woensdag 21 januari 2009

De Volkskrant 83

Ik kreeg net deze reactie van: 'Sam heeft een nieuwe reactie op uw bericht "De Volkskrant 81" achtergelaten: Een stukje uit de citaat: "de bevolking aan nog meer dood en verderf bloot te stellen" Erkent de volkskrant hiermee dat Israel dood en verderf zaait onder de Palestijnse bevolking? Zo ja (en het moet wel ja zijn, want zo schrijven ze zelf), is dit geen oorlogsmisdaad, in strijd met internationaal en humanitair recht? En moeten hierom Ehud Barack, Livni en Olmert voor een oorlogstribunaal net zoals Mladic en Karadicz?'

Sam, je slaat de spijker op de kop! Dit is precies waar het om gaat. Wat mij altijd opvalt bij tekstanalyses is dat voor een aandachtige lezer de schrijver zich altijd 'verraadt'. De Volkskrant weet dus dat er Israelische oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden, maar doet nu net alsof de schuld daarvan bij de Palestijnen ligt. En dat is volgens het internationaal recht geenszins het geval. De enige conclusie is dat de haat tegen Hamas van de pro-Israel lobby bij de Volkskrant groter is dan de afschuw voor oorlogsmisdaden. Het recht dient te wijken voor het ressentiment van de opiniemaker. Dat is een heel gevaarlijke ontwikkeling in een parlementaire democratie, omdat juist het recht de belangrijkste hoeksteen is van de democratische rechtstaat. Zodra die hoeksteen wordt vernietigd bezit de burger niets om zich tegen de willekeur van de macht te beschermen. Dat is precies gebeurt tijdens de opkomst van de nazi's. Zie: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2433

1 opmerking:

Anoniem zei

Ja Stan, de volkskrant weet dondersgoed waar deze mee bezig is en weet dondersgoed dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd en internationaal en humanitair recht wordt geschonden. Het zijn geen domme mensen. Echter moeten ze in geval van het Palestina/Israel conflict een keuze maken tussen:
- kiezen voor eeuwig steun, trouw en verdediging van Israel.
- kiezen voor objectieve verslaggeving en daarbij verdediging van internationaal recht en democratie.

Vanwege verschillende redenen (sympathie voor Israel, vaderlandse liefde, angst voor arabische wereld en noem maar op) kiezen veel redacteuren overduidelijk voor het eerste, wat tevens een verraad is van het tweede. Het is kwalijk dat politici dit doen, het is zeer kwalijker dat journalisten dit doen. Dat maakt de media in Nederland geen haar beter dan de gecensureerde media in bijvoorbeeld Noord Korea of Iran.

Wij mogen ons gelukkig prijzen met het medium internet. Ik kan me absoluut niet voorstellen wat Israel had aangericht onder de Palestijnen als er geen internet was geweest.