Vrijheid van Meningsuiting? 4

‘De vrijheid van meningsuiting is het recht om te krenken… Daar hebben we heel lang voor gevochten hier in het Westen. Dat gevecht hebben we overwonnen,’ aldus het parlementslid Hirsi Ali, die destijds als lid van de Moslim Broederschap het normaal vond dat de auteur Salman Rushdie via een fatwa ter dood was veroordeeld. En niemand in het programma van NOVA schoot in de lach toen de van origine Somalische asielzoekster de nonsense over haar langdurige strijd voor de vrije meningsuiting parmantig in het openbaar uitsprak. Vervolgens schilderde ze de christenen en moslims af als het grote kwaad in de wereld tot D’66 fractievoorzitster Lousewies van der Laan haar tirade onderbrak door op te merken: ‘Er gebeuren hier een paar gevaarlijke dingen. Je moet het niet hebben over de moslims, de christenen, de atheïsten, want er zijn verschillen… We moeten niet generaliseren over al deze groepen.’ Het hielp niet, ze kan niet anders, net als in Somalië ben je voor of tegen een partij, een tussenweg bestaat niet. Het was dan ook niet verwonderlijk dat mevrouw Ali ineens uitriep: ‘Ik ben een extremistische aanhanger van de vrijheid van meningsuiting,’ een perfecte typering van zichzelf, met deze aantekening dat ze 'een extremistische aanhanger van de vrijheid van meningsuiting' is zolang dit betekent het niet bestaande 'recht om te krenken.' Hirsi Ali is inderdaad een extremiste, een fundamentaliste van geest, een fanaticus die letterlijk over lijken (van Nederlandse soldaten) zal gaan om haar gelijk te halen. En wel omdat ze diep in haar ziel gekrenkt is, getraumatiseerd door een primitieve interpretatie van de islam, die gebiedt dat vrouwen clitoraal besneden worden. Het probleem is alleen dat dit een fenomeen is van onder andere Nilotische stammen in zwart-Afrika en geen islamitisch fenomeen. Nergens in de Koran of de Hadith staat dat vrouwen besneden moeten worden. Hirsi Ali vecht tegen zwart-Afrika en gebruikt daarbij de islam als zwaard om ons ongelovigen te overtuigen. Ze vertoont alle tekenen van een koningin van de slachtoffers, ze kan niet luisteren en is onverzadigbaar. Tegen het einde van de uitzending zei een van de gasten, de Amsterdamse PVDA-wethoudster Fatima Elatik, tegen haar: ‘Het spijt me zeer, maar u wordt gedreven door angst. Wat er in de wereld gebeurt, dat projecteert u zo erg op Nederland. De wijze waarop de discussie hier gaat, en de wijze waarop u de discussie voert, gaat over de hoofden van de mensen die in onze samenleving door elkaar heen leven. Mevrouw Hirsi Ali, u draagt niets bij zo.’ Maar de liberale volksvertegenwoordigster luisterde allang niet meer, schreeuwde dwars door het betoog van een ander heen, met hautaine gebaartjes reagerend op flarden van het gesprek die ze wel kon verstaan. Haar hele lichaamstaal was die van iemand die was afgehaakt, en volkomen verstard vastzat in haar eigen gelijk. Een wanhopig mens die alleen nog maar wist uit te brengen: ‘Wij staan aan de vooravond van misschien het begin van een oorlog. Iran heeft…’ Maar toen hadden ook de andere aanwezigen genoeg gehoord en eindigde het debat in een kakofonie van geluiden. Tot Fatima’s stem ineens duidelijk hoorbaar werd: ‘Namens wie praat u,’ vroeg ze aan mevrouw Ali ‘Komt u weleens gewoon normaal op straat, praat u weleens met mensen?’ Op haar argument dat ze dat vanwege haar veiligheid niet kon, reageerde het Amsterdamse raadslid ‘Meneer Aboutaleb wordt ook bedreigd en die loopt ook gewoon op straat en praat met mensen.’ En dat laatste kan ik beamen, want ‘s zomers zit ik graag met deze wethouder op een terras bij mij op de hoek en soms praat ik met hem over van alles en nog wat. Een intelligente man. En als er verdachte figuren in de omgeving zijn, kijken mijn buren of we moeten ingrijpen. En zo hoort het. Zie ook: http://home.planet.nl/~houck006/autisme1.html

Vrijheid van Meningsuiting? 3

De journalisten die doorgans zo graag de hoogste autoriteiten aan hun tafel uitnodigen en vaak klakkeloos hun taal en opvattingen overnemen, hebben nu ineens de mond vol over persvrijheid, een door veel van hen volkomen verkeerd begrepen begrip zoals tijdens de NOVA-uitzending weer eens bleek. Andre Rouvoet, fractievoorzitter van de ChristenUnie verklaarde: ‘Waar ik me zorgen over maak is dat ook in reactie op elkaar aan beide zijden een radicalisering plaatsvindt. Dat baart mij grote zorgen met het oog op die samenleving… Mij viel op dat meneer Pauw deze uitzending begon met de stelling dat het vanavond gaat over het recht op krenken. Daar gaat het al fout want de vrijheid van meningsuiting is nooit bedoeld geweest als een recht op krenken. Als je kijkt naar de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, want daar wordt vaak een beroep opgedaan, de preambule van die Universele Verklaring stelt alle grondrechten – en dan moet u geen nee schudden (een advies gericht aan de nee schuddende mevrouw Ali) want ik ga citeren - stelt alle grondrechten die in de Verklaring zijn opgenomen in het perspectief van de preambule, waarin staat dat je die alleen maar kunt uitoefenen in het besef van je plichten jegens de gemeenschap. Dat is dus een randvoorwaarde voor alle grondrechten. En als ik… mr. Bot in een reactie op Ayaan hoor zeggen dat de vrijheid van meningsuiting absoluut is dan denk ik: dat is klinkklare nonsense. Dat moet hij ook nooit zijn, zoals geen enkel grondrecht absoluut is.’ Ondanks het feit dat dit ook de opvatting is van de Nederlandse rechterlijke macht betwistte de hoofdredacteur van de Volkskrant, Pieter Broertjes, de juistheid hiervan. Overigens zonder het juridisch te onderbouwen, waardoor zijn mening meer over hem dan over de grondwet zegt. Dus legde Rouvoet de journalist uit dat ‘zoals alle grondrechten, ook de vrijheid van meningsuiting [niet absoluut] is, er staat geen punt maar een komma, behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet. Dat betekent dat net als de vrijheid van godsdienst, ook de vrijheid van meningsuiting en de Universele Verklaring een beroep doen op ieders verantwoordelijkheidsbesef.’ Desondanks blijft het parlementslid Hirsi Ali in de uitzending het oneens met de wet want ‘het recht van vrijheid van meningsuiting is het recht om te krenken, anders heeft het helemaal geen zin.’ Een vrije meningsuiting heeft geen zin als je, volgens haar, niet mag kwetsen, vernederen en krenken en hier zijn we weer terug bij haar extremistisch temperament, die haar in eerste instantie aanhangster deed worden van de extremistische Moslim Broederschap. In die tijd vond ze het terecht dat de auteur Salman Rushdie ter dood werd veroordeeld. Want dat schreef de benarde interpretatie van de sharia voor, de islamitische wet. Duidelijk is dat ze op een confrontatie uit is. Het enige grappige aan de uitzending was dat wanneer Hirsi Ali op haar opvattingen werd aangevallen we bijna elke keer professor Paul Scheffer in beeld kregen, haar vroegere amant. Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2005/11/hirsi-ali-2.html

Vrijheid van Meningsuiting? 2

Tijdens de extra lange NOVA-uitzending herhaalde Hirsi Ali als een ware fundamentalistische Verlichtingsgelovige op hoge toon: ‘Ik wil geen concessie doen, geen compromis sluiten over de vrijheid van meningsuiting… Ik heb gezegd dat een godsdienst achterlijk is. Dat mag. Het recht om te beledigen heb ik.’ Omdat ze zich nog niet helemaal in de Verlichtingsboeken heeft ingelezen, weet mevrouw Ali niet dat een dergelijk ‘recht’ niet bestaat. En gelukkig niet, want voordat je het weet heb je op die manier hier Somalische toestanden, waarbij degene met de grootste mond en het zwaarste wapen de strijd wint. Peter Bergwerff, de laconieke hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad probeerde het opgewonden parlementslid en de al even opgewonden Pauw voorzichtig enig gezond verstand bij te brengen door te zeggen dat de felle reactie van moslims ook ‘iets te maken heeft met de wijze waarop je je uit. Als je bij voorbaat begint te praten over een achterlijke godsdienst dan heb je die mensen al neer geknuppeld. Dan is er toch geen dialoog meer mogelijk... U mag in de tram ook tegen uw medepassagier zeggen dat ze een achterlijke Bet is, maar u moet niet gek opkijken als u dan een klap tegen uw hoofd krijgt.’ Het hielp allemaal niet. Hirsi Ali heeft volgens eigen zeggen 'een ontwikkeling' doorgemaakt en dat zal men weten ook. Van islamitisch fundamentaliste die zoals ze zelf zei ‘in 1989 er voor [was] dat Salman Rushdie gedood zou worden, dat vond ik oprecht’ is ze nu een al even extremistische voorstander van de vrijheid van beledigen, vernederen en krenken. De inhoud is veranderd, de vorm niet en net als met zoveel bekeerlingen is ze nu roomser dan de paus. En daar zullen anderen een prijs voor moeten betalen. Op de vraag van Pauw: ‘Stel nou voor dat Nederlandse militairen in Afghanistan straks beschoten worden omdat u zich uitspreekt,’ antwoordde het VVD-parlementslid: ‘Ik ben ook een politicus, ik ben een volksvertegenwoordiger en ik ben gekozen om deze hele moeilijke afwegingen te maken. Iemand heeft ooit gezegd: “politiek is een keuze tussen twee kwaden.” 1 kwaad is zwijgen en zo 10/20 jaar later op een dag wakker worden en dan zit je in een islamitische theocratie of nu je mond open doen en risico’s nemen…’ Nederlanders die voor het leger hebben gekozen moeten van haar het landsbelang en de vrijheid met hun leven verdedigen. Met andere woorden: de wijze waarop mevrouw Ali met woorden tegen de islam strijdt is wel een paar mensenlevens waard. Natuurlijk niet de hare, want ze wordt omringd door beveiligingsagenten, maar dat van anderen. Zie: http://www.novatv.nl/index.cfm?NOBbt=true&&pollaction=poll.uitslag&pol_id=1870

Vrijheid van Meningsuiting?

Gisteravond bespraken gasten in NOVA de zaak van de spotprenten. Het werd door Jeroen Pauw alsvolgt ingeleid: ‘De vraag is natuurlijk: moeten we om de maatschappelijke vrede te bewaren even pas op de plaats maken met het kritiseren en bespotten van religies, goden en gelovigen of is dit juist het moment om dat recht op krenken te verdedigen.’ Zoals wel vaker was de vraag onjuist, en wel omdat er in een democratische rechtstaat in tegen stelling tot een dictatuur geen recht op krenken bestaat. Alleen rancuneuze haatdragende mensen denken dat er een dergelijk recht bestaat. Het is een misvatting dat het recht op vrijheid van meningsuiting betekent dat er een recht bestaat op krenken en vernederen van andere mensen. Onze Jeroen keek verbijsterd toen hij dit hoorde van Andre Rouvoet, de fractievoorzitter van de Christen Unie in de Tweede Kamer. Zoiets mafs had hij nog nooit gehoord. Zonder dat ook iemand het merkte sloeg vervolgens de Volkskrant-cartoonist Jos Collignon de spijker op de kop met zijn opmerking: ‘Wij dwingen mensen beelden op die vaak heel langdurig bij blijven… En dat is eigenlijk de kracht van ons werk… en dat is dus ook wat je met die tekening ziet.’ Hij wees daarbij naar de spotprent van Mohammed met een bom in zijn hoofd. Collignon heeft gelijk, maar dan op een andere manier dan hij misschien bedoelt: dit soort beelden zijn als wapens in de moderne beeldcultuur. Dat beseften de nazi’s in Hitler Duitsland als eersten maar al te goed. Zodra uitgewerkte argumenten niet het juiste effect bewerkstelligen, moeten de opiniemakers in een massamaatschappij eendimensionale beelden inzetten, karikaturen, de eeuwige jood met een kromme neus en een zak geld. Of zoals nu: de profeet van de islam met een bom, waarmee de suggestie wordt gegeven dat de islam en terrorisme identiek zijn, net zo identiek als voor een antisemiet joden en geld is. Peter Bergwerff, hoofdredacteur van het Nederlands dagblad stelde zijn collega hoofdredacteur van de Volkskrant, Pieter Broertjes, de vraag of hij de Iraanse cartoons over de holocaust zou plaatsen, aangezien hij wel de spotprenten over Mohammed had geplaatst. Broertjes antwoordde: ‘Nee, ik denk het niet.’ Toen Bergwerff vroeg waarom niet, per slot van rekening kunnen die cartoons even relevant zijn voor een goede beeldvorming van de lezer als de prenten over Mohammed, begon Broertjes te stotteren: ‘Nou, omdat dat, dat, dat, dat is eh…’ Maar een antwoord had hij niet waarop een andere gast aan tafel, Mohammed Cheppih reageerde met: ‘Dat is precies het hele issue hier: dat met twee maten meten. Toen drie jaar geleden dezelfde Deense krant christelijke cartoons (spotprenten over Jezus. svh) niet wilde publiceren, zei niemand er wat over. Toen was het opeens niet opkomen voor de vrijheid van meningsuiting.’ Maar nog vernietigender was Cheppih’s retorische vraag aan Broertjes, tevens voorzitter van het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren, waarom de grote pleitbezorgers van de vrijheid van meningsuiting in Nederland niet geprotesteerd hadden toen bekend werd dat president Bush Al Jazeera had willen bombarderen omdat de Arabische zender teveel van de vrijheid van meningsuiting gebruik had gemaakt. Broertjes zat met een mond vol tanden. Het onvermijdelijke ‘Icoon van de Vrijheid van Meningsuiting,’ zoals Jeroen Pauw de volksvertegenwoordigster Hirsi Ali trots introduceerde, was ook aanwezig, maar voelde zich geenszins geroepen om op deze hypocrisie in te gaan, terwijl ze toch de dag tevoren nog vanuit Berlijn die Westerse vrijheid van meningsuiting tegenover de voltallige Westerse pers zo geroemd had. Hier kunt u naar de uitzending kijken: http://www.novatv.nl/index.cfm?NOBbt=true&&pollaction=poll.uitslag&pol_id=1870

Maria Goos 6

Stel dat u een week geleden nog schreef 'soms haat ik Marokkanen. Echt waar.' Ineens wordt u uit uw slaap gebeld door een man met een 'Marokkaans' accent die u vraagt of u 'een tas kwijt' bent, een tas met uw hele hebben en houwen erin, totaan uw pinpas toe. U raakt in paniek, door uw 'halfslaap heen begon een stemmetje te roepen: ''Niet je pincode geven. NIET JE PINCODE GEVEN!''' Want terwijl u thuis 'bloot en bibberend' rondrent is de eerste reflex dat 'Marokkanen' tasjesdieven zijn, dat spreekt voor zich. En de man die u in uw halfslaap een vraag stelt behoort bovendien tot de groep 'Marokkanen' die u 'soms haat. Echt waar.' Dat de man naar alle waarschijnlijkheid een Nederlander is van Marokkaanse afkomst doet er niet toe, hij is en blijft voor u behoren tot de etnische minderheid 'Marokkanen.' Maar dit durft u natuurlijk nooit in het openbaar te zeggen, laat staan te schrijven. U kijkt wel uit, dat is slecht voor business, want dan blijkt ineens dat u misschien wel een racist bent en dat mag officieeel niet. Dus wat doet u? U schrijft het volgende: 'De Marokkaanse (Ik zeg het er maar even bij, want als ie iets crimineels had gedaan had het er ook bij gestaan, de Marokkaanse meneer...' En voila u komt als held uit het verhaal. U geeft de man die tot de groep 'Marokkanen' behoort die u 'soms haat' een pluimpje en portretteert uzelf als een fatsoenlijk burger. Dat de man die uw wantrouwen en 'haat' op talloze manieren voelt doet er even niet toe. U schrijft dit allemaal niet voor 'Marokkanen' maar voor 'Nederlanders.' Enfin, ik weet niet of mijn interpretatie juist is want elke tekst is 'multi-interpretabel,' maar zo las ik de column van Maria Goos in de Volkskrant van vandaag. Blijft over de vraag waarom een schrijfster in het openbaar vertelt dat een Nederlandse burger behoort tot een bepaalde groep die men 'soms haat.' Waarom zou u als u de Paus van Rome verwerpelijk vindt, schrijven dat - ik doe maar een greep - Maria Goos behoort tot de groep katholieke Brabanders? Waarom zou men mensen stigmatiseren? Dat zaait alleen maar nog meer 'haat' en 'Verwarring,' zowel bij anderen als bij uzelf.

De Israelische Apartheid 2

Het verzet tegen de Israelische Apartheid groeit. De Independence bericht: 'Architects threaten to boycott Israel over 'apartheid' barrier. A group including some of Britain's most prominent architects is considering calling for an economic boycott of Israel's construction industry in protest at the building of Israeli settlements and the separation barrier in the Occupied Territories. Architects and Planners for Justice in Palestine, whose members include Richard Rogers and the architectural critic Charles Jenckes, met for the first time last week in secret at the London headquarters of Lord Rogers' practice. He introduced the meeting, and the 60 attendees went on to condemn the illegal annexation of Palestinian land and the construction of the vast fence and concrete separation barrier running through the West Bank and Jerusalem.
The group said that architects, planners and engineers working on Israeli projects in the occupied territories were "complicit in social, political and economic oppression", and "in violation of their professional code of ethics". It said that: "Planning, architecture and other construction disciplines are being used to promote an apartheid system of environmental control."' Lees verder: http://news.independent.co.uk/world/middle_east/article344510.ece

De Oorlogsstaat 9

Dat de inval in Irak om olie ging, weet nu iedereen, behalve een groot deel van de Nederlandse pers, maar dat doet toch voor spek en bonen mee. De Washington Post bericht: 'Ex-CIA Official Faults Use of Data on Iraq. Intelligence 'Misused' to Justify War, He Says. The former CIA official who coordinated U.S. intelligence on the Middle East until last year has accused the Bush administration of "cherry-picking" intelligence on Iraq to justify a decision it had already reached to go to war, and of ignoring warnings that the country could easily fall into violence and chaos after an invasion to overthrow Saddam Hussein. Paul R. Pillar, who was the national intelligence officer for the Near East and South Asia from 2000 to 2005, acknowledges the U.S. intelligence agencies' mistakes in concluding that Hussein's government possessed weapons of mass destruction. But he said those misjudgments did not drive the administration's decision to invade. "Official intelligence on Iraqi weapons programs was flawed, but even with its flaws, it was not what led to the war," Pillar wrote in the upcoming issue of the journal Foreign Affairs. Instead, he asserted, the administration "went to war without requesting -- and evidently without being influenced by -- any strategic-level intelligence assessments on any aspect of Iraq." "It has become clear that official intelligence was not relied on in making even the most significant national security decisions, that intelligence was misused publicly to justify decisions already made, that damaging ill will developed between [Bush] policymakers and intelligence officers, and that the intelligence community's own work was politicized," Pillar wrote.' Lees verder:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/02/09/AR2006020902418.html?referrer=email&referrer=email

De Israelische Terreur 2

Sinds het begin van de Tweede Palestijnse volksopstand, 28 september 2000 zijn volgens de mensenrechtenorganisatie Defence for Children International 730 Palestijnse kinderen door het Israelische leger en joodse kolonisten vermoord. Op dit moment zitten 356 kinderen in Israelische gevangenissen, sommigen van hen worden gemarteld. http://www.dci-pal.org/english/home.cfm Deze situatie kan ongestoord doorgaan omdat het Westen Israel militair en financieel steunt. Ook de Europese Unie doet dit. Vriend en collega Ronald van den Boogaard maakte me attent op een artikel in de Electronic Intifada. Het is een achtergrondverhaal over de Palestijnse verkiezingen dat een helder inzicht geeft in de motieven van de Palestijnen onder de terreur van de Israelische bezetting. Het is een opluchting dit te lezen na alle commentaren van de Pro-israel lobby, opportunistische Westerse politici en de betaalde opiniemakers van de commerciele massamedia. De auteur is Sam Bahour, een Palestijns-Amerikaanse zakenman en schrijver die op de bezette Westbank leeft. 'In an attempt to make sense of the rapidly moving situation following the elections, I pose the following for consideration.Three IroniesThe first irony of the situation is that the Palestinians practiced a form of democracy under occupation - possibly the first in world history. George Orwell would have had a ball with this. In a nutshell, Palestinians simply voted for their reality: a reality of a failed peace process, a road map that led into a Separation Wall, and a corrupt government that remained propped up by those same funds that are now being threatened to be cut off. Palestinians were fully aware that real democracy cannot be implemented under their difficult condition, but that did not stop them from holding elections for the third of their people that live under Israeli military occupation in the West Bank and Gaza Strip. Palestinians are also fully aware that elections are only part of the trappings of democracy and without the other elements -- freedom of organizing, speech, assembly, press, etc -- the elections will have been a wasted effort. Furthermore, after over a decade of live political interactions, or lack thereof, with Israelis, Palestinians have no illusions that better governing themselves will necessarily lead to the dismantling of the colonial occupation that suffocates their existence.Secondly, Fatah, Yaser Arafat's party, led itself, under Palestinian President Mahmoud Abbas to a self-made defeat. President Abbas, steamrolled Palestinians through a process that brought about his own party's downfall. This is definitely a first in this part of the world. Despite one's political biases, it is apparent that President Abbas is attempting, through elections and other actions, to construct a state-building institution that has the potential to serve Palestinians long after his own rule. Whether this was an intended outcome or a by-product of a plan to bring Hamas into the political framework and break the historic monopoly Fatah has come to enjoy is yet to be learned, but regardless, the process is a healthy one. It may be true that President Abbas has done too little, too late, but we cannot forget the colossal mess that he inherited (and contributed to for so many years), both internally and with the unrelenting Israeli aggression breathing down his back.The third irony of the times is that Israel's strategy of 'Unilateral Disengagement' from Gaza failed and thus contributed to bringing Hamas to power. Even U.S. President Bush's declaring Sharon "a man of peace" was not enough to cover the thin veneer on the disengagement's death grip on Gaza. Such historic mistakes by Israel are not new. For example, when Israel withdrew from Southern Lebanon after an occupation of more than 20 years it left under its control, until today, the Lebanese Shabba Farms, which remain a flashpoint. Likewise, the Gaza Disengagement still left Israel in violation of international law. To disengage settlements from Gaza and leave the occupation fully engaged was a strategy that even Hamas would have had a hard time designing as part of their election's campaign. Israel is well known for making partial gestures, ones that serve a public relation agenda more than a peace agenda. This Israeli blunder is only outdone by the infamous "generous offer" scam that Israel made following the failed Camp David II talks, in essence, making "generous offers" among themselves and portraying to the world that the Palestinian side refused a feasible solution.' Lees verder: http://electronicintifada.net/v2/article4455.shtml

De Olie Mafia 2

Michael T. Klare is the Professor of Peace and World Security Studies at Hampshire College and the author, most recently, of Blood and Oil: The Dangers and Consequences of America's Growing Dependence on Imported Petroleum (Owl Books) as well as Resource Wars, The New Landscape of Global Conflict. In TomDispatch. Com schrijft deze Amerikaanse expert: 'For anyone who slips into the driver's seat of a car -- and except for those who live in cities like New York with full-scale public transport systems, that's most of America most of the time -- life is already a permanent energy crisis. No wonder the President stumbled across reality this year and declared before the nation that we were all oil addicts in a hooked homeland and it was time to rid ourselves of our "dependence" on Middle Eastern oil (a region where, as it turns out, oil use is surging). You know -- that horribly "unstable" part of the world the President personally destabilized with his invasion of choice. The Saudis were mildly insulted by the presidential speech (especially since they sell us their oil at relatively cut-rate prices while energy-hungry Asian powers pay top Euro for it); the big oil execs, knowing the truth of the situation, were unflustered ("No combination of conservation measures, alternative energy sources and technological advances could realistically and economically provide a way to completely replace those imports in the short or medium term," said Exxon Mobil senior vice president Stuart McGill); and the President, it turned out, had his facts upside down. It's true that we now import 60% of our oil from elsewhere, but because it's cheaper to transport energy from relatively close at hand, our one-two punch in imported oil turns out to be neighbors Canada and Mexico. (The Saudis only place, and right behind the top three comes not, say, Kuwait, but... gulp... Hugo Chavez's Venezuela.) To add insult to injury, just this week, the government's Energy Information Administration announced that "U.S. and world oil demand growth in the second quarter [of 2006] is expected to be stronger than previously forecast." From the beginning, the Bush administration has been an all-oil-all-the-time regime. Chevron even dubbed one of its double-hulled tankers the Condoleezza Rice because she was on the company board. (The name was changed when she became Bush's national security adviser.) Our President and Vice President were, of course, in the business and the government has since been Halliburtonized; Zalmay Khalilzad, our ambassador first to Afghanistan and now to Iraq, was once an advisor to Unocal, the energy company that tried to negotiate the running of a natural-gas pipeline through the Taliban's Afghanistan... and so on.' Lees verder: http://www.tomdispatch.com/index.mhtml?pid=58126 En: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie.html En: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html

Iran 12

Dit is de nucleaire installatie waar de Israelis hun kernwapenprogramma ongestoord kunnen uitvoeren. John Pilger schrijft in het onafhankelijke Information Clearing House: 'Like the invasion of Iraq, an attack on Iran has a secret agenda that has nothing to do with the Tehran regime's imaginary weapons of mass destruction. That Washington has managed to coerce enough members of the International Atomic Energy Agency into participating in a diplomatic charade is no more than reminiscent of the way it intimidated and bribed the "international community" into attacking Iraq in 1991.Iran offers no "nuclear threat". There is not the slightest evidence that it has the centrifuges necessary to enrich uranium to weapons-grade material. The head of the IAEA, Mohamed ElBaradei, has repeatedly said his inspectors have found nothing to support American and Israeli claims. Iran has done nothing illegal; it has demonstrated no territorial ambitions nor has it engaged in the occupation of a foreign country - unlike the United States, Britain and Israel. It has complied with its obligations under the Non-Proliferation Treaty to allow inspectors to "go anywhere and see anything" - unlike the US and Israel. The latter has refused to recognise the NPT, and has between 200 and 500 thermonuclear weapons targeted at Iran and other Middle Eastern states... For more than half a century, Britain and the US have menaced Iran. In 1953, the CIA and MI6 overthrew the democratic government of Muhammed Mossadeq, an inspired nationalist who believed that Iranian oil belonged to Iran. They installed the venal shah and, through a monstrous creation called Savak, built one of the most vicious police states of the modern era. The Islamic revolution in 1979 was inevitable and very nasty, yet it was not monolithic and, through popular pressure and movement from within the elite, Iran has begun to open to the outside world - in spite of having sustained an invasion by Saddam Hussein, who was encouraged and backed by the US and Britain.At the same time, Iran has lived with the real threat of an Israeli attack, possibly with nuclear weapons, about which the "international community" has remained silent. Recently, one of Israel's leading military historians, Martin van Creveld, wrote: "Obviously, we don't want Iran to have nuclear weapons and I don't know if they're developing them, but if they're not developing them, they're crazy."It is hardly surprising that the Tehran regime has drawn the "lesson" of how North Korea, which has nuclear weapons, has successfully seen off the American predator without firing a shot. During the cold war, British "nuclear deterrent" strategists argued the same justification for arming the nation with nuclear weapons; the Russians were coming, they said. As we are aware from declassified files, this was fiction, unlike the prospect of an American attack on Iran, which is very real and probably imminent.' Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article11851.htm

Klimaatverandering 17

Na de Amerikaanse commerciele massamedia wordt ook het dagblad Trouw wakker: 'Aarde warmt in ongekend tempo op. Door het versterkte broeikaseffect warmt de aarde in een ongekend tempo op. De tweede helft van de twintigste eeuw was de warmste periode in de afgelopen 1200 jaar. Met opvallende stelligheid rekenen Britse wetenschappers vandaag in Science af met de vele onzekerheden waarmee hun werkterrein wordt omringd: een historische reconstructie van de temperaturen op aarde. ’Onze studie laat zien dat de Middeleeuwen een warme periode hebben gekend en een kleine ijstijd’, schrijven Timothy Osborn en Keith Briffa van de Universiteit van East Anglia. ’Maar de twintigste eeuw leverde het sterkste bewijs voor de warmste periode in de door ons onderzochte tijdspanne’. Daarmee zetten ze de klimaatsceptici op grote achterstand. Deze verkondigen de laatste tijd regelmatig dat de historische reconstructies van de temperatuur veel te onzeker zijn, of dat zij daar heel andere conclusies uit kunnen trekken. Met name de bekendste reconstructie –de zogeheten hockeystick van Michael Mann– moest het ontgelden omdat de statistiek ervan niet zou deugen.' Lees verder: http://www.trouw.nl/hetnieuws/wereld/
article215017.ece/Aarde+warmt+in+ongekend+tempo+op+ Veel van die klimaatsceptici hebben nauwe banden met de olie-industrie of het bedrijfsleven en speelden dan ook geen grote rol in de klimaatsdiscussie. Maar kennelijk wel voor Trouw. In elk geval is de krant van de lezers die zichzelf zien als God's rentmeesters op aarde ineens opgeschrikt.

De Oorlogsstaat 8

De columnist Robert Scheer vat het allemaal nog eens kort samen in Truthdig: 'Take From the Poor, Give to the Military. Where would the Bush administration be without terrorism? Like the Cold War before it, the "war on terror" is a conveniently sweeping rationale for all manner of irrational governance, such as the outrageous $2.77-trillion budget the president proposed to Congress on Monday.
Without terrorism, how could Bush justify to fiscal conservatives the whopping budget deficits that he has ballooned via his tax cuts for the wealthy that he now seeks to make permanent? Without terrorism, how could he convince government corruption watchdogs that the huge increases in military and homeland security - 7% and 8%, respectively - aren't simply payback to the defense contractors who so heavily support the Republicans every election cycle? Without terrorism, how could the president get away with blindly dumping $120 billion more into the war in Afghanistan and the bungled occupation of Iraq that the Bush administration had once promised would be financed by Iraqi oil sales? In order to pay for the money pit that is Iraq, the Bush budget demands draconian cuts in 141 domestic programs, led by a $36-billion cut in Medicare spending for the elderly over the next five years. This from a president reelected after promising to expand rather than curtail healthcare services to seniors. Many of the other proposed cuts are equally obscene, such as the termination of $1 billion in child-care funds over five years, and the complete elimination of the Commodity Supplemental Food Program that provides food assistance to low-income seniors, needy pregnant women and children.' Lees verder: http://www.truthdig.com/report/item/20060207_bush_budget_military/ Of: http://www.truthout.org/docs_2006/020806B.shtml

Nieuwe Amerikaanse Ambassadeur!

Dat is hem dan, de nieuwe Amerikaanse ambassadeur in Den Haag. Even dreigde hij veroordeeld te worden vanwege duistere praktijken maar gelukkig had deze miljardair geld genoeg om zich tegen een somma van 325 miljoen dollar 'vrij te kopen.' Wat toch altijd nog een flink bedrag meer is dan de 12 miljoen waarmee hij de post in Den Haag kocht van de Bush-regering. De NRC bericht: 'De Democraten meenden dat Arnall niet naar Den Haag kon worden uitgezonden zolang er nog een justitieel onderzoek naar Ameriquest liep. Ameriquest werd er in dertig staten van beschuldigd dat het klanten misleidende informatie gaf over hypotheekvoorwaarden. Vorige maand kwam het bedrijf een schikking overeen waarbij het 325 miljoen dollar betaalt. Hierna was er voor de Senaat geen reden meer een stemming over Arnall nog langer te blokkeren. Betrokkenen verwachten dat hij in maart in Den Haag aan de slag kan. Met Roland Arnall (66), die Clifford Sobel opvolgt, krijgt Nederland opnieuw een Amerikaanse ambassadeur die geen ervaring heeft in de diplomatie. Bij zijn benoeming betrokkenen zeggen dat hij de taal en de houding van de diplomatie niet beheerst. Het laatste half jaar had hij moeite geduld op te brengen voor de bureaucratische procedures die zijn benoeming belemmerden; in zijn omgeving circuleerden zelfs berichten dat hij zijn kandidatuur wilde intrekken. Arnall, in 1939 Parijs geboren in een joods gezin van Oost-Europese komaf, begon eind jaren zeventig een bank. Daaruit kwam in de jaren negentig Ameriquest voort, dat in korte tijd uitgroeide tot een van de grootste hypotheekverstrekkers van de VS. Het bedrijf verstrekt vooral leningen aan minder draagkrachtigen. Arnall heeft een geschat vermogen van 3 miljard dollar. Samen met zijn vrouw verleent hij al jaren financiële steun aan politici, zowel Democraten als Republikeinen. In 2004 droeg hij 12 miljoen dollar bij aan de herverkiezing van Bush.' Zie: http://www.nrc.nl/buitenland/article214462.ece Leuk is vooral ook de omschrijving dat Roland en zijn vrouw 'financiele steun aan politici' verlenen. Die malle jongens van de NRC weten niet dat dit in een volwassen democratie gewoon omkoping heet. Lees daarover hierboven Robert Scheer, een Amerikaanse professionele journalist. http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/02/de-oorlogsstaat-8.html Enfin, een jaar geleden dook Roland's naam op in de Washington Post: 'President Bush wants to lower barriers to building nuclear power plants, and the lobby that promotes nuclear energy could not be happier. To show its thanks, the group has given $100,000 to help pay for his inauguration. "He's a big supporter," said John E. Kane, chief lobbyist for the Nuclear Energy Institute. "Our donation is just a small way of supporting him... Roland and Dawn Arnall were major fundraisers in 2004, earning the title of "Ranger" for collecting at least $200,000 for the Bush-Cheney ticket and "Super Ranger" for collecting at least $300,000 for the RNC. Roland Arnall hosted a Bush-Cheney fundraiser at his home in August 2004 that produced more than $1 million. Shortly after winning reelection, Bush announced the appointment of the Arnalls as honorary co-chairmen of the inaugural fundraising committee. A spokeswoman said that "the Arnalls do not grant interviews."' Lees verder: http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A5058-2005Jan12?language=printer Volgens Quote is de nieuwe ambassadeur de trotse bezitter van het 1 na duurste huis in de VS. Hoe Rolands geloof in de macht van zijn geld zich verhoudt met zijn geloof in de macht van de parlementaire democratie is vooralsnog onduidelijk. Misschien dat het journalistiek voetvolk daar eens onderzoek naar kan doen. Misschien verlenen hij en zijn vrouw nu wel interviews.

De Olie Mafia

Een publieke onthoofding in Saudi Arabie, de staat van het Koninklijke Huis van Saud waar de presidentiele Familie Bush via financiele connecties hecht mee verbonden is. Oktober 2003 onthulde het Amerikaanse tijdschrift Vanity Fair hoe dit extremistisch bewind door de Amerikaanse elite in het zadel gehouden wordt. Een fragment uit uit 'Saving the Saudis': 'The Bush family and the House of Saud, the most powerful dynasties in the world, have had close personal, business, and political ties for more than 20 years... In the private sector, the Saudis supported Harken Energy, a struggling oil company in which George W. Bush was an investor. Most recently, former president George H. W. Bush and his longtime ally, former Secretary of State James A. Baker III, have appeared before Saudis at fundraisers for the Carlyle Group, arguably the biggest private equity firm in the world. Today, former president Bush continues to serve as a senior adviser to the firm. Just days after 9/11, wealthy Saudi Arabians, including members of the bin Laden family, were whisked out of the U.S. on private jets. No one will admit to clearing the flights, and the passengers weren't questioned. Did the Bush family's long relationship with the Saudis help make it happen?' aldus de retorische slotvraag in Vanity Fair. Deze als een mafia opererende kongsi runt de wereld, de ene tak vanuit een zogenaamde theocratie, de andere vanuit een zogenaamde democratie.

Spotprenten 2

Op de bovenste foto ziet u hoe een Saudische veroordeelde publiekelijk wordt afgeranseld. Saudi Arabie is een Amerikaanse bondgenoot in de zogeheten strijd tegen het terrorisme en wordt door Washington met rust gelaten. Toch concludeerde in 2003 U.S. News&World Report na een maandelang onderzoek dat 'the evidence was indisputable: Saudi Arabia, America's longtime ally and the world's largest oil producer, had somehow become, as a senior Treasury Department official put it, "the epicenter" of terrorist financing... Starting in the late 1980s - after the dual shocks of the Iranian revolution and the Soviet war in Afghanistan - Saudi Arabia's quasi-offcial charities became the primary source of funds for the fast-growing jihad movement. In some 20 countries the money was used to run paramilitary training camps, purchase weapons, and recruit new members... Saudi largess encouraged U.S. officials to look the other way, some veteran intelligence officers say. Billions of dollars in contracts, grants, and salaries have gone to a broad range of former U.S. officials who had dealt with the Saudis: ambassadors, CIA station chiefs, even cabinet secretaries... Electronic intercepts of conversations implicated members of the royal family in backing not only Al Qaeda but also other terrorist groups.' Lees verder: http://www.usnews.com/usnews/news/articles/031215/15terror.htm En ook de Amerikaanse presidenten Bush senior en Bush junior hebben aan de Saoedische connectie vele miljoenen verdient. Zie: http://www.hermes-press.com/BushSaud.htm En: http://www.tarpley.net/bushb.htm En:
http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie.html En: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html En:
http://www.democracynow.org/article.pl?sid=03/09/16/1559208 Ondanks het financieren van terrorisme blijft de oliestaat een bondgenoot dankzij de financiele banden tussen de Amerikaanse en Saoedische elite. Syrie en Iran zijn geen bondgenoten en dus worden ze bedreigd met Amerikaans geweld. De publieke opinie wordt op alle manieren daarvoor rijp gemaakt. Elke gebeurtenis wordt aangegrepen om de uitbreiding van de oorlog te verkopen. De Washington Post bericht: 'Bush Shifts on Muslim Protests. Violence Is Criticized, Not the Cartoons. The Bush administration yesterday condemned the violent response to European cartoons mocking Islam and accused Iran and Syria of exploiting the international controversy to incite unrest and protests in the Middle East. "I have no doubt that Iran and Syria have gone out of their way to inflame sentiments and have used this for their own purposes," Secretary of State Condoleezza Rice told reporters yesterday. "The world ought to call them on it."' Inderdaad een verschuiving. Lees verder: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/02/08/AR2006020801062.html?referrer=email&referrer=email Door het klakkeloos overnemen van de Amerikaanse propaganda was het NOS-Journaal van acht uur gisteravond opnieuw een schitterende illustratie van hoe wij klaar gestoomd worden voor nog meer zinloos geweld in het Midden Oosten. Met een minimum aan feitenkennis probeert de Journaal-redactie een maximam aan impact te produceren.

Israel wijst Wapenstilstand Hamas Af 2

Dit is geen retorische vraag! Heeft u ergens in de Nederlandse media gehoord of gelezen of gezien dat Hamas gisteren een voorstel tot wapenstilstand heeft gedaan dat door Israel is afgewezen? Zo ja, kunt u mij daarover emailen?

Alarmerende Stijging Diabetici

In de top tien van de meest gelezen artikelen op de site NYTimes. Com staat op de derde plaats een alarmerend artikel over diabeten. Ik weet niet wat de cijfers in Nederland zijn, maar aangezien de Verenigde Staten ons voorland is, denk ik dat we dezelfde ontwikkeling ook hier zullen zien. Het zegt ook iets over onze Westerse cultuur. 'An estimated 800,000 adult New Yorkers -- more than one in every eight -- now have diabetes, and city health officials describe the problem as a bona fide epidemic. Diabetes is the only major disease in the city that is growing, both in the number of new cases and the number of people it kills. And it is growing quickly, even as other scourges like heart disease and cancers are stable or in decline. Already, diabetes has swept through families, entire neighborhoods in the Bronx and broad slices of Brooklyn, where it is such a fact of life that people describe it casually, almost comfortably, as ''getting the sugar'' or having ''the sweet blood.'' But as alarmed as health officials are about the present, they worry more about what is to come. Within a generation or so, doctors fear, a huge wave of new cases could overwhelm the public health system and engulf growing numbers of the young, creating a city where hospitals are swamped by the disease's handiwork, schools scramble for resources as they accommodate diabetic children, and the work force abounds with the blind and the halt… One in three children born in the United States five years ago are expected to become diabetic in their lifetimes, according to a projection by the Centers for Disease Control and Prevention. The forecast is even bleaker for Latinos: one in every two… It is a city of immigrants, where newcomers eating American diets for the first time are especially vulnerable. It is also yielding to the same forces that have driven diabetes nationally: an aging population, a food supply spiked with sugars and fats, and a culture that promotes overeating and discourages exercise.' Lees verder: http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9907E2DA1F30F93AA35752C0A9609C8B63

Spotprenten

Palestijnse jongeren in Hebron verbranden de Deense vlag uit protest tegen de spotprenten waarin de profeet Mohammed belachelijk wordt gemaakt. Hebron is een Palestijnse stad waarvan het centrum door Israel wordt bezet en waar soms maandenlang een uitgaansverbod geldt. Zelf ben ik getuige geweest van de terreur van joodse religieuze fundamentalisten en het Israelische leger tegen de Palestijnse burgerbevolking. De laatste keer dat ik er was, was in gezelschap van Bertus Hendriks, Midden-Oosten redacteur van de Wereldomroep. Het was tijdens 1 van die gewelddadige invallen van het Israelische leger. Omdat de stad door de bezetter van de buitenwereld was afgesloten, moesten we via kleine landweggetjes Hebron in. We troffen er een uitgestorven stad aan, nagenoeg alle bewoners hadden zich in hun woning verschanst. Het is begrijpelijk dat in Hebron de woedde tegen de vernederingen en het onrecht groot is. De spotprenten zijn ook alleen de aanleiding van de protesten, niet de oorzaak. Het is een druppel die de emmer deed overlopen. Dat dringt nog niet echt door in de Nederlandse commerciele media, maar wel in de buitenlandse pers. Zo schrijft Carol Eisenberg van de New Yorkse krant Newsday: 'Rage over cartoon goes beyond politics. Their anger was raw. Several New York Muslims protesting the caricatures of the Prophet Muhammad became irate when asked if the global furor was an overreaction. "Do you know the atrocities that are happening to Muslims every day?" one demanded. "In Iraq? In Pakistan? In Palestine, Muslims feel as if we are under siege."The deep offense many Muslims have taken to the cartoons, published recently in several European newspapers, is about present-day politics as much as theology… the reaction to the cartoons cannot be understood outside of a broader post-Sept. 11 political context: Many Muslims see the drawings' publication as a deliberate attempt to insult them at a time when they perceive themselves to be a suspect and stigmatized minority in Europe and a humiliated civilization in the Middle East.' Lees verder:
http://www.newsday.com/news/nationworld/world/ny-womusl074616886feb07,0,779661.story Andere voorbeelden zijn te lezen op Justwatch, de listserver van de University at Buffalo, de universiteit van de staat New York: 'There is no more “democratic” value in the anti-Muslim cartoons than in the Holocaust-denying screeds of anti-Semitic British author David Irving. But today, as Turkish Foreign Minister Abdullah Gul observed aptly, hostility against Muslims has replaced anti-Semitism as a staple of the European and American press.' En: 'Does any one ever stop to be objective and critical and realize that for every Westerner or Israeli killed (criminally and horrifically) by Arabs or Muslims, there are probably literally dozens of Arabs and Muslims who have been killed, particularly by Israel, an ethnic cleanser and law breaker that gets a free pass by obscenely exploiting the horrific tragedies of the Holocaust to deflect all censure? If someone had done a cartoon depicting Jews being gassed at Auschwitz and making light of it, I'd be first in line to speak out against them. I would not torch an embassy, But I'd be horrified, and would even demand that the editors and cartoonists be brought up on charges and forced to go to the sites of the death camps and the Holocaust museum in DC (a profoundly excellent museum in my estimation) and also to Yad ve Shem. To step on what is sacred to people, to insult their dignity and brand them as idiots, monsters, or less than human is the first step on the way to the abuses and crimes all of us on this list have devoted a lot of our lives to preventing and decrying.' Lees verder:
http://listserv.acsu.buffalo.edu/cgi-bin/wa?A2=ind0602&L=justwatch-l&D=1&O=D&F=&S=&P=24293

De Oorlogsstaat 7

Mike Adams van Information Clearing House schrijft: 'The terror of President Bush. How one word granted one man so much power and control. Following accelerating criticism that the Bush Administration's domestic spying program violated every
possible U.S. law and Constitutional amendment, the Bush Administration has now renamed its blatantly illegal domestic spying program the "terrorist surveillance program." Fox News has already adopted the moniker, resorting to classic Orwellian Newsspeak to convince viewers that since this illegal government operation contains the word "terrorist," it must be okay. Where would George Bush be today without the word "terror," by the way? That single word, it seems, is solely responsible for Bush's continued popularity among simple-minded Americans. Without the word "terror," Bush would have no war, no foreign policy, no justification for decimating the Constitution, and nothing to talk about in his speeches. His entire presidency since 9/11, a few observant people are realizing, is really based on just two things: terror and tyranny. And he's using the former to achieve the latter. One word can do a lot for a politician, especially if it is repeated like a political mantra. I'm not exactly sure how many times Bush has
used the word "terror" or its derivations, because that would require actually listening to all the Bush speeches -- an act that would almost certainly cause the permanent IQ reduction of anyone foolish enough to engage in such activities. Without question, Bush has invoked the "terror" word with near religious zealotry in his campaigns to simultaneously overthrow foreign
nations and domestic civil liberties. Never before has so much evil sprung from the repeated invocation of a single word.' http://www.informationclearinghouse.info/article11836.htm

Maria Goos 5

Het is een typisch Nederlands verschijnsel om zodra je bekritiseerd wordt niet op de inhoud in te gaan maar de aandacht te verleggen naar de vorm. Met dit reflex word ik in mijn loopbaan als journalist keer op keer geconfronteerd. De reactie varieert van: 'ja, je hebt misschien wel gelijk, maar de toon deugt niet,' tot 'waar bemoei je je mee.' En alles daar tussen in. Nadat ik mijn stukje over Maria Goos en haar email op mijn weblog had geplaatst, kreeg ik vanochtend van haar de volgende email: 'Heel erg onbeleefd om ongevraagd aan jouw persoonlijk gerichte email openbaar te maken ! Schandelijk ! maria.' Ik stuurde haar als antwoord: 'wat is er schandelijk aan dat ik een aan mij gerichte email openbaar maak die een reactie is op een stuk dat ik als journalist openbaar heb gemaakt? Het was een reactie op een door jou geschreven openbaar gemaakte column. wat is er tegen dat een gedachten uitwisseling openbaar wordt gemaakt? het betreft hier notabene een publieke zaak. stan.' Vanavond kreeg ik van Maria Goos de volgende reactie: 'Omdat ik de mail aan jou gericht heb. Bij jou is het blijkbaar nodig om erbij te zetten: niet voor publicatie bedoeld. Dat is gewoon niet netjes maar ik geloof niet dat jij dat begrijpt. Einde contact. maria goos.' Vooral ook dat 'einde contact' illustreert een verongelijkt en opgewonden toontje. Daarom, 'beste Maria Goos, 1. als je via een commercieel massamedium als De Volkskrant je gedachten openbaar maakt en ik reageer daarop in het openbaar, is en blijft het nonsense dat jouw reactie ineens prive zou zijn. 2. stond er iets in jouw email dat de lezers van deze weblog niet mochten weten? of had je andere argumenten gebruikt als je had geweten dat het openbaar zou worden gemaakt? 3. waarom ga je niet inhoudelijk op mijn kritiek in? De wijze waarop in Nederland wordt omgegaan met wat jij noemt 'de Marokkanen' is immers een publieke zaak. Wanneer een redelijk sucesvolle en bekende scenarioschrijfster in een invloedrijk landelijk dagblad als de Volkskrant schrijft dat ze 'soms' een etnische minderheid als de 'Marokkanen haat... Echt waar' dan is het volkomen normaal dat ze publiekelijk op kritiek reageert en niet in besloten kring. Een weblog is openbaar en zoals je ziet kan iedereen op mijn teksten reageren. Ook jij. De in deze dagen veel geprezen vrijheid van meningsuiting moet een democraat gebruiken, anders heb je er niks aan, nietwaar. Vriendelijke groet, Stan van Houcke.'

De Oorlogsstaat 6

De Oorlogsstaat eindigt altijd in totale oorlog. De VS is hard op weg daar naartoe. Om met zo'n opgetuigde Humvee door Irak te kunnen crossen kost veel geld. Dat geld moet ergens vandaan komen. De nieuwe begroting van de regering Bush laat zien waarop bezuinigd wordt. Twee berichten van Common Dreams: 'WASHINGTON - Despite his administration's growing concerns about preventing the collapse of states in strategic parts of the world, U.S. President George W. Bush has proposed cuts in development and disaster assistance while increasing the defence budget by almost seven percent. Under his 2007 budget request submitted to Congress Monday, Pentagon spending next year would rise to some 440 billion dollars, not including another 120 billion dollars that the administration is expected to ask for as a supplemental appropriation to fund U.S. military operations in Iraq and Afghanistan through September, when fiscal 2006 ends.By contrast, Bush's proposed 2007 foreign-aid request will remain roughly the same as last year's at some 24 billion dollars, the equivalent of what Washington spends in less than five months in Iraq. Moreover, the president is calling for a nearly 20 percent cut in development aid -- from roughly 1.5 billion dollars to 1.26 billion dollars in development aid -- and similar cuts in disaster assistance and child-survival and health programmes. "This administration has said there are three components to national security -- diplomacy, defence, and development," said Mohammad Akhter, president of InterAction, a coalition of some 160 U.S. non-governmental organisations (NGOs) active in developing countries. "We see that diplomacy and defence are well taken care of, but development is the weakest tool in our kit. Yet that's where our long-term security lies."' Lees verder:
http://www.commondreams.org/headlines06/0207-01.htm
En: 'WASHINGTON - President George W. Bush took a swipe at Big Bird and his ilk Monday as he proposed slashing funds to public broadcasting by more than $150 million. In the president's 2007 budget request, funding for the Corporation for Public Broadcasting will be cut by $53.5 million in 2007 and $50 million more in 2008. Those cuts don't reflect others made in funding at the Education and Commerce departments and the elimination of specific programs for digital TV conversion and satellite delivery system. Public broadcasting officials estimate that the entire budget cuts run $157 million over the two-year period.' Zie:
http://www.commondreams.org/headlines06/0207-04.htm

Chief Seattle

Dit is het graf van Chief Seattle, een van de grotere geesten die de aarde bewandelde. Het ligt aan de Amerikaanse Westkust. Om de begraafplaats te bereiken moesten we eerst door een wijk rijden waar temidden van de bossen en langs het water de rijken hun landhuizen hebben laten bouwen. Overal hingen bordjes: 'No Trespassing' en 'Private Property' en 'Neighbourhood Crime Watch'. We report all suspicious persons & activities to our Law Enforcement Agency.' Let wel 'our Law Enforcement Agency,' hun prive-politie. Boven de tekst was een logo afgebeeld: een groot waakzaam oog. Het staat op land dat van de Suquamish Indianen is gestolen, maar die hier niet mogen komen als ze aangezien worden voor een verdacht persoon. En wie is er voor de rijken niet verdacht zodra je in de buurt van hun prive bezit komt? Aan palen langs de weg hangen A4tjes met de tekst dat de vinder van een weggelopen hond 2500 dollar krijgt. Een forse beloning in een staat waar een serveerster 2 dollar per uur verdient. Boven op het grafsteen staat een kruis, hetzelfde kruisteken dat door de kolonisten werd gedragen die de Indianen uitroeiden en de paar overlevenden in kampen opsloten. We lezen de tekst hardop voor: 'Seattle. Chief of the Suquamps and Allied Tribes. Died June 7, 1866. The Firm Friend of the White's, and for Him the City of Seattle was named by Its Founders.' Ook hier wordt de geschiedenis geweld aan gedaan. De 'Firm Friend' zag de aanstormende 'Blanken' als een stel Vandalen die alles dat in hun weg stond met geweld onderwierpen. Maar dat kun je natuurlijk moeilijk bekend maken op een kleine katholieke begraafplaats in een door en door nationalistisch land. Chief Seattle vermaande de blanken en soms denk ik weleens dat hij een doem over hen uitsprak. In een beroemd geworden toespraak zei hij: 'Your time of decay may be distant, but it surely will come. For even the white man, whose God talked with him as friend with friend, cannot be exempt from the common destiny. We may be brothers after all. We shall see... Even the rocks, which seem to be dumb and dead as they swelter in the sun along the silent shore, thrill with memories of stirring events connected with the lives of my people. And the very dust upon which you now stand responds more lovingly to their footsteps than to yours, because it is rich with the blood of our ancestors and our bare feet are conscious of the sympathetic touch... And when the last red man shall have perished, and the memory of my tribe shall have become a myth among the white men, these shores will swarm with the invisible dead of my tribe. And when your children's children think themselves alone in the field, the store, the shop, upon the highway, or in the silence of the pathless woods, they will not be alone. In all the earth there is no place dedicated to solitude. At night, when the streets of your cities and villages are silent, and you think them deserted, they will throng with the returning hosts that once filled them and still love this beautiful land. The white man will never be alone. Let him be just and deal kindly with my people. For the dead are not powerless. Dead, did I say? There is no death. Only a change of worlds.' Maar de superieure 'blanke beschaving' luisterde niet naar de poezie van het opperhoofd van deze 'primitief levende gemeenschap.' En zie door welke geesten de Amerikanen nu achtervolgd worden. Verderop liggen de graven van militairen die in Korea sneuvelden of in Vietnam voor iets waarvan ze niet precies wisten wat het was. Bij het graf van Seattle staan twee blanken uit Colorado en een neger uit Seattle, een vriend van hen en een voormalig journalist. We raken in gesprek. De man uit Seattle vraagt een sigaret aan mij en legt het voor de grafsteen, waar al een verzameling vuurpijlen, schelpen, speelgoeddieren en verwelkte bloemen ligt. Ook ik leg er een sigaret bij. De neger zegt dat tabak voor de Indianen heilig was. Het echtpaar uit Colorado introduceert zich. Zij vertelt dat ze democraten zijn en felle tegenstanders van de expansionistische politiek van Bush. Ik merk op dat de Verenigde Staten volgens Gore Vidal maar 1 politieke partij heeft met twee rechter vleugels en die partij behartigt de belangen van de grote concerns. De vrouw moet er hard om lachen, haar gebeugeld paardengebit schittert in de zon, maar haar man wordt woedend wanneer hun vriend deze zienswijze beaamt. De man vraagt aan mijn dochter Alexandra wat ze van de VS vindt. Na een rit van ongeveer 6000 kilometer dwars door het Midwesten en Westen heeft ze aardig wat gezien. Op een zachtmoedige en intelligente manier bekritiseert ze de uitwassen van het Amerikaanse systeem, de armoede, het racisme, het lage niveau van onderwijs, de gebrekkige gezondheidszorg voor miljoenen mensen. De vrouw blijft schaapachtig lachen, haar man kijkt verbijsterd, de neger kijkt er niet van op, hij weet hoe zijn land functioneert. Roofbouw, zo kun je het systeem samenvatten. Men exploiteert de mens en de natuur en zodra het op is trekt men verder. Dat heet nu globalisering. Voor de kust, hier niet ver vandaan is de zee leeggevist. In een museum zien we hoe de Squamish Indianen met zalmkwekerijen proberen het visbestand weer op pijl te brengen. 150 jaar geleden nog visten hun voorvaders met een roeispaan waaraan aan 1 kant ijzeren stekels zaten die ze door het kristalheldere zoute water trokken totdat er genoeg vis aanzat. Zo visrijk waren de wateren. Hier niet ver vandaan staat nog een restant van een groot regenwoud, een van de weinige regenwouden in een gematigd klimaat. De rest van deze wouden heeft men binnen 1 generatie volledig omgehakt. Eenwoude huizenhoge bomen verdwenen om enkele mensen rijk te maken. En de houthakkers trokken daarna verder of werden vissers en later soldaten die tegen het eind van de negentiende eeuw de Philippijnen bezetten om daar de mens en natuur dienstbaar te maken aan de dollar. Deze cultuur nadert nu haar eindpunt. Men heeft niet geluisterd naar chief Seattle. Die zei in opperste wijsheid: '‘Alle dingen zijn met elkaar verbonden. Alles wat er met de aarde gebeurt, gebeurt met de kinderen van de aarde... All things are connected like the blood that unites us all. Man did not weave the web of life, he is merely a strand in it. Whatever he does to the web, he does to himself.
The air is precious to the red man, for all things share the same breath - the beast, the tree, the man, they all share the same breath. The white man does not seem to notice the air he breathes. Like a man dying for many days, he is numb to the stench. But if we sell you our land, you must remember that the air is precious to us, that the air shares its spirit with all the life it supports. The wind that gave our grandfather his first breath also receives his last sigh. And if we sell you our land, you must keep it apart and sacred, as a place where even the white man can go to taste the wind that is sweetened by the meadow's flowers.' Nooit hebben ze naar deze woorden geluisterd. Ze keken op de Indianen neer en als ze in de weg stonden, dan haatten ze hen. En mochten ze die waarschuwing wel hebben gehoord dan dachten ze onmiddellijk: 'Ach wat, hij komt uit een primitief levende gemeenschap.'

Israel wijst Wapenstilstand Hamas Af

Een triomfantelijk lachende Israelische militair sleept een doodgeschoten Palestijn als een trofee met zich mee. Ondertussen heeft Hamas een voorstel voor een wapenstilstand aan Israel gedaan. De BBC bericht: 'The political leader of Palestinian militant group Hamas has said the group is willing to take a serious step towards peace if Israel does the same. Khaled Meshaal told the BBC that Hamas would not renounce violence, saying resisting an occupation was legal. But he said a long-term truce would be possible if Israel accepted conditions including a return to its 1967 borders. Israel's acting PM said if he won next month's poll, Israel would retain West Bank settlement blocs and Jerusalem. However, Ehud Olmert said Israel would be prepared to give up parts of the West Bank where most Palestinians were living.' Lees verder: http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4692114.stm Dit voorstel is geheel conform de eis van de Verenigde Naties dat Israel zich terugtrekt uit bezet gebied in ruil voor vrede. Maar dat willen de extremistische rechtse politici niet. De reden dat Israel geen vrede wil is simpelweg het feit dat de beleidsbepalers de joodse nederzettingen niet willen ontruimen. Sterker nog: die worden nog steeds uitgebreid. Alleen die gebieden waar te veel Palestijnen wonen wil men afstoten, omdat Israel de Palestijnen in geannexeerd gebied stemrecht zou moeten verlenen, en 'de joodse natie' dan op den duur geen joodse natie meer zal zijn, domweg omdat de Palestijnese meerderheid dat democratisch zou beslissen. Dat is ook de reden dat Israel Gaza aan de Palestijnen heeft teruggegeven. Maar dit soort informatie zult u zelden in onze commerciele massamedia aantreffen. Voor het Westen blijft Hamas een terroristische organisatie en Israel niet. De terreur van Hamas is kennelijk anders dan de terreur van Israel.

Maria Goos 4

Dit zijn door Israelische militairen doodgeschoten Palestijnse kinderen. En dit zijn nog de 'sanitized' afbeeldingen. In het grootste Palestijnse ziekenhuis in Oost Jeruzalem heb ik kinderen gezien van wie de darmen bijna volledig verwoest waren door Israelische hoge snelheids kogels. Dit soort foto's van de dagelijkse terreur van de Israelische bezetting gaan door de hele islamitische wereld. In de Westerse wereld worden de meeste van deze afbeeldingen gecensureerd. En niet alleen de foto's, maar ook de verhalen, zoals ik uit eigen ervaring weet. Tegelijkertijd steunt het Westen Israel financieel en militair. Een terrorist als Sharon werd geprezen als vredesstichter. De 'butcher of Beirut' was voor Bush junior ineens 'a man of peace,' die tegelijkertijd doorging met het uitbreiden van joodse nederzettingen in bezet gebied. De Westerse hypocrisie over de mensenrechten, de rechtstaat en de democratie wordt het duidelijkst zodra het om onze politiek ten aanzien van de islamitische wereld gaat. Die wordt door meer dan een miljard mensen ervaren als vernederend en onrechtvaardig. Een feit dat de meeste Westerlingen weigeren onder ogen te zien. De meesten van ons kunnen ons niet verplaatsen in de positie van de vernederde wiens menselijke waardigheid wordt aangetast. Voor de meeste Westerlingen blijven ze buitenstaanders, ook al leven ze in ons midden. Voor Maria Goos blijven het de 'Marokkanen' die ze 'soms haat... Echt waar.' Waar ze over schrijft zijn evenwel geen Marokkanen, maar veelal Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Maar in het provinciale Nederland blijven ze buitenstaanders, 'Marokkanen' of vaker nog 'allochtonen,' een woord dat bijvoorbeeld in de Verenigde Staten in de media nooit gebruikt wordt voor tweede laat staan derde generatie immigranten. Het is niet alleen Maria Goos die dit onderscheid blijft maken. Na de moord op Theo van Gogh schreef ik in een artikel over Nederlands Autisme: "Als chef van ‘Het Maandblad van NRC Handelsblad’ verbaasde Laura Starink zich over een ‘shi’itisch meisje’ dat in de fotoreportage ‘De bruiden van Bagdad’ in het december nummer van de glossy bijlage figureerde. Het betrof hier overigens een volwassen vrouw van twintig jaar oud, genaamd Leyla, wier ‘vader is gesneuveld in de oorlog tussen Iran en Irak.’ Ze leeft in de armenwijk van de Irakese hoofdstad. Starink schreef in een inleidend commentaar over Leyla: ‘Als de vrouw-voor-de-spiegel alleen is met de fotografe werpt zij haar zwarte kleed af. Plots ontluikt een twintigjarige schoonheid. Leyla heeft in het leven maar één droom: ze wil martelares worden. Dat fanatisme is zo intrigerend omdat het zo totaal onbegrijpelijk is… Zij trekt ten strijde tegen de Amerikaanse heidenen die haar dictator hebben verdreven. Leyla is misschien nog wel moeilijker te doorgronden dan de Marokkaan Mohammed B. die Theo van Gogh met messen heeft doorboord om Ayaan Hirsi Ali te treffen.’ (cursiveringen zijn van mij. svh) Kennelijk weet de adjunct hoofdredactrice van NRC iets niet wat het ‘shi’itisch meisje’ maar al te goed weet, namelijk dat vóórdat de Amerikaanse strijdkrachten ‘haar dictator’ verdreven de Amerikaanse CIA precies veertig jaar eerder de partij van ‘haar dictator’ via een gewelddadige coup aan de macht had geholpen. Op die manier probeerden ‘de Amerikaanse bevrijders’ de nationalisatie van de oliebronnen te voorkomen. Bovendien konden nu de invloedrijke Irakese communisten vernietigd worden, hetgeen gebeurde, met als gevolg dat het toenmalige hoofd van de CIA voor het Midden Oosten, James Critchfield, naderhand tevreden kon spreken van ‘een grote overwinning.’ In 1980 profiteerde ‘haar dictator’ nog eens van de aanzienlijke militaire en financiële steun van de Verenigde Staten toen Saddams troepen het shi’itische Iran binnenvielen en daar honderdduizenden shi’iten om het leven brachten tijdens een bloedbad waarbij -in de woorden van Henry Kissinger- 'het uiteindelijke Amerikaanse belang… is dat beide partijen zullen verliezen.' Een ander feit dat Laura Starink kennelijk ontging, maar zeker niet ‘het shi’itische meisje,’ is dat elf jaar later president Bush senior een oproep had gedaan aan 'de Irakese militairen en het Irakese volk om de zaken in eigen hand te nemen en om Saddam Hoessein te dwingen op te stappen.' Maar toen de shi’itiische bevolking in Zuid Irak in maart 1991 daadwerkelijk in opstand kwam, weigerden de Amerikaanse troepen de rebellen toegang te verlenen tot de militaire wapendepots in Irak. Ondertussen lieten de Amerikaanse strijdkrachten de Republikeinse Garde hun linies passeren om de opstandelingen te kunnen aanvallen. Daarbij werd vanuit Irakese helikopters kerosine gesproeid over grote groepen vluchtende burgers en vervolgens met lichtspoorkogels in brand werd geschoten, terwijl 'ik met mijn eigen ogen de Amerikaanse helikopters zag die boven de [Irakese] helikopters vlogen... Ze namen foto's en ze wisten precies wat er gebeurde,' aldus een rebellerende brigadier generaal. Wat Leyla ook weet en Laura niet is dat de shi’iten zwaar hebben geleden onder de vernietiging van de totale infrastructuur van het land en de jarenlange economische sancties, die uiteindelijk meer dan een miljoen doden hebben veroorzaakt, aldus de schattingen van de Verenigde Naties. Een mensenoffer die volgens de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright ‘de prijs waard' was geweest. Daarnaast is Irak twaalf jaar lang gebombardeerd. 13 augustus 1999 berichtte de New York Times: ‘Amerikaanse oorlogsvliegtuigen hebben op een methodische manier en met zo goed als geen publieke discussie Irak aangevallen. In de laatste acht maanden hebben Amerikaanse en Britse piloten meer dan 1100 raketten afgevuurd op 359 doelen in Irak.’ Een maand later vertelden Amerikaanse functionarissen de Wall Street Journal dat er binnen afzienbare tijd geen doelen meer over zouden zijn: ‘Er resteert alleen nog maar een enkel bijgebouw.’ Al op 16 juni 2000 schreef Edward Cody, buitenlandredacteur van de Washington Post, dat ‘burgerslachtoffers routine zijn geworden’ in de bombardementscampagne die jaarlijks een miljard dollar kostte. Desondanks gingen deze oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid gewoon door. Tegenover de Washington Post verklaarde William Looney, brigadier-generaal van de Amerikaanse luchtmacht die de bombardementscampagne tegen Irak leidde: 'Ze weten dat wij hun land bezitten… wij dicteren de manier waarop zij leven en spreken. En dat is wat Amerika zo groots maakt. Het is een goede zaak, want er zit daar veel olie die we nodig hebben.' Eerder al had de voormalige VN-coördinator van het Humanitaire Programma in Irak, Dennis Halliday, de economische boycot 'volkerenmoord' genoemd. Na uit protest te zijn opgestapt zei hij: 'Ik had opdracht gekregen om een politiek uit te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een half miljoen individuen… heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime van Saddam Hoessein de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen, of hun ouders… Juist de bepalingen van het Handvest van de Verenigde Naties en de Verklaring van de Rechten van de Mens worden opzij geschoven. We voeren een oorlog, via de VN, tegen kinderen en burgers van Irak, en met onvoorstelbare gevolgen: gevolgen die u niet zou verwachten in een oorlog onder de richtlijnen van de Geneefse Conventies. Wij gebruiken burgers als doelwit.’ In een brief schreef hij: ‘Ik treed af omdat de politiek van economische sancties totaal bankroet is. We zijn met een proces bezig waarbij een hele samenleving vernietigd wordt. Het is zo simpel als dat… Vijfduizend kinderen sterven elke maand…. Ik wil niet aan het hoofd staan van een programma dat resulteert in dergelijke cijfers.’ Na een loopbaan van 34 jaar bij de VN waar Halliday uiteindelijk de op één na hoogste functie bekleedde, zei hij tegenover de gerenommeerde onderzoeksjournalist John Pilger: ‘De genocide in Irak is de test voor onze wilskracht. Ieder van ons moet de stilte doorbreken: om degenen die verantwoordelijk zijn in Washington en Londen bewust te maken dat de geschiedenis hen zal vernietigen.’ De Amerikaanse toneelschrijver Arthur Miller zocht een verklaring voor het collectief zwijgen in het volgende: ‘De gedachte dat de staat krankzinnig is geworden en zoveel onschuldige mensen straft is ontoelaatbaar. En dus moet het bewijs innerlijk ontkend worden.’ En ook op die manier worden de slachtoffers onzichtbaar en hun motieven onbegrijpelijk. Maar dat doorgaans de Westerse massamedia met haar veelgeprezen ‘vrijheid van meningsuiting’ daaraan meedoet is pas echt onbegrijpelijk. Vooral ook omdat de bewijzen voor het oprapen liggen. Zo rechtvaardigde Robert Gates, de Nationale Veiligheids Adviseur van Bush senior, de vernietigingspolitiek publiekelijk met de opmerking: 'Irakezen zullen de prijs moeten betalen zolang Saddam aan de macht is.' In 2001 hadden de bombardementen op Irak langer geduurd dan de Amerikaanse invasie van Vietnam. Door al dit geweld was binnen een decennium het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking gedaald tot slechts eenzesde van het vooroorlogse bedrag. Het waren vooral de shi’iten, de allerarmste groep, die het slachtoffer werden van het Amerikaans en Brits terrorisme. In tegenstelling tot Laura weet Leyla daar uit eigen ervaring alles van. En onder andere die concrete ervaringen met de wrede kant van het democratische Westen hebben haar wereldbeeld meer gevormd dan de westerse propaganda over ‘civil society’ en ‘nation building.’ In de harde praktijk van de dagelijkse werkelijkheid hebben de inwoners van de derde wereld allang geleerd dat het Westen de bescherming van de mensenrechten alleen predikt zolang ze de economische belangen niet belemmeren. De woorden van Laura Starink illustreren een schrikbarende onwetendheid. Van een zelfde onwetendheid getuigde NOS-Journaal verslaggever (en huidige correspondent in Washington) Wouter Kurpershoek in maart 2003 toen hij zich in een reportage verbaasde over het feit dat de Amerikaanse/Britse ‘bevrijders’ in het zuiden van Irak niet door de shi’itische bevolking met gejuich werden ontvangen, maar dat men zelfs ‘negatief’ op hun komst reageerden. Omdat het NOS-Journaal geen eigen correspondent ter plaatse had, was de immer hard werkende, multi-inzetbare Kurpershoek met te weinig achtergrondinformatie afgereisd om het grote wantrouwen van de locale bevolking te kunnen snappen. Waar het hier in wezen om gaat is gekweekte onwetendheid; er is immers sprake van een bewuste keuze om geen correspondenten te stationeren in een van de belangrijkste gebieden op aarde, waar de meest vitale grondstof ter wereld wordt opgepompt. Maar ook het journalistieke beleid van de NRC liet geen ruimte over voor een gedegen continue diepgravende berichtgeving uit de Arabische regio, waarbij de gebeurtenissen in een brede context werden geplaatst. De krant had jarenlang maar één correspondent voor het hele islamitische gebied, dat zich van Marokko tot India uitstrekt. Die was niet in staat om in de diverse landen zelfstandig onderzoek te verrichten, met als gevolg dat niet alleen de lezers maar ook de adjunct-hoofdredactrice volstrekt verbijsterd zijn zodra de contraterreur toeslaat. Door een gebrek aan kennis en interesse beschikt men over geen enkel aanknopingspunt om de situatie waarin honderden miljoenen anderen leven te kunnen begrijpen. Het is ook opmerkelijk dat de ‘kwaliteitskrant’ al geruime tijd geen enkele correspondent meer in de Arabische wereld heeft. Omdat nagenoeg alle Nederlandse massamedia de slachtoffers in het Midden Oosten grotendeels onzichtbaar hebben gemaakt, blijven hun motieven ‘totaal onbegrijpelijk’ en is hun handelwijze moeilijk ‘te doorgronden.’ Men komt niet verder dan een kwalificatie als ‘fanatisme’ tegen de ‘Amerikanen‘ die ‘haar dictator hebben verdreven.’ Overigens verzwijgt Laura Starink daarbij dat secretaris-generaal Kofi Annan in september 2004 de Amerikaanse inval ‘illegaal’ heeft genoemd, in strijd met het VN-Handvest en het internationaal recht, waarmee nog eens wordt benadrukt hoe hier goed en kwaad door elkaar heen lopen. Desondanks zijn in haar visie niet de Amerikanen fanatiek, bezeten van een idee, maar juist degenen die zich tegen de illegale bezetting verzetten. In dit simplistische, manicheïsche wereldbeeld wordt een islamitische Nederlander die een andere Nederlander vermoordde, omschreven als een ‘Marokkaan,’ die als het ware zomaar pardoes ‘Theo van Gogh met messen heeft doorboord.’ Zijn Marokkaanse achtergrond is evenwel niet de reden van de moord, net zomin als Volkert van der G.’s Nederlandse achtergrond de reden van de moord op Fortuyn was. En ook zijn islamitische achtergrond is niet de drijfveer, net zo min als het ontbreken van een religieuze overtuiging Volkert van der G. motiveerde. Mohammed B. gebruikte de godsdienst als kapstok, net zoals Volkert van der G. een ideologie als kapstok gebruikte en net als op zijn beurt de Amerikaanse president het christendom misbruikt voor zijn ‘kruistocht tegen het terrorisme.’ Het extremisme wordt gevoed niet door een of andere religieuze of ideologische identiteit, maar juist door het ontbreken van een identiteit, niet door macht maar juist door een gevoel van machteloosheid. Het is een probleem waarmee alle culturen altijd worden geconfronteerd. Uit de Europese geschiedenis weten we dat er soms een collectieve identiteitscrisis kan ontstaan, meestal als gevolg van een uitzichtloze sociaal-economische situatie, het verlies van een oorlog of een andere traumatische ontwikkeling. Desondanks gebruikt de chef van NRC’s Maandblad de woorden Marokkaan en messen die in de context waarin ze gebruikt worden geen objectieve feiten zijn, maar stigmatiserende beelden. Deze beelden verhelderen niets, men hoeft niet over ze na te denken, ze dwingen niet tot inleving en prikkelen niet de verbeeldingskracht. Ze mobiliseren slechts de primaire gevoelens: angst en daarmee haat en op die manier vervuilt de allesoverheersende beeldcultuur de cultuur van het woord. Ik ga er vanuit dat Laura Starink dit alles niet beoogt, maar het werkt wel zo in een eendimensionale massacultuur, waarin ‘de macht van de afbeelding alleen maar [is] toegenomen’ en er sprake is van ‘beeldterreur,’ zoals onlangs de schrijver Henk van Woerden in dezelfde NRC schreef. In tegenstelling tot de simplificatie van de journalistiek toont de literatuur de complexiteit. In de roman Blackbox analyseert de Israëlische auteur Amos Oz de identiteitsloosheid van fundamentalisten: ‘Geloof uit on-geloof: hoe meer hij zijn geloof in zichzelf verliest, des te sterker wordt zijn fervente geloof in de verlossing, des te intenser zijn dringende behoefte verlost te worden…. In dezelfde mate waarin zijn zelfrespect, zijn bestaansgrond, ja de zin van zijn leven verloren gaan, wordt de recht-vaardiging van zijn geloof, zijn volk, zijn ras, het ideaal dat hij aanhangt of de beweging waaraan hij trouw gezworen heeft, verheven, vergroot, verheerlijkt en geheiligd.’ Het gaat in deze roman over joodse fundamentalisten, maar het mechanisme geldt voor alle religies, alle ideologieën en alle culturen, want zoals Oz stelt: ‘De mens houdt zich bezig met persoonlijke zaken zolang hij zaken heeft en zolang hij een persoonlijkheid heeft. Als die afwezig zijn, gaat hij zich, uit angst voor de leegheid van zijn leven, vol vuur bezighouden met zaken van anderen: hij brengt hen op het rechte spoor. Tuchtigt hen. Probeert te onderrichten wie malende is en te verpletteren wie dwalende is. Schenkt andere gunsten of vervolgt hen meedogenloos. Tussen de nobele fanaticus en de moorzuchtige fanaticus is uiteraard een verschil van morele gradaties, maar geen verschil in aard.’ Dat is tevens de reden waarom elkaar bestrijdende fundamentalisten zoveel op elkaar lijken, vertelde Oz me toen ik hem veertien jaar geleden over dit onderwerp interviewde. De atheïst die de gelovige te vuur en te zwaard bestrijdt, verschilt nagenoeg in niets van zijn opponent. En de grootste fanatici zijn doorgaans degenen die tot een andere religie of rationalistisch ‘geloof’ zijn bekeerd. December 2004 waarschuwde de AIVD in een rapport aan de Tweede Kamer dat de radicalisering onder moslim jongeren de afgelopen drie jaar razendsnel is toegenomen. Het gaat daarbij om jongeren die via onder andere internet met de ideologie van de radicale islam in aanraking komen. Tegelijkertijd benadrukken de analisten van de inlichtingendienst dat de politici het radicaliseringsprobleem niet moeten versimpelen. Het betreft hier niet een simpel politiek probleem, maar een gecompliceerd sociaal psychologisch verschijnsel. ‘Omdat hij niets te doen weet met zijn holle, troosteloze leven, valt hij anderen om de hals of grijpt hij hen naar de keel.’ Maar dit is de wijsheid van een schrijver en niet die van een politicus of een opiniemaakster." Lees verder: http://home.planet.nl/~houck006/autisme2.html

Maria Goos 3

De protesten tegen de spotprenten over de profeet Mohammed hebben zich inmiddels over de hele wereld verspreid. Tot verbijstering van de meeste Westerlingen. Het toont het volstrekte onvermogen van ook doorgaans intelligente mensen om zich te verplaatsen in de positie van de vernederde, van degeen wiens zelfrespect en menselijke waardigheid dag in dag uit wordt aangetast. Aan datzelfde onvermogen lijdt een intelligente en betrokken schrijfster als Maria Goos en de vraag is vanwaar die blinde vlek? Met betrekking tot de protesten over de spotprenten en het Westers onvermogen schrijft de Belgische hoogleraar Rik Coolsaet in de International Herald Tribune van vandaag: 'I appreciate a remark by Ismaël Ferroukhi, a Moroccan-born French film director. "We've had our share of criticism of Islam," he said a year ago. "I'm no longer willing to accept any more of it. It feels like shooting at an ambulance." In the West, most non-Muslims are simply unaware that Muslims personally feel deeply hurt by attacks on what they as individuals hold dear. What is perhaps even more important to apprehend, given the extent of the present uproar, is that non-Muslims are totally ignorant of the feelings of humiliation and subjugation that nowadays are so prevalent among Muslims and Muslim communities, contributing to an enhanced sentiment of solidarity among Muslims worldwide… In Europe, many second- and third-generation youngsters within migrant communities from Muslim countries - and sometimes their parents, too - are increasingly turning to religion in their search for certainties and recognition in an uncertain and complex world. They embrace Islam as their new identity, just as born-again Christians in the United States embrace the Bible. Deepening religious commitment and a rise in identity politics is a worldwide phenomenon caused by the rapid transformation of societies. It is a quest for recognition and identity. For Muslims, both in the Arab world and in Europe, religion is what keeps them upright. It is the source of their dignity. One should always tread carefully when people's dignity is involved. When the steppe is burning, you don't fan the fire. Unless you want to prepare the way for extremists, who in the end will be the only ones to benefit if peoples and cultures are pitted against one another - both in Europe and in the Muslim world.' Lees verder:
http://www.iht.com/articles/2006/02/07/opinion/edcoolsaet.php

Maria Goos 2

Ik kreeg net een reactie van Maria Goos op mijn kritiek op de inhoud van haar Volkskrant-column van afgelopen zaterdag. http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/02/maria-goos.html Ze schrijft: 'Beste Stan, dank voor je mail. Wellicht is wat je schrijft te veel om in een mail allemaal te behandelen. Wat me opvalt is dat jij bij het woord 'primitief' alleen negatieve associaties krijgt, of dat je uitgaat van de vooronderstelling dat ik het woord 'primitief' als een negatief kenmerk beschouw. Ik bedoel met 'primitief' heel simpel: kleinschalig en eenvoudig. En ik bedoel ook, maar dat zijn van die nuances die een stuk onleesbaar maken als je dat allemaal probeert te verwoorden: een kleine gemeenschap waar de nadruk meer op de gemeenschappelijkheid ligt dan op het individu. Ik richt me op de Marokkanen in de column omdat de jongens die in de krant te kennen geven de Nederlanders te haten nu eenmaal nadrukkelijk van Marokkaanse afkomst zijn. Ik kan me heel erg goed verplaatsen in een jong mens dat zich telkens moet bewijzen en ik weet ook dat Marokkaanse jongens die nu achttien jaar zijn en een stageplaats zoeken ( waarbij ze dus gratis werk aanbieden) nauwelijks respons krijgen op hun verzoek. Maar jij, op jouw beurt, bent erg aan het generaliseren als je stelt dat Marokkanen 'veracht en gewantrouwd worden omdat ze uit een primitieve dorpsgemeenschap komen.' Het slaat eerlijk gezegd nergens op. Je koppelt dingen aan elkaar die ik niet bedoeld heb en die er ook niet staan. Dat is jammer, want volgens mij spreek je oprecht. Hartelijke groeten, Maria Goos.' Ik zal haar deze reactie mailen: 'Laat ik meteen stellen dat je mij verkeerd citeert. Ik heb met nadruk geschreven dat de jongens die jij "Marokkanen" noemt voelen dat ze gediscrimineerd, veracht en gewantrouwd worden. Zij, niet ik, zoals jij schrijft, zij voelen dat op duizend en 1 manieren, in gebaren en taalgebruik, in de wijze waarop in de openbare ruimte naar hen gekeken wordt, en tijdens sollicitaties, ze merken het aan de achteloze terloopse opmerkingen. Ze lezen het bij Maria Goos wanneer ze in de Volkskrant Magazine schrijft: ''Soms haat ik Marokkanen. Echt waar.'' En hier raken we de kern van het probleem. Het gaat niet om wat wij vinden, maar om wat zij voelen. Een gevoel dat gevoed wordt op elk niveau, van de wijze waarop onze beleidsbepalers islamietische landen politiek behandelen totaan de manier waarop ze bij voorbaat in de publieke ruimte gewantrouwd worden. In het laatste nummer van het damesblad Esta schrijf je dat je ''de Koran zo moeilijk leesbaar vind, op veel momenten zo multi-interpretabel.'' Zoals jij weet geldt dat voor elke tekst. Sterker nog: dat is een van de belangrijkste kenmerken van de taal. Ik ben van mening dat je je niet duidelijk genoeg hebt uitgedrukt. In de Volkskrantcolumn gebruik je 'primitief' in de zin zoals de dikke Van Dale het geeft: 'behorend tot het vroegste stadium in een ontwikkeling.' Primitief is in onze cultuur geen waardevrij adjectief maar een kwalificatie en zo gebruik je het ook om aan te geven dat 'de geisoleerd levende moeders, die hier tegen hun zin naartoe zijn gehaald, die op de wereldbol niet kunnen aanwijzen in welk land zij zich bevinden... om hier kinderen te krijgen op een etage in de Kinkerstraat.' Met andere woorden uit een 'primitief levende gemeenschap' komen ze ineens in een geavanceerd levende beschaving terecht. Je zegt iets anders te bedoelen dan er staat en ik ga er onmiddellijk vanuit dat je te goeder trouw bent, maar zo wordt het niet door de 'Marokkanen' gelezen. Wat ze lezen is wel dat je 'Marokkanen' soms haat. 'Echt waar.' Vervang het woord 'Marokkanen' door het woord 'Joden' en je zult begrijpen wat ik bedoel. Iemand die van de pen leeft, weet hoe breekbaar woorden zijn, hoe multi-interpretabel teksten zijn, net zo multi-interpretabel als de Koran. Hartelijke groeten, Stan van Houcke.'

Israelische Apartheid

Zo ziet de Israelische Apartheids Muur eruit. De Guardian bericht: 'Israelis have always been horrified at the idea of parallels between their country, a democracy risen from the ashes of genocide, and the racist system that ruled the old South Africa. Yet even within Israel itself, accusations persist that the web of controls affecting every aspect of Palestinian life bears a disturbing resemblance to apartheid. After four years reporting from Jerusalem and more than a decade from Johannesburg before that, the Guardian's award-winning Middle East correspondent Chris McGreal is exceptionally well placed to assess this explosive comparison. Here we publish the first part of his two-day special report... Said Rhateb was born in 1972, five years after Israeli soldiers fought their way through East Jerusalem and claimed his family's dry, rock-strewn plot as part of what the Jewish state proclaimed its "eternal and indivisible capital". The bureaucrats followed in the army's footsteps, registering and measuring Israel's largest annexation of territory since its victory over the Arab armies in the 1948 war of independence. They cast an eye over the Rhateb family's village of Beit Hanina and its lands, a short drive from the biblical city on the hill, and decided the outer limits of this new Jerusalem. The Israelis drew a line on a map - a new city boundary - between Beit Hanina's lands and most of its homes. The olive groves and orchards were to be part of Jerusalem; the village was to remain in the West Bank. The population was not so neatly divided. Arabs in the area were registered as living in the village - even those, like Rhateb's parents, whose homes were inside what was now defined as Jerusalem. In time, the Israelis gave the Rhatebs identity cards that classified them as residents of the West Bank, under military occupation. When Said Rhateb was born, he too was listed as living outside the city's boundaries. His parents thought little of it as they moved freely across the invisible line drawn by the Israelis, shopping and praying inside the walls of Jerusalem's Old City. Four decades later, the increasingly complex world of Israel's system of classification deems Said Rhateb to be a resident of the West Bank - somewhere he has never lived - and an illegal alien for living in the home in which he was born, inside the Jerusalem boundary. Jerusalem's council forces Rhateb to pay substantial property taxes on his house but that does not give him the right to live in it, and he is periodically arrested for doing so. Rhateb's children have been thrown out of their Jerusalem school, he cannot register a car in his name - or rather he can, but only one with Palestinian number plates, which means he cannot drive it to his home because only Israeli-registered cars are allowed within Jerusalem - and he needs a pass to visit the centre of the city. The army grants him about four a year.
There is more. If Rhateb is not legally resident in his own home, then he is defined as an "absentee" who has abandoned his property. Under Israeli law, it now belongs to the state or, more particularly, its Jewish citizens. "They sent papers that said we cannot sell the land or develop it because we do not own the land. It belongs to the state," he says. "Any time they want to confiscate it, they can, because they say we are absentees even though we are living in the house. That's what forced my older brother and three sisters to live in the US. They couldn't bear the harassment."' Lees verder:
http://www.guardian.co.uk/g2/story/0,,1703244,00.html