Jenin, vluchtelingenkamp. Volgens AD-journalist Carl Stellweg is dit het resultaat van 'beheerst en effectief' werk van de Israelische strijdkrachten.Ik vrees dat je verwarring nu totaal is. Eerst '6 tot 10 procent' en de volgende zin '6 tot 7 procent'. Om je geheugen op te frissen. Jij schreef eerst dit aan mij: ‘De oppervlakte van het door Israel verwoeste deel van het kamp wordt door GlobalSecurity.org geschat op 160 bij 250 vierkante meter, ofwel 6 tot 10 procent van het kamp.’ Ik herhaal: ‘of te wel 6 a 10 procent van het kamp.’ Van het kamp dus!
In een reactie daarop schreef ik: 'Duidelijk is tevens dat volgens jou een verwoesting van de bebouwde kom ter grootte van ‘6 tot 10 procent’ het resultaat is van ‘beheerst en effectief’ militair geweld. Met andere woorden: als de nazi’s ''6 tot 10 procent'' van Rotterdam hadden verwoest, was dit - in jouw ogen - ''beheerst en effectief'' geweld geweest. Zoals je weet was de nazi-terreur ''de reactie… op het verzet van Nederlandse troepen… waardoor de Duitse opmars werd vertraagd.'' Welnu, jouw opvatting wordt niet gesteund door het Tribunaal van Neurenberg, de Geneefse Conventies en de opvattingen van de beschaafde wereld zoals verwoordt in VN-resoluties.'
Ik begrijp nu dat jij een onderscheid maakt tussen Palestijnse bewoners van een vluchtelingenkamp, waarvan volgens jouw gegevens ‘6 tot 10 procent’ door de niet door jou betwijfelde Israelische oorlogsmisdaden is verwoest, en een joods-Israelische stad als Tel Aviv en een Nederlandse stad als Rotterdam of Amsterdam. Mijn vraag is simpel: op welke criteria berust dat onderscheid?
En de volgende vraag is deze, je schrijft in je reactie op mijn analyse: ‘Ik mag niet onvermeld laten dat Human Rights Watch heeft geconstateerd dat Israel oorlogsmisdaden heeft begaan, maw de Coventie van Genève heeft geschonden, door burgers aan dodelijk gevaar bloot te stellen, burgers te doden zonder gerechtvaardigde aanleiding, gedurende drie dagen geen medische hulp toe te laten en huizen te verwoesten, wat ook een oorlogsmisdaad is. Ik twijfel hier niet aan, ik weet dat Israel de Conventie van Genéve doorgaans aan zijn laars lapt.’
Kortom, je wist dus dat Israel in Jenin oorlogsmisdaden had gepleegd en toch schreef je in het AD dat de Israelische strijdkrachten, ik citeer, 'in Jenin beheerst en effectief te werk' gingen.
Waarom verspreid je deze valse informatie? En waarom op dit moment? In afwachting van je antwoord,
collegiale groet,
Stan van Houcke
1 opmerking:
Ha, die Stan,
Lekker geslapen, vannacht? Vast wel, jouw geweten is rein. Het mijne niet. Ik heb weer liggen woelen en malen. Jouw schuld. Het hakt er ook wel in, telkens mijn naam boven die gruwelijke foto´s en dan die woorden ´beheerst en effectief´ er beschuldigend uitgelicht bij. Als er een verband bestaat tussen demagogie en jouw verheven vorm van journalistiek, dan ben je een kanjer. Je antwoord zal zijn: daar heb je om gevraagd. Wel, ik bestrijd dat andermaal.
Maar laat ik je, om te beginnen, in één ding gelijk geven. Dat is niet badinerend of arrogant bedoeld en ook niet om je gunstig te stemmen, maar omdat je gelijk hebt:
Je argument dat het er niet toe doet of je eerder iets van mij hebt gelezen en dat je als lezer te maken hebt met wat ik op een bepaald moment schrijf, is juist. Ik dacht dat je misschien nieuwsgierig zou zijn naar hoe ik over de zaken denk en welke relatie ik als journalist heb tot het onderwerp, maar dat staat los van het artikel waarmee ik jouw verontwaardiging heb gewekt, dat is waar.
Verder: dat ik de ene keer 6 á 10 procent van het vluchtelingenkamp schrijf en daarop 6 á 7 procent, is niet het resultaat van ´complete verwarring´, maar een vertikking. Simpel verklaard, hè? De rest van je betoogje in je laatste post, zal ik iets verderop in mijn antwoord behandelen.
Nu even over die Kurdi Bear. Dat is een volkomen gestoorde klootzak, dat blijkt ook uit de rest van het interview. Legers trekken gestoorde klootzakken aan, net als verzetsbewegingen, trouwens. Dat Kurdi Bear model staat voor de Israëlische soldaat en dat zijn verslag een Israëlische strategie ontmaskert om Palestijnse burgers levend te begraven, lijkt me prematuur. Als dát de strategie namelijk zou zijn geweest, zou deze met aanzienlijk minder risico kunnen zijn uitgevoerd. In weerwil van de gestoorde stoere taal van Kurdi Bear, komt het me voor dat de strategie in de eerste plaats was om de strijders in huis-aan-huis gevechten te elimineren. Anders waren ze met een paar hele grote bommen vanuit de lucht ook klaar geweest en zouden er geen 23 Israëlische soldaten zijn gesneuveld, maar 0. Wellicht dat deze laatste methode ook eigenlijk hun voorkeur genoot, maar schrokken ze ervoor terug, uit angst voor wat de rest van de wereld ervan zou vinden, onder het motto: ´Misschien dat ook wij, zelfs wij, te ver kunnen gaan.´
Sla me trouwens niet steeds met allerlei stukjes om de oren, ik kan jou ook met stukjes om de oren slaan waar weer iets anders in staat. Probeer liever niet weersproken feiten te analyseren. De waarheid is vaak heel ingewikkeld, Stan, veel ingewikkelder dan een vooringenomen sujet als jij misschien bevroedt.
Wat is er verder ter tafel gekomen? O, ja: als ik het heb over een medium dat je ongetwijfeld verachtelijk vindt, heb ik het niet over journalistiek in het algemeen, zoals jij schijnt te denken. Hoe zou ik dat hebben kunnen bedoelen, jij BENT immers een journalist, en wel van de meest edele soort, een journalist die zich van de ketenen van de valse objectiviteit heeft bevrijd, een activistische, altruïstische journalist kortom, een onafhankelijke kruisridder tegen het onrecht, terwijl ik een vertegenwoordiger van de ´commerciële massamedia´ ben, die het lijden der mensheid met een lege blik beziet, of er op harteloos opportunistische wijze verslag van doet, en verder aan de leiband loopt van de gevestigde orde. Eén vraag: word je nooit eens moe van al dat morele gelijk? En stel nu eens, stél, dat je morgen op iets stuit, iets ontdekt, dat jouw ´heldere subjectiviteit´ (Robert Fisk) vertroebelt, zul je dan zo eerlijk zijn dat ook een plaats te gunnen op je weblog? Is misschien een beetje lastig. Verwatert je betoog. Waarom, ten behoeve van een volledig beeld van de complexe werkelijkheid, naast foto´s van Israëlische kindertjes die boodschappen aan Nasrallah op bommen naar Libanon schrijven, ook geen foto´s gepubliceerd van zeer kleine Palestijnse kindertjes in Izzedine al Qassam-uniformen met kogelriemen, machinepistolen en meer van dat fraais? Of vind je dat wel acceptabel? Dat is nu de makke van jouw soort journalistiek: je loopt een groot gevaar jezelf te censureren, selectief te werk te gaan, want een journalist die zich met zijn nobele, maar al te eenduidige standpunten op een hoge morele sokkel heeft geplaatst, dondert daar niet graag vanaf - die zal een sterkere verleiding voelen te verheimelijken wat niet in zijn kraam te pas komt. Een journalist als ik, die niet gebukt gaat onder de last van deze morele pretenties, belicht de zaak van zo veel mogelijk kanten, los van de uiteindelijke schuldvraag (die overigens ook aan de orde komt), en haalt zich dan de morele verontwaardiging van alle betrokkenen op de hals.
Ik twijfel overigens niet aan je goede bedoelingen en oprechtheid, maar ik vind dat er aan jouw soort journalistiek, naast de verdiensten, grote bezwaren kleven.
Dan de volgende aantijging. Ik zou suggereren dat Israël met zijn tanks en helikopters een zegen zijn geweest omdat het nu beter gaat in Jenin en je komt terug op mijn ´beheerst en effectief´. Daarop heb ik al geantwoord, maar ik zal het hieronder nog even iets scherper stellen, jij hebt immers niet het alleenrecht op herhaling.
Ik suggereer, met mijn vergelijking met Jenin, inderdaad dat uit iets slechts, iets goeds kan voortkomen. Kwestie van complexe werkelijkheid. Dat de dappere Palestijnse verzetsstrijders in Jenin, die mensen uit hun gebulldozerde huizen bevrijdden nadat ze deze eerst met vollledige instemming of zelfs aanmoediging van de bewoners hadden geboobytrapped - dat deze strijders nu hun beste tijd hebben gehad en de inwoners van Jenin daardoor een iets normaler leven kunnen leiden, dat vind ik inderdaad een pluspunt. Van het Palestijnse verzet, legitiem of niet, heb ik door de bank genomen geen hoge pet op. Ik treur er ook niet om dat Hamas op dit moment een zware slag wordt toegebracht, ook al is Hamas democratisch gekozen en is het onduidelijk wat het alternatief op de korte termijn kan zijn in de Gazastrook.
Ik suggereer inderdaad dat het Israelische legeroptreden weliswaar meedogenloos en buitenproportioneel is, maar niet lukraak (zie Jenin). Ik zie je rood aanlopen.
Ik suggereer inderdaad dat niet àlle beschuldigingen aan het adres van Israel onmiddellijk voor waar moeten worden aangenomen (zie Jenin), maar eerst zo goed mogelijk moeten worden geverifieerd, wat Israel vooralsnog onmogelijk maakt. Dat maakt niet alle beschuldigingen op voorhand waar. Ik suggereer weer wel dat deze beschuldigingen zeer ernstig genomen dienen te worden.
Ik suggereer met dit alles natuurlijk niet dat het Israelische legeroptreden een zegen is, gerechtvaardigd is, proportioneel is, en dat Israel zijn gang mag gaan.
Je hoeft zeker niet met alles wat hierboven staat, in te stemmen, maar kun je de gedachte erachter wel bevatten, begrijpen, inzien, Stan? Of is je dat niet gegeven?
Nu even je laatste post. Dat ik schrijf dat het om 6 à 10 procent van het vluchtelingenkamp gaat en niet om de hele stad Jenin, is ten behoeve van een correcte weergave van de verwoesting. Met jouw vergelijking met Amsterdam, Rotterdam, of Tel Aviv, zou je de suggestie kunnen wekken dat het wél om de hele stad Jenin gaat, vandaar.
Dan ´beheerst en effectief´. Dat ik met deze woorden het optreden van de nazi´s in de Tweede Wereldoorlog impliciet goedkeur, is een woeste aantijging, die kant noch wal raakt.
Je bent er wel van overtuigd dat ik een Palestijnse aanval op Tel Aviv nooit zo zou durven omschrijven. Ik vraag me af waarop jij deze overtuiging baseert. Denk je soms dat ik bang ben dat de Nederlandse regering dan boos op me wordt?
Even een gedachte-experiment. Stel dat Israel doodseskaders stuurt naar de Palestijnse gebieden om daar volstrekt lukraak mensen neer te knallen, en dat de Palestijnen vaststellen dat de expedities van deze eskaders in een buitenwijk van Tel Aviv worden beraamd, én dat ze bij machte zijn om in antwoord daarop deze buitenwijk te verwoesten, waarbij 0,05 procent van de burgerbevolking van Tel Aviv omkomt, dan zou ik zulks zeker beheerst en effectief kunnen noemen, wat het oorlogsrecht ook zegt. Niet fraai, misschien zelfs crimineel, maar passend in de grimmige logica van de oorlog, die in de aard van de zaak een criminele activiteit is.
Kun je me nog steeds volgen, Stan? Je hoeft het niet met me eens te zijn, als je me maar kunt volgen.
Ik ga nu nóg iets ergs zeggen, maar we leven ook in een erge, boze wereld, meneer de bevlogen journalist, dat hoef ik jou niet te vertellen. In zogeheten ´asymmetrische oorlogvoering´, die overigens geen modern verschijnsel is maar zo oud als het krijgsbedrijf zelf, gebruikt een regulier leger van een reguliere staat doorgaans zeer bruut geweld tegen een ongrijpbare tegenstander, uit onmacht, en met zeer veel onschuldige slachtoffers als gevolg, wat deze ongrijpbare tegenstander dikwijls willens en wetens uitlokt, want dat betekent voor hem juist overwinning. Cynisch, maar het is zo. Moet ik wat voorbeelden aanhalen? Atjeh, politionele acties, Algerijnse oorlog, Vietnam, Irak, Afghanistan. In het licht van bovenstaande voorbeelden, en in de context van dit soort oorlogen, is het Israelische legeroptreden niet buitengewoon, zij het misschien iets minder wreed dan in bovenstaande historische voorbeelden. Maar, zo haast ik me eraan toe te voegen, natuurlijk nog altijd wreed en afkeurenswaardig, net als zelfmoordaanslagen trouwens, en het afschieten van raketten zonder enig militair oogmerk, al maken ze in dit geval weinig slachtoffers.
Het Israelische legeroptreden is verder het gevolg van een wrede en onrechtvaardige bzettingspolitiek, maar ik kan dat niet steeds maar weer in elk stukje voor mijn commerciële massamedium onderstrepen. Ik zeg het toch maar weer: in andere stukjes heb ik dat wel gedaan.
Samengevat wijs ik jouw aannames over wat ik suggereer af. Maar schrijf gerust nog honderd, duizend, honderdduizend keer ´beheerst en effectief´ op je weblog. Vergeet de gruwelijke foto´s erbij niet, maar die zul je niet vergeten.
Verder wil ik je nog meer racistische standpunten mijnerzijds over het Israëlisch-Palestijnse conflict kenbaar maken, niet vanwege mijn stuk waaraan je aanstoot hebt genomen, maar gewoon, omdat ik er aan hecht dat je weet hoe ik er tegenover sta, nu we het er toch over hebben. Rafah en Jenin behoren tot de meest naargeestige plekken die ik ooit heb bezocht. Vanwege, onder anderen, die vader die ik heb gesproken, wiens zestienjarige zoon zojuist door het Israëlische leger was doodgeschoten, maar die met toonloze stem zei dat hij blij en trots was, dat dit een heuglijke dag voor hem was, en dat hij al zijn kinderen met graagte zou opofferen aan de strijd tegen de bezetter – je kent dat soort teksten, ik vind het afschuwelijk en van een bodemloze tragiek, net als de door Fatah aangebrachte versieringen in zijn huis, de poster van zijn zoon met de Rotskoepelmoskee op de achtergrond en de gekalligrafeerde spreuk: ´Een shahid sterft niet, maar leeft voort in het paradijs´. Dat werkt misschien een beetje troostend voor de nabestaanden, maar het is ook valse, vergeefse, hopeloze heroïek, meneer de bevlogen journalist, dat lijdt slechts tot verdere teloorgang, tot nog meer dood en vernieling, en dat is iets dat niet onder stoelen of banken hoeft te worden geschoven, ongeacht de overweldigende verantwoordelijkheid en schuld van Israël en het recht op verzet van de Palestijnen. Zeer, zeer deprimerend en van een valse heroïek getuigend vond ik ook de posters in Jenin van kleine jongetjes die met een brede glimlach granaatwerpers vasthouden die groter zijn dan henzelf.
Ontroerend, daarentegen, vond ik het om Palestijnse kindertjes in hun uniformpjes zingend naar school te zien lopen, en om in een smerig vluchtelingenkamp in een brandschoon woninkje te worden ontvangen, met chalet-luikjes voor de ramen en een bordje met ´God bless our home´ aan de muur – ontroerend, ja, om iets van normaliteit te ontwaren in deze barre omgeving. Ik wil niet dat Palestijnse schoolkindertjes een kogel door hun kop krijgen vanwege een stoutmoedige actie van hun verzetsgroepen en het brute Israëlische antwoord daarop. Wat de Palestijnen moeten doen is hun eigen huis op orde proberen te brengen, hoe moeilijk dat ook is, hoeveel tegenwerking ze ook ondervinden, en zo goed en zo kwaad als het kan, en zich niet verliezen in wapencultuur, maffiose praktijken, valse martelarenheroïek en een gewapende strijd met volgens het internationaal recht ongeoorloofde middelen. Die is op geen enkele wijze in hun voordeel, omdat ze, in tegenstelling tot de Vietcong en het FLN, geen uitzicht hebben op een overwinning, aangezien het strijdperk te klein is en de militaire overmacht en vastbeslotenheid van de tegenstander veel te groot. Als mensen als jij desondanks blijven hameren op het recht op gewapend verzet van de Palestijnen, getuigt juist dat in mijn ogen van een gebrek aan compassie, begrip en inzicht.
Het enige wat de Palestijnen kunnen doen is respectabiliteit verwerven, hoe weinig respectabel de vijand ook is, en hopen dat gerechtigheid ooit hun deel zal worden. Daarvoor is in de eerste plaats een radicale beleidswijziging van de VS en in het kielzog daarvan de EU nodig. Dat dit er voorlopig niet in zit, is zeer jammerlijk, maar eens zal het veranderen, de vraag is alleen wanneer.
En dan nu, eindelijk: het slotakkoord! Jouw eigen bijdrage aan ´11 september, het Keerpunt´, vond ik de minst overtuigende in deze bundel. De door jou geïnterviewde vooraanstaande geleerden proberen inderdaad, vanuit hun wetenschappelijke discipline, motieven te vinden, en zeker, het zoeken naar beweegredenen hoort bij goede journalistiek, ook ik heb met dat doel wel eens geleerden geïnterviewd, weet je dat? Jouw eigen stuk is echter niets anders een aaneenschakeling van impressies, associaties en even rammelende als vergaande veronderstellingen, en daarmee ontpop je je wel degelijk tot apologeet van een misdaad, zij het hoogstwaarschijnlijk onbedoeld, want ik twijfel niet aan je goede intenties en integriteit.
Wellicht dat je genoegdoening vindt in het feit dat ik zo veel tijd en ruimte neem om je van repliek te dienen, en je mag ook heus weten dat je mij met je aantijgingen hebt beledigd - maar ook geprikkeld en geinspireerd. En weet je waarom? Ik krijg wel eens vervelende mailtjes van Wilders-aanhangers en moslimhaters die zich storen aan iets dat ik heb geschreven, maar dat laat me tamelijk koud. Want als ik tussen deze rancuneuze sujetten moet kiezen en tussen een vooringenomen sujet als jij, dan is die keuze niet zo moeilijk.
Ik hoop dat deze polemiek zo zoetjes aan ten einde loopt, maar mocht je nog de behoefte voelen mij verder aan de schandpaal te nagelen, ga gerust je gang. Je mag dan weer een antwoord van mij verwachten.
Met collegiale groet,
Carl
Een reactie posten