Willem van Genugten en de Mensenrechten 11

Beste Willem van Genugten,

De vraag is: hoe verdedigen we onszelf tegen de willekeur van de macht? Tegen de Solana's en de academici die om wat voor oneigenlijke redenen dan ook het recht verkrachten, en de taal waarin dat recht is vastgelegd. Hoe verdedigen we ons tegen de terreur van de macht als zelfs in een trias politica het recht een instrument van politieke macht is geworden? Hoe verdedigen we ons met woorden wanneer diezelfde woorden zijn ontmanteld? Niet voor niets verklaarde Susan Sontag, toen ze in 2001 in aanwezigheid van de toenmalige burgemeester Ehud Olmert de Jerusalem Prize aanvaardde, het volgende:

'We fret about words, we writers. Words mean. Words point. They are arrows. Arrows stuck in the rough hide of reality. And the more portentous, more general the word, the more they also resemble rooms or tunnels. They can expand, or cave in. They can come to be filled with a bad smell. They will often remind us of other rooms, where we'd rather dwell or where we think we are already living. They can be spaces we lose the art or the wisdom of inhabiting. And eventually those volumes of mental intention we no longer know how to inhabit will be abandoned, boarded up, closed down. What do we mean, for example, by the word "peace"? [...] It seems to me that what most people mean by "peace" is victory. The victory of their side. That's what "peace" means to them, while to the others peace means defeat. If the idea takes hold that peace, while in principle to be desired, entails an unacceptable renunciation of legitimate claims, then the most plausibel course will be the practice of war by less than total means. Calls for peace will be felt, if not fraudulent, then certainly premature. Peace becomes a space people no longer know how to inhabit. Peace has to be re-settled. Re-colonized...'

Woorden hebben een duidelijk omlijnde betekenis zolang de taal niet verkracht is. Het recht heeft betekenis zolang die niet ontkracht wordt door politieke argumenten en verkracht wordt door politiek cynisme. Jij Willem, treedt in de openbaarheid. Dat publieke domein is geen neutrale wereld, maar een gewelddadige, die elk jaar weer miljarden uitgeeft aan de meest geavanceerde wapens om zo zijn wil te kunnen opleggen aan de zwakkeren. Jij en ik leven in een westerse wereld die al meer dan 5 eeuwen terreur inzet om zijn belangen te waarborgen. Dit is geen retoriek, dit is de werkelijkheid zoals miljarden mensen die dagelijks ondergaan. De werkelijkheid van doodgewone burgers, zowel daar als hier. In Praise of Barbarians schrijft de Amerikaanse auteur Mike Davis:

'The victims of the WTC massacre --the secretaries, accountants, deli delivery guys, window cleaners, stock analysts, and firefighters-- were not the ones who designed and implemented our secretive, antidemocratic, and criminal policies in the Muslim world. They did not overthrow the elected government of Mossadegh in Iran; support the genocide of eight hundred thousand leftists in Indonesia; intervene on behalf of the fascist Phalange against the Palestinians in Lebanon; fight a dirty war against Dhofarian insurgents; underwrite absolute monarchies like Saudi Arabia, the shah of Iran, Morocco, and the Gulf Emirates; build with billions of U.S. taxdollars the golden throne upon which Mubarak sits like a modern-day pharaoh; arm Saddam Hussein in the 1980s and turn a blind eye to his genocide against the communists and Kurds; then kill Iraqi civilians in bombing raids... Nor did they stir the Shias of southern Iraq into revolt, then abandon them to Saddam Hussein's executioners because George Bush senior calculated that the total destruction of the regime would create an impermissable power vacuum that Iran might rush to fill. (wat nu ook gebeurd is. svh) Ordinary New Yorkers, likewise, did mot blow an Iranian passenger jet out of the sky or kill Qadaffi's daughter; secretly sell arms to Iran in order to fund mass murder in Central America; pin medals on Ariel Sharon, the butcher of Beirut; turn a blind eye to Israel's continuing expropriation of Palestinian land; smile when Kuwait and other Gulf autocracies expelled four hundred thousand Palestinians; give Stinger missiles to Bulddadin Hikmatyar, a sadistic fanatic who made Afghanistan the world's leading exporter of heroin; condone one military dictatorship after another in Pakistan; romance the Taliban in 1995-96 because Union Oil wanted to build a pipeline across Afghanistan; or blow up the pharmaceutical plant that was Sudan's only source of antimalarial drugs.'

Dit is maar een kleine greep, Willem, uit ellenlange lijst van terreurdaden die uit naam van ons worden gepleegd tegen de zwakkeren in de wereld. Wij accepteren maar al te vaak dat onze politici de grootst denkbare terreur uitoefen. Al het andere is contra-terreur, terreur die de westerse machthebbers hebben opgeroepen. In die wereld stel jij nu voor het internationaal recht even terzijde te schuiven omdat beschaving de westerse politici even niet uitkomt. En op die manier laat je je gebruiken omdat het op jouw beurt weer past in jouw agenda. Minister Verhagen heeft in het verleden keer op keer in het geval van Israel aangetoond dat voor hem het internationaal recht terzijde kan worden geschoven omdat het de machtigen in het Westen ongelegen uitkomt.

Weet je, jouw houding in deze getuigt van iets veel algemeners, namelijk van het feit dat de de overgrote meerderheid van de Nederlandse intellectuelen tot over hun oren gecorrumpeerd zijn geraakt, dat het kleine Machiavellisten zijn geworden, die hun eigen positie bewaken ten koste van de moraliteit. Daarom is het ook zo stil in Nederland en is er geen echt publiek debat, hier heersen de kleine kongsis, het poldermodel, het ons kent ons, het systeem van de cooptatie. Op de televisie zie je dag dag uit dezelfde hoofden in steeds wisselende samenstellingen. Hoofden met monden die steeds dezelfde gecorrumpeerde woorden uitspreken. Het is het verraad van mijn generatie zoals dat gisteren in de NRC nog eens duidelijk werd verwoord door de auteur Pieter Waterdrinker toen hij stelde dat 'Generatie-Mak de wegbereider [is] van Wilders. De elite wijt de de opkomst van xenofobe leiders als Wilders aan de amorfe massa, en nog steeds onvoldoende aan zichzelf... De meeste strijders tegen de nieuwe, gemuteerde nationalistische pest – bij wie ik mij aansluit – zijn de afgelopen jaren vooral vreemdeling geworden van zichzelf. Vreemdeling in het eigen geweten. Maar net als honden de dreiging van een aardbeving voelen, voelt de massa dergelijk spagaatgedrag bijna altijd feilloos aan. Sinds de moord op Fortuyn is er in dit opzicht niks veranderd. En dat is zowel een voedingsbodem voor huidige en toekomstige rattenvangers, als een schande.'

En hij heeft gelijk, mijn generatie waartoe ook jij behoort, die opgroeide met de Who: 'Hope I die before I get old' is een zeldzaam hypocriete, opportunistische, intellectueel corrupte generatie, die de voedingsbodem heeft gekweekt voor de enorme rancune die nu als een veenbrand voortwoekert. Vandaar de groeiende haat tegen de elite en tegen de intellectuelen, die het systeem net zo braaf dienen als in voorbije tijden de geestelijken Rome dienden. Mijn generatiegenoten waren druk bezig te kijken welke plaats ze op de apenrots konden innemen en vooral ook konden behouden. En daartoe waren ze bereid om al hun idealen, al hun rudimentaire morele opvattingen, prijs te geven. Willem, jij bent zo ongeveer de enige in Nederland die gelooft dat minister Verhagen te goeder trouw is inzake de Palestijnen en de Joden in Israel en het bezet gebied. In elk geval doe je alsof. Deze al dan niet gespeelde naieviteit gaat ten koste van de geloofwaardigheid van het internationaal recht. Als zelfs hoogleraren internationaal recht het internationaal recht ondergeschikt maken aan politieke overwegingen, dan getuigt dit niet alleen van een gebrek aan intellectuele integriteit, maar leidt dit ook nog eens tot de uitholling van dat internationaal recht.

Je schreef mij: 'Beste Stan, Je haalt nogal uit...' Inderdaad Willem, want er staat hier veel op het spel. Het is geen ontspannend partijtje schaak voor heren. Het gaat hier over zaken die leven of dood betekenen van ontelbare mensen, mensen die niet of nauwelijks voor zichzelf kunnen opkomen. Het gaat hier om normen en waarden, om dat wat ons mensen maakt, niet om een of ander lullige positie, of om status, of om reputatie. Naar de hel met de verraders, die niet alleen de anderen hebben verraden, maar vooral ook zichzelf. Ik heb het niet alleen over jou. Ik spreek over die hele stokdove, corrupte generatie van me, al die luitjes met hun immoreel opportunisme en met hun even volle penzen als volle geldbuidels.