zondag 16 maart 2025
'Heartland Centraal-Azië doelwit voor bedreigingen, omkoping en kleurrevoluties van de VS en de EU.’
 |
Inmiddels ruim een decennium later zijn de strijdkrachten van de zelfbenoemde Joodse staat druk doende met een geplande genocide en etnische zuivering van gebieden die in 1947 door de Verenigde Naties aan de Palestijnse bevolking werden toegewezen. Van de ongeveer 47 procent van het oude Palestina is sinds 1948 slechts 10 procent overgebleven, dus minder dan een kwart, dat de toenmalige wereldgemeenschap aan de Palestijnen gaf. Ruim 77 jaar na het ontstaan van Israel gaat de landroof en terreur onverminderd door. Let wel, gesteund door de Westerse politici, die tegelijkertijd claimen voor democratie en mensenrechten te staan, en vanzelfsprekend het internationaal recht, aangezien zij beweren voor een ‘op regels gebaseerde orde wereldorde,’ te zijn om de Duitse voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen te citeren, die samen met haar mede-commissieleden het Handelsakkoord handhaaft tussen de EU en Israel, hetgeen Israël in staat stelt een genocidale politiek te voeren in Gaza en op de Westbank. Dat mogen de intellectueel corrupte politici van het voormalige koloniale Europa normaal vinden, maar de overgrote meerderheid van de mensheid staat hier steeds kritischer tegenover. Dit kan niet langer meer genegeerd worden omdat het Westen nu eenmaal veel afhankelijker is geworden wat betreft de grondstoffen en markten van allereerst Azië. Eén van de best ingevoerde deskundigen is de ‘Braziliaanse journalist en geopolitiek analist, Pepe Escobar. Zijn column "The Roving Eye" voor Asia Times bespreekt regelmatig de multinationale "concurrentie om dominantie over het Midden-Oosten en Centraal-Azië." Escobars concept van "Pipelineistan" verwijst naar het netwerk van olie- en gaspijpleidingen in cruciale geopolitieke regio's, met name Centraal-Azië. Hij suggereert dat westerse acties in deze gebieden grotendeels worden aangestuurd door een verlangen om de afhankelijkheid van Russische energie en OPEC te verminderen.’
https://en.wikipedia.org/wiki/Pepe_Escobar
Op 18 augustus 2023 schreef Escobar onder de kop ‘Centraal-Azië is het belangrijkste slagveld in de New Great Game’ dat zolang ‘Rusland en China de dominante politieke en economische machten van de regio blijven, zal het heartland van Centraal-Azië een doelwit blijven voor bedreigingen, omkoping en kleurrevoluties van de VS en de EU.’ Hij zette uiteen dat ‘Centraal-Azië het belangrijkste slagveld in de New Great Game’ is.
‘Het historische heartland – oftewel Centraal-Eurazië – is en blijft het belangrijkste slagveld in de New Great Game, uitgevochten tussen enerzijds de Verenigde Staten en anderzijds het strategische partnerschap tussen China en Rusland.
Volgens het door Mackinder ontworpen geopolitieke spel dat in 1904 voor het Britse imperialisme werd bedacht, is “The Heartland” het spreekwoordelijke "scharnierpunt van de geschiedenis" en is de hernieuwde historische rol van de 21e eeuw net zo relevant als eeuwen geleden: een belangrijke motor van opkomende multipolariteit.
Het is dus geen wonder dat alle grootmachten in het Heartland/Centraal Eurazië aan het werk zijn: China, Rusland, de VS, de EU, India, Iran, Turkije en in mindere mate Japan. Vier van de vijf Centraal-Aziatische "stans" zijn volwaardige leden van de Shanghai Cooperation Organization (SCO): Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië en Tadzjikistan. En sommigen, zoals Kazachstan, worden mogelijk binnenkort lid van BRICS+.
Het belangrijkste directe geopolitieke conflict om invloed in het Heartland zet de VS op tegen Rusland en China via talloze politieke, economische en financiële fronten.
De imperiale modus operandi privileges – wat anders – bedreigingen en ultimatums. Slechts vier maanden geleden toerden Amerikaanse afgezanten van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Financiën en het Office of Foreign Affairs Control (OFAC) door het Heartland met een heel pakket aan “geschenken,” zoals in nauwelijks verhulde bedreigingen. De belangrijkste boodschap: als je Rusland op welke manier dan ook “helpt” of zelfs maar handelt, krijg je secundaire sancties.
Informele gesprekken met bedrijven in Samarkand en Buchara in Oezbekistan en contacten in Kazachstan onthullen een patroon: iedereen lijkt zich ervan bewust te zijn dat de Amerikanen er alles aan zullen doen om het Heartland/Centraal-Azië onder schot te houden.
Er is nauwelijks een relevantere plek in het Heartland om de huidige machtsstrijd te observeren dan Samarkand, het legendarische "Rome van het Oosten.” Hier bevinden we ons in het hart van het oude Sogdiana -- het historische handelsknooppunt tussen China, India, Parthië en Perzië, een enorm belangrijk knooppunt van Oost-West culturele trends, zoroastrisme en pre/post-islamitische vectoren.
De meritocratische Chinese elite, die redeneert in termen van zeer lange historische cycli, is zich zeer bewust van al het bovenstaande: dat is een belangrijke drijfveer achter het concept van de Nieuwe Zijderoute, officieel bekend als BRI (Belt and Road Initiative), zoals bijna 10 jaar geleden aangekondigd door president Xi Jinping in Astana, Kazachstan. Beijing is van plan om opnieuw verbinding te maken met zijn westerse buren als het noodzakelijke pad naar meer pan-Euraziatische handel en connectiviteit.
Beijing en Moskou hebben complementaire aandachtspunten als het gaat om relaties met het Heartland -- altijd onder het principe van strategische samenwerking. Beiden zijn sinds 1998 betrokken bij regionale veiligheid en economische samenwerking met Centraal-Azië. De SCO, opgericht in 2001, is een feitelijk product van de gemeenschappelijke strategie van Rusland en China en een platform voor non-stop dialoog met het Heartland.
Hoe verschillende Centraal-Aziatische "stans" hierop reageren, is een kwestie op meerdere niveaus. Tadzjikistan bijvoorbeeld, economisch kwetsbaar en sterk afhankelijk van de Russische markt als leverancier van goedkope arbeidskrachten, hanteert officieel een 'open deur'-beleid voor elke vorm van samenwerking, ook met het westen.
Kazachstan en de VS hebben een Strategische Partnerschapsraad opgericht (hun laatste vergadering was eind vorig jaar). Oezbekistan en de VS hebben een 'strategische partnerschapsdialoog', die eind 2021 is opgezet. De Amerikaanse bedrijfsaanwezigheid is duidelijk zichtbaar in Tasjkent, via een indrukwekkend handelscentrum, om nog maar te zwijgen van Coca-Cola en Pepsi in elke Oezbeekse dorpswinkel op de hoek.
De EU probeert bij te blijven, vooral in Kazachstan, waar meer dan 30 procent van de buitenlandse handel ($ 39 miljard) en investeringen ($ 12,5 miljard) uit Europa komt. De Oezbeekse president Shavkat Mirziyoyev — extreem populair vanwege het openen van het land vijf jaar geleden — haalde $ 9 miljard aan handelsdeals binnen toen hij drie maanden geleden Duitsland bezocht.
Ter vergelijking: sinds de invoering van de Chinese BRI tien jaar geleden heeft de EU ongeveer 120 miljard dollar geïnvesteerd in het Heartland. Dat is niet slecht (40 procent van de totale buitenlandse investeringen), maar nog steeds minder dan de Chinese toezeggingen.
https://thecradle.co/articles/central-asia-is-the-prime-battlefield-in-the-new-great-game
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
