Carl Stellweg van het AD 8

Beste Carl,

Je schrijft in je reactie aan mij dit: 'Maar ook de Palestijnse strijders hebben de Conventie van Genève geschonden door zich tussen burgers te verschuilen, ervoor te zorgen dat ze uiterlijk nauwelijks van burgers te onderscheiden waren en het kamp, zoals ze zelf trots erkenden, vol te stouwen met boobytraps, in dit geval een eufemisme voor tamelijk zware explosieven. Daarmee stelden ook zij burgers bloot aan dodelijk gevaar.'

Allereerst dit feit: de aanval op Jenin door de Israelische strijdkrachten was disproportioneel, zo heb ik zelf de eerste dag van de aanval kunnen constateren toen ik zag dat gevechtshelicopters met raketten op het dichtbevolkte vluchtelingenkamp vuurde en ik hoorde dat tanks dwars door gebouwen reden. Zoals ik al heb aangegeven leidde dit tot oorlogsmisdaden, het maakt daarbij niet uit dat jij die oorlogsmisdaden ‘beheerst en effectief’ noemt, wat uitmaakt is dat het recht in dergelijke gevallen spreekt van oorlogsmisdaden. En het recht is het enige dat ons beschermt tegen de willekeur en het geweld van de macht. Als je daar aan begint te tornen is het einde zoek, zoals we uit de geschiedenis weten.

Je schrijft dat de Palestijnen zelf oorlogsmisdaden pleegden door ‘het kamp, zoals ze zelf trots erkenden, vol te stouwen met boobytraps, in dit geval een eufemisme voor tamelijk zware explosieven.’

Laat ik je wat achtergronden geven, zoals die beschreven worden in het onderzoek Searching Jenin. Eyewitness Accounts of the Israeli Invasion. Daarin staat onder andere het volgende:

‘The camp had been raided twice in the month and a half preceding the April invasion. In these raids, civilians constituted a large portion of those killed. In the first days of April, when word spread that the Israeli army was closing in on the camp, it was only natural that those capable of defending their community would do so. Most of the resistence fighters were residents of the camp. However, a few lived in nearby towns and villages. The witnesses testifying in this book referred to the fighters with pride and admiration. They called them shebab, meaning roughly “our boys” in English. Some residents shared their food with the shebab, and others prayed for their safety. To many residents, the fighters were the only ones who protected the camp while the international community did nothing – even though the UN is legally responsible for the Jenin camp and the welfare of its residents. Several witnesses describe shebab members rescuing families from collapsing or burning homes. In one case, the fighters crawled through a broken window and led the entire family to safety as a bulldozer was demolishing their home.’

Al vele tientallen jaren zijn de Palestijnse burgers in de bezette en belegerde gebieden vogelvrij. Ze kunnen worden vervolgd, vermoord, gemarteld, terwijl zeer zeer zelden een joods-Israelische dader er voor wordt gestraft. Dit in tegenstelling tot een Palestijn die een Jood doodt, die wordt zwaar gestraft. Israel is ook geen democratische rechtstaat. Het is democratie voor Joden, maar niet voor Palestijnen. En ook is het geen rechtstaat aangezien de Palestijnen niet dezelfde rechten bezitten als de Joden in Israel. Hoe vogelvrij tevens Palestijnse kinderen zijn verklaard door de zionistische autoriteiten blijkt wel uit een onderzoek van de joods-Israelische journaliste Amira Hass van Haaretz, die in tegenstelling tot de Nederlandse correspondenten vloeiend Arabisch spreekt en op de West Bank woont. Ze interviewde Israelische scherpschutters over welke bevelen ze krijgen. Een van hen zei: ‘Wanneer de officieren te velde de scherpschutters opdracht geven te vuren, dan is de intentie om het hoofd te raken, want als hij schiet, doet hij dat om te doden… Twaalf jaar en ouder mogen we neerschieten,’ aldus de militair, die overigens bekende dat het moeilijk is om leeftijden te schatten. ‘De richtlijnen… veranderen elke dag, soms zelfs meermalen per dag. Wanneer er aan Israëlische zijde doden vallen, mogen wij meer schieten.’ Over het aantal Palestijnse doden zei hij: ‘Zes per dag is normaal, het kunnen er ook veel meer zijn.’ Het alleen verwonden van kinderen wordt doorgaans als ondoeltreffend beschouwd, want ‘verwondingen hitsen de gemoederen veel meer op’.

Deze Israëlische terreur wordt niet belicht in de Amerikaanse en Europese media, en zeker niet uitvoerig, er wordt ook niet bericht vanuit de context van een langdurige bezetting die door de wereldgemeenschap weliswaar officieel wordt veroordeeld, maar officieus wordt getolereerd en gesteund. De westerse commerciele massamedia doen het voorkomen alsof alleen de Palestijnen terreurdaden plegen, het Israëlische leger ‘treedt op’, reageert slechts nadat Palestijnen een ‘terreuraanslag’ hebben gepleegd. Aan die bewuste vertekening van de werkelijkheid werk jij vrijkwillig mee, Carl.

Deze terreur wordt al decennialang mogelijk gemaakt door de westerse militaire, politieke, economische en diplomatieke steun. Niemand beschermt de Palestijnen tegen de terreur van een schurkenstaat, want je kan niet volhouden dat ‘de Joodse staat’ die Palestijnse kinderen bewust vermoord zoals ik zelf gezien heb, geen schurkenstaat is.

Palestijnse oorlogsmisdaden schrijf je. Je weet dat de strijders in Jenin zich gewapend mochten verzetten van het internationaal recht. Het betrof hier een inval op Palestijns grondgebied. Als ik nu jouw redenering volg dan stel je in feite het volgende: de Nederlandse verzetsgroep die in 1944 een aanslag pleegde waardoor uiteindelijk 552 mannen uit Putten om het leven kwamen als gevolg van een nazi-wraakactie, dat die aanslag een oorlogsmisdaad is, niet van de Duitse bezetter maar van het Nederlands verzet. Wil je dat de strijders in Gaza-stad zich nu niet verdedigen tegen het Israelisch geweld?

Mijn vraag aan jou Carl is: wat wil je eigenlijk? Wil je dat de Palestijnen zich zonder verzet voorgoed laten onderdrukken, dat ze goedkeuren dat steeds meer van hun land gestolen wordt, dat hun vluchtelingen niet naar huis mogen, dat die vluchtelingen nooit gecompenseerd worden voor al hun verlies, dat de Palestijnen genoegen nemen met die paar Bantoestannen waarin het Palestijns gebied door Israel is opgedeeld? Wil je dat ze lijdzaam blijven toezien hoe ze worden geterroriseerd, hun dagelijkse leven een hel is? Wil je dat ze leren te accepteren dat hun leven minder waard is dan het leven van een Jood in Israel? Zo nee, wat wil je dan? Wat jij in je onwetendheid en onverschilligheid een ‘oorlogsmisdaad’ noemt, is in werkelijkheid een verzetsdaad. Verzet tegen een langdurige onderdrukking die consequentieloos wordt gesteund door het zogeheten vrije Westen. Wat wil je Carl? Waarom is het zo moeilijk om je te verplaatsen in de positie van iemand die onderdrukt wordt en verpletterd wordt door de macht? De rest van je reactie behandel ik een volgende keer.