Willem van Genugten en de Mensenrechten 33

Beste Willem van Genugten,

Je schreef me gisteren dit:

'Er is in de loop van enkele decennia veel onderzoek gedaan naar de effectiviteit van sancties (boycots en embargo's). Ik heb daar zelf, samen met anderen, ook een boek aan gewijd: "United Nations Sanctions: Effectiveness and Effects, Especially in the Field of Human Rights". Overall conclusie: brede sancties werken bijna nooit. De VN is na het echeck met de sancties tegen Irak steeds actiever gaan zoeken naar "smart sanctions": bevriezing van banktegoeden, reisverboden, etc. Dat lijkt af en toe wel te werken. Een overall boycot dan wel embargo komt in het VN-arsenaal niet meer voor.'

Willem, allereerst dit: ik weet niet met wie jij nu in discussie bent, maar in elk geval niet met mij. Integendeel zelfs. Het was juist ik die jou aansprak op de keuze van Madeleine Allbright om in de raad van toezicht van 'een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid' 'in Den Haag zitting te nemen. Jij schreef me destijds dat 'anders dan jij vind ik dat geen verkeerde keuze.' Waarom ik de keuze van deze, in de strikte zin van het woord, oorlogsmisdadigster wel verkeerd vond, heb ik voor jou nog eens uit de doeken gedaan op 9 november j.l. toen ik dit schreef:

4 maart 2000 wees Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes.' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'

Zie: http://home.wxs.nl/~houck006/Cliteur.html

Zie: http://www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4

Tweede voorbeeld: De Nederlandse diplomaat Peter van Walsum, die rond 2000 als voorzitter van de 'Iraq Sanctions Committee' medeverantwoordelijjk was voor de genocidale politiek die ertoe leidde dat meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar wegteerde.

De Telegraaf berichtte enige tijd geleden: 'Albright heeft haar medewerking persoonlijk toegezegd aan burgemeester Jozias van Aartsen (VVD) van Den Haag, aldus de woordvoerder. De twee kennen elkaar uit de tijd dat beiden minister van Buitenlandse Zaken waren, tijdens de tweede ambtstermijn van president Bill Clinton. Van Aartsen was toen minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet-Kok (1998-2002). Ze werden vrienden en hebben ook na hun ministerschap contact gehouden.'

Vrienden dus. Van Aartsen was verantwoordelijk voor de benoeming van Peter van Walsum als voorzitter van het sanctiecomite dat de genocide in Irak mogelijk maakte. Een genocide die volgens Madeleine Albright 'de prijs waard' was.

In tegenstelling tot de Nederlandse journalisten ondervroeg de angelsaksische onderzoeksjournalist John Pilger voorzitter Van Walsum op een kritische manier, zoals u hier kunt lezen:

In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions. The transcript of the interview appears below. John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes? Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.

JP: But who do they hurt? PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage. JP: So an entire nation is collateral damage? Is that correct? PW: No, I am saying that sanctions have (similar) effects. You understand we have to study this further. JP: Do you believe that people have human rights no matter where they live or under what system? PW: Yes. JP: Doesn't that mean that the sanctions you are imposing are violating the human rights of millions of people? PW: It's also documented that the Iraqi regime has committed very serious human rights breaches. JP: There is no doubt about that. But what is the difference in principle between human rights violations committed by the regime and those caused by your committee? PW: It's a very complex issue Mr Pilger. JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons? PW: I don't think that's a fair comparison. JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction? PW: I don't think you can use that argument to convince me. It is about the invasion of Kuwait in 1990. JP: Let's say the Netherlands was taken over by a Dutch Saddam Hussein, and sanctions were imposed, and the children of Holland started to die like flies. How would you feel about that? PW: I don't think that's a very fair question. We are talking about a situation which was caused by a government that overran its neighbour, and has weapons of mass destruction. JP: Then why aren't there sanctions on Israel which occupies much of Palestine and attacks Lebanon almost every day of the week. Why aren't there sanctions on Turkey which has displaced 3 million Kurds and caused the deaths of 30,000 Kurds? PW: Well, there are many countries that do things that we are not happy with. We can't be everywhere. I repeat it's complex. JP: How much power does the United States exercise over your committee? PW: We operate by consensus. JP: And what if the Americans object? PW: We don't operate. Zie: http://www.johnpilger.com/page.asp?partid=118

Maar ook dat verzwijgen de Nederlandse commerciele massamedia en de Nederlandse politici. Overigens: op 14 december 2003 werd Van Aartsen door de parlementaire pers verkozen tot beste politicus van 2003.

Derde voorbeeld: Dirk Jan van den Berg. Wat weten we van Dirk Jan? Niet veel, maar toch genoeg. De Telegraaf meldde over Dirk Jan met betrekking tot het instituut waar Albright in de Raad van Bestuur is gevraagd door burgemeester Van Aartsen:

'De voorlopige werknaam van de op te richten instelling luidt Institute for Global Justice. Een commissie onder leiding van bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg van de TU Delft werkt aan het ontwikkelingsplan voor het Institute for Global Justice. De commissie komt in juni met het plan naar buiten.'

Van den Berg is econoom en was de Permanente Vertegenwoordiger van Nederland bij de Verenigde Naties in New York. Daarna werd Dirk Jan ambassadeur in China en vervolgens werd hij de

'nieuwe CvB-voorzitter TU Delft'

08 oktober 2007

Dirk Jan van den Berg, de ambassadeur van Nederland in China, wordt de nieuwe voorzitter van het College van Bestuur van de TU Delft. De Raad van Toezicht heeft hem benoemd per 1 maart 2008. Hij volgt ir. Hans van Luijk op die deze functie heeft vervuld sinds 1 november 2001. Zijn benoeming is door de universitaire gemeenschap, waaronder de medezeggenschapsorganen, met instemming begroet.'

Laat 1 ding duidelijk zijn: Dirk Jan is multi-inzetbaar, een man die je filiaalchef van Albert Heijn kunt maken, maar ook de baas van een strafkamp. Van den Berg is een ambtenaar die je om een boodschap kan sturen, een pion die weet wanneer hij moet zwijgen en wanneer hij dient te spreken. Ik bedoel: als ambassadeur in het machtige China zal deze econoom uit een handelsnatie natuurlijk niet hebben gehamerd op zulke pijnlijke zaken als mensenrechten. Navigare Necesse Est. En bij de VN zal hij hetzelfde hebben gedaan als zijn collega Peter van Walsum deed: namelijk gehoorzaam de Amerikaanse politiek volgen. Of in Peter van Walsum's eigen woorden:

'We operate by consensus.

John Pilger: And what if the Americans object?

Peter van Walsum: We don't operate.'

Kortom, net als alle andere slippendragers zal Dirk Jan van den Berg doen wat de macht van hem verwacht bij het 'nieuw onderzoeks- en opleidingsinstituut in Den Haag. Het gaat om een nog op te richten Haagse instelling die in samenwerking met de Universiteit Leiden moet uitgroeien tot een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid.' Daarom is hij er ook gedetacheerd.

Om concreet te worden, het is uitgesloten dat het instituut bijvoorbeeld een serieus onderzoek zal instellen naar de Israelische politiek die een steeds groter gevaar is voor 'vrede, recht en internationale veiligheid' in de wereld. Tegen een dergelijk broodnodig onderzoek zijn de joodse en christelijke lobbies fel gekant. Dat is slecht voor de economische belangen en trouwens ook slecht voor het Atlantisch Bondgenootschap onder leiding van de moreel en financieel failliete VS. En opnieuw: zo sluit zich de cirkel van de macht. En van de burgers wordt maart 1 ding geeist: de hele zaak te financieren. De mensenrechten spelen hierbij alleen een rol als het de economische macht zo uitkomt. Anders niet. Dat weet Dirk Jan als econoom beter dan wie dan ook.

Als het recht goed zou functioneren dan zou Madeleine Albright zich in Den Haag moeten verantwoorden voor het plegen van oorlogsmisdrijven.

Jose van Leeuwen emailde me het volgende bericht uit de Telegraaf:

Amerikaanse oud-minister doet mee aan Haags instituut

DEN HAAG - Oud-minister Madeleine Albright is bereid zitting te nemen in de raad van toezicht van een nieuw onderzoeks- en opleidingsinstituut in Den Haag. Het gaat om een nog op te richten Haagse instelling die in samenwerking met de Universiteit Leiden moet uitgroeien tot een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid. Dat heeft een woordvoerder van de gemeente Den Haag maandag bevestigd.

De voorlopige werknaam van de op te richten instelling luidt Institute for Global Justice. Een commissie onder leiding van bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg van de TU Delft werkt aan het ontwikkelingsplan voor het Institute for Global Justice. De commissie komt in juni met het plan naar buiten.

Albright heeft haar medewerking persoonlijk toegezegd aan burgemeester Jozias van Aartsen (VVD) van Den Haag, aldus de woordvoerder. De twee kennen elkaar uit de tijd dat beiden minister van Buitenlandse Zaken waren, tijdens de tweede ambtstermijn van president Bill Clinton. Van Aartsen was toen minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet-Kok (1998-2002). Ze werden vrienden en hebben ook na hun ministerschap contact gehouden.

Den Haag profileert zich de laatste jaren nadrukkelijk als internationale hoofdstad van vrede en recht. De stad huisvest inmiddels tientallen organisaties en instellingen op dit terrein, waaronder het Internationaal Gerechtshof, het Permanente Hof van Arbritage, het Internationale Strafhof, Europol en het Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië.'

Zie: http://www.telegraaf.nl/binnenland/3999029/__Albright_bij_Haags_instituut.html

In 2002 schreef ik dit in een artikel voor het tijdschrift De Humanist:

De Nederlandse kranten als de Telegraaf en de Volkskrant verzwijgen deze informatie, waardoor niet bekend wordt dat een van oorlogsmisdaden beschuldigde Amerikaanse politica in de raad van toezicht van 'een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid' zitting gaat nemen. Dat daardoor 'vrede, recht en internationale veiligheid' een farce worden interesseert de commerciele massamedia niet, en speelt dus geen rol. En ook onze politici spelen het spelletje mee. Geen enkel Kamerlid komt op het idee om hier eens vragen over te stellen. De gedachte alleen al benauwt ze. Ze betalen Albright liever voor haar geweldige inzet.

Ook de academici in Nederland die hun status ontlenen aan de mensenrechten zwijgen in alle talen, en zo sluit de cirkel van de macht zich.'

Na dit geschreven te hebben emailde ik deze informatie naar een vooraanstaande Nederlandse academicus, een groot pleitbezorger van de mensenrechten.

Dit was zijn reactie:

Dag Stan,

Je weet vast dat ik deel uitmaak van de driekoppige

commissie die Den Haag over dit alles heeft geadviseerd.

Wij gaan overigens niet over het aantrekken van mensen als Madeleine Allbright, maar anders

dan jij vind ik dat geen verkeerde keuze. Verder zal een Raad van

Toezicht zich niet gaan bezighouden met de dagelijkse gang van zaken

binnen het instituut. Dus voor mij staat het helemaal niet vast dat

er geen onderzoek zou kunnen worden gedaan naar zaken als de

Israelische aanval op Gaza. Als de dagelijkse leiding dat nuttig

vindt, zal dat zeker gebeuren.

Kan het zijn dat de rest van je mails nogal op de man is?

Hartelijke groet,

Ik antwoordde hem als volgt:

dag

zeker op de man c.q. vrouw. ik hecht namelijk grote waarde aan

persoonlijke verantwoordelijkheid. dat is voor mij in feite de kern

van de mensenrechten. die kunnen pas echt gewaarborgd zijn op het

moment dat het individu zich persoonlijk verantwoordelijk voelt voor

hetgeen hij doet of juist niet doet. Het is interessant om te

weten waarom jij als pleitbezorger van de mensenrechten Madeleine

Albright wel degelijk een goede keuze vindt ondanks haar uitspraak dat

de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf

jaar 'de prijs waard' was. Welke reden heb je daarvoor?

vriendelijke groet

stan

Vervolgens kreeg ik deze reactie:

Dag Stan,

Wat betreft Albright: je mail over haar las ik, zij het 'cross', maar ik weet

niet of het allemaal zo gezegd is. Dat zou ik verder moeten

onderzoeken.

Hgr,

Nu ik wist dat hij mijn informatie niet serieus had bestudeerd, wees ik hem op het volgende:

'dag

je kunt via mijn weblog de uitspraak in die uitzending direct

beluisteren, zodat er geen misverstand over kan bestaan. dus vandaar

mijn vraag aan jou: op grond waarvan vind jij Madeleine

Albright wel degelijk een goede keuze ondanks haar uitspraak dat

de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf

jaar 'de prijs waard' was? Welke reden heb je daarvoor?

vriendelijke groet

stan

Tenslotte reageerde deze vooraanstaande hoogleraar aldus:

Dag Stan,

Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.

Hgr,'

Wat wil ik hiermee nu zeggen? Het volgende: mensenrechten, beschaving in het algemeen, is in onze westerse cultuur vooral een instrumenteel wapen dat vanwege politieke overwegingen wel of niet gebruikt wordt. En omdat vooral de Nederlandse academici en de 'politiek literaire elite', zoals Hofland deze polderelite noemt, allereerst de consensus omarmen waarbij het kwaad in de ander wordt geprojecteerd, blijft deze elite vooral geleid worden door conformisme. En op het moment dat u of ik hen daarop betrap dan is hun enige reactie een donderende stilte, of in de woorden van deze academicus die zijn inkomen en status verdient met het bepleiten van het handhaven van de mensenrechten: 'Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.' Vooral dat woordje 'maar' is zo veelzeggend. Vindt u ook niet? Mensenrechten is big business geworden.

Het is nu 9 november 2009. De academicus met wie ik correspondeerde en die Madeleine Albright naar voren schoof, wier beleid leidde tot grootschalige oorlogsmisdaden en schendingen van de mensenrechten, was niemand anders dan Willem van Genugten, de man die volgens eigen zeggen hier niets van wist en 'daar laat ik het maar bij'. Willem is tevens de hoogleraar die vanavond onder de kop 'Verhagen handelt Gaza-rapport goed af' de minister van Buitenlandse Zaken in bescherming neemt, terwijl toch Verhagen alles in het werk heeft gesteld om te voorkomen dat Israel gedwongen wordt consequenties te verbinden aan de grootschalige oorlogsmisdaden van de 'joodse staat'. De vraag is waarom Willem van Genugten deze opmerkelijke rol speelt. Meer daarover later.

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/11/willem-van-genugten-en-de-mensenrechten.html

Willem, zo begon mijn serie stukken over jou. Duidelijk zal zijn dat ik al lang begreep dat 'brede sancties bijna nooit [werken].' Sterker nog, al 14 jaar geleden waarschuwde ik voor de onmenselijke gevolgen ervan. In 1995 zag ik in het grootste kinderziekenhuis van Bagdad een zaal vol kinderen sterven aan de gevolgen van verarmd uranium, dat massaal door het Westen was ingezet tijdens de Golfoorlog. Omdat het Westen een boycot van Irak had bewerkstelligt was er voor deze kinderen, die aan verschillende vormen van kanker stierven, geen pijnstillers en geen medicijnen om de kanker te bestrijden. De artsen van het ziekenhuis deden een beroep op mij om na mijn terugkeer in het beschaafde Westen burgers te mobiliseren tegen deze misdaad. Ik heb als journalist gedaan wat ik kon, besteedde er bij de VPRO-Radio aandacht aan, maar kreeg geen respons. Geen enkele Nederlandse hoogleraar internationaal recht, geen enkele Nederlandse academicus die mensenrechten doceert, geen enkele Nederlandse politicus van links dan wel rechts toonde enige belangstelling. Het waren immers Arabische kinderen. Waren het daarentegen joodse kinderen geweest dan waren de Nederlandse politiek en academische wereld collectief in het geweer gekomen. Maar nu niet. Men nam het voor kennisgeving aan. De enige die ooit reageerde, was mijn collega Rudie van Meurs die opmerkte dat het grof schandaal was dat de politiek dit accepteerde. Ik heb er daarna regelmatig aandacht aan besteed, maar niets.

Zie: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie22.html

Kortom Willem, je bent niet met mij in discussie. Ik heb ook nooit gepleit voor een brede boycot van Israel. Ik pleit voor het respecteren van het Associatie-Akkoord dat de EU met Israel heeft gesloten, waarin de mensenrechten een fundamentele rol spelen. Ik pleit ook voor een academische boycot, onder andere omdat joods-Israelische academici volop meedraaien in de dagelijkse terreur tegen de Palestijnse bevolking. Maar daarop weiger je in te gaan. Je probeert bij gebrek aan eerlijke antwoorden de aandacht te verleggen naar iets wat ik nooit gesteld heb. En ondertussen ben je nog geen 1 keer serieus ingegaan op alle vragen aan jou die ik in 32 stukken heb gesteld. Er is geen serieuze discussie in Nederland over dit soort zaken. Een Schreibtisch-Mörder als de in Nederland gerespecteerde diplomaat Peter van Walsum moest door een Australische journalist aan de tand worden gevoeld, voordat duidelijk werd hoe doortrapt deze autoriteit is. John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes? Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.'

'Curative measures'??? Curative betekent genezend, heilzaam, geneeskrachtig. Dus: het vermoorden van een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar door 'heilzame maatregelen'. Dit is de taal van terroristen. Endlösung. Niemand in Nederland, ook jij niet, heeft deze autoriteit publiekelijk ter verantwoording geroepen. Dat moest een buitenlandse onderzoeksjournalist doen. In Nederland zweeg men, want dat is het kenmerk van het poldermodel en de apenrots. 'And obviously they hurt. They are like a military measure.' Een half miljoen kinderen onder de vijf jaar!

Willem, waarom weiger je mijn vragen te beantwoorden? Meer daarover later.