In zijn boek stelt hij dat de risico’s van cannabisgebruik bewust zijn genegeerd. ‘Een op de tien mensen die regelmatig blowen, raakt eraan verslaafd. Er bestaat een kans op psychoses en schizofrenie. Per jaar kloppen zo’n 8.500 mensen aan bij de verslavingszorg vanwege hasj of wiet. De hulpverlening ziet maar 10 procent van de gevallen. Dat betekent dat er in Nederland ongeveer 80 duizend cannabisverslaafden zijn. Als je de cijfers bekijkt, blijkt er in elke schoolklas wel een verslaafde te zitten. Maar nog steeds wordt het niet echt serieus genomen. Eigenlijk wordt er nog altijd gezegd: het is maar een jointje. Sommige mensen geloven nog steeds niet dat je er echt aan verslaafd kunt raken. Ik hoorde bovendien Van Jaap de Vlieger, jarenlang drugsexpert bij de Rotterdamse politie, dat een aantal beleidsbepalende Nederlandse drugswetenschappers ook gebruikt.’
We hebben al kunnen constateren dat Stein het heeft over zijn eigen overmatige marihuanagebruik en over zijn geestelijke en dus niet lichamelijke verslaving aan dit genotsmiddel. Het wonderlijke nu is dat in alle interviews over zijn boekje het niet duidelijk wordt waarom hij geestelijk verslaafd raakte aan cannabis en bijvoorbeeld niet aan chocoladerepen. Wel wordt duidelijk dat hij er vertroosting in vond.
'Ik was er aan gewend geraakt om alle gevoelens te belonen met een joint. Bij verdriet liet ik me troosten door de hasj. Als ik boos was, liet ik me kalmeren. Als ik blij was, gebruikte ik om te vieren.’
Maar de vraag blijft: wat is er in de jeugd van Yoram Stein zo fout gegaan dat hij geestelijk volledig afhankelijk werd van marihuana? Vanwaar zijn overmatig gebruik dat natuurlijk even ongezond is als overmatig gebruik van chocoladerepen? Het probleem is namelijk niet de wiet of de chocolade, maar Stein zelf. Waarom die misbruik van marihuana? Waarom kreeg hij paniekaanvallen en waarom moest hij dan onmiddellijk aan de dood van zijn nog levende beroemde vader denken? En het wordt nog vreemder. De Volkskrant:
De paniekaanval leidde tot het besluit: nu moet ik stoppen. Ook de gedachte dat hij de dood van zijn vader misschien stoned mee zou maken, vond hij onverdraaglijk. Maar het stoppen zorgde voor een nieuw probleem: ‘Ik kon niet meer schrijven. Er kwam zoveel naar boven. Ik was boos, agressief, labiel. Ik dacht: wat heb ik eigenlijk gedaan al die jaren? En hoe moet het verder met mij?’
Het werd zo erg dat hij zich niet meer kon concentreren op zijn werk. ‘Mijn probleem was niet: hoe kan ik functioneren met die roes? Mijn probleem was: hoe kan ik functioneren zónder die roes?'
Dit is de juiste vraag, maar het gekke is dat hij verzwijgt waarom hij niet 'zonder die roes' kon? Stein's probleem is niet zijn vijftien jaar durende 'wietverslaving', zijn probleem is een veel langduriger psychologisch probleem dat met iets heel anders te maken heeft. Dat lijkt ondermeer ook uit deze opmerking van hem:
Nog altijd heeft hij gaten in zijn geheugen door het hasjgebruik. Zo werd hij een keer uitgenodigd door een Amsterdamse uitgever die zijn stukken had gelezen. ‘Tijdens het gesprek loog ik dat ik in het verleden verslaafd was geweest. Dat vond hij wel interessant. Maar toen hij voorstelde om daar een boek over te schrijven, raakte ik zo in paniek dat ik na het gesprek meteen wegrende. Ik heb geen idee meer welke uitgever het is geweest.’
Aangezien Yoram Stein erover zwijgt, moeten we zelf naar een verklaring zoeken. Een ding is zeker, Stein mag dan wel niet langer meer geestelijk verslaafd zijn aan wiet, maar dat wil niet zeggen dat hij van zijn geestelijke verslaving als stoornis af is. Nog steeds is hij namelijk geestelijk verslaafd aan Israel en het slachtofferisme van de zionisten. Daarover later meer.
2 opmerkingen:
Weet iemand wat hier te lezen is?:
http://twitter.com/GidiMarkuszower
Ik denk niets, op twee berichten na die met een internetspel te maken hebben ('Mobster World').
Een reactie posten