Theater van het Sentiment

Edwin Wendt: Het woord ‘actiezender’ is wellicht wat verkeerd gekozen...

Ik krijg soms de malste vragen, vol vooronderstellingen en cliche's. Een voorbeeld:

'Op 26 jan 2010, om 14:15 heeft Wendt, Edwin het volgende geschreven:

Hallo,

Voor KRO radio 2 ben ik op zoek naar iemand die de begintijd (1976) van de uitzending van Radio STAD heeft meegemaakt. Ik heb het idee dat u een van de mensen van het eerste uur bent.

Zou u met ons in de uitzending van a.s. donderdagavond telefonisch willen praten over die begintijd. Wij kwamen een krantenartikel van 28-1-76 tegen, waarin de beschrijving van het toenmalige STAD nogal contrasteert met de latere positie van STAD als actiezender. Het gesprek zou eventueel ’s middags al kunnen worden opgenomen.

Met vriendelijke groet,

Edwin Wendt

Redactie Theater van het sentiment

035-671 37 33'

Ik antwoordde:

beste edwin,

ik denk dat ik je niets kan vertellen aangezien stad nooit een actiezender is geweest.

vriendelijke groet

stan van houcke

Vervolgens kreeg ik deze reactie van hem:

'Het woord ‘actiezender’ is wellicht wat verkeerd gekozen, maar slaat o.a. op de periode rond 1980 (De krakersrellen). Wat dit gesprek betreft, gaat het ons om de begintijd van Stad. Het zou fijn zijn als u daar wat over wilt vertellen.'

Tenslotte emailde ik deze jongeman dit:

'Edwin,

zelfs 'wellicht wat verkeerd' is onjuist. je moet niet alles geloven wat de media berichten. veel is tendentieus, sommige dingen zijn zelfs onwaar. wat radio amsterdam deed was gewone mensen life in een uitzending aan het woord laten, dat was destijds nooit eerder gebeurt, vandaar de schok bij de autoriteiten, en niet zozeer bij de luisteraars, want er kon natuurlijk niet gecensureerd worden. wij kwamen direct van de straat, dat maakte ons geen actiezender, net zomin als jij voor een kantoorzender werkt, omdat jouw programma vanuit een hilversums gebouw komt. wij stonden alleen dichter bij het publiek dan jij, dat is het enige grote verschil en niets anders. wij gebruikten dezelfde journalistieke regels als jij zou moeten hanteren, te weten, niet bevooroordeeld zijn, hoor en wederhoor plegen, life ter plaatse zijn, daar waar het nieuws gebeurt en betrokken zijn bij je onderwerp.

En voor de rest, edwin, lees de grote amerikaanse historicus howard zinn. hij schreef dit:

“From the start of my teaching and writing, I had no illusions about “objectivity,” if that meant avoiding a point of view. I knew that a historian (or a journalist, or any one telling a story) was forced to choose, from an infinite number of facts, what to present, what to omit. And that decision inevitably would reflect, whether consciously or not, the interests of the historian.”

“There is an insistence, among certain educators and politicians in the United States, that students must learn facts. I am reminded of the character in Charles Dickens’s book Hard Times, Gradgrind, who admonishes a younger teacher: “Now, what I want is, Facts. Teach these boys and girls nothing but Facts. Facts alone are wanted in life.”

“But there is no such thing as a pure fact, innocent of interpretation. Behind every fact presented to the world–by a teacher, a writer, anyone–is a judgment. The judgment that has been made is that this fact is important, and that other facts are not important and so they are omitted from the presentation.”

From Voices of a People’s History of the Untied States, Introduction, p.25, edited by Howard Zinn and Anthony Arnove.

mocht je nog iets te vragen hebben, bel me dan. zo niet, dan veel succes in de journalistiek.

stan.'

Niets meer van Edwin vernomen. Hij had geen vragen meer. Wat is er toch met de Nederlandse journalistiek gebeurd? Er bestaan kennelijk alleen nog meningen, feiten spelen geen enkele rol meer.

En dat programma? Op de site lees ik dit: "Het ‘Theater’ is geweldig om te doen. Het heeft zoveel aspecten ineen. Waar kan je nou in een programma het ene moment een interview met Dries van Agt hebben en het andere moment een gesprek voeren met wereldrecordhouder taartenbakken?"

Juist ja, de gelijkgeschakelde wereld waarin geen hierarchie meer bestaat van wat relevant is en wat niet, een gesprek over leven en dood van anderen wordt consequentieloos afgewisseld met een gesprekje over taartenbakken. Wat voor soort mens ontstaat hieruit? Sentimenten. Theater. Life is a carnaval, believe it or not.