Salomon Bouman 5

Afgelopen dinsdag liet Salomon Bouman het volgende weten in de NRC: ''De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.' Ik heb al eerder geschreven over de onjuistheid van deze stelling, maar waar mij nu om gaat is de bewering dat er sprake is van 'de Palestijnse gordiaanse knoop.' Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/salomon-bouman-3.html

Het frappante is dat al eerder iemand het begrip Gordiaanse knoop heeft gebruikt met betrekking tot het conflict in Palestina en Israel. En niet de eerste de beste heeft dit begrip gebruikt, maar niemand minder dan Hannah Arendt, de joodse filosofe.

In de essay Het Zionisme Bij Nader Inzien schreef zij in oktober 1945: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dat het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren simpelweg in de resolutie niet genoemd, wat hun duidelijk de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om de macht naar zich toe te trekken zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing.”

Niet de Palestijnen dus, maar de extremisten onder de zionisten, met andere woorden: zowel Israelisch links als rechts, hebben die Gordiaanse knoop veroorzaakt. Meneer Bouman, kunt u uw lezers en de lezers van deze weblog uitleggen waarom u fundamenteel van mening verschilt hierover met Hannah Ahrendt? Een prachtige vertaling van Arendt over het zionisme is van de hand van Hella Rottenberg en heet Het Zionisme bij nader inzien. Het is verschenen bij Mets & Schilt en geeft u een interessant beeld van het denken van een van de grootste moderne filosofen over het zionisme. Mocht u nog meer willen weten hierover dan is er ook nog The Jewish Writings van Hannah Arendt, edited by Jerome Kohn and Ron H. Feldman. 35 dollar en verschenen bij Schocken Books, New York. Warm aanbevolen vanwege de intellectuele zuiverheid en oprechtheid van de schrijfster.

Salomon Bouman 4

Afgelopen dinsdag schreef Salomon Bouman, 37 jaar lang correspondent voor de NRC in Israel, het volgende in zijn krant: 'Palestijnse terreur/verzet en Israel's oorlogen met de Arabische wereld hebben de Israelische psyche gevormd.'

Dit is maar de halve waarheid en in de context van zijn analyse een onwaarheid, zoals elke halve waarheid dat is in een ideologisch stuk. Natuurlijk is de psyche van de joods-Israeli's, ongeveer 80 procent van de bevolking, mede bepaald door de angst voor het verzet van de Palestijnen en de contra-terreur van de Palestijnen, die direct voortkomt uit de decennialange onderdrukking en onteigening van de Palestijnse bevolking. Maaar daar gaat een heel andere werkelijkheid aan vooraf. De vraag voor een onafhankelijke journalist moet dan ook zijn: waar komt die joods-Israelische onderdrukking vandaan? Op welke overtuiging is die gebaseerd? Waarom zijn de zionisten van mening dat zij recht hebben op grote delen van de Westbank, en dit alles in strijd met het internationaal recht en talloze VN-resoluties? Die vraag stelt Salomon Bouman zich na 37 jaar correspondentschap in het beloofde land niet. Natuurlijk niet, omdat hij dan een volstrekt andere analyse moet schrijven, die Israel niet langer meer ziet als slachtoffer, maar als dader. En dat is tegen de consensus van de pro-Israel lobby.

Het wrange hierbij is dat journalisten als Bouman andere mensen laat vechten. Zij kunnen consequentieloos van alles opschrijven, een vals beeld geven. Zij lijden er niet zelf onder. De slachtoffers zijn de Palestijnse burgers en de joodse burgers in Israel.

Iemand die wel de dupe kan worden van het geweld is de joods-Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi, die ik in het begin van deze week interviewde. Hij zegt ondermeer het volgende:

‘’Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’’

“Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.”

“In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse Joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.”
Fragmenten uit Original Sins: “In de beginfase leken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.”

“Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.”

“De overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”

“De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.”

“Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting.”

Aldus een direct betrokkenen. Beit-Hallahmi geeft in de talloze boeken die hij geschreven heeft een volstrekt ander beeld dan Salomon Bouman in zijn vrijblijvende commentaren produceert. Bouman weigert te reageren op mijn vragen en kritiek. Dat is nu Nederland: men beweert van alles, maar een feitelijke discussie durft men niet aan. Zelfs niet met collega's. Ik probeer al dagenlang een discussie met Salomon Bouman uit te lokken, maar hij reageert niet. Dat is het intellectueeel niveau in de polder.

De Nuance van de NRC 54

Het is moeilijk te benoemen wat het is, maar ik ga het toch proberen. Ook al kan ik alleen de contouren aangeven.

NRC opent vandaag met een bericht over maar liefst 6 kolommen. Een foto van diep getroffen mensen die treuren over hun geliefden die zijn vermoord door een ander mens, die zo erg haatte dat hij kennelijk niet anders kon dan een gruweldaad begaan. Een gruweldaad, omdat de mens geen leven kan scheppen, en dus moet hij het leven niet doden. Zo simpel is het in feite. Boven de foto staat een gruwelijke kop: "Aanslag is 'steek in hart van het zionisme'." Dit is ideologie, heeft niets meer met menselijkheid te maken. Het zionisme is een ideologie die de Palestijnen uit hun rechten heeft ontzet en dat nog steeds doet. Het is nonsense ook, de zionisten van het eerste uur die de staat oprichtten, wilden zich volledig losmaken van de religie, ze vonden die religie achterlijk. Maar nu wordt alles politiek en gaat het dus niet meer om de context waarin iets gebeurt, maar om het politieke effect dat er bereikt kan worden. En de krant initieert dit zelfs.

Wat nog angstaanjagender is, is de selectie die de NRC aanbrengt. Ik heb daar de afgelopen dagen al een paar keer op gewezen. De slijpsteen voor de geest opende niet zes kolommen breed met het bericht deze week dat eenderde van de meer dan 100 gedode Palestijnen in Gaza kinderen waren. Vermoord door de Israelische strijdkrachten. Bewust, met voorbedachte rade, want als men op een van de dichtst bevolkte gebieden op aarde granaten afvuurt dan weet men het resultaat al bij voorbaat.

En ook besteedde de NRC geen prominente aandacht aan het volgende:

'Just before this latest escalation in violence, the newswire service Associated Press briefly flagged up a report on the Occupied Territories, commissioned by the UN. (Bradley S. Klapper, 'Report: Israeli occupation causes terror', Associated Press, Feb 26, 6:11 PM ET, published on Yahoo news website, http://news.yahoo.com/s/ap/20080226/ap_on_re_mi_ea/un_israel&printer=1). It has since been ignored by the corporate media. The report, authored by UN Special Rapporteur John Dugard, concludes that Palestinian terrorism is the "inevitable consequence" of Israeli occupation. While Palestinian terrorist acts are deplorable, "they must be understood as being a painful but inevitable consequence of colonialism, apartheid or occupation." Dugard, a South African professor of law, accuses the Israeli state of acts and policies consistent with all three. ('Human Rights Situation in Palestine and Other Occupied Arab Territories', Report of the Special Rapporteur on the situation of human rights in the Palestinian territories occupied since 1967, John Dugard, United Nations Human Rights Council, A/HRC/7/17; http://daccessdds.un.org/doc/UNDOC/GEN/G08/402/29/PDF/G0840229.pdf)The report notes that Israel has attempted to justify its attacks and incursions as “defensive operations” aimed at preventing the launching of rockets into Israel. Dugard states clearly that “the firing of rockets into Israel by Palestinian militants without any military target, which has resulted in the killing and injury of Israelis, cannot be condoned and constitutes a war crime.” But he also notes that “serious questions arise over the proportionality of Israel’s military response and its failure to distinguish between military and civilian targets. It is highly arguable that Israel has violated the most fundamental rules of international humanitarian law, which constitute war crimes.” In particular:“Above all, the Government of Israel has violated the prohibition on collective punishment of an occupied people contained in article 33 of the Fourth Geneva Convention.”In the days that followed, as killings and injuries rapidly rose under a massive Israeli assault, we could find not a single mention in any UK national newspaper of this important assessment by the UN Special Rapporteur on the Occupied Territories.'''

Lees verder: http://www.medialens.org/alerts/index.php

Kortom, opnieuw zien we deze week dat de NRC/Handelsblad een selectie aanbrengt tussen joodse dode kinderen en Palestijnse dode kinderen. Waar is die selectie op gebaseerd? Ik heb het al een paar keer eerder aan de redactie van de slijpsteen voor de geest gevraagd - en zal het nu opnieuw doen - maar ik vrees dat ik ook dit keer geen antwoord krijg. Ik ga er dan ook van uit dat mijn collega's geen antwoord geven omdat er maar 1 antwoord kan zijn: een joods dood kind is belangrijker dan een Palestijns dood kind. En waarom? Omdat joden belangrijker zijn dan Palestijnen voor de NRC-redactie. En waarom? Per slot van rekening zijn alle kinderen onschuldig. Als onpartijdige journalist is voor mij elke vermoorde medemens er dan ook 1 te veel. Voor de NRC geldt dit kennelijk niet. Die heeft een selectie aangebracht. Waarom? Omdat, het hoge woord moet eruit, omdat er een soort racistische selectie is gemaakt, waarbij 'westerse' doden erger zijn dan niet-westerse doden. Arabieren zijn kennelijk voor de NRC van een lagere orde, net zoals de joden dit voor de oorlog waren, in de ogen van veel westerlingen. Vandaar ook het antisemitisme. Het antisemitisme richt zich nu niet meer op de joden, maar op de Arabieren, ook behorend tot de semitische taalgroep. Waarom is dat? Omdat de westerling een vijand nodig heeft, een groep die hij kan haten, op wie hij zijn eigen gevoelens van inferieuriteit kan projecteren.

In 1984 zei Abel Herzberg het zo tegen mij:

'“Das Unbehagen der Kultur” heeft Freud het genoemd. Waarom dat onbehagen? Omdat de mens zo nodig moet oorlogvoeren, omdat hij roven moet, omdat hij doodschieten moet. Daarom! Omdat hij de macht moet hebben. Dat is het verzet tegen de cultuur. Omdat hij de mensenliefde niet verdragen kan. Omdat hij haten moet. Omdat hij zijn macht moet uitleven. Omdat hij de eerste moet zijn. Omdat hij rijkdom wil hebben die een ander heeft en hij niet. Daarom. Cultuur is helemaal geen ideaal voor hem. Integendeel, dat is zijn vijand.'

En in Amor Fati schreef deze grote humanist: “Zijn er niet overal heel wat meer mensen zonder overtuiging en – wat erger is - zonder vatbaarheid voor enige overtuiging, dan men aanvankelijk denkt, ook onder de zogenaamde overtuigden? Bestaat er niet heel wat meer lust aan vervolging en leed, dan men zich bewust is? En het geweten, werkt dat altijd in de gewenste richting en niet vaak genoeg in perverse zin? En de Goden, hebben zij niet overal verschrikkelijke dorst?”

Ik vrees dat Abel Herzberg gelijk had. Zodra men mensen in groepen gaat indelen, is het eind zoek. Dan is een dode jood belangrijker dan een dode Palestijn. En dat is het begin van alle gruwelijkheden. Waarom zou de NRC-redactie dit niet snappen? Of zijn commerciele motieven toch belangrijker. Waar is de nuance?

Salomon Bouman 3

Twee dagen geleden stond er een beschouwend stuk van de oud-correspondent van de NRC in Israel, Salomon Bouman, in de slijpsteen voor de geest. Een citaat er uit:

'De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.'

Met alle verontschuldigde respect, maar dit is nonsense. Allereerst het begip: paradox. Een paradox is een schijnbare tegenstrijdigheid, die bij nader onderzoek waar blijkt te zijn.

Welnu, hier is helemaal geen enkele sprake van een tegenstrijdigheid om de simpele reden dat Israel vanaf het allereerste begin een zo groot mogelijk deel van Palestina wilde inpikken. Dit zei de grondlegger van de staat, Ben-Goerion, daarover:

“Ik ben voor gedwongen overplaatsing; ik zie niets immoreels daarin.” Zo rechtvaardigde David Ben-Goerion de latere etnische zuivering van Israel en Palestina tegenover het dagelijks bestuur van het Joodse Agentschap op 12 juni 1938.

Ook uit andere uitspraken blijkt het zionistische expansionisme:

'The territorial ambitions of Zionism were clearly spelled out by David Ben Gurion in a speech to a Zionist meeting on October 13, 1936: “We do not suggest that we announce now our final aim which is far reaching – even more so than the Revisionists who oppose Partition. I am unwilling to abandon the great vision, the final vision which is an organic, spiritual and ideological component of my ... Zionist aspirations.” [46]
In the same year, Ben Gurion wrote in a letter to his son:
A partial Jewish State is not the end, but only the beginning. I am certain that we can not be prevented from settling in the other parts of the country and the region.
In 1937, he declaimed:
“The boundaries of Zionist aspirations are the concern of the Jewish people and no external factor will be able to limit them.” [47] In 1938, he was more explicit: “The boundaries of Zionist aspiration,” he told the World Council of Poale Zion in Tel Aviv, “include southern Lebanon, southern Syria, today’s Jordan, all of Cis-Jordan [West Bank] and the Sinai.” [48]
Ben Gurion formulated Zionist strategy very clearly:
After we become a strong force as the result of the creation of the state, we shall abolish partition and expand to the whole of Palestine. The state will only be a stage in the realization of Zionism and its task is to prepare the ground for our expansion. The state will have to preserve order – not by preaching but with machine guns. [49]
In May of 1948 he presented his strategic aims to the General Staff. “We should prepare to go over to the offensive. Our aim is to smash Lebanon, Trans-Jordan, and Syria. The weak point is Lebanon, for the Moslem regime is artificial and easy for us to undermine. We shall establish a Christian state there, and then we will smash the Arab Legion, eliminate Trans-Jordan; Syria will fall to us. We then bomb and move on and take Port Said, Alexandria, and Sinai.” [50]'

Zie: http://www.marxists.de/middleast/schoenman/ch04.htm Zie ook: http://www.palestineremembered.com/Acre/Famous-Zionist-Quotes/Story638.html

Dat expansionisme is nog steeds de leidraad van zowel de linkse als rechtse vleugel van de zionistische beweging in Israel, zoals ondermeer blijkt uit de uitbreiding en bouw van de joodse nederzettingen op de Westbank. De werkelijke motieven van de Israelische regeringen heeft Salomon Bouman als correspondent 37 jaar lang angstvallig verzwegen. En doet dat, getuige zijn laatste stuk, nog steeds.

Nee, meneer Bouman, er is geen paradox, het feit dat Israel 'niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen' om vrede te sluiten is simpelweg dat Israel geen vredesovereenkomst wil sluiten, want dat betekent namelijk dat het zich uit de bezette gebieden moet terugtrekken. En dat wil Israel niet. Opmerkelijk is ook uw kwalificatie 'de Palestijnse gordiaansr knoop.' Meneer Bouman, de Palestijnen zijn niet de gordiaanse knoop, dat zijn nu juist de joods-Israelis's, die al decennialang een extremistische koers varen, zoals u uit de bovenstaande citaten en de huidige praktijk kunt opmaken. Het zijn de zionisten die er een onontwarbare kluwen van hebben gemaakt door het land in Bantoestannen op te delen waartussen de Palestijnen niet vrij kunnen reizen en er zeker geen levensvatbare staat van kunnen maken en door de Gaza Strook te belegeren en de Palestijnse bevolking te terroriseren.

Wat betreft uw mening dat Israel in 'economisch opzicht' sterk staat, geef ik u deze relativering van de Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi:

“Israel is het enige land ter wereld waarvan de economie en welzijn gebaseerd zijn op het importeren van kapitaal zonder kapitaalopbrengst, dat wil zeggen: op schenkingen. Het heeft een ongelooflijke hoeveelheid financiële steun van de Eerste Wereld gekregen – en alleen door de omvang van deze steun is het in staat geweest te overleven… Tussen 1948 en 1952 heeft de Verenigde Staten 13 miljard dollar in West-Europa gestort in het kader van het Marshall Plan. Gerekend naar de huidige koersen heeft Israel meer dan het equivalent van het Marshall Hulp ontvangen, voor een land met vier miljoen inwoners… Sinds de Oorlog in ’67 zijn de bezette gebieden een andere belangrijke factor in de Israelische economie geweest, die beheerd werden als klassieke koloniën – dat wil zeggen, zowel als een open markt voor export als een bron van goedkope arbeidskrachten. Honderdduizenden Palestijnen hebben een royaal aandeel gehad aan de Israelische economische voorspoed door lage lonen te accepteren voor zwaar en vuil werk… Kijkend naar de economische geschiedenis van Israel kunnen we concluderen dat het altijd een westerse buitenpost is gebleven in het Midden Oosten, in een relatieve luxe in stand gehouden vergeleken met zijn omgeving. Het is een militaire kolonie, met een enorm hoog percentage aan werknemers direct in dienst van de staatsbureaucratie. Deze economische en militaire realiteit bepaalt veel van Israel’s politieke retoriek.”

Mijn vraag is nu simpel: meneer Bouman, waarom vertekent u nu als meer dan drie decennia de werkelijkheid in dit conflict? Wat zijn uw motieven? Waarom verzwijgt u de feiten? Wat drijft u?

Ik heb tot nu toe geen enkel antwoord van u gehad op mijn vragen. Ik hoop en verwacht niet dat u dezelfde politiek volgt als Geert Wilders, die van alles roept, maar zich nergens wil verantwoorden voor zijn meningen. U krijgt van mij alle ruimte op mijn weblog om met mij in discussie te gaan, om mijn feiten te weerleggen, om mijn gedachtegang te bestrijden. Een democratie staat en valt bij een publieke gedachtenuitwisseling. Dus nogmaals, laat de lezers van deze weblog uw kant van de zaak weten. En dit is een vraag van mij, een collega, die net als u een heel leven lang al journalist is. In afwachting van uw antwoord. Morgen meer over uw stuk van afgelopen dinsdag.

Oil 25

US Marines moved quickly to protect the Iraqi oil ministry in Baghdad, surrounding the complex with razor-sharp barbed wire. US-controlled Iraq should return to the oil market within months. (AFP/EPA/Christophe Simon)

Weet u nog, hier ging die invasie in Irak over, de westerse commerciele massamedia zwijgen er verder over, maar dat maakt het niet minder waar.

'Iraqi cabinet OKs deals with oil giants
Iraqi Cabinet Gives Green Light to Oil Ministry to Sign Deals With
Oil Giants
SINAN SALAHEDDIN
AP News
Mar 05, 2008 06:44 EST
Iraq's cabinet has given the green light to the Oil Ministry to sign
agreements with international oil companies to help increase the
nation's crude output, a ministry official said Wednesday.

The two-year deals, known as technical support agreements, or TSAs,
are designed to develop five producing fields to add 500,000 barrels
per day to the country's 2.4 million barrels per day output.

Last December, Royal Dutch Shell PLC, BP PLC, ExxonMobil Corp. and
Chevron Corp. submitted technical and financial proposals for the
five fields and received counterproposals from the Iraqi side.

In January, representatives from the companies and Iraq met again in
Amman, Jordan, and they will hold a third round of discussions later
this month, said the official, who spoke on condition of anonymity
because he was not authorized to release information.

In Vienna, Iraq's Oil Minister Hussein al-Shahristani said Iraq
intends to compensate these companies with crude oil rather than in
cash, the Dow Jones Newswires reported Wednesday.

Speaking to reporters as he arrived for a meeting of the Organization
of Petroleum Exporting Countries, al-Shahristani said the Oil
Ministry was still working on the compensation details with the
Development Fund of Iraq, which is controlled by the United States
and the United Nations.

Iraq's average production was 2.4 million barrels per day in January
while exports stood at an average of 1.92 million barrels per day.
December's exports averaged 1.81 million barrels per day.

The oil giants are among more than 70 international firms that met
the ministry's deadline of Feb. 18 to compete to help develop Iraq's
oil reserves, seen as vital to providing the funds to rebuild the
shattered country.'

Lees verder: http://wiredispatch.com/news/?id=72288

Vrouwen in 't Zwart

'http://www.vrouweninhetzwart.nl/

lees ook onze nieuwsbrief onder de oproep houden een wake op vrijdag 7 maart 2008v anaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje) 40 jaar bezetting is meer dan genoeg!

ISRAEL: Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied. The wall must fall - Weg met de annexatie muur Beindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken
Dit weekend hebben we het allemaal weer gezien: Israel is bezig met een nietsontziend, allesomvattend offensief tegen de Palestijnse bevolking in Gaza. 120 doden in een paar dagen, waaronder veel kinderen,ook baby's; bombardementen vanuit F16 vliegtuigen van overheidsgebouwen, beschietingen van woonwijken, ziekenhuizen. Het zou gaan om acties tegen raketbeschietingen vanuit Gaza. Maar Israël gaat gewoon verder met z'n al 60 jaar durende genocide-op-termijnpolitiek tegen Gaza, omdat die zich durven te verzetten en vervolgt op de West Bank z'n etnische zuiveringen en landroof. De Israëlische historicus Ilan Pappe zegt het zo:"Israël is bezig de bouw van twee mega gevangenissen te voltooien, de grootste in hun soort in de menselijke geschiedenis. Ze zijn ongelijk in omvang; de West Bank bestaat uit kleine getto's en Gaza is een enorm mega getto. Er is nog een verschil: Gaza is, in de verwrongen visie van de Israëliers, de gevangenis, waar 'de meest gevaarlijke gevangenen' zitten. De Westbank wordt nog steeds gerund als een groot complex van openlucht gevangenissen,met normale menselijke woonplaatsen, zoals een dorp, stad, verbonden door en onder toezicht van een immense militaire en geweldadige macht."
Het leed en de frustraties van de mensen daar, wordt verhevigd door hun wanhoop over de nog altijd oorverdovende stilte van de internationale gemeenschap, wat de Israëlische regering uitlegt als aanmoediging om nog meer oorlogsmisdaden tegen de burgerbevolking te begaan. Als blijk van steun aan de Palestijnse bevolking besloten wij onze eigen groeiende frustraties om te zetten in actie en zo hielden de gezamelijke organisaties, na een spoed oproep dinsdag een korte bijeenkomst op de winderige, beregende Dam in Amsterdam. Zie foto's. Daaronder foto's van de picket line in Den Haag 29 januari buiten bij het Parlement, terwijl binnen vertegenwoordigers van 8 organisaties, waaronder Vrouwen in het Zwart een petitie 'Vanwege de noodsituatie in Palestina, al 60 jaar' aanboden aan de Buitenland Commissie van de Tweede Kamer.
We hebben weer heel veel redenen, lieve vriendinnen en vrienden, om vrijdag 7 maart bij onze wake op het Spui te zijn, (trek s.v.p. iets zwarts aan)waar we vier Palestijnse gasten verwachten.Tenslotte: Kom op 8 maart Internationale Vrouwendag naar Utrecht, waar 5 vrouwenorganisaties: Vereniging van Palestijnse Vrouwen, Vrouwen van Nederlands Palestina Komitee, Vrouwen in het Zwart, Vrouwen voor Vrede en Women's International League for Peace and Freedom i.s.m. Cos Utrecht de afgelopen 6 maanden een conferentie hebben voorbereid over 60 jaar Nakba: Dag van Internationale solidariteit met Palestijnse vrouwen. Verschillende bekende Palestijnse vrouwen voeren het woord, discussies met het publiek, een panel met politici en s'avonds een culturele avond: film toneel en Palestijnse muziek. Zie http://www.vrouweninhetzwart.nl/ voor het programma.We stuurden jullie eerder al een uitnodiging .Geef je op bij Cos Utrecht:Doris Alfafara 030-231 10 94 of d.alfafara@cosutrecht.nl 4 maart 08 Dam Amsterdam Op het bord staat: sinds 2000 meer dan 1000 kinderen door Israël vermoord

Vrouwen in het Zwart zeer aanwezig bij picket in Den Haag op 29 januari

Petitie aanbieding:Mariko Peters(GL) Ewout Irrgan (SP) Martijn van Dam (PvdA) VVD-afwezigKarien van Gennip (CDA) A. Pechthold (D66) staat verborgen achter voorzitter BZ commissie
Met duidelijke scepsis luisteren we naar de steeds herhaalde drogredenen van vooral CDA leden om weer geen vragen aan de regering te stellen over het Palestijnse vraagstuk

Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar:
info@vrouweninhetzwart.nl

Kijk op onze vernieuwde website, gemaakt door sympathisanten: http://www.vrouweninhetzwart.nl/.
We zijn haast klaar met onze verbeterde site, met nieuwe foto's en binnenkort al onze nieuwsbrieven en achtergrondsartikelen. Nog niet helemaal af dus we hebben uw gift nog echt nodig; svp uw donatie op: Postbank: 9399562 t.n.v. Stichting Vrouwen in het Zwart Amsterdam. Met dank voor de gulle gevers in februari
We waren op de Multiculturele TV Nederland en op de NMO-TV. Beide goed gemaakte programma's.Voor tapes: mail info@vrouweninhetzwart.nl + uw tel.no. vermelden

Het Internationale Netwerk Vrouwen in het Zwart, i.s.m. met Coalition of Women for a Just Peace, bestaat sinds 1990, maar is als beweging begonnen in Israël toen een aantal Israëlische vrouwen samen met de Palestijnse Vrouwen Vredesbeweging het initiatief namen om te protesteren.
In januari 1988, een maand na het uitbreken van de eerste Intifada, stonden de eerste vrouwen al in Jeruzalem te demonstreren tegen de Israelische bezetting van Gaza en de Westoever: De eerste wake tegen de Israëlische bezetting van de Westoever en Gaza was een feit.
In Nederland waren de eerste vrouwen al in januaril 1990 op het Spui aanwezig. 18 jaar nu al, op een periode na, toen de Oslo Akkoorden ons ten onrechte hoop gaven, houden we in Amsterdam wakes.
In ons land worden nu al in 6 steden maandelijks wakes gehouden.
[voor adressen zie hieronder]
In de hele wereld vinden wekelijks / maandelijks Vrouwen in het Zwart wakes en solidariteits-acties plaats. kijk op site: http://www.womeninblack.org/ voor de geschiedenis van Vrouwen in het Zwart internationaal
Organisatie Amsterdam:
Lily van den Bergh tel: 020- 62 23 661
e-mail:info@vrouweninhetzwart.nl
Iedere 1ste vrijdag van de maand
Tijd: 12.45- 13.45 uur Spui bij beeld Lieverdje

Organisatie Groningen :
Janny Beekman tel: 0595 - 57 25 95
e-mail: Gmailto:Groningen@vrouweninhetzwart.nl
Zaterdag om de veertien dagen
Tijd: 13 - 14 uur verzamelen op de Grote Markt

Organisatie Haarlem:
Heleen Witte: tel: 023- 532 50 25
e-mail: Haarlem@vrouweninhetzwart.nl
Eerste zondag van de maand
Tijd: 14-15 uur op de Grote Markt Verzamelen voor het Stadhuis.

Organisatie Leeuwarden:
Joop Hoekstra: tel: 0513-633544
e-mail: joophoekstra@tiscali.nlIedere laatste zaterdag van de maand
Tijd: 13:00-14:00 uur op De Nieuwstad bij De Waag
Organisatie Maastricht:
Frances Scarrott: tel: 06-11 30 74 10
e-mail: maastricht@vrouweninhetzwart.nl
Iedere laatste donderdag van de maand
Tijd: 18.15-19.15 uur Op de Markt Geef je op: mailto:&fescarrott@netscape.net

Organisatie Utrecht:
Tienta Verlegh tel: 030 - 241 36 46
e-mail: Utrecht@vrouweninhetzwart.nlIedere laatste zaterdag van de maand
Tijd: 13- 14 uur Op Stadhuis brug

Informatie over mensenrechten in Israel en de Palestijnse Gebieden:

Vrouwen in het Zwart: http://www.vrouweninhetzwart.nl/
Amnesty Nederland: http://www.amnesty.nl/
Nederlands Palestina Komitee: http://www.palestina-komitee.nl/
Coalition of Women for a Just Peace: http://www.coalitionofwomen4peace.org/
Vrouwen voor Vrede: http://www.vrouwenvoorvrede.nl/
Sivmo: www.xs4all.nl/~sivmo
Een Ander Joods Geluid: http://www.eajg.nl/
Electronic Intifada http:ElectronicIntifada.net
Weblinks:
YMCA Nederland
YWCA Nederland
The East Jerusalem YMCA
YWCA in Palestina


Zie: http://www.vrouweninhetzwart.nl/structuur.php?resolutie=568&menu=0

World Watch

World Watch bericht:

The Global Diet's Most Costly Ingredients: Meat and Seafood
Consumption of meat and fish is growing rapidly worldwide, but producing this food on a large scale generates enormous health and environmental problems. Meeting the demand for meat and seafood in alternative ways can protect both ecosystems and small farmers, according to Brian Halweil and Danielle Nierenberg, authors of Chapter 5 of State of the World 2008.
Read: Chapter 5: "Meat and Seafood: The Global Diet's Most Costly Ingredients".
Take our poll: How can we best minimize the environmental impacts of eating meat and seafood?'

Zie: http://www.worldwatch.org/stateoftheworld

The Empire 361

Mevrouw Clinton die voor de illegale invasie van Irak stemde, met haar eeuwige populistische, een tikje hysterische lach.

Dames en heren, even ter zake, hoeveel belastinggeld kost het westerse avontuur in het Midden-Oosten, de Amerikaanse burgers? De Nederlanders gaat het in totaal enkele miljarden kosten, maar dat hebben ze graag over om enkele Afghaanse krijgsheren/heroinehandelaren aan de macht te houden.

Tomgram: William Hartung, The Cost of a Week in Hell http://www.tomdispatch.com/post/174902

How far off were they? Well, it depends on which figure you choose to start with. Here's the range: According to key officials in the Bush administration back in 2002-2003, the invasion and reconstruction of Iraq was either going to cost $60 billion, or $100-$200 billion. Actually, we can start by tossing that top figure out, since not long after Bush economic advisor Larry Lindsey offered it in 2002, he was shown the door, in part assumedly for even suggesting something so ludicrous.

Deputy Secretary of Defense Paul Wolfowitz championed the $60 billion figure, but added that much of the cost might well be covered by Iraqi oil revenues; the country was, after all, floating on a "sea of oil." ("To assume we're going to pay for it all is just wrong," he told a congressional hearing.) Still, let's take that $60 billion figure as the Bush baseline. If economists Joseph Stiglitz and Linda Bilmes are right in their recent calculations and this will turn out to be more than a $3 trillion war (or even a $5-7 trillion one), then the Bush administration was at least $2,940,000,000,000 off in its calculations.

That definitely qualifies as a ballpark figure for an administration that never saw a budget estimate for one of its imperial dreams that it couldn't hike. Take just one of its major "reconstruction" projects: getting the vast U.S. embassy staff out of a former palace of Saddam Hussein and into a brand-new, almost Vatican-sized "embassy," a genuine mother ship, being built from the ground up inside Baghdad's heavily fortified (and often heavily shelled) Green Zone. Originally scheduled to open in mid-2007, what will undoubtedly be the largest "diplomatic" mission on the planet was initially budgeted for $592 million. Predictably, its price tag soared another $144 million, and now comes in at $736 million, as yet unopened. In December 2007, the State Department officially certified it "substantially complete," but, as with most Bush administration construction projects in that country, it remains in a state of staggering unreadiness; two of the State Department employees who worked on it are now "under criminal investigation"; and the State Department is dragging its feet about handing over relevant documents to Congress. Ho-hum.

Nothing, of course, has been cheap for American taxpayers who are financing the Bush administration's war policies. It's been like putting up money for an administration staffed by shopaholics let loose in Neiman Marcus or gambling addicts freed to roam Las Vegas with no betting limits.

But what does money matter? After all, this administration has been spending as if there were no tomorrow. And now, with tomorrow staring them in the face, the latest scare tactic seems to be claiming that doing anything about present policies will simply be… too expensive. Not long after the price of oil crested above $103 a barrel, Karl Rove, for instance, predicted that any serious "redeployment" from Iraq would mean… $200 a barrel oil.

Sigh… Fortunately, we've got William Hartung, director of the Arms and Security Initiative at the New America Foundation, to try to put Bush spending policies in its wars of choice into perspective. Tom

War is Hell, But What the Hell Does it Cost?
One Week at War in Iraq and Afghanistan for $3.5 Billion
By William D. Hartung'



Lees verder: http://www.tomdispatch.com/post/174902

De Israelische Terreur 343

'Badil Resource Center for Palestinian Residency and Refugee Rights
Ingrid Jaradat Gassner
+972-277-7086
info@badil.org
ENGLISH ONLY
HUMAN RIGHTS COUNCIL
Seventh sesssion, Item no. 7
3-28 March 2008
Written statement submitted by Badil Resource Center for Palestinian Residency and Refugee Rights, a
non-governmental organization in special consultative status
60 Years of Nakba and Still No Solution to the Question of Palestine that Respects International
Law
60 years after the massive displacement of the Palestinian people (Nakba), Israel pursues its policy of
population transfer by acquiring Palestinian lands and resources by force and imposing a colonial and
apartheid regime in territories under its jurisdiction. Israeli officials are also intentionally and
knowingly targeting civilian areas, in particular in the occupied Gaza Strip. An impartial investigation
is incremental and the perpetrators of these war crimes and crimes against humanity must be held
accountable.
Moreover, while violence between Palestinians and Israelis is often deplored and calls for ceasefire
abound, the root causes and the fundamental rights of the Palestinian people are not addressed. This
approach encourages armed resistance. It is time for the international community to make a strategic
change and adopt an approach that not only condems violence but addresses its root causes and the
fundamental rights of the Palestinian people.
Solutions to this conflict exist. But in order to bring the just and durable peace that everyone seeks,
they must respect the rights of all peoples, including the right of refugees and internally displaced
persons to return home. Unfortunately, Palestinians still witness today a peace process characterised by
real politik, yielding unsustainable 'pragmatic and realistic' solutions.
There are today around 7 million Palestinian refugees who still do not have access to remedy and
reparations, including the right to return and property restitution. As the United Nations is celebrating
the 60th anniversary of the Universal Declaration for Human Rights, justice and dignity for the
Palestinian people is still denied. It is in this context that Badil calls upon all parties to the conflict, in
particular the United Nations, the European Union, Russia and the United States, to adopt a rightsbased
approach that respects international law.
Until then, Badil urges all members of the international community to hold those responsible for war
crimes and crimes against humanity accountable and to undertake measures of Boycott, Divestment
and Sanctions against the government of Israel until it complies with international law.
Badil recommends to:
1. Urge state members of the UN to take measures such as economic sanctions and diplomatic
boycott against Israel for its breach of international law and non-implementation of UN
Resolutions, as well as the advisory opinion of the International Court of Justice on The Legal
Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory.
2. Undertake a study on the applicability of the crimes of apartheid and population transfer to
Israel's actions in the Occupied Palestinian Territory and Israel.'

Zie: http://www.badil.org/

De Israelische Terreur 342

Niets over dit rapport gelezen in de NRC Nieuwsbrief en ook niet in de Volkskrant nieuwsbrief. Kennelijk is de Israelische terreur tegen de burgerbevolking in Gaza niet belangrijk genoeg. Zouden de joden in Israel onder soortgelijke terreur leven dan zouden natuurlijk de commerciele massamedia er dag en nacht over berichten. Het geeft u een beeld van hoe weinig onafhankelijk mijn collega's zijn. Wel veel gezever over de film van Wilders. Overigens, sinds wanneer maken volksvertegenwoordigers films, moeten ze niet in het parlement hun standpunten uiteen zetten?

'The Gaza Strip: A humanitarian implosion
Executive summary
The situation for 1.5 million Palestinians in the Gaza Strip is worse now than it has ever been since the start of the Israeli military occupation in 1967. The current situation in Gaza is man-made, completely avoidable and, with the necessary political will, can also be reversed.
Gaza has suffered from a long-term pattern of economic stagnation and plummeting development indicators. The severity of the situation has increased exponentially since Israel imposed extreme restrictions on the movement of goods and people in response to the Hamas take over of Gaza and to indiscriminate rocket attacks against Israel. This report illustrates the gravity of the current situation across key sectors.
Humanitarian Access
Movement in and out of Gaza is all but impossible and supplies of food and water, sewage treatment, and basic healthcare can no longer be taken for granted. As a result of the blockade and collapse of the economy, there is little money to buy food and limited food to buy. Food prices are rising and wheat flour, baby milk, and rice, among other essential goods, are increasingly scarce. During the period of May-June 2007 alone, these commodity prices rose 34%, 30% and 20.5% respectively (1).
As the humanitarian crisis intensified, the number of trucks carrying commercial and humanitarian supplies into Gaza plummeted. In the months prior to the tightening of the blockade around 250 trucks a day entered Gaza with supplies (2), now the Sufa crossing is only able to deal with a maximum of 45 trucks a day (3). In most cases, this number is barely reached.
Poverty and Dependency on Food Aid
The number of people living in absolute poverty in Gaza has increased sharply. Today, 80% of families in Gaza currently rely on humanitarian aid compared to 63% in 2006 (4). This decline exposes unprecedented levels of poverty and the inability of a large majority of the population to afford basic food. In 2007, this meant that on average, households were spending approximately 62% of their total income on food compared with 37% in 2004(5).
As a result, food aid increased dramatically to meet the needs of this increasingly impoverished population. In 2008, there are over 1.1 million people – some three-quarters of Gaza's population – who are dependent on food aid. In less than ten years, the number of families depending on UNRWA food aid increased ten-fold(6).
Unemployment
Unemployment in Gaza is close to 40% and is set to rise to 50% (7). The private sector – that generates 53% of all jobs in Gaza – has been devastated, businesses have been bankrupted and 75,000 workers out of 110,000 are now without a job(8). At present, 95% of Gaza's industrial operations are suspended because they cannot access inputs for production nor can they export what they produce (9). In June 2005, there were 3,900 factories in Gaza employing 35,000 people (10). Six months later there were just 195 left employing only 1,750 people. The construction industry is paralysed with tens of thousands of labourers out of work (11). The agriculture sector has also been badly hit and nearly 40,000 workers who depend on cash crops now have no income (12). The lack of employment in Gaza has been compounded by Israel ending its reliance on cheap labour from Gaza. In September 2000, some 24,000 Palestinians crossed out of Gaza every day to work in Israel (13). Today that figure is zero.
Basic Services
The blockade is destroying public service infrastructure in Gaza. The Israeli government prevents the repair and maintenance of the electricity and water service infrastructure in Gaza by prohibiting the import of spare parts. The impact of this is amplified by Israel's parallel punitive restrictions on fuel and electricity to Gaza. Hospitals cannot generate electricity to keep lifesaving equipment working or to generate oxygen, while 40-50 million tons of sewage continues to pour into the sea daily (14).
In September 2007, an UNRWA survey in the Gaza Strip revealed that there was a nearly 80% failure rate in schools grades four to nine, with up to 90% failure rates in Mathematics (15). In January 2008, UNICEF reported that schools in Gaza had been cancelling classes that are high on energy consumption, such as IT, science labs and extra curricular activities (16).
Basic Medical Supplies and Access to Treatment
As a result of fuel and electricity restrictions, hospitals are currently experiencing power cuts lasting for 8-12 hours a day. There is currently a 60- 70 percent shortage reported in the diesel required for hospital power generators.
According to the World Health Organisation, the proportion of patients given permits to exit Gaza for medical care decreased from 89.3% in January 2007 to 64.3% in December 2007, an unprecedented low. It is important to note that even those patients who are granted permits to exit Gaza are often denied access at the crossing itself. Twenty-seven such cases were reported in the month of October alone. WHO has been monitoring the access of patients to specialized health services not available within the Gaza Strip. One main indicator monitored since
October 2007 is the death of patients due to lack of access to referral services. During the period October-December 2007, WHO has confirmed the deaths of 20 patients, including 5 children.
A New Policy for Gaza
The blockade has effectively dismantled the economy and impoverished the population of Gaza. Israel's policy affects the civilian population of Gaza indiscriminately and constitutes a collective punishment against ordinary men, women and children. The measures taken are illegal under international humanitarian law.
Israel has the right and duty to defend itself against indiscriminate rocket attacks against its civilian population, but the current policy fails to provide Israel with increased security and has led to increasing polarisation. As the head of UNRWA has pointed out, 'Hungry, unhealthy, angry communities do not make good partners for peace.'
International efforts should be directed towards securing a swift end to the blockade of Gaza. Israel's current policy of isolation and refusal to engage with all elements of the Palestinian leadership only closes doors to negotiations while reinforcing the political and humanitarian crisis.
There is an urgent need for Palestinian dialogue and reconciliation in order to create and sustain a credible and effective peace process with Israel. The international community must provide the political support to facilitate such an undertaking. To date, failure to address the situation in Gaza has harmed both Palestinians and Israelis and has been detrimental to the broader peace process itself.
Notes
(1) WFP Food Security and Market Monitoring Report: Report 9, June 2007
(2) OCHA Special Focus. 'The closure of the Gaza Strip: the economic and humanitarian consequences', December 2007
(3) Oxfam Jerusalem, February 2008.
(4) OCHA Special Focus. 'The closure of the Gaza Strip: the economic and humanitarian consequences', December 2007
(5) Ibid
6 UNRWA currently provides food aid for 182,400 families (approximately 860,000 individuals) in Gaza and the World Food Programme provides food for 302,000 individuals, amounting to a total of 1.1 million people. In 1999 UNRWA provided food aid to just 16,174 families in the Gaza Strip
(7) Exact figure is 37.6 percent. Palestinian Bureau of Statistics 2007 quoted in OCHA Special Focus December 2007, Closure of the Gaza Strip: The Economic and Humanitarian Consequences
(8) PALTRADE Presentation to PSCC, July 2007
(9) World Bank. Investing in Palestinian Economic Reform and Development, Paris, December 17th 2007
(10) Ibid
(11) OCHA Special Focus. 'The closure of the Gaza Strip: the economic and humanitarian consequences', December 2007
(12) Ibid.
(13) World Bank. West Bank and Gaza Up-date, September 2006
(14) Oxfam Jerusalem / CMWU Gaza February 2008.
(15) UNRWA September 2007
(16) UNICEF press release January 2008 Full_Report (pdf* format - 322,2 Kbytes)'

Zie: http://www.reliefweb.int/rw/RWB.NSF/db900SID/PANA-7CEGN8?OpenDocument

De Westerse Terreur 16

Het aloude verdeel en heers. De westerse beschaving. De Verlichting. De democratie. Etcetera.

"... a covert initiative, approved by Bush and implemented by Secretary of State Condoleezza Rice and Deputy National Security Adviser Elliott Abrams, to provoke a Palestinian civil war."

We knew it was going on -- now we have the proof.

"After failing to anticipate Hamas’ victory over Fatah in the 2006 Palestinian election, the White House cooked up yet another scandalously covert and self-defeating Middle East debacle; part Iran-contra, part Bay of Pigs. Now it emerges: confidential documents, corroborated by outraged former and current U.S. officials, reveal that George Walker Bush, Condoleezza Rice, and Deputy National-Security Adviser Elliott Abrams backed an armed force under Fatah strongman Muhammad Dahlan, touching off a bloody civil war in Gaza and leaving Hamas stronger than ever."
"For weeks, King Abdullah of Saudi Arabia had been trying to persuade Abbas to meet with Hamas in Mecca and formally establish a national unity government. On February 6, Abbas went ... Two days later, with Hamas no closer to recognizing Israel, a deal was struck.
"Under its terms, Ismail Haniyeh of Hamas would remain prime minister while allowing Fatah members to occupy several important posts. When the news hit the streets that the Saudis had promised to pay the Palestinian Authority’s salary bills, Fatah and Hamas members in Gaza celebrated together by firing their Kalashnikovs into the air.
"Once again, the Bush administration had been taken by surprise. According to a State Department official, 'Condi was apoplectic'. A remarkable documentary record, revealed here for the first time, shows that the U.S. responded by redoubling the pressure on its Palestinian allies.
"The State Department quickly drew up an alternative to the new unity government."
This means that the US regime has been completely two-faced in Palestine -- supposedly pushing a "road map for peace" that was actually nothing but political window-dressing. Meanwhile, behind the scenes, the worst presidential administration in the history of the USA was doing everything it could to undermine the chances for peace in the region by fomenting civil strife in Palestine between Hamas and Fatah -- the very sort of subterfuge that Israel has been accused of masterminding.'

De Israelische Terreur 341

Inescapable Hamas
Le Monde Editorial

Three months after the international meeting the United States organized in Annapolis on November 27, 2007, can we still talk about an Israeli-Palestinian peace process? After seven years of subcontracting the Palestinian issue to the Israeli authorities, with the success we see before us, George Bush, supported by the Europeans, had imagined a last-minute re-engagement to save a regional policy shipwrecked in Iraq.
Taking advantage of the bloody rupture between Hamas's Islamists - sole masters of Gaza - and President Mahmoud Abbas's Fatah, Washington had conceived the following plan: favor the Fatah-controlled West Bank and make it the laboratory for the state-to-come, irrigated by donations gathered during the December 2007 Paris conference, so that Hamas, isolated in Gaza, should become the target of Palestinian anger and frustration and so that Palestinian public opinion would turn away from that organization.
For this plan to succeed, however, it would have been necessary for the Gaza Strip, under siege by the Israeli Army since its unilateral withdrawal in September 2005, to disappear into oblivion, preserved by UN transfusions. That was not the case, given Palestinian rocket fire that has spectacularly reversed the scale of deterrence during the last two years of a second Intifada that was too quickly deemed an indisputable Israeli military victory. Twice in the last several weeks, Israeli attempts to put a halt to that rocket fire - which primarily affects civilians, even if it is less deadly than the attacks of armed Palestinian groups during the 2001 to 2004 period - have turned to the Israelis' disadvantage.
First of all, the embargo Labor Defense Minister Ehud Barack wanted sparked the January dynamiting of a part of the border guarded by the Egyptian Army - which is very mistrustful of Hamas, a successor organization to the Muslim Brotherhood Hosni Mubarak's regime continues to incarcerate. The return of Israeli tanks to the alleys of the Jabaliya refugee camp March 1 and 2 was no more fruitful than previous attempts, decimating trapped Palestinian civilians without stopping the rocket fire. From this perspective, the outcome is proving catastrophic even, since the Israeli town of Ashkelon, ten kilometers north of Gaza, is now under fire from Palestinian weaponry more sophisticated than in the past and, according to Jerusalem, acquired thanks to Iran's support.
Consequently, the "West Bank First" plan has achieved precisely what it was supposed to avoid: installing Hamas at the center of the game and to such a degree that the pertinence of Israel, the United States, and the Europeans boycotting a radical organization that is also capable of pragmatism is more than ever open to question.'

Zie: http://www.truthout.org/docs_2006/030508G.shtml Of in het Frans:
http://www.lemonde.fr/proche-orient/article/2008/03/04/incontournable-hamas_1018544_3218.html

De Westerse Terreur 15

Fatah van president Abbas, de nieuwe vrienden van de Amerikanen en Israeli's.

'The Gaza Bombshell

By David Rose

Vanity Fair
April 2008 Issue

After failing to anticipate Hamas's victory over Fatah in the 2006 Palestinian election, the White House cooked up yet another scandalously covert and self-defeating Middle East debacle: part Iran-contra, part Bay of Pigs. With confidential documents, corroborated by outraged former and current US officials, David Rose reveals how President Bush, Condoleezza Rice, and Deputy National-Security Adviser Elliott Abrams backed an armed force under Fatah strongman Muhammad Dahlan, touching off a bloody civil war in Gaza and leaving Hamas stronger than ever.
"A Dirty War"
The Al Deira Hotel, in Gaza City, is a haven of calm in a land beset by poverty, fear, and violence. In the middle of December 2007, I sit in the hotel's airy restaurant, its windows open to the Mediterranean, and listen to a slight, bearded man named Mazen Asad abu Dan describe the suffering he endured 11 months before at the hands of his fellow Palestinians. Abu Dan, 28, is a member of Hamas, the Iranian-backed Islamist organization that has been designated a terrorist group by the United States, but I have a good reason for taking him at his word: I've seen the video.
It shows abu Dan kneeling, his hands bound behind his back, and screaming as his captors pummel him with a black iron rod. "I lost all the skin on my back from the beatings," he says. "Instead of medicine, they poured perfume on my wounds. It felt as if they had taken a sword to my injuries."
On January 26, 2007, abu Dan, a student at the Islamic University of Gaza, had gone to a local cemetery with his father and five others to erect a headstone for his grandmother. When they arrived, however, they found themselves surrounded by 30 armed men from Hamas's rival, Fatah, the party of Palestinian president Mahmoud Abbas. "They took us to a house in north Gaza," abu Dan says. "They covered our eyes and took us to a room on the sixth floor."
The video reveals a bare room with white walls and a black-and-white tiled floor, where abu Dan's father is forced to sit and listen to his son's shrieks of pain. Afterward, abu Dan says, he and two of the others were driven to a market square. "They told us they were going to kill us. They made us sit on the ground." He rolls up the legs of his trousers to display the circular scars that are evidence of what happened next: "They shot our knees and feet—five bullets each. I spent four months in a wheelchair."
Abu Dan had no way of knowing it, but his tormentors had a secret ally: the administration of President George W. Bush.
A clue comes toward the end of the video, which was found in a Fatah security building by Hamas fighters last June. Still bound and blindfolded, the prisoners are made to echo a rhythmic chant yelled by one of their captors: "By blood, by soul, we sacrifice ourselves for Muhammad Dahlan! Long live Muhammad Dahlan!"
There is no one more hated among Hamas members than Muhammad Dahlan, long Fatah's resident strongman in Gaza. Dahlan, who most recently served as Abbas's national-security adviser, has spent more than a decade battling Hamas. Dahlan insists that abu Dan was tortured without his knowledge, but the video is proof that his followers' methods can be brutal.
Bush has met Dahlan on at least three occasions. After talks at the White House in July 2003, Bush publicly praised Dahlan as "a good, solid leader." In private, say multiple Israeli and American officials, the U.S. president described him as "our guy."
The United States has been involved in the affairs of the Palestinian territories since the Six-Day War of 1967, when Israel captured Gaza from Egypt and the West Bank from Jordan. With the 1993 Oslo accords, the territories acquired limited autonomy, under a president, who has executive powers, and an elected parliament. Israel retains a large military presence in the West Bank, but it withdrew from Gaza in 2005.
In recent months, President Bush has repeatedly stated that the last great ambition of his presidency is to broker a deal that would create a viable Palestinian state and bring peace to the Holy Land. "People say, 'Do you think it's possible, during your presidency?'" he told an audience in Jerusalem on January 9. "And the answer is: I'm very hopeful."
The next day, in the West Bank capital of Ramallah, Bush acknowledged that there was a rather large obstacle standing in the way of this goal: Hamas's complete control of Gaza, home to some 1.5 million Palestinians, where it seized power in a bloody coup d'état in June 2007. Almost every day, militants fire rockets from Gaza into neighboring Israeli towns, and President Abbas is powerless to stop them. His authority is limited to the West Bank.
It's "a tough situation," Bush admitted. "I don't know whether you can solve it in a year or not." What Bush neglected to mention was his own role in creating this mess.
According to Dahlan, it was Bush who had pushed legislative elections in the Palestinian territories in January 2006, despite warnings that Fatah was not ready. After Hamas—whose 1988 charter committed it to the goal of driving Israel into the sea—won control of the parliament, Bush made another, deadlier miscalculation.
Vanity Fair has obtained confidential documents, since corroborated by sources in the U.S. and Palestine, which lay bare a covert initiative, approved by Bush and implemented by Secretary of State Condoleezza Rice and Deputy National Security Adviser Elliott Abrams, to provoke a Palestinian civil war. The plan was for forces led by Dahlan, and armed with new weapons supplied at America's behest, to give Fatah the muscle it needed to remove the democratically elected Hamas-led government from power. (The State Department declined to comment.)
But the secret plan backfired, resulting in a further setback for American foreign policy under Bush. Instead of driving its enemies out of power, the U.S.-backed Fatah fighters inadvertently provoked Hamas to seize total control of Gaza.
Some sources call the scheme "Iran-contra 2.0," recalling that Abrams was convicted (and later pardoned) for withholding information from Congress during the original Iran-contra scandal under President Reagan. There are echoes of other past misadventures as well: the C.I.A.'s 1953 ouster of an elected prime minister in Iran, which set the stage for the 1979 Islamic revolution there; the aborted 1961 Bay of Pigs invasion, which gave Fidel Castro an excuse to solidify his hold on Cuba; and the contemporary tragedy in Iraq.'

Lees verder:
http://www.truthout.org/docs_2006/030508A.shtml Of: http://www.vanityfair.com/politics/features/2008/04/gaza200804

Salomon Bouman 2

Citaat van de voormalige NRC-correspondent Salomon Bouman in de NRC van gisteren:

'Veel tijd heeft Israel niet meer om zich uit eigen belang te "bevrijden" van de Palestijnse problematiek. De oorlogshandelingen tussen Israel en het Hamas-regime in Gaza van de afgelopen dagen hebben aangetoond dat de tijdsfactor zich tegen Israel keert. Het fragiele Israelisch-Palestijnse vredesproces is daardoor in een diepe impasse geraakt.'

Laten we dit fragment eens ontleden. Wat allereerst opvalt is dat het hele artikel vanuit het standpunt van Israel is geschreven, dus geheel conform de werkwijze die Bouman als correspondent 37 jaar lang hanteerde. 37 jaar lang hebben de lezers van de NRC het zogeheten Israelisch-Palestijns conflict via het Israelisch perspectief belicht gekregen. Dat is nogal wat: 37 jaar lang een berichtgeving vanuit een in wezen pro-Israelisch standpunt! Het zal geruime tijd duren voordat de doorsnee NRC-lezer zich een evenwichtiger beeld kan vormen van het Israelisch expansionisme en de Israelische dagelijkse terreur van een bezetting.

Het gevolg van dit standpunt is dat we te lezen krijgen dat Israel 'uit eigen belang' zich moet '"bevrijden" van de Palestijnse problematiek.' Wat is nu eigenlijk die 'Palestijnse problematiek'?Kort samengevat is dit het feit dat Israel na al die jaren van bezetting en van landroof en van etnische zuivering er niet in is geslaagd de Palestijnen murw te krijgen, in het gareel te slaan. En juist dat is natuurlijk een groot probleem voor Israel, maar daarover zwijgt Bouman. Het onrecht dat de Palestijnen al 60 jaar wordt aangedaan interesseert hem kennelijk niet. Hij kijkt via een ideologische pro-Israel bril, en plaatst het probleem niet in de bredere context van bijvoorbeeld het internationaal recht. Dat speelt voor hem hier geen rol. Waar het hem om gaat staat in de kop: 'Israel zit vooral zichzelf in de weg.' We krijgen te lezen dat er 'oorlogshandelingen' zijn tussen beide partijen, te weten het op vier na machtigste leger ter wereld en een handjevol licht bewapende milities. Als meneer Bouman zijn werk naar behoren had gedaan, dan zou hij hebben geweten dat een strijd tussen gevechtshelicopters, tanks, electronisch gestuurde wapens tegen een paar machinegeweren en wat eigen gemaakte raketjes geen oorlog is. Oorlog suggereert dat er twee gelijkwaardige partijen met elkaar in gevecht zijn, maar daar is hier geen sprake van. Het is ook geen oorlog, maar een bloedbad, waarbij eenderde van de slachtoffers Palestijnse kinderen zijn. In een echte strijd tussen twee legers sneuvelen militairen en zou het aantal kinderdoden minimaal zijn.

Wat ook interessant is is het gebruik van de kwalificatie (de Nederlandse journalistiek zit er vol mee) de negatieve kwalificatie 'Hamas-regime'. Hoe nu, meneer Bouman? Hamas is na democratisch verlopen verkiezingen aan de macht gekomen, omdat de meeste stemmen kreeg. Zo gaat dat nu eenmaal in een volwassen democratie. Dat kunt u onpretttig vinden, maar dat kan natuurlijk geen argument zijn om de negatieve kwalificatie 'regime' te gebruiken. Een journalist, hoe emotioneel betrokken hij bij zijn onderwerp ook mag zijn, dient enige distantie en de nodige onafhankelijkheid te betrachten. Anders wordt het propaganda. Ik bedoel, u spreekt toch ook niet van het Israelisch-regime? Dat Hamas door een staatsgreep van Fatah uit de macht is gezet op de Westbank is natuurlijk erg genoeg voor een democraat, maar dat Israel en het Westen daarbij direct betrokken waren, is helemaal kwalijk. En werkelijk schandalig is het dat journalisten als u deze praktijken ook nog eens gaan legitimeren door met kwalificaties te werken. Hou er in godsnaam mee op. Speciaal voor u voeg ik dit bericht toe waarin u kunt lezen hoe Israel en de VS een Palestijnse gangster gebruikten om een complot tegen Hamas te smeden. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-westerse-terreur.html En: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-westerse-terreur-15.html

Vervolgens schrijft u over 'het fragiele Israelisch-Palestijnse vredesproces.' Meneer Bouman, er is helemaal geen echt 'vredesproces', zelfs geen 'fragiele', zoals elke goed ingevoerde deskundige u kan vertellen. Net zomin als er na Oslo sprake was van een 'vredesproces', hoe goed u ook uw best deed om de NRC-lezers te vertellen dat er wel een 'vredesproces' gaande was. In de tijd van dat zogeheten 'vredesproces', in de jaren '93 tot 2000, verdubbelde het aantal joodse kolonisten op geroofd Palestijns gebied en verdrievoudigde het oppervlakte van de joodse nederzettingen. Dat was ook de reden dat de Tweede Intifada uitbrak, de positie van de Palestijnen was volkomen hopeloos geworden. De Westbank was opgedeeld in een serie bantoestannen waartussen de Palestijnen niet vrij konden reizen, zoals elke journalist die de moeite nam ter plaatse te gaan kijken onmiddellijk kon constateren. Een eerlijke journalist sprak dan ook niet langer meer van 'het vredesproces'. Die wist allang dat het een wassen neus was louter en alleen om het Israelisch expansionisme ongestoord door te kunnen laten gaan. Waarom sprak u toentertijd nog steeds over 'het vredeproces'? U was kennelijk al die jaren niet in bezet gebied geweest, of u heeft deze feiten zeven jaar lang verzwegen. In beide gevallen is de vraag: waarom?

Morgen behandel ik graag weer een deel van uw beschouwing in de NRC van gisteren. Dat hoeft u niet te beletten om nu al een reactie te geven op mijn vragen of op mijn analyse. Misschien heb ik een fout gemaakt, en dat zou ik dan graag van u willen vernemen. Ik zal uw reactie onmiddellijk plaatsen en elke mogelijke fout subiet herstellen.

Ik sluit af met enkele fragmenten uit het boek 'Original Sins. Reflections on the history of Zionism and Israel' van professor Benjamin Beit-Hallahmi van de Universiteit van Haifa, die ik deze week heb geinerviewd.

“Het zonder taboes analyseren van het Zionisme betekent de harde realiteit zien van de overheersing en onderdrukking dat het gecreëerd heeft. Uit de erfzonden van de wereld tegen de Joden groeiden de erfzonden van het Zionisme tegen de Palestijnen… Israëli’s lijken te worden achtervolgd door een vloek. Het is de vloek van de erfzonde tegen de inheemse Arabieren. Hoe kan Israel worden bediscussieerd zonder de onteigening en uitsluiting van de niet-Joden in herinnering te brengen? Dit is het meest fundamentele feit over Israel, en geen enkel begrip van de Israelische realiteit is mogelijk zonder dit feit. De erfzonde achtervolgt en kwelt de Israëli’s; het tekent alles en bezoedelt iedereen. De herinnering eraan vergiftigt het bloed en kleurt elk moment van het bestaan.”

“De meeste Israëli’s van vandaag, geboren na 1950, kunnen niet verantwoordelijk worden gesteld voor de onrechtvaardigheden van de vroegere Zionisten. Wel kunnen en moeten ze verantwoordelijk worden gesteld voor de huidige onrechtvaardige werkelijkheid, die een directe voortzetting is van de vroege Zionistische principes. Alle Israëli’s zijn de erfzonden van het Zionisme tegen de Palestijnen gaan erkennen. Het verschrikkelijke geheim van het onrecht kent iedereen, maar kan niet openlijk worden behandeld. Het zich bewustzijn van de gruwelijke onrechtvaardigheid die werd begaan om de staat te kunnen scheppen, en de druk tegen het openlijk bespreken ervan, vervormt elke manier om een morele discussie te voeren in Israel.”

De Westerse Terreur 14

De collaborateur en miljonair Muhammad Dahlan speaks during a Fatah rally in the West Bank town of Ramallah, 15 January 2006. (Mushir Abdelrahman/MaanImages)

Mijn collega's die zich als pro-Israel lobbyisten opstellen zouden dit eens moeten lezen. Goed geinformeerde journalisten wisten dit in feite al, maar nu worden de feiten nog eens onderbouwd door extra bewijzen. En de Nederlandse commerciele massamedia blijven maar melden dat Hamas een staatsgreep probeerde te plegen of zelfs heeft gepleegd. Geen sprake van eigen onderzoek, geen sprake van gezond verstand, geen sprake van onafhankelijkheid.

Revealed: the US plan to start a Palestinian civil war Report, The Electronic Intifada, 4 March 2008United States officials including President George W. Bush and Secretary of State Condoleezza Rice participated in a conspiracy to arm and train Contra-style Palestinian militias nominally loyal to the Fatah party to overthrow the democratically-elected Hamas government in the Occupied Palestinian Territories, an investigative article in the April 2008 issue of Vanity Fair has revealed. [1]The allegations of such a conspiracy, long reported by The Electronic Intifada, are corroborated in Vanity Fair with confidential US government documents, interviews with former US officials, Israeli officials and with Muhammad Dahlan, the Gaza strongman personally chosen by Bush.The article, by David Rose, recounts gruesome torture documented on videotape of Hamas members by the US-armed and funded militias under Dahlan's control. Hamas had repeatedly alleged such torture as part of its justification for its move to overthrow the Dahlan militias and take full control of the interior of the Gaza Strip in June 2007.Vanity Fair reported that it has "obtained confidential documents, since corroborated by sources in the US and Palestine, which lay bare a covert initiative, approved by Bush and implemented by Secretary of State Condoleezza Rice and Deputy National Security Adviser Elliott Abrams to provoke a Palestinian civil war." The magazine adds that the plan "was for forces led by Dahlan, and armed with new weapons supplied at America's behest, to give Fatah the muscle it needed to remove the democratically-elected Hamas-led government from power."Abrams was one of the key Reagan administration figures involved in the Iran-Contra scandal in the 1980s, whereby the US illegally armed militias in Nicaragua to overthrow the ruling Sandinista government. Abrams was convicted and later pardoned for lying to Congress.While it has been known that the US engaged in covert activity to subvert Palestinian democracy and provoke Palestinians to shed each other's blood, the extent of the personal involvement of top US officials in attempting to dictate the course of events in Palestine -- while publicly preaching democracy -- has only now been brought to light. Bush met and personally anointed Dahlan as "our guy" in 2003. In July 2007, The Electronic Intifada reported on a leaked letter written by Dahlan and sent to the Israeli defense minister in which he confirmed his role in a conspiracy to overthrow then Palestinian Authority President Yasser Arafat for whose replacement Bush had publicly called. Dahlan wrote: "Be certain that Yasser Arafat's final days are numbered, but allow us to finish him off our way, not yours. And be sure as well that ... the promises I made in front of President Bush, I will give my life to keep."The US planning to overthrow the government elected by Palestinians under occupation began immediately after the Hamas movement won a clear victory in the January 2006 election for the Palestinian Legislative Council. Hamas, however, proved "surprising resilient."At a meeting at Abbas' Ramallah headquarters in October 2006, Rice personally ordered Abbas to dissolve the government headed by Hamas' Ismail Haniyeh "within two weeks" and replace it with an unelected "emergency government."When Abbas failed to act promptly on Rice's order, the US stepped up its efforts to arm Dahlan in preparation for the attempted coup. Hamas foiled the coup plot by moving preemptively against Dahlan's gangs, many of whom refused to fight despite being furnished with tens of millions of dollars in weapons and training. The US-conceived "emergency government" headed by a former World Bank official, Salam Fayyad, was eventually appointed by Abbas, but its authority is limited to parts of the Israeli-occupied West Bank.While the United States and Israel were the driving forces behind the civil war and coup plot, others had a hand including several Arab states and their intelligence services. "The scheme," Rose writes, "bore some resemblance to the Iran-contra scandal" in that "some of the money for the [Nicaraguan] contras, like that for Fatah, was furnished by Arab allies as a result of US lobbying."'

Zie: http://electronicintifada.net/v2/article9366.shtml

Er is een simpele vraag: op grond van welk moreel of feitelijk recht meent de Nederlandse regering dat ze een politiek kan steunen die zich direct mengt in de democratische gang van zaken in Palestina? Zolang wij gangsters steunen, collaborateurs, hoe kunnen wij anderen dan ter verantwoording roepen? Bovendien is deze politiek volstrekt contra-produktief zoals elk intelligent mens zich onmiddellijk realiseert. Zou Nederland een dergelijke inmenging in binnenlandse aangelegenheden accepteren, bijvoorbeeld door Iran of Pakistan? Zo nee, waarom denkt de Nederlandse regering dat het Westen dit wel kan doen? Ik kan maar 1 serieus argument bedenken: racisme. Of heeft u ander argument?

Salomon Bouman

Deze vriendelijk ogende bejaarde heer is Salomon Bouman, die 37 jaar lang de correspondent van NRC/Handelsblad in Israel is geweest. Een werkzaam leven lang dus. De heer Bouman is bij mij vooral bekend als de journalist die de Israelische terreur (die onvermijdelijk gepaard gaat met een bezetting) aan zijn lezers presenteerde als 'het Palestijnse vraagstuk'. Niet 'het joodse vraagstuk' omdat dit onmiddellijk nare herinneringen oproept aan de nationaal-socialistische terreur, maar 'het Palestijnse vraagstuk', een kwalificatie die overigens bij mij eveneens negatieve connotaties opriep.

Tijdens het Israelische geweld in 2001 in de bezette gebieden lepelde de heer Bouman zonder enige schroom op Radio I de Israelische legerpropaganda letterlijk op. Dat ging in de trant van: 'Met de arrestatie van twee daders van de aanslag op de Israelische minister van Toerisme Rahavem Ze'evi is voor premier Ariel Sharon de weg vrijgekomen om het Israelische leger eervol uit de Palestijnse steden terug te trekken.' Het is een illustrerend voorbeeld van hoe een decennialang verblijf in Israel tot tendentieuze journalistiek kan leiden voor mensen die daar emotioneel gevoelig voor zijn. Wat opviel aan het verdere bericht was het volgende: Palestijnen worden gedood, de ongewapende Palestijnse burgers die vermoord werden, spelen dus geen rol in deze vorm van verslaggeving, alleen de Israelische minister werd vermoord, de rest werd neutraal gedood. Er zouden 'twee daders' zijn opgepakt die 'te maken hebben' met 'de aanslag '? Hoe nu? Zijn die twee verdachten al berecht? Zolang dat niet is gebeurd, blijven ze verdachten. Het zijn weliswaar Arabieren, dus sowieso al verdacht in de ogen van een aantal correspondenten, maar toch, volgens de journalistieke regels blijven ze verdacht. Behalve voor Salomon Bouman op de radio. Een dag later schreef hij vanuit het veilige Tel Aviv voor zijn krant: 'De Israelische veiligheidsdiensten maakten gisteren bekend dat twee handlangers van de twee moordenaars van deze minister zijn gearresteerd.' De 'daders' zijn inmiddels 'handlangers' geworden, maar nog steeds geen verdachten wat ze in een democratische rechtstaat wel zouden zijn geweest en trouwens ook in fatsoenlijke verslaggeving. Maar ja 'de veiligheidsdiensten maakten... bekend' en ja dan is dat ook zo voor een bepaald slag journalisten. Overigens is dit een volstrekt willekeurig voorbeeld van de wijze van verslaggeving vanuit het beloofde land.

De Israelische terreur wordt ook verkocht als militaire acties. Het begrip 'eervol' is ook saillant. Bouman zelf geeft die kwalificatie. In wat voor een termen denkt zo'n journalist? Eervol? Wat is er eervol aan een terugtrekking na een bloedige inval?

Waarom schrijf ik dit over Salomon Bouman? Welnu, omdat vanavond een beschouwend stuk van zijn hand in de NRC te lezen is. De kop boven het artikel spreekt boekdelen: 'Israel zit vooral zichzelf in de weg.' Toemaar. Voor elke onafhankelijke beschouwer zit Israel met name de Palestijnse burgerbevolking in de weg. Sterker nog, Israel is terwijl het volgens Bouman 'zichzelf in de weg' zat er toch mooi in geslaagd om meer dan 100 Palestijnen uit de weg te ruimen, van wie meer dan de helft ongewapende burgers zijn, onder wie kinderen, die totaal niet aan de strijd deeelnamen, volgens de Israelische vredesgroep B'tselem.

Dat vergoeilijkende toontje ook: 'zichzelf in de weg zitten,' alsof we hier te maken hebben met een puberend kind. Nee, meneeer Bouman, Israel is geen puberend kind, maar een agressieve natie, die in strijd met het internationaal recht en talloze VN-resoluties een ander volk onderdrukt, hun land steelt, weigert de in 1948 en 1967 etnisch gezuiverde Palestijnen terug te laten keren. Israel is een staat die de op vier na machtigste strijdkrachten ter wereld bezit en waarvan de scherpschutters gericht kinderen doodschieten, zoals ik meermaals heb kunnen constateren, en u zou hebben kunnen constateren als u in die 37 jaar de moeite had genomen om tijdens het geweld rond te kijken in bezet gebied, zoals onze dappere collega Amira Hass doet voor de kwaliteitskrant Haaretz. Afgelopen dinsdag interviewde ik de gerespecteerde Benjamin Beit-Hallahmi, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa en auteur van talloze boeken over onder andere zijn land, Israel. Een van de titels is Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israel. Hier zijn wat fragmenten uit Original Sins:

‘’Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’’

“Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.”

“In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse Joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.” Fragmenten uit Original Sins: “In de beginfase lekken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.”

“Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.”

“De overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”

“De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.”

“Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting.”

Meneer Bouman, laten we ophouden in vergoeilijkende termen over Israel te spreken. We hebben te maken met een uiterst agressieve staat dat door het Westen tijdenlang de hand boven het hoofd is gehouden. Dat kan niet langer meer zo. Als een staatssecretaris van Defensie in Israel de Palestijnen bedreigt met een holocaust, is de maat vol. Dan hebben we te maken met een pathologisch fenomeen.

Dat geeft toch weer een ander beeld dan een land dat 'vooral zichzelf in de weg' zit, nietwaar. Boven uw opiniestuk staat ook: "Stationeer een internationale troepenmacht in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.' Ik vreesde al in oktober vorig jaart toen ik door bezet gebied en door Israel reisde dat dit soort voorstellen door de commerciele massamedia zouden worden opgepikt en worden ondersteunt. In diplomatieke en politieke kringen werd toen al gesproken over een dergelijk initiatief. Het besluit om anderen het vuile werk voor Israel te laten doen, lijkt zinnig, maar is in wezen schandalig. Het Westen hoeft daar niet te zitten met troepen, want het Internationaal Gerechtsshof heeft al uitgesproken dat de Israelische nederzettingen en de Apartheidsmuur illegaal zijn en ogenblikkelijk ontmanteld dienen te worden. U ondersteunt met uw absurde voorstel het voortduren van een bezetting. 40 jaar Israelische terreur in bezet gebied is meer dan genoeg geweest, het is acht keer langer dan de Duitse bezetting van Nederland. Waarom zouden buitenlandse belastingbetalers geld moeten geven om een militaire bezetting en diefstal van Palestijns land voort te laten duren? Net zoals we zagen in Libanon is zo'n internationale troepenmacht volkomen machteloos zodra Israelische extremisten het in hun hoofd halen om weer eens met geweld andermans gebied binnen te dringen. Waarom pleit u niet voor een onmiddellijke Israelische terugtrekking uit bezet gebied? Hecht u weinig waarde aan het internationaal recht? Of hecht u meer waarde aan de macht die uit de loop van een geweer komt?

Morgen bespreek ik de rest van uw artikel, maar het staat u nu al vrij om op mijn vragen dan wel opmerkingen te reageren. Ik doe niet aan censuur, dus ga uw gang. U bent welkom.