Yoram Stein 10

Paniekaanvallen zijn gruwelijk, er is geen kuur of medicijn tegen. Het enige dat psychotherapeuten doen is de patient leren hoe de aanval te herkennen en hoe de aanval beheersbaar te maken. De oorzaken van de paniekaanval worden daarmee niet bestreden, maar dat kan ook niet. De psycho-analyse heeft nooit een adequaat antwoord gevonden op de vraag: waar komen die angsten vandaan? Vandaar dat de psychotherapeuten er ook niet aan beginnen. Hun oplossing is veel praktischer gericht. Feit is dat een deel van de mensen die aan paniekaanvallen lijden zich steeds meer isoleren. Stein in de Volkskrant:

Als hij terugdenkt aan zijn eigen tijd ziet hij een beeld voor zich van een kamer waar de luxaflex dicht zijn. ‘Ik had een soort onbestemde angst voor alles buiten die luxaflex. Ik nam de telefoon niet op. Ik kwam tot niets. Afwas die er maanden stond. Ongeopende post. Eigenlijk verkeerde ik in een totaal isolement.’

De psychotherapie is praktisch ingesteld, is erop gericht niet om de stoornis op te sporen, maar om er mee te leven. Kortom, niemand en ook Yoram Stein niet weet waar zijn paniekaanvallen precies vandaan komen. Het enige zinnige dat men kan stellen is dat ze voortkomen uit een traumatische gebeurtenis in zijn verleden. Desondanks suggereert Stein dat zijn stoornis voortkomt uit zijn zogenaamde 'wietverslaving'. Het is een beetje zoals een klein kind de tafelpoot een klap geeft omdat het zich aan die poot heeft gestoten. Slachtofferisten kunnen zichzelf niet zien als de oorzaak van hun eigen lijden. Ze hebben de ander nodig om de 'schuld' te kunnen geven voor hun eigen 'falen'. Ze gebruiken hun slachtofferschap als kruk om zich overeind te houden. Dit geldt ook voor Yoram Stein. Ondanks zijn 38 jaar kan hij zichzelf alleen maar zien als een slachtoffer. Het slachtofferisme zit er bij hem diep in. Stein in de Volkskrant:

Stein verbaast zich erover dat juist de PvdA de problemen met wiet en hasj niet aanpakt. ‘Als je íets kunt doen aan de tweedeling in de maatschappij, dan is dat het voeren van een ontmoedigingsbeleid.'

Het is politiek links dat hem deed/doet lijden. 'In zijn nieuwe boek stelt hij dat de risico's van blowen bewust worden genegeerd.' Et voila, een links complot. Stein daarover in de Volkskrant:

'Ik hoorde bovendien Van Jaap de Vlieger, jarenlang drugsexpert bij de Rotterdamse politie, dat een aantal beleidsbepalende Nederlandse drugswetenschappers ook gebruikt.’

Vanuit dit paranoide wereldbeeld beweert Yoram Stein dan ook in een ander interview:

'ik voel me verraden. De gebruikers van nu zijn geen hippies die een onschuldig middel hebben ontdekt en filosoferen over een nieuwe samenleving. Het gaat om wannabe gangsta’s, die schijt hebben, onverschillig zijn, vluchten, omdat de maatschappij zoveel van hen vraagt.’
‘Als je progressief bent, dan zeg je niet: ‘Wij komen op voor het recht om te blowen door jongeren.’ Dan zeg je: ‘Wij komen op voor het recht om een toekomst op te bouwen, het recht om betekenisvolle ervaringen op te doen.’ De ideologie rond cannabis moet veranderen. De intellectuele elite moet waarschuwen, ontmoedigen. Het lijkt er soms op dat in Nederland alles moet kunnen, behalve moraliseren.'

http://www.debeurs.nl/binnenland/468509/Blowen-is-niet-normaal.html

Het slachtoffer voelt zich altijd 'verraden', niet door zichzelf, door zijn eigen zwakte, maar altijd door de ander. Meer daarover later.