Het Joods Nationaal Fonds

Van harte welkom bij het Joods Nationaal Fonds. Onze stichting is opgericht in mei 1902 en rekent tot haar kerntaak het ontwikkelen en leefbaar maken van het land Israel ten behoeve van al zijn bewoners.

Dit doen wij middels het ontplooien van allerlei milieuactiviteiten waaronder het (her)bebossen van voorheen kaalgeslagen grond, het terugdringen van de woestijn door middel van ontginning en beplanting, alsmede ook het ontwikkelen van waterirrigatie- systemen en het bouwen van waterreservoirs door het hele land.

Er is al veel bereikt... Echter als men bedenkt dat Israel vandaag de dag nog steeds voor meer dan 50 procent uit woestijn bestaat, is het duidelijk dat er nog veel werk verricht zal moeten worden.

Op deze site informeren wij u graag over wat we reeds gerealiseerd hebben, de actuele projecten waar we ons op dit moment mee bezig houden en de uitdagingen die nog voor ons liggen. Volgt u het groene blad...

http://www.jnf.nl/home.html

Zoals u ziet beslaat volgens de kaart van het Joods Nationaal Fonds Israel tevens de bezette en belegerde Palestijnse gebieden. Maar niet de bezette Golan Hoogvlakte, hoewel die in 1981 door Israel werd geannexeerd. Op die manier geeft het Joods Nationaal Fonds te kennen dat de bezette Palestijnse gebieden bij Israel horen, hetgeen in strijd is met het internationaal recht. Middels leugens probeert het JNF steun te verwerven voor de eigen discriminerende organisatie. Nu de werkelijkheid:

De bejaarde dr. Salman H. Abu Sitta, voormalig lid van de Palestijnse Nationale Raad werd op negenjarige leeftijd samen met zijn familie uit Beir al-Sabe’ verdreven, het huidige Beersheba. Hij eindigde zijn studie weg- en waterbouwkunde aan de Universiteit van Londen en is vooral bekend door zijn decennialange onderzoek naar de Palestijnse Nakba, de etnische zuivering van 1948, en het documenteren van de zionistische verwoesting van Palestijnse dorpen en cultuur in het huidige Israël. Dr. Abu Sitta is een alom gerespecteerd deskundige op dit gebied en heeft er uitgebreid over gepubliceerd. Hij verklaarde tegenover mij het volgende:

'Mijn atlas van Palestina met alle verwoeste Palestijnse plaatsen en heiligdommen is een antwoord op de politiek van Ben-Goerion en de zijnen. Onmiddellijk na de massale verdrijving riep hij 24 deskundigen op het gebied van het Oude Testament en de archeologie bijeen om elk zichtbaar spoor van het historische Palestina uit te wissen. Een officiële ‘‘Namen Commissie’’ kreeg de opdracht het land “Hebreeuws te maken”, Arabische namen moesten worden vervangen door Hebreeuwse. Het Joods Nationaal Fonds speelde daarbij een cruciale rol, omdat het de opdracht kreeg pijnboombossen aan te leggen op plaatsen waar Palestijnse dorpen hadden gestaan. Op die manier werden het puin en de fundamenten aan het oog onttrokken. Bovendien moesten er nieuwe verhalen over deze plaatsen komen die het bestaan van Palestijnse gemeenschappen ontkende. De Israëlische historicus Ilan Pappe beschrijft in The Ethnic Cleansing of Palestine hoe het JNF “op zijn officiële website trots verkondigt dat deze bossen en parken aangelegd werden op ‘schrale en woestijnachtige gebieden’ en dat ‘Israëls bossen en parken hier niet altijd waren. De eerste Joodse kolonisten in het land, aan het eind van de 19^e eeuw, vonden een verlaten land zonder enige schaduw.’ Maar ‘op veel van de JNF-locaties duiken de bustans op – de fruittuinen die de Palestijnse boeren om hun boerderij aanlegden - als een van de vele wonderen die het JNF de avontuurlijke bezoeker in het vooruitzicht stelt. Deze duidelijk zichtbare overblijfselen van Palestijnse dorpen worden vermeld als intrinsiek onderdeel van de natuur en haar fantastische geheimen. Op een van de locaties worden zowaar de terrassen die u daar bijna overal kunt aantreffen beschreven als trotse creaties van het JNF. Sommige ervan werden in feite over de originele heen opnieuw aangelegd, en dateren van eeuwen vóór de zionistische machtsovername. Palestijnse bustans worden aldus toegeschreven aan de natuur en de geschiedenis van Palestina wordt teruggebracht tot een Bijbels en Talmoedisch verleden. Dat is ook het lot van een van de bekendste dorpen, Ein ez Zaytun.” Vermeldenswaard aan Ein ez Zaytun is dat het in mei 1948 etnisch gezuiverd werd, waarbij 37 jonge mannen, die gevangen waren genomen door soldaten van de linkse Palmach, standrechtelijk vermoord werden. De JNF vermeldt Ein ez Zaytun op deze manier: “Ein Zeitun is een van de meest aantrekkelijke locaties geworden binnen het recreatiepark, aangezien het grote picknicktafels en ruime parkeerplaatsen voor gehandicapten bezit. Het ligt op de plaats waar eens de nederzetting Ein Zeitun stond, waar Joden sinds het tijdperk van de middeleeuwen tot de 18^e eeuw leefden. Er waren vier mislukte [Joodse] kolonisatiepogingen. De parkeerplaats heeft biologische toiletten en speelplaatsen. Naast de parkeerplaats staat een monument ter herdenking aan de soldaten die in de Zesdaagse Oorlog vielen.” Ilan Pappe wijst er op dat het Joods Nationaal Fonds hier “Op een fantasierijke manier geschiedenis en toeristische tips vermengt, waarbij de tekst de Israëlische collectieve herinnering uitwist aan de Palestijnse gemeenschap, die door Joodse troepen binnen een paar uur werd weggevaagd.” Dat het JNF bij deze misdaden was betrokken blijkt ook uit de dagboekaantekeningen van Ben-Goerion, waarin hij expliciet schrijft dat zijn etnisch zuiveringsbeleid “met steun van het Joods Nationaal Fonds” uitgevoerd moest worden. Ben-Goerion en zijn zionistische aanhang wilde niet alleen de Palestijnen verdrijven, maar ook elke herinnering aan hen uitwissen. Daarom heb ik tien jaar van mijn leven besteed aan het samenstellen van deze atlas. 1300 steden en dorpen zijn weer op de kaart gezet, zoals ze waren, 10.5000 karakteristieke objecten, zoals heiligdommen en civiele bouwwerken, zijn aan de vergetelheid onttrokken, 18.000 locaties hebben hun naam teruggekregen. Het meest ironische is misschien wel het feit dat alle Israëlische universiteiten een exemplaar hebben gekocht. De atlas is om de herinnering levend te houden, ook onder de inmiddels derdegeneratievluchtelingen, een atlas is de identiteitskaart van een land, het geboortebewijs. We hebben ook een gids gemaakt, The Return Journey, met daarin de locaties van alle al dan niet verwoeste dorpen, met hun gemeentegrenzen en al. We hebben ook uitgezocht welke gebieden van de staat zijn en welke van het Joods Nationaal Fonds, een particuliere instelling die 13 procent van het land bezit, 2500 vierkante kilometer grond die alleen aan Joden mag worden verpacht. We hebben dit bestudeerd omdat het JNF kantoren heeft in 50 landen waar ze zich voordoet als een liefdadigheidsinstelling, terwijl het dit niet is. Het Joods Nationaal Fonds is actief betrokken geweest bij oorlogsmisdaden in Palestina. Het heeft huizen in de gezuiverde Palestijnse dorpen laten vernietigen, het heeft de Haganah, het linkse zionistische leger, dorpen aangewezen om te ontruimen omdat dat paste in de plannen van het JNF voor dit gebied. Het Joods Nationaal Fonds bezit in strijd met het internationaal recht het land van 372 Palestijnse dorpen die in 1948 etnisch gezuiverd werden, de rechtmatige eigenaren vormen meer dan de helft van de officieel bij de Verenigde Naties geregistreerde Palestijnse vluchtelingen. Volgens de VN kent het JNF een lange geschiedenis van discriminatie tegen Palestijnse Israëli’s, en in strijd met de Vierde Geneefse Conventie breidt het fonds zijn activiteiten direct en indirect uit tot bezet gebied. Deze verwerpelijke politiek wordt mogelijk gemaakt door voor de belasting aftrekbare donaties uit landen waar dezelfde illegale praktijken bij wet verboden zijn. De VN-Commissie voor Economische, Sociale en Culturele Rechten stelt dat ondanks zijn discriminerende statuten het Joods Nationaal Fonds in Israël regeringsfuncties uitoefent en de VN stelt de legaliteit van deze praktijken nu ter discussie. In Schotland, Canada en Australië worden juridische procedures voorbereid tegen het JNF omdat het discriminerend en racistisch te werk gaat. Ik zeg dit met enige nadruk, aangezien het fonds in veel landen geregistreerd staat als een landelijke organisatie. Het is daarom gebonden aan de wetten van het land waar het ingeschreven staat. Het is van groot belang voor ons vluchtelingen dat het JNF juridisch ter verantwoording wordt geroepen. Discriminatie en racisme mogen dan wel bij wet geaccepteerd zijn in Israël, maar zijn niet toegestaan in democratische rechtstaten. Die verbieden niet alleen om op basis van religie te discrimineren, maar ook om land illegaal in bezit te nemen en om deel te nemen aan oorlogsmisdaden. Het spreekt voor zich dat de Palestijnen het zouden toejuichen als bijvoorbeeld Nederlandse burgers de Nederlandse afdeling van het Joods Nationaal Fonds voor de rechter brengt om het te dwingen zich aan het nationaal en internationaal recht te houden. In elk geval zal het de nodige publiciteit opleveren, die noodzakelijk is om mensen te informeren over het voortdurende onrecht.' De rest kunt u in mijn boek De oneindige oorlog lezen.

Mijn vraag nu: waarom mag het Joods Nationaal Fonds in Nederland met leugens geld werven voor een discriminerend systeem? En waarom begint hier niemand een proces tegen het JNF?