, maar ik kan je wel melden dat Van Agt, antwoordend op een open vraag van mijn kant hoe hij dat stuk heeft ervaren, aangaf zich VOLSTREKT NIET niet gekwetst of geridiculiseerd te voelen. Integendeel: hij ziet het net als ik als een zakelijk verschil van inzicht. Als je me niet gelooft, zal ik hem vragen of ik jou zijn telefoonnummer mag doorgeven.
Met hartelijke groet,
Willem'
Beste Willem, in de loop van de dag zal ik op je mail reageren.
3 opmerkingen:
Willem moet wel denken dat het publiek bestaat uit randdebielen. Tenminste, hij schrijft: "Minister Verhagen heeft hem bepaald niet vriendelijk ontvangen. De Volkskrant bijv. schreef dat tegenzin het gesprek beheerste, en dat is ook af te zien aan de foto's van Verhagen."
De ontvangst van Verhagen was zo vriendelijk dat hij zelfs de Dalai Lama dezelfde eer weigerde. Dat voorop gesteld. Daarnaast beargumenteert Willem:
1. Omdat een journalist er iets over schreef
2. Omdat Verhagen met een bepaald gezicht op een foto staat.
Ik ga even door op Anzi's toepasselijke insteek:
Willempie hoor je overal
Willempie is een raar geval
'k Geloof dat niemand weet, hoe of ik heet, maar 't kan me niet schele
"Willempie!" roepen ze me na
"Willempie!" waar ik ga of sta
Ik heet Wim, meer niet. Maar wie me ziet roept toch steeds weer Willempie.
Ik weet nog noe dat ik geboren ben, 't is jaren t'rug
Dat was een hele toestand want ik was niet al te vlug
En toen ik eindelijk daar was kreeg m'n vader plots de hik
Hij dacht eerst aan een ongeluk, maar 't ongeluk was ik
In heel het land van stad tot stad weet ieder wie ik ben,
hoewel ik zelf van al die mensen bijna niemand ken
Maar als ze mij zien lopen in een straat of op een plein,
dan roepen ze "Hé Willempie!", wat zou dat nou toch zijn?
"Willempie!" La la la lalaa
"Willempie!" La la la lalaa
Laala laalala lalaa lala lalaa la la laala
"Willempie!" La la la lalaa
"Willempie!" La la la lalaa
Laala laalala (Willempie!) lalaa lala lalaa (Willempie!) la la laala
"Willempie!" La la la lalaa (Hallo allemaal!)
"Willempie!" La la la lalaa
Feit: Lieberman kwam onder meer naar Nederland om Verhagen te bedanken voor zijn nee-stem, persbericht van 8 nov.: "FM Liberman will convey to the Dutch leaders his appreciation of their firm stance against the Goldstone report."
Het "zou blijken" en "kan dat wel zeggen" van Van Genugten valt dus onder de noemer van zinloze suggestie.
"Minister Verhagen heeft hem bepaald niet vriendelijk ontvangen. De Volkskrant bijv. schreef dat tegenzin het gesprek beheerste, en dat is ook af te zien aan de foto's van Verhagen. Dat zijn de smalle marges waarover ik sprak, in dit geval binnen de grenzen van het mondiale diplomatieke verkeer."
Dus niet erg diplomatiek van Verhagen om zo een gesprek te voeren. Hij was zo mooi begonnen. Officiële ontvangst etc. Buiten speelt Verhagen de oorwurm en binnen..... Nou, nou, nou, de smalle marges van het diplomatieke verkeer. Verhagen heeft Lieberman niet vriendelijk ontvangen? Waar slaat dit op?
Wat wilde Verhagen de grote vriend van terreur, bewijzen met zijn heldendaad en wat is hier diplomatiek aan? Ik zie het niet en de mensen om wie het gaat al helemaal niet. Uit je huis gedreven, onderdrukt, economisch afgeknepen, moord, diefstal en Verhagen speelt de oorwurm voor een goeie foto. Tjonge, jonge, zover de mensenrechten.
P.s Willem haalt een goede bron aan w.b. de Volkskrant. Universitaire columns Kluveld gelezen en andere bijdragen of Hollandshumeur, een creatieve bijdrage op t.v. van de noodlijdende krant?
Hoe verziekt de media is door meer vrienden van Israel? En als klap op de vuurpijl de diplomatieke marges voor oorlogsmisdaden. Oorwurmpje spelen.
anzi
Een reactie posten