Een journalistiek juweel van NRC opiniemaker Frits Abrahams: 'Intussen kauwde ik, als niet al te fatalistisch aangelegde toehoorder, maar steeds op die provocatief bedoelde titel van Blokkers boek. Die klopt naar mijn gevoel niet...'
Frits Abrahams van de NRC meldt ons het volgende:
Grieven aan het Spui
Uitgerekend de man die de spil van de gebeurtenis had moeten zijn, ontbrak. De 82-jarige Jan Blokker kon gistermiddag zijn boek Nederlandse journalisten houden niet van journalistiek niet presenteren. Zijn gezondheid liet het niet toe. Zijn vrouw en kinderen namen de honneurs waar in het intieme zaaltje van Spui 25 in het hartje van Amsterdam.
Toch werd het een gedenkwaardige bijeenkomst. Op het podium zat een panel, bestaande uit de hoofdredacteuren Pieter Broertjes (de Volkskrant), Birgit Donker (NRC Handelsblad en nrc.next) en Hans Laroes (NOS Journaal). Broertjes liet meteen merken dat hij zich aan het boek van Blokker knap had geërgerd. Hij was aan het laatste deel begonnen, juist daar waar hij door Blokker stevig wordt aangepakt met zinnen als: „Ook Broertjes switchte vaak, en soms met honderdtachtig graden tegelijk, van opvatting, van hoop, van suggestie, van illusie.”
Broertjes had het boek daarna snel terzijde gelegd. Hij moet de aanval van Blokker als een late afrekening hebben beschouwd, de beslechting van een conflict dat zij vier jaar geleden kregen en dat leidde tot de overgang van Blokker van de Volkskrant naar nrc.next. „Ik dacht dat het weer goed was”, vertelde Broertjes het publiek, „anderhalf jaar geleden heb ik nog bij Jan en Anneke geluncht, maar bij Jan weet je het kennelijk nooit.”
Zijn openlijk geuite gegriefdheid riep de vraag op hoe de bijeenkomst zou zijn verlopen mét Blokker. Niet echt gezelliger, vermoed ik. Temeer omdat Broertjes het ook inhoudelijk met een aantal van Blokkers stellingen oneens was. Hij merkte op dat er bij de Volkskrant wel degelijk een vernieuwend beleid was gevoerd en dat de door Blokker gehekelde opiniepagina’s juist aan kracht hadden gewonnen door hun „interne pluriformiteit”.
Birgit Donker was positiever over Blokkers boek: „Het is een liefdesverklaring aan de journalistiek.” Wat haar vooral aansprak was Blokkers „onderliggende stelling” dat Nederlandse journalisten te fatalistisch staan ten opzichte van hun vak. Zij vond wel dat Blokker het internet onderschat. „Het is meer dan een hulpmiddel, zoals hij het noemt, het is een zelfstandig medium.”
Daarna ontspon zich een beleefd, maar niet van venijn ontbloot verbaal kussengevecht tussen Broertjes en Donker. Je kon merken dat ze binnenkort niet meer samen in één concern zitten.
Intussen kauwde ik, als niet al te fatalistisch aangelegde toehoorder, maar steeds op die provocatief bedoelde titel van Blokkers boek. Die klopt naar mijn gevoel niet. Journalisten van de betere kranten – over hén heeft Blokker het – houden volgens mijn waarneming wel degelijk van journalistiek. Ze schrijven graag hun reportages, interviews, commentaren en recensies – allemaal respectabele journalistieke genres. Ze voelen alleen minder voor de rol van harde newsgetter, de modderwroeter die de onderste steen bovenhaalt. Ze zijn er wel, die nooit versagende nieuwsgaarders, maar het zouden er méér moeten zijn.'
Lees verder: http://weblogs.nrc.nl/dag/2010/01/28/grieven-aan-het-spui/#more-1261
Vooral deze is een juweel: 'Intussen kauwde ik, als niet al te fatalistisch aangelegde toehoorder, maar steeds op die provocatief bedoelde titel van Blokkers boek. Die klopt naar mijn gevoel niet...'
Hoe zou dat nou toch komen, Frits???
2 opmerkingen:
Proef deze eens.
Ausgerechnet Jansen van Galen. Als er nu iemand is die ergens op af heette te gaan om zijn eigen mening nog eens even te spuien over wat hij zag, de uitvinder van het Iktijdperk - die moet beoordelen of Jan Blokker gelijk heeft dat de Nederlandse journalist niet van journalistiek houdt.
Maar ja, JJvG gaat ook over het fonds Bijzondere Projecten, dus Hij Weet Alles.
Toch - voorzover De Volkskrant een goede nama heeft is die opgebouwd tijdens en ontleend aan het adjunctschap van Blokker, toen - naar ik hoor van mijn bronnen aangaande die courant - het ook de leukste tijd was om er te werken.
En je zult er een kwarteeuw later dan toch nog steeds maar werken.... niet te geloven - voor journalisten dan.
Wachten tot je een collumpie krijgt, zoals Brill....
Persoonlijk vind ik dat de Volkskrant diep is weggezakt sinds de jaren '90 (periode van Blokkers adjunctschap). Suffig conformisme is het handelsmerk. Hun journalisten zijn overduidelijk niet in staat en niet bereid zelf dingen uit te zoeken. Stel je voor dat je lijnrecht tegen CNN en de New York Times zou moeten ningaan. Brrr Eng!
Een reactie posten