De lezers van The New York Times konden deze week een aantal interessante artikelen lezen over de wheeling en dealing van het gecorrumpeerde kunstwereldje. Zo meldde de Times:
Museum Directors on Collectors and Exhibitions
By ROBIN POGREBINAn article on Wednesday described concerns in the art world over the propriety of a coming show at the New Museum that will feature the private collection of a museum trustee, Dakis Joannou. In interviews, the directors of the Brooklyn Museum and the Metropolitan Museum of Art discussed their recent exhibitions featuring private collections.
“With the prosperity generated through the city in the last 20 years, a lot of people have invested very heavily, especially in the contemporary art market. Both they and the dealers with whom they work have a vested interest in creating profiles for their artists and maintaining high prices. There is pressure to keep these artists in the public eye.” While there may be an intellectual rationale for showing a certain artist, “museums have to be vigilant not to be serving the commercial interests of a dealer or a collector.”
En afgelopen donderdag schreven Deborah Sontag en Robin Pogrebin in de NYT: 'In discussing the New Museum show, some museum leaders cautioned against what Thomas Campbell, director of the Metropolitan Museum of Art, described as "overtly puritanical" judgements about "the delicate dance" between museums and collectors. "The Met wouldn't be the Met -- the Met wouldn't have the collections it has -- if it hadn't been for private collectors," he said.'
En zo is het maar net, ons kent ons, the delicate dance with collectors. Heerlijk die eufemismen om de kunsthandel te beschermen. Kunst in een consumptiecultuur is allereerst handel. En wat moet je met een konijn van Koons als die ineens geen cent meer waard blijkt te zijn, omdat een of andere mallotige 'kunstcriticus' heeft ontdekt dat het konijn van Jeff niets anders is dan Blokker Kitsch? Beng, weg al het geld dat je net had uitgegeven voor een prul die eerder door al die eikels van een kunstcritici was aangeprezen als een meesterwerk. Shit, dat zou net zo'n domper zijn als die financiele crisis die haarscherp aantoonde met welke zwendel de banken al die jaren bezig waren geweest. Dan ben je mooi het haasje, vergeef me deze bijzonder flauwe woordspeling, maar ik kon het niet laten. En als het allemaal zover is, waar stop je dan je konijn van Koons? Je kunt het zelfs niet eens meer met goed fatsoen op het dressoir zetten zonder uitgelachen te worden. O, wat is het leven toch moeilijk en tegelijk geestig. Uiteindelijk kun je niets anders dan het ding in de vuilnisbak stoppen en hopen dat niemand het heeft gezien. En als er dan een of andere wijsneus mocht zijn die je vraagt waar dat konijn van Koons is gebleven, kun je alleen maar zeggen: 'Koons? Ken die naam niet. Je vergist je. Zeg, nog een pilsje?'
3 opmerkingen:
"The Met wouldn't be the Met - the Met wouldn't have the collections it has - if it hadn't been for private collectors."
'En zo is het maar net, ons kent ons, the delicate dance with collectors. Heerlijk die eufemismen om de kunsthandel te beschermen.'
Me dunkt dat in de eerste zin op iets diepers doelt dan platte handel.
'Collectors' en kunsthandelaars behoren niet tot dezelfde bloedgroep.
Verzamelaars kopen niet als belegging,
ze verkopen immers zelden weer iets.
De groep die jij bedoelt, zal anders moeten heten,
zij kopen om met winst te verkopen.
Kunstspeculanten?
'Kunst in een consumptiecultuur is allereerst handel. En wat moet je met een konijn van Koons als die ineens geen cent meer waard blijkt te zijn, omdat een of andere mallotige 'kunstcriticus' heeft ontdekt dat het konijn van Jeff niets anders is dan Blokker Kitsch?
Hoe meer er over wordt geschreven,
des te prominenter de provenance van Koon's Nijntje wordt
- anno nu uitgedrukt in het aantal google-vermeldingen -
en des te meer waard; dank u wel, heer Houcke.
Uiteindelijk is àlles is handel,
zoals elke Waterloopleiner je kan vertellen.
En kunst is zeker bissniss zodra het kunst heet,
(zodra iets gestileerd is, meende Reve).
'Beng, weg al het geld dat je net had uitgegeven voor een prul die eerder door al die eikels van een kunstcritici was aangeprezen als een meesterwerk. '
Dat krijg je als je iets koopt als belegging en NIET OMDAT JE IETS MOOI VIND, resp. MOOI DURFT TE VINDEN. Toch geen medelijden met de adspirant kunst-speculant?
'Shit, dat zou net zo'n domper zijn als die financiele crisis die haarscherp aantoonde met welke zwendel de banken al die jaren bezig waren geweest. En als het allemaal zover is, waar stop je dan je konijn van Koons? '
Zullen we dat maar aan Frits Egters overlaten...
'Je kunt het zelfs niet eens meer met goed fatsoen op het dressoir zetten zonder uitgelachen te worden. O, wat is het leven toch moeilijk en tegelijk geestig.'
Moeilijk voor hen en geestig voor jou?
Met goed fatsoen - geen kitsch-fatsoen maar oprecht fatsoen - kun je altijd op je dressoir zetten wat je mooi vindt.
En dat kan voor anderen onbedoeld geestig zijn, maar nooit voor de geschiedenis.
Kloon's Konijn beziet men ooit wellicht als teken des tijds - hetzij door The Met, het Zeeuwsch Zoölogisch Museum of een anonieme dressoir-eigenaar.
"The Met wouldn't be the Met - the Met wouldn't have the collections it has - if it hadn't been for private collectors.
Met als wrang gevolg: als we niet van die corrupte, over lijken gaande, als schurkenbende-begonnen, rovende families hadden gehad, die zich van alles toe-eigenden, hadden we nu geen Getty, Hermitage of Kröller-Möller Museum gehad.
'Uiteindelijk kun je niets anders dan het ding in de vuilnisbak stoppen en hopen dat niemand het heeft gezien. En als er dan een of andere wijsneus mocht zijn die je vraagt waar dat konijn van Koons is gebleven, kun je alleen maar zeggen: 'Koons? Ken die naam niet. Je vergist je. Zeg, nog een pilsje?'
Oké, oké... heb je ook 'n fatsoenlijk wijntje in huis?
Zeg, dat in-de-hoek-gezette konijn daar...
ik heb vandaag toevallig een geboorte in de familie...
Ton
beste ton,
heo charmant ik jouw bijdrage ook vind, ik vrees toch dat je de plank misslaat wanneer je schrijft: 'Me dunkt dat in de eerste zin op 'iets diepers doelt dan platte handel' ??? ton, wakker worden, het gaat hier om honderden miljoenen aan 'kunst'. allereerst denken managers of die nu bij albert heijn werken of directeur zijn van de met alleen maar aan geld, de rest is een bijkomende zaak, en speelt geen enkele rol van betekenis.
ook dit is een misvatting: 'Collectors' en kunsthandelaars behoren niet tot dezelfde bloedgroep.
Verzamelaars kopen niet als belegging,
ze verkopen immers zelden weer iets.'
verzamelaars die miljoenen spenderen doen dit niet omdat ze iets zo mooi vinden, maar om te beleggen. dit slag mensen koopt geen gaaf boeddhabeeldje van zeg eens 300 euro, nee die kopen er een van 3 miljoen, niet omdat die mooier is maar omdat dat beeld een goede belegging is. en een belegging verkoop je niet zolang die in waarde stijgt, die verkoop je pas als je denkt dat de waarde gaat zakken. vandaar dat iemand met een paar konijnen van koons alles eraan doet om die konijnen niet in waarde te laten zakken. en daar gaat het in die nyt-artikelen in feite om. bovendien zit er ook nog een snobappeal aan. iemand die konijnen van koons heeft, wordt gezien als iemand met smaak. het is om je rot te lachen, maar het is nu eenmaal zo. kijk, elke aap tooit zich graag zo nu en dan met een mooie veer. desnoods een mooie veer die uit zijn kont steekt. opvallen wil dat beest nu eenmaal. en zo is met de hoofdapen die er alles aan hebben gedaan om ten koste van alles en iedereen rijk te worden. die willen bewonder worden, en 'kunst' dat wat heel duur is, helpt daarbij. tom wolfe vertelt een leuk verhaal dat een van de rijkste mannen in de vs ooit eens zijn uitgebreide verzameling aan een bezoeker liet zien. toen deze hem vroeg wie een bepaald schilderij had gemaakt, zei deze verzamelaar: weet ik veel, daar rechts onder staat zijn handtekening.
Allemaal mee eens, Stan, ik probeerde 'charmant' toe te werken naar het wrange feit:
'als we niet van die corrupte, over lijken gaande, als schurkenbende-begonnen, rovende families hadden gehad, die zich van alles toe-eigenden, hadden we nu geen Getty, Hermitage of Kröller-Möller Museum gehad.'
Daar ging 't me vooral om.
Ton
Een reactie posten