dinsdag 13 januari 2009

De Volkskrant 80


De propaganda van de Nederlandse commerciele massamedia is ook in het taalgebruik verhuld. Dit schrijft de Volkskrant:
'Moslimboycot Aldi, Lidl om Gaza
Nederlandse moslims zijn de afgelopen dagen via sms en e-mails massaal aangezet om geen boodschappen meer te doen bij Aldi en Lidl. De Duitse supermarktketens zouden hun zaterdagomzet hebben doorgesluisd naar Israël.

houding Nederland steekt jonge moslims '

Waar het hierom gaat is de wijze waarop de zaak wordt voorgesteld: 'Nederlandse moslims zijn... aangezet.' Even ter verduidelijking: 'Nederlandse joden zijn... aangezet.' Wat staat daar precies, Janny Groen en Annieke Kranenberg? Jullie hebben dit bericht geschreven. Daar staat dat het wezenskenmerk van de islamitische Nederlanders hun moslimschap is, want 'Nederlandse moslims' (moslim is het zelfstandig naamwoord, Nederlandse het bijvoeglijk naamwoord). Waarom is voor jullie het moslimschap belangrijker dan het feit dat we hier te maken hebben met Nederlandse belastingbetalende burgers?
Ikzelf zou net als bij joodse Nederlanders stellen dat hun wezenskenmerk is dat ze Nederlanders zijn die een bepaalde godsdienst aanhangen, zoals van de grondwet mag. Waarom beste Janny Groen en Annieke Kranenberg doen jullie alsof islamitische Nederlanders een als het ware los van de Nederlandse samenleving staande groep is?
En dan het woord 'aangezet'. 'Aangezet'? De dikke van Dale laat zien dat 'aanzetten' in dit verband ook het negatieve betekenis kent. Waarom hebben jullie dit gekleurde begrip gebruikt en niet bijvoorbeeld het werkwoord aansporen. Zouden jullie hebben geschreven dat 'Nederlandse joden zijn... aangezet' door bijvoorbeeld het CIDI om de Israelische terreur te steunen? Nee, natuurlijk. Met andere woorden Janny Groen en Annieke Kranenberg, waarom dit tendentieus taalgebruik?

Bovendien, ik citeer jullie: 'Yassin Elforkani, voorzitter van de Marokkaanse Imam Bond, vindt het onverstandig dit soort berichten klakkeloos aan te nemen, maar begrijpt degenen wel die er gevolg aan gaven. ‘Velen voelen woede en machteloosheid over de oorlog in Gaza. Zo’n boycot lijkt dan het minste dat je kunt doen.’
Op internet circuleren diverse boycot-lijsten. Zowel in Turkije als in Turkse gemeenschappen in Europa spreken mensen elkaar aan op hun koopgedrag, zegt Ibrahim Yerden, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. ''Over producten uit Europa of Amerika wordt gevraagd of er niet toevallig een jood achter zit.'''
Waarom proberen jullie de suggestie te wekken dat het hier een antisemitische actie zou zijn? Ik zelf bijvoorbeeld koop geen Israelisch fruit, omdat Israel de mensenrechten en het internationaal recht op grote schaal schendt, zoals ik zelf heb kunnen constateren ter plaatse en via rapporten van onder andere Amnesty International en Human Rights Watch en uitspraken van het Rode Kruis weet.
Vanwaar deze tendentieuze berichtgeving van jullie? Nadat ik gezien had in zowel Gaza als de West-Bank dat Israelische militairen bewust en gericht op kinderen schoot, en zelfs gezien heb hoe een Palestijns kind vlak voor me doodgeschoten werd, besloot ik geen producten meer uit Israel te kopen. Wat is daar zo verwerpelijk aan dat jullie een boycot door islamitische Nederlanders in zo'n verdacht daglicht stellen? Wat denken jullie daarmee te bereiken? Waarom spelen in deze berichtgeving van jullie de mensenrechten en het internationaal recht geen rol? Vanwaar het onderscheid tussen islamieten en joden?

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Volledig eens.
Een hele goede reactie zou zijn: organisaties die oproepen tot boycot van Lidl en Aldi.

Schot voor open doel!

Sonja zei

Volgens Martin van Creveld in het Reformatorisch Dagblad vandaag zijn er in Gaza "relatief weinig slachtoffers te betreuren", en "De hulpdiensten zijn beter georganiseerd. Mede daardoor vallen er zo weinig slachtoffers."
Oorlog "draait uiteindelijk om politiek, strategie en mensenlevens. Waarbij de strategie bij mij vooropstaat." En misschien opereert het Israëlische leger in Gaza "wel té voorzichtig".

Van Creveld geeft toe over de laatste Libanon-oorlog: "Wij hebben onze rust aan de noordgrens juist te danken aan het feit dat we niet proportioneel te werk zijn gegaan.
Israël verloor de oorlog, maar volgens Van Creveld zit "Libanon ... niet te wachten op een tweede pak slaag." .

De schrijver van het bericht, Richard Donk, is een oud-bestuurslid van de SGP, maar geeft nog steeds 'voorlichting' aan de SGP leden over Israël en de Palestijnen.

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...