Ik schreef net op de site van Paul Brill het volgende:
stan van houcke schreef op 04-12-2010 21:06
Ik citeer even collega Brill:
'Maar hoe veel lekkers de WikiLeaks-documenten ook bevatten en hoe zeer ze ook het inzicht in belangrijke internationale kwesties vergroten, er moet wel onder ogen worden gezien dat aan de openbaarmaking van al dit materiaal ook gevaren en nadelen zijn verbonden. Tenminste als je behept bent met een iets verfijnder wereldbeeld dan het simpele adagium dat alles wat zich achter de schermen afspeelt, per definitie niet deugt en ten doel heeft de eenvoudige burger te bedriegen.'
Mijn vraag nu: hoe verhoudt deze bewering zich met de eerdere bewering van Paul Brill dat WikiLeaks'
'onthullingen een geheel ander licht werpen op het Amerikaanse doen en laten op het wereldtoneel'
dan het gezagsgetrouwe beeld dat Brill zelf al jarenlang geeft? Bedoelt Brill nu dat de
'onthullingen'
die volgens hem
'een geheel ander licht werpen op het Amerikaanse doen en laten op het wereldtoneel'
niet in de openbaarheid hadden moeten worden gebracht? Zo ja, kan hij aantonen dat de geheimhouding veel minder gevaar opleverde dan de openbaarmaking van zaken die iedere burger direct kunnen aangaan? Welke criteria gebruikt Brill en waarom juist die en geen andere? Ik bedoel: is de geheimhouding beter voor de mensheid dan de openbaring van allerlei kwalijke zaken, zoals het door de VS verzamelen van prive-informatie van vooraanstaande autoriteiten?
Ik zou het op prijs stellen als Brill hierop een antwoord kan geven, per slot van rekening hebben we hier te maken met een journalist die op een verkapte manier pleit voor zelfcensuur, voor een beperking van de persvrijheid en dat is een interessant gegeven. Man bijt hier hond.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7305/De_gevaren_van_WikiLeaks#
zaterdag 4 december 2010
Paul Brill van de Volkskrant 29
Paul Brill: roomser dan de paus.Laat het nog even op u inwerken, de woorden van de Volkskrant-opiniemaker Paul Brill over de onthullingen van WikiLeaks. Brill suggereert dat
hoe zeer ze ook het inzicht in belangrijke internationale kwesties vergroten
journalisten van de gevestigde media zich wel twee keer moeten bedenken alvorens ze besluiten de ongevraagde onthullingen door te geven. Voor hem is publiek 'inzicht' veel minder belangrijk dan het openbaar maken van de geheimen van een kleine machtselite. Transparantie en openheid zijn voor hem kennelijk te verwaarlozen jaren zestig idealen, linkse idealen uit een tijd toen hij nog voor De Groene Amsterdammer zijn meningen opschreef.
Bovendien stelt Brill dat WikiLeaks een gevaar voor de wereldvrede kan zijn, want -- en nu komt het -- was er in de jaren zeventig van de vorige eeuw 'een WikiLeaks geweest die alle betreffende documenten in de openbaarheid had gebracht, dan was de doorbraak er waarschijnlijk nooit gekomen' en Brill doelt hiermee op het Camp David-Akkoord, waarbij Egypte het bestaansrecht van Israël erkende en Israel als tegenprestatie zich terugtrok uit Egyptisch gebied en autonomie beloofde voor de Palestijnen, een belofte die onmiddellijk werd geschonden door de zionisten zonder dat de wereldgemeenschap de 'Joodse staat' dwong zich aan het Akkoord te houden.
Brill impliceert dat WikiLeaks levensgevaarlijk is, de wereldvrede kan bedreigen en dat de gevestigde media zich van deze instelling moet distantieren en zichzelf moet onderwerpen aan zelfcensuur om te voorkomen dat de hel losbreekt. Voor mij als onafhankelijke journalist zijn de 'onthullingen' van WikiLeaks alleen maar een bevestiging van wat ik in feite al wist door de geschiedenis van de Verenigde Staten uitgebreid te bestuderen. Wat nu bekend wordt is in feite een herhaling van zetten, het is standaardpolitiek van een grootmacht om zijn belangen tegen elke prijs te waarborgen. Dat weet iedereen die een beetje gedegen onderzoek doet. Wat voor mij veel interessanter is, is de reactie van de commerciele pers, die als het ware smeekt om de persvrijheid zo snel mogelijk aan banden te leggen, desnoods via zelfcensuur maar als het moet zelfs via het vernietigen van WikiLeaks. Men moet de komende tijd goed opletten, want de wereld dendert razendsnel af op een geweldige internationale crisis. De gedachte dat alles in wezen bij het oude blijft is op niets gebaseerd. Het meest verbijsterende zal zijn dat de commerciele media van wie verwacht mocht worden dat ze de vrijheden van de burger beschermen de eersten zullen om die vrijheden zonder slag of stoot op te geven. Paul Brill doet me altijd denken aan het prototype van de oude communistische commissaris die gaandeweg bereid is om het laatste beetje fatsoen te verkopen, zolang hij maar kan blijven zitten waar hij zit. Het zijn met name de jongens uit de extreem linkse hoek die als de ergste reactionairen eindigen. De extremen raken elkaar altijd en zoals met alle bekeerlingen, uiteindelijk worden ze roomser dan de paus.
Paul Brill van de Volkskrant 28
Paul zelfcensuur BrillPaul Brill van de Volkskrant:
Maar hoe veel lekkers de WikiLeaks-documenten ook bevatten en hoe zeer ze ook het inzicht in belangrijke internationale kwesties vergroten, er moet wel onder ogen worden gezien dat aan de openbaarmaking van al dit materiaal ook gevaren en nadelen zijn verbonden. Tenminste als je behept bent met een iets verfijnder wereldbeeld dan het simpele adagium dat alles wat zich achter de schermen afspeelt, per definitie niet deugt en ten doel heeft de eenvoudige burger te bedriegen.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7305/De_gevaren_van_WikiLeaks
Vraag: hoe verhoudt deze bewering zich met de eerdere bewering van Paul Brill dat WikiLeaks'
onthullingen een geheel ander licht werpen op het Amerikaanse doen en laten op het wereldtoneel
dan het gezagsgetrouwe beeld dat Brill zelf al jarenlang geeft? Bedoelt Brill nu dat de
onthullingen
die volgens hem
een geheel ander licht werpen op het Amerikaanse doen en laten op het wereldtoneel
niet in de openbaarheid hadden moeten worden gebracht? Zo ja, kan hij aantonen dat de geheimhouding veel minder gevaar opleverde dan de openbaarmaking van zaken die iedere burger direct kunnen aangaan? Welke criteria gebruikt Brill en waarom juist die en geen andere? Ik bedoel: is de geheimhouding beter voor de mensheid dan de openbaring van allerlei kwalijke zaken, zoals het verzamelen van prive-informatie van vooraanstaande autoriteiten?
Ik zal het Paul Brill vragen, per slot van rekening hebben we hier te maken met een journalist die op een verkapte manier pleit voor zelfcensuur, voor een beperking van de persvrijheid en dat is een interessant gegeven waar ik later op zal terugkomen.
Paul Brill van de Volkskrant 27
-
Aaaargh! Paul Brill weer:
"Maar hoe veel lekkers de WikiLeaks-documenten ook bevatten en hoe zeer ze ook het inzicht in belangrijke internationale kwesties vergroten, er moet wel onder ogen worden gezien dat aan de openbaarmaking van al dit materiaal ook gevaren en nadelen zijn verbonden. Tenminste als je behept bent met een iets verfijnder wereldbeeld dan het simpele adagium dat alles wat zich achter de schermen afspeelt, per definitie niet deugt en ten doel heeft de eenvoudige burger te bedriegen."
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7305/De_gevaren_van_WikiLeaks
Veel informatiever zijn de reacties op zijn berich (de lezers pikken het niet meer)t:
lidybroersma schreef op 04-12-2010 16:12
"Tenminste als je behept bent met een iets verfijnder wereldbeeld dan het simpele adagium dat alles wat zich achter de schermen afspeelt, per definitie niet deugt en ten doel heeft de eenvoudige burger te bedriegen."
EN GA JE ME NU VERTELLEN DAT JE ONS WEKELIJKS TRAKTEERT OP EEN VERFIJND WERELDBEELD?
Tjongejongejonge. Ik heb er werkelijk geen woorden voor. Man ga alsjeblieft onmiddellijk achter de geraniums zitten!...
BBIB schreef op 04-12-2010 11:31
De aanval van het journaille op WikiLeaks is ingezet... Zou dat komen door een onderliggend verholen schuldgevoel dat zij met de opkomst van het fenomeen politieke spin kamergenoten zijn geworden in nauwelijks geluchte stinkende achterkamertjes..?
Trouwens jammer dat diplomatiek succes niets met succes te maken heeft...
Sjoerd de Jong van de NRC 7
Media moeten WikiLeaks ook wegen
De openheid van WikiLeaks maakt de taak van de media niet minder belangrijk, maar juist belangrijker. Weeg en bied context, adviseert Sjoerd de Jong.
Is de Russische premier Poetin te vergelijken met Batman, de wrekende held in vleermuiscape, en president Medvedev met Robin, diens androgyne hulpje in een grote zwarte onderbroek?
Het is een van de talloze kruimels die de media dankbaar oppikken uit de vrachtwagen vol vertrouwelijk diplomatiek verkeer die de site WikiLeaks heeft leeggekieperd. Het begint zo langzamerhand te wennen.
Hoe moeten gevestigde media omgaan met die ongevraagde diensten van een klokkenluiderswebsite die wordt geleid door een op het oog excentrieke eenling? Overnemen, negeren of eerst maar eens wachten of er ‘echt nieuws’ in zit?
De hoofdredactie van The New York Times, die een selectie uit de documenten samen met een aantal Europese kranten publiceert, verdedigt het besluit om te publiceren in een uitvoerige ‘noot aan de lezers’. Daarin wordt niet alleen dat besluit beargumenteerd, maar ook uitgelegd waar het materiaal vandaan komt en hoe de krant ermee is omgegaan.
Goed om te weten is bijvoorbeeld dat de krant niet simpelweg het adagium publish and be damned heeft gevolgd. Integendeel, er is tevoren gedetailleerd overlegd met ambtenaren van de regering-Obama. De krant meldde welke stukken op de site zouden komen (ongeveer honderd van de 250.000) en nodigde de regering uit commentaar te leveren. Voorstellen om gevoelige informatie weg te laten of te bewerken, volgde de krant soms, maar niet altijd op.
Daarnaast bezweert de krant dat ze zelf alle moeite heeft gedaan passages te schrappen die het leven van informanten of de nationale veiligheid in gevaar kunnen brengen. Als regel hanteert de Times dat alles moet worden weggelaten wat terroristen van pas kan komen of inlichtingenoperaties over ‘vijandige’ naties kan compromitteren. Voor de Amerikaanse krant is dat logisch: het land is ten slotte verwikkeld in een oorlog en een mondiale strijd tegen terrorisme.
De positieve argumenten om te publiceren van de Times zijn pragmatisch (de documenten worden door WikiLeaks toch gepubliceerd, of wij nu meedoen of niet) en principieel (de lezer heeft recht op deze ‘ongepolijste’ kijk op beslissingen die het land zo veel mensenlevens en geld hebben gekost). „Het zou aanmatigend zijn te concluderen dat Amerikanen er geen recht op hebben te weten wat in hun naam wordt gedaan.”
Dat laatste argument doet denken aan die eerdere, geruchtmakende publicatie in 1971 van de Pentagon Papers door The New York Times en The Washington Post. De regering-Nixon spande een rechtszaak aan tegen de Times, die de publicatie van deze geheime studie naar de Vietnam-oorlog twee weken moest onderbreken, maar uiteindelijk bij het Hooggerechtshof gelijk kreeg. Geen klinkklare overwinning: de rechters oordeelden met 6 voor en 3 tegen dat de regering er niet in was geslaagd aan te tonen dat verdere publicatie moest worden verboden.
Net als toen heeft de krant nu een afweging gemaakt, los van de totale openheid die WikiLeaks nastreeft. Zo hoort het ook. Scoringsdrift moet in toom worden gehouden door afwegingen van journalistieke relevantie, zorgvuldigheid (zijn de documenten authentiek?) en de noodzaak geen onnodige of buitenproportionele schade aan te richten.
En dan het grote verschil met de Pentagon Papers: Daniel Ellsberg, die ze lekte, stapte nog met zijn gefotokopieerde stukken naar de Times. „Ik ga naar de krant” is dan ook een dreigement dat in Amerikaanse speelfilms uit de jaren zeventig de grootste schurken doet huiveren of in vertwijfeling naar hun hart doet grijpen. Het spel is uit!
Die tijden zijn voorbij. In de onbesuisde wereld van het internet kan iedereen zijn eigen klok luiden, wereldwijd en met oorverdovend kabaal.
Dat maakt de taak van de journalistiek niet minder belangrijk, maar juist belangrijker: eerst wegen, dan pas publiceren. En vooral: context bieden. Ook voor NRC Handelsblad en andere kranten die de stukken niet kregen toegespeeld, geldt dat de lawine aan feiten en weetjes die WikiLeaks heeft losgemaakt duiding en context vereisen. De lezer moet weten uit welke taart de kruimels komen.
http://weblogs.nrc.nl/ombudsman/2010/12/01/media-moeten-wikileaks-ook-wegen/
WikiLeaks 22
Wikileaks Nederland: Minister Cramer, Kopenhagen, en chantage
Geplaatst op: zaterdag 4 december 2010
Door: Gerard Driehuis
Categorie: Politiek
Bron: Guardian/database Wikicables
De eerste onontulling over Nederland en het is meteen raak.
De gedachte dat ontwikkelingshulp het eigen belang moet dienen is niet uitgevonden door dit kabinet. Nu moet het de Nederlandse economie dienen(VVD), onder Balkenende IV moest het linkse hobby’s dienen (PvdA). Uit boodschappen die de Amerikaanse ambassadeur stuurde over de Nederlandse inbreng voor Kopenhagen blijken een paar aardige zaken. Allereerst konden landen die hulp krijgen van Nederland kiezen tussen (extra) hulp en steun aan het Nederlandse CO2 standpunt, of dwarsliggen en het risico lopen de hulp kwijt te raken.
Bovendien weet de Amerikaanse ambassadeur dat het streven van minster Cramer om de CO2 uitstoot te verminderen met 30 procent niet zozeer bedoeld is om de CO2 uit te stoten, maar om iets politieks populairs te zeggen. "Het is een politiek streven waarvan iedereen weet dat het onhaalbaar is."
De stukken van de ambassade citeren de hoge ambtenaar van Buitenlandse zaken Sanne Kaasdrager die vertertelt dat druk uitoefenen in ruil voor ontwikkelingshulp on-Nederlands is. Maar de ambassadeurs die half januari in Den Haag bijeen waren hadden de boodschap mee gekregen de relatie tussen meewerken aan het klimaat verdrag en het ontvangen van hulp vooral te leggen.
De principiele bezwaren die de oppositie nu aanvoert tegen het leggen van een relatie tussen hulp en eigen Nederlands belang klinkt vanaf vandaag een tikkeltje hol.
Nog 250300 geheime ambtberichten te gaan. En er zitten er nog 3000 over Nederland bij. We houden u op de hoogte....
Bron: Guardian/database Wikicables
Geplaatst op: zaterdag 4 december 2010
Door: Gerard Driehuis
Categorie: Politiek
Bron: Guardian/database Wikicables
De eerste onontulling over Nederland en het is meteen raak.
De gedachte dat ontwikkelingshulp het eigen belang moet dienen is niet uitgevonden door dit kabinet. Nu moet het de Nederlandse economie dienen(VVD), onder Balkenende IV moest het linkse hobby’s dienen (PvdA). Uit boodschappen die de Amerikaanse ambassadeur stuurde over de Nederlandse inbreng voor Kopenhagen blijken een paar aardige zaken. Allereerst konden landen die hulp krijgen van Nederland kiezen tussen (extra) hulp en steun aan het Nederlandse CO2 standpunt, of dwarsliggen en het risico lopen de hulp kwijt te raken.
Bovendien weet de Amerikaanse ambassadeur dat het streven van minster Cramer om de CO2 uitstoot te verminderen met 30 procent niet zozeer bedoeld is om de CO2 uit te stoten, maar om iets politieks populairs te zeggen. "Het is een politiek streven waarvan iedereen weet dat het onhaalbaar is."
De stukken van de ambassade citeren de hoge ambtenaar van Buitenlandse zaken Sanne Kaasdrager die vertertelt dat druk uitoefenen in ruil voor ontwikkelingshulp on-Nederlands is. Maar de ambassadeurs die half januari in Den Haag bijeen waren hadden de boodschap mee gekregen de relatie tussen meewerken aan het klimaat verdrag en het ontvangen van hulp vooral te leggen.
De principiele bezwaren die de oppositie nu aanvoert tegen het leggen van een relatie tussen hulp en eigen Nederlands belang klinkt vanaf vandaag een tikkeltje hol.
Nog 250300 geheime ambtberichten te gaan. En er zitten er nog 3000 over Nederland bij. We houden u op de hoogte....
Bron: Guardian/database Wikicables
Israel as a Rogue State 147
Obama’s Israel policy: speak softly and carry a very big carrot
By Maidhc Ó Cathail
4 December 2010
Maidhc Ó Cathail views US President Barack Obama’s policy of solid support for Israel and the lynchpins of that policy, from Israel’s fifth columnists in Congress to key Obama advisers such as Dennis Ross, described by one US official as “far more sensitive to Netanyahu’s coalition politics than to US interests”.
Even those familiar with the long and shameful history of America’s appeasement of Israel were taken abackby the Obama administration’s extraordinary offer to Netanyahu.
A “most generous bribe"
In exchange for a paltry one-off 90 day freeze on illegal settlement expansion in the occupied West Bank (excluding East Jerusalem), Israel will get 20 F-35 stealth fighter jets worth 3 billion US dollars and a slew of other goodies. Yet Secretary of State Hillary Clinton reportedly gave up to eight hours with Israeli Prime Minister Binyamin Netanyahu trying to persuade him to accept “one of the most generous bribes ever bestowed by the United States on any foreign power”. Praising the Israeli prime minister for eventually agreeing to put the offer to his security cabinet, President Barack Obama took it as “a signal that he is serious”.
But is there any reason to believe that Netanyahu is any more “serious” about consenting to the creation of aviable Palestinian state today than he was in 2001? In a video aired on Israel’s Channel 10 this summer, Netanyahu was seen during the second intifada bragging to West Bank settlers about how he had sabotaged the Oslo Accords. “I interpret the accords in such a way that will enable me to stop this rush towards the 1967 borders.,” he told them. In that secretly filmed conversation, Netanyahu also revealed his dismissive attitude towards the United States. “I know what America is,” he said. “America is a thing that can be easily moved, moved in the right direction. They [the Americans] will not bother us.”
Israel’s stooges in Congress
And there is good reason for the Israeli leader’s arrogance. In a pre-midterm election interview with the Jewish Daily Forward, Congressman Gary Ackerman stressed that “Israel’s best bet for addressing any concerns about Obama’s policy” was for the Democrats to retain power. As evidence of their pro-Israel influence, Ackerman and other Jewish Democrats cited “the forceful criticisms they conveyed to the White House when they thought that Obama was leaning too hard on Israel”. Ackerman, who chaired the subcommittee on the Middle East and South Asia of the House Committee on Foreign Affairs, said that if Israel wanted “positive influence on the White House” it needed what he called the “first-class team” of Howard Berman, Barney Frank, Henry Waxman, Sander Levin and himself to continue chairing key House committees, because “we are all pro-Israel and we all have major, major, major influence in the executive branch.”
|
The Republicans’ subsequent gains in those midterms, however, are only likely to boost Netanyahu’s confidence in his ability to move America “in the right direction”. On the eve of his 11 November meeting with Hillary Clinton, the Israeli prime minister had what has been described as an “unusual, if not unheard of” (read: illegal) one-on-one meeting with incoming House Majority Leader Eric Cantor. According to Cantor’s office, the Congressman assured Netanyahu that “the new Republican majority will serve as a check on the administration”. It wouldn’t be the first time that Cantor -- set to become the highest ever ranking Jewish member of Congress -- has attempted to undermineofficial US policy on Israel’s behalf. Last year, while leading a delegation of 25 Republican congressmen to Israel, Cantor publicly criticized the Obama administration for interfering in such internal Israeli matters as the eviction of Palestinian families from their East Jerusalem homes and the ongoing 43-year Jewish colonization of the West Bank.
|
Given who has been shaping Obama’s Middle East policy, his administration may not require that much checking, though. Since 2002, he has been advised by Lee Rosenberg, a key member of “a close-knit network of Chicago Jews,” who, in the words of the Chicago Tribune, “nurtured and enabled” Obama’s political career. According to Rosenberg, the then US Senate hopeful “reached out” to the jazz recording industry entrepreneur and venture capitalist “to learn more about the issues affecting Israel and Middle East, and the US–Israel relationship”. Later, when Obama’s Chicago backers made it clear to him that Israel was an issue “he had to get educated on,” Rosenberg accompanied the then-senator on his first trip to Israel, where he learned “an appreciation of the security needs”. A long-time board member (and currently president) of the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), Rosenberg also introduced the presidential candidate at the pro-Israel lobby’s 2008 conference, when Obama, in contradiction of international law, vowed that Jerusalem “will remain the capital of Israel, and it must remain undivided”.
Dennis Ross, one of the principal authors of that speech, is also the originator of the incentive package. Having convinced Obama of the need “to come off as friendlier” to Netanyahu, the president’s current top adviser on the Middle East worked closely with Ehud Barak and Yitzak Molho, Netanyahu’s adviser, on preparing the original proposal which Netanyahu subsequently rejected. Ross, dubbed “Israel’s lawyer” for his over-solicitousness to Tel Aviv’s interests as President Clinton’s chief negotiator, was accused by an American government official earlier this year of being “far more sensitive to Netanyahu’s coalition politics than to US interests”. A fellow at the AIPAC-sponsored think tank, the Washington Institute for Near East Policy, he also served, until his government appointment, as founding chairman of the Jerusalem-based Jewish People Policy Planning Institute, which views intermarriage with non-Jews as an “insidious” challenge. On hearing that Ross had joined Obama’s team, one Chicago-based pro-Israel activist commented, “now ... we have no concerns whatsoever.”
And yet there are some who believe that Obama is anti-Israel.
Israel as a Rogue State 146
“GOD-TV” evangelical Christian channel funds Israeli ethnic cleansing
By Neve Gordon
4 December 2010
Neve Gordon looks at how an evangelical Christian TV channel with a viewership of nearly half a billion people, including 20 million in the USA and 14 million in Britain, is funding a project to ethnically cleanse Israel’s Bedouin citizens from their ancestral land.
Despite the fact that it was the seventh demolition since last July, this time the destruction of the Bedouin village of Al-Arakib in the Israeli Negev was different. The difference is not because the homeless residents had to deal this time with the harsh desert winter; nor in the fact that the bulldozers began razing the homes just minutes before the 40 children left for school, thus engraving another violent scene in their memory. Rather, the demolition was different because this time Christian evangelists from the United States and England were involved.
|
I know this for a fact because right next to the demolished homes, theJewish National Fund (JNF) put up a big sign that reads: “GOD-TVFOREST, a generous donation by God-TV made 1,000,000 tree saplings available to be planted in the land of Israel and also provided for the creation of water projects throughout the Negev.” GOD-TV justifies this contribution by citing the book of Isaiah: “I will turn the desert into pools of water and the parched ground into springs.”
The JNF’s objective, however, is not altruistic, but rather to plant a pine or eucalyptus forest on the desert land so that the Bedouins cannot return to their ancestral homes. The practice of planting forests in an attempt to Judaize more territory is by no means new. Right after Israel’s establishment in 1948, the JNF planted millions of trees to cover up the remains of Palestinian villages that had been destroyed during or after the war. The objective was to help ensure that the 750,000 Palestinian residents who either fled or were expelled during the war would never return to their villages and to suppress the fact that they had been the rightful owners of the land before the State of Israel was created. Scores of Palestinian villages disappeared from the landscape in this way, and the grounds were converted into picnic parks, thus helping engender a national amnesia regarding the Palestinian Nakba.
|
For several years, I thought this practice had been discontinued, but thanks to the JNF’s new bedfellows and the generous donation of Rory and Wendy Alec, who established the international evangelical television channel GOD-TV, within the next few months a million saplings will be planted on land belonging to uprooted Bedouins.
God-TV can afford such lavish gifts, since it boasts a viewership of nearly half a billion people, with 20 million in the United States and 14 million in Britain. The television channel regularly features evangelical leaders such as Joyce Meyer, Creflo Dollar, Benny Hinn, Kenneth Copeland and John Hagee, at least some of whom espouse Christian Dispensationalism and believe that all Jews must convert to Christianity before the “Second Coming”.
The viewers are asked to open their wallets in order to “sow a seed for God”. In this case, the donations seem to have actually been allocated toward sowing seeds, but these seeds are ones of hate and strife. They are antithetical to Isaiah’s prophecy about the people beating their swords into ploughshares, and their spears into pruning hooks. Indeed, if Isaiah were alive today, he would probably be among the first to lie in front of the bulldozers in an effort to stop the destruction of the Bedouin homes.
WikiLeaks 21
 |  Door: Gerard Driehuis Categorie: Media Media moeten WikiLeaks wegen", staat er dapper boven een stuk van NRC-adjunct hoofdredacteur Sjoerd de Jong. "De openheid van WikiLeaks maakt de taak van de media juist belangrijker. Weeg en bied context". De muis brulde nog maar eens. Als Wikileaks een ding duidelijk maakt is dat de rol van de media steeds verder verschrompelt. |
WikiLeaks 20
Rutte, red WikiLeaks!
Wij vragen:
Veilig onderdak voor WikiLeaks in Nederland;
Nederlandse politie arrestatiebevel te negeren; Politiek asiel in Nederland voor Julian Assange
PETITIE
Wij
internetgebruikers van Nederland
constateren
dat het voortbestaan van de site WikiLeaks ernstig wordt bedreigd. De oprichter en drijvende kracht achter deze site, Julian Assange, kan ieder moment gearresteerd worden zonder dat duidelijk is hoe verstrekkend de gevolgen daarvan zullen zijn.
Nederland is van oudsher een land dat onderdak biedt aan mensen die zich inzetten voor de vrijheid van meningsuiting. Wij willen dat Nederland hem en zijn site beschermen.
en verzoeken
premier Rutte
1. te beloven dat WikiLeaks in Nederland onderdak kan vinden en dat de site beschermd wordt tegen pogingen om deze uit de lucht te halen.
2. te beloven dat de Nederlandse politie- en opsporingsdiensten het internationale arrestatiebevel negeren.
3. politiek asiel aan te bieden aan Julian Assange zodat hij zich hier vrij kan vestigen en tot in de hoogste instanties kan procederen tegen eventuele veroordelingen.
Sjoerd de Jong van de NRC 6
Sjoerd de Jong, plaatsvervangend hoofdredacteur van de NRC. Kijk maar, u ziet het allemaal zelf. Of niet? All Along The Watchtower...
Businessmen, they drink my wine
Plowmen dig my earth
None of them along the line
None of them along the line
Know what any of it is worth.
Vanuit hun wachttorens houden onze poortwachters scherp in de gaten dat de officieel goedgekeurde versie van de werkelijkheid het publiek bereikt en dat het volk niet wordt blootgesteld aan 'ongevraagde diensten van een klokkenluiderswebsite die wordt geleid door een op het oog excentrieke eenling.' Er is maar 1 werkelijkheid acceptabel en die wordt gegeven door de 'gevestigde media.' Aldus wordt nog eens duidelijk gemaakt door Sjoerd de Jong, plaatsvervangend hoofdredacteur van de NRC wanneer hij het gewichtige vraagstuk opwerpt:
hoe moeten gevestigde media omgaan met die ongevraagde diensten van een klokkenluiderswebsite die wordt geleid door een op het oog excentrieke eenling.
Overigens wordt deze retorische vraag nauwelijks of nooit opgeworpen zodra het om de 'ongevraagde' informatie gaat van de gevestigde belangen, die 'informatie' wordt klakkeloos doorgegeven. Dat wil zeggen: er is wel degelijk kritiek mogelijk maar nooit op de fundamentele waarheden van het systeem. Dat geldt voor elk systeem, overal en altijd. Het systeem verdedigt zich elke dag weer tegen mogelijke twijfelaars. Net als de priesterkaste in de middeeleeuwen zorgt het moderne journalistengilde ervoor dat de waarheden van het systeem nauwlettend worden bewaakt. En zo is het mogelijk geworden dat we leven in een systeem dat door de Amerikaanse socioloog C. Wright Mills kort maar krachtig is omschreven als 'rationalisme zonder rede,' waarbij
de machthebbers de opinies [verschaffen] en de middelen waarmee die gerealiseerd kunnen worden. Mensen bestaan in de mediamarkten alleen als massa; hun acties verlopen parallel omdat hun opinies parallel verlopen, en hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit één bron afkomstig zijn: die van de media. [...] De mensen zijn, zelfs als ze handelen, meer toeschouwers dan medespelers. Het publiek van de massamaatschappij handelt bij acclematie, bij plebisciet. Passief staat het toe, actief klapt het in de handen. Het is geen handelen dat uit eigen, autonome beslissingen of initiatieven voortkomt; het is geconditioneerde reactie op gecontroleerde stimuli die van het centrale beheerapparaat uitgaan. Omdat het publiek van de massamaatschappij markt voor de media en geactiveerde massa is geworden, is de discussiefase van het proces van opinievorming vrijwel uitgeschakeld.
Deze schijnbaar irrelevante kwalificatie 'een op het oog excentrieke eenling' kleurt de rest van De Jong's betoog. Hier draait het in feite om. De negatieve kwalificatie wordt door hem bewust gebruikt om het publiek duidelijk te maken dat we te maken hebben met een obscure figuur, in tegenstelling tot de 'hooggeplaatsten' die -- en dat spreekt voor zich -- nooit met een dergelijke kwalificatie worden gepresenteerd door gezagsgetrouwe opiniemakers van 'gevestigde media' die --- het woord zegt het al -- betaald worden om opinies te verspreiden, maar dan op zo'n manier dat ze lijken op feiten. 'Gevestigde,' wat bedoelt De Jong hiermee precies? Wel, in zijn geval allereerst media die in handen zijn van 'gevestigde belangen,' van mensen als de multimiljonair Derk Sauer wiens grootste belang is: winst maken. De dikke Van Dale erbij:
gevestigd, vaststaand en onveranderlijk; een gevestigde mening... gevestigde belangen, door lang bestaan vaststaande, niet of moeilijk aantastbare belangen.
Dat is duidelijk, de NRC behoort ook in dit opzicht tot de 'gevestigde media' met 'gevestigde belangen.' Belangen dus die 'door lang bestaan vaststaande, niet of moeilijk aantastbare belangen' geworden zijn. Daar is niets fout mee, zolang de redactie maar niet beweert of suggereert geen andere belangen te dienen dan het weergeven van de werkelijkheid. Het probleem is nu juist dat de commerciele massamedia permanent de suggestie wekken dat ze objectief en onafhankelijk zijn. De praktijk laat iets heel anders zien, zoals mijn oud VPRO-collega Chris Kijne in al zijn onschuld zo treffend verwoordde:
had u tot voor kort gedacht dat een minister van Financien er mee weg zou komen wanneer hij tegen de Kamer zei: "Nee, natuurlijk heb ik u vorige week, toen ik op het punt stond de grootste ingreep in de economie te doen die een minister van financien ooit heeft gedaan, niet de waarheid verteld. En als ik volgende week een nog grotere ingreep ga doen, vertel ik het u weer niet.'' Is toch gebeurd. Gaat over democratie. En het vreemdste is: we vinden allemaal nog dat Bos gelijk heeft ook. Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde. Wel is het nieuw dat ik op dit moment even niet meer weet of ik wel even hard als vroeger mijn best moet doen om hem die waarheid te laten vertellen. Of er inderdaad niet even een hoger belang is dan 'de waarheid, niets dan de waarheid.'
Dit is de praktijk van alledag, journalisten van de commerciele media spelen het spel mee waarbij een kleine groep beleidsbepalers regelmatig in het geheim een koers uitstippelen waarvan verwacht wordt dat de pers die aan de man brengt. Niks 'de waarheid', niks objectief, niks onafhankelijk, in eerste en laatste instantie geldt: wiens brood men eet diens woord men spreekt.
Later meer daarover.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
