Sonja heeft gelijk wanneer ze dit schrijft:
Even een algemeen feit m.b.t. kunst en kapitaal: degene die het minst verdient aan (zijn) kunst is de kunstenaar zelf. Iedereen om de kunst en de kunstenaar heen verdient meer.'
Nederland is het enige land dat ik ken waar een lijstenmaker meer verdient dan een kunstschilder. In Nederland is de presentatie belangrijker dan de inhoud.
Antonin Artaud schrijft over Vincent van Gogh. De zelfmoordenaar door de maatschappij: 'Er is nooit een andere reden geweest om te schrijven, te schilderen, te beeldhouwen, te modelleren, te construeren en uitvindingen te doen dan om, heel concreet, aan de hel te ontsnappen... Wie zich niet bewust is van de bom die op exploderen staat noch van de duizelingwekkende druk der dingen is niet waard dat hij leeft.'
En de kunsthandel bestaat uit aasgieren die boven het lijk cirkelen en steeds dichterbij komen, tot alles veilig is en dan slaan ze toe, en pikken al het vlees van de botten.
5 opmerkingen:
Voor de zekerheid: wat Sonja schrijft geldt ook voor andere kunsten dan de beeldende.
Albert Helman schreef al over de literaire recensent als een idioot die voor zijn onbenullige stukje zeker naar verhouding veel meer krijgt dan jij als schrijver.
Dat kan je doortrekken in de hele maatschappij.
anzi
'En de kunsthandel bestaat uit aasgieren die boven het lijk cirkelen en steeds dichterbij komen, tot alles veilig is en dan slaan ze toe, en pikken al het vlees van de botten'
Ah, eindelijk een rake tussen al die losse flodders.
Sonja heeft het over levende kunstenaars
- wat ze schrijft gaat grotendeels op voor vele soorten van arbeid -
en Stan heeft het duidelijk over dode.
Dan kom je al gauw bij de schilderijen-als-postzegel verzamelaars terecht: schaarste.
Het maakt wel wat uit als de kunstenaar overleden is
bij welke-tijdelijke-beheerder-dan-ook hun werk terecht komt.
Maar het voornaamste lijkt me dat het beheerd, bewaard, beschermd wordt - tot de mensheid ertoe ontwaakt (of zoiets).
'Iedereen om de kunst en de kunstenaar heen verdient meer.'
Noemen ze dit niet: whining?
Sommigen van mijn beste vrienden zijn kunstenaar...
en gaan gewoon zelf de boer op.
Sinds wanneer behoort de lijst trouwens niet meer tot het kunstwerk zelf?
Misschien schuilt er in het volgende een oplossing.
In Azië hebben ze geprobeerd alle scheefgroei als speculatie, diefstal, etc. uit te bannen door te stellen dat een ieder z'n eigen boeddhabeeld (bijvoorbeeld) van de maker zelf dient te kopen.
(Daarmee is elk oud boeddhabeeld per definitie ooit gestolen en creeert bij gevolg slecht karma. Dat momenteel waanzinnig veel kerkschatten (ook cultuurgoed), daar hoor je zelden iets over in de huidige kapitalistische tijd..).
Een mooie stelregel dus: koop je kunst louter van de kunstenaar zelf.
M.a.w. het probleem ligt niet alleen bij de kunstmaffia, ook bij de koper (die het als belegging ziet: de postzegelverzamelaar).
Ton
PS
Misschien zegt het volgende ook nog wel iets
over De Nederland en Kunst.
Van kopen bij de maker maakte men:
'Een boeddhabeeld moet je krijgen.'
Alleen in Nederland.
Ton
misschien moeten de kunstenaars zich dit advies aantrekken van Dick Dale:
http://www.youtube.com/watch?v=8AJxc3Lxn4o
groet jan
Een reactie posten