Dirk Scheringa Beheer 8

Een familielid van me zei dit weekeinde tegen me dat de reacties van de werknemers van DSB haar deden denken aan die van secteleden. Ik vond het een treffende vergelijking.

De NRC bericht:

'Dirk werd held van gewone man

De gedupeerde verdween uit beeld

DSB-oprichter Dirk Scheringa vanochtend, na het uitgesproken faillissement van zijn bank. „Het is krankzinning dat dit in een normaal land kan gebeuren.” Foto Bram Budel

Zelfs degenen die een te dure hypotheek van hem kochten, juichen de held van Wognum toe. Dirk is de gewone man tegen de elite.

Door onze redacteur
TOM KRELING

Amsterdam, 19 okt.

„We zijn niet failliet, we zijn kapotgemaakt.” Daar was Dirk Scheringa vanochtend van overtuigd. Zijn Dirk Scheringa Beheer Bank is een uur daarvoor door de rechter failliet verklaard. Het gevecht dat een week duurde is verloren. Scheringa wilde zijn bank redden, maar het mocht blijkbaar niet. „Het is krankzinning dat dit in een normaal land kan gebeuren.” Misschien gaat hij nu een boek schrijven of een film maken. Politieke activiteiten sluit hij ook niet uit.

Toch heeft Scheringa wel iets aan de afgelopen week overgehouden. Hij werd gezien als boef, die mensen dure verzekeringen en hypotheken aansmeerde en die rijk was geworden door argeloze mensen contracten met kleine lettertjes te laten tekenen. Maar in een week tijd veranderde dat imago. Hij werd de held, die in een keihard gevecht met het grootkapitaal terecht was gekomen. De Nederlandsche Bank, het ministerie van Financiën en de grote banken zoals ING, ABN Amro en Rabobank, waren er op uit om zijn kleine bank kapot te maken. Klein tegen groot. De gewone man tegen de elite.

Minister Wouter Bos van Financiën keek er met bewondering naar, zei hij afgelopen vrijdag op televisie. Jaloers, dat was hij eigenlijk ook wel een beetje. „Je mocht willen dat mijn ambtenaren dat zo voor mij zouden doen. Daar kijk ik met bewondering naar.”

Want iedere keer dat Scheringa naar de rechtbank in Amsterdam ging, werd hij opgewacht door een massa DSB-medewerkers. Wat een dieptepunt was – een dreigend faillissement –, leek meer op een hoogtepunt. Ze juichten hem toe en zwaaiden met DSB-vlaggen. Dan stak Scheringa zijn duimen in de lucht en beloofde voor zijn en hun bank te vechten.

‘1.300 van 2.000 werknemers raken baan kwijt’

Voor meer dan de helft van de 2.000 werknemers van DSB betekent het faillissement direct het einde van hun dienstverband bij de bank. Een deel van hen zal nog een paar weken in dienst blijven om lopende zaken af te handelen. Bestuurder Carla Kiburg van FNV Bondgenoten schat in dat daarvoor ongeveer 700 werknemers nodig zijn. „Voor de overige 1.300 valt vandaag het doek.” DSB betaalt de salarissen over oktober nog uit. Het salaris van november wordt door uitkeringsinstantie UWV betaald. Daarna wacht voor de meeste DSB-werknemers de WW. Een nieuwe baan ligt in Wognum en omgeving niet binnen handbereik. „De DSB Bank is in deze regio de grootste werkgever”, zegt Kiburg.

Scheringa, de eenvoudige jongen met geitenwollen sokken, zou tot het eind strijden voor de gewone man met een spaarrekening bij zijn bank.

Waar het allemaal mee begon, verdween op de achtergrond: de klachten van DSB-klanten die begin dit jaar op tv vertelden over dure hypotheken, kredieten en verzekeringen van DSB. Gedupeerden waren het, die nu met torenhoge lasten zaten. Een paar maanden later vertelden anonieme ex-medewerkers over de verkooppraktijken van DSB Bank: liegen mocht, bedriegen niet. De bank van Dirk Scheringa, die deugde niet.

Maar door het personeel dat vorige week bij rechtbank stond, kreeg DSB Bank een ander gezicht. Dit waren óók gewone mensen, met een gezin en een hypotheek die in de problemen komen bij een failliete werkgever. Voorheen kwamen zij nooit in beeld, bij het verlaten van DSB-gebouwen wilden ze nooit commentaar geven. Nu zeiden ze hoe absurd het was dat hun bank aangepakt werd. Werknemer Johan zei dat „iedereen” verzekeringen met hoge provisies verkocht. „Waarom wordt dan alleen DSB Bank aangepakt?”

Ook DSB-bestuurslid Hans van Goor deed er alles aan om de ondergang van de bank een gevecht tussen groot en klein te laten zijn. Hij deed dat vorige week woensdag in het tv-programma Nova, dat de zaak een maand daarvoor juist had aangescherpt door de anonieme ex-medewerkers te citeren. Terwijl zijn baas nog in de rechtbank zat in afwachting van een rechterlijke beslissing, gaf Van Goor De Nederlansche Bank de schuld van hun ondergang. Hij gaf details uit onderhandelingen met DNB en het ministerie van Financiën, hij noemde het „de grootste bankroof uit de geschiedenis”. Het bleef onweersproken, Van Goor was de enige gast.

Dan was er nog Jelle Hendrickx van Stichting Steunfonds Probleemhypotheken. Van relatieve buitenstaander werd ook hij onderdeel van de strijd tussen klein en groot. En Hendrickx hoorde bij klein, hij zou de problemen tussen de DSB en klanten oplossen. Met een faillissement waren deze gedupeerden volgens hem niet geholpen. Weg bank, weg regeling. En vanochtend zei juist Hendrickx dat DNB en Financiën de laatste oplossing van de DSB om een faillissement te voorkomen weigerde.

En zo levert Scheringa’s ondergang een rare paradox op. Hij is de held geworden van de gewone man. Maar het is ook juist die gewone man aan wie Scheringa zijn dure, onnodige financiële producten wist te slijten. En dus hingen er twee soorten spandoeken bij de voetbalwedstrijd FC Twente-AZ, zaterdagavond. ‘Dirk, onze held’, van AZ-fans. ‘Dirk Scheringa Belazert’, van Twente-aanhangers.'