De afgelopen anderhalve week heb ik aandacht besteed aan de werkwijze van de NRC-journalist Salomon Bouman, die 37 jaar lang voor
de slijpsteen voor de geest correspondent was in Israel. Met feiten heb ik proberen aan te tonen dat Bouman propaganda bedrijft, bewust een verkeerd beeld geeft van wat officieel heet het Israelisch-Palestijns conflict, en zo andere belangen dient dan de journalistieke.
Het gevaar van deze tendentieuze journalistiek is het volgende: het merendeel van wat de mens in een moderne massamaatschappij weet, weet hij niet uit eigen ervaring, maar van horen zeggen. Hem ontbreekt veelal de tijd of de mogelijkheid om de kennis die hij heeft ontvangen aan de werkelijkheid te toetsen. Hij gaat er daarom doorgaans vanuit dat die kennis ook klopt. Dat maakt de macht van journalisten bijzonder groot. Als ik mijzelf als voorbeeld neem: van het Midden Oosten weet ik voldoende om een gefundeerd oordeel te kunnen vormen en daarom weet ik dat Bouman liegt, er is geen ander woord voor. Maar er zijn tal van gebieden waar ik niets of bitter weinig van af weet waardoor ik afhankelijk ben van de informatie van anderen. Een moderne hoog technologische samenleving, zeker zodra die een bepaalde mate van democratie bezit, staat of valt hij de juistheid van de informatie die verstrekt wordt. Een samenleving die permanent bedrogen wordt door bepaalde belangen, is gedoemd ten onder te gaan en wel om de simpele reden dat het niet adequaat kan reageren op de werkelijkheid. Nazi-Duitsland, het fascistische Italie, de Sovjet-Unie en nu ook de Verenigde Staten zijn voorbeelden van samenlevingen die aan hun eigen leugens ten onder gaan. Met andere woorden: te veel liegende journalisten verzwakken een samenleving. Journalisten als Bouman zijn dan ook een gevaar voor het adequaat functioneren van een democratie. Ik heb mijn stukken over hem bijeen geveegd voor mensen die nog eens willen bestuderen hoe Salomon Bouman propaganda bedrijft en vooral ook voor de studenten in de massacommunicatie die mij de afgelopen dagen hebben gemaild. Lees het en trek je conclusies, maak er een werkstuk van. Ik heb mijn stukken chronologisch gerangschikt:
'Deze vriendelijk ogende bejaarde heer is Salomon Bouman, die 37 jaar lang de correspondent van NRC/Handelsblad in Israel is geweest. Een werkzaam leven lang dus. De heer Bouman is bij mij vooral bekend als de journalist die de Israelische terreur (die onvermijdelijk gepaard gaat met een bezetting) aan zijn lezers presenteerde als 'het Palestijnse vraagstuk'. Niet 'het joodse vraagstuk' omdat dit onmiddellijk nare herinneringen oproept aan de nationaal-socialistische terreur, maar 'het Palestijnse vraagstuk', een kwalificatie die overigens bij mij eveneens negatieve connotaties opriep.Tijdens het Israelische geweld in 2001 in de bezette gebieden lepelde de heer Bouman zonder enige schroom op Radio I de Israelische legerpropaganda letterlijk op. Dat ging in de trant van: 'Met de arrestatie van twee daders van de aanslag op de Israelische minister van Toerisme Rahavem Ze'evi is voor premier Ariel Sharon de weg vrijgekomen om het Israelische leger eervol uit de Palestijnse steden terug te trekken.' Het is een illustrerend voorbeeld van hoe een decennialang verblijf in Israel tot tendentieuze journalistiek kan leiden voor mensen die daar emotioneel gevoelig voor zijn. Wat opviel aan het verdere bericht was het volgende: Palestijnen worden gedood, de ongewapende Palestijnse burgers die vermoord werden, spelen dus geen rol in deze vorm van verslaggeving, alleen de Israelische minister werd vermoord, de rest werd neutraal gedood. Er zouden 'twee daders' zijn opgepakt die 'te maken hebben' met 'de aanslag '? Hoe nu? Zijn die twee verdachten al berecht? Zolang dat niet is gebeurd, blijven ze verdachten. Het zijn weliswaar Arabieren, dus sowieso al verdacht in de ogen van een aantal correspondenten, maar toch, volgens de journalistieke regels blijven ze verdacht. Behalve voor Salomon Bouman op de radio. Een dag later schreef hij vanuit het veilige Tel Aviv voor zijn krant: 'De Israelische veiligheidsdiensten maakten gisteren bekend dat twee handlangers van de twee moordenaars van deze minister zijn gearresteerd.' De 'daders' zijn inmiddels 'handlangers' geworden, maar nog steeds geen verdachten wat ze in een democratische rechtstaat wel zouden zijn geweest en trouwens ook in fatsoenlijke verslaggeving. Maar ja 'de veiligheidsdiensten maakten... bekend' en ja dan is dat ook zo voor een bepaald slag journalisten. Overigens is dit een volstrekt willekeurig voorbeeld van de wijze van verslaggeving vanuit het beloofde land.De Israelische terreur wordt ook verkocht als militaire acties. Het begrip 'eervol' is ook saillant. Bouman zelf geeft die kwalificatie. In wat voor een termen denkt zo'n journalist? Eervol? Wat is er eervol aan een terugtrekking na een bloedige inval?Waarom schrijf ik dit over Salomon Bouman? Welnu, omdat vanavond een beschouwend stuk van zijn hand in de NRC te lezen is. De kop boven het artikel spreekt boekdelen: 'Israel zit vooral zichzelf in de weg.' Toemaar. Voor elke onafhankelijke beschouwer zit Israel met name de Palestijnse burgerbevolking in de weg. Sterker nog, Israel is terwijl het volgens Bouman 'zichzelf in de weg' zat er toch mooi in geslaagd om meer dan 100 Palestijnen uit de weg te ruimen, van wie meer dan de helft ongewapende burgers zijn, onder wie kinderen, die totaal niet aan de strijd deeelnamen, volgens de Israelische vredesgroep B'tselem.Dat vergoeilijkende toontje ook: 'zichzelf in de weg zitten,' alsof we hier te maken hebben met een puberend kind. Nee, meneeer Bouman, Israel is geen puberend kind, maar een agressieve natie, die in strijd met het internationaal recht en talloze VN-resoluties een ander volk onderdrukt, hun land steelt, weigert de in 1948 en 1967 etnisch gezuiverde Palestijnen terug te laten keren. Israel is een staat die de op vier na machtigste strijdkrachten ter wereld bezit en waarvan de scherpschutters gericht kinderen doodschieten, zoals ik meermaals heb kunnen constateren, en u zou hebben kunnen constateren als u in die 37 jaar de moeite had genomen om tijdens het geweld rond te kijken in bezet gebied, zoals onze dappere collega Amira Hass doet voor de kwaliteitskrant Haaretz. Afgelopen dinsdag interviewde ik de gerespecteerde Benjamin Beit-Hallahmi, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa en auteur van talloze boeken over onder andere zijn land, Israel. Een van de titels is Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israel. Hier zijn wat fragmenten uit Original Sins:‘’Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’’“Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.”“In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse Joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.” Fragmenten uit Original Sins: “In de beginfase lekken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.”“Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.”“De overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”“De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.”“Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting.”Meneer Bouman, laten we ophouden in vergoeilijkende termen over Israel te spreken. We hebben te maken met een uiterst agressieve staat dat door het Westen tijdenlang de hand boven het hoofd is gehouden. Dat kan niet langer meer zo. Als een staatssecretaris van Defensie in Israel de Palestijnen bedreigt met een holocaust, is de maat vol. Dan hebben we te maken met een pathologisch fenomeen.Dat geeft toch weer een ander beeld dan een land dat 'vooral zichzelf in de weg' zit, nietwaar. Boven uw opiniestuk staat ook: "Stationeer een internationale troepenmacht in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.' Ik vreesde al in oktober vorig jaart toen ik door bezet gebied en door Israel reisde dat dit soort voorstellen door de commerciele massamedia zouden worden opgepikt en worden ondersteunt. In diplomatieke en politieke kringen werd toen al gesproken over een dergelijk initiatief. Het besluit om anderen het vuile werk voor Israel te laten doen, lijkt zinnig, maar is in wezen schandalig. Het Westen hoeft daar niet te zitten met troepen, want het Internationaal Gerechtsshof heeft al uitgesproken dat de Israelische nederzettingen en de Apartheidsmuur illegaal zijn en ogenblikkelijk ontmanteld dienen te worden. U ondersteunt met uw absurde voorstel het voortduren van een bezetting. 40 jaar Israelische terreur in bezet gebied is meer dan genoeg geweest, het is acht keer langer dan de Duitse bezetting van Nederland. Waarom zouden buitenlandse belastingbetalers geld moeten geven om een militaire bezetting en diefstal van Palestijns land voort te laten duren? Net zoals we zagen in Libanon is zo'n internationale troepenmacht volkomen machteloos zodra Israelische extremisten het in hun hoofd halen om weer eens met geweld andermans gebied binnen te dringen. Waarom pleit u niet voor een onmiddellijke Israelische terugtrekking uit bezet gebied? Hecht u weinig waarde aan het internationaal recht? Of hecht u meer waarde aan de macht die uit de loop van een geweer komt?Morgen bespreek ik de rest van uw artikel, maar het staat u nu al vrij om op mijn vragen dan wel opmerkingen te reageren. Ik doe niet aan censuur, dus ga uw gang. U bent welkom.
Citaat van de voormalige NRC-correspondent Salomon Bouman in de NRC van gisteren:
'Veel tijd heeft Israel niet meer om zich uit eigen belang te "bevrijden" van de Palestijnse problematiek. De oorlogshandelingen tussen Israel en het Hamas-regime in Gaza van de afgelopen dagen hebben aangetoond dat de tijdsfactor zich tegen Israel keert. Het fragiele Israelisch-Palestijnse vredesproces is daardoor in een diepe impasse geraakt.'
Laten we dit fragment eens ontleden. Wat allereerst opvalt is dat het hele artikel vanuit het standpunt van Israel is geschreven, dus geheel conform de werkwijze die Bouman als correspondent 37 jaar lang hanteerde. 37 jaar lang hebben de lezers van de NRC het zogeheten Israelisch-Palestijns conflict via het Israelisch perspectief belicht gekregen. Dat is nogal wat: 37 jaar lang een berichtgeving vanuit een in wezen pro-Israelisch standpunt! Het zal geruime tijd duren voordat de doorsnee NRC-lezer zich een evenwichtiger beeld kan vormen van het Israelisch expansionisme en de Israelische dagelijkse terreur van een bezetting.
Het gevolg van dit standpunt is dat we te lezen krijgen dat Israel 'uit eigen belang' zich moet '"bevrijden" van de Palestijnse problematiek.' Wat is nu eigenlijk die 'Palestijnse problematiek'?Kort samengevat is dit het feit dat Israel na al die jaren van bezetting en van landroof en van etnische zuivering er niet in is geslaagd de Palestijnen murw te krijgen, in het gareel te slaan. En juist dat is natuurlijk een groot probleem voor Israel, maar daarover zwijgt Bouman. Het onrecht dat de Palestijnen al 60 jaar wordt aangedaan interesseert hem kennelijk niet. Hij kijkt via een ideologische pro-Israel bril, en plaatst het probleem niet in de bredere context van bijvoorbeeld het internationaal recht. Dat speelt voor hem hier geen rol. Waar het hem om gaat staat in de kop: 'Israel zit vooral zichzelf in de weg.' We krijgen te lezen dat er 'oorlogshandelingen' zijn tussen beide partijen, te weten het op vier na machtigste leger ter wereld en een handjevol licht bewapende milities. Als meneer Bouman zijn werk naar behoren had gedaan, dan zou hij hebben geweten dat een strijd tussen gevechtshelicopters, tanks, electronisch gestuurde wapens tegen een paar machinegeweren en wat eigen gemaakte raketjes geen oorlog is. Oorlog suggereert dat er twee gelijkwaardige partijen met elkaar in gevecht zijn, maar daar is hier geen sprake van. Het is ook geen oorlog, maar een bloedbad, waarbij eenderde van de slachtoffers Palestijnse kinderen zijn. In een echte strijd tussen twee legers sneuvelen militairen en zou het aantal kinderdoden minimaal zijn.
Wat ook interessant is is het gebruik van de kwalificatie (de Nederlandse journalistiek zit er vol mee) de negatieve kwalificatie 'Hamas-regime'. Hoe nu, meneer Bouman? Hamas is na democratisch verlopen verkiezingen aan de macht gekomen, omdat de meeste stemmen kreeg. Zo gaat dat nu eenmaal in een volwassen democratie. Dat kunt u onpretttig vinden, maar dat kan natuurlijk geen argument zijn om de negatieve kwalificatie 'regime' te gebruiken. Een journalist, hoe emotioneel betrokken hij bij zijn onderwerp ook mag zijn, dient enige distantie en de nodige onafhankelijkheid te betrachten. Anders wordt het propaganda. Ik bedoel, u spreekt toch ook niet van het Israelisch-regime? Dat Hamas door een staatsgreep van Fatah uit de macht is gezet op de Westbank is natuurlijk erg genoeg voor een democraat, maar dat Israel en het Westen daarbij direct betrokken waren, is helemaal kwalijk. En werkelijk schandalig is het dat journalisten als u deze praktijken ook nog eens gaan legitimeren door met kwalificaties te werken. Hou er in godsnaam mee op. Speciaal voor u voeg ik dit bericht toe waarin u kunt lezen hoe Israel en de VS een Palestijnse gangster gebruikten om een complot tegen Hamas te smeden. Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-westerse-terreur.html En:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-westerse-terreur-15.htmlVervolgens schrijft u over 'het fragiele Israelisch-Palestijnse vredesproces.' Meneer Bouman, er is helemaal geen echt 'vredesproces', zelfs geen 'fragiele', zoals elke goed ingevoerde deskundige u kan vertellen. Net zomin als er na Oslo sprake was van een 'vredesproces', hoe goed u ook uw best deed om de NRC-lezers te vertellen dat er wel een 'vredesproces' gaande was. In de tijd van dat zogeheten 'vredesproces', in de jaren '93 tot 2000, verdubbelde het aantal joodse kolonisten op geroofd Palestijns gebied en verdrievoudigde het oppervlakte van de joodse nederzettingen. Dat was ook de reden dat de Tweede Intifada uitbrak, de positie van de Palestijnen was volkomen hopeloos geworden. De Westbank was opgedeeld in een serie bantoestannen waartussen de Palestijnen niet vrij konden reizen, zoals elke journalist die de moeite nam ter plaatse te gaan kijken onmiddellijk kon constateren. Een eerlijke journalist sprak dan ook niet langer meer van 'het vredesproces'. Die wist allang dat het een wassen neus was louter en alleen om het Israelisch expansionisme ongestoord door te kunnen laten gaan. Waarom sprak u toentertijd nog steeds over 'het vredeproces'? U was kennelijk al die jaren niet in bezet gebied geweest, of u heeft deze feiten zeven jaar lang verzwegen. In beide gevallen is de vraag: waarom?
Morgen behandel ik graag weer een deel van uw beschouwing in de NRC van gisteren. Dat hoeft u niet te beletten om nu al een reactie te geven op mijn vragen of op mijn analyse. Misschien heb ik een fout gemaakt, en dat zou ik dan graag van u willen vernemen. Ik zal uw reactie onmiddellijk plaatsen en elke mogelijke fout subiet herstellen.
Ik sluit af met enkele fragmenten uit het boek 'Original Sins. Reflections on the history of Zionism and Israel' van professor Benjamin Beit-Hallahmi van de Universiteit van Haifa, die ik deze week heb geinerviewd.
“Het zonder taboes analyseren van het Zionisme betekent de harde realiteit zien van de overheersing en onderdrukking dat het gecreëerd heeft. Uit de erfzonden van de wereld tegen de Joden groeiden de erfzonden van het Zionisme tegen de Palestijnen… Israëli’s lijken te worden achtervolgd door een vloek. Het is de vloek van de erfzonde tegen de inheemse Arabieren. Hoe kan Israel worden bediscussieerd zonder de onteigening en uitsluiting van de niet-Joden in herinnering te brengen? Dit is het meest fundamentele feit over Israel, en geen enkel begrip van de Israelische realiteit is mogelijk zonder dit feit. De erfzonde achtervolgt en kwelt de Israëli’s; het tekent alles en bezoedelt iedereen. De herinnering eraan vergiftigt het bloed en kleurt elk moment van het bestaan.”“De meeste Israëli’s van vandaag, geboren na 1950, kunnen niet verantwoordelijk worden gesteld voor de onrechtvaardigheden van de vroegere Zionisten. Wel kunnen en moeten ze verantwoordelijk worden gesteld voor de huidige onrechtvaardige werkelijkheid, die een directe voortzetting is van de vroege Zionistische principes. Alle Israëli’s zijn de erfzonden van het Zionisme tegen de Palestijnen gaan erkennen. Het verschrikkelijke geheim van het onrecht kent iedereen, maar kan niet openlijk worden behandeld. Het zich bewustzijn van de gruwelijke onrechtvaardigheid die werd begaan om de staat te kunnen scheppen, en de druk tegen het openlijk bespreken ervan, vervormt elke manier om een morele discussie te voeren in Israel.”
Twee dagen geleden stond er een beschouwend stuk van de oud-correspondent van de NRC in Israel, Salomon Bouman, in de slijpsteen voor de geest. Een citaat er uit:
'De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.'
Met alle verontschuldigde respect, maar dit is nonsense. Allereerst het begip: paradox. Een paradox is een schijnbare tegenstrijdigheid, die bij nader onderzoek waar blijkt te zijn.
Welnu, hier is helemaal geen enkele sprake van een tegenstrijdigheid om de simpele reden dat Israel vanaf het allereerste begin een zo groot mogelijk deel van Palestina wilde inpikken. Dit zei de grondlegger van de staat, Ben-Goerion, daarover:
“Ik ben voor gedwongen overplaatsing; ik zie niets immoreels daarin.” Zo rechtvaardigde David Ben-Goerion de latere etnische zuivering van Israel en Palestina tegenover het dagelijks bestuur van het Joodse Agentschap op 12 juni 1938.
Ook uit andere uitspraken blijkt het zionistische expansionisme:
'The territorial ambitions of Zionism were clearly spelled out by David Ben Gurion in a speech to a Zionist meeting on October 13, 1936: “We do not suggest that we announce now our final aim which is far reaching – even more so than the Revisionists who oppose Partition. I am unwilling to abandon the great vision, the final vision which is an organic, spiritual and ideological component of my ... Zionist aspirations.”
[46]In the same year, Ben Gurion wrote in a letter to his son:A partial Jewish State is not the end, but only the beginning. I am certain that we can not be prevented from settling in the other parts of the country and the region.In 1937, he declaimed:“The boundaries of Zionist aspirations are the concern of the Jewish people and no external factor will be able to limit them.”
[47] In 1938, he was more explicit: “The boundaries of Zionist aspiration,” he told the World Council of Poale Zion in Tel Aviv, “include southern Lebanon, southern Syria, today’s Jordan, all of Cis-Jordan [West Bank] and the Sinai.”
[48]Ben Gurion formulated Zionist strategy very clearly:After we become a strong force as the result of the creation of the state, we shall abolish partition and expand to the whole of Palestine. The state will only be a stage in the realization of Zionism and its task is to prepare the ground for our expansion. The state will have to preserve order – not by preaching but with machine guns.
[49]In May of 1948 he presented his strategic aims to the General Staff. “We should prepare to go over to the offensive. Our aim is to smash Lebanon, Trans-Jordan, and Syria. The weak point is Lebanon, for the Moslem regime is artificial and easy for us to undermine. We shall establish a Christian state there, and then we will smash the Arab Legion, eliminate Trans-Jordan; Syria will fall to us. We then bomb and move on and take Port Said, Alexandria, and Sinai.”
[50]'
Zie:
http://www.marxists.de/middleast/schoenman/ch04.htm Zie ook:
http://www.palestineremembered.com/Acre/Famous-Zionist-Quotes/Story638.htmlDat expansionisme is nog steeds de leidraad van zowel de linkse als rechtse vleugel van de zionistische beweging in Israel, zoals ondermeer blijkt uit de uitbreiding en bouw van de joodse nederzettingen op de Westbank. De werkelijke motieven van de Israelische regeringen heeft Salomon Bouman als correspondent 37 jaar lang angstvallig verzwegen. En doet dat, getuige zijn laatste stuk, nog steeds.
Nee, meneer Bouman, er is geen paradox, het feit dat Israel 'niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen' om vrede te sluiten is simpelweg dat Israel geen vredesovereenkomst wil sluiten, want dat betekent namelijk dat het zich uit de bezette gebieden moet terugtrekken. En dat wil Israel niet. Opmerkelijk is ook uw kwalificatie 'de Palestijnse gordiaansr knoop.' Meneer Bouman, de Palestijnen zijn niet de gordiaanse knoop, dat zijn nu juist de joods-Israelis's, die al decennialang een extremistische koers varen, zoals u uit de bovenstaande citaten en de huidige praktijk kunt opmaken. Het zijn de zionisten die er een onontwarbare kluwen van hebben gemaakt door het land in Bantoestannen op te delen waartussen de Palestijnen niet vrij kunnen reizen en er zeker geen levensvatbare staat van kunnen maken en door de Gaza Strook te belegeren en de Palestijnse bevolking te terroriseren.
Wat betreft uw mening dat Israel in 'economisch opzicht' sterk staat, geef ik u deze relativering van de Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi:
“Israel is het enige land ter wereld waarvan de economie en welzijn gebaseerd zijn op het importeren van kapitaal zonder kapitaalopbrengst, dat wil zeggen: op schenkingen. Het heeft een ongelooflijke hoeveelheid financiële steun van de Eerste Wereld gekregen – en alleen door de omvang van deze steun is het in staat geweest te overleven… Tussen 1948 en 1952 heeft de Verenigde Staten 13 miljard dollar in West-Europa gestort in het kader van het Marshall Plan. Gerekend naar de huidige koersen heeft Israel meer dan het equivalent van het Marshall Hulp ontvangen, voor een land met vier miljoen inwoners… Sinds de Oorlog in ’67 zijn de bezette gebieden een andere belangrijke factor in de Israelische economie geweest, die beheerd werden als klassieke koloniën – dat wil zeggen, zowel als een open markt voor export als een bron van goedkope arbeidskrachten. Honderdduizenden Palestijnen hebben een royaal aandeel gehad aan de Israelische economische voorspoed door lage lonen te accepteren voor zwaar en vuil werk… Kijkend naar de economische geschiedenis van Israel kunnen we concluderen dat het altijd een westerse buitenpost is gebleven in het Midden Oosten, in een relatieve luxe in stand gehouden vergeleken met zijn omgeving. Het is een militaire kolonie, met een enorm hoog percentage aan werknemers direct in dienst van de staatsbureaucratie. Deze economische en militaire realiteit bepaalt veel van Israel’s politieke retoriek.”
Mijn vraag is nu simpel: meneer Bouman, waarom vertekent u nu als meer dan drie decennia de werkelijkheid in dit conflict? Wat zijn uw motieven? Waarom verzwijgt u de feiten? Wat drijft u?
Ik heb tot nu toe geen enkel antwoord van u gehad op mijn vragen. Ik hoop en verwacht niet dat u dezelfde politiek volgt als Geert Wilders, die van alles roept, maar zich nergens wil verantwoorden voor zijn meningen. U krijgt van mij alle ruimte op mijn weblog om met mij in discussie te gaan, om mijn feiten te weerleggen, om mijn gedachtegang te bestrijden. Een democratie staat en valt bij een publieke gedachtenuitwisseling. Dus nogmaals, laat de lezers van deze weblog uw kant van de zaak weten. En dit is een vraag van mij, een collega, die net als u een heel leven lang al journalist is. In afwachting van uw antwoord. Morgen meer over uw stuk van afgelopen dinsdag.
Afgelopen dinsdag schreef Salomon Bouman, 37 jaar lang correspondent voor de NRC in Israel, het volgende in zijn krant: 'Palestijnse terreur/verzet en Israel's oorlogen met de Arabische wereld hebben de Israelische psyche gevormd.'Dit is maar de halve waarheid en in de context van zijn analyse een onwaarheid, zoals elke halve waarheid dat is in een ideologisch stuk. Natuurlijk is de psyche van de joods-Israeli's, ongeveer 80 procent van de bevolking, mede bepaald door de angst voor het verzet van de Palestijnen en de contra-terreur van de Palestijnen, die direct voortkomt uit de decennialange onderdrukking en onteigening van de Palestijnse bevolking. Maaar daar gaat een heel andere werkelijkheid aan vooraf. De vraag voor een onafhankelijke journalist moet dan ook zijn: waar komt die joods-Israelische onderdrukking vandaan? Op welke overtuiging is die gebaseerd? Waarom zijn de zionisten van mening dat zij recht hebben op grote delen van de Westbank, en dit alles in strijd met het internationaal recht en talloze VN-resoluties? Die vraag stelt Salomon Bouman zich na 37 jaar correspondentschap in het beloofde land niet. Natuurlijk niet, omdat hij dan een volstrekt andere analyse moet schrijven, die Israel niet langer meer ziet als slachtoffer, maar als dader. En dat is tegen de consensus van de pro-Israel lobby.Het wrange hierbij is dat journalisten als Bouman andere mensen laat vechten. Zij kunnen consequentieloos van alles opschrijven, een vals beeld geven. Zij lijden er niet zelf onder. De slachtoffers zijn de Palestijnse burgers en de joodse burgers in Israel.Iemand die wel de dupe kan worden van het geweld is de joods-Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi, die ik in het begin van deze week interviewde. Hij zegt ondermeer het volgende:‘’Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’’“Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.”“In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse Joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.”Fragmenten uit Original Sins: “In de beginfase leken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.”“Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.”“De overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”“De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.”“Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting.”Aldus een direct betrokkenen. Beit-Hallahmi geeft in de talloze boeken die hij geschreven heeft een volstrekt ander beeld dan Salomon Bouman in zijn vrijblijvende commentaren produceert. Bouman weigert te reageren op mijn vragen en kritiek. Dat is nu Nederland: men beweert van alles, maar een feitelijke discussie durft men niet aan. Zelfs niet met collega's. Ik probeer al dagenlang een discussie met Salomon Bouman uit te lokken, maar hij reageert niet. Dat is het intellectueeel niveau in de polder.
Afgelopen dinsdag liet Salomon Bouman het volgende weten in de NRC: ''De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.' Ik heb al eerder geschreven over de onjuistheid van deze stelling, maar waar mij nu om gaat is de bewering dat er sprake is van 'de Palestijnse gordiaanse knoop.' Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/salomon-bouman-3.htmlHet frappante is dat al eerder iemand het begrip Gordiaanse knoop heeft gebruikt met betrekking tot het conflict in Palestina en Israel. En niet de eerste de beste heeft dit begrip gebruikt, maar niemand minder dan Hannah Arendt, de joodse filosofe.In de essay Het Zionisme Bij Nader Inzien schreef zij in oktober 1945: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dat het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren simpelweg in de resolutie niet genoemd, wat hun duidelijk de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om de macht naar zich toe te trekken zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing.”Niet de Palestijnen dus, maar de extremisten onder de zionisten, met andere woorden: zowel Israelisch links als rechts, hebben die Gordiaanse knoop veroorzaakt. Meneer Bouman, kunt u uw lezers en de lezers van deze weblog uitleggen waarom u fundamenteel van mening verschilt hierover met Hannah Ahrendt? Een prachtige vertaling van Arendt over het zionisme is van de hand van Hella Rottenberg en heet Het Zionisme bij nader inzien. Het is verschenen bij Mets & Schilt en geeft u een interessant beeld van het denken van een van de grootste moderne filosofen over het zionisme. Mocht u nog meer willen weten hierover dan is er ook nog The Jewish Writings van Hannah Arendt, edited by Jerome Kohn and Ron H. Feldman. 35 dollar en verschenen bij Schocken Books, New York. Warm aanbevolen vanwege de intellectuele zuiverheid en oprechtheid van de schrijfster.
Afgelopen dinsdag 4 maart was een beschouwend artikel te lezen van Salomon Bouman, die 37 jaar lang correspondent van de NRC is geweest in Israel. Daarin schreef Bouman onder andere dit: 'Na reeksen oorlogen... zijn in het akkoord van Oslo (1993) de bouwstenen gelegd voor de stichting van een Palestinse staat.' Dit een halve waarheid en binnen de context van wat Bouman allemaal beweert een aperte leugen. De correpondent die drie decennialang bij de lezers van de slijpsteen voor de geest zijn visie van het conflict erin hamerde, verzwijgt de werkelijkheid en die werd verwoord door niemand minder dan de Israelische autoriteit Shlomo Ben-Ami. Hij zei dat de Oslo Akkoorden: ‘were founded on a neo-colonialist basis, on a life of dependence of one on the other, forever.’ En hij kon het weten, Ben-Ami was namelijk de Israelische voormalige minister van Buitenlandse Zaken en de belangrijkste Israëlische onderhandelaar bij de Camp David bijeenkomsten.Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=shlomo+ben+amiDus meneer Bouman, uw bewering is niet gestoeld op de werkelijkheid, maar op de propaganda uit zionistische koker. Dat wist u ook, niet alleen omdat u de uitspraak van Shlomo Ben-Ami moet hebben geweten, maar ook omdat de dagelijkse werkelijkheid u met de neus op de feiten drukte. De joodse nederzettingen zijn in die zeven jaar zogeheten 'bouwstenen' en 'vredesproces' in omvang verdrievoudigd terwijl in dezelfde tijd het aantal kolonisten verdubbelde. U verzwijgt dat en probeert bewust een vals beeld te geven. U suggereert onder andere dat Israel meewerkte aan een totstandkoming van een levensvatbare Palestijnse staat, terwijl de Westbank werd opgedeeld in los van elkaar staande Bantoestannen en Gaza in een hel werd veranderd, waaruit niemand kan ontsnappen. U schept al heel lang een vertekend beeld. Waarom? Waarom acht u het uw taak om een vertekend beeld van de werkelijkheid te geven? En dat ten koste van het leven en welzijn van miljoenen mensen. die gevangen zitten in deze hel. U kunt vrijblijvend doorbabbelen, maar deze mensen - zowel Palestijnse als joodse burgers in Israel en Palestina - zijn wel de dupe van de propaganda. Ik heb nu al enkele dagen lang met feiten aangetoond hoe tendentieus uw visie is. U bent voor mij een groot raadsel. Hoe is het mogelijk dat een redelijk verstandig mens kan leven met dit soort leugens? Waarom spelen humanisme, de Verlichtingsidealen, mensenrechten enzovoorts voor u in dit geval geen rol? Wat is er met u gebeurd?
Sonja wees me erop dat Salomon Bouman, 37 jaar lang correspondent van de NRC in Israel, wel degelijk weet dat wat hij voor zijn krant schrijft een absolute verdraaiing is van de werkelijkheid, en dus de lezers van de slijpsteen voor de geest bewust misleidt. Dat is ongetwijfeld de reden waarom hij weigert met mij in discussie te treden. Leest u zelf maar. En vergelijkt u dit eens met de zes vorige stukjes die ik aan het werk van Bouman besteedde. Oordeelt u zelf.'Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "
Salomon Bouman 6" achtergelaten:Het rare is dat ik uit een emailcorrespondentie van Bouman met een Chinese vriend op het internet haal, dat hij soms donders goed lijkt te weten hoe de vork daar in de steel steekt.Voorbeelden:"In the meantime, the small war between Israel and Hamas goes on, an end is not in sight. The problem is that Hamas won the elections in the Palestinian territories and was then faced with an international boycot which makes the daily life of the Palestinians a real hell. You know the USA insisted on free, democratic elections. The irony of the story is that the USA, Israel and the EU refused to acknowledge the result of the only really free elections ever held by the Palestinians. Sad and stupid, I think." (22 nov. 2006)"The Palestinian president Abbas decided to call for new elections in order to "hear'' the voice of the people, hoping that the Palestians will listen to him. Hamas is very angry. For good reasons. Only a few months ago they won the elections. So why new ones ?" "Israel keeps a low profile in this Palestinian power struggle. But let us say in secet Israel is helping president Abbas. How ? With weapons and other means." (19 dec. 2006)"Let me be clear: the Israeli leadership is too weak to be able to accept leaving the West Bank, to dismantle two hundred settlements and give up East Jerusalem." (27 dec 2006)"The crux of the matter is however that it is for religious Jews a sin to leave the smallest piece of land from the promised land. You don’t insult God. Premier minister Yitzhak Rabin was shot by a Jewish nationalist because he considered peace with the Palestinians to be in the best interest of his country. Peace means to make room for a Palestinian state." (14 mei 2007)Zie:
http://blog.voc.com.cn/sp1/zhongcuihua/12305795994.shtml'Salomon Bouman's letters (1)
上一篇 下一篇发布者：
钟翠花 浏览(1768) 评论 (7)bindContentOnload('artStat','/bind/artstat.jsp?artid=95994&ts='+Math.random(),'fail');发布时间：2006-12-08 12:30:57 最后更新时间：2006-12-08 12:30:57.0本作品所属分类：
Correspondence wi..推送到圈子 推荐给朋友 我要举报 收入我的网摘Preface: Salomon, having the same name as the wise Jewish king, is my another senior wise friend whose opinions are worth listening to. He is Jewish, and a Dutch expert on Israel, and had worked 36 years as a correpsondent for leading Dutch newspapers before retirement. He is still very active today in the Netherlands in the academic circle and our correspondence often touches upon the Middle East. It was he who told me that the modern-day Israeli founding father, the first Israeli Prime Minister David Ben-Gurion had propesied that peace in the Middle East "relies on China". This prophecy gave me a sense of mission when dealing with the issue of the Middle East.'
Vorige week dinsdag schreef Salomon Bouman na 37 jaar correspondentschap een beschouwend stuk voor zijn krant, de NRC, over het conflict in Israel en Palestina. Citaat daaruit: 'De islamitisch-fundamentalistische Hamas heeft niet alleen Gaza in haar greep maar is ook op de Westelijke Jordaanoever de sterkste partij. Het Israelische bezettingsleger staat daar volgens Gadi Shammi, de commandant van dat gebied, een machtsovername door Hamas in Ramallah in de weg.'
Met andere woorden: dankzij het Israelische leger worden de Palestijnse extremisten aan banden gelegd, wat aantoont dat 'de joodse natie' wel gedwongen is dit gebied te bezetten. Dat is tenminste de onderliggende suggestie.
Nu de werkelijkheid. Zoals niet ik, maar Bouman zelf verwoordt aan een Chinese vriend: 'The problem is that Hamas won the elections in the Palestinian territories and was then faced with an international boycot which makes the daily life of the Palestinians a real hell. You know the USA insisted on free, democratic elections. The irony of the story is that the USA, Israel and the EU refused to acknowledge the result of the only really free elections ever held by the Palestinians. Sad and stupid, I think." (22 nov. 2006)'
En: 'The Palestinian president Abbas decided to call for new elections in order to "hear'' the voice of the people, hoping that the Palestians will listen to him. Hamas is very angry. For good reasons. Only a few months ago the won the elections. So why new ones ?""Israel keeps a low profile in this Palestinian power struggle. But let us say in secet Israel is helping president Abbas. How ? With weapons and other means." (19 dec. 2006)'
Dit is Bouman zelf, maar deze informatie is voor privé-gebruik en niet voor het grote publiek dat onwetend moet worden gehouden. Die moet keer op keer verteld worden dat 'de islamitisch-fundamentalistische Hamas niet alleen Gaza in haar greep [heeft] maar ook op de Westelijke Jordaanoever de sterkste partij [is].' Hamas moet namelijk volgens de consensus van de pro-Israel lobby gecriminaliseerd worden, dus afgebeeld worden als het grote gevaar, waar geen zinnig mens mee onderhandelen kan. En dat doet Bouman braaf, want hij dient niet de belangen van de journalistiek maar die van de extremistische politiek van Israel. Hoe een democratisch gekozen regering de macht kan grijpen, legt hij niet uit. In zijn optiek heeft kennelijk ook de Nederlandse regering de macht gegrepen. Bouman verzwijgt ook dat niet Hamas maar de verliezer van de democratische verkiezingen, de corrupte Fatah, de macht heeft gegrepen, met financiele en militaire steun van Israel en de VS, zoals vorige week gedetailleerd en gedocumenteerd bekend werd gemaakt:
'After failing to anticipate Hamas’ victory over Fatah in the 2006 Palestinian election, the White House cooked up yet another scandalously covert and self-defeating Middle East debacle; part Iran-contra, part Bay of Pigs. Now it emerges: confidential documents, corroborated by outraged former and current U.S. officials, reveal that George Walker Bush, Condoleezza Rice, and Deputy National-Security Adviser Elliott Abrams backed an armed force under Fatah strongman Muhammad Dahlan, touching off a bloody civil war in Gaza and leaving Hamas stronger than ever.'
Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-westerse-terreur-16.htmlOok dit verzwijgt Salomon Bouman in zijn poging Hamas te stigmatiseren, zoals voorheen hij en velen van zijn collega's bij de commerciele massamedia braaf Fatah stigmatiseerden.
Bouman gebruikt een uitspraak van generaal Gadi Shammi, de hoogste Israelische militair in bezet gebied, vroeger in Gaza en nu op de Westbank, een man die vooral bekend staat vanwege de terreur die zijn leger uitoefent tegen de Palestijnse bevolking. Waarom gebruikt de voormalige NRC-correspondent een militair als bron, iemand die een duidelijk belang heeft om de bezetting te legitimeren? Ik, als onafhankelijk journalist, zou daar tenminste 1 andere bron tegenover gesteld hebben om evenwichtigheid in mijn artikel te krijgen. Vorig jaar reisde ik met een gezelschap van Nederlandse deskundigen op het gebied van het internationaal recht door de bezette en belegerde Westbank en sprak er in Nabloes met mensen van Fatah, niet de corrupte top die door de Israeli's en Amerikanen in het zadel wordt gehouden, maar met de achterban, de gewone mensen zal ik maar zeggen, die de dagelijkse terreur van de Israelische bezetter al 4 decennia over zich heen krijgen. Ze vertelden me dat ze een werkzame relatie hadden opgebouwd met Hamas, dat ze samenwerken bij acties tegen de vijand, en dat ze net als Hamas tegen de gigantische corruptie van hun - door de vijand gefinancierde - leiders waren. Dat sluit niet uit dat er gevechten tussen Hamas en Fatah zouden kunnen uitbreken op de Westbank, maar dat zal dan weer het gevolg zijn van de verdeel en heers strategie van de koloniale machten. Ik weet dat, omdat ik tegenstelling tot Salomon Bouman als onafhankelijk journalist met de betrokken mensen spreek en me niet verlaat op louter en alleen een Israelische generaal die niet alleen een terreurbewind voert, maar ook nog eens deze terreur in de massamedia gelegitimeerd wil zien.
Gezien Bouman's eigen opmerkingen op de Chinese weblog als de feiten die ik aanvoer, is de vraag gerechtvaardigd waarom Salomon propaganda bedrijft. En al zo lang. We hebben het hier niet over de eerste de beste. Salomon Bouman is 37 jaar lang correspondent geweest in een uiterst gewelddadig gebied voor een avondblad dat zich afficheert als een kwaliteitskrant. Waarom hanteert de krant die stelt de slijpsteen voor de geest te zijn, geen enkele simpele journalistieke norm? Waarom kan Bouman's propaganda ongestoord doorgaan? Wat denkt men ermee te bereiken? Wiens belangen denkt men te behartigen? En misschien wel de belangrijkste vraag: heeft men helemaal geen enkel schaamtegevoel? En waarom reageert niemand van de NRC? Voorwaar, 'Sad and stupid.' De spijker op de kop.
Vorige week dinsdag schreef Salomon Bouman in zijn krant, de NRC:
'De Palestijnse president Mahmoud Abbas moet een Palestijnse staat met (Oost) Jeruzalem als hoofdstad uit het vuur slepen om de groeiende invloed van Hamas af te troeven. Uitzicht op zo'n historische doorbraak is er niet, dus ook niet op ontruiming op grote schaal van Israelische nederzettingen.'
Ik heb dit fragment enkele keren gelezen, maar het blijft voor mij wartaal. Allereerst even (Oost) Jeruzalem. Waaom staat Oost tussen haakjes. Bedoelt mijn collega Bouman dat Abbas en/of Hamas heel Jeruzalem claimen, zoals overigens Israel doet, en zo ja, wat is zijn bron? Zo nee, waarom staat Oost dan tussen haakjes, en schept hij zodoende een suggestief beeld? Zo ja, waarom?
Dan de rest: 'De Palestijnse president Mahmoud Abbas moet een Palestijnse staat met (Oost) Jeruzalem als hoofdstad uit het vuur slepen om de groeiende invloed van Hamas af te troeven.'
Hoe nu? Stel, collega Bouman, stel dat Nederland bezet wordt door buurland Duitsland, zoals Israel in de Westbank doet, wat moet premier Balkenende dan? De oppositie bestrijden? Of moet al zijn energie allereerst gericht zijn op het bevrijden van Nederland? Juist, het laatste. Waarom gaat dit dan niet voor president Abbas en de Palestijnen op? Hebben we hier met een ander slag mensen te maken? Zo ja, collega, wat voor soort? Zo nee, waarom schrijft u dit dan? Wat betreft al dan niet heel Jeruzalem, dat is niet alleen voor Hamas, dit geldt voor de hele Islamitische wereld, die niet wil dat een staat dat zichzelf 'de joodse natie' noemt de alleenheerschappij in Jeruzalem in handen houdt. Ze zien, net als ik, nu al waar de Israelische terreur in Jeruzalem toe leidt. Dus waarom pikt u Hamas eruit?
Dan de zin: 'Uitzicht op zo'n historische doorbraak is er niet, dus ook niet op ontruiming op grote schaal van Israelische nederzettingen.' U suggereert hier dat er eeen logisch verband bestaat tussen enerzijds het dreigende onvermogen van Abbas om een levensvatbare Palestijnse staat te scheppen en anderzijds het feit dat Israel weigert zich aan het internationaal recht te houden en in bezet gebied blijft. Welk verband is dat? Als onafhankelijke journalist zou ik op grond van feiten zeggen dat Israel weigert het internationaal recht te respecteren en talloze VN-resoluties, doorgaat met de uitbreidingen van de illegale nderderzettingen en juist zo een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk maakt. Of heeft u een ander inzicht? Zo ja, welke? Zo nee, waar heeft u het dan precies over? Ik vraag dat ook omdat u in 2006 aan een Chinese vriend schreef:
'The problem is that Hamas won the elections in the Palestinian territories and was then faced with an international boycot which makes the daily life of the Palestinians a real hell. You know the USA insisted on free, democratic elections. The irony of the story is that the USA, Israel and the EU refused to acknowledge the result of the only really free elections ever held by the Palestinians. Sad and stupid, I think. (22 nov. 2006)'
En: 'The Palestinian president Abbas decided to call for new elections in order to "hear'' the voice of the people, hoping that the Palestians will listen to him. Hamas is very angry. For good reasons. Only a few months ago the won the elections. So why new ones ? Israel keeps a low profile in this Palestinian power struggle. But let us say in secet Israel is helping president Abbas. How ? With weapons and other means. (19 dec. 2006)'
Uw prive mening staat haaks op de mening die u in het publiek verkondigt. Waarom is dat? Kunt u dit de lezers van deze weblog en uw eigen lezers uitleggen? Zo ja, waarom doet u dat dan niet? Zo nee, waarom niet?
Na 37 jaar correspondentschap in Israel schreef Salomon Bouman vorige week dinsdag in zijn krant, de NRC, een beschouwend stuk over wat officieel heet het Israelisch-Palestijns conflict, maar dat in de praktijk neerkomt op het onbelemmerde expansionisme van 'de joodse natie'.Aan het einde van zijn stuk maakt hij een interessante draai. Ik citeer:'Het aantal Amerikaanse joden zal door assimilatie en gemengde huwelijken eerder af- dan toenemen. Dat betekent dat de invloed van de joodse stem op de Amerikaanse politiek naarmate de jaren verstrijken aanzienlijk zal verzwakken.'Dit is een cryptische zin. Wat bedoelt Bouman precies? De Amerikaanse joden vormen nog geen 2 procent van de Amerikaanse bevolking. Desondanks heeft, zoals bekend, de Israel lobby in de VS buitensporig veel invloed op de Midden-Oosten politiek van Washington. Bedoelt Bouman nu te zeggen dat dit komt door deze 2 procent joden? Een dergelijke kleine minderheid verklaart nooit de excessieve invloed op de Amerikaanse buitenlandse politiek. Het aantal stemmen is niet van belang, de macht die een groep heeft is doorslaggevend. De Amerikaanse hoogleraren Mearsheimer en Walt tonen dat in het boek De Israel Lobby nog eens gedocumenteerd aan. En toch suggereert Bouman dat het aantal stemmen belangrijk is. Waarom? Ik denk vanwege het volgende. Ook hij begrijpt nu dat na 11 september 2001 Israel niet langer meer een aanwinst is voor het Westen, maar steeds meer een blok aan het been is geworden. De westerse oliebelangen komen in het gedrang door het voortdurende zionistisch extremisme die de Arabieren wanhopig en razend maakt. Ik citeer Bouman wederom:'De ontwikkelingen van de afgelopen dagen geven aan dat Israel op eigen kracht niet meer kan komen tot een vergelijk met de Palestijnen. In Israels belang en dat van de Palestijnen dient de internationale gemeenschap onder leiding van de VS in te grijpen met diplomatieke en militaire middelen.'Hier komt de aap uit de mouw. Omdat de joden in de VS dus in de toekomst hun greep zullen verliezen op het Amerikaanse Midden-Oosten beleid moet het Westen zijn koers verleggen, niet zozeer in ons eigen belang, maar allereerst 'in Israels belang,' en om de schijn van redelijkheid te wekken, voegt Bouman er de Palestijnen aan toe. Na 37 jaar correspondentschap en 40 jaar Israelische onderdrukking lijken ineens de Palestijnen voor Bouman een rol te spelen. Lijken, zeg ik, want het is schijn, ingegeven door het failliet van de Israelische politiek. Waar het hem om gaat zijn de joden in Israel. Nu ze niet meer in staat blijken met terreur het verzet van de Palestijnen te breken, moet het Westen Israel gaan steunen door het stationeren van troepen niet in Israel, maar in bezet Palestijns gebied. Met andere woorden: het Westen 'onder leiding van de Verenigde Staten' moeten de taak van de de Israelische strijdkrachten overnemen. In de woorden van Bouman:'Het stationeren van een internationale troepenmacht in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever is een optie om een Israelisch-Palestijnse vrede te garanderen.' Meneer Bouman, kunt u de lezers van deze weblog en uw lezers van de slijpsteen voor de geest uitleggen waarom u deze oplossing verkiest boven de algehele Israelische terugtrekking uit bezet en gestolen land, zoals de wereldgemeenschap bij monde van de VN, en het internationaal recht eist? Met andere woorden: waarom bent u er voor dat Israel het internationaal recht en talloze VN-resoluties blijft schenden? Waarom speelt bij u de moraliteit geen enkele rol van betekenis? Bezetten en stelen is in strijd met de gepropageerde westerse normen en waarden. Waarom hoeft Israel zich van u niet aan de normen en waarden van de beschaafde wereld te houden?De laatste twee zinnen zijn al even suggestief als zijn hele artikel. Na zijn voorstel voor een internationale troepenmacht schrijft hij:'Of dat voldoende is om de verbale dreiging van Iran om Israel te vernietigen een toontje lager te laten zingen is moeilijk te peilen. Het kan helpen.'Meneer Bouman: kunt u het letterlijke citaat geven waarbij Iran Israel bedreigt met vernietiging? Zo nee, waarom schrijft u dit dan? Bovendien: waarom meldt u niet dat Israel wel degelijk Iran bedreigt met bombardementen? En tenslotte: waarom wordt Iran ineens met de haren erbij gesleept? Om de Israelische terreur te rechtvaardigen? Zo ja, rechtvaardigt de ene terreur de andere? Zo nee, dan is ook deze opmerking van u propaganda. Kiest u zelf maar.Meer dan een week probeer ik u te bewegen om te reageren. Maar u zwijgt. In een volwassen democratie wisselen mensen gedachten uit en testen ze elkaar's feiten en meningen, zodat anderen weer hun eigen positie kunnen bepalen. Wat u doet door niet te reageren heeft iets totalitairs. U heeft gesproken en uw lezers hebben dat maar voor waar aan te nemen.Lia, iemand die deze weblog leest, beschreef uw houding aldus:'De meest effectieve vorm van censuur in dit tijdperk is iets eenvoudig te verzwijgen. Negeren is een woord dat ook heel goed past. Het is alleen niet van dit tijdperk alleen, het is zo oud als de weg naar Rome. Het rare is, ze laten er alleen maar door zien dat het wél een item voor ze is. Als iets volstrekt niet belangrijk voor hen is, en iemand anders laat merken dat het voor hem wel belangrijk is, dan kun je het er immers gewoon even over hebben. Onze veelgeroemde tolerantie stamt uit de tijd van de verzuiling: wij geven, zeggen we, anderen ruimte. Maar betrokken bij anderen dan onze gelijkgestemden waren we niet en zijn we nu nog niet. Daar wordt niet in geïnvesteerd.Jammer dat u in die 37 jaar zo weinig van de joods-Israeli's geleerd heeft. Want daar is een ware discussie gaande. Daar wordt op het scherp van de snede nagedacht en gedebatteerd.'
Sonja attendeerde me op het volgende:
