De Muur

Er is 1 groot verschil tussen de Chinese Muur en de Israelische Muur. De Israelische Muur is net als de Berlijnse Muur was, de afscheiding loopt dwars door een gemeenschap heen, zonder rekening te houden met de omgeving. De Chinese Muur daarentegen 'runs along the tops of the moutains,' past zich aan aan de omgeving. Het gemeenschappelijke is dat al deze muren samenlevingen uiteenscheuren, of zoals de Chinese fotograaf Chen Changfen, die het fotograferen van de Chinese Muur tot zijn levenstaak heeft gemaakt, desgevraagd verklaarde: 'After all the Great Wall is a wall, and it is a wall that divides. If the Wall no longer exists, then people can get along with each other without obstruction.'

Zolang de Israelische Muur blijft staan weet de buitenwereld dat de Joden in Israel niet met de ander willen samenleven. Die Muur moet dat verhinderen. Die Muur is de versteende angst die ontstaan is doordat ze de Palestijnen niet in de ogen durven en daardoor kunnen kijken. Het slechte geweten verhindert dat. De joods-Israelische auteur Abraham Jehoshua zei het zo tegen me: ‘De haat komt voort uit onze schuldgevoelens. Des te onrechtvaardiger we tegen de Palestijnen zijn des te meer we ze haten.’ Daarom is die Muur negen meter hoog, met daar weer bovenop prikkeldraad. Maar nooit zal die Muur hoog genoeg zijn, want de zionisten hebben een gruwelijke gedachtefout gemaakt. Gruwelijk voor henzelf. Juist door de bouw van de Scheidings Muur, die geen veiligheid brengt, weet iedereen in Israel op het moment dat hij de Muur ziet dat er Palestijnen bestaan, die achter die Muur leven. De Muur is een straf voor de Joden geworden, het lijkt wel een oudtestamentische vergelding voor de misdaad die ze hebben begaan. De Muur confronteert hen telkens weer pijnlijk met de ander, die ze nu juist met alle geweld onzichtbaar willen maken. Hoe onzichtbaarder ze de Palestijnen proberen te maken, des te zichtbaarder ze worden. Het is als een plaag van God. De Joden in Israel geselen en gijzelen zichzelf. Dat is het probleem van het geweten dat maar niet gesust kan worden. En aangezien elke ideologie de mens stupide maakt, zitten de zionisten als een vis in een fuik, ze zien geen uitweg. Het is de ander die hen de uitweg moet wijzen. Alleen de Palestijn kan de Jood nog redden. Maar die ironie zien alleen de Joden in Israel en elders die niet gevangen zitten in de zionistische ideologie. Een echte vriend van Israel maakt geen gebruik van de Joden om zo zijn eigen schuldgevoel te sussen, maar wijst hen een uitweg uit de val, voordat zijn vrienden aan de eigen gekte ten onder gaan. En die ondergang is het resultaat van de onverbiddelijke logica van het leven. Eén ding is zeker: wie het zwaard trekt, zal ooit door het zwaard vergaan. Daarover zwijgt de filosemiet.