Willem van Genugten en de Mensenrechten 35

Beste Willem van Genugten,

Je eindigt jouw email aan mij met de volgende woorden:

Een van degenen uit jouw lijst van geadresseerden liet mij weten, naar aanleiding van jouw opmerking dat ik "te fatsoenlijk" ben, dat ik dat maar vooral moet blijven en dat hij zich erover verbaasde dat ik uberhaupt op jouw aanvallen reageer. Ik heb dat gedaan om allerlei redenen die ik niet aan de publiciteit prijsgeef, maar dit is wel mijn laatste antwoord aan je.

Met hartelijke groet,
Willem

Dat nu, professor, is een onfatsoenlijke reactie. Ten eerste omdat je opnieuw de context verzwijgt. Ik had dit geschreven: 'Ik vermoed dat jouw probleem is dat je te fatsoenlijk bent. Het ontbreekt je aan verbeeldingskracht, en aan historische kennis waardoor je niet beseft hoe doortrapt de realpolitiek van onze machiavellisten kan zijn.'

Ik was zo fatsoenlijk om jouw politiek opportunisme toe te schrijven aan burgerlijk fatsoen. Voor alle duidelijkheid, fatsoen is iets anders dan moreel verantwoord. Fatsoenlijkheid heeft vooral te maken met het dagelijks gedrag van mensen. En gebrek aan verbeeldingskracht kan leiden tot dit soort fatsoen.

En zo kom ik bij het tweede punt. Werkelijk onfatsoenlijk is nu om je te verschuilen achter een niet bij naam genoemde vertegenwoordiger uit de politiek of de commerciele media, want aan hen heb ik mijn stukken opgestuurd. Met jouw medeweten. Ik strijd met open vizier en verschuil me achter niemand, aangezien ik ervan uit ga dat de zakelijke feiten en argumenten die ik aanvoer dit onnodig maken. Ik had bijvoorbeeld kunnen bekend maken dat de NOS graag op de hoogte wil blijven van de kritiek die ik op jouw standpunten aanvoer. Maar waarom zou ik dit als argument inzetten? Je schrijft dat je 'om allerlei redenen die ik niet aan de publiciteit prijsgeef,' op mijn 'aanvallen' hebt gereageerd. Ook dit is onfatsoenlijk. Zo reageer je niet op een tegenstander die met feiten en argumenten in de grootst mogelijke openheid je standpunten bestrijdt. Geheime redenen? Waarom kan de reden niet zijn dat je de op feiten gebaseerde argumenten van je tegenstander serieus neemt? Die reden kun je toch 'aan de publiciteit' prijsgeven, nietwaar? Of neem je de kritische argumenten niet serieus? Dan zal je de feiten waarop jouw tegenstander zijn argumenten baseert, moeten bestrijden, maar dat doe je in dit geval niet.

Willem, voor mijn boek over het Israelisch-Palestijns drama heb ik met talloze joods-Israelische hoogleraren en academici gesproken die serieus antwoord gaven op vragen die ik stelde, zonder gedraai. Ze zijn zich ervan bewust dat gedraai en weigeren in te gaan op vragen onfatsoenlijk is. Dat doen geschoolde mensen niet, die houden zich aan elementaire normen en waarden aangaande een openbare gedachte-uitwisseling. Ik ben sinds enige tijd bezig met het interviewen van Amerikaanse hoogleraren, schijvers, academici, en ook zij gaan serieus in op vragen die ik stel. Al meer dan drie decennia interview ik buitenlanders en nog nooit in mijn hele loopbaan als journalist heb ik het meegemaakt dat een ontwikkeld mens mij probeerde af te schepen met zoveel onnozelheid als waarmee jij denkt weg te komen. Toen ik je emailde dat Madeleine Allbright de dood van een half miljoen Irakese kinderen 'de prijs waard' vond, en zij dus een ongeschikte kandidaat was om 'zitting te nemen in de raad van toezicht van een nieuw onderzoeks- en opleidingsinstituut in Den Haag... op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid' schreef jij me dat 'anders dan jij ik dat geen verkeerde keuze [vind].' En toen ik aandrong door te stellen dat oorlogsmisdaden toch niet beloond kunnen worden, schreef je: 'Wat betreft Albright: je mail over haar las ik, zij het ''cross'', maar ik weet niet of het allemaal zo gezegd is. Dat zou ik verder moeten onderzoeken.' Om weer later te melden: 'Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.'

Zoiets getuigt van onfatsoen Willem, en van een gebrek aan intellectuele integriteit. Een eerstejaars student zou onmiddellijk opdracht hebben gekregen om eens goed zijn huiswerk te doen. Het gaat hier om mensenlevens. Mijn kritiek is geen borrelpraat maar een serieuze poging je te confronteren met de werkelijkheid, zoals die door de slachtoffers wordt ervaren. Willem, ik heb talloze vragen aan je gesteld. Je weigert die te beantwoorden. Dat is onfatsoenlijk. Een democratie staat of valt bij juiste informatie. Wat ook van onfatsoen getuigt, is het telkens weer suggereren dat ik iets anders bedoel dan ik schrijf, en is me een bepaalde overtuiging toeschrijven die ik zelf nooit heb gehad. Het is bovendien niet alleen onnozel maar ook onfatsoenlijk om een serieuze tegenstander te onderschatten. Het feit dat deze trukendoos wel geaccepteerd wordt door de Nederlandse intelligentsia maar niet door de angelsaksische intelligentsia, zoals ik uit ervaring weet, zegt genoeg. Het academisch en journalistiek niveau hier is een afspiegeling van Nederland, provinciaals en corrupt, alleen noemen we dat trots: het poldermodel. Als zelfs een academicus niet in staat is zich eerlijk en duidelijk uit te drukken, dan is er iets wezenlijk fout. Het schrijnende gebrek aan intellectuele integriteit is desastreus voor een democratie, hoe gebrekkig die ook mag functioneren. Het kwalijkste gevolg van een gecorrumpeerde elite is dat daardoor de samenleving grondig depolitiseert en het cynisme onder de bevolking groeit. Meer later.