Sander van Walsum: “Voor heel veel historische ontwikkelingen kun je je afsluiten, maar niet voor de bezetting. Die raakte je in het dagelijks leven.”
En juist dat gegeven maakt het zo belangrijk dat men uit een mileu stamt dat datgene deed wat gedaan moest worden op het juiste en enige moment dat telde. Je kunt de oorlog nooit meer overdoen. Als je toen de zaak hebt verraden tegenover de ander en daarmee tegenover jezelf, dan zul je de rest van je leven daarmee moeten leven. Het leven kent een gruwelijke logica. En niet alleen jij moet ermee leven, maar ook je nazaten, die zullen vragen: 'wat deed u tijdens de oorlog?' Er is maar 1 periode in de geschiedenis van de meeste mensen waarop hij/zij geconfronteerd wordt met de vraag: pleeg ik verraad tegenover mijn normen en waarden of vecht ik voor de moraliteit? Veel mensen plegen verraad en zadelen daarmee zichzelf en hun nazaten op met een niet te stillen gewetenswroeging. Hun kinderen zullen hun hele leven lang proberen de geschiedenis te herschrijven of te herinterpreteren. Velen zullen vanuit een dezelfde lafheid niet in staat blijken om de werkelijkheid onder ogen te zien. Uit schuldgevoel zullen ze bijvoorbeeld de staat Israel beschermen, de staat, niet de mensen die er wonen, en zich hevig storen 'aan het feit dat een kleine tegendemonstratie van PLO-sympathisanten niet uiteen werd geslagen.' Van onverschillige, van conformist, van antisemiet zullen ze filosemiet worden, een houding die even consequentieloos is als het gedrag van hun ouders of grootouders, en wel omdat hun houding de ander niet helpt, alleen henzelf. Althans, zo hopen ze tot ze ontdekken dat ze gevangen zitten in een vicieuze cirkel waaruit ze niet kunnen ontsnappen. Op den duur beseffen ze dat hun filosmitisme even verwerpelijk is als de houding van hun voorgangers. “Voor heel veel historische ontwikkelingen kun je je afsluiten, maar niet voor de bezetting. Die raakte je in het dagelijks leven.” En daarna. Het is absoluut waar. En van doorslaggevend belang daarbij is wat de historicus Howard Zinn als volgt omschreef: 'The chief problem in historical honesty is not outright lyng. It is omission or de-emphasis of important data. The definition of important, of course, depends on one's values.' Kortom, juist datgene wat jij in het geval van Israel doet, een natie die de rol van pion speelt in jouw ingewikkeld psychologisch schaakspel met als gevolg dat je jouw 'vooringenomenheid tegenover het land nooit helemáál [bent] kwijtgeraakt.' En dat nu, journalist Sander van Walsum, is uiterst problematisch voor de slachtoffers van de Israelische politiek. Zij en niet jij betalen de prijs voor jouw verwarring. Want, vergeet niet, ook voor de Palestijnse bevolking geldt: “Voor heel veel historische ontwikkelingen kun je je afsluiten, maar niet voor de bezetting. Die raakte je in het dagelijks leven.” Het is tragisch dat je dat niet beseft.
http://www.nationaleboekenblog.nl/interviews/kroniekschrijver-met-een-relativerende-knipoog/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten