drs J.J. Wijenberg
Mallemolen 55/29
2585 XH 's-Gravenhage
1
Mallemolen 55/29
2585 XH 's-Gravenhage
1
onderwerp VVD-
cc. de heer M. Rutte, fractievoorzitter VVD
bijlagen I De Palestijnen zijn ongedierte dat uitgeroeid moet worden, citaten
II correspondentie met de ambassadeur van Israël
III één Kwartet, vier maal fout
Geachte heer Nicolai,
Graag feliciteer ik de VVD met de goede uitslag van de verkiezingen en u met uw herverkiezing. Ik wens u veel succes en genoegen in de Tweede Kamer en, wellicht, in een of andere coalitieregering.
"Ik was fout, dus jij mag ook de wet overtreden."
Ik breng de gedenkwaardige discussies in Amsterdam tussen (toenmalige) buitenlandwoordvoerders uit de Tweede Kamer en de zaal onder auspiciën van EAJG op 2 juni jl. in herinnering. In dat debat heb ik gesteld dat de vertegenwoordigers van het CDA, de VVD en de CU in de context van het Israëlisch - Palestijns conflict hun eed op de Grondwet schonden en schenden. Het betreft met name artikel 90: "De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.". Hedy d'Ancona koos ervoor u het woord te geven. U ontkende de stelling, wijzend op de vaagheid van het internationaal recht.
Na afloop voerden wij een kort gesprek. Ik wees u op de vele verdragen, conventies en vele andere instrumenten van internationaal recht waarvan over de inhoud en verplichtingen van deelnemende staten geen enkele twijfel bestaat. Als voorbeelden droeg ik aan: de verdragen tegen het martelen en ter bescherming van resp. vrouwen en kinderen. U voerde als tegenargument aan dat wij ons daar ook niet aan hebben gehouden en gaf als voorbeeld de door Nederland begane misdaden gedurende de twee 'Politionele Acties' in (nu) Indonesië.
U leek te zeggen dat Israël dus een vrijbrief heeft om alle misdaden tegen het internationaal recht te plegen omdat wij ook vuile handen hebben gemaakt.
Deze brief heb ik u aan het einde van ons onderhoud toegezegd. Eén van mijn doelstellingen is na te gaan of u achter deze stellingname blijft staan. Zou u er nog achter staan, dan erkent de VVD tenminste de vele misdaden die Israël pleegt en dat is winst. Wijst u deze redenering af, dan is er dubbel winst. De VVD erkent het primaat van het internationaal recht en erkent de vele door Israël gepleegde overtredingen van dit recht. Dat zou de basis kunnen vormen voor beleid dat daadwerkelijk gericht is op vrede in het Midden-Oosten.
Het belang van het internationaal recht
Het internationaal recht is de hoogste uitdrukking van beschaving in de gemeenschap van geciviliseerde staten. Het nationale recht is er aan ondergeschikt. De Grondwet, art. 90, onderschrijft het. Veruit de meeste instrumenten - het Handvest van de Verenigde Naties, Verdragen, Conventies, Verklaringen, AVVN- en VR-resoluties en vele andere - zijn kristalhelder. In de marge ontstaan soms rafelranden, zoals rond de vraag of er voldoende onderbouwing was voor een aanval op het Irak van Saddam Hoessein. In dat kader zei mijn collega Peter van Walsum dat het politiek belang soms belangrijker is dan het internationaal recht. Deze stelling werd door Willibrord Davids onmiddellijk naar de vuilnisbelt verwezen: 'Politiek vóór recht is de bijl aan de wortel van de VN" [NRC, 17/18 januari 2010].
Het hoogste doel in het Israëlisch - Palestijns conflict is, althans moet zijn, het bevorderen van een rechtvaardige en duurzame vrede tussen partijen. Het conflict kan naar het unanieme oordeel van de terzake deskundigen slechts houdbaar worden opgelost op grond van het bestaand internationaal recht. Hieronder lever ik het niet zo moeilijk te verzamelen bewijs van de grootschalige en dagelijkse overtredingen van Israël van dat recht. Voorts geef ik een klein aantal, maar cruciale voorbeelden van het sinds jaar en dag negeren van het internationaal recht in deze context door de Verenigde Staten, de Europese Unie en de lidstaten.
Omdat aan deze basisvoorwaarde niet is voldaan, blijft vrede en stabiliteit in het Midden-Oosten een fata morgana, een door de Westerse wereld zelf gecreëerde zinsbegoocheling.
Er zijn veel conflicten in de wereld. De niet aflatende steun van de Westerse wereld aan Israël maakt dit conflict zo bijzonder. Wij dragen mede schuld aan een van de meest hardnekkige en grove schendingen van het internationaal recht in de geschiedenis. Voor Israël is Nederland niet voor niets een belangrijke medestander binnen de EU en in de Noord-Atlantische relatie. Decennia lang heeft Nederland de zijde van Israël gekozen, het internationaal recht systematisch geschoffeerd en is een hinderlijk struikelblok op de weg naar vrede gebleken. Indien de politieke omstandigheden gelijk zouden blijven, blijft deze blokkade bestaan. De recente verkiezingsuitslag - de VVD de grootste partij in de Volksvertegenwoordiging, de PVV de snelst gegroeide partij, het CDA onder het leiderschap van de heer Verhagen, gecombineerd met de religieus verblinde CU en SGP - levert een voor vrede in het Midden-Oosten schadelijke meerderheid op. Van Nederland mag in dit dossier geen enkele positieve rol van betekenis worden verwacht.
Tegen deze achtergrond dient het stemgedrag van Kamerleden en van hun fractie nauwlettend gevolgd te worden. Het beoordelingscriterium is of zij hun eed van trouw aan de Grondwet gestand zullen doen dan wel - vanuit vertrouwde gedachtepatronen, de achterhaalde machtsconcentratie van de Noord-Atlantische relatie, verkeerd begrepen politieke correctheid en/of religieus verblinde 'verbondenheid met het joodse volk', of - in het geval van de VVD - onder de schadelijke druk van invloedrijke aanhangers van het politiek-zionisme - zich weer naar het anti-vrede pad van Israël zullen blijven voegen.
"Out of the Box" denken
Ik verzoek u bij de beoordeling van de onderstaande passages out of the box te denken. Hoe moeilijk wellicht ook, het is van groot belang dat u - los van de gebruikelijke denkpatronen - rationele, logische, zo mogelijk objectieve criteria gebruikt om mijn visie op Israël op juistheid, consistentie en relevantie te wegen. De moeilijkste opgave is wellicht om Israël te beschouwen als een land als alle andere, een land waarvoor geen aparte overwegingen gewicht in de schaal mogen leggen en voor wie zeer zeker geen exclusief internationaal rechtssysteem dan wel wetteloosheid zou mogen gelden.
De weg naar vrede in het Midden-Oosten staat of valt met de correcte beoordeling van het karakter van het heersende regiem in Israël.
de aard van het Israëlische regiem
De politiek-zionistische beweging, waaruit de staat Israël voortkwam, stamt uit het einde van de 19de eeuw als reactie op de vele jodenvervolgingen in Europa. Tussen de twee wereldoorlogen werd het sterk beïnvloed door het Duitse en Oostenrijkse fascisme en kreeg klassiek laat-negentiende en vroeg-twintigste eeuwse kolonialistische trekken. De Holocaust werd er in een veel later stadium, midden vijftiger jaren, bijgesleept om ons een schuldgevoel aan te praten waarachter het Israëlische regiem ongestoord zijn gang kon gaan. [Zie bijvoorbeeld Avraham Burg, De Holocaust is voorbij - Afrekenen met Hitlers erfenis, Norman Finkelstein, The Holocaust Industry en Idith Zertal, Nation und Tot, Der Holocaust in der Israelischen Öffentlichkeit.] Dat is wonderwel geslaagd. Uit de bijkans eindeloze reeks feiten, geef ik slechts enige, maar sprekende voorbeelden van openlijk fascisme:
- David Ben-Gurion heeft in 1948 het Dalet Plan ontwikkeld en uitgevoerd. Dat is niets anders dan het plegen van genocide. Niet voor niets herdenken de Palestijnen al Nakba, hun catastrofe;
- Albert Einstein en 27 andere Amerikaans/joodse leiders wisten het al in 1948. Zij wezen op het karakter van Herut, de voorloper van Likoed en Kadima: 'a political party closely akin in its organisation, method, political philosophy and social appeal to the Nazi and Fascist parties. [New York Times, 2 december 1948];
- het concept van de 'joodse' staat maakt het fascistische karakter van het Israëlische regiem kristalhelder. Schrap joods, voeg in arisch, en u begrijpt wat ik bedoel;
- Eretz (of Groot)-Israël, de facto de nationale ideologie met sterke religieuze kenmerken, is een veelzeggende illustratie, een tragische vergissing en een schending van het internationaal recht. Voor de politiek-zionistische beweging geldt ook de vrijheid van godsdienst. Echter, wanneer deze vrijheid de vernietiging van een ander volk - namelijk het Palestijnse - betekent, zijn de grenzen van deze vrijheid ruim overschreden;
- om religieuze en politieke redenen is elke Israëlische coalitieregering mordicus tegen het sluiten van vrede met de Palestijnen. Decennia lang heeft het regiem met succes alle vredesinitiatieven gesaboteerd en zal dit - tenzij het tot de orde wordt geroepen - blijven doen;
- dit zijn geen woordspelletjes. De Palestijnen wordt het leven systematisch onmogelijk gemaakt en hun samenleving welbewust vernietigd in Israël zelf, in Oost-Jeruzalem, op de Westoever en in Gaza. De methoden zijn wat verschillend, het doel hetzelfde: Groot-Israël van vreemde smetten vrij. De lang niet volledige, maar toch wel instructieve berichtgeving in de Nederlandse kwaliteitskranten vormt voldoende grond om de structuur onder deze reeksen van feiten vast te kunnen stellen;
- Bijlage I van deze brief heet De Palestijnen zijn ongedierte dat uitgeroeid moet worden. Het betreft een reeks citaten van Israëlische politieke en religieuze leiders in een periode die zich over vele decennia uitstrekt. Het geeft een treffende indruk van de manier waarop zij hun Palestijnse medemensen beschouwen.
De bijgaande briefwisseling met de ambassadeur van Israël in Den Haag [zie Bijlage II] onderstreept enige van de hierboven genoemde aspecten.
Het behoeft geen verwondering te wekken dat het Israëlische regiem een heel scala aan instrumenten van internationaal recht dagelijks en op grote schaal schendt. Slechts een greep:
- de Preambule van het Handvest van de Verenigde Naties;
- 39 (negenendertig) VN-Veiligheidsraad Resoluties over Israël;
- de internationale wetgeving die voortkwam uit de Vredesconferenties van Den Haag in 1899 en 1907;
- het humanitaire recht zoals vastgelegd in de Geneefse Conventies, en vooral de IVde;
- de vele Verdragen en Verklaringen over de Universele Rechten van de Mens;
- het Verdrag ter bescherming van de Vrouw;
- het Verdrag over de Rechten van het Kind;
- de Verdragen tegen het Martelen;
- de Adviserende Opinie over bestaand internationaal recht van het Internationale Gerechtshof van 9 juli 2004 over 'de Muur' en andere aspecten.
Elk land vliegt wel eens uit de bocht bij het toepassen van het internationaal recht. Ook ons Koninkrijk overkomt dat, en zeker in dit conflict. Israël gaat echter niet per ongeluk in de fout. Het land construeerde hoogst 'originele' eigen interpretaties van het internationaal recht, die nooit door de internationale gemeenschap zijn aanvaard. Doel is het ondergeschikt te maken aan de nationale belangen. Zo kunnen rechters het martelen van mannen, vrouwen en kinderen een zogenaamde 'wettelijke basis' geven tegen alle internationale verdragen en verklaringen over de rechten van de mens, die van de vrouw en van het kind en die tegen het martelen in.
Vanwege de reikwijdte en de omvang van deze schendingen wordt de internationale rechtsorde fundamenteel aangevreten. Dit gedrag noemen we dan ook staatsterrorisme.
Het zal u, tegen de achtergrond van de snel afnemende macht en invloed van de VS en de EU, zijn opgevallen dat de Westerse wereld in dit opzicht Turkije al heeft verloren en dat Israël steeds verder geïsoleerd raakt. De 'ere'-lijst van Israël getrouwen wordt natuurlijk aangevoerd door de VS, dat toestaat dat het geschaad wordt in de eigen buitenlandse belangen, gecontroleerd door de pro-Israël lobby aldaar. Getrouwe slippendragers zijn nog het Italië van de heer Berlusconi, het Nederland van de heren Balkenende, Verhagen en Rouvoet, alsmede het uitgestrekte eilandenrijk Micronesië.
Velen - niet alleen President Ahmadinejad, maar ook bezorgde Israëliërs - houden rekening met het imploderen van Israël. De Westerse wereld ondersteunt en begeleidt het regiem krachtig op weg naar de afgrond.
Hasbara
Dit begrip staat voor de wereldwijd opererende propagandamachine van Israël, tot nu toe, zij het in afnemende mate, verbijsterend effectief. Slechts een voorbeeld van de betrouwbaarheid van deze Israëlische spinning machine:
Op 2 juni jl., tijdens het debat, georganiseerd door EAJG, was die machine volop in actie. Op dat moment had Israël, na de aanval van de Israel Defence Forces (What's in a name?) op zes schepen op een humanitaire missie naar Gaza, alle opvarenden, inclusief de journalisten, incommunicado gevangengezet en al hun elektronica (mobiele telefoons, laptops, satelliet telefoons, iPods, camera's, enz., enz.), ook van de journalisten, in beslag genomen. Hasbara [NRC, 5-6 augustus 2006; NRC, 10 juni 2010] draaide overuren om hun versie van de gebeurtenissen de wereld in te pompen zonder dat het tegengeluid van de opvarenden kon worden vernomen. Je hoeft niet over de superbe kwalificaties van de spreekwoordelijke rocket scientist te beschikken om te weten dat dit een onzinnige poging was om de wereld op groteske wijze om de tuin te leiden.
En toch werkt het. Zo vond een van uw collega's het in het debat een schandaal dat de opvarenden wapens meegebracht hadden en gebruikten tegen de commando's. Hij kwalificeerde de Turkse organisatie IHH als een terroristische moslimfundamentalistische organisatie die relaties onderhoudt met Al Queda en voegde er aan toe dat natuurlijk eerst onafhankelijk onderzoek moest plaatsvinden om de feiten vast te stellen. Hij was zich kennelijk niet eens bewust van het ongerijmde van zijn argumentatie. Hij herhaalde de Israëlische leugens, bovendien nog slechte, want doorzichtige leugens, kritiekloos en riep tegelijk op onafhankelijk onderzoek af te wachten.
Ik heb mij afgevraagd wie hij eigenlijk om de tuin leidde. Het antwoord moet zijn: voornamelijk zichzelf.
Het komt niet als bevorderlijk voor de geloofwaardigheid van het Israëlische regiem voor wanneer de onzin, zoals hierboven geïllustreerd, kritiekloos wordt doorgegeven. Het valt de ingevoerde, alerte waarnemer op dat het Israëlische leiderschap zich niet eens bewust lijkt te zijn van het gebrek aan relatie tussen eerder vastgestelde feiten en hun eerdere of latere verhaal. Belangrijker nog is het structureel leugenachtige karakter te onderkennen. Echt verontrustend wordt het wanneer de Westerse wereld er klakkeloos achteraan loopt en er vervolgens de foute politieke besluitvorming op baseert.
Slechts drie, maar fundamentele voorbeelden:
- de Westerse wereld staat pal achter Israël om zijn veiligheid te garanderen en maakt dat onderdeel van het eigen beleid. Elke nuchtere analyse toont aan dat die veiligheid helemaal niet in gevaar is en dit door op vrede gericht beleid zeker ook niet behoeft te worden. Israël beschikt over de vierde strijdmacht met de tweede luchtmacht ter wereld en beheerst een, ook daadwerkelijk ingezet, arsenaal aan ABC-wapentuig. De Arabische Liga en Hamas bieden Israël vrede aan, grotendeels gebaseerd op het internationaal recht. (Israël neemt niet eens de moeite te antwoorden.) Hezbollah, Hamas en moslimfundamentalisten vormen geen existentieel gevaar. Ahmadinejad heeft nooit gezegd dat hij erop uit is Israël te vernietigen (ik beschik over zijn letterlijke tekst in het Farsi plus vertaling).
De veiligheid van Israël garanderen? Nodeloos, nutteloos, kortzichtig en contraproductief.
- het klassieke argument van de Westerse wereld - geïnspireerd door Hasbara - tegen het huidige functioneren van de VN-Mensenrechtenraad is, dat Israël er al te veel op de pijnbank wordt gelegd. Velen in de niet-Westerse wereld zijn van mening dat Israël in dat gremium nog veel te weinig ter verantwoording wordt geroepen. De lange lijst hierboven opgesomde schendingen van alle mogelijke soorten internationaal recht vormt de onderbouwing van de juistheid van hun opvatting. De VS en de lidstaten van de EU claimen the moral highground van de mensenrechten. Onder de condities van de snel slinkende macht en invloed van het Westen, heeft de stuitende solidariteit met het Israëlische regiem niet alleen zelfveroorzaakte ridiculisering tot onvermijdelijk gevolg, maar is tevens een factor die verder bijdraagt aan de erosie van Westerse standing en gezag;
- het Kwartet zegt een samenwerkingsverband te zijn van de VS, de EU, Rusland en de VN. Waar Israël gewoontegetrouw aan tafel aanschuift, is het de facto een scheefgegroeid Kwintet. Met de actieve medewerking van een aantal Kwartet-leden en Israël werd de legitiem gekozen Palestijnse regering van Hamas eerst gedwongen tot een coalitie met de verliezende partij en vervolgens afgezet. Hamas nam zijn democratisch recht in Gaza toen een door Israël en de Westerse wereld georkestreerde coup werd voorkomen. Alsof het gebrek aan respect voor democratie nog niet voldoende was aangetoond, werden aan Hamas vier voorwaarden opgelegd waaronder deze verzetsbeweging aan de vredesonderhandelingen mag meedoen. Elk van deze voorwaarden vormt een schending van het internationaal recht [Zie bijlage III, ' één Kwartet, vier maal fout']. Het draagt slechts één Israëlische boodschap uit: Wat we van je gestolen hebben houden we. Over wat je nog hebt, onderhandelen we, maar alleen op onze voorwaarden.'. Mahmoud Abbas, in de Palestijnse gebieden terecht vooral gezien als verrader van de Palestijnse belangen, mag het vuile werk opknappen en krijgt van Israël stank voor dank.
Voor degenen die ervan overtuigd zijn dat slechts het internationaal recht een rechtvaardige en duurzame vrede kan opleveren, vormt het Kwartet het levende bewijs van het tegendeel. De doodstrijd van het Kwartet kan bekort worden. Het zou uit zijn lijden moeten worden verlost door het onmiddellijk te ontbinden.
hoe moet het dan wel?
Het Internationaal Gerechtshof gaf op 9 juli 2004 de weg aan. Israël dient zich terug te trekken achter de Groene lijn waarna op voet van gelijkheid finale statusonderhandelingen zullen aanvangen. Dat willen Israël en de VS niet? Dat is irrelevant. De waarden en de normen van het internationaal recht zijn daarvoor te duidelijk. De korte en lange termijn belangen van Europa in de globaliserende wereld zijn bovendien te belangrijk. Mocht Israël weigeren verstandig te zijn, dan moet het een duwtje in de rug krijgen. Het dreigen van sancties op het niveau van die voor Iran zou de broodnodige wake-up call kunnen zijn. Zo niet, dan moet Israël maar eens voelen dat vrede ons menens is. Een klein, tamelijk onbelangrijk land in een uithoek van de Middellandse Zee met een veel te grote mond en onaanvaardbaar gedrag kan en mag de belangen van de lidstaten van de EU niet blijvend schade toebrengen. Enige reële sancties - het weren van alle Israëlische importen, bijvoorbeeld - zullen al spoedig heilzame effecten kunnen hebben. Zo niet, dan zullen zwaardere sancties, zoals het weren van alle economische en financiële contacten, het invoeren van de visumplicht (waarvan iedere Israëliër die in de Bezette Gebieden woont is uitgesloten), het beëindigen van elke vorm van militaire samenwerking en nog veel meer, volgen.
Is het conflict tussen Israël en de Palestijnen hopeloos ingewikkeld? Voor degenen die de relevante criteria aanleggen zijn het probleem en de oplossing onthutsend eenvoudig. Deze criteria zijn:
- de ware aard van het Israëlische regiem en
- de waarden en normen van het internationaal recht.
Zij die over de integriteit en de moed beschikken om deze waarden en normen in het dagelijkse werk van de Tweede Kamer in de praktijk te brengen, dragen daadwerkelijk bij aan het realiseren van een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten en zijn getrouw aan hun eed op de Nederlandse Grondwet.
1 opmerking:
Het lijkt wel of alle heren met invloed binnen de VVD,banden hebben met likud of CIDI.
Enkele zitten in het Iran comite ,laatst nog een oud 1ste kamerlid van de VVD en lid van Likud nl die een stuk op de opiniepagina van de Volkskrant schreef over de Arabische lobby. Struik van Bemmelen. Waarom gaan zij niet voor het internationaal recht maar blazen zij hoog van de toren als het gaat om antisemitisme,het is te gek voor worden.
jose
Een reactie posten