De massamens. Zijn hele leven lang is hij bedrogen met beelden. Men is het vermogen verleerd om onderscheid te maken. De gangsters geven zich ongestoord uit voor de redders van de mensheid.
De journalistiek is geen vak voor goedgelovigen.
woensdag 23 juli 2008
No Country For Old Men
In No Country For Old Men zegt de sheriff die een serie moorden moet oplossen: 'Dat is de tijd. Als een beetje fatsoen al te veel is, volgt de rest vanzelf.' En zijn collega antwoordt: 'Je houdt het niet tegen.' Ik moest hieraan denken toen ik in een Bretonse krant zag en las hoe Karadzic zich als een ouwe hippie vermomd had en alternatieve geneeskunst bedreef. En niemand die hem herkende, niemand die voelde dat er iets niet klopte, niemand die doorhad dat ze te maken hadden met een massamoordenaar. Hij kon zich zonder moeite uitgeven voor een zachtaardige alternatieveling.
dinsdag 22 juli 2008
Nipplegate?
Blote borsten en vooral ook tepels leiden tot grote verontwaardiging in de VS. Bombardementen op vrouwen niet.
'Boete 'nipplegate' nietig verklaard
De Amerikaanse televisiezender CBS hoeft geen boete van 550.000 dollar te betalen voor de uitzending waarin een ontblote borst van Janet Jackson was te zien. Een rechtbank legde de boete op maar het Hof van Beroep vindt dat CBS niets aan het voorval kon doen. In de finale van de Superbowl in 2004 trad Janet Jackson samen met Justin Timberlake op. Timberlake trok daarbij een kledingstuk van haar los. Negentig miljoen tv-kijkers, onder wie veel kinderen, zagen toen de blote borst van Janet Jackson. In Amerika leidde de kwestie, die bekend werd als nipplegate, tot grote verontwaardiging.'
Iran 236
Israel mag de buurt terroriseren met de dreiging van nucleaire wapens, maar Iran mag van westerse politici zich niet daartegen verdedigen door zelf kernbommen te ontwikkelen. Zo simpel ligt het en dat beseft de hele wereld, alleen de westerse pers doet alsof zijn neus bloedt.
'British PM Warns Iran in Landmark Israel Speech
By AFP21/07/08 -- - JERUSALEM (AFP) —
British Prime Minister Gordon Brown warned Iran on Monday it must freeze sensitive nuclear work or face more sanctions, in the first address by a British premier to the Israeli parliament.He also railed against Iranian President Mahmoud Ahmadinejad's "abhorrent" threats against Israel and declared that Britain stands alongside the Jewish state.Brown, who held talks with Israeli and Palestinian leaders on Sunday, said peace was within their grasp, but only if Israel withdraws from settlements in the occupied West Bank and the Palestinians stamp out "terrorists".His comments on Iran's nuclear drive echoed a warning by US Secretary of State Condoleezza Rice that Tehran had two weeks to respond seriously to an international offer or face further "punitive measures.""Iran now has a clear choice to make: suspend its nuclear programme and accept our offer of negotiations or face growing isolation and the collective response not of just one nation but of all nations round the world," Brown said."Just as we have led the work on three mandatory sanctions resolutions of the UN, the UK will continue to lead -- with the United States and our European Union partners -- in our determination to prevent an Iranian nuclear weapons programme."The White House, meanwhile, signalled that it expected Iran to reject the US-backed incentives package."It is the position of the P5-plus-one that Iran should suspend its uranium enrichment, that we provided a very generous incentives package that they apparently are going to miss an opportunity to accept," said a spokeswoman.In Paris, Solana also said a negative response from Iran would likely trigger further sanctions."Our relationship with Iran is a relationship of tracks, the political track, the diplomatic ... but at the same time a commitment to continue in New York," he told reporters after a meeting with European MPs."If there is no agreement on this, the United Nations will continue."Prime Minister Ehud Olmert said that Israel "highly appreciates" Brown's "determination... (on the) issue of terrorism and Iranian nuclear armament.'
'British PM Warns Iran in Landmark Israel Speech
By AFP21/07/08 -- - JERUSALEM (AFP) —
British Prime Minister Gordon Brown warned Iran on Monday it must freeze sensitive nuclear work or face more sanctions, in the first address by a British premier to the Israeli parliament.He also railed against Iranian President Mahmoud Ahmadinejad's "abhorrent" threats against Israel and declared that Britain stands alongside the Jewish state.Brown, who held talks with Israeli and Palestinian leaders on Sunday, said peace was within their grasp, but only if Israel withdraws from settlements in the occupied West Bank and the Palestinians stamp out "terrorists".His comments on Iran's nuclear drive echoed a warning by US Secretary of State Condoleezza Rice that Tehran had two weeks to respond seriously to an international offer or face further "punitive measures.""Iran now has a clear choice to make: suspend its nuclear programme and accept our offer of negotiations or face growing isolation and the collective response not of just one nation but of all nations round the world," Brown said."Just as we have led the work on three mandatory sanctions resolutions of the UN, the UK will continue to lead -- with the United States and our European Union partners -- in our determination to prevent an Iranian nuclear weapons programme."The White House, meanwhile, signalled that it expected Iran to reject the US-backed incentives package."It is the position of the P5-plus-one that Iran should suspend its uranium enrichment, that we provided a very generous incentives package that they apparently are going to miss an opportunity to accept," said a spokeswoman.In Paris, Solana also said a negative response from Iran would likely trigger further sanctions."Our relationship with Iran is a relationship of tracks, the political track, the diplomatic ... but at the same time a commitment to continue in New York," he told reporters after a meeting with European MPs."If there is no agreement on this, the United Nations will continue."Prime Minister Ehud Olmert said that Israel "highly appreciates" Brown's "determination... (on the) issue of terrorism and Iranian nuclear armament.'
maandag 21 juli 2008
The Empire 338
Een fascinerende reis door de fascinerende Verenigde Staten. Kijk naar de reis van Chris Hume, kijk naar de gewone mensen:'Travel to the heart of 2008 America...
Stay tuned for DAY 13 (Strip Mining on Steroids: Where Have All the Mountains Gone?) - later this weekwww.redstateroadtrip.com has a new, more viewer-friendly front page.-click here to START THE JOURNEY-
Animation, agitation and more.
Forward email
This email was sent to stan10@planet.nl by redstateroadtrip2@hotmail.com.
Update Profile/Email Address Instant removal with SafeUnsubscribe™ Privacy Policy.
Email Marketing by
shoot and run productions 3243 Wilshire Los Angeles CA 90034'
De Israelische Terreur 429
De Pro-Israel lobbyisten binnen het NOS-Journaal zijn erin geslaagd om een bericht over Israelisch terrorisme te censureren in de 20.00 uur uitzending. Vanochtend besteedde de redactie er nog aandacht aan, maar kennelijk pastte het niet binnen de consensus waarbij Israel als slachtoffer wordt afgebeeld en Arabieren als daders, zoals we onlangs weer konden merken tijdens de berichtgeving van de zogeheten gevangenruil. U kunt het nog via YouTube bekijken. Alleen op internet bestaat nog echte persvrijheid.'De Israelische Terreur 426
'03:09 21 Juli 2008Leger Israël in opspraak door videoIn Israël is geschokt gereageerd op videobeelden waarop te zien is hoe een militair van dichtbij een Palestijnse arrestant beschiet. De militair schiet een rubberkogel tegen de voet van een geboeide en geblinddoekte Palestijn. Het filmpje is gemaakt door een meisje van 14 vanuit haar huis in Nilin, op de Westelijke Jordaanoever. De beelden zijn gemaakt met een camera van een mensen- rechtenorganisatie die misdragingen van het Israëlische leger aan de kaak wil stellen. Het Israëlische leger neemt de zaak hoog op en heeft een onderzoek naar het incident in Nilin aangekondigd.'
'03:09 21 Juli 2008Leger Israël in opspraak door videoIn Israël is geschokt gereageerd op videobeelden waarop te zien is hoe een militair van dichtbij een Palestijnse arrestant beschiet. De militair schiet een rubberkogel tegen de voet van een geboeide en geblinddoekte Palestijn. Het filmpje is gemaakt door een meisje van 14 vanuit haar huis in Nilin, op de Westelijke Jordaanoever. De beelden zijn gemaakt met een camera van een mensen- rechtenorganisatie die misdragingen van het Israëlische leger aan de kaak wil stellen. Het Israëlische leger neemt de zaak hoog op en heeft een onderzoek naar het incident in Nilin aangekondigd.'
Het Israelische leger neemt de zaak hoog op? Hoe weet de NOS dit? Omdat het leger dit beweert. Niet omdat de NOS onderzoek heeft verricht. Hier wordt de Israelische legerpropaganda weer eens letterlijk overgeschreven. In tetgenstelling tot bijvoorbeeld Al Jazeera doet het NOS-Journaal niet mee aan journalistieke vuistregels als bronmelding. Hier kunt u de marteling van het Israelische leger zien: http://www.youtube.com/watch?v=C8ST5m9pREQ
Deze nazi-praktijken worden politiek, diplomatiek, economisch, militair gesteund en mogelijk gemaakt door de westerse politici, onder wie de Nederlandse regering, die de mond vol hebben over mensenrechten en de westerse beschaving. Nu opletten of dan wel hoe de volgens Haaretz 'pro zionistische lobby groep' het CIDI hierover gaat berichten.
Opmerkelijk is dat CNN vanavond uitgebreid aandacht aan deze Israelische terreur besteedde, en ook aan andere gevallen van marteling. Bovendien werd het Palestijnse meisje dat de opnames had gemaakt geinterviewd, bovendien werd de joods-Israelische mensenrechten organisatie B'Tselem aan het woord gelaten, die 100 camera's heeft uitgedeeld zodat de Isralische terreur gefilmd kan worden. Al deze informatie wordt door de Nederlandse commerciele massamedia angstvallig verzwegen. Ook de NOS-Journaal correspondent Sander van Hoorn, die onlangs nog druk doende was te benadrukken hoe monsterachtig het Palestijnse 'monster' was dat werd uitgewisseld voor twee dode Israelische soldaten, zwijgt in alle talen.
De Commerciele Massamedia 132
Ik doe het even uit mijn hoofd: het NOS-Journaal bericht in het zes uur nieuwsbulletin dat de chauffeur van Osama bin Laden in Guantano Bay wordt veroordeeld. Voor wat precies blijft onduidelijk. Hoe het NOS-Journaal precies weet dat hij de chauffeur van Osama was? Dat is simpel: hij heeft bekend zegt het NOS-Journaal? Onder marteling? Dat blijft onduidelijk. Hoe weet het NOS-Journaal dat hij bekend heeft? Hebben ze hem gesproken? Nee. Waarom doet het NOS-Journaal niet aan bronvermelding? Dat hoeft niet. De hoofd-aap heeft een bij-aap van het NOS-Journaal vertelt dat het zo is, en dus kwaakt de bij-aap dat na. Dat heet persvrijheid. Begrijpt u?
Iris Frerichs
Iris Frerichs: Something to believe in, 2007, papierlagen, inkten, lijm, 150 x 125 cm.'Delen en gehelen
Een huis / gebouw is een drager van zekerheden en een middel om een leefwereld af te bakenen, een binnenwereld te laten bestaan. De impact van een gebouw wordt bepaald door de schaal, de vorm, de positie, de staat, de functie, door wie of wat er huist.Ik vind het interessant als deze elementen hun eigen weg gaan en de bouwconstructie een meer op zichzelf staande verschijning wordt, nog wel herkenbaar als pand of bouwsel. Voor mij zijn de bouwwerken die ik op papier creëer een metafoor voor de manier waarop ik ‘het reilen en zeilen’ ervaar, op grote en op kleine schaal. Van politieke en maatschappelijke processen, maar ook van mijzelf als individu, me verhoudend tot mijn omgeving, bewegend in een relatie of stad. Een systeem kan tegelijkertijd een kaartenhuis en een robuust zeker fort zijn. De hiermee gepaard gaande combinatie van fragiliteit, complexiteit en absurditeit vind ik zeer boeiend.Met stift, potlood, inkt, banen tape en de contouren van weggesneden delen in papierlagen construeer ik fictieve gebouwen op het platte witte papiervlak.Deze tekeningen en montagetekeningen hebben te maken met bouwprocessen, constructies, systemen, (mis-) communicatie, het innemen van ruimte, delen en gehelen.De nadruk ligt op een drang naar orde, aansluiting en verbinding, en het eventuele mislopen daarvan of ontsnappen daaraan. Bij het construeren van de bouwsels zoek ik naar momenten waarop losse onderdelen met elkaar een gebouw worden en naar momenten waarop gehelen weer in kleine stukjes oplossen.
Wat was? Wat komt? Wat is?
Ik streef ernaar de actie en de beweging van een groei- of breekproces in de vorm en het materiaal te vangen; ik wil de staat van de gebouwen als een soort bevroren moment van een ontwikkeling te laten zijn.De bouwsels van mijn kleine tekeningen vormen zich al tekenend, lijn voor lijn, deel op deel.In mijn constructietekeningen ontstaan de gebouwen al tekenend, snijdend, scheurend en plakkend.Een nieuwe papierlaag plak ik steeds over de hele lengte achter de onderste laag, wanneer ik tijdens het ‘graven’ naar vorm een open stuk heb gemaakt in de tot dan toe achterste laag. Het aantal papierlagen varieert per werk. Soms zijn het er twee, soms twaalf. Het gebouw krijgt afwisselend zijn vorm en massa door vele stiftlijnen of door vele ingesneden papierlagen. De montagetekeningen zijn door de op elkaar gelijmde lagen dik papier stijf en niet meer oprolbaar.Het proces van ontstaan, en de veranderingen van de vorm die daarmee gepaard gingen, is grotendeels zichtbaar doordat sporen van alle lagen zichtbaar blijven, ook de sporen van het weghalen zelf. Veel details zie je pas als je echt dichtbij komt. Overzicht over de gehele vorm van het gebouw krijg je wanneer je verder weg gaat staan. Dichtbij is de letterlijke ruimtelijkheid (reliëf) zichtbaar, ver weg de optische ruimtelijkheid, het 3d-effect van de vorm.
De40eurogalerie en Kunstenaars & Co initieerden het project De Nieuwe Vleugel, waarin startende kunstenaars de mogelijkheid wordt geboden te exposeren bij een galerie van de40eurogalerie BV. Dit is één van die tentoonstellingen.
Tekst: Iris Frerichs'
Zie: http://www.de40eurogalerie.nl/expo.html?id=59&xp=367
Zie ook: http://irisfrerichs.nl/
De Israelische Terreur 428
Jaffa’s Ajami neighborhood, where nearly 500 families face demolition orders (o I. Humphries).'Washington Report on Middle East Affairs, July 2008,
60 Years of Al-Nakba
The Nakba Continues: The Ethnic Cleansing of Jaffa’s Ajami Neighborhood
By Isabelle Humphries
The Nakba Continues: The Ethnic Cleansing of Jaffa’s Ajami Neighborhood
By Isabelle Humphries
THE 1948 EXPULSION of 90 percent of the Palestinians of Jaffa destroyed one of the region’s most economically thriving and developed urban societies. Sixty years later Israel continues to evict Palestinians remaining in Jaffa—but this time it is targeting one of the weakest poverty-stricken Arab neighborhoods in the country.In March 2008 the Jaffa Popular Committee Against Housing Demolition called for people to commemorate Land Day in the heart of Jaffa. Land Day recalls the killing of six Palestinians in the Galilee during protests in 1976 over land confiscation. Every year since, Palestinians have gathered on a day in late March to demonstrate against Israel’s ongoing land confiscation. Today around 500 families—the vast majority Arab—who live in Jaffa’s Ajami neighborhood are threatened by evictions or partial home demolition, representing just the latest stage in a policy of ethnic cleansing which has been followed for decades.
Israel’s “Mixed” Cities: Segregation And DispossessionThe coastal city of Jaffa, with its port and close proximity to Jerusalem, has served as an important settlement since the Bronze Age. In 1948 the city, world famous for its orange exports, was home to around 70,000 Palestinians. But after the 1948 Nakba, and decades of demolition and impoverishment, one of historic Palestine’s most important cities is unrecognizable—crumbling in the shadow of Tel Aviv. While the vast majority of urban Palestinians were exiled outside the new state of Israel, in the aftermath of the May 1948 occupation of Jaffa, as happened in other cities such as Haifa, Lydda and Acre, the small number of Palestinians who remained were forced into one neighborhood. Under Israel’s military rule of its Arab population (1948-1966) such neighborhoods effectively served as ghettos. In Jaffa, 4,000 Palestinians—a mixture of original inhabitants and refugees from surrounding villages—were gathered in the southern Ajami neighborhood while their houses in other parts of the city, or the surrounding villages, were occupied or destroyed. In June 1948 Israeli Prime Minister David Ben-Gurion wrote in his diary: “Jaffa will be a Jewish city. War is war.” Less than a year later he reported to the Israeli parliament that 45,000 new Jewish immigrants had been settled in the city’s “abandoned” homes. In 2008, Israel’s more than one million Arab citizens live largely segregated from Jewish Israelis in overcrowded villages and neighborhoods with significantly less municipal funding, services and employment opportunities than Jewish areas. Jaffa is one of Israel’s so-called “mixed” cities, but a simple walk around its neighborhoods shows the lack of “mixing”—the rundown and overcrowded streets are a stark contrast from those of Tel Aviv. Ajami is the lowest income neighborhood of all Tel Aviv/Jaffa’s 60 neighborhoods. How has the Israeli government managed to stay within its own legal system and still concentrate so many demolition orders in one neighborhood? Explained Jaffa Popular Committee member Sami Shehadah: “Between the 1960s and the late 1980s municipal authorities placed a total freeze on all permits for new building or renovations with the intention of demolishing the whole area for redevelopment. Unfortunately for the Arab residents crowded into the Ajami neighborhood, 80 percent of these houses were built pre-1948, and without any renovations the ceilings would quite literally fall in on their heads. With a freeze on allocation of permits for renovations they had no choice for the safety of the families but to go ahead without permission from Israeli authorities.” Thus Israeli authorities can claim that these families have contravened the law, and issue a demolition order. With no resources to rent or purchase new property, not only are people forced to move into overcrowded homes with relatives, they are even asked to foot the bill for demolition.The vacated land is then used for new development—property way beyond the price range for the residents of Ajami. Near the heart of the Israeli capital of Tel Aviv, yet away from the hustle and bustle of the city, and with a view of the sea, new properties are seen as a prime location and thus sell at the top end of Israeli housing prices.'
Lees verder: http://www.wrmea.com/archives/July_2008/0807014.html
De Israelische Terreur 427
De onvoorstelbare lafheid waarmee het op vier na machtigste leger ter wereld de Palestijnen afstraft voor hun gerechtvaardigd verzet tegen het diestal van hun land, de etnische zuivering van Palestina en de bezetting en belegering van hun steden en dorpen. De dupe zijn vooral vrouwen en kinderen. Al deze terreur wordt mogelijk gemaakt door belastinggeld van de VS en Europa. U betaalt mee aan dit Israelisch terrorisme. Iedereen die hierover blijft zwijgen, maakt zich mede schuldig aan het steunen van terreur en heeft straks geen moreel recht meer om tegenterreur te bekritiseren. Boycot Israel!
'ISRAEL: Language barrier, lack of transport means Bedouin women miss out on health care BEERSHEBA, 21 July 2008 (IRIN) - "I mostly try to talk with my hands," said Mona. "I try to explain where it hurts or what is bothering me. If the doctor understands, then he understands. If not, not." Mona, like thousands of the other Bedouin-Arab women in southern Israel's Negev desert, struggles to cope with a language barrier that is a major factor in their inability to receive proper medical treatment.CLICK ON LINK BELOW FOR FULL REPORT Http://www.irinnews.org/report.aspx?ReportID=79347� IRIN. All rights reserved. More humanitarian news and analysis: http://www.irinnews.org/[This item comes to you via IRIN, the humanitarian news and analysis service of the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. The opinions expressed do not necessarily reflect those of the United Nations or its Member States. Reposting or reproduction, with attribution, for non-commercial purposes is permitted. Terms and conditions: http://www.irinnews.org/copyright.aspx Principal IRIN donors: Australia, Canada, Denmark, EC, Japan, Netherlands, Norway, Sweden, Switzerland, the UK, and the USA. More information: http://www.irinnews.org/donors.aspx'
De Israelische Terreur 426
'03:09 21 Juli 2008
Leger Israël in opspraak door video
In Israël is geschokt gereageerd op videobeelden waarop te zien is hoe een militair van dichtbij een Palestijnse arrestant beschiet. De militair schiet een rubberkogel tegen de voet van een geboeide en geblinddoekte Palestijn. Het filmpje is gemaakt door een meisje van 14 vanuit haar huis in Nilin, op de Westelijke Jordaanoever. De beelden zijn gemaakt met een camera van een mensen- rechtenorganisatie die misdragingen van het Israëlische leger aan de kaak wil stellen. Het Israëlische leger neemt de zaak hoog op en heeft een onderzoek naar het incident in Nilin aangekondigd.'
http://www.nos.nl/nos/artikelen/2008/07/
art000001C8EACDB9C47079.html
Het Israelische leger neemt de zaak hoog op? Hoe weet de NOS dit? Omdat het leger dit beweert. Niet omdat de NOS onderzoek heeft verricht. Hier wordt de Israelische legerpropaganda weer eens letterlijk overgeschreven.
Hier kunt u de marteling van het Israelische leger zien: http://www.youtube.com/watch?v=C8ST5m9pREQ Deze nazi-praktijken worden politiek, diplomatiek, economisch, militair gesteund en mogelijk gemaakt door de westerse politici, onder wie de Nederlandse regering, die de mond vol hebben over mensenrechten en de westerse beschaving. Nu opletten of dan wel hoe de volgens Haaretz 'pro zionistische lobby groep' het CIDI hierover gaat berichten.
Leger Israël in opspraak door video
In Israël is geschokt gereageerd op videobeelden waarop te zien is hoe een militair van dichtbij een Palestijnse arrestant beschiet. De militair schiet een rubberkogel tegen de voet van een geboeide en geblinddoekte Palestijn. Het filmpje is gemaakt door een meisje van 14 vanuit haar huis in Nilin, op de Westelijke Jordaanoever. De beelden zijn gemaakt met een camera van een mensen- rechtenorganisatie die misdragingen van het Israëlische leger aan de kaak wil stellen. Het Israëlische leger neemt de zaak hoog op en heeft een onderzoek naar het incident in Nilin aangekondigd.'
http://www.nos.nl/nos/artikelen/2008/07/
art000001C8EACDB9C47079.html
Het Israelische leger neemt de zaak hoog op? Hoe weet de NOS dit? Omdat het leger dit beweert. Niet omdat de NOS onderzoek heeft verricht. Hier wordt de Israelische legerpropaganda weer eens letterlijk overgeschreven.
Hier kunt u de marteling van het Israelische leger zien: http://www.youtube.com/watch?v=C8ST5m9pREQ Deze nazi-praktijken worden politiek, diplomatiek, economisch, militair gesteund en mogelijk gemaakt door de westerse politici, onder wie de Nederlandse regering, die de mond vol hebben over mensenrechten en de westerse beschaving. Nu opletten of dan wel hoe de volgens Haaretz 'pro zionistische lobby groep' het CIDI hierover gaat berichten.
zondag 20 juli 2008
The Empire 337
'US faces global funding crisis, warns Merrill Lynch
The US Treasury is running out of time before foreign patience snaps, writes Ambrose Evans-Pritchard
Merrill Lynch has warned that the United States could face a foreign "financing crisis" within months as the full consequences of the Fannie Mae and Freddie Mac mortgage debacle spread through the world.
Dollar bills
Draining away: The US may struggle to plug its capital gap
The country depends on Asian, Russian and Middle Eastern investors to fund much of its $700bn (£350bn) current account deficit, leaving it far more vulnerable to a collapse of confidence than Japan in the early 1990s after the Nikkei bubble burst. Britain and other Anglo-Saxon deficit states could face a similar retreat by foreign investors.
"Japan was able to cut its interest rates to zero," said Alex Patelis, Merrill's head of international economics.
"It would be very difficult for the US to do this. Foreigners will not be willing to supply the capital. Nobody knows where the limit lies."
Brian Bethune, chief financial economist at Global Insight, said the US Treasury had two or three days to put real money behind its rescue plan for Fannie and Freddie or face a dangerous crisis that could spiral out of control.
advertisement
"This is not the time for policy-makers to underestimate, once again, the systemic risks to the financial system and the huge damage this would impose on the economy. Bold, aggressive action is needed, and needed now," he said.
Mr Bethune said the Treasury would have to inject up $20bn in fresh capital. This in turn might draw in a further $20bn in private money. Funds on this scale would be enough to see the two agencies through any scenario short of a meltdown in the US prime property market.
He said concerns about "moral hazard" - stoked by hard-line free-marketeers at the White House and vocal parts of the US media - were holding up a solution. "We can't dither. The markets can be brutal. We have to break the chain of contagion before confidence is destroyed."
Fannie and Freddie - the world's two biggest financial institutions - make up almost half the $12 trillion US mortgage industry. But that understates their vital importance at this juncture. They are now serving as lender of last resort to the housing market, providing 80pc of all new home loans.
Roughly $1.5 trillion of Fannie and Freddie AAA-rated debt - as well as other US "government-sponsored enterprises" - is now in foreign hands. The great unknown is whether foreign patience will snap as losses mount and the dollar slides.
Hiroshi Watanabe, Japan's chief regulator, rattled the markets yesterday when he urged Japanese banks and life insurance companies to treat US agency debt with caution. The two sets of institutions hold an estimated $56bn of these bonds. Mitsubishi UFJ holds $3bn. Nippon Life has $2.5bn.
# The credit crisis explained in black and white # British banks are still bleeding
But the lion's share is held by the central banks of China, Russia and petro-powers. These countries could all too easily precipitate a run on the dollar in the current climate and bring the United States to its knees, should they decide that it is in their strategic interest to do so.
Mr Patelis said it was unlikely that any would want to trigger a fire-sale by dumping their holdings on the market. Instead, they will probably accumulate US and Anglo-Saxon debt at a slower rate. That alone will be enough to leave deficit countries struggling to plug the capital gap. "I don't see how the current situation can continue beyond six months," he said.'
Dollar bills
Draining away: The US may struggle to plug its capital gap
The country depends on Asian, Russian and Middle Eastern investors to fund much of its $700bn (£350bn) current account deficit, leaving it far more vulnerable to a collapse of confidence than Japan in the early 1990s after the Nikkei bubble burst. Britain and other Anglo-Saxon deficit states could face a similar retreat by foreign investors.
"Japan was able to cut its interest rates to zero," said Alex Patelis, Merrill's head of international economics.
"It would be very difficult for the US to do this. Foreigners will not be willing to supply the capital. Nobody knows where the limit lies."
Brian Bethune, chief financial economist at Global Insight, said the US Treasury had two or three days to put real money behind its rescue plan for Fannie and Freddie or face a dangerous crisis that could spiral out of control.
advertisement
"This is not the time for policy-makers to underestimate, once again, the systemic risks to the financial system and the huge damage this would impose on the economy. Bold, aggressive action is needed, and needed now," he said.
Mr Bethune said the Treasury would have to inject up $20bn in fresh capital. This in turn might draw in a further $20bn in private money. Funds on this scale would be enough to see the two agencies through any scenario short of a meltdown in the US prime property market.
He said concerns about "moral hazard" - stoked by hard-line free-marketeers at the White House and vocal parts of the US media - were holding up a solution. "We can't dither. The markets can be brutal. We have to break the chain of contagion before confidence is destroyed."
Fannie and Freddie - the world's two biggest financial institutions - make up almost half the $12 trillion US mortgage industry. But that understates their vital importance at this juncture. They are now serving as lender of last resort to the housing market, providing 80pc of all new home loans.
Roughly $1.5 trillion of Fannie and Freddie AAA-rated debt - as well as other US "government-sponsored enterprises" - is now in foreign hands. The great unknown is whether foreign patience will snap as losses mount and the dollar slides.
Hiroshi Watanabe, Japan's chief regulator, rattled the markets yesterday when he urged Japanese banks and life insurance companies to treat US agency debt with caution. The two sets of institutions hold an estimated $56bn of these bonds. Mitsubishi UFJ holds $3bn. Nippon Life has $2.5bn.
# The credit crisis explained in black and white # British banks are still bleeding
But the lion's share is held by the central banks of China, Russia and petro-powers. These countries could all too easily precipitate a run on the dollar in the current climate and bring the United States to its knees, should they decide that it is in their strategic interest to do so.
Mr Patelis said it was unlikely that any would want to trigger a fire-sale by dumping their holdings on the market. Instead, they will probably accumulate US and Anglo-Saxon debt at a slower rate. That alone will be enough to leave deficit countries struggling to plug the capital gap. "I don't see how the current situation can continue beyond six months," he said.'
Iran 235
'July 19-21: Days of Action Against War on Iran!
In a major policy shift, the Bush administration will send a senior official to participate in international talks with Iran this weekend. This marks a retreat from the previous White House position that it would not talk face-to-face with Iran until Tehran suspended its nuclear enrichment program. It shows that pressureto diplomatically engage Iran rather than threaten military attack is making a difference.But this is no time for complacency. Rather, it's time to make our call for NO WAR even louder. That's where the Days of Action Against War on Iran July 19-July 21 come in.Local actions are planned around the country, and July 21 will be a national callCongress day. This will coincide with a lobby day in Washington, DC organized byPeace Action. For full information about the Days of Action and a calendar of events in your area, go to http://www.unitedforpeace.org/ We also want to recommend two valuable resources for education and organizing workaround Iran: *Analyst Phyllis Bennis and the Institute for Policy Studies have produced a bookletcalled Understanding the US-Iran Crisis: A Primer. This book addresses the new andrenewed interest in Iran, answers basic questions, and proposes some ideas to preventanother looming disaster of a U.S. military attack against Iran. To find out howyou can order the booklet, including information on discounts for bulk orders, callIPS at 202-234-9382, or send an email to info@ips-dc.org*Check out the Iran Daily Opinion Service, a blog by Michael Veiluva, author of the forthcoming book, Burdens of Proof: Iran, the U.S. and Nuclear Weapons. The blog address is: http://sputnik99.wordpress.com/Peace,The War Times StaffWar Times/Tiempo de Guerras is a fiscally sponsored project of the Center for Third World Organizing. Donations to War Times are tax-deductible; you can donate on-line at http://www.war-times.org/ or send a check to War Times/Tiempo de Guerras, c/o P.O. Box 99096, Emeryville, CA 94662.'
Oil 46
SUNDAY 20 JULY 2008Report Links Cheney Office, Oil Giant to Global Warming Policy Shift
by: James Gerstenzang, The Los Angeles Times
Vice President Dick Cheney's office was accused of influencing a global warming policy change in a Congressional report issued last week. (Photo: Getty Images)
A congressional investigation has produced new details on the degree to which senior Bush administration officials favored using the Clean Air Act to limit greenhouse gas emissions - until pressure from Vice President Dick Cheney's office, ExxonMobil and others in the oil industry led the Bush administration to change course.
A report by the Select Committee on Energy Independence and Global Warming, issued today, supports the disclosure by a former Environmental Protection Agency official last week that someone in Cheney's office had a hand in the shift in policy.
Among the findings of the congressional investigation: There was wide senior-level support at the EPA for concluding that greenhouse gases are a danger to the public and that the EPA should regulate emissions - from vehicles, power plants, refineries and other sources.
That would have been a dramatic shift in federal policy, and it would have given the EPA a powerful hand in trying to limit emissions of carbon dioxide and other gases widely blamed for causing global warming.
Among those supporting this view, the report said, were Energy Secretary Samuel Bodman and three senior White House officials: Deputy Chief of Staff Joel D. Kaplan; Susan E. Dudley, regulatory chief at the Office of Management and Budget; and James L. Connaughton, chief of the Council on Environmental Quality.
According to the House committee report, representatives of ExxonMobil, the American Petroleum Institute and the National Petrochemicals and Refiners Assn. argued ...'
A congressional investigation has produced new details on the degree to which senior Bush administration officials favored using the Clean Air Act to limit greenhouse gas emissions - until pressure from Vice President Dick Cheney's office, ExxonMobil and others in the oil industry led the Bush administration to change course.
A report by the Select Committee on Energy Independence and Global Warming, issued today, supports the disclosure by a former Environmental Protection Agency official last week that someone in Cheney's office had a hand in the shift in policy.
Among the findings of the congressional investigation: There was wide senior-level support at the EPA for concluding that greenhouse gases are a danger to the public and that the EPA should regulate emissions - from vehicles, power plants, refineries and other sources.
That would have been a dramatic shift in federal policy, and it would have given the EPA a powerful hand in trying to limit emissions of carbon dioxide and other gases widely blamed for causing global warming.
Among those supporting this view, the report said, were Energy Secretary Samuel Bodman and three senior White House officials: Deputy Chief of Staff Joel D. Kaplan; Susan E. Dudley, regulatory chief at the Office of Management and Budget; and James L. Connaughton, chief of the Council on Environmental Quality.
According to the House committee report, representatives of ExxonMobil, the American Petroleum Institute and the National Petrochemicals and Refiners Assn. argued ...'
De Bush Bende 70
The Associated Press
House Speaker Nancy Pelosi called George Bush a "total failure." (Photo: Bloomberg)
Washington - President Bush has been a "total failure" in everything from the economy to the war to energy policy, House Speaker Nancy Pelosi said Thursday. In an interview on CNN, the California Democrat was asked to respond to video of the president criticizing the Democratic-led Congress for heading into the final 26 days of the legislative session without having passed a single government spending bill.
Pelosi shot back in unusually personal terms.
"You know, God bless him, bless his heart, president of the United States, a total failure, losing all credibility with the American people on the economy, on the war, on energy, you name the subject," Pelosi replied. She then tsk-tsked Bush for "challenging Congress when we are trying to sweep up after his mess over and over and over again."
White House spokeswoman Dana Perino defended Bush.
"What the president said is a fact - this is the longest a Congress has gone in 20 years without passing a single spending bill, so it's clear that the speaker is feeling some frustration at their inability to do so."
Pelosi's outburst was a departure. Her usual practice in public has been to call Bush's policies a failure - not his presidency or him, personally. Pelosi's remarks are the latest evidence of the Democrats' throw-caution-to-the-wind approach to Bush in the waning days of a presidency weighed down by an unpopular war and soaring gasoline prices.
Election Day, after all, is just over four months away; Bush's successor takes his seat on Jan. 20.
Pelosi's counterpart in the Senate, Majority Leader Harry Reid, long ago took off the rhetorical gloves. Last month, he ridiculed Republicans who sided with Bush on a Medicare bill.
"Who would be afraid of him?" Reid, D-Nev., said as many senators looked on. "He's got a 29 percent approval rating."
The public's view of Congress is even worse. Its approval rating has hit a new low of just 18 percent, down from 23 percent last month, according to a new AP-Ipsos poll. Bush's approval is at 28 percent, about even with the 29 percent rating last month.
Only 16 percent of those surveyed thought the country was moving in the right direction, a new low as well, although statistically the same as last month's 17 percent.'
Pelosi shot back in unusually personal terms.
"You know, God bless him, bless his heart, president of the United States, a total failure, losing all credibility with the American people on the economy, on the war, on energy, you name the subject," Pelosi replied. She then tsk-tsked Bush for "challenging Congress when we are trying to sweep up after his mess over and over and over again."
White House spokeswoman Dana Perino defended Bush.
"What the president said is a fact - this is the longest a Congress has gone in 20 years without passing a single spending bill, so it's clear that the speaker is feeling some frustration at their inability to do so."
Pelosi's outburst was a departure. Her usual practice in public has been to call Bush's policies a failure - not his presidency or him, personally. Pelosi's remarks are the latest evidence of the Democrats' throw-caution-to-the-wind approach to Bush in the waning days of a presidency weighed down by an unpopular war and soaring gasoline prices.
Election Day, after all, is just over four months away; Bush's successor takes his seat on Jan. 20.
Pelosi's counterpart in the Senate, Majority Leader Harry Reid, long ago took off the rhetorical gloves. Last month, he ridiculed Republicans who sided with Bush on a Medicare bill.
"Who would be afraid of him?" Reid, D-Nev., said as many senators looked on. "He's got a 29 percent approval rating."
The public's view of Congress is even worse. Its approval rating has hit a new low of just 18 percent, down from 23 percent last month, according to a new AP-Ipsos poll. Bush's approval is at 28 percent, about even with the 29 percent rating last month.
Only 16 percent of those surveyed thought the country was moving in the right direction, a new low as well, although statistically the same as last month's 17 percent.'
Iran 234
'Iran Given Two-Week Deadline to End the Nuclear ImpasseSunday 20 July 2008
by: Julian Borger, The Observer
Geneva - Iran was given a fortnight to agree to freeze its uranium enrichment program yesterday or face further international isolation.
After a day of inconclusive talks in Geneva, a six-nation negotiating team warned the Iranian delegation that it had run out of patience and demanded a 'yes or no' answer to a proposal it put forward five weeks ago.
Under that offer, sponsored jointly by the US, Britain, France, Germany, Russia and China, Iran would not expand its uranium enrichment programme, while the international community refrained from imposing further sanctions. This phase would last six weeks, possibly paving the way for suspension of enrichment and more comprehensive talks. The failure to reach agreement appeared likely to trigger new European and UN sanctions and to raise tensions in the Gulf. An Iranian rejection would also represent a rebuff to conciliatory moves from Washington, including the dispatch of a senior diplomat to Geneva to attend high-level talks with the Iranians for the first time in nearly three decades. The diplomat, William Burns, left Geneva without making any public comments.
Javier Solana, the European Union foreign policy chief leading the international negotiating team, said the talks were 'constructive', but admitted: 'We didn't get the answer we were hoping for. I hope very much we will get an answer to our question presented five weeks ago and we hope we will get it in two weeks.'
Solana would not specify what the consequences would be if there was no positive response from Iran in the next fortnight, but Western officials at the talks said there was consensus among the six nations, including Russia and China, that it would be interpreted as a rejection and trigger a new round of UN Security Council sanctions.
'They have been told this is your last meeting. We are not doing this again. Go back to Tehran and you have a week or two at most to give a yes or no,' one official said.
Another Western source involved in the talks said: 'There was some impatience voiced by a number of people at the meeting that we want a clear answer.'
Asked at a press conference, the chief nuclear negotiator for Iran and head of its delegation, Saeed Jalili, ducked a direct opinion on the freeze proposal. 'We have been talking about that for many hours,' Jalili said. 'What is more important is for us to have a constructive approach and bring that approach to the table, so that we can later deal with our shared worries and concerns.'
After a day of inconclusive talks in Geneva, a six-nation negotiating team warned the Iranian delegation that it had run out of patience and demanded a 'yes or no' answer to a proposal it put forward five weeks ago.
Under that offer, sponsored jointly by the US, Britain, France, Germany, Russia and China, Iran would not expand its uranium enrichment programme, while the international community refrained from imposing further sanctions. This phase would last six weeks, possibly paving the way for suspension of enrichment and more comprehensive talks. The failure to reach agreement appeared likely to trigger new European and UN sanctions and to raise tensions in the Gulf. An Iranian rejection would also represent a rebuff to conciliatory moves from Washington, including the dispatch of a senior diplomat to Geneva to attend high-level talks with the Iranians for the first time in nearly three decades. The diplomat, William Burns, left Geneva without making any public comments.
Javier Solana, the European Union foreign policy chief leading the international negotiating team, said the talks were 'constructive', but admitted: 'We didn't get the answer we were hoping for. I hope very much we will get an answer to our question presented five weeks ago and we hope we will get it in two weeks.'
Solana would not specify what the consequences would be if there was no positive response from Iran in the next fortnight, but Western officials at the talks said there was consensus among the six nations, including Russia and China, that it would be interpreted as a rejection and trigger a new round of UN Security Council sanctions.
'They have been told this is your last meeting. We are not doing this again. Go back to Tehran and you have a week or two at most to give a yes or no,' one official said.
Another Western source involved in the talks said: 'There was some impatience voiced by a number of people at the meeting that we want a clear answer.'
Asked at a press conference, the chief nuclear negotiator for Iran and head of its delegation, Saeed Jalili, ducked a direct opinion on the freeze proposal. 'We have been talking about that for many hours,' Jalili said. 'What is more important is for us to have a constructive approach and bring that approach to the table, so that we can later deal with our shared worries and concerns.'
The Empire 336
'A Government of People, After All
By David Michael Green
18/07/08 "ICH" - --
So, did you hear about the latest bipartisan commission report?Bet you can’t guess who’s on the thing! James Baker? Check. Warren Christopher? Check. Lee Hamilton? Check. Ed Meese? Check. Brent Scowcroft? Check.(What, no Henry Kissinger? Guess he was busy fighting war crime extraditions.)These guys should just go get a room and get it over with, already, eh? Anytime anyone in government needs some mind-numbingly anodyne cover story for the latest word in power consolidation, they bring in this crew – The Center-Right Dinosaur Club. Six words out of Warren Christopher’s mouth alone is guaranteed to render comatose any formerly sentient being. The guy is a human anesthesia.They did Iraq. They buried 9/11, leaving the Bush administration not only completely unscathed, but completely off the record as well. Explain to me again, wouldya, why the president would only testify with Dickie holding his hand, and not under oath?In the wake of the imperial establishment’s utter humbling in Mesopotamia, the latest commission project concerns the sticky old question of national war powers: Who’s got ‘em, who doesn’t, and how to deal with that in a supposed to democracy. (Hint: The short version is this: The president does whatever he wants to, and all you other people should go sit in the corner and just shut up.)This is nothing new. The Founders grappled with it in the same fashion they did most everything else. Their goal was to create a government with just enough power to govern effectively, and no more. So they split powers up as often as they could, and this case is no exception. Congress got the power to declare war and the president got to be commander-in-chief of the military. Not bad, except nobody bothers to declare war anymore. That concept sorta went out with the horse and buggy.After the lengthy but undeclared war in Vietnam, Congress realized it was holding the short end of a very long stick, and attempted to reel in the imperial presidency’s war-making powers with the War Powers Resolution of 1973. Nixon vetoed the thing, and Congress then mustered a rare and difficult veto override to make it into the law of the land. Well, kinda. You see, the problem is that every president since that time, Democratic or Republican, has rejected as unconstitutional its central provisions requiring the president to withdraw deployed forces within 60 days (90 days maximum), unless authorization for their continued presence has been obtained from Congress.How can we ever know who is right – those presidents or Congress? To find out, it would require the rather unique situation of a president continuing to pursue a war in defiance of Congressional opposition. Sound familiar? Oh yeah, I guess I forgot one other necessary factor. In such a situation you’d also have to have a Congress with the stones to do something about such an imperious president and his unpopular war. They’d have to at least have the courage to bring a challenge in the federal courts, whereupon the constitutionality of the War Powers Act would then finally be resolved, one way or another. Call me crazy, but somehow I don’t see this as being on Nancy Pelosi’s or Harry Reid’s agenda.So, now, along comes this Baker-Christopher Commission to recommend legislative changes, supposedly to avoid another Iraq fiasco. They propose to repeal the War Powers Act (which they describe as unconstitutional) and replace it with “The War Powers Consultation Act of 2009", which would require the president to “consult” with Congress prior to deploying troops into a “significant armed conflict” (generally, combat operations likely to last more than a week), and would create a new Joint Congressional Consultation Committee comprised of leaders from both houses, and a permanent bipartisan staff with access to national security intelligence. The proposed legislation also calls on Congress to vote yes or no on ‘significant conflicts’ within 30 days. If such a resolution fails, Congress may then legislate against the war, which legislation the president may veto, and Congress may override. Or it may take other actions, such as defunding the war.'
The Empire 335
'Who Can And Who Can't Have Nuclear Weapons?By Real NewsAmericans should question the assumption that the US has to be the most powerful nation on earthThe Nuclear Non Proliferation treaty was signed by non nuclear countries on the assumption that there would be a swift move towards disarmament by those that already had them would begin to disarm and even destroy their nuclear stockpiles.
Is the US 'encircling' China?
Aijaz Ahmad: What would a rational American foreign policy look like? Pt 3 July 9, 2008
Why does US need military bases around the world?
Aijaz Ahmad: What would a rational American foreign policy look like? Pt 2 July 8, 2008
What's a rational American foreign policy?
Aijaz Ahmad: Start with the question, why does the US have to be the most powerful country on earth? Pt1 July 7, 2008
Based in New Delhi, Aijaz Ahmad is The Real News Network's Senior News Analyst; Senior Editorial Consultant, and political commentator for the Indian newsmagazine, Frontline. He has taught Political Science, and has written widely on South Asia and the Middle East.'
De Israelische Terreur 425
'New York Times Op-Ed: Israel Will Attack IranBy Steven D., Booman Tribune
Posted on July 18, 2008, Printed on July 20, 2008
Yes, you read my title correctly. Today's New York Times includes an op-ed piece by Benny Morris, a Professor of Middle Eastern history at Ben Gurion University. He claims Israel will most certainly attack Iran within the next 4 to 7 months, and if conventional weapons are unsuccessful to knock out Iran's nuclear program, than Israel will escalate to the use of nuclear weapons.
By all accounts Professor Morris is no Likudist or neoconservative stalking horse, but a leading figure among Israel's "New Historians" movement which has portrayed the history of the creation of Israel and the genesis of the Israeli-Palestinian conflict in terms traditional Israeli historians deem revisionist and flawed because it claims to present a more balanced view of the history of the Palestinian conflict, one at odds with the traditional Israeli narrative of the "Palestinian Exodus" from Israel on the eve of the 1948 war.
All this as context for what is a deeply disturbing essay by Professor Morris, for his concerns cannot be brushed aside lightly as the ravings of a right wing Israeli figure, or as propaganda from someone connected to the current Israeli government. If accurate, the next President of the United States will face the beginning of his first term in office with a Middle East in flames with all that portends for the world. Here's Professor Morris in his own stark words describing the current situation as he sees it:
ISRAEL will almost surely attack Iran's nuclear sites in the next four to seven months -- and the leaders in Washington and even Tehran should hope that the attack will be successful enough to cause at least a significant delay in the Iranian production schedule, if not complete destruction, of that country's nuclear program. Because if the attack fails, the Middle East will almost certainly face a nuclear war -- either through a subsequent pre-emptive Israeli nuclear strike or a nuclear exchange shortly after Iran gets the bomb. [...]
But should Israel's conventional assault fail to significantly harm or stall the Iranian program, a ratcheting up of the Iranian-Israeli conflict to a nuclear level will most likely follow. Every intelligence agency in the world believes the Iranian program is geared toward making weapons, not to the peaceful applications of nuclear power. And, despite the current talk of additional economic sanctions, everyone knows that such measures have so far led nowhere and are unlikely to be applied with sufficient scope to cause Iran real pain, given Russia's and China's continued recalcitrance and Western Europe's (and America's) ambivalence in behavior, if not in rhetoric. Western intelligence agencies agree that Iran will reach the "point of no return" in acquiring the capacity to produce nuclear weapons in one to four years. [...]
Nonetheless, Israel, believing that its very existence is at stake -- and this is a feeling shared by most Israelis across the political spectrum -- will certainly make the effort. Israel's leaders, from Prime Minister Ehud Olmert down, have all explicitly stated that an Iranian bomb means Israel's destruction; Iran will not be allowed to get the bomb.
The best outcome will be that an Israeli conventional strike, whether failed or not -- and, given the Tehran regime's totalitarian grip, it may not be immediately clear how much damage the Israeli assault has caused -- would persuade the Iranians to halt their nuclear program, or at least persuade the Western powers to significantly increase the diplomatic and economic pressure on Iran.
But the more likely result is that the international community will continue to do nothing effective and that Iran will speed up its efforts to produce the bomb that can destroy Israel. The Iranians will also likely retaliate by attacking Israel's cities with ballistic missiles (possibly topped with chemical or biological warheads); by prodding its local clients, Hezbollah and Hamas, to unleash their own armories against Israel; and by activating international Muslim terrorist networks against Israeli and Jewish -- and possibly American -- targets worldwide (though the Iranians may at the last moment be wary of provoking American military involvement).
Such a situation would confront Israeli leaders with two agonizing, dismal choices. One is to allow the Iranians to acquire the bomb and hope for the best -- meaning a nuclear standoff, with the prospect of mutual assured destruction preventing the Iranians from actually using the weapon. The other would be to use the Iranian counterstrikes as an excuse to escalate and use the only means available that will actually destroy the Iranian nuclear project: Israel's own nuclear arsenal.
If this is the mindset of even a "revisionist" Israeli historian, a man who considers himself a member of the Israel's Left, than we are in a far more serious situation than previously thought. Perhaps Morris' account is mere bluster and sabre rattling. Perhaps, he is acting on behalf of those in Israel who desire to coerce the Bush administration into an attack on Iran. Perhaps. And perhaps the Times is allowing its Op-Ed pages to be used to further that propaganda effort. But we also have to consider that what Professor Morris is describing is an accurate assessment of Israel's intentions, and the mindset of a majority of its people regarding Iran.'
By all accounts Professor Morris is no Likudist or neoconservative stalking horse, but a leading figure among Israel's "New Historians" movement which has portrayed the history of the creation of Israel and the genesis of the Israeli-Palestinian conflict in terms traditional Israeli historians deem revisionist and flawed because it claims to present a more balanced view of the history of the Palestinian conflict, one at odds with the traditional Israeli narrative of the "Palestinian Exodus" from Israel on the eve of the 1948 war.
All this as context for what is a deeply disturbing essay by Professor Morris, for his concerns cannot be brushed aside lightly as the ravings of a right wing Israeli figure, or as propaganda from someone connected to the current Israeli government. If accurate, the next President of the United States will face the beginning of his first term in office with a Middle East in flames with all that portends for the world. Here's Professor Morris in his own stark words describing the current situation as he sees it:
ISRAEL will almost surely attack Iran's nuclear sites in the next four to seven months -- and the leaders in Washington and even Tehran should hope that the attack will be successful enough to cause at least a significant delay in the Iranian production schedule, if not complete destruction, of that country's nuclear program. Because if the attack fails, the Middle East will almost certainly face a nuclear war -- either through a subsequent pre-emptive Israeli nuclear strike or a nuclear exchange shortly after Iran gets the bomb. [...]
But should Israel's conventional assault fail to significantly harm or stall the Iranian program, a ratcheting up of the Iranian-Israeli conflict to a nuclear level will most likely follow. Every intelligence agency in the world believes the Iranian program is geared toward making weapons, not to the peaceful applications of nuclear power. And, despite the current talk of additional economic sanctions, everyone knows that such measures have so far led nowhere and are unlikely to be applied with sufficient scope to cause Iran real pain, given Russia's and China's continued recalcitrance and Western Europe's (and America's) ambivalence in behavior, if not in rhetoric. Western intelligence agencies agree that Iran will reach the "point of no return" in acquiring the capacity to produce nuclear weapons in one to four years. [...]
Nonetheless, Israel, believing that its very existence is at stake -- and this is a feeling shared by most Israelis across the political spectrum -- will certainly make the effort. Israel's leaders, from Prime Minister Ehud Olmert down, have all explicitly stated that an Iranian bomb means Israel's destruction; Iran will not be allowed to get the bomb.
The best outcome will be that an Israeli conventional strike, whether failed or not -- and, given the Tehran regime's totalitarian grip, it may not be immediately clear how much damage the Israeli assault has caused -- would persuade the Iranians to halt their nuclear program, or at least persuade the Western powers to significantly increase the diplomatic and economic pressure on Iran.
But the more likely result is that the international community will continue to do nothing effective and that Iran will speed up its efforts to produce the bomb that can destroy Israel. The Iranians will also likely retaliate by attacking Israel's cities with ballistic missiles (possibly topped with chemical or biological warheads); by prodding its local clients, Hezbollah and Hamas, to unleash their own armories against Israel; and by activating international Muslim terrorist networks against Israeli and Jewish -- and possibly American -- targets worldwide (though the Iranians may at the last moment be wary of provoking American military involvement).
Such a situation would confront Israeli leaders with two agonizing, dismal choices. One is to allow the Iranians to acquire the bomb and hope for the best -- meaning a nuclear standoff, with the prospect of mutual assured destruction preventing the Iranians from actually using the weapon. The other would be to use the Iranian counterstrikes as an excuse to escalate and use the only means available that will actually destroy the Iranian nuclear project: Israel's own nuclear arsenal.
If this is the mindset of even a "revisionist" Israeli historian, a man who considers himself a member of the Israel's Left, than we are in a far more serious situation than previously thought. Perhaps Morris' account is mere bluster and sabre rattling. Perhaps, he is acting on behalf of those in Israel who desire to coerce the Bush administration into an attack on Iran. Perhaps. And perhaps the Times is allowing its Op-Ed pages to be used to further that propaganda effort. But we also have to consider that what Professor Morris is describing is an accurate assessment of Israel's intentions, and the mindset of a majority of its people regarding Iran.'
De Israelische Terreur 424
'Friends of Israel blind to the truthBy Stuart Littlewood
19 July 2008
Stuart Littlewood considers the blatant disregard for justice, human rights and basic norms of civilized behaviour shown by Israel’s stooges in the British Parliament, some of whom recently visited Israel and showed far more concern for Israeli terrorists than the Christian and Muslim civilians they terrorize.
The real Zionist vision does not recognise any maps. It is a vision of a state without borders – a state that expands at all times according to its demographic, military and political power.
This warning by the respected Israeli journalist and peace activist Uri Avnery should be impressed on every friend of Israel in the West.They are so gullible. The Jewish Chronicle last week reported how a group of intrepid Conservative MPs on a “Friends of Israel” junket experienced a “gunfire exchange" in Sderot. One of them said:
”We couldn’t see the gunfire, but could hear that it was close by." The exchange illustrated the “effects on quality of life that people in the south of Israel suffer on a daily basis. It shows that it is not a sustainable position for these areas to be constantly subject to rocket attacks and that Israel has the right to take appropriate actions to defend its citizens.” Urging Britons to visit Israel, he argued: “It’s very important to show their support for the only democracy in the area. I feel we have a duty and obligation to support Israel."Another commented: "The gunfire was pretty close and it very much brought home how the violence in the area is ongoing and what people go through every day. Until I was there, I didn’t appreciate how serious the problem was and how much normal civilians, including children, are on the front-line."
These brave souls from the British Parliament didn't trouble to visit the Gaza side and experience the Palestinians’ quality of life under the far more lethal barrage from Israel or partake of starvation rations under the cruel siege. If they hadn’t the good manners to go talk with Hamas they could at least have met the Christian community and listened to their story.
Instead they were happy to be brainwashed by Tel Aviv propagandists, who no doubt told them how many home-made rockets had fallen on southern Israel but not, of course, the number of high-tech munitions fired by Israel's F16s, helicopter gunships, tanks, drones and naval gunboats into the densely-packed population of the Gaza Strip, or the limb-shattering high-velocity rounds used by the Israeli occupation forces. I'll bet they can quote the Israeli casualties but have no idea of the massive Palestinian death toll.
It is very strange indeed how these Friends of Israel – mostly Christians, it seems – show far more concern for Israeli terrorists than the Christian and Muslim civilians they terrorize.Maybe basic facts haven’t quite sunk in...'
Lees verder: http://www.redress.cc/global/slittlewood20080719
De Commerciele Massamedia 131
'Muqtada, the Future of IraqFriday 18 July 2008
by: Robert S. Eshelman,
In These Times
"Firebrand." It was the ubiquitous moniker used to describe Iraq's fiercely anti-American Shiite cleric Muqtada al-Sadr when, in March 2004, his leering portrait became commonplace among American media reports of Iraq.
American Viceroy L. Paul Bremer III had just shut down al-Sadr's Baghdad newspaper, al-Hawza, and hinted at arresting him, ushering in the first of several confrontations with al-Sadr and his Mehdi Army.
More recently, this label has given way to that of "Iranian-backed" - conjuring comparisons to Lebanon's Hezbollah and Palestine's besieged Hamas party.
In both cases, these depictions serve to portray al-Sadr as an irrational, extremist proxy, who, to a great degree, has contributed to Iraq's instability and continues to be a major obstacle to peace in Iraq, if not across the Middle East.
But as Patrick Cockburn, the Iraq correspondent for The Independent of London, argues convincingly in Muqtada: Muqtada al-Sadr, the Shia Revival and the Struggle for Iraq (Scribner, May 2008), such representations overlook the causes of al-Sadr's rise to political prominence. More importantly, they grossly misrepresent his unique blend of Shiite religious doctrine and Iraqi nationalism, as well as overlook the fact that he leads the only truly mass political movement in Iraq.
"Part of the mystery concerning Muqtada has its origin in simple ignorance," writes Cockburn. Muqtada's emergence as a central figure in Iraq, he continues, is surprising only if one is unfamiliar with "the bloody and dramatic story of resistance to Saddam Hussein by Iraqi Shia as a whole and the al-Sadr family in particular."
Over the first several chapters of Muqtada, Cockburn traces this largely untold, and, indeed, bloody chronicle.
At the heart of Muqtada's backstory are his father-in-law - Mohammad Baqir al-Sadr - and his father - Mohammed Sadiq al-Sadr. Both attained the honorific of Grand Ayatollah and were killed by Saddam's regime. Baqir was executed in 1980 and Sadiq was assassinated in 1999, along with two of Muqtada's brothers.
These two figures - who remain highly revered by Iraqi Shiite today - bequethed Muqtada a bounty of religious and political legitimacy upon becoming the leader of the Sadrist movement.
Bound up with the Sadr family biography is an intricate history of modern Iraq: intra-Shiite rivalries; the brutal Iran-Iraq war in the '80s; the collapse of secular, Iraqi nationalism under Saddam; and the failed Shiite uprising of 1991.'
American Viceroy L. Paul Bremer III had just shut down al-Sadr's Baghdad newspaper, al-Hawza, and hinted at arresting him, ushering in the first of several confrontations with al-Sadr and his Mehdi Army.
More recently, this label has given way to that of "Iranian-backed" - conjuring comparisons to Lebanon's Hezbollah and Palestine's besieged Hamas party.
In both cases, these depictions serve to portray al-Sadr as an irrational, extremist proxy, who, to a great degree, has contributed to Iraq's instability and continues to be a major obstacle to peace in Iraq, if not across the Middle East.
But as Patrick Cockburn, the Iraq correspondent for The Independent of London, argues convincingly in Muqtada: Muqtada al-Sadr, the Shia Revival and the Struggle for Iraq (Scribner, May 2008), such representations overlook the causes of al-Sadr's rise to political prominence. More importantly, they grossly misrepresent his unique blend of Shiite religious doctrine and Iraqi nationalism, as well as overlook the fact that he leads the only truly mass political movement in Iraq.
"Part of the mystery concerning Muqtada has its origin in simple ignorance," writes Cockburn. Muqtada's emergence as a central figure in Iraq, he continues, is surprising only if one is unfamiliar with "the bloody and dramatic story of resistance to Saddam Hussein by Iraqi Shia as a whole and the al-Sadr family in particular."
Over the first several chapters of Muqtada, Cockburn traces this largely untold, and, indeed, bloody chronicle.
At the heart of Muqtada's backstory are his father-in-law - Mohammad Baqir al-Sadr - and his father - Mohammed Sadiq al-Sadr. Both attained the honorific of Grand Ayatollah and were killed by Saddam's regime. Baqir was executed in 1980 and Sadiq was assassinated in 1999, along with two of Muqtada's brothers.
These two figures - who remain highly revered by Iraqi Shiite today - bequethed Muqtada a bounty of religious and political legitimacy upon becoming the leader of the Sadrist movement.
Bound up with the Sadr family biography is an intricate history of modern Iraq: intra-Shiite rivalries; the brutal Iran-Iraq war in the '80s; the collapse of secular, Iraqi nationalism under Saddam; and the failed Shiite uprising of 1991.'
Lees verder: http://www.truthout.org/article/muqtada-future-iraq
The Empire 334
'85% of Americans think nation on wrong track(Xinhua)
Updated: 2008-07-17 23:46
Comments(0) PrintMail
WASHINGTON -- Eighty-five percent of the Americans believe that the country is on the wrong track, according to a new poll.
The survey, released by Time magazine and the Rockefeller Foundation Thursday, shows that among blacks and Latinos, the dissatisfaction levels are 96 percent and 88 percent, respectively.
A majority (78 percent) say there is more risk to their and their family's financial future than in the past, and they rely more on their friends and family for financial support.
More than one-fifth (22 percent) say they have had to borrow money from a friend or relative to meet their expenses.
The June 19-29 survey also finds most Americans now support major government investment that creates jobs, with 82 percent favoring public works projects and 70 percent saying more government programs should help those now struggling.
Pollsters attributed the prevalent unhappiness of Americans to falling home prices, a wobbly stock market and the Iraq war.'
De Democratie
Er is een korte periode geweest dat de kiezers de politici vertelden wat ze moesten doen, maar de rollen zijn inmiddels omgedraaid: de politici vertellen de kiezers nu wat ze moeten doen. Minister Donner heeft de Telegraaf verteld dat de mens in Nederland tot zijn zeventigste jaar moet gaan doorwerken. Zo ziet de postmoderne neoliberale democratie eruit. De mens is er voor de arbeid en niet andersom.
Vroeger was er een recht op arbeid, nu is er in Nederland een arbeidsplicht, net als in andere totalitaire systemen, zoals vroeger de Sovjet Unie. Zo ziet de postmoderne neoliberale democratie eruit.
De Pro Israel Lobby 75
Anja Meulenbelt bericht:'Te gast: Clara Legêne;
Omdat het vakantie is en het me een lekker regenachtige-namiddag-klus leek, heb ik (een poging tot) een case study gemaakt van vier kranten die afgelopen week hebben bericht over de uitruil van Libanese, Palestijnse en Israëlische gevangenen. Hoe berichten die kranten erover, welk vertelperspectief kiezen ze, hoe verhouden zich de feiten tot de eigen observaties, duidingen of interpretaties en wie citeren de verslaggevers?De artikelen die ik heb genomen kwamen uit de Volkskrant, Trouw, de NRC en BN/DeStem.
Omdat je een referentiepunt moet hebben, heb ik het ANP-bericht van 16 juli genomen waarop alle verslaggevers zich hebben gebaseerd.In dat ANP-bericht staan 14 feiten opgesomd. Ik heb eerst gekeken of en hoe die feiten door de vier kranten zijn overgenomen (A). Dan weet je eigenlijk al een heleboel.
Vervolgens heb ik alle citaten uit de artikelen gehaald en met een kleur aangegeven of een Israëli werd geciteerd, of een Libanees/Palestijn (B).
Daarna heb ik uit alle artikelen de passages, zinnen of zinsdelen op een rij gezet die of over een feit gingen dat niet in het ANP-bericht stond, of een observatie of interpretatie van de verslaggever zijn. Ik noemde dat ‘duiding’. Alle dingen dus die je als lezer op gezag van de verslaggever moet aannemen (C).
Met name die laatste rubriek riep bij mij een zooi kritische vragen op en die heb ik onder elkaar gezet (D). Hier en daar onderbouwd met eigen bronnenonderzoek.
En ten slotte heb ik van elk artikel de passages, zinnen of zinsdelen die een feit waren, een citaat of een duiding bij elkaar gezet en de woorden geteld. Dat liet zich weer keurig vertalen in percentages en daar heb ik weer een diagram van gemaakt. Het is een aardige oefening om eerst de artikelen te lezen en zelf te schatten, hoeveel informatie een feit of citaat is en hoeveel informatie de opinie of duiding van de verslaggever is.
Ik was nog van plan, te toetsen vanuit welk vertelperspectief de verslaggevers schreven. Maar die moeite kon ik me besparen: ze schrijven allemaal vanuit het perspectief van Israël. Daarover gaan dan ook enkele van mijn vragen. Je zou dat zelfs nog kunnen uitsplitsen naar jouw paradigma’s, maar ik vond het wel mooi zo. Het is voor het grootste deel paradigma 2 en een zinniger vraag is of verslaggevers dat zelf beseffen. Er hangt natuurlijk een hele discussie aan. Paradigma 2 heeft ook trekken van hoor- en wederhoor en beide kanten belichten (waar twee vechten hebben twee schuld). De verslaggevers berichten ook wel over beide kanten - die van BN/DeStem is zelfs de hele dag in Libanon geweest en bericht uitsluitend over wat hij daar meemaakte. Maar.. nou ja, kijk zelf maar.
Ik heb van het geheel een digitaal bladerboekje gemaakt dat je hier kunt lezen. Bovenin het menu zit een knop ‘full screen’ voor betere leesbaarheid. Je komt er weer uit met ‘escape’. Zijn de letters nog te klein, dan kun je de pagina’s in full screen ook nog vergroten.
Wie het als pdf wil lezen: klik hierWie het als word-document wil lezen: klik hier.
Het plaatje op de voorkant komt van AlJazeera en dat op de achterkant is van Dan Wasserman.'
Omdat je een referentiepunt moet hebben, heb ik het ANP-bericht van 16 juli genomen waarop alle verslaggevers zich hebben gebaseerd.In dat ANP-bericht staan 14 feiten opgesomd. Ik heb eerst gekeken of en hoe die feiten door de vier kranten zijn overgenomen (A). Dan weet je eigenlijk al een heleboel.
Vervolgens heb ik alle citaten uit de artikelen gehaald en met een kleur aangegeven of een Israëli werd geciteerd, of een Libanees/Palestijn (B).
Daarna heb ik uit alle artikelen de passages, zinnen of zinsdelen op een rij gezet die of over een feit gingen dat niet in het ANP-bericht stond, of een observatie of interpretatie van de verslaggever zijn. Ik noemde dat ‘duiding’. Alle dingen dus die je als lezer op gezag van de verslaggever moet aannemen (C).
Met name die laatste rubriek riep bij mij een zooi kritische vragen op en die heb ik onder elkaar gezet (D). Hier en daar onderbouwd met eigen bronnenonderzoek.
En ten slotte heb ik van elk artikel de passages, zinnen of zinsdelen die een feit waren, een citaat of een duiding bij elkaar gezet en de woorden geteld. Dat liet zich weer keurig vertalen in percentages en daar heb ik weer een diagram van gemaakt. Het is een aardige oefening om eerst de artikelen te lezen en zelf te schatten, hoeveel informatie een feit of citaat is en hoeveel informatie de opinie of duiding van de verslaggever is.
Ik was nog van plan, te toetsen vanuit welk vertelperspectief de verslaggevers schreven. Maar die moeite kon ik me besparen: ze schrijven allemaal vanuit het perspectief van Israël. Daarover gaan dan ook enkele van mijn vragen. Je zou dat zelfs nog kunnen uitsplitsen naar jouw paradigma’s, maar ik vond het wel mooi zo. Het is voor het grootste deel paradigma 2 en een zinniger vraag is of verslaggevers dat zelf beseffen. Er hangt natuurlijk een hele discussie aan. Paradigma 2 heeft ook trekken van hoor- en wederhoor en beide kanten belichten (waar twee vechten hebben twee schuld). De verslaggevers berichten ook wel over beide kanten - die van BN/DeStem is zelfs de hele dag in Libanon geweest en bericht uitsluitend over wat hij daar meemaakte. Maar.. nou ja, kijk zelf maar.
Ik heb van het geheel een digitaal bladerboekje gemaakt dat je hier kunt lezen. Bovenin het menu zit een knop ‘full screen’ voor betere leesbaarheid. Je komt er weer uit met ‘escape’. Zijn de letters nog te klein, dan kun je de pagina’s in full screen ook nog vergroten.
Wie het als pdf wil lezen: klik hierWie het als word-document wil lezen: klik hier.
Het plaatje op de voorkant komt van AlJazeera en dat op de achterkant is van Dan Wasserman.'
Philip Freriks 9
In het Volkskrant 'lezersinterview' zegt Philip Freriks na de constatering "Geen emoties, maar wel een persoonlijke stijl. 'Ja. Ik ben ook geen nieuwslezer, maar een nieuwspresentator.'"
Zijn dyslectie blijkt in werkelijkheid dus zijn 'persoonlijke stijl' te zijn. Het gaat in het Nederlandse tv-wereldje niet langer meer om inhoud, maar om de vorm, hoe presenteer ik de zaken. De werkelijkheid is ondergeschikt gemaakt aan de presentatie ervan. Door met veel fouten en al stoethaspelend 20 minuten nieuws te vullen, ontwikkelen we een 'persoonlijke stijl'. Hoe gekker hoe beter. Het gaat bij het NOS-Journaal niet om het nieuws, maar om de presentatie van Philip. Waarom ook niet? In een betekenisloze werkelijkheid is vorm van doorslaggevend belang. Zolang de keizer in zijn onderbroek maar denkt dat hij mooie kleren aan heeft, is er niets aan de hand. Freriks 'Flip ben ik voor intimi, Philip ben ik gaan gebruiken toen ik ging schrijven' antwoordt op de vraag uit de provincie: 'was u als francofiel niet liever in Franrijk geboren, en daar nieuwslezer geworden?' het volgende: 'Ik ben hier geboren en getogen, en het Nederlands is mijn moedertaal. Dat is de taal waarin ik werk en me uitdruk. Ik spreek heel goed Frans, maar er is een verschil tussen zeggen en schrijven, zeker als je dat een beetje subtiel en ironisch wilt doen, zoals ik.'
Hier staan wonderlijke zaken: de 'nieuwspresentator' die er maar al te vaak niet in slaagt een - nota bene geschreven - zin zonder fouten op te lezen, blijkt hier te zijn 'geboren en getogen.' En sterker nog, verklaart 'heel goed Frans' te spreken. Waarom spreekt hij dan zijn 'moedertaal' niet goed? Het is een raadsel. En begrijp ik nu goed dat zijn gehannes op tv een poging is om 'een beetje subtiel en ironisch' te doen? Mijn God, zijn Nederlanders dan zulke zultkoppen geworden dat ze niet kunnen zien dat we hier met een amateur te maken hebben, een kletsmajoor die zijn eigen falen als een succesnummer verkoopt? Kennelijk niet, althans niet bij de Volkskrant-redactie en hun publiek. De verregaande infantilisering van het tv-volk heeft ertoe geleid dat het nieuws er voor Philip Freriks is om te gloreren, om op te vallen, om leuk te doen. Als je je in Nederland maar voordoet als een schlemiel die ongevaarlijk lijkt, en geen bedreiging lijkt te vormen voor de slaperige status-quo, dan zal het tv-volk en het Volkskrant-publiek je op handen dragen. De massa haat talent en bewondert zichzelf.
Philip Freriks 8
Wat herkent het tv-volk in Philip? Met andere woorden: wat maakt hem zo populair? Ik denk het feit dat hij zich schlemielig voordoet en dat ten dele ook is. Freriks beweegt zich in een massacultuur als een vis in het water. Een massacultuur als volgt omschreven door de auteur Milan Kundera: ‘Tot in een niet zo ver achter ons liggende tijd betekende het modernisme een non-conformistische opstand tegen de pasklare ideeën en de kitsch. Vandaag verwart het moderne zich met de immense vitaliteit van de massamedia en modern zijn betekent nu mateloze inspanningen doen om bij de tijd te zijn, conform te zijn, nog conformer te zijn dan de anderen. Het moderne heeft het kleed van de kitsch aangetrokken… Het woord kitsch verwijst naar de houding van degene die tot elke prijs zoveel mogelijk mensen wil behagen. Om te behagen dien je je te conformeren aan wat iedereen wenst te horen, in dienst te staan van de pasklare ideeën, in de taal van de schoonheid en de emotie. Hij beweegt ons tot tranen van zelfvertedering over de banaliteiten die wij denken en voelen… Op grond van de dwingende noodzaak te behagen en zo de aandacht van het grootst mogelijke publiek te trekken, is de esthetiek van de massamedia onvermijdelijk die van de kitsch en naarmate de massamedia ons gehele leven meer omsluiten en infiltreren, wordt de kitsch onze dagelijkse esthetiek en moraal.’Het publiek behagen, het is precies waardoor Philip Freriks zo populair is in de wereld van de kitsch. Dat lijkt leuk en ongevaarlijk, maar er zit een gitzwarte kant aan en opmerkelijk genoeg blijkt dat uit de volgende constatering van Freriks zelf: 'Het laatste boek dat ik heb gelezen, Les Bienveillantes van de Franstalige Amerikaan Jonathan Littell, is een boek waar ik voor het eerst in veertig jaar ’s nachts van wakker heb gelegen.’ En waarom Philip ervan wakker heeft gelegen blijkt uit de volgende zinnen: ‘Het is geschreven vanuit het perspectief van een SS-officier. Een psychopaat, maar ook een briljante man. Hij is na de Tweede Wereldoorlog ontsnapt, en schrijft zijn herinneringen op. Een verschrikkelijk boek. Die officier beschrijft heel precies wat er gebeurt – de gruwelijke moordpartijen waarbij hij betrokken is, maar ook een gezellig dinertje met zijn vrienden. Het is zó opgeschreven dat je denkt: ik had het zelf kunnen zijn.’
Hier zijn we bij de kern van de zaak: goede literatuur is een spiegel waarin de mens zichzelf herkent. Philip heeft er 'van wakker gelegen,’ omdat hij ineens besefte: ‘ik had het zelf kunnen zijn.’ Hoe komt het dat Philip zich in deze SS-er herkent? Dat is de centrale vraag. Ik denk omdat Freriks door de spiegel van 'een verschrikkelijk boek' beseft een massamens te zijn, die alleen zo succesvol kan functioneren omdat hij zelf geen sterke overtuigingen heeft. Hij waait met alle winden mee, hij is een spreekbuis van de bestaande macht, een conformist, zoals beschreven door Alberto Moravia en Jonathan Littell, een joodse schrijver die in mei van dit jaar in een interview met Haaretz, Israel ervan beschuldigde de Holocaust te gebruiken voor “political gain and likened Israel's behavior in the occupied territories to that of the Nazis prior to World War II: "If the [Israeli] government would let the soldiers do worse things, they would. Everyone says, 'Look how the Germans dealt with the Jews even before the Holocaust: cutting the beards, humiliating them in public, forcing them to clean the street.' That kind of stuff happens in the territories every day. Every goddamn day."
Daarin verschilt Jonathan Littell, de auteur van "De Welwillenden", fundamenteel met de nieuwslezer Philip Freriks, die zichzelf ‘wel eens’ heeft ‘afgevraagd: ben ik nou zo ontzettend gepantserd dat al die narigheid me niets meer doet?’ Er bestaat een onoverbrugbaar, wezenlijk verschil tussen betrokkenheid en onverschilligheid. Waar het hier om gaat is dat verzet tegen onrecht nu moet worden gepleegd, op dit moment, niet achteraf, als het al te laat is. De massamens, de welwillende maar niet doende, verzet zich niet, die past zich aan, als een conformist verandert hij van vorm en inhoud. Alleen kleurloos weet hij te overleven, als een mens zonder eigenschappen, als iemand die de macht behaagt. En pas op: er zijn miljoenen Philip Freriksen in een massamaatschappij.
Philip Freriks 7
Een absolute aanrader!!! Er staat een zogeheten 'lezersinterview' met Philip Freriks in de Volkskrant, waarin mijn favoriete dyslecticus zichzelf de retorische vraag stelt: 'Ben ik nou zo ontzettend gepantserd dat al die narigheid me niets meer doet?'
De Volkskrantlezeres Truus Jonker uit Maastricht stelt deze malloot op de stepfiets de volgende vraag: 'Bent u als nieuwslezer weleens emotioneel, en hoe gaat u daarmee om?' En als een ware provinciaal antwoordt Philip, na - ik mag aannemen - geruime tijd te hebben nagedacht: 'Ik ben in het verleden behoorlijk emotioneel geweest toen ik de dood van goede vrienden, moest aankondigen... maar in de regel is het je reflex om ook nieuws dat heel ingrijpend is, professioneel te brengen.'
Juist ja, dus als degenen die hij als vriend beschouwd op een natuurlijke manier doodgaan grijpt hem dat 'behoorlijk' aan, en in het geval van de moord op honderduizenden anderen dan bericht hij dat zonder emotionele betrokkenheid. Zodra het zijn eigen wereldje betreft dan is hij 'behoorlijk emotioneel,' maar als het nieuws verder van huis ligt dan reageert hij uit een 'reflex'. Nu weet ik van een aantal wereldberoemde journalisten als, ik noem er maar twee, John Pilger en Robert Fisk, dat die altijd emotioneel betrokken zijn bij het onderwerp dat ze behandelen. Dat maakt hen ook uitstekende journalisten. Een journalist die zich als Freriks af moet vragen: 'ben ik nou zo ontzettend gepantserd dat al die narigheid me niets meer doet?' kan onmogelijk een goede journalist zijn. Zo iemand is niet allereerst een journalist, maar een cynicus, iemand die overal de prijs van weet, maar nergens de waarde ervan. Veelal zijn het ijdele kwasten, en dat gaat helemaal op voor Freriks. Hijzelf staat centraal in zijn wereld. Dat maakt Philip ook zo slecht voor het vak van nieuwslezer. Hij zit als het ware permanent tussen het nieuws en de kijkers in. Hij is hinderlijk aanwezig. 'Kijk mij nou' zie je hem denken. De hele tijd zijn wij kijkers ons ervan bewust dat Philip voorleest. En hoe! Ik zag hem gisteren weer door zijn teksten heen blunderen. Bijna geen zin wordt met de juiste dictie uitgesproken. Het is alsof Freriks de teksten voor het eerst leest, alsof hij zelf niet geloofd wat er staat. Permanent struikelt hij over de woorden, maakt hij de wonderlijkste fouten. En juist vanwege zijn schlemieligheid houdt het tv-volk van hem. Want journalistiek wordt hier in de polder niet als vak gezien, maar als een amateuristische bezigheid. Vandaar dat Philip ook als variété-artiest in het land optreedt. Zijn ijdelpunt en onnozelheid kent geen grens. In echte journalistiek in het tv-volk niet geinteresseerd. Kijkt u nog eens goed naar die portretten van hem. En... begrijpt u wat ik bedoel?
Abonneren op:
Reacties (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
Paul2 heeft een nieuwe reactie op uw bericht "De Israelische Terreur 938" achtergelaten: Nou Stan ,dat wordt gevangenisstraf voor ...
-
Het gele speldje dat joodse zionisten dragen om kenbaar te maken dat de Joodse gijzelaars die door Palestijnse verzetsstrijders werden gev...