Wanneer professor Paul Frissen stelt niet te vinden 'dat politiek en samenleving een een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn. De representatie zoals die georganiseerd is moet wel als een zinvolle representatie worden ervaren', dan heeft hij de diepe culturele crisis, waarvan het politiek gehannes slechts 1 manifestatie is, teruggebracht tot een bestuursvraagstuk, een beheersingsvraagstuk dus voor de politieke elite. In die reductie zit het gevaar. Wanneer Nederlandse politici wijs wordt gemaakt dat de crisis in de legitimiteit van de democratie slechts een beheersingsvraagstuk is dan wordt de onvrede onder de bevolking gedepolitiseerd. Daarmee wordt niets opgelost.
Al aan het eind van de jaren vijftig van de vorige eeuw schreef C. Wright Mills: 'Ours is a time of uneasiness and indifference -- not yet formulated in such ways as to permit the work of reason and the play of sensibility. Instead of troubles -- defined in terms of values and threats -- there is often the misery of vague uneasiness; instead of explicit issues there is often merely the beat feeling that all is somehow not right. Neither the values threatened nor whatever threatens them has been stated; in short, they have not been carried to the point of decision. Much less have they been formulated as problems of social science.'
Inmiddels zijn we veel verder, de problemen zijn benoemd, maar toch beweert professor Frissen publiekelijk 'dat politiek en samenleving' niet 'een een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn. De representatie zoals die georganiseerd is moet wel als een zinvolle representatie worden ervaren,' alsof er sinds Mills zijn 'beat feeling' formuleerde niets is gebeurd. Zouden ze in Tilburg al die tijd hebben geslapen? Vooruit dan maar, professor Frissen, C. Wright Mills stelde voorts dat 'in the absence of political debate that is wide and open and informed, people can get into touch neither with the effective realities of their world nor with the realities of themselves.' En zo verergert het probleem, namelijk 'the misery of vague uneasiness... the beat feeling that all is somehow not right.' In die leegte gedijt het fascisme het best. Vervreemding is de voorwaarde voor terreur. Hoe is een waar 'politiek debat' mogelijk wanneer 'politiek en samenleving' geen 'een een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn' ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten