zaterdag 22 februari 2025
De VS: 'De verborgen hand van de markt zal niet werken zonder een verborgen vuist.'
Al vanaf het allereerste begin werd deze alom heersende mening onder de elite bepaald door een zeer kleine vermogende klasse, zoals nu weer het geval is. Vrouwen, slaven, indianen en witte Amerikanen die geen bezit hadden mochten niet stemmen en ook niet gekozen worden.
Tijdens een debat in het Huis van Afgevaardigden op 11 februari 1847 verklaarde het Amerikaanse Congreslid William F. Giles: ‘Wij moeten van oceaan naar oceaan marcheren... Wij moeten van Texas rechtstreeks naar de Stille Oceaan marcheren en alleen begrensd worden door de bulderende golven... Het is het lot van het witte ras, het is het lot van het Angelsaksische ras.’
De Amerikaanse auteur en universitair docent Joe Andreas, afgestudeerd in sociologie aan de University of California en sinds 2003 docerend aan de gerenommeerde Johns Hopkins University in Baltimore, wijst in zijn door Amerikaanse veteranen aanbevolen boek Addicted to War. Why the US can’t kick militarism (2002) erop dat:
‘Ik kan nog steeds de afgeslachte vrouwen en kinderen zien, opgestapeld en verspreid over de hele slingerende gleuf in de aarde, net zo duidelijk als toen ik ze zag met nog steeds jonge ogen. En ik kan zien dat er nog iets anders stierf in de bloedige modder, en begraven werd in de sneeuwstorm. De droom van een heel volk stierf daar. Het was een prachtige droom,’ maar ‘de hoop van de natie is gebroken en verspreid geraakt.’
In 1894, toen de interne grenzen van de VS waren vastgelegd, verwoordde de Republikeinse senator Orville Platt van Connecticut de toekomstige politieke koers van de V.S. aldus:
‘Onze binnenlandse situatie dwingt ons tot commerciële expansie… Dag na dag overtreft de productie de binnenlandse consumptie… Wij zijn op zoek naar markten, de grootste markten ter wereld. Ik geloof heilig dat wanneer een gebied buiten de huidige territoriale grenzen van de Verenigde Staten noodzakelijk wordt voor onze verdediging of essentieel voor onze commerciële ontwikkeling, we geen tijd moeten verliezen om het te verwerven.’
Twaalf jaar geleden, in 2013, schreef ik op deze weblog naar aanleiding van de onbenullige meningen over de VS, keer op keer herhaald door de zelfbenoemde Nederlandse intelligentsia:
‘Uit zowel de uitspraken van Amerikaanse beleidsbepalers als de lange reeks gewelddadige Amerikaanse interventies blijkt dat Washington vanaf het allereerst begin expansionistisch en imperialistisch is geweest, vaak gedwongen door de kapitalistische economische wetmatigheid van de eeuwige groei. De ware redenen achter de woorden van de “internationalist” Woodrow Wilson waren economische, het telkens terugkerende probleem van de overproductie. De toenmalige president McKinley verwoordde dit zonder omwegen toen hij tijdens de grote depressie in de VS aan het eind van de negentiende eeuw verklaarde: “Wij hebben goed geld… maar wat we nodig hebben is nieuwe markten,” omdat, zoals de invloedrijke voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, Henry Cabot Lodge, hem nog eens duidelijk had gemaakt, "de binnenlandse markten niet voldoende zijn voor onze op volle toeren draaiende industrieën." Met het oog daarop verklaarde de invloedrijke Senator Albert Beveridge: “The Philippines are ours forever,” en dat was uiterst belangrijk voor de economische groei van de VS, aangezien “just beyond the Philippines are China's illimitable markets,” hetgeen hem tot de conclusie voerde dat "The Pacific is ours."'
Tijdens de Amerikaanse verovering van de Filippijnen kwamen honderdduizenden guerrillastrijders en gewone burgers om het leven, en een onbekend aantal van hen gefolterd door Amerikaanse militairen.
Telkens weer was tijdens het debat in het Congres over de annexatie van de Filippijnen het argument dat dit land als de 'stepping-stones to China' moest functioneren, een potentiële markt van rond de eeuw-wisseling 400 miljoen consumenten. Natuurlijk werd deze noodzaak met nobel klinkende propaganda aan de man gebracht. De VS had de plicht om het “christendom en de witte beschaving” te verspreiden onder wat Beveridge noemde “savage and senile peoples.” In feite ging het natuurlijk om goedkope vitale grondstoffen voor de Amerikaanse fabrieken en nieuwe afzetmarkten voor Amerikaanse producten. Dat was de ‘orde’ die toen heerste, en nog steeds heerst, maar juist deze neoliberale “orde” wordt nu bedreigd door de opkomst Azië, met voorop de grondstoffenrijke Russische Federatie en het productieve China dat nu al de wereldmarkten beheerst. Ook vandaag de dag wordt deze meedogenloze wanorde, wat het in feite is, door de spreekbuizen van de macht verkocht als het cultiveren van “wilde en seniel volkeren” of “responsibility to protect” of “humanitaire interventies,” of “regime change” dan wel “nation building,” etc. Maar de rode draad in dit grootscheepse geweld blijft het massaal schenden van mensenrechten, honderdduizenden tot miljoenen burgerdoden, het op grote schaal vernietigen van de infra-structuur, het aan de macht helpen en houden van gangsterregimes, kortom het terroriseren van de mensheid. Dit proces werd nog eens onderstreept door de Amerikaanse generaal Smedley Butler. Terug kijkend op zijn ruim 33 jaar actieve militaire dienst verklaarde in 1933 deze oud bevelhebber van het Amerikaanse Korps Mariniers:'Oorlog is misdaad. Hij wordt gevoerd ten voordele van de zeer weinigen ten koste van de massa. Ik ben heel lang een eersteklas uitsmijter geweest voor het bedrijfsleven. Voor Wall Street en voor de banken. Ik was in feite een misdadiger, een gangster van het kapitalisme. Ik heb in 1914 Mexico veilig gemaakt voor de Amerikaanse oliebelangen. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Midden-Amerikaanse republieken voor het profijt van Wall Street. In China heb ik ervoor gezorgd dat Standard Oil ongestoord zijn weg kon gaan. Al Capone is niet verder gekomen dan drie wijken. Mijn werkterrein omvatte drie continenten.'
En deze terreur kan ongestoord doorgaan zolang het geweld voldoende gelegitimeerd blijft door opiniemakers als Geert Mak en christelijke dan wel liberale politici die lak hebben aan het internationaal recht. Juist door de voortdurende propagandistische kitsch kunnen volkeren in toom worden gehouden. Zo vertelt Mak zijn publiek dat de bewoners van het land waarvoor hij “altijd al” een “geheime liefde” heeft gekoesterd “hele optimistische mensen [zijn] vergeleken met ons fatalistische Europeanen,” en dat “Amerika er over een halve eeuw beter voor[staat] dan Europa,” want als "je invloed en macht wilt hebben, moet je groots zijn. Dat is iets wat we in Europa van ze kunnen leren.” Volgende keer meer over de continuïteit van de Amerikaanse agressie.’
The Tel Aviv torture trail: Israel's role in the Abu Ghraib scandal
Israel’s documented torture and abuse of Palestinians may evoke comparisons to US tactics employed during the Iraqi occupation, but a closer look reveals their distinct origins rooted in the Zionist entity.
https://thecradle.co/articles/the-tel-aviv-torture-trail-israels-role-in-the-abu-ghraib-scandal
https://x.com/GozukaraFurkan/status/1893329354001690858
A turning point in post-war German history
Germany’s 2025 federal elections: A turning point in post-war German history
Sunday’s federal elections mark a decisive turning point in German and European post-war history. For the first time since the fall of the Third Reich 80 years ago, there is a real possibility that a party with direct ideological continuity to the Nazis will enter government.
Polling at 21 percent, the AfD trails only the Christian Democrats (CDU/CSU) at 28 percent, while the ruling Social Democrats (SPD) have collapsed to 16 percent. The Greens are at 14 percent, and the Left Party is at 8 percent.
Even if the AfD remains outside the next government, its rise reflects the broader shift of the entire political establishment to the right. During the campaign, all Bundestag parties competed in anti-immigrant agitation, calls for military rearmament and pandering to the AfD—a party whose honorary chairman, Alexander Gauland, described “Hitler and the Nazis” as merely “bird shit in over a thousand years of successful German history.”
Yet resistance is growing. Hundreds of thousands have protested across Germany against the AfD and the rightward shift of all Bundestag parties. In the final days of the campaign, tens of thousands of public sector workers staged warning strikes against job and wage cuts.
The Sozialistische Gleichheitspartei (SGP), the German section of the International Committee of the Fourth International, provides this opposition with a political voice and historical perspective. The struggle against the return of German militarism and fascism and the accompanying social devastation requires above all a clear understanding of its causes.
The AfD’s rise is not an accident but the outcome of decades of reactionary policies. More than 30 years after reunification, which was celebrated by official propaganda as a triumph of democracy, capitalism’s restoration in East Germany devastated entire regions, creating mass unemployment and social misery.
The devastation of the East German economy and the resulting impoverishment and lack of prospects created a breeding ground for the fascists. This was facilitated by the SPD and the successor parties to the Stalinist Socialist Unity Party–the Party of Democratic Socialism and the Left Party. They organized the attacks on social programs, in cooperation with the trade unions.
In recent years, all establishment parties and the media have helped legitimize the AfD, especially by adopting its anti-refugee policies. During the campaign, CDU candidate Friedrich Merz secured a Bundestag majority with the AfD to tighten asylum laws, signaling his willingness to govern with the fascists. The SPD and Greens attacked Merz for failing to join them in implementing the right-wing extremists’ refugee policy.
Unlike Hitler’s Nazi Party, the AfD lacks a fascist mass base. Many workers, particularly in eastern Germany, vote for the party out of anger at the established parties and their anti-worker policies. The government’s aggressive push for rearmament and war has created conditions in which even the thoroughly militarist AfD can exploit anti-war sentiment because it criticizes the NATO war against Russia.
These developments shatter the myth of post-war German history: that fascism was a historical anomaly, limited to the crisis before World War II. In reality, the ruling class turns to fascism as a response to the deep crisis of capitalism.
Like their counterparts in the US, the German ruling class is once again turning to fascist forces to enforce rearmament, social cuts and dictatorship. The SGP’s election manifesto warns: “Donald Trump ... pursues a policy of economic extortion, military conquest and violent repression.”
The German ruling class is following a similar path. Its answer to “Make America Great Again” is “Deutschland über alles” (Germany above all), responding to Trump by rearming at a pace not seen since Hitler. All parties represented in the Bundestag (federal parliament) are united on this. In the war against Russia, they are willing to risk a nuclear conflagration. In Gaza, they are supporting genocide. The federal election was brought forward to install a government capable of implementing the policies of war and the accompanying social cuts more effectively than the discredited coalition government led by the Social Democrats (SPD).
The breakdown of transatlantic relations at the Munich Security Conference, along with US threats to sideline Europe in Ukraine by negotiating directly with Putin, has intensified these developments to the extreme. The ruling class in Germany is reacting with a veritable frenzy of rearmament and war.
Chancellor Olaf Scholz boasted during the campaign of doubling military spending as part of Germany’s “new era” in foreign policy following the NATO-provoked Russian invasion of Ukraine. Green candidate Robert Habeck has called for tripling military spending to 3.5 percent of GDP, declaring that the next government must “stand firm” in strengthening Europe’s military power.
The Kiel Institute for the World Economy, which aided Wehrmacht rearmament during the Third Reich, recently outlined what Europe would need to replace US military support. Its report estimates that closing capability gaps would require 50 additional brigades, thousands of new tanks and infantry fighting vehicles, and the Bundeswehr mobilizing 100,000 combat troops for NATO in a potential war with Russia.
Merz, who like Habeck has already announced that as Chancellor he would also deliver long-range Taurus cruise missiles to Kiev that could reach Moscow, left no doubt that German imperialism is once again preparing for war against Russia. It can be “firmly assumed” that Putin “will not shy away” from “violating borders even further,” he said on the eve of the election. “NATO territory (is) in his sights, and we have to be prepared for that.”
This turns reality on its head. In fact, it is the German ruling class that, despite its barbaric crimes in the 20th century, is once again “violating borders” and pushing eastwards, drawing on its darkest traditions.
The SGP was the only party that predicted and fought against these developments from the outset. Since 2014, it has systematically warned against the return of German militarism and the associated strengthening of the fascists.
When current Federal President Frank-Walter Steinmeier (SPD), then foreign minister, declared at the 2014 Munich Security Conference that Germany was “too big and economically too strong for us to only comment on world politics from the sidelines” and the German government subsequently supported the anti-Russian coup in Ukraine, we wrote in a resolution:
History is returning with a vengeance. Almost 70 years after the crimes of the Nazis and its defeat in World War II, the German ruling class is once again adopting the imperialist great power politics of the Kaiser’s Empire and Hitler.
Germany’s return to an aggressive imperialist foreign policy has gone hand in hand with the trivialization of Nazi crimes. Also in 2014, the far-right Humboldt Professor Jörg Baberowski declared in Der Spiegel: “Hitler was not a psychopath, he was not vicious. He didn’t want to talk about the extermination of the Jews at his table.” In the same breath, he compared the Holocaust and shootings in the Russian Civil War, saying: “Basically, it was the same thing: industrialized killing.”
All parties defended Baberowski, while the government criminalized the SGP for opposing the rehabilitation of Nazism. It placed the SGP under observation by the Office for the Protection of the Constitution, the domestic intelligence agency, which is riddled with right-wing extremists. For the German state and ruling elites, the real enemy remains on the left.
The 2025 federal election is a turning point and a warning. In Germany, the horrors of world war and fascism are well known, with memorials to the Nazi crimes—27 million Soviet lives lost in the war of annihilation and the industrialized murder of 6 million Jews—standing as constant reminders. As the ruling class revives the same great power and war policies that produced these crimes, it is preparing for a brutal confrontation with the working class. Workers must respond with a conscious political program.
Appeals to the SPD, Greens, Left Party or the pseudo-left groups of the upper middle class lead to disaster. These parties and the trade union apparatus are not opponents of the shift to the right but active participants, enforcing it on behalf of the capitalist state. They represent nothing other than the complete decay of bourgeois democracy and the entire capitalist system. On this basis, the extreme right is growing—not only in Germany but worldwide.
This development cannot be stopped by moral indignation. The struggle against fascism, militarism and social inequality requires a political break with the entire framework of bourgeois-capitalist politics and the development of an independent workers’ movement on a socialist basis.
This is what the SGP is fighting for, together with its sister parties in the International Committee of the Fourth International, which has defended the program of revolutionary Marxism against Stalinism, social democracy and all varieties of petty-bourgeois nationalism. The SGP must now be built as the new leadership of the working class. The only way to stop a relapse into world war and barbarism is a socialist revolution that abolishes capitalism and reorganizes society on a new, egalitarian basis.
Israel's Wraaklust: "Een Wond die Nooit Geneest"
"Israël werd een land waarvoor standaardregels niet golden. De zionistische poging om een normale Europese natiestaat te creëren resu...
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
Paul2 heeft een nieuwe reactie op uw bericht "De Israelische Terreur 938" achtergelaten: Nou Stan ,dat wordt gevangenisstraf voor ...
-
Het gele speldje dat joodse zionisten dragen om kenbaar te maken dat de Joodse gijzelaars die door Palestijnse verzetsstrijders werden gev...