Sander van Hoorn 29

De uitzending gisteren op Radio I, waarin uitlekte dat 'Nederlandse correspondenten in Israël een paar maanden voorafgaand aan de Gaza-oorlog zijn gewaarschuwd dat er op dat moment een directe dreiging was voor Nederlandse journalisten in Gaza. Ze werden daarom geadviseerd Gaza voorlopig niet in te gaan,' was buitengewoon onthullend. Ik zal hetgeen gezegd is de komende dagen analyseren.

Bijna in het begin van de uitzending verklaart NOS-correspondent Sander van Hoorn het volgende:

Eigenlijk is het dus heel raar wat Conny (Mus) en ik deden. Wij kwamen vaak gewoon een kwartier voor onze uitzending daar aanrijden, je klom die heuvel op, en daarna gingen we op de hoek met z’n allen zitten eten, en reed je weer terug naar huis.

En huis is het veilige Tel Aviv, ver van het bloedbad in Gaza, waarvan hij en al zijn collega's geen getuige mochten zijn van de Israelische autoriteiten.

Naar aanleiding van onder andere deze uitspraak van Sander van Hoorn zegt de EO-presentator:

Wat wij de daarop volgende weken op televisie zien zijn correspondenten die langs de grens verslag doen van een oorlog waar ze niet bij mogen zijn. En dat lijkt een onmogelijke opgave.

Dat 'lijkt' niet alleen 'een onmogelijke opgave,' maar dat is het ook, men kan alleen verslag doen van iets als men er ook daadwerkelijk bij is. Dat spreekt voor zich. En desondanks bleven Van Hoorn en zijn collega's de schijn ophouden dat ze verslag deden van een 'oorlog' die geen ‘oorlog’ was, maar een slachtpartij begaan tegen een burgerbevolking die al jaren opgesloten zit op een van de dichtst bevolkte stukjes aarde. En er was geen sprake van een 'oorlog', maar van een bloedbad om de simpele reden dat de officiele Israelische militaire strategie er een was van 'disproportioneel geweld', zoals die lang voor het bloedbad werd verwoord door generaal Eisenkot, en op 12 oktober 2008, ruim voor de gewelddadige inval in Gaza, als volgt besproken werd in de Israelische kwaliteitskrant Haaretz:

Coincidentally, in the same weekend, the Israeli public was exposed to an additional rare public confession from another criminal conspirator. This self-exposure occurred closer to home, in an interview in which the one confessing was none other than GOC Northern Command Gadi Eisenkot.

"What happened in the Beirut suburb of Dahiya in 2006 will happen in every village from which shots are fired in the direction of Israel," Eisenkot said to journalists from Yedioth Ahronoth. "We will wield disproportionate power against every village from which shots are fired on Israel, and cause immense damage and destruction. From our perspective, these are military bases. This isn't a suggestion. This is a plan that has already been authorized."

Hence, in two short sentences, one of the Israel Defense Force's senior commanders stated, with the world as his witness, his intention to violate the two central tenets of the international laws of war: the principle of distinction, which states that every time military force is used, it is imperative to differentiate enemy combatants from enemy civilians, and that attacks may be directed only at the former; and the proportionality principle, which states that even in attacks against enemy combatants, disproportional use of power is prohibited.

It is important to understand this: The international legal definition of an illegal military attack is one directed at civilians, or one that involves a disproportional use of force. It was as if Eisenkot, then, was standing on a hilltop, declaring his intention to commit war crimes, yelling to passersby, "My intentions are biggest of all!"

Lees verder: http://www.haaretz.com/hasen/spages/1027755.html

Welnu, dit alles wist Sander van Hoorn terwijl hij elke dag weer samen met andere Nederlandse correspondenten die heuvel nabij Gaza beklom om daar voor de camera een toneelstukje op te voeren, want hij kon wel horen bombarderen, maar hij kon niet zien welk effect dat had. Ondanks het feit dat hij geen serieus verslag kon doen, deed hij geen enkele moeite om zich te verdiepen in de informatie van generaal Eisenkot. En ook zijn Nederlandse collega’s in Israel lieten deze openlijk uitgesproken terreurdreiging onvermeld, kennelijk omdat het niet pastte in het zwart/wit beeld dat de consensus vormt van de mainstream Israel-berichtgeving. Hamas slecht/Israel goed.

Dit verzwijgen van fundamentele informatie is misdadig, omdat op die manier de bevolking in Nederland niet goed wordt voorgelicht en zo politiek op een verkeerd been wordt gezet waardoor terreur ongestoord door kan gaan.

Meer hierover later.