Deze bijdrage geeft me aanleiding tot een hoop associaties, die ik graag wil delen.
Stan benoemt hier een aantal elementen van de BDS-strategie. Boycotten, desinvesteren en sancties.
Een strategie. Het element dat mij aanspreekt is dat burgers in een land meer mogelijkheden hebben om hun mening over ( butenland)-beleid naar voren te brengen dan alleen door bij verkiezingen te gaan stemmen.
Een strategie die omslachtig kan lijken, maar die de inspanning waard is. We kunnen niet blijven toekijken hoe de situatie verslechtert en ons beperken tot commentaar op de regeringen.
We moeten onze medeburgerss, onze media, onze partijen, onze regering en Israeli laten zien dat we het boven-de-wet-staan van Israel zat zijn.
Meneer Van Genugten heeft meer mogelijkheden dan commentaar leveren op een minister. En wij allemaal!
Als wij, burgers van Europa, het niet kunnen accepteren dat het internationaal recht dagelijks geschonden wordt, hebben we in BDS-campagnes mogelijkheden om daar aandacht voor te vragen.
Een geweldloze strategie.
Een strategie waar heel veel Palestijnse burgerorganisaties (ngo's, los van Fatah en Hamas) de wereldburgers om vragen.
Stan spreekt over de anti-apartheid-campagne.
Een inspirerende vergelijking. Ook bij het apartheidsbeleid was er veel tijd nodig om de onmenselijkheid ervan helder te krijgen. Bij Israel lijkt het nog lastiger. Mag je een zionistische poltiek racistisch noemen? Mij gaat het niet om de terminologie, wel om de feiten en om de opstelling van de Israelische burgers. Uit georganiseerde angst staat 90% van de joodse Israeli achter de Gaza-oorlog, achter de blokkade. Een effect van BDS-campagne (we willen - voorlopig - niet meer met jullie voetballen, songfestivallen etc.) kan zijn dat we Israeli laten weten dat een fatsoenlijke bezetting, een humane blokkade NIET bestaat.
Onrecht geeft geen veiligheid, mensenrechten reapecteren wel. Hamas was en is bereid de raketten op Sderot te stoppen als de blokkade wordt opgeheven. Israel heeft die raketten nodig om de angst bij de eigen bevlking erin te houden en internationaal zichzelf neer te zetten als het bedreigde slachtoffer.
"Israel heeft het recht zich te verdedigen". Zeker, maar niet om Palestijnen uit te hongeren. DAT is de volgorde.
Academici, hoogleraren en studenten, en anderen, kunnen zich in de discussie over een academische boycot gaan verdiepen in de verwevenheid van de Israelische universiteiten met de zionistische gedachte. Dat zal verrassende informatie opleveren. (Lees: Susan Nathan, de andere kant van Israel).
Waarom is er geen enkele Nederlandse universitait die een motie aanneemt tegen de blokkade van Gaza, die zich zelfs uitstrekt tot school-materialen? Onderwijs is een universeel recht. Jonge Gazanen, die nauwelijks recreatie- en werk-mogelijkheden hebben, konden zich tot voor kort in elk geval op studeren richten.
Bij de discussie over zo'n motie zal er aandacht komen voor de strategie van Israel om in de Gaza-oorlog een groot deel van de onderwijsinfrastructur te vernietigen.
Kom op, studenten en academic, jullie vakbonden moeten toch verder kijken dan eigenbelang binnen Nederlandse grenzen?
Ik ben er van overtuigd dat de parlementaire democratie m.b.t. Israel-Palestina niet goed werkt. "Gewone" Nederlanders, die geen weet hebben van internationaal recht, is het glashelder dat Palestijnen onrecht wordt gedaan en onmenselijk worden behandeld.
Starten met BDS kan iedereen. Ga bij een supwermarkt staan met een oproep om Israelische producten te boycotten. Door het Europees Associateiverdrag mt Israel (zie Stan hierboven) is een Israelisch produkt kopen een subsidie voor zionistische politiek.
Geen energie voor een actiegroepje? Meld je supermarktbeheerder waarom je geen producten uit Israel wilt.
Etc. etc.
Stop de bouw van nederzettingen, stop de blokkade van Gaza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten