The End

Juno Sara Alexandra, mijn kleindochter.


Mag ik u voorstellen aan:


Immanuel Maurice Wallerstein (New York, 28 september 1930) een vooraanstaande Joods-Amerikaanse socioloog en andersglobalist. Hoewel aanvankelijk vooral bekend als expert op het gebied van Afrika, is zijn bekendste bijdrage aan de wetenschap de ontwikkeling van de wereld-systeemtheorie vanaf 1974. Van 1994 tot 1998 was Wallerstein voorzitter van de Internationale vereniging van sociologen. Hoewel sinds 1999 op emeritaat heeft hij nog verschillende eredoctoraten ontvangen, en een aanstelling als onderzoeker aan de universiteit van Yale.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Immanuel_Wallerstein

Oke, geen geringe knaap dus, een intellectueel van wereldniveau, een niveau dat in Nederland niet bestaat. Wat heeft Wallerstein te melden? In de woorden van een al even intelligent mens, de Amerikaanse cultuurhistoricus Morris Berman:

'what is clear about our current situation, says Wallerstein, is that the current process of globalization is the final phase of our present historical system, and that we are entering a dark age of historical transition. Following the "wave" analysis of the Soviet economist N.D. Kondratieff, Wallerstein predicts that the early twenty-first century will see an upturn, a renewed expansion of the world economy, with increasing opportunities for investment and capital accumulation. The gap between rich and poor will grow even larger, creating an even greater polarization between the core and the periphery. As the ideology of endless capital accumulation ("progress") grows, so will the delegitimation of that ideology. Nations of intermediate strenght in the noncore areas -- Iraq for example -- will be able to challenge powerful ones in the core areas succesfully; and within the West itself, the lack of decent jobs for nonwhites will pose an increasing threat as the size of the nonwhite population grows. The rich will become more and more worried about personal safety, as in the Third World countries right now, and the modern world system will enter a period of continuing crisis and instability. There will finally be a very large periphery within the core. The privileged class will try to co-opt these challengers by incorporating the rhetoric of the discontented -- ecology, multiculturalism, women's rights -- which will give the illusion that serious changes are under way, when, in fact, the essential relations of wealth and power remain the same. But ultimately, a dark era, a system break, is unavoidable, because the system cannot survive as presently constituted; the strains will have become too great, and finally even co-optation won't work. The outcome of all of this is inherently unpredicatable, The successor system may be better but it may not; it could well be much worse.' Berman in The Twilight of American Culture. 2000

Tot exact dezelfde slotsom was ik zelf enige jaren geleden gekomen. Ik heb deze site nu meer dan vijf jaar bijgehouden en ik stop ermee aangezien ik me los wil maken van de waan van de dag om me te kunnen concentreren op datgene wat ik in mijn leven heb geleerd en heb ervaren om dat door te kunnen geven aan een volgende generatie, aan mijn kleindochter Juno. Ik zal af en toe nog wel eens wat schrijven op deze site, maar dat zal niet regelmatig zijn. Ik groet u, dank u voor de aandacht en wens u het allerbeste.

Things are not carved in stone.