Obama 61

The Ideology of No Ideology
by Norman Solomon

On Friday, columnist David Brooks informed readers that Barack Obama's picks "are not ideological." The incoming president's key economic advisers "are moderate and thoughtful Democrats," while Hillary Clinton's foreign-policy views "are hardheaded and pragmatic."
On Saturday, the New York Times front page reported that the president-elect's choices for secretaries of State and Treasury "suggest that Mr. Obama is planning to govern from the center-right of his party, surrounding himself with pragmatists rather than ideologues."
On Monday, hours before Obama's formal announcement of his economic team, USA Today explained that he is forming a Cabinet with "records that display more pragmatism than ideology."
The ideology of no ideology is nifty. No matter how tilted in favor of powerful interests, it can be a deft way to keep touting policy agendas as common-sense pragmatism -- virtuous enough to draw opposition only from ideologues.
Meanwhile, the end of ideology among policymakers is about as imminent as the end of history.
But -- in sync with the ideology of no ideology -- deference to corporate power isn't ideological. And belief in the U.S. government's prerogative to use military force anywhere in the world is a matter of credibility, not ideology.
Ideological assumptions gain power as they seem to disappear into the prevailing political scenery. So, for instance, reliably non-ideological ideological journalists sit at the studio table every Friday night on the PBS "Washington Week" program, which is currently funded by similarly non-ideological outfits including Boeing, the National Mining Association and Constellation Energy ("the nation's largest supplier of competitive electricity to large commercial and industrial customers," with revenues of $21 billion last year).
Along the way, the ideology of no ideology can corral even normally incisive commentators. So, over the weekend, as news broke about the nominations of Timothy Geithner and Lawrence Summers to top economic posts, former Labor Secretary Robert Reich wrote an article praising "the members of Obama's new economic team." Reich declared: "All are pragmatists. Some media have dubbed them 'centrists' or 'center-right,' but in truth they're remarkably free of ideological preconception. ... They are not visionaries but we don't need visionaries when the economic perils are clear and immediate. We need competence. Obama could not appoint a more competent group."
Competence can be very good. But "free of ideological preconception"? I want to meet these guys. If they really don't have any ideological preconceptions, they belong in the book of Guinness World Records.
As for competence, it seems that claims of non-ideology often go hand-in-hand with overblown claims of economic mastery. "Geithner and Summers are credited with expertise in crisis management," economist Mark Weisbrot pointed out on Monday, "but we better hope they don't manage the current crisis like they did in East Asia, Russia, Argentina or any of the other countries that Treasury was involved in during the 1990s with their help. They helped bring on the East Asian crisis in 1997 by pressuring the governments in the region to de-regulate international financial flows, which was the main cause of the crisis. Then they insisted that all bailout money go through the IMF, and delayed aid until most of the damage was done. Then they attached damaging conditions" to the aid.
After all is said and done, the ideology of no ideology is just like any other ideology that's apt to be much better at promoting itself than living up to its pretenses. No amount of flowery rhetoric or claims of transcendent non-ideology should deter tough scrutiny. And Judge Judy's injunction should apply to the ideology of no ideology as much as to any ideology that owns up to being one: "Don't pee on me and tell me it's raining."
Norman Solomon is the author of "War Made Easy: How Presidents and Pundits Keep Spinning Us to Death." The book has been adapted into a documentary film of the same name. For information, go to: http://www.normansolomon.com

Zie: http://www.commondreams.org/view/2008/11/25

De Israelische Terreur 472

Weet u, hier heeft u slechts 1 oorzaak van wat heet 'de islamitische terreur'.

December 2006 berichtte Amnesty International dat sinds het begin van de tweede intifada in de herfst van 2000 ‘Israelische autoriteiten routinematig nalieten onderzoek te doen naar alle beschuldigingen van het onwettig doden en mishandelen van Palestijnen door Israelische troepen en kolonisten […] Israelische troepen hebben duizenden Palestijnen gedood, veelal onrechtmatig en toch wordt er zelden op de juiste wijze onderzoek gedaan naar dergelijke incidenten en nog minder vaak heeft het ertoe geleid dat de schuldigen voor de rechter gedaagd zijn. In de zeldzame gevallen waarin er door de Israelische overheid serieus onderzoek gedaan is naar het doden van Palestijnen, hebben de daaropvolgende rechtzaken over het algemeen niets opgeleverd of er werden straffen opgelegd die niet in verhouding stonden met de misdaad,’ aldus de mensenrechtenorganisatie.'

Deze Israelische terreur gaat volstrekt consequentieloos met steun van het Westen elke dag weer door, ten koste van een veelvoud aan doden vergeleken bij de recente doden in Mumbai. En de commerciele massamedia hier in het westen besteden daar geen structurele aandacht aan. De ramp die zich op dit moment in de Gaza-strook volstrekt wordt door de Nederlandse media totaal doodgezwegen. En waarom? Omdat een blanke dode veel belangrijker is voor de commerciele massamedia hier dan een gekleurde dode. Dat is racisme, maar ook daarover wordty gezwegen.

Dit schreef de Britse journalist Jonathan Cook in het Amerikaanse Counterpunch van 17 november 2008: ‘Bijna een jaar geleden waarschuwde Karen Koning AbuZayd, commissaris-generaal van de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen, dat “Gaza op het punt staat het eerste gebied te worden dat bewust gereduceerd is tot een staat van rampzalige armoede.” De schuld van het wurgen van Gaza gaf ze direct aan Israel, maar noemde ook de internationale gemeenschap als medeplichtige. Gezamenlijk begonnen ze begin 2006 hulp te blokkeren, na de verkiezing van Hamas… Zoals mevrouw AbuZayd verklaarde, markeerde dat moment het begin van medeplichtigheid van de internationale gemeenschap aan een politiek van collectieve bestraffing van Gaza, ondanks het feit dat de Vierde Geneefse Conventie een dergelijke behandeling van burgers als een oorlogsmisdaad classificeert… In werkelijkheid is de toenemende catastrofe die in Gaza wordt veroorzaakt slechts indirect gerelateerd aan het aan de macht komen van Hamas en de raketaanvallen. Van groter belang voor Israel is wat beide ontwikkelingen vertegenwoordigen: een weigering van de kant van de bewoners van Gaza om hun verzet tegen Israëls voortgaande bezetting te staken. Beide verschaffen Israel het voorwendsel om de bescherming die de burgers van Gaza door het internationaal recht geboden wordt, terzijde te schuiven om hen zodoende te dwingen zich te onderwerpen… De Israëlische media onthulden dit weekeinde dat een van de eerste beleidsdaden van Ismail Haniyeh van Hamas, die in 2006 tot premier werd gekozen, het versturen was van een boodschap aan het Witte Huis waarin een langdurige wapenstilstand werd aangeboden, in ruil voor de beëindiging van de Israëlische bezetting. Zijn aanbod werd niet eens bevestigd. In plaats daarvan hebben, volgens het dagblad de Jeruzalem Post, Israëlische beleidsbepalers getracht de indruk te versterken dat ‘’het zinloos zou zijn voor Israel om Hamas ten val te brengen omdat de bevolking [van Gaza] Hamas is”. Volgens deze gedachtegang is collectieve bestraffing gerechtvaardigd omdat er geen echte burgers zijn in Gaza. Israel is in oorlog met iedere man, vrouw en kind.’

DOOD GEZWEGEN DOOR DE NEDERLANDSE COMMERCIELE MASSAMEDIA!

En let u nu eens op hoeveel aandacht de zogeheten 'moslim terreur' krijgt. De islamitische doden mogen voor de westerling een te verwaarlozen detail zijn, voor de rest van de wereld tellen ze wel degelijk mee.

De Westerse Terreur 20

De NRC bericht over de terroristische aanslagen in het financiele- en zakencentrum van India:

'Behalve de zeker 101 dodelijke slachtoffers, onder wie een Japanner, een Australiër, een Brit, een Italiaan en zeker twee andere buitenlanders, raakten ruim 300 mensen gewond. Politieke leiders in de hele wereld hebben de operatie scherp veroordeeld. Ook de Pakistaanse regering sprak haar afschuw en veroordeling uit over de terreuractie. India heeft aartsvijand Pakistan bij eerder aanslagen, onder meer in 2006, beschuldigd van medeplichtigheid.
Volgens sommige ooggetuigen hadden de terroristen het in de hotels vooral gemunt op Amerikanen en Britten. Maar onder de gijzelaars waren ook Italianen, Zweden, Canadezen, Jemenieten, Nieuw-Zeelanders en Israëliërs.'

Zie: http://www.nrc.nl/buitenland/article2074789.ece/
Weer_tien_gijzelaars_in_Mumbai_bevrijd

‘Ze zochten naar Britten en Amerikanen’

Wat mij opvalt is de verbijstering die de aanslagen in de westerse media oproepen. Kennelijk realiseren mijn collega's zich niet dat het Westen al enige jaren in staat van oorlog is met de islam. Die oorlog heeft onder andere in Irak en Afghanistan al meer dan een miljoen mensenlevens gekost. Die oorlog kan het Westen niet winnen, wat onze politici en de kletsmajoors van de commerciele pers ook mogen beweren. De helft van de mensheid is onder de achttien jaar, de overgrote meerderheid van hen moet van 1 tot 2 dollar per dag zien rond te komen. Deze mensen zien tegelijkertijd hoe de westerse terreur de arme wereld treft. Het reservoir waaruit de terroristen in de Derde Wereld kunnen putten is gigantisch. 11 september 2001 was slechts het begin van het verzet van het arme deel van de mensheid. Dat verzet verdwijnt niet door Amerikanen en Britten een vrijbrief te geven voor geweld die vooral de burgerbevolking tot slachtoffer maakt in Irak, Afghanistan of waar ook ter wereld waar de westerse economische belangen op zeker moment moeten worden veilig gesteld. Wanneer zal dit besef nu eindelijk eens gaan doordringen?

Change the Subject

Alfred E. Neuman

ALLEJEZUS, WAT EEN ZOOTJE IS HET!

Het Neoliberale Geloof 296

Zou het woord schaamteloos nog betekenis hebben?

De NRC bericht:'Zalm krijgt jaarsalaris van 750.000 euro
Gepubliceerd: 26 november 2008 19:18 Gewijzigd: 26 november 2008 20:01
ANP
Den Haag, 26 nov. VVD'er Gerrit Zalm krijgt als topman van de combinatie Fortis Bank Nederland en ABN Amro een jaarsalaris van 750.000 euro. Daarnaast krijgt hij op termijn een bonus waarvan de hoogte afhangt van de winst die gemaakt wordt bij de verkoop van de nieuwe bank. Zalm krijgt zelf een ton voor elke miljard euro dat er winst wordt gemaakt, met een maximum van de helft van zijn jaarsalaris.'

Lees verder: http://www.nrc.nl/economie/article2074358.ece/

Zalm_krijgt_jaarsalaris_van_750.000_euro

In Italie heet dit corruptie, hier heet het 't poldermodel, een model dat net zo gesmeerd loopt als corruptie. Dus de heer Zalm, die vele jaren lang als minister de zaak zo dereguleerde dat de gemeenschap geen enkele greep meer had op de kapitalistische luchthandel, wordt nu de zaak in elkaar is gestort, daarvoor beloond met 750.000 euro per jaar. Kijk hem eens lachen, nu we na de financiele crisis steeds dieper een economische crisis inglijden. Dat doet elke boef als hij met succes een bank beroofd heeft en met uw geld ervan door gaat. Als minister was hij absoluut incompetent, als bankier is hij buitengewoon competent. Opletten nu hoe mijn collega's deze zwendel aan u gaan verkopen. Zet u alvast schrap.

Het Neoliberale Geloof 295

Het is altijd weer feest om te zien hoe massaal de westerse commerciele massamedia hun publiek bedelven met propaganda die ze zelf niet helemaal begrijpen en in sommige gevallen helemaal niet. Op dat soort momenten kijk ik graag naar de nieuwslezeres Sascha de Boer, die haar teksten zo voorleest dat een enigszins oplettende kijker meteen doorheeft dat mevrouw De Boer zelf in grote verwarring verkeert. Zo vertelt ze haar publiek nu hoe de westerse overheden miljarden aan belastinggeld pompen in het bedrijfsleven om onder andere 'schone auto's' te ontwikkelen. De eerste vraag van een journalist zou moeten zijn: waar is die zogeheten vrije markt gebleven? U weet wel, die vrije markt waarmee de overheden zich op geen enkele manier mochten bemoeien. Juist door die vrije markt, zo luidde het neoliberale geloof, zou alles op zijn pootjes terecht komen, daarom moesten de overheden steeds meer dereguleren en privatiseren. Dus moet de vraag zijn: waar is die vrije markt? Wat is er met die vrije markt gebeurt dat de overheden nu ineens die vrije markten met miljarden subsidies overeind moeten houden? Was er ooit een vrije markt, en zo ja, waarom is die er niet meer? Ik bedoel, het socialisme voor de armen werd afgeschaft om het socialisme voor de rijken te kunnen financieren. Maar waar is hun vrije markt nu ineens? Verdampt? Vraag het hen eens, collega's.

Niets van dit alles. Geen enkele vraag daarover stellen mijn collega's in de journalistiek. En met hun steeds bollere hoofden in Brussel en Washington kwaken ze de nieuwste propaganda na. De enige vraag die ze oproepen is hoe dik die Ron Linker in Washington en die andere Dik Trom, die Paul Sneijder in Brussel, over een aantal jaren zullen zijn. Ik ben altijd bang dat Sneijder LIFE in de uitzending tot ontploffing zal komen als gevolg van net 1 Brusselse bonbons te veel. Dat krijg je als je als correspondent niet rondrent, maar al je praatjes uit de krant oplepelt, terwijl je McDonalds en Belgisch gebak met kilo's tegelijk naar binnen werkt.

De Israelische Terreur 471

Terwijl de pro-Israel lobbys bij de Nederlandse commerciele massamedia het doen voorkomen alsof Israel ernstig bedreigd wordt door toekomstige Iraanse kernwapens, verzwijgen ze tegelijkertijd de Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking.

'UN aid chief to EI: Gaza people "stripped of their dignity"

Rami Almeghari, The Electronic Intifada, 25 November 2008

The Electronic Intifada's correspondent in Gaza, Rami Almeghari, sat down with UNRWA Chief of Operations in the Gaza Strip, John Ging, to discuss how the siege, and the latest closures are affecting UNRWA and the civilian population in Gaza. UNRWA is the UN agency responsible for providing aid to millions of Palestinian refugees.

On 4 November, Israel sent tanks into the Gaza Strip and carried out attacks which killed six Palestinians, breaking a ceasefire that had generally held since June. Palestinian militias retaliated by firing rockets at Israel. Since then Israel has tightened its blockade of the Gaza Strip.The Electronic Intifada: Mr. Ging, How do you describe the situation in the Gaza Strip under strict Israeli closure for more than two weeks now?John Ging: The situation is very desperate at the humanitarian level, I mean people have been stripped of their dignity here, it is a struggle to survive for every body. 750,000 of the people here in Gaza are children of the one and half million population.Today we have good news: the crossings have opened to allow in vital humanitarian aid an fuel, so we now look at this as the first step in a positive direction, we hope.EI: Have they actually been reopened today?JG: Yes, yes, yes this morning the fuel has come in for the power plant, our trucks are coming in with food aid, and wheat is coming in for the mills.It's a small, very small quantity that is coming in, but it's the first resupply in over a week, and the situation, as I say, had become very desperate, and we hope, now, that it's, as I say, the first step back to a positive situation here.EI: You as UNRWA, which provides services to more than 700,000 Palestinian refugees in the Gaza Strip, how do you deal with the frequent humanitarian crisis with Israel closing the border crossings from time to time?JG: We are finding it increasingly difficult. It was unprecedented that we ran out of food, which we did over 10 days ago. The closures are becoming more and more restrictive, the situation here is getting worse and worse. Sadly, it's not new news from Gaza, bad news from Gaza does not get headlines any more, that's part of the problem. But there are a million and half people living here; all the time the situation is becoming more and more difficult for them.They are paying a very heavy humanitarian price for the actions of extremists, firing these rockets into Israel, which we condemn outright. But, there was five months of a ceasefire in the last couple of months, where the people of Gaza did not benefit; they did not have any restoration of a dignified existence. We in fact at the UN, our supplies were also restricted during the period of the ceasefire, to the point where we were left in a very vulnerable and precarious position and with a few days of closure we ran out of food.There has to be a change in approach, a change in a policy, we now, hopefully, enter a new period of the ceasefire. Good news for the civilian population in Israel, no more rockets being fired. Now we want to see the civilians here in Gaza benefit from the ceasefire, so that they have restored to them a dignified existence, which is very simple, open the crossings, let people move freely, allow exports, allow imports, create confidence among the population that this the way to go. No violence, security, peace and so on.EI: Which party do you blame for the ongoing conditions, bearing in mind that Israel three weeks ago carried out attacks on Gaza, prompting Palestinian resistance factions to respond by firing homemade rockets?JG: this is a conflict and there are two parties to the conflict, now the bottom line is that all parties, have their responsibilities and they have international legal responsibility to protect the civilians, who are innocents in this conflict. I am seeing here first hand, that the innocent civilians, 750,000 children in Gaza, are paying a severe humanitarian price for the political failure that has given rise to this conflict and for the conflict itself. So, what we need to do is we need to focus all sides on their responsibility and the responsibilities are very clear: to end violence and to get us back on a track, where the conflict can be resolved through a political process.Each side has their clear responsibilities in that regard and their actions have to be held to account to international legal standards.EI: It has been obvious in the past several years that UNRWA or the UN in general is no longer able to forge any kind of settlement of solution for the ongoing situation between Palestinians and Israelis? How do you comment?JG: No, UNRWA's responsibility is to provide human development of the next generation through our schools, we have 200,000 children in our schools. We are to provide humanitarian assistance, medical care, primary health care to a million refugees, food assistance and other emergency support to over half a million who are destitute. This is our role, we are here to do that, we are not a political organization, we have not been given a mandate to be involved in resolving the conflict. We are simply here to attend to the human development and the humanitarian needs of the population, the Palestinians, the Palestinian refugees who are caught up in this conflict.Rami Almeghari is contributor to The Electronic Intifada, IMEMC.org and Free Speech Radio News. Rami is also a former senior English translator at and editor-in-chief of the international press center of the Gaza-based Palestinian Information Service. He can be contacted at rami_almeghari A T hotmail D O T com.'

Zie: http://electronicintifada.net/v2/article9992.shtml

Obama 60

Kijk, beste collega's. Zo ziet hij er nu echt uit, een blanke neger, zonder kroeshaar, het pak van een blanke manager, en een blanke huidskleur, en als jullie nog eens een keer goed kijken, dan zullen jullie zien dat hij bijna op... ja, op George Bush lijkt. Hoe kan het dat Kamagurka kan zien wat jullie absoluut niet zien? Misschien dat de feiten jullie een beetje op weg helpen om de werkelijkheid te zien. Succes!

'Gates Agrees to Stay on Under Obama
Tuesday 25 November 2008
by: Mike Allen, The Politico

Defense Secretary Robert Gates has agreed to stay on under President-elect Barack Obama, according to officials in both parties. Obama plans to announce a national-security team early next week that includes Gates at the Pentagon and Sen. Hillary Rodham Clinton (D-N.Y.) as secretary of state, officials said.
Retired Marine Gen. James Jones, former Marine commandant and commander of U.S. and NATO forces in Europe, will be named national security adviser, the officials said.
The national security adviser heads the National Security Council, which is the part of the White House structure that deals with foreign policy, and varies in influence from presidency to presidency. Jones insisted on - and got - a commanding role, the sources said.
Democrats familiar with the national-security event early next week said they also expect James Steinberg, who was deputy national security adviser in the Clinton administration, to be named deputy secretary of State; Susan Rice, Obama's senior foreign policy adviser on the campaign, to be named U.S. ambassador to the United Nations; and retired Adm. Dennis Blair, the former commander-in-chief of the U.S. Pacific Command and a veteran of the NSC, Central Intelligence Agency and Joint Chiefs of Staff, to be named the director of national intelligence.
Tom Donilon, an assistant secretary of state for public affairs and chief of staff at the U.S. Department of State during the Clinton administration, is a leading candidate to be Jones' deputy at the NSC, officials said.
The team gives Obama experience in the bureaucracy and credibility with the military, although it could lead to criticism from his party's left wing that the lineup is more hawkish and less revolutionary than his supporters expected.
David Axelrod, the incoming White House senior adviser, said Sunday on ABC's "This Week": "The president-elect was clear throughout the campaign that when he became president, that he was going to give the secretary of defense a new mission, and that mission was going to be to wind down our involvement. Nothing has changed."
Axelrod said Obama enjoys and invites strong opinions and there will be no "potted plants" in his Cabinet.
Gates has been negotiating with Obama emissaries over his deputies - some will be retained, and some new - and how the Pentagon will be run.
The selection of a member of President George W. Bush's inner circle allows Obama to deliver on his promise of a bipartisan Cabinet, even though Gates has an intelligence background and has not been an active Republican.
The appointment has substantial advantages for Obama, who now can keep his pledge of drawing down troops in Iraq with the aid of an architect of the Bush administration's successful troop "surge" strategy.
The presence of Gates also will help finesse Obama's relationship with Gen. David Petraeus, the former U.S. commander in Iraq and now the head of the U.S. Central Command, which includes Iraq and Afghanistan.
The Gates nomination was first reported as a "done deal" by ABC News.
Gates will not have to be reconfirmed, officials said.

Zie: http://www.truthout.org/112608J

The Empire 379

En terwijl de opiniemakers opinies maken en breken gaat het echte leven gewoon door.

WEDNESDAY 26 NOVEMBER 2008

Study: Many Kids in Katrina Trailer Park Anemic
Monday 24 November 2008
by: The Associated Press

Many children living in a trailer park for those displaced by Hurricane Katrina were anemic because of poor diets. (Photo: Getty Images)
New Orleans - Dozens of infants and toddlers who lived in Louisiana's biggest trailer park for those displaced by Hurricane Katrina were anemic because of poor diets, at a rate more than four times the national average.
About 41 percent of 77 children under the age of 4 suffered from the condition this year, according to a study released Monday by the Children's Health Fund. Most, and possibly all, lived in the Renaissance Village trailer park in Baker.
Iron deficiency anemia can cause fatigue and learning problems. Severe deficiency in young children can delay growth and development and even cause heart murmurs.
The national rate for children that young is below 10 percent. Louisiana has one of the nation's highest anemia rates, with about 24 percent of all children below the age of 5 affected, according to the 2007 Pediatric Nutrition Surveillance survey.
Dr. Irwin Redlener, president of the Children's Health Fund and director of Columbia University's National Center for Disaster Preparedness, said the Renaissance Village rate was double the rate for homeless children the same age in New York City shelters.
The study used records for all 261 babies and children who lived in New Orleans until Katrina and were treated last year at CHF's mobile clinics at the trailer park and Baton Rouge schools, said Roy Grant, the organization's director of applied research and policy analysis.
While most of the affected children were storm evacuees, it was possible that a few were natives of Baton Rouge.
But studying the problem further and providing follow-up care for the children is difficult because the state closed the parks in May.
"Now it's more difficult, because they're no longer in the trailer area. They're dispersed around the state. So it's a little harder to get follow-up," said Dr. Jimmy Guidry, Louisiana's health officer.'

Zie: http://www.truthout.org/112608N

Obama 59

De Change van Obama is toch gewoon ordinair wisselgeld. Er is geen sprake van verandering, tenminste niet de verandering die de spindokters de bevolking beloofden. En nu opletten hoe al die praatjesmakers van de commerciele massamedia deze zwendel gaan verkopen. Let op de opiniemakers en vergeet niet dat u geen weermannetje nodig heeft om te weten uit welke hoek de wind waait.

Custodians of Empire
Tuesday 25 November 2008
by: Tom Engelhardt, The Nation

Many believe that Obama's foreign policy team is right of center. (Photo: Getty Images)
The Obama national security "team" - part of that much-hailed "team of rivals" - does not yet exist, but it does seem to be heaving into view. And so far, its views seem anything but rivalrous. Mainstream reporters and pundits lovingly refer to them as "centrist," but, in a Democratic context, they are distinctly right of center. The next secretary of state looks to be Hillary Clinton, a hawk on the Middle East. During the campaign, she spoke of our ability to "totally obliterate" Iran, should that country carry out a nuclear strike against Israel. She will evidently be allowed to bring her own (hawkish) subordinates into the State Department with her. Her prospective appointment is now being praised by the likes of Newt Gingrich and Henry Kissinger.
The leading candidate for National Security Advisor is General James L. Jones, former Marine Corps commandant and NATO commander, who remained "publicly neutral" during the presidential campaign and is known to be personally close to John McCain and, evidently, Secretary of Defense Robert Gates as well. Not surprisingly, he favors yet more spending for the Pentagon. The reputed leading candidate for Director of the CIA, John Brennan, now head of the National Counterterrorism Center, was George Tenet's chief of staff and deputy executive director during the worst years of the CIA's intelligence, imprisonment, and torturing excesses.
The new Secretary of Defense is odds on to be... the old secretary of defense, Robert Gates, a confidant of the first President Bush. Still surrounded at the Pentagon by former Secretary of Defense Donald Rumsfeld's holdovers, he has had a long career in Washington as a clever apparatchik. He was the adult brought in - the story of how and by whom has yet to be told - to clean up the Bush foreign policy mess (and probably prevent an attack on Iran). He did this. He now favors no fixed timelines for an Iraq withdrawal, but a significant American troop "surge" in Afghanistan, "well north of 20,000," in the next 12-18 months. He has overseen the further growth of the bloated Pentagon budget and has recently come out for the building of a new generation of nuclear weapons. (Other candidates for Defense include former Clinton Navy Secretary and key Obama advisor Richard Danzig, who may end up - for the time being - as an undersecretary of defense, Clinton former Deputy Secretary of Defense John Hamre, and Republican Senator Chuck Hagel, who might instead land the job as the Director of National Intelligence.)
Drop down a tier, as Yochi Dreazen of the Wall Street Journal wrote last week, and you find the Obama transition people using a little known think-tank, the Center for a New American Security (CNSA), as a "top farm team" to stock its national security shelves. The founders of the center are - don't be shocked now - former Clinton administration officials providing yet more "centrists" to an administration that seems to believe the essence of "experience" is having been in Washington between 1992 and 2000. CNAS, by the way, is officially against a fixed timeline for withdrawal from Iraq. In that, it seems typical of the coalescing national security team, almost none of whom, so far, opposed the invasion of Iraq (other than the president-elect). Having been anti-war is evidently a sign of inexperience and so a negative.
Add in the military line-up - Chairman of the Joint Chiefs Mike Mullen, Centcom Commander David Petraeus, Generals Raymond Odierno and David McKiernan, the U.S. commanders in Iraq and Afghanistan - all second term Bush picks, all reportedly ready to push for a major "surge" in Afghanistan, all evidently against Obama's timeline for withdrawing U.S. combat forces from Iraq.'

Lees vereder: http://www.truthout.org/112608L

Het Neoliberale Geloof 294

Colossal Financial Collapse: The Truth behind the Citigroup Bank "Nationalization"
by F. William Engdahl

On Friday November 21, the world came within a hair’s breadth of the most colossal financial collapse in history according to bankers on the inside of events with whom we have contact. The trigger was the bank which only two years ago was America’s largest, Citigroup. The size of the US Government de facto nationalization of the $2 trillion banking institution is an indication of shocks yet to come in other major US and perhaps European banks thought to be ‘too big to fail.’
The clumsy way in which US Treasury Secretary Henry Paulson, himself not a banker but a Wall Street ‘investment banker’, whose experience has been in the quite different world of buying and selling stocks or bonds or underwriting and selling same, has handled the unfolding crisis has been worse than incompetent. It has made a grave situation into a globally alarming one.
‘Spitting into the wind’
A case in point is the secretive manner in which Paulson has used the $700 billion in taxpayer funds voted him by a labile Congress in September.
Early on, Paulson put $125 billion in the nine largest banks, including $10 billion for his old firm, Goldman Sachs. However, if we compare the value of the equity share that $125 billion bought with the market price of those banks’ stock, US taxpayers have paid $125 billion for bank stock that a private investor could have bought for $62.5 billion, according to a detailed analysis from Ron W. Bloom, economist with the US United Steelworkers union, whose members as well as pension fund face devastating losses were GM to fail.
That means half of the public's money was a gift to Paulson’s Wall Street cronies. Now, only weeks later, the Treasury is forced to intervene to de facto nationalize Citigroup. It won’t be the last.
Paulson demanded, and got from a labile US Congress, Democrat as well as Republican, sole discretion over how and where he can invest the $700 billion, to date with no effective oversight. It amounts to the Treasury Secretary in effect ‘spitting into the wind’ in terms of resolving the fundamental crisis.
It should be clear to any serious analyst by now that the September decision by Paulson to defer to rigid financial ideology and let the fourth largest US investment bank, Lehman Brothers fail, was the proximate trigger for the present global crisis. Lehman Bros.’ surprise collapse triggered the current global crisis of confidence. It was simply not clear to the rest of the banking world which US financial institution bank might be saved and which not, after the Government had earlier saved the far smaller Bear Stearns, while letting the larger, far more strategic Lehman Bros.
fail.
Some Citigroup details
The most alarming aspect of the crisis is the fact that we are in an inter-regnum period when the next President has been elected but cannot act on the situation until after January 20, 2009 when he is sworn in.
Consider the details of the latest Citigroup government de facto nationalization (for ideological reasons Paulson and the Bush Administration hysterically avoid admitting they are in the process of nationalizing key banks). Citigroup has more than $2 trillion of assets, dwarfing companies such as American International Group Inc. that got some $150 billion in US taxpayer funds in the past two months. Ironically, only eight weeks before, the Government had designated Citigroup to take over the failing Wachovia Bank. Normally authorities have an ailing bank absorbed by a stronger one. In this instance the opposite seems to have been the case. Now it is clear that the Citigroup was in deeper trouble than Wachovia. In a matter of hours in the week before the US Government nationalization was announced, the stock value of Citibank plunged to $3.77 in New York, giving the company a market value of about $21 billion. The market value of Citigroup stock in December 2006 had been $247 billion. Two days before the bank nationalization the CEO, Vikram Pandit had announced a huge 52,000 job slashing plan. It did nothing to stop the slide.
The scale of the hidden losses of perhaps the twenty largest US banks is so enormous that if not before, the first Presidential decree of President Barack Obama will likely have to be declaration of a US ‘Bank Holiday’
and the full nationalization of the major banks, taking on the toxic assets and losses until the economy can again function with credit flowing to industry once more.'

Lees verder: http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=11117

Diederik van Hoogstraten van de Volkskrant

Dames en Heren, even ter zake!

De Volkskrant meldt zoals altijd achter de feiten aan:

'Links in VS teleurgesteld over Obama

ACHTERGROND, Van onze correspondent Diederik van Hoogstraten

gepubliceerd op 25 november 2008 05:15, bijgewerkt op 25 november 2008 09:24

NEW YORK - De contouren van het kabinet van Barack Obama worden zichtbaar, en in progressieve kringen in de VS klinkt een vraag: is dit de beloofde ‘verandering’?
De toekomstige Nationale Veiligheidsadviseur heeft nauwe banden met de Republikein John McCain. De minister van Defensie die vermoedelijk zal aanblijven, ís een Republikein.
De economische adviseurs die Obama maandag introduceerde, zijn bekende namen uit het Clintontijdperk. Obama’s chefstaf en de nieuwe minister van Justitie dienden Bill Clinton, en de waarschijnlijke minister van Buitenlandse Zaken héét Clinton.'

Diederik, beste collega, dit zijn enigszins beteuterde woorden, en dat ruim twee weken nadat het 'nieuws' over de teleurstelling uitgebreid gemeld en toegelicht werd op talloze websites in de wereld, onder anderen deze.

Terwijl de scepsis over Obama onder serieuze waarnemers geanalyseerd op internet besproken werd gingen de westerse commerciele massamedia, waaronder de Volkskrant, enthousiast door met het verspreiden van propaganda over 'de eerste zwarte president van de VS.' Allright, Diederik, ik leg het je nog 1 keer uit. Net zoals kankerverwekkende Marlboro sigaretten aan de man worden gebracht met beelden van cowboys op paarden in de open natuur, zo werd in dit geval een hele neger aan de Amerikanen verkocht als een alternatief voor de blanke baas. Dat proces heet 'branding', het verkopen van een beeld, niet van een product, maar van een beeld, een imago. 'Imaazje', schreeuwde Robert Jasper Grootveld al in de jaren zestig en kalkte het woord kanker op sigarettenreclameborden. Toen waren de mensen nog niet zo gehersenspoeld als momenteel. Welnu, zodra je een mens verkoopt, die jou het beeld geeft een alternatief te zijn voor een failliet beleid, heet dat propaganda. Of in het hedendaags jargon: SPIN. Niet vergeten dus, want het product blijft natuurlijk even beroerd als eerst, alleen wordt het in een andere verpakking gepresenteerd. Bruin brood in plaats van wit, en zoals je weet, lijkt bruin brood beter dan wit brood. Lijkt.

Diederik, de commerciele massamedia spelen in dit proces een doorslaggevende rol. De topadviseur bij uitstek van Amerikaanse politici en zakenmensen voorafgaand en vlak na de Tweede Wereldoorlog, Edward Bernays, waarschuwde de westerse elite al in de jaren twintig van de vorige eeuw voor de gevaren van de democratie, aangezien op die manier grote groepen burgers een greep dreigden te krijgen op hun eigen toekomst. Dit zou de macht van de elite drastisch beperken. In 1947 schreef Bernays een belangrijk artikel voor het prestigieuze Annals of the American Academy of Political and Social Sciences, getiteld 'The Engineering of Consent'. In dit artikel schreef Bernays dat 'the engineering of consent is the very essence of the democratic proces, the freedom to persuade and suggest.' Het zal duidelijk zijn dat die 'freedom' alleen in handen kan zijn van de machtigen en rijken, die de middelen hebben om die 'freedom' inhoud te geven. Voor alle duidelijkheid schreef Bernays dan ook dat de gemiddelde Amerikaan 'has only six years of schooling... [Therefore] democratic leaders must play their part in... engineering consent... Today it is impossible to overestimate the importance of engineering consent; it affects almost every aspect of our daily lives.'

Voor zijn invloedrijke wetenschappelijke bijdragen werd Bernays in 1949 geëerd door de American Psychological Association. Hoe invloedrijk de inzichten van Bernays waren werd hetzelfde jaar nog eens duidelijk gemaakt door Fortune. De redactie van dit tijdschrift stelde zonder enige ironie dat 'it is as impossible to imagine a genuine democracy without the science of persuasion [ i.e. propaganda] as it is to think of a totalitarian state without coercion. The daily tonage output of propaganda and publicity... has become an important force in American life. Nearly half of the contents of the best newspapers is derived from publicity releases; nearly all the the contents of the lesser papers... are directly or indirectly the work of PR departments.'

Wat er vandaag de dag in feite aan de hand is, is het volgende: de afgelopen twee decennia is de Amerikaanse middenklasse kapot gemaakt. De arbeidersklasse was al eerder kapot gemaakt. Het vieze en zware werk is geoutsourced naar goedkope-lonen-landen, van Mexico tot China. Sinds 1978 is het reële loon in de VS niet gestegen. Met andere woorden: het systeem staat onder druk, grote groepen mensen hebben geen belang meer bij het kapitalisme of in eufemistische bewoordingen: de vrije markt, die natuurlijk niet vrij is zoals we onlangs weer zagen toen alle westerse regeringen miljarden subsidies aan de banken gaven. Maar goed, het groeiende wantrouwen tegen dit neoliberale model is een groot gevaar voor de mensen die het meest van dit systeem profiteren, juist Diederik, de rijken. Ondertussen heeft de elite zich geweldig verrijkt, zodat nu 1 procent van de Amerikanen meer dan 40 procent van 's lands rijkdommen in bezit heeft en elk jaar weer meer dan 20 procent van het inkomen opstrijkt. Dit alles ten koste van de Amerikaanse infrastructuur en de werkende klasse, die inmiddels om het hoofd boven water te houden meer dan 1 baantje hebben en er toch niet echt op vooruitgaan.

Dat alles is een feit, je hoeft geen marxist te zijn om je ogen open te doen. Reis eens door de VS en je ziet het zelf. Blijf daar niet voor het Witte Huis staan, daar is niets te zien, behalve wat zwervers en eekhoorntjes. Welnu, de elite realiseert zich datgene wat jij niet ziet, en dat is het feit dat het neoliberalisme in de VS niet alleen financieeel, maar vooral ook ideologisch failliet is. Dus moet de zaak anders verpakt worden. De bedoeling is natuurlijk niet dat het systeem wezenlijk, dus inhoudelijk verandert. De rijken en machtigen willen nooit hun rijkdom en macht uit handen geven. Waarom zouden ze, zolang ze de beschikking hebben over onnozele kwasten in de journalistiek die de handel, verpakt in een nieuw jasje, weer aan de man weten te brengen?

Oke, nu de waarheid, Obama is door de elite naar voren geschoven om een failliete politiek weer enige mate van geloofwaardigheid te verschaffen. Eerst schoof de elite een vrouw naar voren, maar toen Hillary Clinton niet lekker bleek te liggen in de publieke opinie heeft men haar weer onmiddellijk laten vallen en al hun kaarten op een zogeheten Afro-Amerikaan gezet, van wie opmerkelijk genoeg allerlei blanke vrouwen op leeftijd weten te vertellen dat hij 'een knappe neger' is. Dig it Boy? They all want a piece of the action!

Maar let op, Diederik, de machtige lobbygroepen zijn onmiddellijk aan boord gehaald, van Wall Street totaan de joodse pro-Israel lobby. Want het beleid wordt natuurlijk nooit wezenlijk anders, dat kan ook niet, dat laat de macht niet toe. En dat zou jij ook niet doen Diederik, als jij de macht had. Waarom denk je dan toch dat die anderen het wel zouden toelaten? Stel jezelf nu eens die vraag, en val je lezers niet meer lastig met propaganda. Hoop is allemaal leuk en aardig, maar in de grote-mensen-wereld van de machtspolitiek is het geen drijfkracht van betekenis. Opletten dus, en beschrijven, meer hoef je als onafhankelijke journalist niet te doen. Je bent toch geen reclameman, of wel soms?

Je collega, Stan van Houcke.

Yariv Mozer

Het IDFA toont een aangrijpende documentaire van de joods-Israelische cineast Yariv Mozer, getiteld: 'My first War.' Als u tijd heeft ga de film zien. Het toont uiterst beklemmende beelden van de oorlog in Libanon in 2006, laat zien hoe jonge joods-Israeli's opgeofferd worden in een geopolitieke strijd die hun belangen geenszins dient. Het laat deze jonge mensen zien in al hun angst en zwakte, verdriet en eenzaamheid.

Synopsis

In 2006, Yariv Mozer, like so many other reservists in the Israeli army, was summoned to fight in an abruptly flaring war with Lebanon. On an impulse, Mozer, who owns a film production company, took along his camera. My First War is the reflection of his experiences on the front and the conversations he had there with his fellow conscripts and superiors. Mozer not only brought his camera to capture the war, but also to keep it at a distance. It is a recurrent theme in film: Lieutenant Colonel Ilan Levy is compared to Sean Penn, Private Idan Taler refers to Spielberg's Saving Private Ryan to convey his experiences, and to Mozer himself the first weeks of war feel like a video game, with two sides shooting at each other from a distance. This changes when the troops actually invade Lebanon and the atmosphere grows tenser. Although the war was started to retrieve two captured Israeli soldiers, the disillusioned privates chiefly express their distrust of the army commanders. The film is in the first person, with a voice-over by Mozer, but at the same time speaks for and on behalf of all the soldiers who were there whose stories were ignored in Israel after the war.'

Te zien in: Tuschinski 2
Fri 28-11
12:15

Yariv Mozer, Director / Producer
Yariv Mozer was born in 1978 in Tel Aviv. He is a graduate with distinction of Tel-Aviv University's Film Department. Mozer is also a winner of the America-Israel Cultural Fund Grant, a former director of the Tel Aviv 10th International Student Film Festival, and former Supervising Producer of acclaimed Israeli production company Alma Films Ltd., which specializes in documentaries. In September 2006, decided to establish his own production company, "Mozer Films Ltd.". Since then he has been involved in numerous film and television productions. Since October 2007, he has serves as head of the entrepreneur production studies at the Jerusalem Sam Spiegel Film and TV School and also teaches creative production studies at the Tel Aviv University Film and TV Department and at the Tel Aviv College of Management Media School. He is a member of the Israel Academy of Motion Picture, the Israeli Film Producers Guild, and the Israeli Documentary Filmmaker's Forum.

2008 "My First War" - Documentary, 80 min.
2006"Calling you" - The First Israeli Gay Music Video / by Jonathan.
2003"Passiflora Waltz" - Short fiction film (16 mm), 15 min.
"Seven Years" Music video by Guy Zu Aretz
2008-2009 (In production)"The Life and Death of Gotel Botel" - Feature Film, 90 min
"Between two Passovers" - Documentary, 50 min.
(In development) "The Inheritance" - feature film, 90 min.

2008
"The House on Tabenkin street" - Documentary , 85 min.
"My First war" - Documentary, 80 min.
"Mexico" - Short, 30 min
"The Heart of Jenin" - Documentary feature film, 90 min.

2007 "The TalkBackers" - Documentary, 60 min.

2006"Monkey Business" - Feature Documentary, 90 min.
"Hummus Curry" - Documentary, 50 min.
"Six Days in June" - Documentary TV series (3*50 min)
"See you in my place" - Documentary Reality TV series (6*50 min)

2005-2006Supervising Producer for Alma Films (Partial list):
"Hot House" - Documentary, 60 min.
"5250" - Documentary, 50 min. "True Grace" - Documentary, 50 min."Yitzhak Rabin – An Unclosed Case" - Documentary, 50 min."Short" - Documentary, 50 min. "The Blue Lamb - Kadishman" – Documentary, 70 min.

2004
Director and Executive producer of "The Tel Aviv 10th international student film festival".
Guests of honour: Richard Gere (USA), Patrice Leconte (France), Catherine Breillat (France), Thomas Vinterberg (Denmark), Nabil Ayouch (Morocco), Adam Greenberg (USA), Ricardo Aronovitch (France), Zvi-Howard Rosenman (USA), Lynn Roth (USA), Dan Gordon (USA).

"People of Hope" Documentary series (50*4 min.) Executive producer.
"Independence for a day" Documentary 50 min.

Obama 58

Wat is de verklaring voor het feit dat een tekenaar als Kamagurka in een oogopslag doorziet wat zoveel journalisten niet kunnen doorzien? Het goede antwoord krijgt een ere vermelding.

In zijn afscheidsrede waarschuwde in 1961 president Eisenhower de Amerikaanse bevolking voor het volgende:
'Our military organization today bears little relation to that known by any of my predecessors in peacetime, or indeed by the fighting men of World War II or Korea.Until the latest of our world conflicts, the United States had no armaments industry. American makers of plowshares could, with time and as required, make swords as well. But now... we have been compelled to create a permanent armaments industry of vast proportions. Added to this, three and a half million men and women are directly engaged in the defense establishment. We annually spend on military security more than the net income of all United States corporations.
This conjunction of an immense military establishment and a large arms industry is new in the American experience. The total influence -- economic, political, even spiritual -- is felt in every city, every State house, every office of the Federal government. We recognize the imperative need for this development. Yet we must not fail to comprehend its grave implications. Our toil, resources and livelihood are all involved; so is the very structure of our society.In the councils of government, we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the militaryindustrial complex. The potential for the disastrous rise of misplaced power exists and will persist.
We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes. We should take nothing for granted. Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together.'
Zie: http://coursesa.matrix.msu.edu/~hst306/documents/indust.html

Die ernstige waarschuwing van een militair en president is bijna een halve eeuw oud. In die tijd is de macht van het ‘militair-industrieel complex,’ waarvan ‘de totale invloed – economisch, politiek, zelfs spiritueel – in elke stad, elk staatsparlement, elk kantoor van de federale regering' al in 1961 zo 'merkbaar' was dat Eisenhower ervoor waarschuwde, onvoorstelbaar gegroeid. En dus geldt nu meer dan ooit Eisenhower's woorden: 'We moeten niet nalaten zijn ernstige gevolgen te doorgronden. Onze bodem, hulpbronnen en levensonderhoud zijn daar allemaal bij betrokken; evenals het hele bouwwerk van onze samenleving.’ Desondanks is de militarisering van de Amerikaanse samenleving al die jaren ongestoord voortgegaan. De militaire uitgaven bleven en blijven schrikbarend stijgen. De VS geeft inmiddels evenveel geld uit aan bewapening als de rest van de wereld tezamen. Het budget voor 2009 bedraagt meer dan 600 miljard dollar en is onlangs probleemloos door het Congres goedgekeurd. Daar komt nog eens meer dan 200 miljard dollar bij voor de oorlogen in Irak en Afghanistan. Bovendien zijn daarbij niet de kosten van de nucleaire bewapening opgeteld, die vallen onder het ministerie van Energie. En wanneer we de honderden miljarden aan de talloze inlichtingendiensten meetellen dan lopen de kosten voor wat officieel de Nationale Veiligheid op tot ver boven de 1000 miljard dollar, zijnde eenderde tot de helft van de federale begroting.

Inderdaad, de generaal en president Eisenhower waarschuwde vergeefs, want inmiddels is de macht van dit militair-industrieel complex geinfiltreerd in elk aspect van de Amerikaanse samenleving. De VS kan niet meer zonder oorlogen, de economische wetten dicteren de noodzaak van gewapende conflicten. Zonder oorlog zou de wapenindustrie, het wetenschappelijk onderzoek en de vele toeleveringsbedrijven ineenstorten, en zou de werkloosheid gigantisch stijgen. De VS heeft geen militair-industrieel complex, maar is een militair-industrieel complex zo zei een decennium geleden al de Britse kernfysicus Frank Barnaby. De macht van de oligarchie die de VS in zijn greep heeft is enorm toegenomen, 1 procent van de bevolking, de oligarchische elite, bezit meer dan 40 procent van de rijkdommen van het land en meer dan 20 procent van het inkomen.

Ondanks de waarschuwing van Eisenhower is hun macht, steunend op het militair-industrieel complex, in de loop der jaren alleen maar ontzagwekkend gegroeid. Opnieuw is de vraag: hoe kan dat? Het antwoord is opnieuw dat in die ontwikkeling de commerciele massamedia een doorslaggevende rol hebben gespeeld en nog steeds spelen. Zonder het werk van de officiele opiniemakers die het massapubliek dag in dag uit via alle kanalen vertellen wat waar is en wat niet, wat belangrijk is en wat niet, wie betrouwbaar is en wie niet, zou de oligarchie die de wereld regeert er niet in geslaagd zijn om hun macht te vergroten. Een macht die inmiddels totalitair is en alle levensgebieden van de mens bestrijkt.

De VS heeft geen militair-industrieel complex, het is een militair-industrieel complex. De economie en de macht van het rijk kunnen alleen maar via oorlogen in stand blijven.

Waarom weten mijn collega's dit niet? Obama is meer van hetzelfde, maar dan vermomd als progressieve African-American, bruine suiker in plaats van witte.

Obama 57

'Sunday-Tuesday, November 23-25, 2008
SOME THINGS NEVER CHANGE

It hasn’t taken long for some of those on the left who heralded Barack Obama as the long-awaited savior of the U.S. to begin asking, "Why has he appointed the same people from the Clinton and Bush II administrations to positions?" The answer is that he never promised huge changes. If any of his leftist supporters took the time to research his voting record and speeches, he/she would have come up blank with reasons to support Obama. He has taken some old names — like Daschle, Clinton, and even Colin Powell — thrown them in a bag, shook it up, and thrown the names on a table, some with new positions. Obama even is thinking of keeping Gates as the Secretary of War.
A year ago, I wrote the following article and prompted those who were desperate for a change in U.S. imperialistic policy to think again before they put their eggs in the Democrat basket. Names and dates may differ, but the actions of the Democratic Party have not.

DEMOCRATS SPEAK WITH FORKED TONGUES
Tuesday-Thursday, November 6-8, 2007

To listen to Democrats today, you would think they all opposed George Bush’s illegal 2003 invasion of Iraq. Bush, now at his lowest in public opinion polls, is open game for his Democratic opponents. He is being portrayed as a lying warmonger while the Dems are extolling the virtues of their anti-war philosophy.
All this posturing is false. Five years ago, the Democratic Party jumped on board the war bandwagon. Many voted to go to war and gave resounding testimony to the evil of Iraq. However, if you believe the messages being sent by Democrats, you would think that not one supported the war.
The Boston Globe of April 22, 2006 carried an op-ed piece written by 2004 Democratic presidential candidate John Kerry. He mentioned his 1971 appearance before the U.S. Senate and how he spoke of opposing the Vietnam War. Then, he added:
Thirty-five years later, in another war gone off course, I see history repeating itself … Again, we must refuse to sit quietly and watch our troops sacrificed for a policy that isn’t working while Americans who dissent and ask tough questions are branded unpatriotic.
Just as it was in 1971, it is again right to make clear that the best way to support the troops is to oppose a course that squanders their lives, dishonors their sacrifice, and disserves the American people and our principles.
Good stuff, but there some minor omissions on Kerry’s part. He supported the invasion of Iraq, and, at times during the presidential campaign, called for more troops in Iraq than the Republicans sent. Here are a few quotes from the past John Kerry, not the "enlightened" one speaking today:
"We urge you, after consulting with Congress, and consistent with the U.S. Constitution and laws, to take necessary actions (including, if appropriate, air and missile strikes on suspect Iraqi sites) to respond effectively to the threat posed by Iraq’s refusal to end its weapons of mass destruction programs." (Oct. 9, 1998)
"I will be voting to give the president of the United States the authority to use force — if necessary — to disarm Saddam Hussein because I believe that a deadly arsenal of weapons of mass destruction in his hands is a real and grave threat to our security." (Oct. 9, 2002)
"We are in possession of what I think to be compelling evidence that Saddam Hussein has, and has had for a number of years, a developing capacity for the production and storage of weapons of mass destruction. Without question, we need to disarm Saddam Hussein. He is a brutal, murderous dictator, leading an oppressive regime … And now he had continued deceit and his consistent grasp for weapons of mass destruction … So the threat of Saddam Hussein with weapons of mass destruction is real." (Jan. 23, 2003)
This does not sound like the Kerry of today. It is possible for one to change opinions. However, when the person does, there is a usual explanation of how he/she was previously misled or made bad judgements. Not so with Kerry. For years, he supported military action against Iraq. Then, he shows up speaking of a misguided Iraq war and policy.
Madeleine Albright is another one who is changing her tune in the same manner as Kerry: just give a speech that is opposite from your years-long stance without an explanation for the change in course.
Al-Jazeera News published an article called "Albright Warns of Iraq Disaster" on April 23, 2006. Here is the beginning of the piece:
Madeleine Albright, the former U.S. secretary of state, has warned that the invasion of Iraq may end up as one of the worst disasters in American foreign policy.
In an interview with the New York Times, published on Sunday, Albright said she did not think Saddam Hussein had been an imminent threat to the United States.
"You can’t go to war with everybody you dislike," she said.
"I think Iraq may end up being one of the worst disasters in American foreign policy
"I’m for democracy, but imposing democracy is an oxymoron. People have to choose democracy and it has to come from below," she said.
Remember, this is the same Albright who told Leslie Stahl in an interview in 1997 that the deaths of more than 500,000 Iraqi children at the hands of the embargo was a worthy result of U.S. foreign policy. Here are a few statements from the old Albright:
"Iraq is a long way from here, but what happens there matters a great deal here. For the risks that the leaders of a rogue state will use nuclear, chemical or biological weapons against us or our allies is the greatest security threat we face." (Feb. 18, 1998)
"Hussein has chosen to spend his money on building weapons of mass destruction and palaces for his cronies." (Nov. 10, 1999)
Poor Saddam. In the space of a few years, he was relegated by Albright from being the "greatest security threat we face" to not being an imminent threat to the United States. They’ve even taken accusations for Saddam being a sonofabitch away from him. The U.S. talks out of both sides of its mouth.
Before and after the invasion of 2003, anti-war Democrats have argued with me about the merits of the Democratic Party. I have heard, and continue to hear, every lame excuse in the book about the party acquiescing to the warmongers from "They had bad information" to "That’s not their real position." Facts are facts. The Democrats allowed George Bush to invade Iraq for one reason: they were afraid that if the U.S. attacked Iraq and that the soldiers were welcomed with flowers and candy, they would have been on the wrong side of the issue and would have been considered anti-American. No matter how they talk today, Madeleine Albright, John Kerry, and many other Democrats allowed the invasion to occur. Integrity, research and truth went out the window.
Despite all their current anti-war talk, there is one aspect missing from the hollow mouths of the Democrats: not one has mentioned the plight of the Iraqi people and the hundreds of thousands of Iraqi civilian deaths and the destruction of the country that came about because of their silence.'

Zie: http://www.malcomlagauche.com/id1.html

De Israelische Terreur 470

De Israelische terreur tegen de burgerbevolking in Gaza gaat met steun van het Westen ongestoord door.

'Gaza's hospitals struggle to save lives amid Israeli siege

Rami Almeghari writing from occupied Gaza Strip,

Live from Palestine, 21 November 2008

Over the past two weeks, Palestinians in the Gaza Strip have faced a sharply deteriorating humanitarian situation as Israel further tightened its closure of the border crossings. Virtually no food, medicine or other vital supplies have been allowed in to the territory that is home to 1.5 million people. The impact of the siege is most directly observed in Gaza's health sector. Despite desperately needed medication, equipment, supplies, and spare parts, doctors continue to try to save lives and look after their patients at the European Gaza Hospital, one of territory's largest medical centers.Dr. Zaki Azzaq Zouq, an oncologist, explained, "There is a widespread shortage of essential medicines which we used to give to patients prior to the blockade. Currently, there are no tools for physicians to treat patients who suffer from lung, stomach, colon or brain cancers."The situation is just as dire in Gaza's other hospitals. Unable to get life-saving treatments close to home, Israel also prevents patients from Gaza leaving the tiny coastal territory to receive medical care. Nael Alfaqawi, 28, has kidney problems, but was denied entry to Israel so he could seek treatment abroad. Instead, he is now being treated at the Nasser Hospital in southern Gaza.Mr. Alfaqawi said, "When I wanted to travel out of Gaza for treatment, the [Israeli] intelligence personnel asked me to collaborate with them, but I refused. They said, either you collaborate with us or you go back to Gaza. Of course, I refused to comply with them, saying I'm going to die sooner or later, so I returned home."An estimated 70 percent of the Gaza Strip has experienced lengthy power outages for the last two weeks as Israel has cut off fuel supplies to Gaza's only power plant. Hospitals must rely on generators to keep life-saving equipment running."We are unable to ensure that we have needed spare parts to provide heating for patients," said Nihad Swaty, head of the European Gaza Hospital's maintenance department. "We also have our own sewage processing plant to provide water. The current lack of equipment will lead to the plant's total collapse and consequently to an environmental crisis at the hospital itself," he warned.International agencies and officials, including UN Secretary General Ban Ki-moon have condemned the closure as a violation of international humanitarian law and called on Israel to lift the blockade. But there is no sign of relief. Israel has even blocked foreign journalists, who are usually based in Tel Aviv or Jerusalem, from entering the Gaza Strip.Dr. Abdellatif Alhaj, director of the European Gaza Hospital, said "We continually send our appeals to international organizations such as the International Committee of the Red Cross, the World Health Organization and the United Nations. But unfortunately, it appears that the United Nations is facing a crisis itself, as it has started to warn that it will cut off services to residents. We are calling on the United Nations to help us, but it seems that this international organization is no longer able to bring in essential needs such as flour and rice."Dr. Alhaj said that spare parts for the hospital's CT scanner -- one of only two such vital devices in the entire Gaza Strip -- had been held up by the Israelis for over five months.'

Lees verder: http://electronicintifada.net/v2/article9984.shtml

Paul Brill van de Volkskrant 17

'Een Ander Joods Geluid
Paul Brill bijziend
19-02-2007

Hoe lukt dat Paul Brill toch, helderziend en blind tegelijk te zijn? Helderziend is hij zeker: in de Volkskrant van afgelopen zaterdag wist hij te melden dat ‘de vraag niet langer is, of in Iran een kernwapen wordt ontwikkeld, maar wanneer het zo ver is’.

Jaap Hamburger over Paul Brill

Ook zaterdag, maar in een andere krant, werd Zbigniew Brezinski geïnterviewd, Carters voormalige veiligheidsadviseur en nog altijd een gezaghebbend Amerikaans analist van internationale betrekkingen. Hij zei ‘dat het nog steeds niet duidelijk is of Iran, dat een ambitieus nucleair programma heeft, er op uit is daarmee kernwapens te vervaardigen’. ‘Daarover bestaan verwarrende berichten’. Nu heeft Brezinski natuurlijk niet het statuur van Brill, en kennelijk ook niet diens helderziendheid. Dat tekort deelt hij met het Internationaal Atoomagentschap IAEA in Wenen, dat zich nog nooit met zoveel overtuiging heeft durven uitlaten over de bedoelingen van de Iraanse regering, als Paul Brill. Ook het artikel over Iran in de Economist van deze week is behoedzaam in haar conclusies. En dat is verstandig van Brezinski en van het Agentschap in Wenen en van de Economist, want wist de geduchte Brill destijds ook niet met zekerheid, dat Irak massavernietigingswapens had? Vast. Tegen zoveel visie ga je niet in, je formuleert twijfels, zoals Brezinski. Ons voorrecht in Holland is het, om op zaterdagochtend bij de koffie kennis te mogen nemen van een Brill-zonder-bedenkingen.

Gelukkig echter zorgt hijzelf voor wat tegenwicht; behalve visionair is zijn blik toch ook bijziend, om niet te zeggen verblind. De oorzaak daarvan heet ‘Israël’. Het belieft Brill om de toestand in de wereld, en in het Midden Oosten in het bijzonder te bekijken, vanuit wat hij houdt voor ‘het Israëlisch perspectief’. Vallen ontwikkelingen, gebeurtenissen, uitspraken te duiden, als ‘gunstig’ of als ‘ongunstig’ voor Israël, dat is de enige optiek die hij hanteert. Zo gaat in het geval Iran volgens Brill ‘van relativerende opmerkingen de meeste overtuigings-kracht uit, als ze uit een Israëlische pen vloeien’. Let wel: de inhoud van de opmerking wordt ondergeschikt gemaakt aan de vraag waar de inktpot staat, waaruit de woorden geschreven zijn.

Ik ga voorbij aan het feit dat, als men ergens niet meer in staat en bereid is, om inter-nationale verhoudingen te relativeren, en echte van vermeende dreigingen te onderscheiden, het nu juist -en sinds lang- in Israël is. Daar is het mogelijk dat voor de zoveelste keer een grootschalige aanval wordt gelanceerd om het buurland Libanon naar zijn pijpen te laten dansen, zoals afgelopen zomer, en de buitenwereld voor te spiegelen dat het om een ingehouden reactie gaat - om een vorm van ‘gerechtvaardige zelfverdediging’.

Terug naar Iran. Brill kapittelt Chirac, die vertolkt wat menige diplomaat en geschoold militair denkt, namelijk dat een Iraans kernwapen, als het er ooit zou komen, niet het einde van de wereld betekent, en ook niet van Israël. Iraanse leiders en hoge militairen beseffen immers terdege, dat zij bij inzet van dat wapen – afgezien van honderdduizenden Palestijnen die in Israël en daarbuiten dan mee ten onder gaan - de onmiddellijke en totale vernietiging van hun eigen land over zich afroepen. Israël heeft altijd het vermogen terug te slaan; het heeft naar verluidt kernwapens aan boord van onderzeeërs. Voor Brill op zaterdag is Chiracs voor de hand liggende opmerking echter ‘een buitengewoon pijnlijke uitglijer van iemand die strategie verwart met een spelletje stratego’. Wie vertelt Brill, dat hij hier zijn eigen onwetendheid etaleert, en ideologische bevangenheid verwart met politieke analyse en zuiverheid van oordeel?

Dan toch maar liever Brezinski, die de gedachte opwerpt, dat misschien alle betrokken landen meer baat hebben bij een volledig gedenucleariseerd Midden Oosten, waarin ook Israël zijn atoomwapen aan de wilgen heeft gehangen. Aan Brill is zo’n gedachtegang niet besteed, tenzij die af zou komen van een Israëlisch politicus, en afgedrukt wordt in de Jerusalem Post. Brill doet slechts een greep uit Israëlische zienswijzen op ontwikkelingen in het Midden Oosten. Dat is het referentiekader waarbinnen hij ronddoolt. . Zijn inktpot staat weliswaar in Holland, de inkt komt uit Israël. Dáár echter kijkt men alleen nog naar zichzelf, en is men het zicht op de schrijnende werkelijkheid die men voor anderen heeft geschapen, volledig kwijt. Voor zelfkritiek is bij de politiek-militaire elite van Israël net zo veel plaats als voor egels op de snelweg; wie stekels opzet, wordt platgewalst en terzijde geschoven.

Van een politiek commentator van de Volkskrant mogen wij meer verwachten, dan dat hij de bewustzijnsvernauwing die de Israëlische politiek kenmerkt, in zijn kolommen nog eens dunnetjes overdoet. Wie daarin meegaat, helpt dat land van de regen in de drup. Brill hoeft Brezinski’s opvattingen niet over te nemen; al leerde hij maar iets van diens vermogen om zelfstandig te oordelen.

Jaap Hamburger, Bestuurslid Stichting Een Ander Joods Geluid, Amsterdam.
Bron: EAJG'

Zie: http://www.eajg.nl/index.asp?navitemid=12&type=3&item=887